Η μελέτη αναφέρεται στα βασικά σημεία της ποίησης και της ποιητικής του Νάσου Βαγενά, όπως αυτά εγγράφονται από την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής "Πεδίον Άρεως" (1974) μέχρι τη συλλογή "Στη νήσο των Μακάρων" (2010), στη διασαφήνιση των όρων παρωδία και διακειμενικότητα και στη μεταξύ τους σχέση. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής αφορά την εξέταση της επανεγγραφής των ειδών, την παρώδηση προγενέστερου ποιητικού λόγου και μύθου, τον εντοπισμό των κειμένων-προτύπων και τη μελέτη της λειτουργίας τους. Σκοπός της μελέτης είναι να αναδείξει ποιες από αυτές τις διακειμενικές σχέσεις λειτουργούν ανατρεπτικά, αναδεικνύοντας την ειρωνική και παρωδιακή διάσταση της ποίησής του από κοινού και σε συμφωνία με τη διαλογική. / The study refers to the main points of poetry and poetic of Nasos Vayenas, as registered by the publication of his first poetry collection "Πεδίον άρεως" (1974) to "Στη Νήσο των Μακάρων" (2010), to clarify the terms parody and intertextuality and their relationship. Most of this concerns the examination of the rewriting of species, the parody of poetry and myth, identifying the text-patterns and study their function. This study aims to show which of these intertextual relations operate subversively, highlighting the ironic and burlesque dimension of his poetry together and in agreement with the interactive.