• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 2
  • Tagged with
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Terapeutiese waarde van visueel-perseptuele skoling en die invloed daarvan op skolastiese prestasie.

Schoeman, Olivier Johannes 01 1900 (has links)
Summaries in Afrikaans and English / Text in Afrikaans / Die waarde van visueel-perseptuele skoling of terapie vir visueel-perseptueel gestremde leerlinge as 'n subgroep van leergestremdheid, is reeds vir dekades 'n omstrede aangeleentheid. Hierdie omstredenheid is ondersoek aan die hand van sewe internasionaal erkende psigometriese toetse. Die interne konsekwentheidskoeffisiente van hierdie toetse het vir die huidige studie van 0,62 tot 0,95 gestrek. 'n Faktorontleding van die toetsinterkorrelasies het 'n gemeenskaplike faktor blootgele. Ses toetse was primer visueel-perseptueel, en Goodenough <1926> se skaal is vir die bepaling van intelligensie gebruik. Bykomend hiertoe, is leerlinge se prestasies in hul eerste taal, wiskunde en skrif gebruik om die effek van terapie te bepaal. Proefpersone is as visueel-perseptueel gestremd gediagnoseer deur 'n opvoedkundige sielkundige en 'n visuele skolingsentrum in Pretoria, waar eksper imentele leerlinge terapie ontvang het. Hierdie diagnoses is deur die Test for Visual Analysis Skills wat beduidend tussen normale en visueelperseptueel gestremdes onderskei, bevestig. Die toets se geldigheid vir Suid-Afrikaanse omstandighede is in 'n voorstudie bepaal. Honderd en ses, ses- tot negejarige proefpersone (82 seuns en 24 dogters>, van normale intelligensie, gesigskerpte en gehoor, is betrek. Drie en vyftig het die eksperimentele groep gevorm wat onderverdeel is in 32 wat terapie voltooi het, en 21 wat nie het nie. Hierdie leerlinge is individueel afgepaar met kontroleleerlinge van dieselfde geslag, ouderdom, huistaal, sosio-ekonomiese status en skoolstanderd. Eksperimentele leerlinge het visuele terapie in n breer groepsverband vir een uur per week ontvang. Terapieperiodes het van 4 tot 15 maande gewissel. Die eksperimentele ontwerp was 'n voortoets-natoets-tweegroepontwerp. t-Toetse vir afhanklike (afgepaarde) groepe is uitgevoer op die verskille tussen voor- en natoetstellings, asook tussen die eksperimentele en kontrolegroepe. Geeneen van die primer visueel-oerseptuele meettegnieke het beduidende resultate opgelewer nie. Dit is aanduidend van die ondoeltreffendheid van visueel-perseptuele terapie om die tekorte waarop dit gemik is, reg te stel. Die waarde van visueel-perseptueie terapie is inteendeel beperk tot 'n oorhoofse verbetering in konseptualisering en intellektuele ryping by die groep wat terapie voltooi het. Skrif was die enigste vak wat by dieselfde groep beduidend verbeter het. Hierdie resultaat is egter twyfelagtig vanwee beoordelingstekorte. / The value of visual perceptual training or therapy, to visually perceptually impaired pupils as a subgroup of the learning disabled, has been a controversy far decades. This controversy was investigated by means of seven internationally recognised psychometric tests. The internal consistency coefficients of these tests for the present study ranged from 0,62 to 0,95. A factor analysis of test intercorrelations revealed a common factor. Six tests were primarily visual perceptual, whilst the Goodenough (1926) scale determined intelligence. Additionally, pupils' performance in their first language, mathematics and writing, was used to assess the therapeutic effect. Subjects were diagnosed as visually perceptually impaired by an educational psychologist and a visual training centre in Pretoria where experimental pupils received therapy. These diagnoses were confirmed by the Test for Visual Analysis Skills, which significantly differentiates between the normal and visually perceptually impaired. This test's validity for South African circumstances was determined in a prestudy. One hundred and six, six to nine year old subjects <82 boys and 24 girls>, of normal intelligence, visual acuity and hearing, were involved. Fifty three formed the experimental group which was subdivided in 32 who completed therapy, and 21 who did not. These pupils were individualiy matched with controls of similar sex, age, home language, socio economic status and school standard. Experimental pupils received visual therapy within a broader group context for one hour per week. Therapy periods fluctuated between 4 and 15 months. The experimental design was a pretest-posttest two group design. t-Tests for dependant <matched) groups were conducted on the differences between pre and oosttest scores, as well as between the experimental and control groups. None of the primarily visual perceptual tests revealed significant results. This signifies the inefficiency of visual perceptual therapy to rectify the deficits at which it is directed. The value of visual perceptual therapy is, on the contrary, restricted to an overall improvement in conceptualization and intellectual maturation within the group which completed therapy. Writing was the only subject which improved significantly within the same group. However, this result is dubious, due to evaluation deficits. / Psychology / D.Litt. et Phil. (Psychology)
2

Terapeutiese waarde van visueel-perseptuele skoling en die invloed daarvan op skolastiese prestasie.

Schoeman, Olivier Johannes 01 1900 (has links)
Summaries in Afrikaans and English / Text in Afrikaans / Die waarde van visueel-perseptuele skoling of terapie vir visueel-perseptueel gestremde leerlinge as 'n subgroep van leergestremdheid, is reeds vir dekades 'n omstrede aangeleentheid. Hierdie omstredenheid is ondersoek aan die hand van sewe internasionaal erkende psigometriese toetse. Die interne konsekwentheidskoeffisiente van hierdie toetse het vir die huidige studie van 0,62 tot 0,95 gestrek. 'n Faktorontleding van die toetsinterkorrelasies het 'n gemeenskaplike faktor blootgele. Ses toetse was primer visueel-perseptueel, en Goodenough <1926> se skaal is vir die bepaling van intelligensie gebruik. Bykomend hiertoe, is leerlinge se prestasies in hul eerste taal, wiskunde en skrif gebruik om die effek van terapie te bepaal. Proefpersone is as visueel-perseptueel gestremd gediagnoseer deur 'n opvoedkundige sielkundige en 'n visuele skolingsentrum in Pretoria, waar eksper imentele leerlinge terapie ontvang het. Hierdie diagnoses is deur die Test for Visual Analysis Skills wat beduidend tussen normale en visueelperseptueel gestremdes onderskei, bevestig. Die toets se geldigheid vir Suid-Afrikaanse omstandighede is in 'n voorstudie bepaal. Honderd en ses, ses- tot negejarige proefpersone (82 seuns en 24 dogters>, van normale intelligensie, gesigskerpte en gehoor, is betrek. Drie en vyftig het die eksperimentele groep gevorm wat onderverdeel is in 32 wat terapie voltooi het, en 21 wat nie het nie. Hierdie leerlinge is individueel afgepaar met kontroleleerlinge van dieselfde geslag, ouderdom, huistaal, sosio-ekonomiese status en skoolstanderd. Eksperimentele leerlinge het visuele terapie in n breer groepsverband vir een uur per week ontvang. Terapieperiodes het van 4 tot 15 maande gewissel. Die eksperimentele ontwerp was 'n voortoets-natoets-tweegroepontwerp. t-Toetse vir afhanklike (afgepaarde) groepe is uitgevoer op die verskille tussen voor- en natoetstellings, asook tussen die eksperimentele en kontrolegroepe. Geeneen van die primer visueel-oerseptuele meettegnieke het beduidende resultate opgelewer nie. Dit is aanduidend van die ondoeltreffendheid van visueel-perseptuele terapie om die tekorte waarop dit gemik is, reg te stel. Die waarde van visueel-perseptueie terapie is inteendeel beperk tot 'n oorhoofse verbetering in konseptualisering en intellektuele ryping by die groep wat terapie voltooi het. Skrif was die enigste vak wat by dieselfde groep beduidend verbeter het. Hierdie resultaat is egter twyfelagtig vanwee beoordelingstekorte. / The value of visual perceptual training or therapy, to visually perceptually impaired pupils as a subgroup of the learning disabled, has been a controversy far decades. This controversy was investigated by means of seven internationally recognised psychometric tests. The internal consistency coefficients of these tests for the present study ranged from 0,62 to 0,95. A factor analysis of test intercorrelations revealed a common factor. Six tests were primarily visual perceptual, whilst the Goodenough (1926) scale determined intelligence. Additionally, pupils' performance in their first language, mathematics and writing, was used to assess the therapeutic effect. Subjects were diagnosed as visually perceptually impaired by an educational psychologist and a visual training centre in Pretoria where experimental pupils received therapy. These diagnoses were confirmed by the Test for Visual Analysis Skills, which significantly differentiates between the normal and visually perceptually impaired. This test's validity for South African circumstances was determined in a prestudy. One hundred and six, six to nine year old subjects <82 boys and 24 girls>, of normal intelligence, visual acuity and hearing, were involved. Fifty three formed the experimental group which was subdivided in 32 who completed therapy, and 21 who did not. These pupils were individualiy matched with controls of similar sex, age, home language, socio economic status and school standard. Experimental pupils received visual therapy within a broader group context for one hour per week. Therapy periods fluctuated between 4 and 15 months. The experimental design was a pretest-posttest two group design. t-Tests for dependant <matched) groups were conducted on the differences between pre and oosttest scores, as well as between the experimental and control groups. None of the primarily visual perceptual tests revealed significant results. This signifies the inefficiency of visual perceptual therapy to rectify the deficits at which it is directed. The value of visual perceptual therapy is, on the contrary, restricted to an overall improvement in conceptualization and intellectual maturation within the group which completed therapy. Writing was the only subject which improved significantly within the same group. However, this result is dubious, due to evaluation deficits. / Psychology / D.Litt. et Phil. (Psychology)

Page generated in 0.0962 seconds