Η μελέτη αναφέρεται στα βασικά σημεία της ποίησης και της ποιητικής του Νάσου Βαγενά, όπως αυτά εγγράφονται από την έκδοση της πρώτης του ποιητικής συλλογής "Πεδίον Άρεως" (1974) μέχρι τη συλλογή "Στη νήσο των Μακάρων" (2010), στη διασαφήνιση των όρων παρωδία και διακειμενικότητα και στη μεταξύ τους σχέση. Το μεγαλύτερο μέρος αυτής αφορά την εξέταση της επανεγγραφής των ειδών, την παρώδηση προγενέστερου ποιητικού λόγου και μύθου, τον εντοπισμό των κειμένων-προτύπων και τη μελέτη της λειτουργίας τους. Σκοπός της μελέτης είναι να αναδείξει ποιες από αυτές τις διακειμενικές σχέσεις λειτουργούν ανατρεπτικά, αναδεικνύοντας την ειρωνική και παρωδιακή διάσταση της ποίησής του από κοινού και σε συμφωνία με τη διαλογική. / The study refers to the main points of poetry and poetic of Nasos Vayenas, as registered by the publication of his first poetry collection "Πεδίον άρεως" (1974) to "Στη Νήσο των Μακάρων" (2010), to clarify the terms parody and intertextuality and their relationship. Most of this concerns the examination of the rewriting of species, the parody of poetry and myth, identifying the text-patterns and study their function. This study aims to show which of these intertextual relations operate subversively, highlighting the ironic and burlesque dimension of his poetry together and in agreement with the interactive.

Η ευαισθησία και η γενικότερη κοσμοαντίληψη του Σκαρίμπα αντανακλάται στην ανθρωπογεωγραφία της ποίησής του. Ο δημιουργός άλλωστε είναι ο φορέας της εξωτερίκευσης των πολλαπλών προσωπικοτήτων στους στίχους του. Στην παρούσα εργασία γίνεται ξεχωριστή αναφορά στους στίχους που αφορούν υπαρξιακές αναζητήσεις του ποιητή καθώς και για τα βιογραφικά του ποιήματα. Επίσης παρουσιάζονται τα πρόσωπα της ποίησης σύμφωνα με τις ιδιότητες που αυτά φέρουν, όπως για παράδειγμα η μορφή της γυναίκας (ως γυναίκα – όραμα, ως κούκλα, ως μορφή από το παρελθόν που επανέρχεται στη θύμηση του ποιητικού εγώ, ως νεαρή αγνή κόρη, γυναίκα της υψηλής κοινωνίας και του χωριού, γυναίκα που κάνει παρέα και φλερτάρει με ανδρικές παρέες, ως δυναμική γυναίκα, συνδεδεμένη με το θαλασσινό στοιχείο, κλπ.). Στους στίχους του Σκαρίμπα σημαντική είναι η εμφάνιση της γυναικείας μορφής ως μάνα. Η ανδρική μορφή παρουσιάζεται ως επί το πλείστον στο περιθώριο. Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και στα ποιήματα τα οποία αφιέρωσε ο ποιητής σε φίλους του ή τα έγραψε με αφορμή τη δράση κάποιου γνωστού του προσώπου. Αναλύεται και η ιδιότητα του φίλου και της παρέας, παρουσιάζονται στίχοι που αφορούν την δράση ανώνυμου πλήθους, τις θύμησες νεκρών προσώπων, τη θεϊκή (αγγελική) και διαβολική ιδιότητα. Στο επόμενο μέρος της εργασίας αναλύεται το περιβάλλον ή οι συνθήκες στις οποίες δρουν τα πρόσωπα. Στο τέταρτο μέρος της εργασίας αναλύεται η φυλική ταυτότητα των ποιημάτων σύμφωνα με τα πρόσωπα που παρουσιάζονται σε αυτά. Αναφορά γίνεται και στα ποιήματα όπου δεν γίνεται αναφορά ως προς το φύλο των δρώντων πρόσωπων και χαρακτηρίζονται ως άφυλα. Στο πέμπτο μέρος της εργασίας σημειώνονται συνοπτικά οι τρόποι περιγραφής και απόδοσης των χαρακτήρων καθώς και κάποιες τεχνικές του ποιητή. Στο έκτο μέρος της εργασίας σημειώνονται τα συμπεράσματα από τη μελέτη της ανθρωπογεωγραφίας στους στίχους του Σκαρίμπα. Στο τέλος παρουσιάζονται πίνακες που αφορούν: (α) τις ιδιότητες των προσώπων, (β) τη φυλική ταυτότητα και (γ) το περιβάλλον των δρώντων προσώπων. Στους πίνακες σημειώνονται οι τίτλοι των ομαδοποιημένων ποιημάτων και δίπλα σε παρένθεση με συντομογραφία ο χώρος που τα συναντάμε. / Skarimpas' sensitivity and general Cosmo-theory is mirrored at his poetry heroes and several identities. Actually the author, throughout his lines and the many characters he describes, winds up at self expression, externalization and comes at his own exhibition of feelings. At this project we will be able to see the complexion the woman (in many shapes it appears in society), as well as the shapes of the man, of the friends, of the dead people, the angelic and devil figures. We can also see the analysis of the environment and the general atmosphere in which figures act. At the fourth part, the gender of poems is created according the persons appear in them. At the fifth part poet 's technicals about description are given summarily. At the sixth part we can see the conclusions of skarimbas' human geography. At the end, tables are given in order to band together (a) the properties defining the figures, (b) the gender identity, (c) the environment. At the tables the titles of the poems are also given.