Neurological and psychiatric disorders reveal that the basal ganglia subserve diverse functional domains, including movement, reward, and cognitive disorders (e.g., Parkinson's disease, addiction, schizophrenia). Monkey anatomical studies show that the striatum, the input structure of the basal ganglia, receives projections from nearly the entire cerebral cortex with a broad topography of motor, limbic, and association zones. However, until recently, non-invasive methods have not been available to conduct the complete mapping of the cortex to the striatum in humans. The development of functional connectivity magnetic resonance imaging (fcMRI) now allows the identification of functional connections in humans. The present dissertation reports two studies that first create a complete map of corticostriatal connectivity and then more closely examine striatal connectivity with association networks underlying cognition.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος αποτελεί τον συχνότερο τύπο καρκίνου του δέρματος. Από τους διάφορους ιστολογικούς υποτύπους του βασικοκυτταρικού καρκινώματος, ο διηθητικός ιστολογικός υπότυπος συνοδεύεται από αυξημένη διηθητική ικανότητα, υψηλότερο κίνδυνο τοπικής υποτροπής και πιο επιθετική βιολογική συμπεριφορά. Σε προηγούμενη μελέτη μας στο ίδιο υλικό βασικοκυτταρικού καρκινώματος, δείξαμε ότι η υπερέκφραση της Integrin-linked kinase (ILK), της ακτίνης των λείων μυικών κυττάρων (α-SMA), της πυρηνικής β-κατενίνης, του μεταγραφικού παράγοντα Snail, καθώς και η μείωση της έκφρασης της Ε-καντχερίνης που συντελούν δείκτες επιθηλιομεσεγχυματικής μετατροπής σχετίζονται με αυξημένη ικανότητα διήθησης και επιθετική βιολογική συμπεριφορά. Η επιθηλιομεσεγχυματική μετατροπή (Epithelial mesencymal transition-EMT) είναι μια βιολογική διαδικασία που επιτρέπει στα επιθηλιακά κύτταρα να αποκτήσουν έναν μεσεγχυματικό κυτταρικό φαινότυπο με ενισχυμένη μεταναστευτική ικανότητα, διεισδυτικότητα, υψηλή αντίσταση στην απόπτωση και ικανότητα παραγωγής συστατικών της εξωκυττάριας θεμέλιας ουσίας. Κύρια χαρακτηριστικά της ΕΜΤ είναι η απώλεια των ζωνών πρόσφυσης, καθώς και η ανοδιοργάνωση του κυτταροσκελετού. Ο κυτταροσκελετός της ακτίνης, που αποτελείται από νημάτια ακτίνης και πρωτεΐνες που αλληλεπιδρούν και ρυθμίζουν την δυναμική του κυτταροσκελετού συμμετέχει σε πολλές σημαντικές κυτταρικές λειτουργίες όπως η κυτταρική κίνηση, η κυτταρική διαίρεση κ.α. και εμπλέκεται σημαντικά στην καρκινογένεση. Ο ανεξέλεγκτος πολλαπλασιασμός των νεοπλασματικών κυττάρων, καθώς και η ικανότητα διήθησης και μετάστασης σχετίζονται με μεταβολές του κυτταροσκελετού της ακτίνης. Οι πρωτεΐνες CTEN (COOH-Terminal tensin-like protein) και η παξιλλίνη εντοπίζονται στις περιοχές πρόσδεσης των κυττάρων μέσω ιντεγκρινών στην εξωκυττάρια ουσία όπου αλληλεπιδρούν με τον κυτταροκελετό ακτίνης και συμμετέχουν στην ρύθμιση οδών μεταγωγής σημάτων που ελέγχουν λειτουργίες όπως η κυτταρική κίνηση, η επιθήλιο μεσεγχυματική μετάβαση, η διήθηση και μετάσταση. Η εζρίνη, μια κυτταροπλασματική πρωτεΐνη συνδέει μόρια της πλασματικής μεμβράνης με τον κυτταροσκελετό της ακτίνης και εμπλέκεται και αυτή σημαντικά σε διεργασίες κυτταρικής μετανάστευσης καθώς και στην διήθηση και μετάσταση των καρκινικών κυττάρων. Προηγούμενες μελέτες υποστηρίζουν την συμμετοχή των πρωτείνων CTEN, εζρίνης και παξιλλίνης στην καρκινογένεση στον άνθρωπο. Ωστόσο λίγα είναι γνωστά για το ρόλο τους στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η μελέτη της έκφρασης και του ρόλου των πρωτεϊνών CTEN, εζρίνης και παξιλλίνης στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος. Για το σκοπό αυτό μελετήσαμε ανοσοϊστοχημικά την έκφραση αυτών των πρωτεϊνών που σχετίζονται με τον κυτταροσκελετό της ακτίνης σε 76 περιστατικά βασικοκυτταρικού καρκινώματος και εξετάσαμε την πιθανή συσχέτιση της έκφρασής τους με παραμέτρους που έχουν προγνωστική σημασία, όπως ο ιστολογικός υπότυπος, ο βαθμός κινδύνου και το επίπεδο διήθησης των όγκων. Ακόμη ελέγχθηκε η πιθανή συσχέτιση με την έκφραση των ILK, α-SMA, β-κατενίνης, Ε-καντχερίνης και Snail τα οποία εμπλέκονται σημαντικά στην διεργασία της ΕΜΤ και τα οποία είχαν μελετηθεί στο ίδιο υλικό βασικοκυτταρικού καρκινώματος σε προηγούμενη μελέτη. Η πρωτεΐνη CTEN εμφάνισε ασθενώς θετική και εστιακή ανοσοχρώση στο 33% των βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων, χωρίς στατιστικά σημαντική συσχέτιση με τις κλινικοπαθολογοανατομικές παραμέτρους που εξετάσθηκαν όπως ο ιστολογικός υπότυπος και το βάθος διήθησης. Αντιθέτως η εζρίνη υπερεκφράστηκε στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων του όγκου στο 98,6% των περιστατικών βασικοκυτταρικού καρκινώματος. Η έκφρασή της ήταν σημαντικά μεγαλύτερη στα οζώδη και επιφανειακά (χαμηλού κινδύνου) βασικοκυτταρικά καρκινώματα σε σχέση με τα διηθητικά και μικροοζώδη (υψηλού κινδύνου) βασικοκυτταρικά καρκινώματα. Δεν υπήρξε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση με το επίπεδο διήθησης των όγκων, ούτε με την έκφραση των δεικτών ΕΜΤ, ILK, α-SMA, β-κατενίνης, Ε-καντχερίνης και Snail. Όσον αφορά στην παξιλλίνη, εκφράστηκε στο κυτταρόπλασμα των κυττάρων του όγκου στο 90,4% των περιστατικών βασικοκυτταρικού καρκινώματος, σε αντίθεση με το παρακείμενο μη νεοπλασματικό δέρμα, όπου η ανοσοχρώση ήταν αρνητική ή ασθενής. Σε σχέση με τον ιστολογικό υπότυπο, παρατηρήθηκε σημαντική απώλεια της έκφρασής της στα διηθητικά και μικροοζώδη βασικοκυτταρικά καρκινώματα, σε σύγκριση με τα οζώδη και επιφανειακά. Ωστόσο δε βρέθηκε καμία συσχέτιση στατιστικώς σημαντική με το βάθος διήθησης των όγκων και με την έκφραση των δεικτών ΕΜΤ. Επίσης υπήρξε στατιστικώς σημαντική συσχέτιση της ανοσοϊστοχημικής έκφρασης της παξιλλίνης με την έκφραση της εζρίνης. Συμπερασματικά, τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν ότι η πρωτεΐνη CTEN πιθανώς δεν έχει σημαντικό ρόλο στην παθογένεια του βασικοκυτταρικού καρκινώματος του δέρματος. Αντιθέτως η εζρίνη και η παξιλλίνη φαίνεται να εμπλέκονται στο βασικοκυτταρικό καρκίνωμα του δέρματος στον ανθρώπο και μάλιστα τα μειωμένα επίπεδα έκφρασης τους σχετίζονται με ιστολογικούς υποτύπους υψηλής επικινδυνότητας και πιο επιθετικής βιολογικής συμπεριφοράς. Τα χαρακτηριστικά μειωμένα επίπεδα έκφρασης της εζρίνης και παξιλλίνης στα βασικοκυτταρικά καρκινώματα διηθητικού ιστολογικού υποτύπου σε συνδυασμό με τα ευρήματα της προηγούμενης μελέτης ότι αυτός ο ιστολογικός υπότυπος βασικοκυτταρικού καρκινώματος εκφράζει δείκτες επιθηλιομεσεγχυματικής μετάβασης υποστηρίζουν επίσης την άποψη ότι τα διηθητικά βασικοκυτταρικά καρκινώματα αποτελούν σε μοριακό επίπεδο μία διακριτή οντότητα. Η υπόθεση αυτή συμφωνεί με το γεγονός ότι τα διηθητικά βασικοκυτταρικά καρκινώματα έχουν διακριτά μορφολογικά χαρακτηριστικά ( μικρές ομάδες κυττάρων με οξύαιχμα άκρα που εντόνως διηθούν το άθφονο εξωκυττάριο στρώμα) και πιο επιθετική συμπεριφορά συγκριτικά με τα οζώδη βασικοκυτταρικά καρκινώματα. Τελος, η μελέτη της εζρίνης και παξιλλίνης σε υλικό βιοψίας βασικοκυτταρικών καρκινωμάτων δερμάτος μπορεί μελλοντικά να συντελέσει στην ταυτοποίηση εκείνων των περιστατικών που ενδέχεται να εμφανίζουν μία επιθετικότερη βιολογική συμπεριφορά. / Basal Cell Carcinoma (BCC) of the skin is the most common type of skin cancer. Among the various histological subtypes of basal cell carcinoma, infiltrative histological subtype is accompanied by increased invasiveness, higher risk of local recurrence and more aggressive biological behavior. In our previous study, in the same material of BCC, we showed that overexpression of Integrin-linked kinase (ILK), actin of smooth muscle cells (α-SMA), nuclear beta-catenin, the transcription factor Snail and the reduction of E-cadherin’s expression, which constitute markers of epithelial-mesenchymal transition, are associated with increased invasiveness and aggressive biological behavior. The epithelial-mesenchymal transition (EMT) is a biological process, through which the cells acquire enhanced migratory capacity, invasiveness, high resistance to apoptosis and increased production of extracellular matrix components. Main features of EMT are the loss of adherence junctions and the reorganization of the cytoskeleton. The actin cytoskeleton which is composed of actin filaments and proteins that interact with and regulate the cytoskeleton’s dynamics is involved in many important cellular functions such as cell movement, cell division and it is critically implicated in carcinogenesis significantly. The uncontrolled proliferation of tumor cells, increased invasiveness and metastasis are all related to cytoskeleton changes. Proteins CTEN (COOH-Terminal tensin-like protein) and paxillin are located in cell- extracellular matrix contact sites (focal adhesions) where they interact with actin cytoskeleton and transduse signals that regulate actin cytoskeletal dynamics, cell motility, epithelial mesenchymal transition, invasion and metastasis. Ezrin is a cytoplasmic protein which links molecules of the plasma membrane to the actin cytoskeleton. Ezrin is involved significantly in processes of cell migration, invasion and metastasis of cancer cells. Previous studies support the involvement of proteins CTEN, ezrin and paxillin in human tumorigenesis. However, little is known about their role in basal cell carcinoma of the skin. The purpose of this study was to investigate the protein expression and respective role of CTEN, ezrin and paxillin in basal cell carcinoma of the skin. For this reason, we studied immunohistochemically the protein expression of CTEN, ezrin and paxillin in 76 cases of BCC and we examined the possible association of their expression with parameters of prognostic significance, such as histological subtype, low-high risk groups and tumor invasion. Further we tested potential correlations with the expression of ILK, α-SMA, beta-catenin, E-cadherin and Snail, which are involved significantly in the process of EMT and have been studied in the same material of BCC in a previous study. CTEN showed weakly positive and focal immunostaining in 33% of BCC, without statistically significant correlation with clinicopathological parameters, such as histological subtype and depth of invasion. Ezrin and paxillin were overexpressed in the cytoplasm in 98,6% and 90,4% of cases respectively with significantly higher expression levels in low risk variants (nodular and superficial BCC), compared to the high risk variants (micronodular and infilrative BCC). No correlation was found between the expression of ezrin and paxillin and depth of tumor invasion nor with the expression of EMT markers, ILK, α-SMA, beta-catenin, E-cadherin and Snail. However, there was a statistically significant correlation between the immunohistochemical expression of paxillin and ezrin. In conclusion, these findings argue that CTEN probably has no significant role in the pathogenesis of basal cell carcinoma of the skin. Conversely, ezrin and paxillin seem to be involved in human BCC and their decreased expression levels are associated with high risk histological subtypes and a more aggressive tunor behavior. The decreased expression levels of ezrin and paxillin in infiltrative BCC in conjuction with the findings of the previous study that this histological subtype of BCC expresses markers of epithelial-mesenchymal transition, also support the view that infiltrative BCC is a distinct entity at the molecular level. This hypothesis is consistent with the fact that infiltrative BCC have distinct morphological characteristics (small groups of cells with sharp ends that strongly infiltrate the extracellular matix) and more aggressive behavior compared to nodular basal cell carcinoma. Finally, the study of ezrin and paxillin in biopsy material of BCC may, in the future, help to identify those cases that may exhibit a more aggressive behavior.

Μελέτη της υπόθεσης ότι τα βασικά γάγγλια, μία κεντρική δομή του εγκεφάλου, συμμετέχει ενεργά στην επιλογή της κατάλληλης δράσης. Προσπάθεια μοντελοποίησης της λειτουργίας των βασικών γαγγλίων κια προσομοίωση παθολογικών καταστάσεων του ανθρώπινου εγκεφάλου. / Stydy of the hypothesis that the basal ganglia, a major structure in the mamalian brain, plays a crusial role in the selection of the appropriate action. In this direction we try to simulate the functionality of the basal ganglia as well the pathophysiological conditions (Parkinson, Huntington disease) related to them.

Μελετήθηκαν αλληλεπιδράσεις μεταξύ της παρεγκεφαλίδας και των βασικών γαγγλίων στον εγκέφαλο ενήλικων μυών. Για τη μελέτη της επίδρασης της παρεγκεφαλίδας στα βασικά γάγγλια εξετάστηκαν οι επιπτώσεις της εκφύλισης του παρεγκεφαλιδικού φλοιού στη νευροχημεία των βασικών γαγγλίων. Χρησιμοποιήθηκαν δύο μοντέλα εκφύλισης: το μεταλλαγμένο στέλεχος μυός PCD που εμφανίζει πλήρη εκφύλιση των κυττάρων Purkinje και μύες με μερική δεξιά εκφύλιση του παρεγκεφαλιδικού φλοιού μετά από ένεση καϊνικού οξέος στην περιοχή του παρασκώληκα. Ιn vitro ποσοτική αυτοραδιογραφία έδειξε αναβάθμιση των υποδοχέων ντοπαμίνης D1 στα βασικά γάγγλια και των δύο μοντέλων εκφύλισης. Για τη μελέτη της επίδρασης των βασικών γαγγλίων στην παρεγκεφαλίδα μελετήθηκε ο μεταφορέας της ντοπαμίνης στον παρεγκεφαλιδικό ιστό μυών με μεθόδους ποσοτικής αυτοραδιογραφίας, μεμβρανικής δέσμευσης και ανοσοϊστοχημείας. Τα αποτελέσματα έδειξαν την ύπαρξη, την ανατομική κατανομή και τις ιδιότητες του μεταφορέα της νοτπαμίνης στην παρεγκεφαλίδα. / The study of the interactions between the cerebellum and the basal ganglia was the aim of this thesis. To study cerebellar influences on the basal ganglia I investigated the effects of cerebellar cortical degeneration on basal ganglia neurochemistry. Two models of cerebellar degeneration were used: the mutant mouse strain \\\"Purkinje cell degenaration\\\" that completely lacks Purkinje cells, and mice with partial Purkije cell lesion after kainic acid injections in the right paravermis. In vitro quantitative receptor autoradiography showed an up-regulation of D1 dopamine receptors in the basal ganglia of both cerebellar degeneration models. This may reflect a compensatory adaptation. To study basal ganglia influences on the cerebellum I characterized the dopamine transporter of the mouse cerebellum by using receptor binding and determined its anatomical distribution by using receptor autoradiography and immunoistochemistry.

No description available.

To survive, many biological organisms need to accurately infer which features of their environment predict future rewards and punishments. In machine learning terms, this is the problem of spatial credit assignment, for which many supervised learning algorithms have been developed. In this thesis, I mainly propose that a dual-pathway, regression-like strategy and associated biological implementations may be used to solve this problem. Using David Marr's (1982) three-level philosophy of computational neuroscience, the thesis and its contributions are organized as follows: - Computational Level: Here, the spatial credit assignment problem is formally defined and modeled using probability density functions. The specific challenges of the problem faced by organisms and machine learning algorithms alike are also identified. - Algorithmic Level: I present and evaluate the novel hypothesis that the general strategy used by animals is to perform a regression over past experiences. I also introduce an extension of a probabilistic model for regression that substantially improves generalization without resorting to regularization. This approach subdues residual associations to irrelevant features, as does regularization. - Physical Level: Here, the neuroscience of classical conditioning and of the basal ganglia is briefly reviewed. Then, two novel models of the basal ganglia are put forward: 1) an online-learning model that supports the regression hypothesis and 2) a biological implementation of the probabilistic model previously introduced. Finally, we compare these models to others in the literature. In short, this thesis establishes a theoretical framework for studying the spatial credit assignment problem, offers a simple hypothesis for how biological systems solve it, and implements basal ganglia-based algorithms in support. The thesis brings to light novel approaches for machine learning and several explanations for biological structures and classical conditioning phenomena. / Note: While the thesis contains content from two articles (one journal, one conference), their publishers do not require special permission for their use in dissertations (information confirming this is in an appendix of the thesis itself).

The motor nervous system is one of the main systems of the body and is our principle means ofbehavior. Some of the most debilitating and wide spread disorders are motor systempathologies. In particular the basal ganglia are complex networks of the brain that control someaspects of movement in all vertebrates. Although these networks have been extensively studied,lack of proper methods to study them on a system level has hindered the process ofunderstanding what they do and how they do it. In order to facilitate this process I have usedcomputational models as an approach that can faithfully take into account many aspects of ahigh dimensional multi faceted system.In order to minimize the complexity of the system, I first took agnathan fish and amphibians asmodeling animals. These animals have rather simple neuronal networks and have been wellstudied so that developing their biologically plausible models is more feasible. I developedmodels of sensory motor transformation centers that are capable of generating basic behaviorsof approach, avoidance and escape. The networks in these models used a similar layeredstructure having a sensory map in one layer and a motor map on other layers. The visualinformation was received as place coded information, but was converted into population codedand ultimately into rate coded signals usable for muscle contractions.In parallel to developing models of visuomotor centers, I developed a novel model of the basalganglia. The model suggests that a subsystem of the basal ganglia is in charge of resolvingconflicts between motor programs suggested by different motor centers in the nervous system.This subsystem that is composed of the subthalamic nucleus and pallidum is called thearbitration system. Another subsystem of the basal ganglia called the extension system which iscomposed of the striatum and pallidum can bias decisions made by an animal towards theactions leading to lower cost and higher outcome by learning to associate proper actions todifferent states. Such states are generally complex states and the novel hypothesis I developedsuggests that the extension system is capable of learning such complex states and linking themto appropriate actions. In this framework, striatal neurons play the role of conjunction (BooleanAND) neurons while pallidal neurons can be envisioned as disjunction (Boolean OR) neurons.In the next set of experiments I tried to take the idea of basal ganglia subsystems to a new levelby dividing the rodent arbitration system into two functional subunits. A rostral group of ratpallidal neurons form dense local inhibition among themselves and even send inhibitoryprojections to the caudal segment. The caudal segment does not project back to its rostralcounterpart, but both segments send inhibitory projections to the output nuclei of the rat basalganglia i.e. the entopeduncular nucleus and substantia nigra. The rostral subsystems is capableof precisely detecting one (or several) components of a rudimentary action and suppress othercomponents. The components that are reinforced are those which lead to rewarding stateswhereas those that are suppressed are those which do not. The hypothesis explains neuronalmechanisms involved in this process and suggests that this subsystem is a means of generatingsimple but precise movements (such as using a single digit) from innate crude actions that theanimal can perform even at birth (such as general movement of the whole limb). In this way, therostral subsystem may play important role in exploration based learning.In an attempt to more precisely describe the relation between the arbitration and extensionsystems, we investigated the effect of dynamic synapses between subthalamic, pallidal andstriatal neurons and output neurons of the basal ganglia. The results imply that output neuronsare sensitive to striatal bursts and pallidal irregular firing. They also suggest that few striatalneurons are enough to fully suppress output neurons. Finally the results show that the globuspallidus exerts its effect on output neurons by direct inhibition rather than indirect influence viathe subthalamic nucleus. / <p>QC 20131209</p>

The use of mouthwash is a common complement to oral care. However, the physiological implication of this use, besides of effects on oral hygiene, is poorly known. The research of the gut micro flora and its implications on the host is a very active area of research today. Many important connections between the gut micro flora and obesity and diabetes have been found. These billions of bacteria are part of the immune system, they produce essential vitamins and they make inaccessible polysaccharides more digestible to the host, just to mention a few of their symbiotic roles for the host. A less explored area is the micro flora in the oral cavity. On the back of the tongue, anaerobic bacteria can reduce dietary nitrate to nitrite which then further can be reduced to nitric oxide, NO. NO is important in several important biological functions, e.g. as a signal substance, vasoregulation, mucus production and antibacterial effects. Vegetables as beetroot and spinach are dietary sources with a high nitrate content. Also drinking water and processed meats can be of relevance. Nitrite is added to processed meat for the prevention of botulism but also adds taste and color.   Experiments on humans indicate that mitochondrial efficiency increases after nitrate load, manifested as a decreased oxygen demand during physical exercise. This can also be relevant under conditions where the mitochondrial function is impaired, such as in diabetes and cardiovascular diseases. First a pilot study was made to evaluate the nitrate reducing effect from the antibacterial mouthwash. The mouthwash proved very effective. The concentrations of nitrate and nitrite in saliva was analyzed by HPLC and saliva from the antibacterial treatment showed greatly reduced concentrations of nitrite and high concentrations of nitrate. Saliva from placebo mouthwash showed high concentrations of nitrite and low concentrations of nitrate as expected. To study the importance of oral bacteria on metabolism, we performed a randomized, cross-over double-blinded study with 19 healthy males between 22-43 years. During two separate three-day periods they used an antibacterial and placebo mouthwash, respectively. On the fourth day their basal metabolic rate (BMR) was measured with an indirect calorimetric system. Moreover, samples from saliva, urine and blood were collected but these results are not included in this thesis. An earlier, unpublished study has demonstrated that nitrate administration reduces the basal metabolic rate. Accordingly, our aim was to study potential effects on the basal metabolic rate following reduction of the number of oral bacteria by aid of antibacterial mouthwash. Our hypothesis was that the reduced availability of nitrite would decrease the availability of NO in the body and manifest as an increased basal metabolic rate. The results from indirect calorimetry measurements showed no significant difference between placebo and antibacterial mouthwash, but there may be confounding factors. Further study is needed to assess the potential effects on host metabolism by these bacteria.

Plants use several strategies to defend themselves against microbial pathogens. These include basal resistance, which is induced in response to pathogen encoded effector proteins, and resistance (R) protein-mediated resistance that is activated upon direct or indirect recognition of pathogen encoded avirulence protein(s). The activation of Rmediated signaling is often associated with generation of a signal, which, upon its translocation to the distal uninfected parts, confers broad-spectrum immunity against related or unrelated pathogens. This phenomenon known as systemic acquired resistance (SAR) is one of the well-established forms of induced defense response. However, the molecular mechanism underlying SAR remains largely unknown. Induction of plant defense is often associated with a fitness cost, likely because it involves reprogramming of the energy-providing metabolic pathways. Glycerol metabolism is one such pathway that feeds into primary metabolism, including lipid biosynthesis. In this study, I evaluated the role of glycerol-3-phosphate (G3P) in host-pathogen interaction. Inoculation with the hemibiotrophic fungal pathogen Colletotrichum higginsianum led to increased accumulation of G3P in wild-type plants. Mutants impaired in biosynthesis of G3P showed enhanced susceptibility, suggesting a correlation between G3P levels and basal defense. Conversely, increased biosynthesis of G3P correlated with enhanced resistance. The Arabidopsis genome encodes one copy of glycerol kinase (GK), which catalyzes phosphorylation of glycerol to G3P, and five copies of G3P dehydrogenase (G3Pdh), which catalyze reduction of dihydroxyacetone phosphate to G3P. Analysis of plants mutated in various G3Pdh's showed that plastidal lipid biosynthesis was only dependent on the GLY1 isoform but the pathogen induced G3P pool required the function of GLY1 and two other G3Pdh isoforms. Interestingly, compromised G3P biosynthesis in GK and G3Pdh mutants also compromised SAR, which was restored when G3P was provided exogenously. Detailed biochemical analysis showed that G3P was transported to distal tissues and that this process was dependent on a lipid transfer protein, DIR1. Together, these results show that G3P plays an important role in both basal- and induced-defense responses.

Das Basalzellkarzinom ist nicht nur die häufigste Neoplasie der Haut generell, es stellt auch die häufigste maligne Entität im Bereich der Augenlider dar. Es handelt sich um eine Erkrankung vornehmlich des höheren Lebensalters, jedoch sind auch zunehmend jüngere Patienten betroffen. Trotz geringer Metastasierungstendenz kann es bei Tiefeninfiltration zu schweren Krankheitsverläufen kommen. Aufgrund wachsender Inzidenz und damit stetig steigender Kosten im Gesundheitswesen sollte die Behandlungsstrategie kontinuierlich überprüft und optimiert werden. Ziel der vorliegenden Arbeit ist es, ein ausgewähltes Patientenkollektiv im Zeitraum von 2003 bis 2006 hinsichtlich epidemiologischer, klinischer und therapeutischer Aspekte zu analysieren und mit der Literatur zu vergleichen. Therapie der Wahl ist die chirurgische Exzision. Es wurden 216 Fälle von 204 Patienten auf Grundlage der Krankenakte detailliert untersucht und ausgewertet. Zwar konnten keine signifikanten Prädiktoren zur Vorhersage des Behandlungsverlaufes und der Rezidiventwicklung gefunden werden, anhand der 216 klinischen Fälle können die aktuelle Datenlage aber unterstützt und Empfehlungen zur Therapie und Nachbehandlung erweitert werden.