Thesis (M.S.)--Naval Postgraduate School, 1974. / Includes bibliographical references (leaves 38-39).

Ο καθορισμός της ηλικίας των ιζημάτων πραγματοποιήθηκε μέσα από την μελέτη ασβεστιτικών νανοαπολιθωμάτων και έδειξε ότι η ιζηματογένεση τους ξεκίνησε στο ανώτερο Ηώκαινο και ολοκληρώθηκε στο κατώτερο Ολιγόκαινο (NP18-NP21b). Επιπλέον, η απόθεση των υποθαλάσσιων ριπιδίων πραγματοποιήθηκε κατά την διάρκεια των βιοζωνών (NP18-NP21b κατά Μartini, 1971) και προηγήθηκε αυτής της απόθεσης της υφαλοκρηπίδας (ΝΡ21b) δείχνοντας μία προοδευτική σχετική πτώση της στάθμης της θάλασσας. Τα αποτελέσματα της έρευνας οργανικής γεωχημείας βασίστηκαν στην μέθοδο πυρόλυσης Rock Eval 6 και δείχνουν ότι οι αποθέσεις των εξωτερικών τμημάτων του ριπιδίου αποτελούν τα πιο ελπιδοφόρα τμήματα του τουρβιδιτικού συστήματος. Η υφαλοκρηπίδα αποτελεί τον σχηματισμό ο οποίος είναι πιθανόν να παρουσιάσει πετρελαϊκό ενδιαφέρον στο μέλλον μιας και βρίσκεται σε ανώριμο στάδιο θερμικής ωριμότητας Η έρευνα της πιθανής ύπαρξης αποθέσεων που μπορούν να αποτελέσουν ρεζερβουάρ αερίων υδρογονανθράκων στη περιοχή μελέτης αλλά και ο προσδιορισμός της ποιότητας τους βασίστηκε στην τεχνική ποροσιμετρίας υδραργύρου και αποκαλύπτει έναν μεγάλο αριθμό δειγμάτων (8), με αξιόλογες τιμές πορώδους και διαπερατότητας. Τα δείγματα αυτά προέρχονται τόσο από τα εσωτερικά όσο και από τα εξωτερικά τμήματα του τουρβιδιτικού συστήματος ενώ η υφαλοκρηπίδα δεν δείχνει να είναι ικανή να αποτελέσει ρεζερβουάρ αερίων υδρογονανθράκων. Ο προσδιορισμός των ιστολογικών παραμέτρων αποκάλυψε ότι πρόκειται για μεσόκοκκους έως πολύ λεπτόκοκκους ψαμμίτες οι οποίοι προέρχονται τόσο από χαμηλής όσο και από υψηλής πυκνότητας τουρβιδιτικά ρεύματα. Το κοκκομετρικό τους μέγεθος δεν παρουσιάζει σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τα διάφορα περιβάλλοντα και υποπεριβάλλοντα ιζηματογένεσης. Η γεωχημική στην Λήμνο βασίστηκε στην μέθοδο ενεργοποίησης νετρονίων και δηλώνει ένα περιβάλλον ενεργού ηπειρωτικού περιθωρίου ή ενός ηπειρωτικού νησιωτικού τόξου και ένα μικρό βαθμό ανακύκλωσης (recycling) των υπό μελέτη δειγμάτων. Επιπλέον, αποκαλύπτεται η επίδραση μιας μικτής, όξινης και βασικής/υπερβασικής σύστασης, πηγή τροφοδοσίας. Η ασθενή θετική ανωμαλία στο Eu που παρουσιάζουν, εξηγείται μέσα από ιζηματογενείς διεργασίες όπου τα πλαγιόκλαστα είναι συγκεντρωμένα στις άμμους εξαιτίας της ταξιθέτησης. Η πετρογραφία αποκαλύπτει και την συνεισφορά μιας μεταμορφωμένης, ιζηματογενούς αλλά και μαγματικής πηγής τροφοδοσίας Οι ψαμμίτες συγκεντρώνονται στο πεδίο του ανακυκλωμένου ορογενούς. Η προβολή τους στο συγκεκριμένο πεδίο υποδηλώνει μία ζώνη καταβύθισης ως πιθανό γεωτεκτονικό περιβάλλον της περιοχή μελέτης και είναι σε συμφωνία με την γεωχημική έρευνα και την αποκάλυψη ενός γεωτεκτονικού περιβάλλοντος ενεργού ηπειρωτικού περιθωρίου ή ενός ηπειρωτικού νησιωτικού τόξου για την περιοχή μελέτης. Η ανάλυση και η σύνθεση ιζηματολογικών, παλαιορευματικών, γεωχημικών και πετρογραφικών δεδομένων που πραγματοποιήθηκαν στην περιοχή μελέτης υποδηλώνουν ότι κατά την διάρκεια του ανώτερου Ηωκαίνου-κατώτερου Ολιγοκαίνου (NP18-NP21b) η Λήμνος λειτούργησε ως μία λεκάνη ιζηματογένεσης συστολής μπροστά από το μαγματικό τόξο (contracted forearc basin). Έτσι, η περιοχή μελέτης τοποθετείται ανάμεσα στο ενεργό μαγματικό τόξο της ζώνης της Ροδόπης και στο πρίσμα προσαύξησης το οποίο πιθανόν να βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κεντριού Αιγαίου. / Outcrops of both deep-water and shelf sediments were selected for study on Lemnos Island. During this time interval (NP18-Np21b) the study area was characterized by the deposition of submarine fans that overly shelf deposits with this swallowing upward trend to be owed to tectonic activity. The turbidity system is structured by a “basin floor” fan that is presented overlying a “slope” fan and was constructed under the simultaneous interaction of both progradation and aggradation processes. Both “basin floor” and “slope” fans constitute the lower parts of the stratigraphic column in the study area and have been interpreted as parts of a sand-rich submarine fan on the base of slope to basin floor environment. In order to determine the grain-size statistic and hydraulic parameters thirty (30) thin sections were cut perpendicular to bedding and essentially randomly oriented relative to flow direction. Data obtained from this study suggest that samples are consisted of very-fine to medium grained sandstones, are characterized by poor to very good sorting with their greater part consisting of very good, good and fair sorting sandstones. Moreover, derived from both high and low-density turbidity currents. In order to estimate the flow direction, palaeocurrent data were collected from outcrops. The number of measurements from each outcrop ranges from 10 to 15 and there were plotted in rose diagrams showing that the main palaeocurrent direction has a NNE trend. Twenty samples (20) from the Late Eocene- Early Oligocene turbidite and shelf deposits were selected from the Lemnos Island in order to determine the quantity and quality of the organic matter in each one. The total organic carbon content was determined using a LECO C-230 carbon determinator while the quality of the organic matter was evaluated using a common programmed temperature pyrolysis method, called Rock-Eval 6 pyrolysis by BASELINE RESOLUTION INCORPORATION (BRILABS). The results obtained from the research suggest that studied samples have from poor to excellent source rock potential while the shales of the Lemnos sedimentary rocks can be classified principally as secondary source rocks with potentials to generate gas. In order to assess the tectonic setting of the Lemnos Island, NE Greece, major elements and 14 trace elements were determined using a Thermo Jarrell-Ash ENVIRO II ICP plasma mass spectrometer (ICP-OES) while rare earth elements and additional ultra-trace elements were determined using a Perkin Elmer SCIEX ELAN 6000 (ICP-MS). The study suggests an active margin environment. The positive anomaly of Zr that reflects a heavy mineral input and could be considered typical of passive margin environment is owed to reworking and sorting during sediment transfer. Moreover, a mafic/ultramafic source should be considered as the major component controlling both submarine fans and shelf deposition. The determination of porosity and permeability was based on the “mercury porosimetry technique” as has been described by Katz and Thompson (1986, 1987). Data obtained from this technique suggest that although the majority (13) of the sandstone samples is presented having from fair to very good porosity only some samples (8) have fair to very good permeability.

Η χαρτογράφηση των περιβαλλόντων ιζηματογένεσης της λεκάνης προχώρας της Πίνδου στην Δυτική Πελοπόννησο στις περιοχές της Τριταίας στα βόρεια, του Χρυσοβιτσίου στα κεντρικά και της Φοινικούντας στα νότια, η οποία βασίστηκε στα υποπεριβάλλοντα των τουρβιδιτικών αποθέσεων έδειξε την ύπαρξη των αποθέσεων εσωτερικού, εξωτερικού ριπιδίου, και αποθέσεις πεδίου λεκάνης. Η ανάπτυξη των τουρβιδιτικών αυτών υποπεριβαλλόντων έλαβε χώρα από το Ανώτερο Ηώκαινο έως το Κατώτερο Ολιγόκαινο (NP18-NP21), ηλικίες οι οποίες προσδιορίστηκαν από ασβεστιτικά ναννοαπολιθώματα. Το συνολικό στρωματογραφικό πάχος των υπό μελέτη τουρβιδιτών της λεκάνης προχώρας στην Δυτική Πελοπόννησο είναι 418m στην περιοχή της Φοινικούντας, 1096m στην περιοχή της Τριταίας και 327m στην περιοχή του Χρυσοβιτσίου, και φαίνεται να αποτέθηκαν κατά την διάρκεια ενός κύριου τεκτονικού γεγονότος όπου η Γάβροβος και η Ιόνιος ζώνη συμπεριφέρθηκαν ως μια ενιαία λεκάνη προχώρας. Κατά την διάρκεια του Ανώτερου Ηώκαινου η προχώρα στην Δυτική Πελοπόννησο αποκτά μεγάλο πλάτος με αποθέσεις εσωτερικού και εξωτερικού ριπιδίου. Οι αποθέσεις λοβών εξωτερικού ριπιδίου αναπτύσσονται στο ανατολικό τμήμα της (περιοχή Τριταίας, περιοχή Φοινικούντας) ενώ οι αποθέσεις πεδίου λεκάνης το διάστημα αυτό εντοπίζονται μόνο στην περιοχή της Φοινικούντας στο δυτικό τμήμα της λεκάνης. Η παρουσία των αποθέσεων του πεδίου λεκάνης αυτής της ηλικίας των ιζημάτων στο δυτικό τμήμα της περιοχής της Φοινικούντας, δείχνει μια πιθανή βύθιση, η οποία σχηματίστηκε εξαιτίας πιθανά της δράσης της εσωτερικής επώθησης που βρέθηκε κατά την διάρκεια της διατριβής στην λεκάνη της Φοινικούντας. Το γεγονός ότι η ροή των ιζημάτων, όπως προέκυψε από τα παλαιορευματικά δεδομένα, έχει στις τρεις υπό μελέτη περιοχές φορά προς τα δυτικά, υποδεικνύει ότι ακόμα δεν έχει ενεργοποιηθεί η επώθηση της εσωτερικής Ιονίου, οπότε τα ιζήματα προελαύνουν προς τα δυτικότερα τμήματα της λεκάνης. Στην περιοχή του Χρυσοβιτσίου στο διάστημα αυτό η ιζηματογένεση χαρακτηρίζεται από την απόθεση καναλιών μεσαίου ριπιδίου, γεγονός που υποδεικνύει ένα καθεστώς μεγαλύτερης ευστάθειας του δυτικού περιθωρίου της λεκάνης σε αυτό το τμήμα της. Πρέπει να σημειωθεί ότι στο στάδιο αυτό οι αποθέσεις λοβών στην περιοχή της Φοινικούντας και τμήμα των αποθέσεων του εσωτερικού ριπιδίου στην περιοχή της Τριταίας παρουσιάζουν τεκτονική παραμόρφωση που εκφράζεται με πτύχωση, γεγονός που σημαίνει ότι οι αποθέσεις αυτές αφού αποτέθηκαν και διαγενέθηκαν, υπέστησαν παραμόρφωση πιθανά από την δράση της επώθησης της εσωτερικής Ιονίου. Θα πρέπει ωστόσο να ειπωθεί ότι η παραμόρφωση των αποθέσεων αυτών πιθανά να οφείλεται εν μέρει και σε ολισθήσεις (slump). / The study area lies on the W Peloponnesus, and contains three areas, Tritea on the North, Xrysovitsi on the central and Finikounda on the south. The aim of this thesis is the detailed study of the sedimentary rocks deposited on West Peloponnesus during late Eocene to early Oligocene. Sediments consist of submarine fan and shelf deposits respectively. Study was realized by combining both field and laboratory data that included: detailed sedimentological and tectonic analysis, organic and inorganic geochemical research, porosity and permeability assessment, age determination, petrographical research and grain-size statistic and hydraulic parameters determination. The object of the thesis is the certain classification of the submarine fan system, the palaiogeographic reconstruction of the Pindos foreland turbidite deposits in west Peloponnesus region and the exploration of possible generation, existence and preservation of hydrocarbons. Outcrops of both deep-water and shelf sediments were selected for study on the three study areas. Due to the scarcity of the outcrops, the studied outcrops were restricted to road cuts and beaches. The lithological units were described in terms of colour, texture, thickness, grain size and sedimentary structures. During this time interval (NP18-NP21) the study area was characterized by the deposition of submarine fans that overly shelf deposits with this swallowing upward trend to be owed to tectonic activity. The flow types that controlled the depositional processes of the submarine fans were grain flows, debris flows and low-, medium- and high-density turbidity currents while the deposition of shelf can be attributed to both turbidity and shelf storm currents. The turbidity system is structured by a “basin floor” fan that is presented overlying a “slope” fan and was constructed under the simultaneous interaction of both progradation and aggradation processes. “Basin floor” fan is the more distal and lower positioned, unchannelized fan and is composed of lobe, lobe-fringe and fan-fringe deposits. The “slope fan” consists of channel-overbank deposits where channel-fill facies without base conglomerate underlying the equivalent with base conglomerate demonstrating greater proximity to the source area. Both “basin floor” and “slope” fans constitute the lower parts of the stratigraphic column in the study area and have been interpreted as parts of a sand-rich submarine fan on the base of slope to basin floor environment in Finikounda area, and as a mixed sand-mud submarine fan system in Tritea area.

Thesis (Ph. D.) --Memorial University of Newfoundland, 1997. / Restricted until November 1998. Bibliography: leaves 220-236. Also available online.

Thesis (MSc (Earth Sciences))—University of Stellenbosch, 2005. / The integration of whole-rock chemistry, heavy mineral chemistry, detrital zircon morphology and age dating has enabled high-resolution characterization of the Permian Laingsburg and Tanqua submarine fan provenance in the Karoo Basin, upper Ecca Group, South Africa. Geochemically, the Laingsburg and Tanqua sandstones are classified as greywacke and litharenite. The chemical index of alteration values for these sandstones suggest low to moderately weathered sources and a relatively cold climate. Abundant angular clastic grains and lithic fragments as well as the predominance of pristine zircons indicate a near provenance and a first cycle derivation. The investigated sandstones originated from a continental island arc and an active continental margin. The source is dominantly intermediate to felsic and includes tonalites, granodiorites, and adamellites or their volcanic equivalents.

Thesis (MSc (Earth Sciences))--University of Stellenbosch, 2009. / Fan 3 is one of four basin-floor fans that form part of the Tanqua Karoo Fan Complex in South Africa. It can be subdivided into several sandstone lobes, based on the presence of thin-bedded siltstone intervals above and below major sandstone packages. Six lobes are identified in the mid fan section, as well as two older groups of thin, low-volume turbidite deposits at the base. Some of the lobes are further divided into an upper and lower lobe-element based on depositional behaviour. The volumetrically and spatially larger lobes have a finger-like appearance in plan view, which is attributed to multiple lobe-scale axial zones. This is especially visible towards the eastern margins of Lobes 2, 4 and 5. The stratigraphy and facies distribution are presented on several 2D panels. Computer generated isopach maps are presented for each lobe, lobe-element and interlobe unit. Autogenic control on the depositional pattern of the Fan 3 lobe complex was inferred from the palaeoflow patterns of the composing lobes and lobe-elements. The majority of the lobes show a north-eastern palaeoflow direction in the south, with a gradual westward shift in the north. Inferred controls are basin-floor topography, the presence of pre-existing lobes, and characteristics of the depositional flow, such strength, density, sediment load, palaeoflow direction.

MSc / Thesis (MSc (Earth Sciences))—University of Stellenbosch, 2009. / Fan 2, one of five submarine fan systems of the Tanqua fan complex in the south-western Karoo Basin, South Africa, is subdivided into Lower, Middle and Upper units. Here, detailed analysis of the internal architecture and distribution of lithofacies associations of Middle Fan 2 facilitated the 3-D visualisation of the sedimentological and stratigraphical changes towards the pinch-out. Middle Fan 2 is interpreted to be a lower-fan, sand-rich terminal lobe, comprising three sandstone-lobe elements, separated by two siltstone interlobe elements. It is fed by a distributary channel that is hypothetically positioned to the west-southwest of the study area. The sandstone-lobe elements pinch out downdip to the north-east and updip to the southsouthwest in the study area. The consecutive pinch out of lobe elements to the north-east indicates a progradational stacking pattern similar to the entire lobe complex. Palaeocurrent analysis and the interpretation of isopach maps indicate that the transport direction of Middle Fan 2 was in a north-easterly direction. The fringes of the lobe and the distribution of internal elements (channels, amalgamated sheets and sheets) show a finger-like geometry in plan-view, in contrast to simple radial-lobe bodies that are commonly envisaged.

Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2005. / ENGLISH ABSTRACT: Fan System 5 forms the uppermost submarine fan system of the Permian-age Tanqua Fan Complex (Ecca Group) of the southwestern Karoo Basin. It is the most widespread system and represents the final phase of fan deposition in the Tanqua sub-basin. Depositional characteristics differ markedly from the rest of the fan systems, mainly because it lacks sedimentary features indicative of a single point source basin floor fan. The entire system consists of six different stages of fan growth and development in the lower slope settings. A hypothetical model was composed for Fan System 5 to understand the spatial/temporal distribution of reservoir and seal facies in slope turbidite settings. The facies vary from massive amalgamated sandstone beds to thin-bedded, ripple cross-laminated sand and siltstone beds. A thick shale unit identified as a regional marker layer overlies Fan System 5. lts base is defined by the presence of a regionally developed 20 cm thick hemipelagic shale unit. Six sand-rich units with channel-complexes are present in the Klein Hangklip, Groot Hangklip, Kalkgat, Tongberg, Skoorsteenberg and Blauwkop localities. The facies characteristics in the southernmost outcrops of Fan System 5 (Groot Hangklip, Tongberg and Kalkgat) reflect deposition in a lower slope setting where local structural control seems to have played a major role in the distribution and regional development of channel-fill and overbank depositional elements. The channel-fills are arranged in vertical to off-set stacking patterns and are comprised of massive, amalgamated [me to very fine-grained sandstone units up to 30 m in thickness. They are separated by thinner sandstone/siltstone units of varying thickness. The channelization displayed by the more proximal outcrops are interpreted to represent an upper fan, deposited in a lower- to mid-slope setting. In contrast to the channel-fill deposits at Skoorsteenberg, Klein Hangklip and Groot Hangklip, ripple cross-laminated overbank deposits, associated with smaller channel-fill units, predominate in the northeastern and eastern parts of the outcrop area. Massive- and thinbedded frontal sheet sandstones constitute the down-dip extensions to the most northern outcrops of Fan System 5. Highly erosive, stacked base-of-slope channel complexes, seemingly controlled by subtle early structural features, were able to construct significant thicknesses of regionally well-developed overbank deposits, marginal to the channel complexes. These facies changes occur over relatively short distances, which hold significant implications for the prediction of and the heterogeneity of reservoir facies in slope settings. Gradients are much steeper in the lower slope to mid-slope area than on the proximal basin floor. The occurrence of soft-sediment deformation in the overbank and upper parts of the channel-fill deposits supports a slope origin. Weakly developed wave-ripple marks in the uppermost layers of Fan System 5 further indicate that water depths approached wave base prior to deposition of the upper markerbed shales. Paleotransport for Fan System 5 was towards the north, northeast and east. The palaeocurrent directions of the channel-fill complexes in Klein- and Groot Hangklip seem to roughly correspond to the structural trend of synclinal depressions in this area. However, the effect and influences of basin floor topography and structural features on deposition were determined to be minimal on the regional development and local facies control of the fan. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Waaiersisteem 5 vorm die laaste submarine waaiersisteem van die Perm-ouderdom Tankwa Waaierkompleks (Ecca Groep) in die suidwestelike Karoo-kom. Dit vorm die mees wydverspreide sisteem en verteenwoordig ook die fmale fase van waaierafsetting in die Tankwa sub-kom. Afsettingseienskappe verskil aansienlik van die onderliggende waaiersisteme, omdat kenmerkende sedimentêre eienskappe van 'n enkele toevoer bron ontbreek. Die hele sisteem bestaan uit ses verskillende periodes van waaiergroei en ontwikkeling in die laer kornhelling omgewmgs. 'n Voorspellingsmodel is opgestel vir Waaiersisteem 5 om die ruimtelike/temporele verspreiding van die reservoir en seël fasies in kornhelling turbidiet omgewings te kan verstaan. Hierdie fasies varieer van massiewe, geamalgameerde sandsteen tot dun gelaagde riffel- lamineerde sand- en sliksteenlae. 'n Dik regionale skalie eenheid oorlê Waaiersisteem 5 en vorm die boonste merkerlaag. Die basis word onderlê deur 'n 20 cm dik regionaalontwikkelde hemipelagiese skalie laag wat die onderste merkerlaag vorm. Ses sandige eenhede met geassosieerde kanaalkomplekse is onderskeidelik teenwoordig in: Klein Hangklip, Groot Hangklip, Kalkgat, Tongberg, Skoorsteenberg en Blauwkop omgewings. Die fasies-eienskappe van die mees suidelike dagsome van Waaiersisteem 5 (Tongberg, Groot Hangklip en Kalkgat) toon afsetting in 'n laer kornhelling omgewing, waar plaaslike tektoniese effekte moontlik 'n groot rol gespeel het in die verspreiding en regionale ontwikkeling van die kanaalvulsels en geassosieerde oewerwal-afsettings. Die gestapelde, wegstand kanaalvulsels-afsettings bestaan uit massiewe, geamalgameerde fyn tot baie fynkorrelrige sandsteen eenhede, wat diktes tot ongeveer 30 m kan bereik. Dit word van mekaar geskei deur dun sandsteenlsliksteen eenhede van afwisselende diktes. Die kanaal komplekse in die mees proksimale dagsome word interpreteer as 'n bo-waaier, wat afgeset is in 'n laer- tot middel kornhelling omgewmg. In teenstelling met die kanaalvulsels in die Skoorsteenberg, Klein Hangklip en Groot Hangklip omgewings, domineer riffel kruisgelamineerde oewerwal-afsettings, geassoseer met klein kanaalvulsels, die noordoostelike en oostelike dagsome van Waaiersisteem 5. Massiewe en dungelaagde frontale plaat sandstene, kom voor in die distale helling-omgewings in die mees noordelike dagsome van Waaiersisteem 5. Hoogs eroderende, gestapelde kanaalkomplekse, aan die basis van die komhelling wat moontlik beheer is deur vroeë komvloer topografie, was die oorsaak vir regionaal goed-ontwikkelde oewerwalafsettings. Hierdie fasies-verandering vind plaas oor 'n baie kort afstand wat betekenisvolle gevolge inhou vir die voorspelling van heterogeniteit van petroleum reservoir fasies in komhelling afsetting-omgewings. Die gradiënt vir die laer komhelling tot mid-komhelling omgewings is baie steiler as die distale komvloer omgewings. Die voorkoms van sagte-sediment deformasies in die oewerwal en boliggende dele van die kanaalvulsels weerspeël 'n moontlike komhelling omgewing. Swakontwikkelde golfriffelmerke in die boonste lae van Waaiersisteem 5 dui 'n waterdiepte aan wat nabyaan golf-basis is, voordat dit deur diepmariene skalies oorlê word. Paleovloeirigtings vir Waaiersisteem 5 was in 'n noord, noordoostelike en oostelike rigting. Die paleovloeirigting vir die Klein- en Groot Hangklip kanaalkomplekse stem min of meer ooreen met die strukturele grein van die sinklinale laagtes in die omgewing. Die effek en beheer van komvloer topografie en ander strukturele faktore op afsetting was minimaalop die regionale ontwikkeling en plaaslike fasies verspreiding van die waaier.

Οι αποθέσεις φλύσχη που εμφανίζονται στο νησί της Καρπάθου μελετήθηκαν από διάφορα σημεία προσέγγισης με σκοπό να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με χαρακτηριστικά των συγκεκριμένων ιζημάτων τα οποία δεν ήταν γνωστά με λεπτομέρεια μέχρι σήμερα. Το συνολικό πάχος των αποθέσεων δεν ξεπερνά τα 1000 μέτρα και κυμαίνεται σε περίπου 900 για τη βόρεια και περίπου 800 για τη νότια περιοχή εμφάνισης. Όσον αφορά την ιζηματολογία, στρωματογραφία και τα περιβάλλοντα των αποθέσεων του φλύσχη μπορούν να ειπωθούν τα εξής: Τα ιζήματα της βόρειας περιοχής χωρίζονται σε 5 ενότητες, ενώ τα ιζήματα της νότιας περιοχής χωρίζονται σε 4 ενότητες από τη βάση προς την οροφή της ακολουθίας. Η χρονολόγηση των αποθέσεων του φλύσχη με βάση ασβεστιτικά νανοαπολιθώματα υπέδειξε ότι η ιζηματογένεση του φλύσχη στη περιοχή της Καρπάθου φαίνεται να ξεκινάει στο Κατώτερο Ηώκαινο και να εξελίσσεται έως τα όρια Ηωκαίνου-Ολιγοκαίνου. Η στατιστική ανάλυση των παχών στρωμάτων που εφαρμόστηκε έδειξε ότι πρεπει να υπάρχει προσοχή στην ερμηνεία περιβαλλόντων ιζηματογένεσης σε υποθαλάσσια ριπίδια που δίνεται με βάση περιγραφικές τεχνικές. Γεωχημική ανάλυση των φλυσχικών αποθέσεων για την περιεκτικότητα τους σε κύρια στοιχεία, ιχνοστοιχεία και σπάνιες γαίες σε συνδυασμό με πετρογραφική έρευνα έδωσε πολύτιμα στοιχεία για την προέλευση και το γεωτεκτονικό περιβάλλον της λεκάνης ιζηματογένεσης των φλυσχικών ιζημάτων. Η έρευνα για την πιθανή ύπαρξη πεδίου υδρογονανθράκων στις φλυσχικές αποθέσεις της Καρπάθου δεν έδωσε ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις και τη γεωλογία της ευρύτερης περιοχής του ΝΑ Αιγαίου και των Δωδεκανήσων, η απόθεση των ιζημάτων του φλύσχη στη Κάρπαθο φαίνεται να έχει άμεση σχέση με τις ορογενετικές κινήσεις των Ταυρίδων οροσειρών κατά το Ηώκαινο-Κατώτερο Ολιγόκαινο. / The flysch deposits that outcrop on the island of Karpathos (SE Greece) were studied, using several approaches, in order to investigate detailed sedimentological characteristics of these deposits which were unknown until now. The flysch deposits outcrop on 2 areas of the island: a northern area (Spoa-Olympos-Diafani) and a southern area (Pigadia-Aperi). The total stratigraphic thickness of the deposits is less than 1000 meters and ranges from about 900 meters for the northern area, to about 800 meters for the southern area. Northern area deposits can be subdivided into 5 sedimentary units and southern area into a sedimentary units (from the bottom to the top of the succession) based on their sedimentological characteristics. Age determination of the flysch based on calcareous nanofossils reveals that flysch sedimentation probably started in Lower Eocene and ended in Upper Eocene-Lower Oligocene. Application of bed thickness statistical analysis revealed that descriptive recognition of sedimentary environments in turbidite deposits is not always reliable. Petrographic and geochemical analysis of the flysch deposits, gave valuable clues regarding the sedimentary source and the tectonic arrangement of the sedimentary basin. Hydrocarbon exploration shows negative results regarding the possible existence of a hydrocarbon field in Karpathos flysch deposits. Taking into account all the above observations and the geological arrangement of the SE Aegean and the Dodecanese Islands, it seems that flysch sedimentation in Karpathos Island has a direct relation with the Taurides orogeny in Eocene-Lower Oligocene times.

Η παρούσα μελέτη παρουσιάζει νέα στοιχεία που αφορούν την τεκτονική και στρωματογραφία του φλύσχη της Νότιας Aιτωλοακαρνανίας και έχει ως στόχο να ερμηνεύσει την τεκτονική εξέλιξη της περιοχής και την κινηματική των επωθήσεων. Γεωλογικά δεδομένα που προέκυψαν από την τεκτονική και στρωματογραφική ανάλυση καθώς και από την ανάλυση αεροφωτογραφιών συνδυάστηκαν με σεισμικές τομές. Οι μεγάλης κλίμακας επωθήσεις της Πίνδου και του Γαβρόβου, που σχηματίζουν ένα προελαύνον προς την προχώρα σύστημα επωθήσεων, δρουν συγχρόνως για μεγάλο διάστημα του Ολιγοκαίνου. Η επώθηση Γαβρόβου χαρακτηρίζεται από σημαντική μετατόπιση (>10 χλμ.), μικρούς ρυθμούς βράχυνσης, και από πολύπλοκη ιστορία προέλασης που περιλαμβάνει και επωθήσεις εκτός ακολουθίας. Επωθήσειςν ΒΒΔ-ΒΔ διεύθυνσης ελέγχουν την τοπογραφία της περιοχής και συνείσφερουν σημαντικά στην πάχυνση του φλύσχη. Η υπέρθεση του φλύσχη ενέτεινε την βύθιση της λεκάνης και την υποβύθιση τμημάτων του φλοιού κάτω από την επώθηση. Η έναρξη της κλαστικής ιζηματογένεσης λαμβάνει χώρα στο Πριαμπόνιο, ενώ το τέλος της προσδιορίστηκε στο Ανώτερο Ολιγόκαινο. Στην Ιόνια λεκάνη η κατώτερη ακολουθία ιζημάτων του φλύσχη αντιστοιχεί σε αποθέσεις εξωτερικού ριπιδίου ενώ η ανώτερη σε αποθέσεις εσωτερικού ριπιδίου-κατωφέρειας. Στην λεκάνη Γαβρόβου επικρατούν κυρίως αποθέσεις εσωτερικού-μέσου ριπιδίου. Τα αποτελέσματα που προκύπτουν από την παρούσα διατριβή υποδηλώνουν ότι το κλασσικό μοντέλο του προελαύνοντος προς την προχώρα συστήματος επωθήσεων, που έχει προταθεί για τις Εξωτερικές Ελληνίδες χρειάζεται σημαντικές τροποποιήσεις. / This study demonstrates new structural and stratigraphic data derived from the syn-orogenic clastic deposits in the Etoloakarnania area, in order to define the structural evolution and the movement history of thrust faults in the area. Geological data derived from structural, stratigraphic analysis and interpretation of air photos combine with data from seismic lines. The crustal-scale Pindos and Gavrovo thrusts,which formed a foreland propagating sequence, acted simultaneously for a long period of Oligocene. The Gavrovo thrust is characterized by significant displacement (>10 km), low shortening rates and a complex propagation history, involving out-of-sequence thrusting. NNW to NW-directed thrusts control the topography of the region and cause a significant thickening of the flysch. The superposition of flysch enhanced further subsidence and underthrusting. The clastic sedimentation began in the Priabonian and lasted till the Late Oligocene. In the Ionian basin the lower part of the clastic sequence corresponds to outer fan deposits, while the upper part corresponds to inner fan-slope deposits. In addition, inner to middle fan associations predominate in the Gavrovo basin. The results of this study show that the classic model of a foreland propagating thrust sequence for the External Hellenides needs significant modifications.