• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 85
  • 22
  • 6
  • 5
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 120
  • 27
  • 26
  • 21
  • 21
  • 20
  • 15
  • 15
  • 14
  • 13
  • 13
  • 13
  • 11
  • 10
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
101

Produção, fisiologia e qualidade pós-colheita da alface ‘Elba’ produzida sob adubação foliar com Spirulina platensis. / Production and lettuce postharvest quality 'Elba' produced applying foliar based on Spirulina platensis.

SILVA, Débora Samara Oliveira e. 17 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-17T18:00:18Z No. of bitstreams: 1 DÉBORA SAMARA OLIVEIRA E SILVA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2015..pdf: 2291176 bytes, checksum: 68508f58ce13106f63abc44d962e1a93 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-17T18:00:18Z (GMT). No. of bitstreams: 1 DÉBORA SAMARA OLIVEIRA E SILVA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2015..pdf: 2291176 bytes, checksum: 68508f58ce13106f63abc44d962e1a93 (MD5) Previous issue date: 2015-03-30 / A alface (Lactuca sativa L.) é a hortaliça folhosa mais produzida e consumida no Brasil, no entanto, necessita receber nutrientes que permitem o seu desenvolvimento. Desta forma, tornam-se necessários estudos sobre o uso de fontes orgânicas de adubo, como os biofertilizantes, e sua influência sobre os aspectos morfofisiológicos e de qualidade. Neste sentido, objetivou-se avaliar o efeito de diferentes concentrações de Spirufert® (fertilizante orgânico simples classe “A”, marca Tamanduá) sob a produção, fisiologia e qualidade póscolheita da alface „Elba‟. O experimento foi realizado em duas etapas no Centro de Ciências e Tecnologia Agroalimentar, em Pombal-PB. Na primeira etapa, estudou-se em condições de campo, no delineamento em blocos casualizados, o efeito de seis concentrações do Spirufert ® (0, 1,5, 3,0, 4,5, 6,0 e 7,5 %) distribuídos em seis blocos, sob aspectos de produção e fisiologia das mudas de alface. Na segunda etapa, analisada em laboratório, adotou-se o delineamento inteiramente casualizado, em parcelas subdivididas no tempo, com seis repetições. As parcelas foram constituídas pelas seis concentrações de Spirufert®, aplicadas durante o cultivo da alface, e as subparcelas, pelas épocas de avaliação (por ocasião da colheita e 24h após a permanência das alfaces sob prateleira em ambiente climatizado a 26°C). Não houve efeito significativo das concentrações de Spirufert® para as variáveis, número de folhas (NF), massa fresca da parte aérea (MFPA), altura de plantas (AP) e diâmetro da copa (DC), massa seca (MSPA), umidade (UMPA), massa fresca do sistema radicular (MFSR), comprimento de raiz (CR), massa seca do sistema radicular (MSSR), massa fresca total da planta (MFTP) e massa seca total da planta (MSTP) da parte aérea das plantas de alface. Da mesma forma, as concentrações de Spirufert® testadas não alteram o teor de N, P, K e Na, fotossíntese, concentração interna de CO2 e condutância estomática da parte aérea da alface. Houve efeito significativo entre as concentrações de Spirufert ® e as épocas de avaliação, no dia da colheita e 24h após a colheita da alface para a maioria das variáveis analisadas. Constatou-se maior média de SS na dose 4,5% de Spirufert®, na ordem de 4,16%, porém redução deste valor após 24h, em que se observou sinais de senescência nas alfaces, constatados pelo aumento da acidez titulável. Na dose 4,5% de Spirufert®, também observouse uma boa relação SS/AT e elevado teor de clorofila total, mesmo após 24 h, fato que possibilitou a manutenção da coloração verde nas folhas, característica apreciada pelo consumidor, por ocasião da aquisição. / Lettuce (Lactuca sativa L.) is the most widely produced and consumed leafy vegetable in Brazil, however, needs to receive nutrients that allow its development. In this way, it becomes necessary studies on the use of organic sources of fertilizer, such as biofertilizers, and its influence on the morphophysiological aspects and quality. In this sense, the objective was to evaluate the effect of different concentrations of Spirufert® (simple organic fertilizer class "A", anteater brand) in the production, physiology and lettuce postharvest quality 'Elba'. The experiment was conducted in two stages in the Science and Technology Centre Agrifood in Pombal-PB. In the first stage, was studied under field conditions in a randomized block design, the effect of six concentrations Spirufert ® (0, 1.5, 3.0, 4.5, 6.0 and 7.5%) distributed in six blocks, under aspects of production and physiology of lettuce seedlings. In the second stage, was analyzed in a laboratory, adopted a completely randomized design in split plot with six replications. The plots were made by the six concentrations of Spirufert®, applied for the cultivation of lettuce, and the subplots, the evaluation periods (at harvest and 24 hours after the permanence of lettuce under shelf in air-conditioned environment at 26 ° C). There was no significant effect of Spirufert® concentrations for the variables, number of leaves (NF), fresh weight of aerial part (MFPA), plant height (PH) and crown diameter (DC), dry matter (MSPA), humidity (umpa), fresh weight of the root system (MFSR), root length (CR), dry mass of the root system (MSSR), fresh pasta total plant (MPTP) and total dry mass of the plant (MSTP) of the aerial part lettuce plants. Similarly, the Spirufert® concentrations tested did not alter the content of N, P, K and Na, photosynthesis, internal CO2 concentration and stomatal conductance of the aerial part of lettuce. Significant differences were found between the Spirufert ® concentrations and the evaluation periods, the day of harvest and 24h after the lettuce harvest for most variables. It was found SS higher average dose 4.5% of Spirufert® in the order of 4.16%, but this value reduction after 24 hours, it was observed that the lettuce signs of senescence, evidenced by increased acidity. At a dose of 4.5% Spirufert® also there was a good SS / TA ratio and high content of chlorophyll, even after 24 h, a fact that enabled the maintenance of green color in the leaves, characteristic appreciated by the consumer on the occasion the acquisition.
102

Cultures of the Late Pleistocene and Early Holocene in Ecuador / Culturas del Pleistoceno Final y el Holoceno Temprano en el Ecuador

Stothert, Karen E., Sánchez Mosquera, Amelia 10 April 2018 (has links)
Evidence for the earliest inhabitants of the territory known as Ecuador demonstrates the limitations of the archaeological record inthe highlands and along the Andean slopes, and the relative abundance of evidence for a long preceramic occupation on the Santa Elena Peninsula, including the Pre-Las Vegas phase. The Early and Late Las Vegas phases represent an early and well-studied adaptation to a rich coastal zone where people adopted the cultivation of plants at the beginning of the Holocene. Recent finds in the coastal lowlands (Guayas Basin) provoke this discussion of the peopling of Ecuador and an analysis of the development of regional adaptations in the Early Holocene. / Las evidencias de los primeros pobladores en el territorio conocido como Ecuador demuestran las limitaciones del registro arqueológico en la sierra y en la montaña andina, y, a la vez, la abundancia relativa de información para la larga ocupación precerámica en la península de Santa Elena. Las fases Las Vegas Temprano y Las Vegas Tardío representan una adaptación a los abundantes recursos del litoral, donde el cultivo de plantas se inició de manera temprana en el Holoceno. Nuevos hallazgos en las tierras bajas de la cuenca del río Guayas motivan la presente discusión acerca del poblamiento del Ecuador y un análisis del desarrollo de las adaptaciones regionales en el Holoceno Temprano.
103

Redes de cooperação no pequeno varejo : a construção social dos mercados de hortifrutigranjeiros no Rio Grande do Sul

Souza, Marcelo Santos de January 2009 (has links)
O presente trabalho investigou os principais fatores que levaram parte dos pequenos comerciantes do varejo alimentar a construírem redes de cooperação, a influência destas organizações na estruturação dos varejos locais e as repercussões destes processos sobre os produtores e a produção local de hortigranjeiros (FLV). Buscou-se na sociologia econômica, em especial na desenvolvida por Pierre Bourdieu e Neil Fligstein, a teoria e os conceitos básicos para a análise do fenômeno do surgimento destas organizações no contexto da construção social dos mercados locais de alimentos. Através deste arcabouço teórico estudouse como as disposições dos atores do pequeno varejo são condicionadas pelo campo do varejo local, bem como a forma como as suas práticas também influenciam a estruturação destes espaços. A pesquisa empírica é composta por dois estudos de caso no Rio Grande do Sul: o campo do varejo de Santa Maria, na região central do estado, onde foram estudas as redes de cooperação Rede Super e a Unimercados; e o campo do varejo de Santa Rosa, situada na região noroeste do estado, onde foi estudada a rede de cooperação CNS. Além das redes, foram estudados os principais atores com os quais elas se relacionam, no caso os supermercados Carrefour e a empresa supermercadista Rede Vivo, ambas concorrentes das redes de Santa Maria; e as organizações dos agricultores que fornecem FLV para as redes e outras empresas, APRHOROSA (associação de produtores de FLV de Santa Rosa) e a Coopercedro (cooperativa de produtores de FLV de Santa Maria). Entre as conclusões do trabalho está a confirmação da importância da teoria sobre a construção social dos mercados para revelar a transformação das disposições dos atores e as suas causas, bem como a influência das mudanças no comportamento dos mesmos nas relações entre varejo e fornecedores, com destaque para os produtores locais. A invasão dos varejos locais por grandes cadeias supermercadistas condicionou os pequenos varejistas que apresentavam disposição para participar do jogo do varejo a organizarem-se em redes a fim de conseguirem preservar suas posições estruturais. Os que não tinham tal disposição, bem como os que não contavam com recursos (capital) para enfrentar as pressões do campo de poder, tornaram-se marginalizados. Quanto a quem são os construtores das redes, concluiu-se que se tratam de pequenos comerciantes dinâmicos, que não têm habitus de comerciantes tradicionais, mas de comerciantes sintonizados com as transformações do campo. Uma segunda conclusão importante é a de que o pequeno varejo que emerge com as redes é plenamente integrado às regras e à cultura dos varejos locais em que participam, tanto nas práticas de relacionamento com os concorrentes, quanto com os fornecedores. Por outro lado, o pequeno varejo tradicional e as feiras livres se enfraquecem na medida em que tentam sobreviver disputando o mesmo espaço das redes, porém com práticas defasadas. Por fim, quanto à questão central da tese referente à inserção dos agricultores familiares no varejo estruturado moderno, concluiu-se que eles necessitam acima de tudo fortalecer-se nas relações de poder, o que envolve agregação de capitais comercial, tecnológico, cultural, simbólico e principalmente social. Desta forma eles podem ser reinseridos no mercado e a trajetória a partir de então tende a transformar seu habitus, lentamente, como ocorreu com os pequenos comerciantes varejistas na sua trajetória na construção do varejo local com a rede. / The present work investigates the main factors what drove some of small retailer’s merchant of food retail to create cooperation networks. Besides, it investigates also the influence of these organizations as they structure local retails furthermore the repercussions of these processes over the producers and the local fresh fruits and vegetables production (FLV). It was examined in the economical sociology; especially the one developed by Pierre Bourdieu and Neil Fligstein, the theory and the basic concepts for the phenomenon analysis of these organizations appearance in the social construction context of foods their local markets. Through this theoretical outline it was studied how the actors dispositions of small retail are conditioned by the local retail field, as well as the way how their practices also influence these spaces organization. The empiric research is composed by two case studies in Rio Grande do Sul state: first, the Santa Maria's retail field, in the state central area, where it was studied the cooperation networks such as Rede Super and Unimercados; second, the Santa Rosa's retail field, located in the northwest area of the state, where it was studied the CNS cooperation network. Besides the networks, it was studied as well, the main actors what they are connected with, in this case: firstly, Carrefour and Rede Vivo companies, both competitors of Santa Maria's networks; secondly, the farmer's organizations what supply fresh fruits and vegetables to the networks, and also to other companies such as: APRHOROSA (producer's association of fresh fruits and vegetables of Santa Rosa) and Coopercedro (producer's cooperative of fresh fruits and vegetables of Santa Maria). It is among the conclusions of this work the confirmation of the importance about market's social construction theory to reveal the transformation of the actor's (small retailer's merchant and suppliers) dispositions and their causes, as well as the influence of changes in the behavior of these actors in the relationships between retail and suppliers, emphasizing the local producers. The invasion of the local retails by big supermarket chains has conditioned the small retailer's merchant who presented willingness to participate of the retail game; they organized themselves in networks in order to preserve their structural position. Not only the ones who did not have such willingness, but also the ones who did not reckon upon resources (capital) to face the pressures of power field, they became marginalized. As first main conclusion about who the networks builders are, showed as consequence that it is about small dynamic merchants, who do not have traditional merchants habit, but, in fact, they are merchants tuned with the transformations of the field. As second important conclusion, is the one the small retail which emerges together with the networks is fully integrated to local retails rules and culture in which they participate, not only in the relationship practices with the competitors, but also with the suppliers. On the other hand, the small traditional retail and the open air markets weaken as they try to survive disputing the same space with the networks, however with delayed practices. Finally, concerning to the central subject matter of this paper regarding the family farmers' insert in the structured and modern retail, it is concluded they need, above all, to strengthen themselves about power relationships, what involve commercial, technological, cultural, symbolic and mainly social aggregation of capitals. This way they can be reinserted in the market and the path starting from then tends to transform their habit, slowly, similarly it has happened to the small retailer's merchant in their path to the construction of the local retail with the network.
104

Da penúria ao sucesso econômico: o processo de formação e desenvolvimento territorial de Santa Maria de Jetibá no Espírito Santo / The dearth of economic success: the process of formation and territorial development of Santa Maria de Jetibá in the Espírito Santo

Márcia Cristina Bergamin 04 March 2016 (has links)
Esta tese aborda o processo de formação territorial e de crescimento econômico de Santa Maria de Jetibá, um município do Espírito Santo. Objetiva-se, então, compreender o processo de transformação de Santa Maria de Jetibá, que vai de um longo período de penúria dos agricultores ao crescimento econômico recente. Produzindo alimentos, o município conquistou o maior valor adicionado da agropecuária do Espírito Santo e destaca-se como o segundo maior produtor de ovos do país e no âmbito estadual como produtor de alimentos orgânicos e hortaliças. Buscou-se identificar as condicionantes materiais e imateriais que foram determinantes no processo de formação e transformação desse território e que explicam o seu crescimento econômico. O trabalho de campo foi organizado em duas partes. Na primeira, tomando como referência o processo de trabalho, segundo Marx, e suas alterações decorrentes da incorporação de tecnologias, foram elaborados roteiros de entrevistas. Entrevistou-se agricultores familiares e não familiares e diferentes tipos de avicultores. Na segunda, para entender a estruturação das principais atividades econômica, entrevistou-se representantes de instituições pertinentes ao objetivo da tese. Identificou-se como condicionante imaterial a dimensão ética do trabalho dos pomeranos e seus descendentes, os quais sempre apresentaram severa disciplina para o trabalho que os diferenciava dos demais imigrantes europeus. Tal ética tornou-se uma qualidade desse grupo humano que por ser proveniente de uma província onde não teve acesso a propriedade da terra e por não ter uma nação que o representasse, encontrou na migração para esse território uma possibilidade de crescer economicamente por meio do trabalho. Além disso, a experiência com atividades comerciais de um determinado grupo de avicultores, contribuiu para a estruturação de uma cadeia produtiva com elevado nível de verticalização, que conferiu caráter competitivo à atividade, mesmo em um contexto produtivo desfavorável. Como condicionantes materiais destacam-se: a construção de estradas interligando Santa Maria de Jetibá a importantes centros consumidores e a introdução e ampliação da rede de energia elétrica na zona rural, duas condições gerais de produção fundamentais para as atividades agropecuárias; a modernização da agricultura, que disponibilizou crédito, insumos e meios de produção modernos; a evolução constante das inovações tecnológicas voltadas para a agropecuária, sempre ampliando a produtividade e reduzindo o tempo de produção; a ampliação do mercado consumidor em função da industrialização e da urbanização do estado; a abertura do mercado que permitiu importar as inovações que automatizaram a avicultura de postura; as condições naturais favoráveis à produção de hortaliças e de ovos e a proximidade de grandes centros consumidores. Constatou-se também, que existem importantes diferenças tecnológicas entre a avicultura de postura e a produção de hortaliças convencionais e orgânicas. Enquanto na primeira, constituída somente por um produto, grande parte das barreiras impostas pela natureza à reprodução do capital foi eliminada pelas inovações técnicas, na segunda, constituída por inúmeras variedades de cultivos, muitas barreiras naturais ainda permanecem. Assim, na avicultura de postura predominam granjas de porte grande e o trabalho assalariado, enquanto a produção de hortaliças ocorre em pequenas propriedades e assentada no trabalho familiar. / These thesis approach the process of territorial formation and grow of Santa Maria De Jetiba a town in the State of Espirito Santo. Hence the goal is to understand the process of transformation of Santa Maria de Jetiba from a long period of hardship to the recently farmers economic grow. Producing food, the town conquer a high value of agriculture in the State and stands out as a second major on eggs production, also producing organic food and vegetables in the State. The identification of material and non-material elements, it was crucial for the process formation of the territory and transformation, explaining the economic growth. The fieldwork it was organized in to two parts. The fist part taking reference on the working process by Marx,and alterations as a result of the technology introduction, with elaboration of interview to farmers family members and non family members also to poultry farmers.The second part was to understand about the structure of the major economic activities, representatives of institutions related to the thesis goal. It was identified the ethical work dimension of the pomeranos and descendants, always demonstrating severe work discipline that made them standout from others european imigrants. That ethic it was a quality, despite the fact that they did not have land access and for not having a nation represented. The migration to this territory it was a possibility of economic grow through work. In addition the poultry farmers experience for commercial activities, contributed with a structure for a production chain and high level of verticality given a competitive character to the activities. Even without a favorable production context. For instance some material elements should be consider: road construction connecting Santa Maria De Jetiba to consumers majors centers ,implantation and extending of power lines in rural district are key conditions for production and agriculture, credit availability, components and modern production, constant technology evolution, innovation in agriculture, increasing productivity and decreasing production time, growth of consumers as a result from the State industrialization and urbanization, the open market that brings innovations to the automation in poultry laying, favorable natural conditions for vegetables and eggs production, close to major consumers centers. It was possible to noted the difference in technology from poultry laying and conventional vegetables and organics production. The fist constitute only by one product, the technical innovations eliminates natural barriers. On the second, because of variety of cultures, natural barriers still present. Therefore, in poultry laying the farms are predominantly bigger, the workers get paid a fixed amount of money monthly, in vegetables production the farms are smaller and the work are made by the family.
105

Sobreexpresión de genes en tomate y generación de líneas T-DNA en la especie silvestre solanum pennellii para identificar determinantes de la tolerancia al estrés hídrico y la salinidad

Moyano Solera, Elena 08 November 2013 (has links)
El problema de la salinidad y estrés hídrico continúa incrementando su importancia debido a la escasez cada vez mayor de agua para riego junto a la mala calidad de la disponible. La mejora genética de las plantas cultivadas para tolerar este tipo de estrés abiótico puede paliar en parte las consecuencias negativas de este problema. Sin embargo, la tolerancia a los estreses hídrico y salino es un carácter particularmente complejo ya que está compuesto por la interacción de muchos caracteres. Dentro de la sección Lycopersicon del género Solanum está incluido el tomate cultivado (Solanum lycopersicum) y 12 especies afines más, conocidas como tomates silvestres, con accesiones que presentan una alta tolerancia a estos estreses. La cercanía filogenética a la especie cultivada, de gran importancia económica en todo el mundo, hace de estas especies el principal recurso genético para la mejora de tomate cultivado. Este trabajo se enmarca en un proyecto coordinado entre tres grupos de investigación pertenecientes a la Universidad de Almería, la Universidad Politécnica de Valencia y el CEBAS de Murcia, en el que estamos utilizando dos herramientas genómicas (mutagénesis insercional y trapping) en tomate y diversas especies silvestres relacionadas para identificar secuencias codificantes o elementos de regulación de genes implicados en procesos del desarrollo vegetativo (arquitectura de la planta) y reproductivo (flor y fruto), así como en salinidad y estrés hídrico. Objetivos El objetivo fundamental de este trabajo es avanzar en el conocimiento de las bases fisiológicas y genéticas de la tolerancia a la salinidad y estrés hídrico en una especie de interés agronómico, el tomate. Metodología Se han utilizado dos herramientas biotecnológicas, el análisis funcional de dos genes candidatos y la mutagénesis insercional mediante el empleo de una trampa de intensificadores en una especie silvestre relacionada con altos niveles de tolerancia a ambos estreses. En el primer caso, se ha estudiado la respuesta de plantas transgénicas de tomate que sobreexpresan un gen implicado en el estrés iónico inducido por salinidad, el gen HAL5, y plantas que expresan un gen implicado en la última etapa de la síntesis de myo-inositol, el gen IMP1. Por otra parte se ha empleado un vector que porta una trampa de intensificadores, para identificar mutantes insercionales alterados en diferentes caracteres y, especialmente, en la tolerancia a los estreses hídrico y salino. Resultados La sobreexpresión del gen HAL5 incrementa la tolerancia a la salinidad de tomate cuando se mide el peso de frutos por planta, el parámetro más importante desde un punto de vista agronómico. Además, se ha podido comprobar que la sobreexpresión del gen IMP1, incrementa la tolerancia del tomate a la salinidad y al estrés hídrico a largo plazo. Por otro lado, se ha generado la primera colección de líneas T-DNA de la especie silvestre Solanum pennellii. Se han detectado algunas líneas con expresión específica del gen delator en órganos de la planta relacionados con el nivel de tolerancia a ambos estreses abióticos. Por último, se han identificado mutantes insercionales con alteraciones en caracteres del desarrollo vegetativo, desarrollo reproductivo y tolerancia al estrés hídrico y salino. Conclusiones Este trabajo ha permitido conocer la función de dos genes implicados en la tolerancia a estreses abióticos y sus efectos al sobreexpresarse en plantas de tomate. También se ha generado una amplia colección de líneas T-DNA en diversas accesiones de Solanum pennellii, primer paso para poder llevar a cabo un programa de mutagénesis insercional. Además, los diferentes mutantes de S. pennellii seleccionados en este trabajo constituyen un excelente material para la identificación y análisis funcional de genes implicados tanto en estreses abióticos como en procesos de desarrollo vegetativo y reproductivo. / The problem of salinity and water stress in worldwide agriculture is being intensified due to the increasing scarcity of water resources and low quality of the available water for agricultural purposes. Plant breeding of crop plants to promote tolerance to these stresses could alleviate, at least partially, the negative consequences in production and yield caused by these abiotic stresses. Nevertheless, tolerance to water and salt stresses is a particularly complex trait since it is made up by the interaction of numerous individual traits. Within the Lycopersicon section from Solanum genus it is included the cultivated tomato (Solanum lycopersicum) and 12 wild-related species, these lasts with accessions that present a high tolerance to these stresses. The phylogenetic closeness of the wild-related and the cultivated species, the latter of well-known worldwide economic importance, makes the former species the main genetic resource for breeding programmes in cultivated tomato. This research work has been fulfilled within the framework of a coordinated project managed among three groups; one from the University of Almeria, the second from the Polytechnic University of Valencia and the last from CEBAS-CSIC of Murcia. Two genomic tools, insertional mutagenesis and trapping, are being applied on tomato and diverse wild-related species to identify coding sequences or regulatory elements of genes involved in vegetative (plant architecture) and reproductive (flower and fruit) development, as well as in the plant responses to salinity and water stress. Objectives: The essential objective of this research work is to advance in the knowledge of the physiological and genetic basis of the tolerance to salinity and water stress in a species of such agronomic importance as it is tomato. Methodology: For this purpose two biotechnological tools have been used; the functional analysis of two candidate genes and the insertional mutagenesis with enhancer trap applied in a wild-related species exhibiting high levels of tolerance to both stresses. In the first case, it has been studied the response of transgenic tomato plants overexpressing a gene involved in the ionic stress induced by salinity, HAL5, and of another set of transgenic plants overexpressing a gene which product is involved in the last step of myo-inositol biosynthesis, IMP1. On the other side, a genetic construction carrying a enhancer trap, has been used for plant transformation with the aim of identifying insertional mutants altered in different phenotypic traits, but especially in those related to tolerance to salt and water stresses Results: The overexpression of HAL5 augments the tolerance to salinity in the transgenic tomato assessed by fruit weight per plant, the main parameter from an agronomic point of view. Besides, it has been possible to verify that the overexpression of IMP1 increases the tolerance to long-term salinity and drought in the resulting transgenic plants. On the other hand, the first collection of T-DNA lines of the wild-related tomato species Solanum pennellii has been generated. Some mutant lines with specific expression of the reporter gene in plant organs related to the level of tolerance to both abiotic stresses have been detected. Lastly, some insertional mutants with alterations in traits related to vegetative and reproductive development as well as in tolerance to salt and water stresses have been identified. Conclusions: This research work has allowed us to know the function of two genes involved in the tolerance to abiotic stresses and their effects when overexpressed in tomato plants. Also it has been generated a large collection of T-DNA lines in diverse accessions from Solanum pennellii, the first step to accomplish a programme of insertional mutagenesis. Furthermore, the different S. pennellii mutants selected in this research work constitute an outstanding plant material for the identification and functional analysis of genes implicated in abiotic stresses as well as in vegetative and reproductive developmental processes.
106

Utilización del Análisis del ciclo de vida en la evaluación del impacto ambiental del cultivo bajo invernadero mediterráneo

Antón Vallejo, Ma Asunción 30 March 2004 (has links)
L'objectiu principal d'aquesta tesi és la identificació i quantificació de les càrregues ambientals associades al cultiu de tomàquet sota hivernacle. Per a dur a terme aquesta quantificació s'utilitza la metodologia de l'Anàlisi del Cicle de Vida (ACV). El treball s'ha estructurat en set capítols.Els tres primers tenen un caràcter introductori. En el capítol 1 es revisen els antecedents i s'especifiquen els objectius. En el capítol 2 es fa una breu ressenya històrica de l'ús dels hivernacles descrivint el seu funcionament i les tècniques de conreu més comunes. La tesi es centra en l'hivernacle anomenat Mediterrani que és el propi de regions càlides o temperades. Es caracteritza per presentar coberta plàstica i, normalment, no disposa de calefacció. Rep aquest nom Mediterrani per a diferenciar-lo de l'hivernacle original de les regions europees més fredes. Aquests darrers acostumen a tenir com a material de coberta el vidre i disposen de calefacció. El capítol 3 consisteix en una descripció de la metodologia pròpia dels estudis d'ACV. D'acord amb la normativa ISO 14040, un projecte d'ACV pot dividir-se en quatre fases: objectius i abast de l'estudi, inventari, anàlisi de l'impacte i interpretació. S'explica cadascuna d'aquestes fases, fent esment de les categories d'impacte i indicadors que s'utilitzaran i les limitacions que comporta l'ús d'aquesta metodologia encara en fase de desenvolupament. El capítol 4 és el nucli central d'aquesta tesi i en ell es realitza l'ACV del procés de cultiu de tomàquet sota hivernacle. L'anàlisi dels resultats s'ha estructurat en dues parts: en la primera s'analitzen les càrregues ambientals generades pel cultiu hidropònic amb recirculació de lixiviats.Aquestes càrregues s'associen a les diferents categories d'impacte seleccionades. En la segona s'avaluen diferents alternatives de maneig de les tècniques de cultiu. L'anàlisi ha donat lloc a l'elaboració d'unes recomanacions destinades a la millora del cultiu sota hivernacle des del punt de vista ambiental. Entre aquestes, destaquen les relatives al tipus de material emprat en l'estructura i en els equips auxiliars, a la gestió de la fertilització i al tractament dels residus generats. Els dos següents capítols es dediquen a aspectes metodològics. En el capítol 5 s'estudia la toxicitat potencial dels plaguicides, comparant diferents models emprats per al seu càlcul.Posteriorment aquests models s'apliquen a l'avaluació de explotacions gestionades seguint criteris de control químic o integrat. S'han utilitzat dos mètodes, CST i USES-LCA per avaluar l'impacte de l'aplicació dels plaguicides. Una estratègia de control de plagues i malalties basada en control integrat presenta una tendència més baixa de toxicitat, que obeeix, principalment, al menor ús d'insecticides.El capítol 6 s'ha dedicat als indicadors d'impacte ambiental utilitzats en l'anàlisi de l'ús del sòl. S'han revisat les metodologies proposades per diferents autors analitzant-se la problemàtica que es pot derivar de la seva aplicació. Les metodologies descrites avaluen aquest impacte de manera parcial i es troben fortament condicionades per la disponibilitat de dades.El capítol 7 recull les conclusions generals referides, d'una banda a la detecció del aspectes ambientalment febles del cultiu en hivernacle i, de l'altra, a la adopció de la metodologia de l'ACV per al seu ús en els processos agrícoles, en general, i la horticultura protegida, en particular.Finalment es recomanen futures línies d'investigació. / El objetivo principal de esta tesis es la identificación y cuantificación de las cargas ambientales asociadas al cultivo de tomate bajo invernadero. Para llevar a cabo esta cuantificación se utiliza la metodología del Análisis del Ciclo de Vida (ACV). El trabajo se ha estructurado en siete capítulos.Los tres primeros tienen un carácter introductorio. En el capítulo 1 se revisan los antecedentes y se especifican los objetivos. En el capítulo 2 se hace una breve reseña histórica del uso de los invernaderos describiéndose su funcionamiento y las técnicas más comunes de cultivo en ellos. La investigación se centra en el invernadero llamado Mediterráneo que es aquel propio de regiones cálidas o templadas. Se caracteriza por presentar cubierta plástica y, normalmente, no dispone de calefacción. Se le denomina Mediterráneo para diferenciarlo del invernadero original de las regiones europeas más frías. Estos últimos acostumbran a tener como material de cubierta el vidrio y disponen de calefacción. El capítulo 3 consiste en una descripción de la metodología propia de los estudios de ACV. De acuerdo con la normativa ISO 14040 un proyecto de ACV puede dividirse en cuatro fases: objetivos y alcance del estudio, inventario, análisis del impacto e interpretación. Se analiza cada una de estas fases detallándose las categorías de impacto e indicadores que se utilizarán y las limitaciones que conlleva la utilización de esta metodología que se encuentra aún en fase de desarrollo.El capítulo 4 es el núcleo central de esta tesis y en ella se realiza el ACV del proceso de cultivo de tomate en invernadero.Los dos siguientes capítulos se dedican a aspectos metodológicos. El capítulo 5 se detiene en el análisis de la toxicidad potencial de los plaguicidas, comparando diferentes modelos usados para su cálculo. Posteriormente dichos modelos se aplican en la evaluación de explotaciones gestionadas siguiendo criterios de control químico o integrado. Se han utilizado dos métodos, CST y USESLCA para evaluar el impacto de la aplicación de los plaguicidas. Una estrategia de control de plagas y enfermedades basada en control integrado presenta una tendencia más baja de toxicidad, que obedece, principalmente, al menor uso de insecticidas.El capítulo 6 se ha dedicado a los indicadores de impacto ambiental utilizados en el análisis del uso del suelo, para ello se han revisado las metodologías propuestas por diferentes autores analizándose la problemática que puede derivarse de su aplicación. Las metodologías presentadas evalúan este impacto de manera parcial y se hallan fuertemente condicionadas por la disponibilidad de datos.Por último, en el capítulo 7 se recogen las conclusiones generales del trabajo derivadas por un lado de la detección de los puntos ambientalmente débiles del cultivo en invernadero y, por el otro los correspondientes a la adaptación de la metodología del ACV para su uso en los procesos agrícolas en general y en la horticultura protegida en particular. Asimismo, se recomiendan líneas futuras de investigación. / The aim of this thesis is the identification and quantitative evaluation of the environmental damages associate to greenhouse tomato crop. Life Cycle Assessment (LCA) is the tool used to identify the environmental burdens related to this process. This study has been structured in seven chapters.The first three chapters are introductories. Chapter 1 presents the state of the art and specify the main objectives of the research. Chapter 2 provides an overview of the greenhouse history.Operations and more common crop techniques are explained. The research is focused in Mediterranean greenhouses, which are located in warm and temperate areas, and they are mainly based on low technology with a plastic cover and, usually, without heating. It is called Mediterranean to differentiate it of the glasshouse from Northern areas where glasshouses are made of glass and use heating systems. Chapter 3 consists in the description of the methodology of LCA studies. According to ISO standardisation guidelines an LCA study can be divided into four steps: goal and scope definition, inventory analysis, impact assessment, and interpretation. Each one of these steps is analysed. Impacts categories used are detailed and also limits of the proposed methodology are revised.Chapter 4 outlines the core issue of this thesis. LCA is used to analyse and evaluate the process of greenhouse tomato crop. The assessment of the results have been structured in two parts: at the first one environmental loads generated by hydroponics closed systems are analysed. These loads are associated to the different impacts categories chosen. At the second part different greenhouse crop production systems are evaluated. Therefore, the most important environmental damages are found and consequently the best technologies can be applied in order to mitigate them.Improving the materials of structures and auxiliary materials are advised. More rational management criteria in the supply of nutrients to the crop will have to be found. And also wastes management is of extreme importance.Two next chapters are dedicated to methodological aspects. Chapter 5 evaluates the potential toxicity of pesticides comparing different models that are used in its calculation. Later on, these models are applied in the assessment of different tomato greenhouse crop settings that are using chemical (CPM) or integrated (IPM) pest management. Two methods, CST and USES-LCA, are used to calculate the impact of pesticides. Impact scores have in general shown a higher level of potential contamination in greenhouses treated with CPM compared to IPM. Nevertheless, relative impacts have been shown highly dependent on the selection of specific pesticides. This means that both CPM and IPM could be improved by a careful selection of pesticides. Chapter 6 presents a review of different methods proposed to assess the environmental impacts of land use and analyse problems derived from their application. Methods applied solve the problem partially and are strongly conditioned by the availability of data. Chapter 7 draw the general conclusions related on one side to the detection of the weak points from the environmental point of view of the greenhouse crops, and on the other side to the LCA methodology applied in agriculture process and protected horticulture specifically. Finally, recommendations for further research are given.
107

Efeito da aplicação em cobertura da jitirana misturada à flor-de-seda sobre as características agronômicas de cultivares e coentro. / Application effect in jitirana coverage mixed with silk flower on the agronomic characteristics of cultivars of coriander.

PEREIRA, Elieuda Bezerra. 10 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-10T14:58:33Z No. of bitstreams: 1 ELIEUDA BEZERRA PEREIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 807731 bytes, checksum: 0955fa4edd497961925ed2d32c150971 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-10T14:58:33Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ELIEUDA BEZERRA PEREIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 807731 bytes, checksum: 0955fa4edd497961925ed2d32c150971 (MD5) Previous issue date: 2014 / O coentro é uma espécie olerícola consumida em todas as regiões do Brasil, com destaque para a região Nordeste, onde, geralmente, é produzida por agricultores familiares. O uso de insumos químicos na produção de hortaliças folhosas é uma prática onerosa, que tem inviabilizado a atividade para produtores familiares, a adubação verde tem se apresentado como estratégia para esta questão, porém, a eficácia desta prática está condicionada à escolha adequada do adubo, bem como da determinação das quantidades suficientes para nutrição da cultura. Neste contexto, a pesquisa teve por objetivo avaliar a utilização da jitirana e flor-de-seda sobre características agronômicas de cultivares de coentro. O experimento foi conduzido na Fazenda Experimental Rafael Fernandes, localizada no distrito de Alagoinha, zona rural de Mossoró-RN, pertencente à Universidade Federal Rural do Semiárido – Mossoró-RN. O delineamento utilizado foi o de blocos inteiramente casualizados, com os tratamentos arranjados em esquema fatorial 4 x 3 + 3, com 3 repetições. Os tratamentos consistiram de quatro doses da palhada de jitirana misturada à flor-de-seda, aplicadas em cobertura (6,0; 12,0; 18,0 e 24,0 t ha-1 em base seca) e três cultivares de coentro (Verdão, Super verdão e Tabocas) mais três tratamentos adicionais (ausência de adubação nas cultivares de coentro). Foram avaliados: a altura de plantas (cm planta-1), número de hastes por planta, produtividade e fitomassa seca do coentro (kg ha-1 e m-2 de canteiro). Observou-se interação entre os fatores estudados para produtividade e fitomassa seca do coentro. A palhada de jitirana com flor-de-seda em cobertura na quantidade de 24,0 t ha-1, proporcionou rendimento de 3341; 3283 e 2880 kg ha-1, para as cultivares Verdão; Super Verdão e Tabocas, respectivamente. As espécies espontâneas (jitirana com flor-de-seda) são promissoras para utilização como adubo verde. / Coriander is a horticultural crops species consumed in all regions of Brazil, especially in the Northeast region, where, generally, is produced by family farmers. The use of chemical inputs in the production of vegetables is a practice costly hardwoods, it has abandoned the activity for family farmers, the green manure has presented itself as a strategy for this issue, however, the effectiveness of this practice is subject to the proper choice of the fertilizer, as well as the determination of sufficient quantities to nutrition of culture. In this context, the research aimed to evaluate the use of jitirana and silk flower on agronomic characteristics of cultivars of coriander. The experiment was conducted at the Experimental Farm Rafael Fernandes, located in the District of Alagoinha, a rural area of Mossoró-RN in the Federal University of Rural from Semi-Arid - Mossoró-RN. The delineation used was entirely randomized blocks, with treatments arranged in factorial scheme 4 x 3 + 3 with 3 replications. The treatments consisted of four doses of the chaff of jitirana mixed with silk flower, applied in coverage (6.0 12.0 and 24.0 18.0; t ha-1 on dry basis) and three cultivars of coriander (Verdão, Super verdão and Tabocas) plus three additional treatments (absence of fertilization in cultivars of coriander). It was assessed: plant height (cm plant-1), number of stems per plant, productivity and coriander dry mass (kg ha-1 and m-2 of construction site). Interaction was observed between the studied factors for productivity and dry mass of coriander. The chaff of jitirana with silk flower in coverage in the amount of 24.0 t ha-1, has given 3341 income; 3283 and 2880 kg ha-1, for the Verdão cultivars; Super Verdão and Tabocas, respectively. The spontaneous species (jitirana with silk flower) are promising for use as green manure.
108

Adubação orgânica, nítrica e aplicação exógena de prolina em melancia irrigada com água salina. / Organic fertilization, nitric and exogenous application of proline in watermelon irrigated with saline water.

FERREIRA, Elisdianne Freires. 10 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-10T15:15:28Z No. of bitstreams: 1 ELISDIANNE FREIRES FERREIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 1333743 bytes, checksum: 62340fefcead3cf72c705fee7ed759f6 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-10T15:15:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ELISDIANNE FREIRES FERREIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 1333743 bytes, checksum: 62340fefcead3cf72c705fee7ed759f6 (MD5) Previous issue date: 2014-07-09 / Capes / A irrigação tem sido considerada uma alternativa para o desenvolvimento sócioeconômico das regiões semiáridas. Entretanto, quando utilizada de maneira inadequada pode favorecer a salinização dos solos e a degradação dos recursos hídricos e edáficos. Sendo assim, objetivouse com esse trabalho avaliar o efeito da adubação orgânica, nítrica e da aplicação exógena de prolina na redução dos efeitos negativos a cultura da melancia irrigada com água salina. O experimento foi realizado, em condição de campo, no município de São João do Rio do Peixe – Paraíba, utilizando-se o híbrido de melancia “Quetsali’’, no período de 14/07/12 a 16/09/2012. O delineamento experimental utilizado foi em blocos casualizados, no esquema fatorial 2 x 2 x 2, com quatro repetições. Os tratamentos foram constituídos de duas doses de esterco bovino (0 e 20 t ha-1), dois níveis de salinidade da água de irrigação (0,3 e 4,0 dS m-1) e dose dos osmorreguladores prolina (5 mmol L-1) e N na forma de nitrato de potássio (5 mmol L-1). As características avaliadas foram: taxa fotossintética (A), condutância estomática (gs), transpiração (E), concentração intercelular de CO2 (Ci), número de folhas, área foliar, massa seca das folhas, do caule, dos frutos e total, massa média de frutos, número de frutos por planta e produção de frutos. A utilização de água com baixa condutividade elétrica (0,3 dS m-1) foi mais eficiente na melhoria dos parâmetros fisiológicos, de crescimento e de produção na melancieira em relação a água com elevada concentração de sais (4,0 dS m-1). A prolina foi mais eficiente que KNO3 no processo de osmorregulação da melancieira por proporcionar maior desempenho na fotossíntese, concentração intercelular de CO2, número de folhas e produção de melancia. O esterco proporcionou alterações fisiológicas, morfológicas e de produção em plantas de melancia irrigadas com água salina. / Irrigation has been considered as an alternative to the socioeconomic development of semi arid regions. However, when used improperly can favor the salinisation and degradation of water and soil resources. Therefore, we aimed to evaluate management techniques, such as the effect of organic fertilizer , nitric and exogenous application of proline in reducing the negative effects of the crop irrigated with saline water watermelon. The experiment was conducted under field condition in the municipality of São João do Rio do Peixe – Paraiba, using the hybrid watermelon 'Quetsali', in the period from 14/07/12 to 16/09/2012. The experimental design was a randomized block design in a factorial 2 x 2 x 2 design with four replications. The treatments consisted of two doses of cattle manure (0 and 20 t ha - 1), two levels of salinity of irrigation water (0.3 and 4.0 dS m-1) and doses of proline (5 mmol L- 1) and N in the form of potassium nitrate. The characteristics evaluated were: dry photosynthetic rate (A), stomatal conductance (gs), transpiration (E), intercellular CO2 concentration (Ci), leaf number, leaf area, dry mass of leaves, stem and fruit and total dry mass, production of fruits, average fruit weight and number of fruits per plant . The use of water with low electrical conductivity (0.3 dS m-1) was more effective in improving the physiology, growth and yield on watermelon in relation to water with high salt concentration (4.0 dS m-1). Proline was more efficient than KNO3 in the osmoregulation of watermelon process by providing higher performance in photosynthesis, intercellular CO2 concentration, leaf number and production. The manure provided physiological, morphological changes and production in watermelon plants subjected to irrigation with saline water.
109

Cultivo do Tomateiro Cereja irrigado com águas salinizadas e adubação nitrogenada. / Cherry Tomato Growing crop with water and nitrogen salinized.

VIEIRA, Ianne Gonçalves Silva. 11 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-11T19:23:39Z No. of bitstreams: 1 IANNE GONÇALVES SILVA VIEIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 950938 bytes, checksum: 6e01badb2a22c5760e572362799d615a (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-11T19:23:39Z (GMT). No. of bitstreams: 1 IANNE GONÇALVES SILVA VIEIRA - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 950938 bytes, checksum: 6e01badb2a22c5760e572362799d615a (MD5) Previous issue date: 2014-07-07 / A utilização de águas salinizadas na agricultura tem-se aumentado na Região Nordeste devido à baixa disponibilidade de água de boa qualidade para agricultura irrigada, juntamente com a adubação nitrogenada que tem um papel fundamental para um melhor desenvolvimento vegetativo das plantas. O objetivo deste trabalho é estudar e definir o comportamento do tomateiro cereja, ao longo do seu desenvolvimento, quando submetido a diferentes doses de nitrogênio sendo irrigadas com águas de diferentes níveis salinos. Este experimento foi conduzido durante os meses de agosto /2013 à janeiro/2014 e desenvolvido em lisímetros de drenagem em condições de casa de vegetação pertencente ao CCTA da UFCG, Pombal, PB. Os tratamentos resultaram da combinação entre dois fatores: salinidade da água de irrigação (CEa) em cinco níveis (S1 – 0,3; S2 – 1,5; S3 - 2,5; S4 – 3,5 e S5 – 4,5 dS m-1) e quatro doses de adubação nitrogenada [(N1 - 60, N2 - 100, N3 -140 e N4 -180% da indicação de adubação nitrogenada (100 mg kg-1)]. O delineamento experimental foi o de blocos inteiramente casualizados, analisados em arranjo fatorial 5 x 4 com três repetições totalizando 60 unidades experimentais, em fileiras simples, espaçadas 0,9 m entre fileiras e 0,30 entre vasos dentro da fileira. As águas de irrigação foram obtidas a partir da dissolução do cloreto de sódio (NaCl) em água proveniente do sistema de abastecimento local até alcançar a CEa desejada para cada tratamento, sendo acondicionadas em toneis plásticos de 200 L de capacidade. O crescimento do tomateiro foi avaliado aos 54, 95 e 125 DAS através da determinação do número de folhas (NF), da altura de planta (AP), do diâmetro caulinar (DC) e da área foliar (AF); a matéria fresca (MFC) e seca de caule (MSC), massa fresca (MSF) e seca de folha (MSF) foram determinadas aos 90 e 125 DAS; no entanto, a massa fresca (MFR) e seca de raiz (MSR) foram determinadas apenas aos 125 DAS. Os números de cachos (NCAC) foram observados aos 54, 69, 84 e 104 DAS; a fotossíntese e a condutância estomática foram realizadas próximo ao fim do ciclo da cultura. Os dados obtidos foram avaliados mediante análise de variância pelo teste F em nível de 0,05 e 0,01 de probabilidade e nos casos de significância realizou-se análise de regressão polinomial linear e quadrática utilizando-se o software estatístico SISVAR-ESAL (LAVRAS, MG). As variáveis fisiológicas de crescimento e produção a (A) e a gs do tomateiro cereja decrescem de forma linear a partir da salinidade da água de irrigação 0,3 dS m-1; o maior tempo de exposição das plantas ao estresse salino proporcionou as maiores reduções nas variáveis de crescimento, sendo a massa das raízes, a AF e o NCAC as variáveis mais sensíveis; A maior AP aos 125 DAS foi obtida com dose de N de 139%; Doses crescentes de nitrogênio reduziram o efeito da salinidade sobre o crescimento do tomateiro cereja aos 125 DAS. / The use of salty water in agriculture has been increased in the Northeast due to the low availability of good quality water for irrigated agriculture, together with the nitrogen fertilizer that has a key role to a better development of plant The objective of this work is to study and define the behavior of cherry tomato throughout their development, when subjected to different levels of nitrogen being irrigated with water of different salinity levels. This experiment was conducted during the months of August / 2013 and developed the janeiro/2014 Lysimeter drainage conditions in a greenhouse owned by the CCTA UFCG, Pombal, PB. The treatments consisted of combinations of two factors: salinity of irrigation water (EC w) in five levels (S1 - 0.3; S2 - 1.5, S3 - 2.5; S4 - S5 and 3.5 - 4.5 dS m-1) and four levels of nitrogen [(N1 - 60 N2 - 100, N3 and N4 -180% -140 indication of nitrogen (100 mg kg-1)]. experimental design was a split completely randomized, in a factorial arrangement with three 5 x 4 reps totaling 60 experimental units in single rows, spaced 0.9 m between rows and 0.30 between vessels within the row. irrigation waters were obtained from the dissolution of sodium chloride (NaCl) in water from the local supply system to achieve the desired CEA to each treatment, are packed in plastic vats 200 L capacity. growth of tomato plants was evaluated at 54, 95 and 125 by determining oF the number of leaves (NL), the plant height (PH), the stem diameter (DC) and leaf area (LA); fresh matter (MFC) and dried stem (MSC), fresh (MSF) and dried leaf (MSF) were determined at 90 and 125 DAS; however, the fresh (MFR) and dried root (MSR) were determined only at 125 DAS. The numbers of clusters (NCAC) were recorded at 54, 69, 84 and 104 DAS; photosynthesis and stomatal conductance were taken near the end of the crop cycle. Data were evaluated by analysis of variance by F test at 0.05 and 0.01 probability and in cases of significance analysis was performed linear and quadratic polynomial regression using the statistical software SISVAR-ESAL (LAVRAS , MG). The physiological parameters of growth and production (A) and gs cherry tomato decrease linearly from the salinity of irrigation water 0.3 dS m-1; the longer exposure of plants to salt stress led to higher reductions in growth variables, with the mass of roots, and the NCAC AF the most sensitive variables; Most AP at 125 DAS was obtained with N rate of 139%; Increasing levels of nitrogen reduced the effect of salinity on the growth of tomato at 125 DAS.
110

Ocorrência de fungos fitopatógenos associados ao declínio de ramas de cucurbitáceas, em Caatinga. / Occurrence of fungal pathogens associated with the decline of branches of cucurbits in Caatinga.

RAMALHO, Wannubya Caroline de Almeida Nobre. 11 May 2018 (has links)
Submitted by Johnny Rodrigues (johnnyrodrigues@ufcg.edu.br) on 2018-05-11T19:42:51Z No. of bitstreams: 1 WANNUBYA CAROLINE DE ALMEIDA NOBRE RAMALHO - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 3037884 bytes, checksum: 7074077dbb30f142f093bc66ee56c6f2 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-11T19:42:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 WANNUBYA CAROLINE DE ALMEIDA NOBRE RAMALHO - DISSERTAÇÃO PPGHT 2014..pdf: 3037884 bytes, checksum: 7074077dbb30f142f093bc66ee56c6f2 (MD5) Previous issue date: 2014-03-28 / Capes / bioma Caatinga é rico em biodiversidade. Muitas espécies de plantas são hospedeiras de patógenos que provocam doenças às culturas e em muitos casos até mesmo a morte das plantas e erradicação dos cultivos. O melão (Cucumis melo) e a melancia (Citrullus lanatus) são culturas de grande importância econômica no Nordeste brasileiro. Entretanto a ocorrência de patógenos radiculares causadores do declínio de ramas em cucurbitáceas resulta em perdas a essas culturas. Essa doença é associada ao fungo Monosporascus cannonballus que é considerado o agente causal, tendo sido recentemente detectado em solos não cultivados da Caatinga. Com a hipótese de que plantas nativas da Caatinga são hospedeiras alternativas deste fungo, o objetivo deste trabalho foi realizar um levantamento de plantas nativas da Caatinga como possíveis hospedeiras alternativas deste fungo. O experimento foi realizado no período de 06∕2013 a 02 ∕2014 com a prospecção das plantas nos estados do Rio Grande do Norte e Paraíba, posteriormente estas plantas foram levadas para os laboratórios de fitopatologia da Universidade Federal Rural do Semiárido e Centro de Ciências e Tecnologia Agroalimentar – Pombal onde foi realizada a identificação botânica e as análises de suas raízes para detectar a ocorrência do fungo. Em seguida realizou-se o isolamento dos fitopatógenos das raízes de todas as espécies coletadas, em um total de 500 plantas distribuídas em 10 áreas nos dois estados em estudo. Logo após o período de incubação foi realizada a identificação dos fungos patogênicos. Em nenhuma das espécies de plantas nativas da Caatinga foi detectada a presença do fungo Monosporascus cannonballus, no entanto foi constatado que das 22 espécies estudadas, 18 são hospedeiras de fitopatógenos causadores de doenças em cucurbitáceas. Os fungos encontrados foram Macrophomina phaseolina e Rhizoctonia solani. Em nenhuma das cinco áreas pertencentes ao estado do Rio Grande do Norte foi constatada a presença de Rhizoctonia solani nas raízes das espécies estudadas. / The Caatinga biome is rich in biodiversity. Many plant species are hosts of pathogens that cause diseases on crops and in many cases even death of plants and eradication of crops. Melon (Cucumis melo) and watermelon (Citrullus lanatus) are economically important crops in Brazilian Northeast. However the occurrence of pathogens causing root decline of foliages in cucurbits results in losses to these crops. This disease is associated with fungus Monosporascus cannonballus which is considered the causal agent, it has recently been detected in Caatinga’s soils no cultivated. With the hypothesis that Caatinga’s native plants are alternative hosts of this fungus, the objective of this study was to conduct a research Caatinga’s native plants as possible alternative hosts of this fungus. The experiment was conducted from 06/2013 to 02/2014 with the prospect of the plants in Rio Grande do Norte and Paraíba states later these plants were taken to the laboratories of plant pathology at Federal Rural University of Semi-Arid and Science Center and Agrifood technology - Pombal where the scientific identification and analysis of their roots to detect the occurrence of fungi was carried out. Then took place the isolation of pathogens from the roots of all species collected in a total of 500 plants in ten areas into two states. Immediately after the incubation period the identification of the pathogenic fungi was performed. In none of the species of plants native to the Caatinga was detected the presence of the fungus M. cannonballus, however it was found that of the 22 species studied, 18 are host to pathogens causing disease in cucurbits. Macrophomina phaseolina and Rhizoctonia solani were the fungi found. In none of the five areas belonging to the state of Rio Grande do Norte was found Rhizoctonia solani in the roots of the species.

Page generated in 0.0645 seconds