• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 28
  • 17
  • 5
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 57
  • 20
  • 14
  • 13
  • 10
  • 9
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 7
  • 6
  • 6
  • 6
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
41

Fungos causadores de ferrugens (pucciniales) em plantas do clado fabideas no estado do Amapá, Brasil

PIOVEZAN, Patrícia Maria Barros 29 June 2018 (has links)
Ministério da Educação, Ministério da Ciência, Tecnologia, Inovação e Comunicação, Universidade Federal Rural da Amazônia e Museu Paraense Emílio Goeldi / Pucciniales fungi comprise biotrophic phytoparasites that cause rust on plants and it is classified in the Pucciniomycetes class of the Basidiomycota phylum. These fungi have high host specificity and parasitize several plant species. The objective of this work was to carry out taxonomic studies of Pucciniales species occuring on plants of the Fabid clade in the state of Amapá and investigating the association between host plant species and parasite fungus. To this end, taxonomic studies were carried out on rust specimens from herbaria MG and HAMAB, and material available in the MPEG Mycology laboratory collected in nine localities of the state of Amapá between 1987 and 2014. Identification of rust fungi was based on host specificity, morphological analysis of sori and spores, and on specialized literature. Twenty-seven species of the order Pucciniales were identified, classified into 15 genera and six families: Chaconiaceae (Chaconia Juel, Maravalia Arthur and Olivea Arthur), Pileolariaceae (Atelocauda Arthur & Cummins), Pucciniaceae (Puccinia Pers. and Uromyces (Link) Unger), Phakopsoraceae (Cerotelium Arthur, Crossopsora Syd. & P. Syd. and Phakopsora Dietel), Raveneliaceae (Apra J.F. Hennen & F.O. Freire, Dicheirinia Arthur and Ravenelia Berk.), Uropyxidaceae (Sorataea Syd.), and two anamorphic genera, Aecidium Pers. and Uredo Pers. These rust species were associated to 25 genera and nine families of the Fabid clade (Chrysobalanaceae, Clusiaceae, Euphorbiaceae, Fabaceae, Malpighiaceae, Moraceae, Passifloraceae, Phyllantaceae and Rhamnaceae). Fabaceae was the family that stood out, with 12 genera parasitized by 13 rust species. New records were identified to the Brazilian Amazon (Uromyces desmodiicola Jørst.), and for Amapá state (Aecidium byrsonimatis Henn., Aecidium passifloricola Henn., Aecidium vinnulum H.S. Jacks. & Holw., Chaconia brasiliensis Y. Ono & J.F. Hennen, Chaconia clusiae Berndt., Phakopsora tomentosae F.A. Ferreira & Gasparotto, Uredo pusilla F. Kern, Thurst. & Whetzel and Uredo ulei Henn.). Three probable new taxa for science were identified (Aecidium sp., Sorataea sp. and Uromyces sp.). Descriptions, geographic distribution and taxonomic comments are provided for the identified Pucciniales species. Identification keys to rust species were elaborated, when more than one species occurred on the same host plant family. This study increased the knowledge on Pucciniales fungi in the Amapá state and represents a contribution to the knowledge of the microdiversity of the Amazon biome. / Fungos Pucciniales são fitoparasitas biotróficos, causadores de ferrugens em plantas e estão classificados na classe Pucciniomycetes do filo Basidiomycota. Estes fungos possuem alta especificidade quanto aos seus hospedeiros, parasitando várias espécies vegetais. O presente trabalho teve por objetivo estudar taxonomicamente espécies de Pucciniales que ocorrem em plantas do clado Fabideas, no estado do Amapá, e associar a planta hospedeira ao fungo parasita. Para isso, foram realizados estudos taxonômicos de espécimes de ferrugens disponíveis nos herbários MG e HAMAB, e de coleções disponíveis no laboratório de Micologia do MPEG, procedentes de coletas realizadas em nove municípios do estado do Amapá, no período entre 1987 e 2014. A identificação das ferrugens foi baseada na especificidade em relação à planta hospedeira, na análise morfológica dos soros e esporos e na literatura especializada. Foram identificadas 27 espécies da ordem Pucciniales, distribuídas em 15 gêneros e seis famílias: Chaconiaceae (Chaconia Juel, Maravalia Arthur e Olivea Arthur), Pileolariaceae (Atelocauda Arthur & Cummins), Pucciniaceae (Puccinia Pers. e Uromyces (Link) Unger), Phakopsoraceae (Cerotelium Arthur, Crossopsora Syd. & P. Syd. e Phakopsora Dietel), Raveneliaceae (Apra J.F. Hennen & F.O. Freire, Dicheirinia Arthur e Ravenelia Berk.), Uropyxidaceae (Sorataea Syd.), e dois gêneros anamorfos, Aecidium Pers. e Uredo Pers. Estas espécies de ferrugem estão associadas a 25 gêneros e nove famílias do clado Fabideas (Chrysobalanaceae, Clusiaceae, Euphorbiaceae, Fabaceae, Malpighiaceae, Moraceae, Passifloraceae, Phyllantaceae e Rhamnaceae). Fabaceae destacou-se apresentando 12 gêneros parasitados por 13 espécies de ferrugens. Novos registros foram identificados para Amazônia brasileira (Uromyces desmodiicola Jørst.), e para o estado do Amapá (Aecidium byrsonimatis Henn., Aecidium passifloricola Henn., Aecidium vinnulum H.S. Jacks. & Holw., Chaconia brasiliensis Y. Ono & J.F. Hennen, Chaconia clusiae Berndt., Phakopsora tomentosae F.A. Ferreira & Gasparotto, Uredo pusilla F. Kern, Thurst. & Whetzel e Uredo ulei Henn.). Três prováveis novos táxons para a ciência foram identificados (Aecidium sp., Sorataea sp. e Uromyces sp.). Apresenta-se as descrições, distribuição geográfica e comentários taxonômicos para as espécies de Pucciniales identificadas, assim como chaves de identificação das ferrugens foram elaboradas para famílias de plantas hospedeiras com mais de uma espécie. Este estudo amplia o conhecimento sobre a riqueza de fungos Pucciniales do estado do Amapá e contribui também para o conhecimento da micodiversidade do bioma Amazônia.
42

Uredinales (Basidiomycota) da reserva biológica do lago Piratuba e entorno, Amapá, Brasil.

FRANÇA, Isadora Fernandes de January 2007 (has links)
Fungi of the order Uredinales are classified in the class Urediniomycetes, in the phylum Basidiomycota. They are obligatory parasites of higher plants, showing a high levei of specificity in their host associations, constituting pathogens organisms known as "plant rust". The objective of this study was to inventory the rusts fungi of Biological Reservation of the Lago Piratuba and border areas, in the Amapa state, Brazil. The species were identified with base in the hosts, symptoms caused in the plants and analyses of the fungai structures accomplished in optic microscopy and in scanning electron microscopy, following specifies techniques. In addition, the specialized literature and comparisons with other specimens deposited in the MG and IAN herbaria were consulted. Twenty three taxa, representative of 11 genera (nine teleomorphs and two anamorphs) were identified. The teleomorph genera were representative of six families of Uredinales, being Phakopsoraceae represented by higher in number of genera and identified taxa. Puccinia was the genus best represented with seven species of rusts. The 38 registered specimens were parasiting 20 genera of plant hosts, distributed in 15 plant families. The family Bignoniaceae had the higher number of genera of hosts, as well as the higher number of taxa of the order Uredinales. The genus Atelocauda and the species Atelocauda incruslans Arthur & Cummins and Chaconia alulacea Juel are new records for Brazil. Phragmidiella higuoniacearum (Dale) Buriticá & Hennen, Prospodium laevigatum J. F. Hennen & Sotão, Puccinia cynanchi Berk. & M. A. Curtis, Puccinia lateritia Berk. & M. A. Curtis, Puccinia peperomiae J. C. Lindq., Puccinia puta H.S. Jacks. & Holw. ex F. Kern, Thurst. & Whetzel, Puccinia spegazzinii De Toni and Aecidium amazonense Henn. are new records for Amapá. Ali the inventoried species are first records for the study arca. KweiUngia divina (Syd.) Buriticá was the first rust fungi registration on Guadua sp. (Poaceae) in Brazil and this is a new host for this rust. Identification key, taxonomic descriptions, illustrations and data of geographical distribution of the studied species are presented. / Os fungos da ordem Uredinales, estão classificados na classe Urediniomycetes, no filo Basidiomycota. Estes fungos são ecologicamente parasitas obrigatórios e apresentam alta especificidade em relação aos seus hospedeiros, constituindo organismos patógenos conhecidos vulgarmente como ferrugem de plantas. Este trabalho teve como objetivo inventariar as ferrugens da Reserva Biológica do Lago Piratuba e áreas de entorno, no estado do Amapá, Brasil. As espécies foram identificadas com base nos hospedeiros, sintomas causados nas plantas e análises das microestruturas fúngicas realizadas em microscopia ótica e em microscopia eletrônica de varredura, seguindo técnicas especificas. Literatura especializada e comparações com outros espécimes depositados no herbário MG e IAN auxiliaram na identificação. Foram identificados 23 táxons, representativos de 11 gêneros (nove teleomorfos e dois anamorfos). Os gêneros teleomorfos foram representativos de seis famílias de Uredinales, sendo Phakopsoraceae a melhor representada em número de gêneros e em número de táxons identificados neste trabalho. O gênero Puccinia foi o melhor representado, com sete espécies. Os 38 espécimes registrados estavam parasitando 20 gêneros de plantas hospedeiras, distribuídos em 15 famílias vegetais. A família Bignoniaceae apresentou o maior número de gêneros de hospedeiros, assim como o maior número de táxons da ordem Uredinales. O gênero Atelocauda e as espécies Atelocauda incruslans Arthur & Cummins e Chaconia alutacea Juel são novos registros para o Brasil. Phragmidiella hignoniacearum (Dale) Buriticá & Hennen, Prospodium laevigatum J. F. Hennen & Sotão, Puccinia cynanchi Berk. & M. A. Curtis, Puccinia lateritia Berk. & M. A. Curtis, Puccinia peperomiae J. C. Lindq., Puccinia puta H.S. Jacks. & Holw. ex F. Kern, Thurst. & Whetzel, Puccinia spegazzinii De Toni e Aecidium amazonense Henn. são novas citações para o estado do Amapá. Todas as espécies inventariadas são primeiros registros para a área de estudo. KweiUngia divina (Syd.) Buriticá é o primeiro registro de ferrugem sobre Guadua sp. (Poaceae) no Brasil e este é um novo hospedeiro para esta ferrugem. Apresentam-se chave de identificação, descrições taxonômicas, ilustrações e dados de distribuição das espécies estudadas.
43

Biomechanics of spore discharge in the Basidiomycota

Stolze-Rybczynski, Jessica L. January 2009 (has links)
Title from second page of PDF document. Includes bibliographical references.
44

Espécies de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél. (Strophariaceae,Agaricales) no Rio Grande do Sul, Brasil

Cortez, Vagner Gularte January 2006 (has links)
Espécimes de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél., ambos pertencentes à família Strophariaceae Singer & A.H. Sm., de ocorrência no estado do Rio Grande do Sul foram estudados. O estudo baseou-se em coletas realizadas pelo autor no período entre março de 2004 e setembro de 2005, e também na revisão do material depositado em herbários do estado, Brasil e exterior. As análises macro e microscópica dos basidiomas foram realizadas segundo metodologia usual para estudo de fungos agaricóides, e todo o material coletado encontra-se preservado no Herbário do Departamento de Botânica da Universidade Federal do Rio Grande do Sul (ICN). Neste estudo, concluiu-se que o gênero Hypholoma está representado no Rio Grande do Sul pelas seguintes espécies: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, e H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. Da mesma forma, o gênero Stropharia encontra-se representado no estado por: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill e S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. Dentre estas, Stropharia acanthocystis, S. alcis var. austrobrasiliensis e S. araucariae, são descritos como novos táxons para a ciência; S. apiahyna é proposta como uma nova combinação; S. dorsipora, S. aeruginosa e S. earlei são citadas, respectivamente, pela primeira vez para a América do Sul, Brasil e Rio Grande do Sul. São apresentadas chaves de identificação, descrições e ilustrações macro e microscópicas de todas as espécies estudadas. / Specimens of the genera Hypholoma (Fr.) P. Kumm. and Stropharia (Fr.) Quél. (family Strophariaceae Singer & A.H. Sm.), from the Rio Grande do Sul State were studied. This survey was based on collections made by the author from March 2004 to September 2005, as well the revision of Brazilian and foreign herbaria. Macroscopic and microscopic study of the basidiomata followed usual techniques for the study of agarics, and all collected specimens are deposited in the Herbarium of the Department of Botany of the University of Rio Grande do Sul (ICN). We concluded that the genus Hypholoma is represented by the following species in the Rio Grande do Sul State: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, and H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. The genus Stropharia comprised the species: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill, and S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. The following taxa are described as new: Stropharia acanthocystis, S. araucariae and S. alcis var. austrobrasiliensis; the new combination for S. apiahyna is proposed; S. dorsipora, S. aeruginosa, and S. earlei are new records from South America, Brazil and Rio Grande do Sul State, respectively. Keys for identification, macro and microscopic descriptions and illustrations for all studied species are presented
45

Efecto in vitro de bioantagonistas en cepas de basidiomycotas aislados de vid (Vitis vinifera L.) con síntomas de degradación de la madera / In vitro effect of biocontrol agents against basidiomycotas strains isolated from grapevine (Vitis vinifera L.) with wood degradation symptoms

Sepúlveda Rubio, Claudio Ignacio January 2012 (has links)
Memoria para optar al Título Profesional de: Ingeniero Agrónomo / Se evaluó la capacidad bioantagónica in vitro de diferentes bacterias (Bacillus sp. cepa 1; Paenibacillus sp. cepas 1 y 2) y hongos (cepas 24-A y 24-B de Clonostachys rosea; cepas Th 650, Th 12A 10.1 y ThF 2-1 de Trichoderma harzianum) y los productos comerciales Actinovate® (Streptomyces lydicus WYEC 108) y Trichonativa® (Trichoderma virens, Trichoderma harzianum y Trichoderma parceramosum) en el control de 13 cepas de basidiomycotas recuperadas desde plantas de vid con síntomas de enrollamiento clorótico y degradación de la madera, provenientes de 3 regiones de Chile (IV Región de Coquimbo, V Región de Valparaíso y RM de Chile). Se caracterizaron las diferentes cepas de hongos aislados respecto a temperatura (19, 22, 25 y 28ºC) y pH (5, 6, 7 y 8). La capacidad bioantagónica se determinó a través de pruebas de antagonismo directo realizado mediante cultivos duales y antagonismo por metabolitos difusibles. En los resultados de caracterización de las cepas recuperadas, se observó que el mayor crecimiento miceliar se obtuvo a 28ºC a un pH 6 del medio, determinándose ambos valores como los óptimos para el desarrollo de los aislados investigados. Acorde con los resultados obtenidos en antagonismo directo, todos los bioantagonistas demostraron tener un cierto grado de capacidad antagónica sobre las cepas. Mediante la inhibición del crecimiento miceliar, la bacteria que presentó un mayor efecto fue la cepa 1 de Paenibacillus sp., con un máximo de 63,5% de inhibición. En el caso de los hongos fueron todas las cepas de T. harzianum utilizadas, oscilando el máximo porcentaje de control entre un 82,7% para la cepa Th 650, un 84,6% para Th 12A 10.1 y 87,7% para la cepa ThF 2-1. En relación a los productos comerciales, Trichonativa® logró un 61,5% de inhibición miceliar, mientras que Actinovate® logró un 100% de inhibición, siendo por lo tanto S. lydicus WYEC108 el antagonista que ejerció el mayor efecto. Los resultados obtenidos en el ensayo de antagonismo mediante metabolitos difusibles ayudaron a corroborar el tipo de mecanismo de biocontrol que ejercieron los antagonistas. Las bacterias utilizadas para este ensayo reflejaron que básicamente son los metabolitos difusibles que producen, los que ejercen la inhibición de crecimiento miceliar de las cepas de basidiomycotas, obteniéndose con ambas cepas 1, de Bacillus sp. y Paenibacillus sp., valores en promedio superiores a 70%; en relación al producto comercial Actinovate®, se obtuvo una completa inhibición miceliar. Con respecto a los hongos C. rosea 24-B y T. harzianum ThF 2-1, estos mostraron una baja inhibición mediante la producción de metabolitos difusibles, obteniéndose valores en promedio que no superaron el 14% de inhibición de crecimiento miceliar, lo que indica que poseen otro tipo de mecanismos como en el caso de las cepas de T. harzianum. Para el producto comercial Trichonativa®, se obtuvo en promedio un 16,7% de inhibición miceliar, siendo éste el mayor dentro de los hongos. Los resultados obtenidos señalan a S. lydicus WYEC108 (Actinovate®) como al bioantagonista de mayor efecto. / The in vitro bioantagonistic capacity of different bacteria (Bacillus sp. strain 1, Paenibacillus sp. strains 1 and 2) and fungi (24-A and 24-B strains of Clonostachys rosea, and Th 650, Th 12A 10.1 and ThF 2-1 strains of Thrichoderma harzianum) and of the biofungicides Actinovate ® (Streptomyces lydicus WYEC 108) and Trichonativa ® (Trichoderma virens, Trichoderma harzianum and Trichoderma parceramosum) was evaluated in the control of 13 basidiomycota strains recovered from grapevines grown in three regions of Chile (IV Region of Coquimbo, V Region of Valparaiso and Metropolitan Region). The vines showed wood degradation and chlorotic leafroll symptoms. Different isolated fungus strains were characterized with respect to temperature (19, 22, 25, and 28ºC) and pH (5, 6, 7, and 8). The bioantagonistic capacity was determined by tests of direct antagonism with dual cultures and by diffusible metabolite antagonism. The results of recovered strain characterization showed that mycelial growth was highest with the culture medium at 28ºC and pH 6, indicating both values as optimum for the development of the investigated isolates. According to the direct antagonism results, all bioantagonists demonstrated to have some degree of antagonistic capacity over recovered strains. Through mycelial growth inhibition, the bacterium that showed a better effect was Paenibacillus sp. strain 1, with a maximum of 63.5% of inhibition. In the case of fungi, all the used T. harzianum strains had excellent results with the highest control percentages being 82.7% for the Th 650 strain, 84.6% for the Th 12A 10.1 strain and 87.7% for ThF 2-1 strain. In relation to the biofungicides tested, Trichonativa ® achieved a maximum of 61.5% of mycelial inhibition, while Actinovate ® showed 100% of inhibition of the 13 basidomycota strains. The results obtained in the antagonism trial by diffusible metabolite helped to corroborate the type of biocontrol mechanism exerted by the antagonists. The bacteria used for this trial basically showed that the diffusible metabolites that they produce are the ones which exert mycelial growth inhibition of basidiomycota strains, with both Bacillus sp. and Paenibacillus sp. strains 1 showing average values over 70%. With respect to Actinovate ®, complete mycelial growth inhibition was obtained with this biofungicide. Regarding fungi C. rosea 24-B and T. harzianum ThF 2-1, these showed low inhibition by diffusible metabolite production with average values not exceeding 14% of mycelial growth inhibition, which indicates that they have other types of mechanisms as in the case of T. harzianum strains. With Trichonativa ®, an average of 16.7% of mycelial growth inhibition was obtained, this biofungicide being the higher within the fungi used. The obtained results showed S. lydicus WYEC108 (Actinovate®) as the bioantagonist with higher effect.
46

Espécies de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél. (Strophariaceae,Agaricales) no Rio Grande do Sul, Brasil

Cortez, Vagner Gularte January 2006 (has links)
Espécimes de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél., ambos pertencentes à família Strophariaceae Singer & A.H. Sm., de ocorrência no estado do Rio Grande do Sul foram estudados. O estudo baseou-se em coletas realizadas pelo autor no período entre março de 2004 e setembro de 2005, e também na revisão do material depositado em herbários do estado, Brasil e exterior. As análises macro e microscópica dos basidiomas foram realizadas segundo metodologia usual para estudo de fungos agaricóides, e todo o material coletado encontra-se preservado no Herbário do Departamento de Botânica da Universidade Federal do Rio Grande do Sul (ICN). Neste estudo, concluiu-se que o gênero Hypholoma está representado no Rio Grande do Sul pelas seguintes espécies: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, e H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. Da mesma forma, o gênero Stropharia encontra-se representado no estado por: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill e S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. Dentre estas, Stropharia acanthocystis, S. alcis var. austrobrasiliensis e S. araucariae, são descritos como novos táxons para a ciência; S. apiahyna é proposta como uma nova combinação; S. dorsipora, S. aeruginosa e S. earlei são citadas, respectivamente, pela primeira vez para a América do Sul, Brasil e Rio Grande do Sul. São apresentadas chaves de identificação, descrições e ilustrações macro e microscópicas de todas as espécies estudadas. / Specimens of the genera Hypholoma (Fr.) P. Kumm. and Stropharia (Fr.) Quél. (family Strophariaceae Singer & A.H. Sm.), from the Rio Grande do Sul State were studied. This survey was based on collections made by the author from March 2004 to September 2005, as well the revision of Brazilian and foreign herbaria. Macroscopic and microscopic study of the basidiomata followed usual techniques for the study of agarics, and all collected specimens are deposited in the Herbarium of the Department of Botany of the University of Rio Grande do Sul (ICN). We concluded that the genus Hypholoma is represented by the following species in the Rio Grande do Sul State: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, and H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. The genus Stropharia comprised the species: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill, and S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. The following taxa are described as new: Stropharia acanthocystis, S. araucariae and S. alcis var. austrobrasiliensis; the new combination for S. apiahyna is proposed; S. dorsipora, S. aeruginosa, and S. earlei are new records from South America, Brazil and Rio Grande do Sul State, respectively. Keys for identification, macro and microscopic descriptions and illustrations for all studied species are presented
47

Revis?o do g?nero Lycoperdon Pers. (Lycoperdaceae, Agaricales) mediante an?lises morfol?gicas e moleculares

Alfredo, D?nis da Silva 30 March 2017 (has links)
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2017-07-17T13:30:06Z No. of bitstreams: 1 DonisDaSilvaAlfredo_TESE.pdf: 10703319 bytes, checksum: 2a0e83dae0526396b51ee03f2edc8b39 (MD5) / Approved for entry into archive by Arlan Eloi Leite Silva (eloihistoriador@yahoo.com.br) on 2017-07-19T14:52:46Z (GMT) No. of bitstreams: 1 DonisDaSilvaAlfredo_TESE.pdf: 10703319 bytes, checksum: 2a0e83dae0526396b51ee03f2edc8b39 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-07-19T14:52:46Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DonisDaSilvaAlfredo_TESE.pdf: 10703319 bytes, checksum: 2a0e83dae0526396b51ee03f2edc8b39 (MD5) Previous issue date: 2017-03-30 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Cient?fico e Tecnol?gico (CNPq) / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior (CAPES) / Em uma estimativa sobre a biodiversidade da terra acredita-se haver entorno de 50 milh?es de esp?cies e para os fungos acredita-se que essa estimativa gira em torno de 5,1 milh?es de esp?cies, o que levaria cerca de 1000 anos para os taxonomistas identificassem todas essas esp?cies. Os taxonomistas t?m empregado muito esfor?o para identificar essas esp?cies de fungos, incluindo o g?nero representante dos chamados ?puffballs? -Lycoperdon Pers. Durante um longo per?odo, a taxonomia do g?nero Lycoperdon se baseou fundamentalmente em caracteres morfol?gicos, e muitos conceitos adotados para nomear esp?cies tem se mostrado divergentes entre os taxonomistas. At? o final da d?cada de 80, diversos trabalhos de taxonomia morfol?gica foram publicados e ajudaram a ampliar o conhecimento sobre a diversidade de esp?cies de Lycoperdon em quase todos os continentes, no entanto, em muitos casos a morfologia n?o ? suficiente para segregar esp?cies cr?pticas, ou esclarecer problemas de diverg?ncia quanto a sinonimiza??o de t?xons. No in?cio da d?cada de 90 houve uma revolu??o na taxonomia de fungos com o uso de ferramentas moleculares na classifica??o de esp?cies, relac?es filogen?ticas e identifica??o novos t?xons. Representantes do g?nero Lycoperdon foram estudados por meio dessa nova ferramenta somente no in?cio do s?culo 21, e logo em seguida em 2008, com os trabalhos de Larsoon e Jeppson, sendo que alguns g?neros como Morganella e Vascellum foram reconhecidos como subg?neros de Lycoperdon. Durante esse per?odo outra ferramenta passou a ganhar espa?o na identifica??o de esp?cies por meio de um c?digo de barras molecular, e essa ferramenta passou a ser usada na identifica??o de animais, plantas e fungos, usando dentre outra, a regi?o espa?adora transcrita interna (ITS), embora, at? o presente momento, nenhum trabalho de DNA ?barcoding? havia sido realizado com as esp?cies do g?nero Lycoperdon. O presente trabalho teve o objetivo de revisar as esp?cies do g?nero Lycoperdon para Am?rica do Sul, identificando-as com base nos caracteres morfol?gicos e no uso da regi?o ITS como DNA ?barconding? de fungos e, posteriormente, adicionando a regi?o da subunidade maior (LSU) do nrDNA para avaliar se ao adicionar as esp?cies sul-americanas, Morganella seguiria como subg?nero de Lycoperdon. Para isso, foram realizados empr?stimos de herb?rios nacionais e internacionais; usando literatura especializada na taxonomia do g?nero Lycoperdon e com ajuda de renomados especialistas do grupo, as esp?cies de Lycoperdon foram identificadas. Posteriormente, foi extra?do o DNA de pequenas por??es internas do basidiomas; logo em seguida o produto extra?do foi amplificado e sequenciado; as sequ?ncias foram editadas e submetidas ? busca por similaridade no GenBank utilizando o programa BLAST para checar se as sequ?ncias se assemelhavam as regi?es comparadas; uma vez realizado esse processo as sequ?ncias foram corridas em an?lises de M?xima Parcim?nia e dist?ncia (K2P) utilizando o programa PAUP; a ?rvore de dist?ncia se obteve por Neighbor-Joining. Al?m disso, foi realizada a an?lise Bayesiana no programa MrBayes; as ?rvores geradas foram visualizadas no FigTree e editadas no programa InkScap. Com base somente no ITS como DNA barcoding do g?nero Lycoperdon, obteve-se os seguintes resultados: 65% das amostras obtiveram sucesso de amplifica??o; foram identificadas 19 esp?cies, excluindo aquelas que estavam sob Morganella, para Am?rica do Sul e Central; quatro t?xons s?o primeiros registros para o continente sul-americacano: Lycoperdon calvescens, L. endotephrum, L. ericaeum e L. eximium; e foi erguido um novo subg?nero: Lycoperdon subg. Arenicola. Com base nas an?lises de morfol?gia e DNA barcoding foi poss?vel identificar 43 esp?cies do g?nero Lycoperdon, sendo que destas, 30 esp?cies s?o reportadas para Am?rica do Sul e Central; poucas esp?cies se encontram nos dois hemisf?rios (aprox. 30 %). Com estes resultados, conclu?mos que ITS como DNA ?barcoding? de Lycoperdon ? promissor, embora alguns grupos necessitem incluir mais esp?cimes e marcadores. A taxonomia morfol?gica continua sendo crucial na interpreta??o de dados geradas pela taxonomia molecular.
48

Espécies de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél. (Strophariaceae,Agaricales) no Rio Grande do Sul, Brasil

Cortez, Vagner Gularte January 2006 (has links)
Espécimes de Hypholoma (Fr.) P. Kumm. e Stropharia (Fr.) Quél., ambos pertencentes à família Strophariaceae Singer & A.H. Sm., de ocorrência no estado do Rio Grande do Sul foram estudados. O estudo baseou-se em coletas realizadas pelo autor no período entre março de 2004 e setembro de 2005, e também na revisão do material depositado em herbários do estado, Brasil e exterior. As análises macro e microscópica dos basidiomas foram realizadas segundo metodologia usual para estudo de fungos agaricóides, e todo o material coletado encontra-se preservado no Herbário do Departamento de Botânica da Universidade Federal do Rio Grande do Sul (ICN). Neste estudo, concluiu-se que o gênero Hypholoma está representado no Rio Grande do Sul pelas seguintes espécies: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, e H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. Da mesma forma, o gênero Stropharia encontra-se representado no estado por: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill e S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. Dentre estas, Stropharia acanthocystis, S. alcis var. austrobrasiliensis e S. araucariae, são descritos como novos táxons para a ciência; S. apiahyna é proposta como uma nova combinação; S. dorsipora, S. aeruginosa e S. earlei são citadas, respectivamente, pela primeira vez para a América do Sul, Brasil e Rio Grande do Sul. São apresentadas chaves de identificação, descrições e ilustrações macro e microscópicas de todas as espécies estudadas. / Specimens of the genera Hypholoma (Fr.) P. Kumm. and Stropharia (Fr.) Quél. (family Strophariaceae Singer & A.H. Sm.), from the Rio Grande do Sul State were studied. This survey was based on collections made by the author from March 2004 to September 2005, as well the revision of Brazilian and foreign herbaria. Macroscopic and microscopic study of the basidiomata followed usual techniques for the study of agarics, and all collected specimens are deposited in the Herbarium of the Department of Botany of the University of Rio Grande do Sul (ICN). We concluded that the genus Hypholoma is represented by the following species in the Rio Grande do Sul State: H. aurantiacum (Cooke) Faus, H. ericaeum (Pers.: Fr.) Kühner, and H. subviride (Berk. & M.A. Curtis) Dennis. The genus Stropharia comprised the species: S. acanthocystis Cortez & R.M. Silveira, S. aeruginosa (Curtis: Fr.) Quél., S. alcis var. austrobrasiliensis Cortez & R.M. Silveira, S. apiahyna (Speg.) Cortez & R.M. Silveira, S. araucariae Cortez & R.M. Silveira, S. coronilla (Bull.: Fr.) Quél., S. dorsipora Esteve-Rav. & Barrasa, S. earlei Norvell & Redhead, S. rugosoannulata Farl. ex Murrill, and S. semiglobata (Batsch: Fr.) Quél. The following taxa are described as new: Stropharia acanthocystis, S. araucariae and S. alcis var. austrobrasiliensis; the new combination for S. apiahyna is proposed; S. dorsipora, S. aeruginosa, and S. earlei are new records from South America, Brazil and Rio Grande do Sul State, respectively. Keys for identification, macro and microscopic descriptions and illustrations for all studied species are presented
49

Biomechanics of Rhizomorph Development in <i>Armillaria mellea</i>

Yafetto, Levi 11 August 2008 (has links)
No description available.
50

Biopotencijal autohtonih gljiva u funkciji nutraceutika / Biopotential Autochthones Fungal in Function of Nutraceuticals

Novaković Aleksandra 02 October 2015 (has links)
<p>Karakterizacija&nbsp; ekstrakata&nbsp; plodnih&nbsp; tela&nbsp; devet&nbsp;autohtonih&nbsp; vrsta&nbsp; gljiva&nbsp; pripadnika&nbsp; razdela&nbsp;Basidiomycota&nbsp; obuhvatila&nbsp; je&nbsp; preliminarno&nbsp;ispitivanje&nbsp; hemijskog&nbsp; sastava&nbsp; i&nbsp; ispitivanje biolo&scaron;ke&nbsp; aktivnosti.&nbsp; Primenom&nbsp; HPLC‐MS/MS&nbsp; i&nbsp;GC-FID tehnike &nbsp;detektovan&nbsp;je&nbsp;i&nbsp;određen&nbsp;sadržaj&nbsp;fenolnih&nbsp;jedinjenja&nbsp;i&nbsp;metil&nbsp;estara&nbsp;masnih&nbsp;kiselina.&nbsp;<br />Primenom&nbsp; tehnike&nbsp; elektroforeze&nbsp; na&nbsp; mikročipu&nbsp;(&quot;LAB‐ON‐A‐CHIP&quot;&nbsp; kapilarnom&nbsp; elektroforezom)&nbsp;izvr&scaron;ena&nbsp;je&nbsp;karakterizacija&nbsp;proteinskih&nbsp;frakcija&nbsp;u&nbsp;odabranim&nbsp; vrstama&nbsp; gljiva.&nbsp; Antioksidantna&nbsp;aktivnost&nbsp; (sposobnost&nbsp; neutralizacije&nbsp; slobodnih &nbsp;radikala, &nbsp;redukcioni&nbsp;potencijal),&nbsp;sadržaj&nbsp;ukupnih&nbsp;fenola&nbsp; i&nbsp; flavonoida&nbsp; vodenih&nbsp; i&nbsp; etanolnih&nbsp;<br />ekstrakata&nbsp; ispitan&nbsp; je&nbsp; primenom&nbsp;spektrofotometrijskih&nbsp; metoda.&nbsp; Antimikrobna&nbsp;<br />aktivnost&nbsp; metanolnog&nbsp; i&nbsp; heksanskog&nbsp; ekstrakta&nbsp;ispitana&nbsp; je&nbsp; na&nbsp; Gram‐pozitivnim&nbsp; i&nbsp; Gram&ndash;negativnim bakterijskim&nbsp; sojevima.&nbsp; Efekat etanolnih&nbsp;i&nbsp;vodenih &nbsp;ekstrakata &nbsp;odabranih&nbsp;vrsta gljiva&nbsp; na&nbsp; rast&nbsp;ćelijske&nbsp; linije&nbsp; MCF7&nbsp; (humani adenokarcinom&nbsp;dojke pozitivan&nbsp;na&nbsp;estrogenske&nbsp;i progesteronske&nbsp;receptore),&nbsp;ispitan&nbsp;je&nbsp;MTT&nbsp;i&nbsp;SRB testom,&nbsp;dok&nbsp;je&nbsp;efekat&nbsp;frakcija&nbsp;ispitan&nbsp;primenom MTT&nbsp; testa.&nbsp; Sumarno,&nbsp; ukupni&nbsp; biopotencijal ispitivanih&nbsp;vrsta&nbsp;na&nbsp;osnovu&nbsp;sprovedenih&nbsp;analiza hemijske&nbsp; karakterizacije&nbsp; i&nbsp; biolo&scaron;kih&nbsp; testova upućuju&nbsp;opravdanost&nbsp;hipoteze&nbsp;da&nbsp;su&nbsp;odabrane vrste&nbsp;potencijalni &nbsp;izvori&nbsp;nutraceutika.&nbsp;Svakako&nbsp;je potrebno&nbsp;i&nbsp;neophodno&nbsp;nastaviti&nbsp;dalja&nbsp;istraživanja ovih&nbsp;vrsta.</p> / <p>Characterization&nbsp;of&nbsp;extracts&nbsp;of&nbsp;fruiting&nbsp;bodies&nbsp;of&nbsp;<br />nine&nbsp;native&nbsp;species&nbsp;of&nbsp;mushrooms&nbsp;members&nbsp;of&nbsp;<br />section&nbsp; Basidiomycota&nbsp; included&nbsp; preliminary&nbsp;<br />testing&nbsp; of&nbsp; chemical&nbsp; composition&nbsp; and&nbsp; biological&nbsp;<br />activity.&nbsp; Using&nbsp; HPLC‐MS&nbsp; /&nbsp; MS&nbsp; and&nbsp; GC‐FID&nbsp;<br />techniques&nbsp;the&nbsp;content&nbsp;of&nbsp;phenolic&nbsp;compounds&nbsp;<br />and&nbsp;fatty&nbsp;acid&nbsp;methyl&nbsp;esters&nbsp;has&nbsp;been&nbsp;detected&nbsp;<br />and&nbsp;determined.&nbsp;By&nbsp;applying&nbsp;the&nbsp;techniques&nbsp;of&nbsp;<br />electrophoresis&nbsp; on&nbsp; microchip&nbsp; (&quot;LAB‐ON‐A‐CHIP&quot;&nbsp;<br />capillary&nbsp; electrophoresis)&nbsp; characterization&nbsp; of&nbsp;<br />protein&nbsp;fractions&nbsp;in&nbsp;selected&nbsp;types&nbsp;of&nbsp;mushrooms&nbsp;<br />has&nbsp;been&nbsp;performed.&nbsp;The&nbsp;antioxidant&nbsp;activity&nbsp;(the&nbsp;<br />ability&nbsp; of&nbsp; neutralizing&nbsp; free&nbsp; radicals,&nbsp; reducing&nbsp;<br />potential),&nbsp; the&nbsp; contents&nbsp; of&nbsp; total&nbsp; phenols&nbsp; and&nbsp;<br />flavonoids&nbsp; of&nbsp; water&nbsp; and&nbsp; ethanol&nbsp; extracts&nbsp; has&nbsp;<br />been&nbsp; tested&nbsp; using&nbsp; the&nbsp; spectrophotometric&nbsp;<br />method.&nbsp; The&nbsp; antimicrobial&nbsp; activity&nbsp; of&nbsp; methanol&nbsp;<br />and&nbsp; hexane&nbsp; extracts&nbsp; was&nbsp; tested&nbsp; against&nbsp; Gram‐<br />positive&nbsp;and&nbsp;Gram‐negative&nbsp;bacterial&nbsp;strains.&nbsp;The&nbsp;<br />effect&nbsp; of&nbsp; ethanol&nbsp; and&nbsp; aqueous&nbsp; extracts&nbsp; of&nbsp;<br />selected&nbsp;fungi&nbsp;species&nbsp;on&nbsp;the&nbsp;growth&nbsp;of&nbsp;the&nbsp;cell&nbsp;<br />line&nbsp; MCF7&nbsp; (human&nbsp; breast&nbsp; adenocarcinoma&nbsp;<br />positive&nbsp; for&nbsp; estrogen&nbsp; and&nbsp; progesterone&nbsp;<br />receptors),&nbsp; has&nbsp; been&nbsp; examined&nbsp; using&nbsp; MTT&nbsp; and&nbsp;<br />SRB&nbsp;assay,&nbsp;while&nbsp;the&nbsp;effect&nbsp;of&nbsp;the&nbsp;fractions&nbsp;has&nbsp;<br />been&nbsp;tested&nbsp;by&nbsp;using&nbsp;the&nbsp;MTT&nbsp;assay.&nbsp;In&nbsp;summary,&nbsp;<br />the&nbsp;overall&nbsp;biological&nbsp;potential&nbsp;of&nbsp;the&nbsp;examined&nbsp;<br />species&nbsp; based&nbsp; on&nbsp; results&nbsp; for&nbsp; chemical&nbsp; and&nbsp;<br />biological&nbsp; characterization&nbsp; tests&nbsp; (anti‐oxidative,&nbsp;<br />antimicrobial&nbsp;and&nbsp;anti‐proliferative)&nbsp;indicate&nbsp;the&nbsp;<br />justifiability&nbsp; of&nbsp; the&nbsp; hypothesis&nbsp; that&nbsp; examined&nbsp;<br />species&nbsp; of&nbsp; mushrooms&nbsp; are&nbsp; potential&nbsp; sources&nbsp; of&nbsp;<br />nutraceuticals.&nbsp; It&nbsp; is&nbsp; certainly&nbsp; needed&nbsp; and&nbsp;<br />necessary&nbsp;to&nbsp;continue&nbsp;further&nbsp;research&nbsp;of&nbsp;these&nbsp;<br />species.</p>

Page generated in 0.0531 seconds