Thesis (MPA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: Since the advent of democracy in 1994, domestic and international expectations have steadily grown regarding the role of a new South African as a responsible and respected member of the international community. These expectations have included the hope that South Africa will playa leading role in a variety of international, regional and sub-regional forums and that the country will become an active participant in attempts to resolve various regional and international conflicts. The nature of international activities aimed at international conflict prevention, management and resolution has changed dramatically over the past decade. A radically post-Cold War security environment has seen the transformation of classical peacekeeping operations into complex, multi-dimensional conflict management activities with a political focus in which the military is but one of many participants. Whilst South Africa has, as a member of bodies such as the United Nations, the Organisation of African Unity, the African Union and the Southern African Development Community, begun to play an active role in diplomatic resolution initiatives, the country is also expected to contribute to wider multi-national peace missions. Contemporary peace missions are fundamentally political initiatives, despite the complex mixture of political, humanitarian and military concerns and means. South Africa must therefore make a careful appraisal of the political and strategic environment within which peace missions are to be launched and the principles governing South African participation in such efforts. A clear understanding is required of the type of mandate, which governs peace missions in order to facilitate a detailed articulation of acceptable entry and exit criteria and to determine the scope, level and type of resources that South Africa is willing to commit to future peace missions. This will provide a clear indication to the international community and the regional and sub-regional partners of South Africa's stance on participation in peace operations. South Africa has limited but valuable resources to offer the international community for the conduct of peace missions. These include civilians with a diverse range of skills and experience appropriate to peace processes, professional and experienced police officers and well trained and disciplined military capacity. If these resources are to be utilised by the international community in the cause of peace, their approximate nature and size must be defined through an appropriate readiness system for each component. On the other hand, a number of key conditions must be met before these potential resources are deployed in support of a particular peace mission. Some of the responsibility for meeting these conditions lies at the level of the international community - such as the formulation of a clear and realistic mandate. On the other hand, it is a national obligation to support and budget for such participation. After an assessment of the South African National Defence Force, operation BOLEAS in Lesotho, a clearly articulated Aide de Memoire is recommended as a model for Peace Support Operations, which will cover all aspects in relation to South African National Defence (SANDF) participation in peace initiatives. This Aide De Memoire aim to set conditions that should be met before any peacekeeping operation can be implemented. It will provide clarity on matters relating to the scope of South African peace missions; the question of mandates, joint task organisation and legal responsibilities. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Sedert die aanvang van demokrasie in 1994 was daar 'n stelselmatige groei in eie en internasionale verwagtinge oor die rol van 'n nuwe Suid-Afrika as verantwoordelike en gerespekteerde lid van die internasionale gemeenskap. Hierdie verwagtinge het die hoop ingesluit dat Suid-Afrika "n leidende rol sou speel in 'n verskeidenheid van internasionale, streek en sub-streek forums en dat die land 'n aktiewe rolspeler sal word in pogings om oplossings te vind vir verskeie streeks- en internasionale konflikte. Die aard van internasionale bedrywighede, wat gemik was op die voorkoming van internasionale konflik, bestuur en besluitneming, het oor die laaste dekade drasties verander. 'n Radikale post-koue oorlogse sekerheidsomgewing het die transformasie beleef vanaf klassieke vredesoperasies na komplekse, multi-dimensionele konflikhanteringsaktiwiteite met 'n politieke fokus waarin die militêre arm van die staat maar een van baie deelnemers is. Terwyl Suid-Afrika, as lid van organisasies soos die Verenigde Nasies, die Organisasie van Afrika Eenheid en die Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap, 'n meer aktiewe rol begin speel het in diplomatieke besluitnemingsinisiatiewe, word daar ook van die land verwag om 'n bydrae te lewer by groter multi-nasionale vredesendings. Kontemporêre vredesendings is in beginsel politieke inisiatiewe, ten spyte van die komplekse mengsel van politieke, humanitêre en militêre belange en middele. Suid- Afrika is dus verplig om 'n versigtige beoordeling te maak van die politieke en strategiese omgewing waarin vredesoperasies hul afspeel, asook die beginsels wat Suid-Afrikaanse deelname aan hierdie pogings vereis. 'n Juiste begrip van die tipe mandaat wat vredesendings beheer, word vereis sodat 'n gedetailleerde uitspraak van aanvaarbare toetree- en uittreemaatstawwe vergemaklik kan word. Ook die bestek, vlak en tipe van hulpbronne waartoe Suid-Afrika bereid is om homself in die toekoms te verbind moet bepaal word. Dit sal 'n duidelike aanduiding vir die internasionale gemeenskap, streek en substreekvennote gee van wat Suid-Afrika se standpunt ten opsigte van deelname aan vredesoperasies is. Suid-Afrika het beperkte maar waardevolle hulpbronne wat aan die internasionale gemeenskap gebied kan word vir die uitvoering van vredesendings. Dit sluit in: burgerlikes met 'n verskeidenheid van vaardighede en ondervinding wat geskik is vir vredesprosesse; ervare en professionele beleidmakers, asook goed opgeleide en gedissiplineerde militêre vermoëns. Indien hierdie bronne deur die internasionale gemeenskap in die bevordering van vrede aangewend sou word, moet die beraamde aard en omvang daarvan vasgestel word met behulp van 'n toepaslike gereedheidstelsel vir elke komponent. Aan die ander kant moet 'n aantal sleutelvereistes nagekom word voordat hierdie potensiële hulpbronne as steun vir 'n spesifieke vredesending ontplooi word. Sekere verantwoordelikhede om by die beginsels te hou, berus op die vlak van die internasionale gemeenskap - soos die formulering van 'n duidelike en realistiese mandaat. Dit is egter 'n nasionale verantwoordelikheid om vir so 'n deelname te begroot en dit te ondersteun. Na die beoordeling van OPERASIE BOLEAS deur die Suid-Afrikaanse Nasionale Weermag, stel die navorsing 'n duidelik geartikuleerde Aide de Memoire vir Vredesteunoperasies voor wat alle aspekte in verband met die Suid-Afrikaanse Weermag se deelname aan vredesinisiatiewe sal insluit. Hierdie Aide de Memoire beoog om voorwaardes te stel wat nagekom moet word voordat enige vredesoperasies geïmplimenteer kan word. Dit sal duidelikheid verskaf oor aangeleenthede rakende die bestek van Suid-Afrikaanse vredesendings; die kwessie van mandate; gesamentlike taakorganisasie en regsverantwoordelikhede.

MAIR / Department of Development Studies / See the attached abstract below