Daar is baie onbeskryfde ruimtes en identiteite in Suid–Afrika; gemeenskappe waarvan die woordkunspotensiaal van die vertellers en skrywers nie ontgin is nie. Die kompleksiteit van die Suid–Afrikaanse samelewing, veral met betrekking tot taal en die geletterdheidskontinuum, veroorsaak dat gemeenskapseie woordkunsprojekte nie op n eendimensionele vlak beskou kan word nie. In een gemeenskap is daar byvoorbeeld lede wat steeds in die mondelinge tradisie funksioneer, maar ook ander vir wie die skriftelike tradisie toeganklik is. n Nuwe, sogenaamde “sekondêre mondelinge tradisie” speel ook n rol, en daar is komplekse intervlakke tussen hierdie tradisies. In elke gemeenskap deel mense mini–narratiewe met mekaar, maar is daar ook meesternarratiewe waardeur die betrokke gemeenskap, en die samelewing as geheel, beïnvloed word. Die oorkoepelende doel van die studie is om vas te stel watter rol oraliteit en identiteit speel in die bevordering van gemeenskapseie woordkuns in Suid–Afrika. As navorsingsmetode word daar vanuit n heuristiese en interpretatiewe benadering afleidings uit bestaande literatuur en gevallestudies gemaak. Die studie bestaan uit n teoretiese en praktiese deel. Die teoretiese deel behels n metateoretiese raamwerk wat uit die literatuurstudie gevorm word. Dit vorm as't ware die “bril” waardeur die res van die studie beskou word. Drie teoretiese sfere word betrek, naamlik (1) identiteit en ruimte, (2) die woordkuns en (3) gemeenskapsontwikkeling. Tydens die praktiese deel word daar veral van die praktykgebaseerde navorsingsmetode gebruik gemaak, asook op deelnemende waarneming en outo–etnografie gesteun. Insigte word uit twee gevallestudies oor gemeenskapseie woordkunsprojekte en die bespreking van n aantal eenmalige woordkuns–projekte verkry. Uit beide die teoretiese en praktiese dele van die navorsing word sekere merkers afgelei wat vir die skep van n model ter bevordering van die woordkuns in Suid–Afrika gebruik word. Die model is nie algemeen geldend nie; dit bied slegs beginsels wat as riglyne in die bevordering van gemeenskapseie woordkuns kan dien. Na afloop van die navorsing word tot die gevolgtrekking gekom dat beide oraliteit en identiteit n sentrale rol in die woordkuns van gemeenskappe speel. Daar word gevind dat daar verskeie verbande bestaan tussen die identiteit en ruimte van n gemeenskap en die manier waarop hulle hulself in woordkuns uitdruk. Verder word vasgestel dat n deelnemende benadering tot gemeenskapsontwikkeling as n toepaslike filosofiese raamwerk vir gemeenskapseie woordkunsprojekte kan dien. Die benadering word ook (met inagneming van die konsepte ruimte en identiteit) as raamwerk vir die ontwikkeling van die model ter bevordering van gemeenskapseie woordkuns gebruik. / Thesis (Ph.D. (Afrikaans and Dutch))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2011.

Daar is baie onbeskryfde ruimtes en identiteite in Suid–Afrika; gemeenskappe waarvan die woordkunspotensiaal van die vertellers en skrywers nie ontgin is nie. Die kompleksiteit van die Suid–Afrikaanse samelewing, veral met betrekking tot taal en die geletterdheidskontinuum, veroorsaak dat gemeenskapseie woordkunsprojekte nie op n eendimensionele vlak beskou kan word nie. In een gemeenskap is daar byvoorbeeld lede wat steeds in die mondelinge tradisie funksioneer, maar ook ander vir wie die skriftelike tradisie toeganklik is. n Nuwe, sogenaamde “sekondêre mondelinge tradisie” speel ook n rol, en daar is komplekse intervlakke tussen hierdie tradisies. In elke gemeenskap deel mense mini–narratiewe met mekaar, maar is daar ook meesternarratiewe waardeur die betrokke gemeenskap, en die samelewing as geheel, beïnvloed word. Die oorkoepelende doel van die studie is om vas te stel watter rol oraliteit en identiteit speel in die bevordering van gemeenskapseie woordkuns in Suid–Afrika. As navorsingsmetode word daar vanuit n heuristiese en interpretatiewe benadering afleidings uit bestaande literatuur en gevallestudies gemaak. Die studie bestaan uit n teoretiese en praktiese deel. Die teoretiese deel behels n metateoretiese raamwerk wat uit die literatuurstudie gevorm word. Dit vorm as't ware die “bril” waardeur die res van die studie beskou word. Drie teoretiese sfere word betrek, naamlik (1) identiteit en ruimte, (2) die woordkuns en (3) gemeenskapsontwikkeling. Tydens die praktiese deel word daar veral van die praktykgebaseerde navorsingsmetode gebruik gemaak, asook op deelnemende waarneming en outo–etnografie gesteun. Insigte word uit twee gevallestudies oor gemeenskapseie woordkunsprojekte en die bespreking van n aantal eenmalige woordkuns–projekte verkry. Uit beide die teoretiese en praktiese dele van die navorsing word sekere merkers afgelei wat vir die skep van n model ter bevordering van die woordkuns in Suid–Afrika gebruik word. Die model is nie algemeen geldend nie; dit bied slegs beginsels wat as riglyne in die bevordering van gemeenskapseie woordkuns kan dien. Na afloop van die navorsing word tot die gevolgtrekking gekom dat beide oraliteit en identiteit n sentrale rol in die woordkuns van gemeenskappe speel. Daar word gevind dat daar verskeie verbande bestaan tussen die identiteit en ruimte van n gemeenskap en die manier waarop hulle hulself in woordkuns uitdruk. Verder word vasgestel dat n deelnemende benadering tot gemeenskapsontwikkeling as n toepaslike filosofiese raamwerk vir gemeenskapseie woordkunsprojekte kan dien. Die benadering word ook (met inagneming van die konsepte ruimte en identiteit) as raamwerk vir die ontwikkeling van die model ter bevordering van gemeenskapseie woordkuns gebruik. / Thesis (Ph.D. (Afrikaans and Dutch))--North-West University, Potchefstroom Campus, 2011.

Research problem - This research revolves around the problem: Which characteristic/repetitive pattern formations can be identified in the structure and general content of selected Afrikaans Jakkals en Wolf (Jackal and Wolf) trickster stories. Research aims - Originating from the problem, the primary aim of this research is to identify the structural and content related patterning in the telling of Afrikaans Jackal and Wolf stories in general as well of those particular to the trickster tale/story. The secondary aim of the research is to identify the localisation relating to general content and structure within stories. Research methodology - The structural elements, structural patterns, variation patterns and content were investigated. In order to theorise these patterns, it was necessary to analyse the stories syntagmatically and paradigmatically. For the former, particularly Bremond‟s (1977) action logic was utilised to analyse the action in the stories. The actantial model of Greimas (1966) was used for the paradigmatic analysis of stories and methods of story telling. Existing structural models of the folk tale, oral story, trickster tales and Jakkals en Wolf were also used in the analysis. Examples from the corpus of stories were used to illustrate and substantiate findings. The corpus consists in short out of sound recordings recorded by a project team lead by Du Plessis (1987:8-14), recordings which was done by the researcher in the Murraysburg district in June 2010; Jakkals-en-Wolfstories, told by Dana Niehaus (Niehaus, 2011) as well as stories out of the volumes Die Kaskenades van Jakkals en Wolf (Rousseau, 2011), Die mooiste Afrikaanse sprokies (Grobbelaar en Verster, 2007) and Jakkals en Wolf (Grobbelaar en Verster, 2011). Findings - It was found that unique patterning formations could be identified by the analysis of the corpus Afrikaans oral Jakkals en Wolf trickster tales represent in this study, and that both Bremond‟s action logic and Greimas‟s actantial model add value to describing structure in stories. A consequence of this is that greater appreciation is created in the analyses of stories. / MA (Afrikaans and Dutch), North-West University, Potchefstroom Campus, 2014

Research problem - This research revolves around the problem: Which characteristic/repetitive pattern formations can be identified in the structure and general content of selected Afrikaans Jakkals en Wolf (Jackal and Wolf) trickster stories. Research aims - Originating from the problem, the primary aim of this research is to identify the structural and content related patterning in the telling of Afrikaans Jackal and Wolf stories in general as well of those particular to the trickster tale/story. The secondary aim of the research is to identify the localisation relating to general content and structure within stories. Research methodology - The structural elements, structural patterns, variation patterns and content were investigated. In order to theorise these patterns, it was necessary to analyse the stories syntagmatically and paradigmatically. For the former, particularly Bremond‟s (1977) action logic was utilised to analyse the action in the stories. The actantial model of Greimas (1966) was used for the paradigmatic analysis of stories and methods of story telling. Existing structural models of the folk tale, oral story, trickster tales and Jakkals en Wolf were also used in the analysis. Examples from the corpus of stories were used to illustrate and substantiate findings. The corpus consists in short out of sound recordings recorded by a project team lead by Du Plessis (1987:8-14), recordings which was done by the researcher in the Murraysburg district in June 2010; Jakkals-en-Wolfstories, told by Dana Niehaus (Niehaus, 2011) as well as stories out of the volumes Die Kaskenades van Jakkals en Wolf (Rousseau, 2011), Die mooiste Afrikaanse sprokies (Grobbelaar en Verster, 2007) and Jakkals en Wolf (Grobbelaar en Verster, 2011). Findings - It was found that unique patterning formations could be identified by the analysis of the corpus Afrikaans oral Jakkals en Wolf trickster tales represent in this study, and that both Bremond‟s action logic and Greimas‟s actantial model add value to describing structure in stories. A consequence of this is that greater appreciation is created in the analyses of stories. / MA (Afrikaans and Dutch), North-West University, Potchefstroom Campus, 2014