Purpose: Traumatic brain injury (TBI) leads to important and deleterious neuroinflammation, as evidenced by edema, cytokine production, induction of nitric oxide synthase, and leukocyte infiltration. Strategies that block inflammatory and oxidative mediators have been shown to induce neuroprotective and anti-inflammatory effects after brain injury. After TBI, cerebral vascular endothelial cells play a crucial role in the pathogenesis of inflammation. In this study, we hypothesized that cerebral vascular endothelial cells play a crucial role in the pathogenesis of inflammation after TBI and, in conjunction with leukocytes, represent a key cellular target for statin therapy. We investigated the effect of acute and continuous treatment of simvastatin on behavior and inflammation in adult rats following experimental TBI. Materials and Methods: Cortical contusions were induced using a device adapted from the impact method. There were 3 groups: (1) sham group, craniotomy only; (2) control group, TBI without treatment; and (3) treatment group, TBI with simvastatin administration. The treatment group received 15 mg/kg of simvastatin daily for 3 days. Neurological function was assessed with the grip test (Grip strength meter, Singa). Results: Non-treatment control group had a significantly greater increase in ICAM-1 expression from pre-injury to the post-injury 72 h time point, compared to the simvastatin treatment group. The treatment group had a significantly smaller amount of reduction in successful trials in grip test than the control group did from baseline to 72 h. The analysis of western blot and pathological study also demonstrated similar results. Conclusion: Our findings indicate that continuous administration of simvastatin after injury attenuates the cerebral vascular endothelial inflammatory response and improves functional and histological outcomes in a rat model of TBI. This improvement is associated with a reduction in expression of ICAM-1 in the blood and brain after rat TBI when compared with the untreated control group. Hence, we recommend simvastatin administration in the first 72 h following TBI.

Interactions of simvastatin with zwitterionic dipalmitoyl phosphotidylcholine (DPPC) multilamellar liposomes were investigated as a function of temperature and simvastatin concentration. And acyl chain length effect on the simvastatin-model membrane interactions was monitored with DPPC and dimyristoyl phosphotidylcholine (DMPC) lipids. All studies were carried out by two non-invasive techniques, namely Fourier transform infrared (FTIR) spectroscopy, and differential scanning calorimetry (DSC). The results showed that as simvastatin concentration increased, the main phase transition temperature decreased, the main phase transition curve broadened, and the characteristic pretransition was disappeared for both DMPC and DPPC model membranes. All concentrations of simvastatin disordered and decreased the fluidity of phospholipid membranes. Analysis of C=O stretching band showed that simvastatin either strengthen the existing hydrogen bonds of the glycerol skeleton closer to the head groups or caused the formation of new hydrogen bonds. A dehydration effect caused by simvastatin around the PO2- functional groups in the polar part of the lipids was monitored. This dehydration effect in the gel phase was more profound than in the liquid crystalline phase for 1, 6, and 12 mol% of simvastatin concentrations. DSC peaks broadened and shifted to lower temperature values by increasing the simvastatin concentration. For both lipids, simvastatin-induced lateral phase separation was observed in the DSC thermograms. Any change caused by the acyl chain length difference of DMPC and DPPC lipids was not observed on the simvastatin-membrane interactions. Also, for both of the lipids similar trends were observed in the FTIR and DSC results. More profound effects of simvastatin on the less stable DMPC membranes were observed.

Interactions of cholesterol reducing agent simvastatin with charged model membranes were investigated. Effects of cholestrol reducing agent simvastatin on the phase transition behaviour and physical properties of the anionic dipalmitoyl phosphatidylglycerol (DPPG) multilamellar liposome were studied as a function of temperature and simvastatin concentration. Moreover the effect of acyl chain length on the simvastatin model membrane interactions was monitored using dipalmitoyl phosphatidylglycerol (DPPG) and dimyristoyl phosphatidylglycerol (DMPG) lipids. All experiments were carried out by two non-invasive techniques namely Fourier Transform Infrared (FTIR) Spectroscopy and Differential Scanning Calorimetry (DSC). The observations made in the this study clearly showed that simvastatin interacts with the lipids of multilamellar liposomes and induces some variations in the structure of membranes. These effects are seen in the thermotropic phase transition profile of the membranes, on membrane order, acyl chain flexibility, lipid head group structures and membrane fluidity. The analysis of the C-H stretching region of FTIR spectra showed that, as simvastatin concentration increased, the phase transition curve broadened, pretransition temperature diminished, membrane order and membrane fluidity increased for anionic DPPG membrane. Moreover analysis of the C=O stretching and PO2 - stretching bands showed that simvastatin caused dehydration effect by decreasing of hydrogen bonding capacity in the glycerol backbone and also around the lipid head groups. DSC studies showed that as the simvastatin concentration increased, DSC curves broadened. In addition, simvastatin-induced lateral phase separation was observed in the DSC thermograms. In the second part of the study, the effect of acyl chain length on the simvastatin - membrane interactions was investigated for DPPG and DMPG lipid membranes. All parameters used in the FTIR studies are compared for DMPG and DPPG membranes. Similar results were observed for both membranes, except for the CH2 antisymmetric stretching band frequency at gel phase. Results showed that there are no significant effect of acyl chain length on simvastin - membrane interactions.

No description available.

No description available.

No description available.

Intestinally derived chylomicron remnants (CM-r) may contribute to atherogenic dyslipidemia during the Metabolic Syndrome (Mets). However, the combined effects of ezetimibe (EZ) and simvastatin (SV) on post-prandial (PP) dyslipidemia during MetS remains unclear, nor is it known whether the combination has a synergistic anti-atherogenic effect on CM-r arterial retention. The first objective was to delineate the effects of EZ+SV therapy on intestinal cholesterol flux and CM PP metabolism in the JCR:LA-cp rat, a model of MetS. The second objective was to quantify the impact of EZ+SV therapy on arterial retention of CM-r and subsequent myocardial lesion development in the JCR:LA-cp rat. EZ+SV therapy decreased net intestinal cholesterol absorption in MetS rats. Furthermore, EZ+SV therapy reduced arterial retention of CM-r and frequency of myocardial lesions in MetS rats. In conclusion, EZ+SV therapy reduces arterial retention of CM-r and myocardial lesion development possibly through its beneficial effects on cholesterol transport and PP-metabolism. / Nutrition and Metabolism

Τα ευεργετικά αποτελέσματα των αναστολέων της αναγωγάσης του HMG-CoA (3-υδροξυ-3-μεθυλ-γλουταρυλ-συνένζυμο Α) έχουν αποδοθεί όχι μόνο στη μείωση των επιπέδων χοληστερόλης αλλά και στις πλειοτροπικές τους δράσεις και ιδιαίτερα στις αντιοξειδωτικές τους δράσεις. Ο Nrf2 (NF-E2-related factor 2) είναι ένας μεταγραφικός παράγοντας που ενορχηστρώνει τη μεταγραφική απάντηση των κυττάρων στο οξειδωτικό στρες και σε ηλεκτροφιλικά ξενοβιοτικά με την έκφραση αντιοξειδωτικών-κυτταροπροστατευτικών γονιδίων. Στην παρούσα μελέτη, χρησιμοποιήθηκαν επίμυες Wistar, πρωτογενείς καλλιέργειες ηπατοκυττάρων, ST-2 κύτταρα και πρωτογενείς εμβρυϊκοί ινοβλάστες από μυς C57BL6J αγρίου τύπου (WT) ή με απαλοιφή του Nrf2 (KO-Nrf2) για τη μελέτη του ρόλου του Nrf2 στη διαμεσολάβηση των αντιοξειδωτικών δράσεων των στατινών. Η σιμβαστατίνη ενεργοποίησε τον Nrf2, δηλαδή οδήγησε στη μετακίνησή του στον πυρήνα στο ήπαρ επίμυων και σε πρωτογενή καλλιέργεια ηπατοκυττάρων. Η ανωτέρω δράση ήταν εξαρτώμενη από το μεβαλονικό και ανεξάρτητη από τη χοληστερόλη. Σε πυρηνικά πρωτεϊνικά εκχυλίσματα από ήπαρ επίμυων που έλαβαν σιμβαστατίνη, η μεταγραφική ενεργότητα του Nrf2 αυξήθηκε σημαντικά και το mRNA δύο γνωστών στόχων του Nrf2, ΗΟ-1 (Heme Oxygenase 1) και GPX-2 (Glutathione Peroxidase 2) αυξήθηκε. Σε ST-2 κύτταρα μόνιμα διαμολυσμένα με πλασμίδιο που φέρει αλληλουχία DNA στην οποία προσκολλάται ο Nrf2 (ARE-Antioxidant Response Element) (ARE-ST2 κύτταρα), η σιμβαστατίνη αύξησε τη μεταγραφική ενεργότητα του Nrf2 με τρόπο εξαρτώμενο από το μεβαλονικό και ανεξάρτητο από τη χοληστερόλη. Επίσης, χρησιμοποιώντας πρωτογενείς καλλιέργειες εμβρυϊκών ινοβλαστών από μυς WT και ΚΟ-Nrf2 και μετρώντας τα επίπεδα των αντιδραστικών ειδών οξυγόνου (ROS) μετά από επώαση με οξειδάση της γλυκόζης έπειτα από επίδραση ή μη με σιμβαστατίνη, διαπιστώθηκε ότι η σιμβαστατίνη μειώνει τα επίπεδα των παραχθέντων ROS στους WT ινοβλάστες και όχι σε μεγάλο βαθμό στους KO-Nrf2 ινοβλάστες Τέλος, με τη χρήση αναστολέων του μονοπατιού της PI3K/Akt σε ARE-ST2 κύτταρα στα οποία είχαμε επιδράσει με σιμβαστατίνη, διαπιστώθηκε ότι αίρεται σε μεγάλο βαθμό η ενεργοποίηση του Nrf2 από τη σιμβαστατίνη. Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζεται για πρώτη φορά α) η ενεργοποίηση του Keap1/Nrf2 σηματοδοτικού μονοπατιού σε in vivo και in vitro μοντέλα από τη σιμβαστατίνη με τρόπο εξαρτώμενο από το μεβαλονικό και ανεξάρτητο από τη χοληστερόλη και β) ότι η σιμβαστατίνη μειώνει τα παραγόμενα αντιδραστικά είδη οξυγόνου (ROS) μέσω της ενεργοποίησης του Nrf2 διαμέσου του μοριακού μονοπατιού της PI3K/Akt. H ενεργοποίηση αυτή του Nrf2 από τη σιμβαστατίνη εκτός του ότι προσφέρει αποτελεσματική προστασία του κυττάρου από τις δυσμενείς επιπτώσεις του οξειδωτικού στρες, εξηγεί και μέρος των πλειοτροπικών δράσεων των στατινών. / The beneficial effects of HMG-CoA (3-hydroxy-3-methyl-glutaryl-CoA) reductase inhibitors (statins) have been attributed not only to their cholesterol lowering effect but also to their pleiotropic actions and especially to their anti-oxidant activity. Nrf2 (NF-E2-related factor 2) is a transcription factor that orchestrates the transcriptional response of cells to oxidative stressors and electrophilic xenobiotics. In the present study, Wistar rats, primary hepatocytes, ST-2 cells and primary mouse embryonic fibroblasts from wild type or Nrf2 knock out C57BL6J mice were used to explore the potential role of Nrf2 in mediating the antioxidant effects of statins. Simvastatin triggered nuclear translocation of Nrf2 in rat liver and in primary rat hepatocytes in a mevalonate-dependent and cholesterol-independent way. In liver nuclear extracts from simvastatin-treated rats, the DNA-binding activity of Nrf2 was significantly increased and the mRNA of two known targets of Nrf2, HO-1 (Heme Oxygenase 1) and GPX-2 (Glutathione Peroxidase 2) was induced. In ST-2 cells (ARE-ST2) stably transfected with constructs bearing Nrf2-binding site (antioxidant responsive element), simvastatin enhanced Nrf2-mediated transcriptional activity in a mevalonate-dependent and cholesterol-independent fashion. Moreover, in WT and KO-Nrf2 primary mouse embryonic fibroblasts, after incubation with simvastatin, the addition of glucose-oxidase resulted in much greater levels of ROS (Reactive Oxygen Species) in simvastatin treated KO-Nrf2 fibroblasts compared to their WT counterparts, which means that simvastatin eliminates ROS in a Nrf2 dependent way. Finally, the use of PI3K/Akt pathway inhibitors in simvastatin treated ARE-ST2 cells leads to the attenuation of the simvastatin-induced enhanced Nrf2 transcriptional activity. In the present study, it is shown for the first time that a) simvastatin activates the Keap1/Nrf2 signaling pathway in in vivo and in vitro models in a mevalonate- dependent, cholesterol-independent fashion and b) that simvastatin lowers reactive oxygen species level by Nrf2 activation via PI3K/Akt pathway. The activation of Nrf2 by simvastatin besides providing effective protection of the cell from the deleterious effects of oxidative stress, it explains in part the pleiotropic actions of statins.

Η επαναστένωση των στεφανιαίων αρτηριών μετά από αγγειοπλαστική αποτελεί μια συχνή επιπλοκή, που αναπαριστά την επουλωτική απόκριση του αρτηριακού τοιχώματος στο μηχανικό τραυματισμό. Οι στατίνες σταθεροποιούν τις αθηρωματικές πλάκες, αφενός μειώνοντας τα λιπίδια και τη θρομβογενητικότητά τους και αφετέρου μέσω της αντιφλεγμονώδους δράσης τους και της βελτίωσης της ενδοθηλιακής λειτουργίας. Πρόσφατες πειραματικές μελέτες αποδεικνύουν ότι η ιβαμπραδίνη ελαττώνοντας την καρδιακή συχνότητα συντελεί στη μείωση του μεγέθους της αθηρωματικής πλάκας . Πρωταρχικός σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ανάπτυξη ενός καινοτόμου και ασφαλούς μοντέλου διωτιαίας επαγωγής μηχανικού τραυματισμού στην κατιούσα θωρακική αορτή κονίκλων Νέας Ζηλανδίας, διατρεφόμενων με υπερχοληστερολαιμική δίαιτα, ως εναλλακτικό μοντέλο προσομοίωσης της επαναστένωσης των στεφανιαίων αγγείων. Επιπλέον, η μελέτη αυτή σχεδιάστηκε για να καθορίσει αν η υπερχοληστερολαιμική δίαιτα προάγει την εξέλιξη αυθόρμητων και επαγόμενων από αγγειοπλαστική αθηρωματικών βλαβών και αν η σιμβαστατίνη και η ιβαμπραδίνη αναστέλλουν περαιτέρω την αθηρωμάτωση και την επαναστένωση. Υλικό-μέθοδοι: Τα πειραματόζωα τυχαιοποιήθηκαν σε 2 πειραματικά πρωτόκολλα, που περιλάμβαναν 40 κονίκλους το καθένα, ανάλογα με το αν επρόκειτο να υποβληθούν σε μηχανικό τραυματισμό ή όχι. Εν συνεχεία, οι κόνικλοι του κάθε πειραματικού πρωτοκόλλου τυχαιοποιήθηκαν σε 4 ομάδες που περιλάμβαναν 10 ζώα η καθεμιά ως εξής: ομάδα Α- ομάδα αθηρογενετικής δίαιτας (4% δίαιτα εμπλουτισμένη σε χοληστερόλη), ομάδα Β- αθηρογενετική δίαιτα σε συνδυασμό με σιμβαστατίνη (5 mg/kg/day) ομάδα Γ- αθηρογενετική δίαιτα σε συνδυασμό με ιβαμπραδίνη (5 mg/kg/day) και ομάδα Δ – αθηρογενετική δίαιτα σε συνδυασμό με ταυτόχρονη χορήγηση σιμβαστατίνης (5mg/kg/day) και ιβαμπραδίνης (5 mg/kg/day) για 9 εβδομάδες. Μία εβδομάδα αργότερα, διάστημα ικανοποιητικό για την αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης τα πειραματόζωα του πειραματικού πρωτοκόλλου Ι υποβλήθηκαν σε τραυματισμό με μπαλόνι της κατιούσας θωρακικής αορτής μέσω διαδερμικού καθετηριασμού της ωτιαίας αρτηρίας. Στο τέλος των 9 εβδομάδων έγινε ευθανασία των κονίκλων, εκτομή της ανιούσας και της κατιούσας θωρακικής αορτής και ιστολογική / ανοσοϊστοχημική αξιολόγηση με αντισώματα έναντι των αφρωδών μακροφάγων (RAM 11) και της α-ακτίνης λείων μυϊκών κυττάρων (HHF-35). Ενώ, τμήμα της τραυματισθείσας κατιούσας αορτής καταψύχθηκε για μοριακή εκτίμηση της νίτρωσης των πρωτεϊνών με Western Blot. Τέλος, έγινε ιστομορφομετρική ποσοτικοποίηση της υπερπλασίας του νέου έσω χιτώνα και προσδιορισμός του λόγου έσω /μέσου χιτώνα , της αυλικής και της συνολικής περιοχής του αγγείου με το λογισμικό Image J. Αποτελέσματα: Οι τραυματισθείσες κατιούσες αορτές ανέδειξαν ιστολογικά σοβαρότερες αθηρωματικές βλάβες και σημαντική αύξηση του λόγου έσω /μέσου χιτώνα σε σύγκριση με τις μη τραυματισθείσες. Η χορήγηση σιμβαστατίνης πέρα από την ελάττωση των επιπέδων της χοληστερόλης, οδήγησε σε σημαντική ελάττωση του αριθμού των αφρωδών μακροφάγων και των SMCs και σε περαιτέρω αναστολή των αυθόρμητων και των επαγόμενων από αγγειοπλαστική αθηρωματικών βλαβών. Επιπλέον, η σιμβαστατίνη οδήγησε σε σημαντική ελάττωση της υπερπλασίας του έσω χιτώνα και του λόγου έσω /μέσου χιτώνα στις τραυματισθείσες και μη τραυματισθείσες αορτές. Ενώ, η σιμβαστατίνη ανέστειλε σημαντικά την ελάττωση της περιοχής του αυλού και της συνολικής περιοχής της τραυματισθείσας αορτής, διατηρώντας το αγγειακό τοίχωμα σε επίπεδο αντίστοιχο με το φυσιολογικό. Η ιβαμπραδίνη εμφάνισε σημαντική ελάττωση των αφρωδών μακροφάγων στις αυθόρμητες και επαγόμενες από αγγειοπλαστική αθηρωματικές βλάβες, αποκαλύπτοντας μικρότερη αποτελεσματικότητα τη σιμβαστατίνη. Η ιβαμπραδίνη δεν κατόρθωσε να ελαττώσει σημαντικά τον αριθμό των SMCs στις αυθόρμητες βλάβες της ανιούσας και στις επαγόμενες από αγγειοπλαστική αθηρωματικές βλάβες της τραυματισθείσας κατιούσας αορτής. Ωστόσο, εμφάνισε σημαντική ελάττωση των SMCs στις μη τραυματισθείσες κατιούσες αορτές. Η ιβαμπραδίνη ανέστειλε την επαγωγή σοβαρών αυθόρμητων και επαγόμενων από αγγειοπλαστική βλαβών και ελάττωσε σημαντικά την υπερπλασία του έσω χιτώνα και του λόγου έσω / μέσου χιτώνα. Ωστόσο, η ιβαμπραδίνη αποκάλυψε σημαντική απώλεια του αυλού και της συνολικής περιοχής του τραυματισθέντος αγγείου παρά την ελάττωση της υπερπλασίας του έσω χιτώνα. Σε μοριακό επίπεδο η σιμβαστατίνη και η ιβαμπραδίνη ανέστειλαν την επαγόμενη από χοληστερόλη καθώς και την επαγόμενη από χοληστερόλη και αγγειοπλαστική νίτρωση σε θέση τυροσίνης των πρωτεϊνών σε εκχυλίσματα κατιούσας αορτής. Συμπεράσματα: Η σιμβαστατίνη και η ιβαμπραδίνη ανέστειλαν την αθηρογένεση στις τραυματισθείσες με μπαλόνι και μη τραυματισθείσες αορτές υπερλιπιδαιμικών κονίκλων. Ειδικότερα, η σιμβαστατίνη και η ιβαμπραδίνη ανέστειλαν την υπερπλασία του έσω χιτώνα και σε μοριακό επίπεδο ελάττωσαν το οξειδωτικό στρες. Καινοτόμο εύρημα της μελέτης αποτελεί η προστατευτική δράση της σιμβαστατίνης στη διατήρηση του αυλού και στην αναστολή της περιοριστικής αναδιαμόρφωσης του αγγείου, μετά από τραυματισμό με μπαλόνι. Η ιβαμπραδίνη αποκάλυψε σημαντική απώλεια του αυλού και επαγωγή της αρνητικής αναδιαμόρφωσης του αγγείου μετά από τραυματισμό με μπαλόνι. Στο σημείο αυτό πρέπει να τονιστεί η δυνητική ευεργετική δράση της ιβαμπραδίνης στην αναστολή της επαναστένωσης μετά από τοποθέτηση stent, όπου η υπερπλασία του έσω χιτώνα αποτελεί το μοναδικό μηχανισμό επαναστένωσης. Συνεπώς, η σιμβαστατίνη και ιβαμπραδίνη δυνητικά κατέχουν ανασταλτικό ρόλο στην επαναστένωση των στεφανιαίων μετά από τοποθέτηση stent, εύρημα που χρήζει περαιτέρω τεκμηρίωση με κλινικές μελέτες. / Coronary post- angioplasty restenosis constitutes a common complication, depicting arterial wall healing response to mechanical injury. Statins stabilize atherosclerotic plaques either by reducing their lipids levels’ and their thrombogenicity or by restoring endothelial function through anti-inflammatory action. Recent studies demonstrate that ivabradine via heart rate reduction contributes to the reduction of atherosclerotic plaque size. Primary aim of this study is the demonstration of an innovative and safe model of transauricular balloon angioplasty in the descending thoracic aorta of high-cholesterol fed rabbits, as an alternative model of coronary restenosis simulation. In addition, this study was designed to determine if hypercholesterolemic diet promotes the development of spontaneous and angioplasty-induced atherosclerotic lesions and further if simvastatin and ivabradine inhibit atherogenesis and restenosis progression. Materials and Methods: Rabbits randomized in two experimental protocols of 40 animals each, based on the mechanical injury induction or not. Rabbits of each experimental protocol further randomized to 4 groups of 10 animals each, as follows: group A or group of atherogenic diet (4% hypercholesterolemic diet), group B or group of atherogenic diet plus simvastatin (5 mg/kg/day), group C or group of atherogenic diet plus ivabradine (5 mg/kg/day), and group D or group of atherogenic diet plus simvastatin (5 mg/kg/day) combined with ivabradine (5 mg/kg/day) for 9 weeks. A week later, after the sufficient elevation of cholesterol levels, rabbits of experimental protocol I underwent transauricular balloon angioplasty of descending aorta. At the end of 9 weeks, rabbits euthanisized and ascending and descending aortas removed for further histological and immunochemical evaluation with a foam macrophage antibody (RAM-11) and a SMCs a-actin antibody (HHF-35). Furthermore, a segment of descending aortas was frozen for the Western Blot evaluation of protein tyrosine nitration. Also, histomorphometric quantification of intimal thickening, intima /media ratio, lumen and total vessel area was performed using Image J software. Results: Injured thoracic aortas revealed more severe histological lesions and further more significant increase of intima/media ratio compared to non-injured. Beyond its lipid lowering effect, simvastatin resulted in significant reduction of the amount of foam cells and SMCs and further inhibition of spontaneous and angioplasty induced lesions. Moreover, simvastatin reduced significantly intimal thickening and intima / media ratio in both injured and non-injured aortas. Also, simvastatin inhibited significantly the lumen and total vessel reduction after balloon angioplasty. Ivabradine revealed a significant reduction of foam cells in spontaneous and angioplasty induced atherosclerotic lesions, showing less effectiveness compared with simvastatin. Ivabradine did not attempt to reduce significantly the number of SMCs in spontaneous lesions of ascending aortas and in angioplasty-induced lesions, respectively. While, ivabradine reduced significantly the amount of SMCs in non-injured descending aortas. Ivabradine inhibited the development of severe spontaneous and angioplasty-induced atherosclerotic lesions as well as intimal thickening and intima/media ratio. Despite the inhibition of intimal hyperplasia, ivabradine revealed a significant lumen and total vessel area reduction. In molecular level simvastatin and ivabradine inhibited both the cholesterol and cholesterol/ angioplasty induction of tyrosine nitration in proteins of descending aortas. Conclusions: Both simvastatin and ivabradine inhibited atherogenesis in injured and non-injured aortas of hyperlipidemic rabbits. Specifically, simvastatin and ivabradine inhibited intimal thickening and further reduced oxidation stress in molecular level. Innovative finding of the study constitutes the protective effect of simvastatin, concerning the lumen restoration and further the inhibition of constrictive remodelling after balloon angioplasty. Ivabradine revealed a significant lumen loss and further induction of constrictive remodelling after balloon angioplasty. However, it should be noted the potential beneficial impact of ivabradine on restenosis inhibition after stent deployment, as intimal hyperplasia comprises the only mechanism of restenosis in this case. Consequently, simvastatin and ivabradine possess a potentially inhibitory role in coronary restenosis after stent deployment, fact that should be further documented with clinical trials.

Preterm labour (PTL) is defined as labour before 37 completed weeks of gestation. Despite advances in medical research, PTL remains a major clinical problem. Preterm birth (PTB) rates range from approximately 5-18% worldwide. Importantly, PTB is the leading cause of childhood morbidity and mortality. PTL is difficult to predict and the aetiology is poorly understood but infection and inflammation are believed to be major factors. It has been suggested that the presence of intrauterine infection or inflammation may initiate the pathological, preterm activation of the inflammatory cascade associated with term labour. Therefore, PTL therapeutics should aim to inhibit these inflammatory pathways. Statins, 5-hydroxy-3-methylglutaryl-coenzyme A (HMG-CoA) reductase inhibitors, are potent inhibitors of cholesterol biosynthesis, which act on the mevalonate pathway. In addition to their lipid-lowering effects, statins also have anti-inflammatory and anti-contraction properties. The hypothesis of this thesis was that statins will prevent PTB by reducing inflammation. The aims of this thesis were firstly to investigate the effect of the statins, simvastatin and pravastatin, on inflammation and contractility in a pregnant human myometrial cell line. Secondly, to determine whether simvastatin and/or pravastatin can prevent PTB or improve neonatal outcome in a lipopolysaccharide (LPS)-induced mouse model of PTB. Myometrial cells were either co-treated with LPS and simvastatin/pravastatin, pretreated with simvastatin/pravastatin or treated with simvastatin/pravastatin post-LPS stimulation. The effect of statin treatment on the mRNA expression and the release of inflammatory mediators was then investigated. Simvastatin treatment reduced LPS-induced inflammation by both lowering the expression of pro-inflammatory mediators and increasing the expression of anti-inflammatory mediators. Pravastatin treatment did not alter the expression of inflammatory mediators following LPS stimulation. The effect of simvastatin on the contraction of myometrial cells was investigated by embedding the cells in rat tail collagen to form gels. As these are smooth muscle cells, basal contraction was observed causing the gel size to reduce. When LPS was introduced, this caused the gels to contract further than the vehicle treated gels. Simvastatin attenuated the contraction of the myometrial cells, both alone and in the presence of LPS. These effects were reversed by the addition of mevalonate pathway metabolites, mevalonate and geranylgeranyl pyrophosphate (GG-PP) but not by farnesyl pyrophosphate (F-PP). Simvastatin also lowered levels of phosphorylated myosin light chain (pMLC) in the myometrial cells, which is essential for smooth muscle contraction. Again, this effect was abolished by mevalonate and GG-PP but not F-PP. It is hypothesised that simvastatin attenuated myometrial cell contraction by inhibiting Rho isoprenylation by GG-PP, preventing Rho-associated kinase (ROCK) activation, which then prevented the phosphorylation of MLC. A mouse model of intrauterine LPS-induced PTB was utilised to investigate the effect of statin treatment on PTB and fetal survival. Mice received an intraperitoneal injection of pravastatin (10μg) or simvastatin (20μg or 40μg) on gestational day (D)16. This was followed by ultrasound-guided intrauterine injection of LPS (1μg) on D17 and another pravastatin/simvastatin treatment two hours later. When mice were treated with LPS, 77.8% of mice delivered preterm. When mice received LPS and 20μg simvastatin, 50% delivered preterm. However, when mice were treated with LPS and 40μg simvastatin, 40% delivered preterm, more pups were born alive and uterine pro-inflammatory mRNA expression was downregulated. Conversely, pravastatin did not prevent PTB or improve the percentage of live born pups. In summary, simvastatin treatment exerted anti-inflammatory and anti-contraction effects on human myometrial cells in vitro. The anti-contractile properties were likely due to the inhibition of the Rho/ROCK pathway. Furthermore, in our LPS-induced mouse model of PTB, fewer mice delivered preterm with simvastatin treatment, simvastatin attenuated LPS-induced pup mortality and reduced uterine inflammatory gene expression. These results suggest that statin therapy may be a novel treatment for PTL.