No description available.

Η περιφερική αρτηριοπάθεια αποτελεί μία νόσο με αυξημένη επίπτωση στις σύγχρονες χώρες. Οι τρόποι αντιμετώπισής της ποικίλουν, ωστόσο, ένα μεγάλο ποσοστό ασθενών δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τις υπάρχουσες συμβατικές θεραπείες, είτε χειρουργικές, είτε συντηρητικές. Η αγγειογένεση αποτελεί έναν πολλά υποσχόμενο τρόπο αντιμετώπισης. Επιτελείται ευρεία έρευνα με χρησιμοποίηση μιας μεγάλης ποικιλίας ουσιών και κυττάρων με στόχο την επίτευξη θεραπευτικής αγγειογένεσης που θα βελτιώσει την κλινική εικόνα των ασθενών με περιφερική αρτηριοπάθεια. Ο νευρικός αυξητικός παράγοντας (NGF) υπάρχουν αναφορές ότι έχει σημαντικό ρόλο στη φυσιολογική και παθολογική αγγειογένεση. Βασισμένοι σε αυτές τις παρατηρήσεις, υποθέσαμε ότι ο NGF μπορεί να επάγει το σχηματισμό λειτουργικών αιμοφόρων αγγείων σε μοντέλο ισχαιμίας οπισθίων άκρων κονίκλου. Η ισχαιμία στα οπίσθια άκρα προκλήθηκε σε 34 κονίκλους με αμφοτερόπλευρο εμβολισμό της μηριαίας αρτηρίας. Την 7η, 14η και 20η ημέρα μετά τον εμβολισμό χορηγήθηκε NGF ενδομυϊκά σε ένα από τα δύο ισχαιμικά άκρα και εγχύθηκε μάρτυρας στο άλλο άκρο. Την 40η ημέρα, τα νεοσχηματισμένα παράπλευρα αγγεία διαμέτρου μεγαλύτερης των 500μm ποσοτικοποιήθηκαν με διαωτιαία ενδοαρτηριακή αφαιρετική αγγειογραφία. Πραγματοποιήθηκε, επίσης, in vivo δυναμική αξονική τομογραφία αιμάτωσης σε αμφότερα τα άκρα ώστε να διερευνηθεί η αιμοδυναμική ανάρρωση των ισχαιμικών ιστών. Η λειτουργική εκτίμηση της αιμάτωσης των άκρων έδειξε στατιστικά σημαντική αύξηση της αιματικής ροής και του όγκου αίματος στα άκρα που χορηγήθηκε NGF. Ωστόσο, η αύξηση των παράπλευρων αγγείων δεν ήταν ανιχνεύσιμη αγγειογραφικά, κάτι που υποδηλώνει ότι ο NGF ενίσχυσε τη δημιουργία τριχοειδικού δικτύου αλλά όχι την αρτηριογένεση. Ο συνδυασμός του NGF είτε με αναστολέα του TrkA είτε με αναστολέα του VEGFR-2, κατήργησε την αιμοδυναμική ανάρρωση που προκάλεσε ο NGF. Αυτό δείχνει εξάρτηση της αγγειογενετικής δράσης του NGF τόσο από το δικό του υποδοχέα άμεσα, όσο και από τον υποδοχέα του VEGF έμμεσα. Τα ανωτέρω ευρήματα προσφέρουν νέους ορίζοντες στην κατανόηση της δράσης του NGF στο σχηματισμό νέων αγγείων και στις πιθανές εφαρμογές του στη θεραπευτική αγγειογένεση. / Nerve growth factor (NGF) has been reported to play an important role in physiological and pathological angiogenesis. Based on these observations, we hypothesized that NGF may induce the formation of functional blood vessels in a hindlimb ischemic rabbit model. Hindlimb ischemia was induced in 34 rabbits bilaterally by endovascular embolization of femoral arteries. On the 7th, 14th, and 20th postembolization days, NGF was injected intramuscularly, in 1 ischemic limb, and vehicle was injected in the contralateral control limb. On the 40th day, newly developed collateral vessels (diameter .500 mm) were quantified by transauricular intraarterial subtraction angiography. Perfusion analysis of an in vivo dynamic computed tomography study was performed to the limbs to investigate the hemodynamic recovery of the distal ischemic tissues. Functional estimation of limb perfusion showed a statistically significant increase of blood flow and blood volume for NGF. However, the increase of the collateral vessels was not detectable angiographically, providing evidence for the existence of a NGF-stimulated capillary angiogenic network but not increase of arteriogenesis. The combination of NGF with either tropomyosin-related kinase type A or vascular endothelial growth factor receptor 2 antagonists abolished the NGF-induced hemodynamic recovery. These findings provide new insights into understanding the involvement of NGF in vascular formation and its applications in therapeutic angiogenesis.

The overall objective was to elucidate the mechanism of action of ovulation-inducing factor/nerve growth factor (OIF/NGF) in the reproductive function of spontaneous and induced ovulators, using cow and llama as models. In Study 1, the dynamics of trkA, the high affinity receptor for OIF/NGF, were studied during periovulatory period in cows. Unilateral ovariectomies were performed by colpotomy on Days 2, 4 and 6 of the estrous cycle (Day 0= ovulation), and before and after LH administration. Ovarian samples were processed for immunofluorescent detection of trkA. The intensity and area of immuno-positive staining, and the proportion of immuno-positive cells in both the granulosa and theca layers were higher in dominant than in subordinate follicles (P<0.05). Dominant follicles displayed a different intracellular distribution of trkA from subordinate follicles. The number of positive cells was higher in the developing CL (Day 2 and 4) than in the mature or regressing CL (Day 6, Pre-LH, and Post-LH). In Study 2, the distribution of GnRH neurons in the hypothalamus was examined in female llamas (n = 4). Hypothalamic samples were processed for immunohistochemistry for GnRH. The distribution of GnRH neurons had no evident accumulation in specific hypothalamic nuclei. The majority of GnRH neurons were detected in the anterior and medio-basal hypothalamus (P<0.05). The GnRH neuron fibers were detected primarily in the median eminence and in the medio-basal hypothalamus. In Study 3, the relationship between trkA and GnRH neurons in the llama diencephalon was examined in llama brains (n = 4) obtained in Study 2. Samples were stained using double immunofluorescence. TrkA immuno-reactivity was present in most hypothalamic areas examined; the highest density was found in the diagonal band of Broca and the periventricular nuclei. A low percentage of GnRH cells (1%) showed immuno-reactivity to trkA. Close association between immuno-reactive cells (i.e., GnRH and trkA in the same microscopic field) was detected rarely (3/160 GnRH neurons). We concluded that: 1) the high affinity receptor for OIF/NGF is expressed in greater quantities in dominant than subordinate follicles and in the developing CL; 2) GnRH neurons of llamas are concentrated in the anterior and middle hypothalamus, in close relationship to the third ventricle; and, 3) expression of trkA receptors on GnRH neurons was rare, suggesting that the ovulatory effect of OIF/NGF is not via direct interaction with GnRH neurons.

La polyarthrite rhumatoïde est une pathologie auto-immune qui affecte près de 1% de la population mondiale et se caractérise par une inflammation articulaire, des altérations cartilagineuses et osseuses notamment associées à des douleurs chroniques articulaires, souvent résistantes aux thérapeutiques actuelles. Que ce soit à un stade préclinique, où l’on parle d’arthralgie, ou à un stade établi de la pathologie, ces douleurs constituent un réel handicap pour les patients atteints avec plus de 60% d’entre eux insatisfaits de sa prise en charge. La présence d’une synovite étant nécessaire au diagnostic de la PR, aucune stratégie thérapeutique n’est mise en place à un stade préclinique. En outre, à un stade établi, la stratégie actuelle vise en premier lieu à diminuer l’activité de la pathologie sans prise en charge de la douleur en tant que telle. Parmi les acteurs de la synovite dans la PR, un rôle essentiel est attribué au facteur de croissance des nerfs ou Nerve Growth Factor dans la mise en place et le maintien des symptômes douloureux. Les anti-NGF sont connus comme des molécules antalgiques prometteuses. Néanmoins, de par son action pléiotropique, cibler cette neurotrophine conduit à des effets indésirables potentiellement importants. Dans la première partie de ce travail, nous avons cherché à mieux caractériser l’implication spécifique des voies de signalisation intracellulaires au récepteur tyrosine kinase de type A (TrkA) de haute affinité au NGF, dans un contexte de douleur articulaire inflammatoire (arthrite) mais aussi de douleurs somatique et viscérale. Un modèle de knock-out total pour le récepteur TrkA n’étant pas viable, nous avons réalisé une étude multimodale chez des souris knock-in TrkA/C, exprimant un récepteur chimérique composé de la partie extracellulaire native du récepteur TrkA et des parties transmembranaire et intracellulaire fonctionnelles du récepteur à la neurotrophine 3 : le récepteur TrkC. Ce dernier n’étant que peu ou pas impliqué dans la douleur inflammatoire. Ainsi, le NGF pourra se lier normalement au récepteur TrkA/C mais activera les voies de signalisation intracellulaires du récepteur TrkC. Les résultats de nos études ont mis en évidence qu’une absence d’activation de certaines voies en aval de TrkA (i.e. c-Jun et p38 MAPK) au niveau des DRGs chez les souris TrkA/C, impacte significativement la mise en place des symptômes douloureux, en particulier l’hypersensibilité mécanique, que ce soit dans un contexte de douleur articulaire, somatique ou viscérale, sans affecter l’hyperalgie thermique au chaud. Ces résultats résultent d’une part de la diminution de la néo-innervation CGRP+ mais aussi de changements transcriptionnels de certains neurotransmetteurs et mécanotransducteurs dont le canal ionique sensible aux protons : ASIC3. De plus, un lien entre NGF/TrkA et le remodelage osseux, en particulier, l’activation ostéoclastique, a été démontré mettant en avant un rôle doublement bénéfique de l’inhibition de certaines voies associées à TrkA, à la fois dans certains symptômes douloureux et l’érosion osseuse retrouvée dans la PR. Dans un deuxième temps, nous nous sommes intéressés aux mécanismes impliqués dans l’arthralgie induite par l’injection d’autoanticorps anti-peptides citrullinées (ACPA). La majorité des patients PR sont positifs pour les ACPA qui peuvent être produits des mois voire des années, avant son diagnostic et semblent être directement associés au développement des symptômes douloureux. Cette arthralgie constitue l’un des premiers signes d’une PR émergente et peu persister, même suite à la prise en charge thérapeutique des patients PR. Tout d’abord, nous avons confirmé que les sous-types monoclonaux IgG1 ACPA diffèrent par leurs propriétés pronociceptives et érosives de l’os, certainement liées à leurs différentes réactivités vis-à-vis des épitopes citrullinés. (...) / Rheumatoid arthritis is an autoimmune disease that affects nearly 1% people worldwide and is characterized by joint inflammation, cartilage and bone damages, associated with chronic joint pain, often resistant to current therapies. Whether at a preclinical stage, where we talk about arthralgia, or at an established stage of the pathology, pain constitutes a real burden for the patients with more than 60% rating their pain management has unsatisfactory. The presence of synovitis is necessary for the diagnosis of established RA, therefore, no real therapeutic strategy is used at a preclinical stage. In addition, at an established stage, the current strategy aimed primarily at reducing the activity of the pathology without an actual management of the pain as such. Among the actors of synovitis in RA, Nerve Growth Factor plays a critical role in the establishment and maintenance of painful symptoms. Anti-NGF are known as promising analgesic drugs. Nevertheless, due to pleiotropic effects of NGF, targeting this neurotrophin leads to significant adverse effects. In the first part of this work, we sought to better characterize the specific involvement of intracellular signaling pathways of the high affinity tyrosine kinase A (TrkA) receptor of NGF in a context of inflammatory joint pain (arthritis), but also of somatic and visceral pain. Since a total knockout of TrkA receptor in mice is not viable, we performed a multimodal study in TrkA/C knock-in mice, expressing a chimeric receptor composed of the native extracellular part of TrkA receptor and, the transmembrane and intracellular functional parts of the neurotrophin 3 receptor: TrkC receptor, which is not really involved in inflammatory pain. Thus, NGF can bind normally to the TrkA/C receptor but activates the intracellular signaling pathways downstream of TrkC receptor. Our results have shown that a lack of activation of certain TrkA pathways (i.e. c-Jun and p38 MAPK) in the DRGs of TrkA/C mice, has a significant impact on the development of painful symptoms, especially mechanical hypersensitivity in a context of articular, somatic, or visceral pain, without affecting heat thermal hyperalgesia. These effects result, on one hand, from the decrease of CGRP+ nerve sprouting and in another hand, from the transcriptional changes of some neurotransmitters and mechanotransducers including the proton-sensitive ion channel: ASIC3. In addition, our studies highlight a direct link between NGF/TrkA and bone remodeling, in particular, osteoclastic activity, suggesting a beneficial role of the inhibition of some specific TrkA-associated pathways, in both mechanical hypersensitivity and bone erosion found in RA.In a second part of our work, we investigated the mechanisms involved in arthralgia induced by the injection of autoantibodies against citrullinated peptides (ACPA). The majority of RA patients is positive for ACPA that can be produced months to years before RA diagnosis and appear to be directly associated with the development of pain. Arthralgia is one of the first signs of an emerging RA and can persist even following RA treatment. First, we confirmed that monoclonal ACPA IgG1 subtypes differ in their pronociceptive and bone erosive properties certainly link to their reactivity patterns against citrullinated epitopes on different targets especially those engaging osteoclast activity. Thus, the combination of B02/B09 ACPA clones induced pain like behaviour without any inflammation, but is associated with an alteration of bone homeostasis in injected mice. We suggest that as a result of ACPA-induced osteoclast activation, certain factors (e.g. protons and/or lipids) are released, which sensitize ASIC3, ultimately leading to pain.

The studies presented in this thesis were designed to elucidate whether the abundance of ovulation-inducing factor/nerve growth factor (OIF/NGF) in alpaca semen can be used as a biomarker to predict male fertility. The neurotrophin, OIF/NGF has been identified in camelid, cattle and human semen. It is only in camelids, however, that an ovulation-inducing role for OIF/NGF has been described. The information gathered from several studies clearly demonstrate that this protein is the stimulus responsible for initiating the ovulatory cascade in camelids. In addition, intramuscular administration of OIF/NGF resulted in a dose-dependent response in terms of ovulation rate, corpus luteum (CL) lifespan, luteinizing hormone (LH) and progesterone secretion. I hypothesized that the quantity of OIF/NGF differs among male alpacas and this abundance arbitrates ovulation and pregnancy rates as well as CL formation and function. To substantiate this hypothesis, the following questions were answered: 1) can OIF/NGF in alpaca semen be quantified using a radioimmunoassay; 2) does the concentration and total abundance of OIF/NGF in alpaca semen vary within and among male ejaculates; 3) what is the glandular source of OIF/NGF that contributes to the male ejaculate; 4) is OIF/NGF concentration or abundance related to parameters associated with male fertility; 5) can OIF/NGF concentration or total abundance in the ejaculate discriminate fertile and subfertile males using both retrospective and prospective approaches; and 6) can power Doppler ultrasonography be used to assess the luteotrophic effect of OIF/NGF in tissue vasculature of the developing CL? I discovered that the source and the amount of OIF/NGF varies among species. In llamas, OIF/NGF is produced by both the corpus and disseminate portions of the prostate gland. In rats, OIF/NGF was detected in testis interstitial cells and in the lumen of the coagulating gland (anterior prostate). Ovulation-inducing factor/NGF secretion by the ampullae and vesicular glands contributed to its presence in bull (cattle and bison) ejaculates. In elk and white tail deer, OIF/NGF was detected in the ampullae and prostate glands, respectively. To gain an understanding of the abundance of OIF/NGF in ejaculates and changes in its concentration within and among males, OIF/NGF levels in semen were quantified using the radioimmunoassay. The assay developed exhibited parallel displacement curves among recombinant NGF, OIF/NGF purified from llama seminal plasma, llama and bull (cattle) seminal plasma. Ovulation-inducing factor/NGF comprised a greater percentage of the total protein found in camelid ejaculates than in cattle. Ovulation-inducing factor/NGF concentration correlated positively with sperm concentration and negatively with pH and semen volume, while total abundance of OIF/NGF was related to total prostate area and OIF/NGF concentration. Although a correlation was found between sperm concentration, neither OIF/NGF concentration nor total abundance was associated with higher ovulation, pregnancy or live birth rates. A clear association of the quantity of OIF/NGF in the male ejaculate at breeding and CL form and function was not evident. The measurement of CL vasculature by power Doppler ultrasonography, however, was able to determine nonpregnancy in alpacas earlier than the assessment of changes in CL diameter. In summary, my results did not support the hypothesis that the measurement of OIF/NGF concentration or total abundance in alpaca semen can be used to predict fertility in male alpacas.

Yra žinoma, jog nervinės ląstelės gali regeneruoti savo aksonus po periferinės, o tam tikrais atvejais ir po centrinės nervų sistemos pažeidimų. Tačiau aksonų augimas yra sudėtingas, o jo reguliacija turi kritinę įtaką tiek neuronų vystymęsi, tiek regeneracijoje. Vekiami aplinkinių ląstelių, išskiriamų pritraukiančiųjų ir atstumiančiųjų molekulių, aksonai augdami nuolat keičia augimo kryptis iki kol pasiekia galutinius taikinius. Dorsalinių ragų ganglijų (DRG) aksonų augimas priklauso nuo semaforinų klasės molekulių. Sekretuojantys, ar su membrana surišti semaforinai dalyvauja įvairiuose biologiniuose procesuose, tokiuose, kaip centrinės ir periferinės nervų sistemos (CNS ir PNS) vystymęsi ir regeneracijoje, širdies ir kraujagyslių vystymęsi ir imuninės sistemos funkcijose. DRG aksonų vystymasis ir išlikimas smarkiai priklauso nuo nervų augimo faktoriaus (NGF). Darbo tikslas buvo įvertinti NGF koncentracijos įtaką DRG aksonų augimo atsakams į semaforiną 3A. 15 parų pelių embrionų DRG buvo preparuojami iš C57/Bl linijos pelių embrionų. DRG neuronų auginimui naudoti sterilūs dengiamieji stikleliai buvo padengiami poli-L-lizino 0,01 mg/ml ir laminino 0,01 mg/ml tirpalu, pagamintu GBSS terpėje. Aksonų augimo kūgelių vertinimas buvo atliekamas praėjus 60 minučių, o aksonų ilgio vertinimas - praėjus 16 valandų po DRG pasodinimo. Tam, kad nustayti DRG apoptozės lygį, DRG neuronuose priklausomai nuo NGF koncentracijos buvo įvertinta Bcl-2, Bax, c-jun genų raiška, naudojant RT - PGR... [toliau žr. visą tekstą] / It is known that nerve cells can regenerate their axons after damage to peripheral and in some cases central nervous system (PNS and CNS). However, axon growth over longer distances, especially in central nervous system, is complicated. Regulation of axon growth is a critical event both in neuronal development and regeneration. To reach their proper targets, axons rely upon the actions of attractive and repulsive guidance molecules. It is known that growth of dorsal root ganglion (DRG) axons depend on guidance molecules of semaphorin class. Secreted and membrane bound semaphorins participate in diverse biological processes, including development and regeneration of central and peripheral nervous system, cardiovascular development, and immune system functioning. In addition to regulation of DRG axon growth by semaphorin class molecules, DRG axon growth and survival is strongly dependent on nerve growth factor (NGF). The aim of this study was to evaluate responses of DRG axons to semaphorin 3A in dependence of NGF concentration. DRG were dissected from C57/Bl mice E15 embryos in dissection HBSS/glucose medium. DRG were plated on cover slips coated with laminin and poly-L-lysine and grown in Neurobasal medium supplemented with 2% of B27 supplement. To evaluate collapse rate the morphology of axons growth cones were evaluated after 60 minutes and axons length were evaluated 16 hours after DRG plating. To evaluate DRG survival and level of apoptosis in dependence of NGF... [to full text]

Indiana University-Purdue University Indianapolis (IUPUI) / Nerve growth factor (NGF) is a neurotrophin upregulated with injury and inflammation. Peripheral administration of NGF causes hyperalgesia and allodynia in animals. Blocking NGF signaling reverses these effects. At the cellular level, chronic exposure of sensory neurons to NGF enhances expression the neurotransmitter, calcitonin gene-related peptide (CGRP). Acute exposure to NGF increases capsaicin-evoked CGRP release from sensory neurons in culture. Thus, NGF increases peptide release from neurons by: (1) increasing expression of peptides, and/or (2) altering their sensitivity. The increase in peptide outflow by either mechanism could contribute to development of hyperalgesia and allodynia. The signaling cascades mediating the actions of NGF in sensory neurons are unclear. Therefore, experiments were designed to determine which pathways regulate changes in iCGRP content and evoked release from primary sensory neurons in culture. The Ras/MEK/ERK cascade was identified as a possible regulator of iCGRP expression in response to NGF. To test this pathway, it was manipulated in neurons by (1) expression of dominant negative or constitutively active isoforms of Ras, (2) farnesyltransferase inhibition, (3) manipulation of the RasGAP, synGAP, and (4) blocking MEK activity. When the pathway was blocked, the NGF-induced increase in iCGRP expression was attenuated. When the Ras pathway was activated, iCGRP expression increased. These data indicate that Ras, and downstream signaling kinases, MEK and ERK, regulate the NGF-induced increases in CGRP in sensory neurons. To determine which pathway(s) regulate the increase in capsaicin-evoked iCGRP release upon brief exposure to NGF, the Ras/MEK/ERK pathway was manipulated as described above, and pharmacological inhibitors of the PI3 kinase, PLC, and Src kinase pathways were used. There were no differences observed in NGF-sensitization when the Ras and PI3 kinase pathways were inhibited, suggesting these two pathways were not involved. However, when the Src kinase inhibitor PP2 was used, the NGF-induced increase in release was completely blocked. Furthermore, the PKC inhibitor, BIM, also inhibited the sensitization by NGF. This data indicate Src and PKC regulate of sensitivity of sensory neurons in response to brief exposure to NGF. Thus, there is differential regulation of iCGRP content and evoked release from sensory neurons in response to NGF.

L’hypertension pulmonaire (HTP) est définie par une valeur de pression artérielle pulmonaire moyenne (PAPm) supérieure à 25 mmHg au repos. Il existe des formes sévères d’HTP (HTPs) avec des valeurs de PAPm encore plus élevées associées à des symptômes plus marqués et à l’apparition de lésions anatomo pathologiques spécifiques. Le diagnostic et le développement de nouvelles thérapies sont des enjeux majeurs pour une meilleure prise encharge de ces patients À l’aide de la tomodensitométrie, nos travaux observationnels chez l’homme atteint debroncho-pneumopathie chronique obstructive (BPCO) ont montré une corrélation de l’HTP avec le remodelage bronchique et non pas avec l’emphysème. L’HTPs peut être une complication rare mais grave de la BPCO. L’évaluation in vivo des modifications du lit vasculaire pulmonaire a permis de confirmer l’existence d’un phénotype particulier chez les patients atteints de BPCO compliquée d’HTPs. De plus, la définition d’un score combiné comprenant des paramètres non invasifs tomodensitométriques devrait permettre de sélectionner plus finement les patients devant subir un cathétérisme cardiaque droit.En parallèle, dans nos travaux expérimentaux, nous avons complété la caractérisation d’un modèle d’hypertension artérielle pulmonaire chez le rat développant un phénotype sévère(HTAPs) et présentant des lésions artérielles pulmonaires caractéristiques de la maladie humaine. Ce modèle, ainsi que des modèles animaux plus classiques d’HTP, nous ont permis d’identifier un rôle du facteur de croissance des nerfs NGF dans cette pathologie, dont le ciblage pourrait ouvrir de nouvelles perspectives thérapeutiques. / Pulmonary hypertension (PH) is defined by a mean pulmonary arterial pressure (mPAP) at or above 25 mmHg at rest. Severe forms of PH (sPH) are characterized by a stronger elevation of mPAP, more marked symptoms and specific pulmonary vascular lesions. Real challenges come from a better diagnosis for these patients and identification of new therapeutic targets to improve their therapeutic care. Our results show by computed tomography that PH associated to chronic obstructive pulmonary disease (COPD) is correlated to airway remodeling and not to emphysema. Severe PH is a rare and serious complication of COPD. We confirmed existence of a phenotype in COPD patients with sPH, by evaluating in vivo modifications of the pulmonary vascular bed in these patients. Moreover, we defined a combined score, which may be a non-invasive tool to select patients for right heart catheterization In parallel, we completed the characterization of a rat model of severe pulmonary arterial hypertension (sPAH) that developed a severe phenotype with pulmonary arterial specific and human-like lesions. In this model, as well as in more classical PH models, our results demonstrated an increased expression of the nerve growth factor NGF and its role in PH and sPAH pathophysiology. These results therefore suggest that NGF may be an interesting target to develop new therapeutic perspectives in this disease.

Οι νευροτροφίνες (ΝΤs), Nerve Growth Factor (NGF), Brain-Derived Neurotrophin Factor (BDNF), NΤ-3, ΝΤ-4, ΝΤ-5 και ΝΤ-6 ανήκουν σε μια οικογένεια πολυπεπτιδικών αυξητικών παραγόντων οι οποίοι απαιτούνται για την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος στα σπονδυλωτά. Εμπλέκονται στην επιβίωση, στη διαφοροποίηση, στην ωρίμανση των νευρώνων, στη συναπτική πλαστικότητα, στη μάθηση, στη μνήμη, καθώς επίσης και στην έκφραση και ενεργότητα σημαντικών πρωτεϊνών, όπως ιοντικών καναλιών και νευροδιαβιβαστικών υποδοχέων. Οι λειτουργίες αυτές επιτελούνται μέσω της δέσμευσής τους σε δύο είδη μεμβρανικών υποδοχέων, της οικογένειας κινάσης-τυροσίνης TrkA, TrkB και TrkC (tropomyosinerelated kinase) και του pan-neurotrophin (με ικανότητα δέσμευσης με όλες τις νευροτροφίνες) υποδοχέα p75NTR που είναι μέλος των υποδοχέων Tumor Necrosis Factors (TNFs). Οι νευροτροφίνες εκφράζονται σε κύτταρα του Κ.Ν.Σ. και Π.Ν.Σ. αλλά και σε ιστούς-όργανα εκτός νευρικού συστήματος, όπως είναι η υπόφυση. Σκοπός της εργασίας ήταν να μελετήσουμε την έκφραση των υποδοχέων των νευροτροφινών με σύγχρονες μεθόδους ανοσοϊστοχημείας σε αδενώματα της υπόφυσης και να συσχετίσουμε την έκφρασή τους με τα κλινοκοπαθολογικά χαρακτηριστικά των ασθενών. Όλα τα αδενώματα της μελέτης που συμπεριλήφθησαν στη μελέτη (10ανδρών και 8 γυναικών) εμφάνισαν ανοσοϊστοχημική χρώση για τον υποδοχέα TrkA και συγκεκριμένα έντονη χρώση (+3) τα 9/18 (50%) των περιστατικών, μέτρια χρώση (+2) τα 8/18 (45%) των περιστατικών και ασθενή χρώση (+1) 1/18 (5%) των περιστατικών. Ο υποδοχέας TrkB εμφάνισε θετικότητα στο 83% (15/18) των περιπτώσεων. Τα 6/15 (40%) περιστατικά παρουσίασαν έντονη χρώση (+3), τα 4/15 (27%) περιστατικά μέτρια χρώση (+2) και τα 5/15 (33%) περιστατικά ασθενή χρώση (+1). Ανοσοϊστοχημική χρώση για τον υποδοχέα TrkB παρατηρήθηκε επίσης στα αγγεία 4/15 (27%) των αδενωμάτων. Τα 11/18 (61%) των αδενωμάτων παρουσίασαν ανοσοθετικότητα για τον TrkC και συγκεκριμένα τα 3/11 (27%) περιστατικά εμφάνισαν μέτρια χρώση (+2) και 8/11 (73%) περιστατικά ασθενή (+1). Χρώση για τον υποδοχέα TrkC εντοπίστηκε σε αγγεία σε 4/11 περιστατικά (36%). Τέλος έκφραση για τον p75 υποδοχέα δεν παρατηρήθηκε σε κανένα αδένωμα. Με δεδομένο ότι οι υποδοχείς TrkB και TrkC εκφράζονται στα αγγεία των αδενωμάτων, μελετήθηκε η έκφραση των υποδοχέων των νευροτροφινών σε σχέση με την αγγειογένεση, ένας μηχανισμός που αφορά άμεσα την πρόγνωση και την ανταπόκριση στην αντίστοιχη θεραπεία των όγκων. Μελετήθηκε η έκφραση του CD31(platelet endothelial cell adhesion molecule) και του VEGFR3 (Vascular Endothelial Growth Factor Receptor 3). Ο παράγοντας VEGFR3 συμβάλλει επίσης και στην ανάπτυξη λεμφαγγείων στο στρώμα του όγκου επάγοντας την ανάπτυξή του. Η εκτίμηση της ανοσοεντόπισης για τον CD31 και τον VEGFR3 για κάθε νεόπλασμα έγινε κατόπιν επιλογής τριών αγγειοβριθέστερων περιοχών, την καταμέτρηση των αγγείων σε κάθε περιοχή και τον υπολογισμό του μέσου όρου (MCV Microvessel Count). Για τον παράγοντα VEGFR3 το 89% των περιστατικών ήταν θετικά εμφανίζοντας ένα εύρος MCV της τάξης των 2 έως 32,67, ενώ για τον παράγοντα CD31 το 100% των αδενωμάτων ήταν θετικά με MCV της τάξης των 4,67 έως 53,67. Δεν παρατηρήθηκε συσχέτιση του MCV με την έκφραση των υποδοχέων των νευροτροφινών. Οι υποδοχείς των νευροτροφινών ενώ εκφράζονται στη φυσιολογική υπόφυση συμμετέχοντας στην ανάπτυξη και στην επιβίωση των κυττάρων, δεν «σιωπούν» στα αδενώματά της. Το ερώτημα που γεννάται είναι αν δρουν ως παράγοντες διατήρησης της καλοήθειας ή αν συμβάλλουν στην ογκογένεση και στην μετέπειτα εξέλιξη των νεοπλασμάτων της υπόφυσης. Περαιτέρω μελέτες απαιτούνται για την διερεύνηση του ρόλου των νευροτροφινών μέσω των υποδοχέων τους στα αδενώματα υπόφυσης, στον άνθρωπο. / -