As lesões do ligamento cruzado posterior (LCP) geralmente estão associadas a traumas de alta energia. Ainda existem muitas controvérsias sobre a técnica cirúrgica ideal para o tratamento dessas lesões, no que diz respeito aos métodos de seleção e fixação do enxerto. A técnica onlay, recentemente descrita, permite a fixação direta de um autoenxerto de tendões flexores ao aspecto posterior da tíbia com parafuso esponjoso e arruela dentada plástica, com proteção às estruturas neurovasculares e evitando a chamada \"curva assassina\". O objetivo deste estudo foi realizar uma avaliação biomecânica da técnica onlay, comparando entre si as fixações tibiais unicortical e bicortical de enxertos, imediatamente após o implante (tempo zero). O ensaio biomecânico e a coleta de dados foram realizados no Thompson Laboratory for Regenerative Orthopaedic da Universidade de Missouri (Columbia, Missouri, EUA). Para isso, oito joelhos de espécimes cadavéricos foram distribuídos aleatoriamente em uma das duas técnicas de fixação do LCP (n = 4 joelhos/técnica), que foram realizadas por cirurgiões experientes no procedimento. O teste biomecânico consistiu em uma força com direção posterior aplicada a região proximal da tíbia, em quatro ângulos de flexão do joelho, 10o, 30o, 60o e 90o. O teste foi realizado com uma taxa de deslocamento de 1 mm/s, em uma máquina servo-hidráulica (8821s, Instron, Norwood, MA). As variáveis medidas foram: carga para 5 mm de deslocamento posterior, deslocamento máximo (com carga de 100 N) e rigidez. Para a análise estatística, os dados de cada joelho foram normalizados para o joelho com LCP nativo intacto e depois agrupados nas categorias unicortical ou bicortical, de acordo com a fixação realizada. Dados obtidos, nas variáveis mencionadas, para os grupos joelho intacto, joelho desbridado, unicortical e bicortical, foram comparados por meio da análise de variância simples (one-way ANOVA) para avaliar diferenças estatisticamente significativas (p < 0,05). Quando comparadas aos joelhos com LCP desbridado, as técnicas de fixação unicortical e bicortical apresentaram menor frouxidão a uma carga máxima de 100N. Quando comparados com os joelhos intactos, o grupo unicortical apresentou maior frouxidão em todos os ângulos e o grupo bicortical apresentou maior frouxidão apenas a 90o de flexão (p < 0,001). Na avaliação da força relativa do enxerto, ou seja, a carga necessária para atingir 5 mm de deslocamento na gaveta posterior, as técnicas unicortical e bicortical exigiram menos carga que os joelhos com LCP intacto. O grupo com fixação bicortical, no entanto, foi superior ao unicortical em todos os ângulos (p < 0,001), na avaliação da força relativa. Em relação à rigidez, não houve diferenças significativas entre os grupos unicortical e bicortical e ambos foram superiores aos joelhos desbridados e inferiores aos joelhos com LCP intacto. Com base nos testes biomecânicos de cadáveres, nenhuma das técnicas de reconstrução do LCP foi capaz de reproduzir os resultados do joelho com LCP intacto, mas ambas as técnicas foram superiores aos joelhos com deficiência de LCP. Ao se optar pela técnica onlay de reconstrução do LCP, a técnica de fixação tibial bicortical parece ter vantagens biomecânicas em relação à técnica de fixação unicortical. / Posterior cruciate ligament (PCL) injuries are generally associated with high energy trauma. There are many controversies regarding optimal surgical technique in regard to graft selection and fixation methods. The recently described onlay technique allows for direct fixation of a hamstring autograft to the posterior aspect of the tibia, protecting the neurovascular structures and avoiding the so-called \"killer turn\". The onlay technique requires a cancellous screw and spiked washer to secure the graft to the tibia. The objective of this study was to compare immediate post-implantation biomechanics of unicortical versus bicortical tibial fixation of onlay PCL grafts. Biomechanical testing and data collection were performed at the Thompson Laboratory for Regenerative Orthopedics at the University of Missouri (Columbia-Missouri-USA). For that, eight knees were randomly assigned to one of two onlay PCL techniques (n= 4 knees/technique), performed by surgeons experienced with the procedure. Testing consisted of a posterior-directed force at four knee flexion angles, 10, 30, 60, and 90 degrees, at a displacement rate of 1 mm/s, performed in a servo-hydraulic machine (8821s, Instron, Norwood, MA). Measured variables were: load to 5 mm of posterior displacement, maximum displacement (at 100 N load) and stiffness. For statistical analyses, data for each knee were normalized to the native PCL-intact knee and then grouped into unicortical or bicortical groups accordingly. Data for load to 5 mm (strength), displacement at 100 N, and stiffness were compared among PCL-intact, PCL-deficient, unicortical fixation, and bicortical fixation categories using one-way analysis of variance (ANOVA) to assess for statistically significant (p < 0.05) differences. When compared to PCL-deficient knees, both unicortical and bicortical fixation techniques had less laxity at a maximum load of 100N. When compared with PCL-intact knees, unicortical had more laxity at all angles and bicortical had more laxity only at 90 degrees (p < 0.001). For relative graft strength, namely the load required to reach 5mm of displacement in posterior drawer, unicortical and bicortical techniques required less load to 5 mm of posterior drawer than for PCL-intact knees. Bicortical, however, outperformed unicortical at all angles (p < 0.001) for relative strength. Regarding stiffness of each construct, there were no significant differences between unicortical and bicortical and both were superior to PCL-deficient and inferior to PCL-intact knees. Based on cadaveric biomechanical testing, none of the reconstructed PCL knees was able to replicate the intact native PCL, but both techniques were superior to PCLdeficient knees. The bicortical tibial fixation technique appears to have biomechanical advantages when opting for onlay PCL reconstruction.

INTRODUÇÃO: Anualmente nos E.U. A, estima-se mais de 250.000 mil casos de lesão do ligamento cruzado anterior, o que torna a reconstrução cirúrgica um procedimento comum na pratica da medicina esportiva. Ainda não existe consenso sobre o quanto de atividade promove uma reabilitação adequada sem prejudicar o enxerto ou produzir uma frouxidão anterior anormal, com consequente dano ao menisco e a cartilagem articular. OBJETIVO: Analisar e comparar o efeito de um protocolo de fisioterapia acelerado na estabilidade anterior e evolução clínica dos indivíduos submetidos à reconstrução do ligamento cruzado anterior. MÉTODOS: Foram incluídos 29 indivíduos no estudo que apresentaram ruptura total do LCA confirmada por RM e submetidos à reconstrução ligamentar com Tendão patelar. Aleatoriamente foram alocados em dois grupos com intervalos de reabilitação diferentes: Grupo Acelerado (4 meses) ou Grupo Convencional (6 meses). No pré-operatório, sexto e no quarto mês de pós-operatório um avaliador cego registrou: a lassidão anterior através do KT1000, Força muscular (CYBEX) e a função do joelho acometido através do IKDC (2000) e o Hop Test. RESULTADOS: os grupos foram semelhantes em relação aos dados demográficos. Não foi encontrada diferença estatística na lassidão anterior no quarto mês 0,92mm versus 1,33mm e no sexto mês 0,50mm versus 1,67mm sendo Grupo Convencional versus Grupo Acelerado respectivamente. No quarto mês o Grupo Acelerado apresentou uma melhora significativa (P< 0,001) na evolução clínica do IKDC (2000) 79,50 versus 60,61 do Grupo Convencional, essa diferença não se repetiu no sexto mês. A força muscular e o Hop Test, o Grupo Acelerado apresentou maiores valores, mas não de forma significativa nos dois momentos de avaliação (P> 0.05). CONCLUSÃO: Com base nos resultados obtidos, o protocolo acelerado quando comparado ao Convencional, não se diferiu quanto à estabilidade anterior do joelho e foi suficiente para demonstrar uma melhora significativa precoce na evolução clínica do joelho / BACKGROUND: Each year in the US, it is estimated more than 250 million cases of anterior cruciate ligament injury, which makes surgical reconstruction a common procedure in the practice of sports medicine. There is still no consensus on how much activity to promote adequate rehabilitation without damaging the graft or produce an abnormal anterior laxity, with consequent damage to the meniscus and articular cartilage. PURPOSE: To analyze and compare the effect of an accelerated physiotherapy protocol in the anterior-stability and clinical outcome of patients undergoing reconstruction of the anterior cruciate ligament. METHODS: We included 29 subjects in the study who had total ACL rupture confirmed by MRI and underwent ligament reconstruction with patellar tendon. Patients were randomly allocated in two groups with different rehabilitation intervals: Accelerated Group (4 months) or Conventional Group (6 months). Preoperatively, six and four months postoperatively a blind evaluator recorded: anterior laxity by KT1000, Brawn (CYBEX) and knee function affected by IKDC (2000) and the Hop Test. RESULTS: the groups were similar relative to demographic data. There was no statistical difference in anterior laxity in the fourth month 0,92mm versus 1.33mm and 0.50mm in the sixth month versus 1,67mm being conventional group versus accelerated group respectively. In the fourth month the accelerated group showed a significant improvement (P <0.001) in the clinical evolution of the IKDC (2000) 79.50 versus 60.61 in the conventional group, this difference was not repeated in the sixth month. Muscle strength and the Hop Test, the fast group had higher values, but not significantly in both time points (P> 0.05). CONCLUSION: Based on these results, the Accelerated protocol when compared to conventional, do not differ as the anterior knee stability and was sufficient to establish an early significant improvement in the clinical outcome of the knee

No description available.

INTRODUÇÃO: Anualmente nos E.U. A, estima-se mais de 250.000 mil casos de lesão do ligamento cruzado anterior, o que torna a reconstrução cirúrgica um procedimento comum na pratica da medicina esportiva. Ainda não existe consenso sobre o quanto de atividade promove uma reabilitação adequada sem prejudicar o enxerto ou produzir uma frouxidão anterior anormal, com consequente dano ao menisco e a cartilagem articular. OBJETIVO: Analisar e comparar o efeito de um protocolo de fisioterapia acelerado na estabilidade anterior e evolução clínica dos indivíduos submetidos à reconstrução do ligamento cruzado anterior. MÉTODOS: Foram incluídos 29 indivíduos no estudo que apresentaram ruptura total do LCA confirmada por RM e submetidos à reconstrução ligamentar com Tendão patelar. Aleatoriamente foram alocados em dois grupos com intervalos de reabilitação diferentes: Grupo Acelerado (4 meses) ou Grupo Convencional (6 meses). No pré-operatório, sexto e no quarto mês de pós-operatório um avaliador cego registrou: a lassidão anterior através do KT1000, Força muscular (CYBEX) e a função do joelho acometido através do IKDC (2000) e o Hop Test. RESULTADOS: os grupos foram semelhantes em relação aos dados demográficos. Não foi encontrada diferença estatística na lassidão anterior no quarto mês 0,92mm versus 1,33mm e no sexto mês 0,50mm versus 1,67mm sendo Grupo Convencional versus Grupo Acelerado respectivamente. No quarto mês o Grupo Acelerado apresentou uma melhora significativa (P< 0,001) na evolução clínica do IKDC (2000) 79,50 versus 60,61 do Grupo Convencional, essa diferença não se repetiu no sexto mês. A força muscular e o Hop Test, o Grupo Acelerado apresentou maiores valores, mas não de forma significativa nos dois momentos de avaliação (P> 0.05). CONCLUSÃO: Com base nos resultados obtidos, o protocolo acelerado quando comparado ao Convencional, não se diferiu quanto à estabilidade anterior do joelho e foi suficiente para demonstrar uma melhora significativa precoce na evolução clínica do joelho / BACKGROUND: Each year in the US, it is estimated more than 250 million cases of anterior cruciate ligament injury, which makes surgical reconstruction a common procedure in the practice of sports medicine. There is still no consensus on how much activity to promote adequate rehabilitation without damaging the graft or produce an abnormal anterior laxity, with consequent damage to the meniscus and articular cartilage. PURPOSE: To analyze and compare the effect of an accelerated physiotherapy protocol in the anterior-stability and clinical outcome of patients undergoing reconstruction of the anterior cruciate ligament. METHODS: We included 29 subjects in the study who had total ACL rupture confirmed by MRI and underwent ligament reconstruction with patellar tendon. Patients were randomly allocated in two groups with different rehabilitation intervals: Accelerated Group (4 months) or Conventional Group (6 months). Preoperatively, six and four months postoperatively a blind evaluator recorded: anterior laxity by KT1000, Brawn (CYBEX) and knee function affected by IKDC (2000) and the Hop Test. RESULTS: the groups were similar relative to demographic data. There was no statistical difference in anterior laxity in the fourth month 0,92mm versus 1.33mm and 0.50mm in the sixth month versus 1,67mm being conventional group versus accelerated group respectively. In the fourth month the accelerated group showed a significant improvement (P <0.001) in the clinical evolution of the IKDC (2000) 79.50 versus 60.61 in the conventional group, this difference was not repeated in the sixth month. Muscle strength and the Hop Test, the fast group had higher values, but not significantly in both time points (P> 0.05). CONCLUSION: Based on these results, the Accelerated protocol when compared to conventional, do not differ as the anterior knee stability and was sufficient to establish an early significant improvement in the clinical outcome of the knee

No description available.

Introduktion: Främre korsbandsskador är väldigt vanligt, cirka 8000/år i Sverige och förekommer främst inom idrott. Ungefär 50% av de som får en skada på sitt främre korsband väljer att operera, det kallas för främre korsbandsrekonstruktion. Rehabiliteringen är väldigt lång och rekommendationen är att inte återgå till sin sport förrän efter 9 månader efter operationen. Den nuvarande rehabiliteringsformen inkluderar högintensiv styrketräning på 70% av repetition max vilket lägger hög belastning på knäleden. Ny forskning visar goda resultat för ocklusionsträning där belastningen ligger på 30% av repetition max med användning av blodtrycksmanschetter. Syfte: Att genom en systematisk litteraturöversikt jämföra effekten av ocklusionsbaserad rehabilitering jämfört sedvanlig rehabilitering efter en främre korsbandsrekonstruktion. Metod: Artikelsökningar gjordes på databaserna Pubmed, Web of Science och Cinahl. Inklusionskriterierna utformades med PICOS-modellen. Samtliga studier var randomiserade kontrollerade studier från 2010-2023. Urvalsprocessen gjordes med hjälp av PRISMA’s flödesdiagram och kvalitetsgranskningen genom SBUs granskningsmall för “Bedömning av randomiserade studier”. Resultat: Totalt nio studier inkluderades efter litteratursökning och relevansbedömning. Studierna hade låg-hög kvalitet. De utfallsmått som bedömdes i studierna var: muskelstyrka, muskelvolym/tvärsnittsarea (Cross Sectional Area), smärta, patientrapporterade utfallsmått. Sammanställningen visade att ocklusionsbaserad rehabilitering hade bättre resultat på samtliga utfallsmått jämfört med sedvanlig rehabilitering. Konklusion: Resultaten antyder att ocklusionsbaserad rehabilitering är en effektiv rehabiliteringsmetod. Ocklusionsbaserad rehabilitering kan därför vara ett alternativ att använda som komplement till sedvanlig rehabilitering av vårdgivare för patienter som genomgått rekonstruktion av främre korsband.

<p>Ova studija je bila prospektivnog karaktera. Uz dopu&scaron;tenje etičkog komiteta Kliničkog centra Vojvodine istraživanje je sprovedeno na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju i obuhvatilo je 60 pacijenata mu&scaron;kog pola, koji su metodom slučajnog izbora na randomizirani način uključeni u ispitivanje, a koji se aktivno i profesionalno bave fudbalom, ko&scaron;arkom ili odbojkom,&nbsp; primljenih na Kliniku za ortopedsku hirurgiju radi artroskopske rekonstrukcije pokidanog prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta. U ispitivanje su uključeni samo oni pacijenti koji su dali potpisani informisani pristanak da učestvuju u ispitivanju, koji su zadovoljii sve kriterijume za uključivanje i koji nisu imali niti jedan kriterijum za isključivanje iz studije. Kriterijumi za uključivanje u studiju&nbsp; podrazumevali su sledeće: da je pacijent&nbsp; primljen na Kliniku za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine u Novom Sadu radi operativnog lečenja prekida prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena, da je potpisao informisani pristanak za uključivanje, da je starosne dobi od 18 do 45 godina, da se aktivno i profesionalno bave fizičkom aktivno&scaron;ću regulisanom pravilima (fudbal, odbojka, ko&scaron;arka). Kriterijumi za isključivanje pacijenata iz istraživanja bili su sledeći: prisustvo udružene povrede i spolja&scaron;njeg pobočnog ligamenta koja zahteva operativno lečenje, pojava težih op&scaron;te &ndash; hirur&scaron;kih komplikacija, želja pacijenta da bude isključen iz daljeg ispitivanja, bez obaveze da tu svoju odluku obrazloži. U prvoj fazi konstruisan je aparat, digitalni goniometar, uz pomoć kojeg je urađen eksperimentalni deo ovog ispitivanja i napravljena je baza podataka sa poljima za upis deskriptivnih i antropometrijskih parametara. Potom je uz pomoć aparata svim ispitanicima testirana sposobnost propriocepcije (JPS). Testiranje&nbsp; je obavljeno preoperativno na povređenom i nepovređenom ekstremitetu, u dva maha: odmah po zadavanju ciljnog ugla od 35&deg; i nakon 5 minuta. Druga faza je obavljena minimum 6 meseci nakon operativnog lečenja, hirur&scaron;kom, artroskopskom rekonstrukcijom pokidanog prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kost-tetiva-kost tehnikom (bone-tendo-bone, BTB). Klinički pregled&nbsp; svakog pacijenta je podrazumevao proveru rezultata Lachman testa (pozitivan/negativan), Lysholm i IKDC bodovne skale za koleno i to preoperativno a potom i tokom postoperativnog kontrolnog pregleda. Po uzoru na mnoge sajtove renomiranih ortopedskih organizacija (http://www.orthopaedicscore.com/), naparavljen je on-line upitnik na Google drive-u gde su u elektronskom obliku prikupljani podaci za skale koje smo koristili. Dobijeni rezultati su za svaku skalu ponaosob potom prebacivani u Excel i dalje&nbsp; obrađivani adekvatnim statističkim alatkama u adekvatnom programu. U rezultatima je uočeno da dobijena razlika u preciznosti pozicioniranja potkolenice sa o&scaron;tećenim ligamentarnim aparatom kolena u odnosu na nepovređenu nogu pre hirur&scaron;ke rekonstrukcije prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta ne pokazuje statistički značajnu razliku. Međutim, postojala je statistički značajna razlika u brzini kojom se postiže zadati ugao, tj. povređena noga imala je veći intenzitet ugaonog uspona &scaron;to ukazuje na kvalitativne razlike u samom obrascu pokreta. Takođe, na ovom uzorku dobijeno je da postoji statistički značajna razlika u preciznosti pozicioniranja potkolenice sa o&scaron;tećenim ligamentarnim aparatom kolena u odnosu na nepovređenu nogu nakon hirur&scaron;ke rekonstrukcije prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta tj. pacijenti su nakon rekonstrukcije statistički značajno &raquo;prebacivali&laquo; zadatu vrednost od 35&deg;. Test pozicioniranja ekstremiteta za ovo ispitivanje konstruisanim aparatom se pokazao kao senzitivna i specifična dijagnostička procedura gubitka sposobnosti propriocepcije usled kidanja prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta.</p> / <p>In this prospective study examined group consisted&nbsp; of&nbsp; 60&nbsp; male&nbsp; patients&nbsp; with&nbsp; an anterior&nbsp; cruciate&nbsp; ligament&nbsp; tear&nbsp; and&nbsp; all participants&nbsp;&nbsp; were&nbsp;&nbsp; at&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp; time&nbsp;&nbsp; before injury&nbsp;&nbsp; actively&nbsp;&nbsp; playing&nbsp;&nbsp; afootball, basketball&nbsp; or&nbsp; volleyball.&nbsp; The&nbsp; study&nbsp; was conducted&nbsp; at&nbsp; the&nbsp; Clinic&nbsp; for&nbsp; Orthopaedic Surgery&nbsp;&nbsp;&nbsp; and&nbsp;&nbsp;&nbsp; Traumatology&nbsp;&nbsp;&nbsp; Clinical Center&nbsp; of&nbsp; Vojvodina&nbsp; in&nbsp; Novi&nbsp; Sad&nbsp; where participants&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; were&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; admitted&nbsp;&nbsp; for arthroscopic ligament reconstruction. All participants&nbsp; were&nbsp; informed&nbsp; of&nbsp; the&nbsp; study by&nbsp;&nbsp; their&nbsp;&nbsp; clinicians&nbsp;&nbsp; and&nbsp;&nbsp; gave&nbsp;&nbsp; written consent. Thee exclusion criteria were the following:&nbsp;&nbsp;&nbsp; occurrence&nbsp;&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp;&nbsp; combined cruciate&nbsp; ligament&nbsp; with&nbsp; lateral&nbsp; collateral ligament&nbsp;&nbsp; injury&nbsp;&nbsp; that&nbsp;&nbsp; required&nbsp;&nbsp; surgical treatment;&nbsp; occurrence&nbsp; of&nbsp; more&nbsp; serious general&nbsp;&nbsp;&nbsp; surgical complications; the patient&rsquo;s&nbsp; wish&nbsp; to&nbsp; be&nbsp; excluded&nbsp; from further&nbsp; research&nbsp; without&nbsp; an&nbsp; obligation&nbsp; to give&nbsp;&nbsp; any&nbsp;&nbsp; further&nbsp;&nbsp; explanation&nbsp;&nbsp; to&nbsp;&nbsp; his decision.&nbsp; In&nbsp; the&nbsp; first&nbsp; stage&nbsp; of&nbsp; the&nbsp; study, an&nbsp; apparatus&nbsp; called&nbsp; digital&nbsp; goniometer was&nbsp;&nbsp; constructed,&nbsp;&nbsp; which&nbsp;&nbsp; was&nbsp;&nbsp; used&nbsp;&nbsp; to conduct&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp; experimental&nbsp;&nbsp; part&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp; the study,&nbsp; and&nbsp; a&nbsp; database&nbsp; with&nbsp; fields&nbsp; for inserting&nbsp; descriptive&nbsp; and&nbsp; anthropometric parameters was made. Next, by using the apparatus,&nbsp; all&nbsp; subjects&nbsp; were&nbsp; tested&nbsp; for proprioception&nbsp; ability&nbsp; (JPS).&nbsp; The&nbsp; tests were&nbsp; performed&nbsp; preoperatively&nbsp; on&nbsp; the injured&nbsp; and&nbsp; the&nbsp; uninjured&nbsp; limb&nbsp; in&nbsp; two instances:&nbsp; straight&nbsp; after&nbsp; determining&nbsp; the target&nbsp;&nbsp; angle&nbsp; of&nbsp;&nbsp; 35&deg;&nbsp; and&nbsp;&nbsp; 5&nbsp;&nbsp; minutes afterwards.&nbsp;&nbsp;&nbsp; The&nbsp;&nbsp;&nbsp; second&nbsp;&nbsp;&nbsp; stage&nbsp;&nbsp;&nbsp; was performed&nbsp; postoperatively&nbsp; in&nbsp; the&nbsp; same maner,&nbsp;&nbsp; following&nbsp;&nbsp; a&nbsp;&nbsp; minimal&nbsp;&nbsp; 6-month period&nbsp;&nbsp;&nbsp; after&nbsp;&nbsp;&nbsp; a&nbsp;&nbsp;&nbsp; surgical&nbsp;&nbsp;&nbsp; arthroscopic reconstruction&nbsp;&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp;&nbsp; torn&nbsp;&nbsp;&nbsp; anterior cruciate&nbsp; ligament&nbsp; by&nbsp; bone-tendon-bone (BTB) technique. The clinical evaluation of&nbsp; each&nbsp; patient&nbsp; involved&nbsp; Lachman&nbsp; test (positive / negative), Lysholm and IKDC scales,&nbsp;&nbsp; first&nbsp;&nbsp; pre-operatively&nbsp;&nbsp; and&nbsp;&nbsp; then during&nbsp;&nbsp; post-operative&nbsp; check&nbsp; up assessment.&nbsp; Following&nbsp; the&nbsp; example&nbsp; of many&nbsp; websites&nbsp; or&nbsp; eminent&nbsp; orthopaedic organisations (http://www.orthopaedicscore.com/),&nbsp;&nbsp; an online&nbsp;&nbsp; survey&nbsp;&nbsp; was&nbsp;&nbsp; made&nbsp;&nbsp; on&nbsp;&nbsp; Google Drive,&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; where&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; data&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; was&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; collected electronically&nbsp; for&nbsp; the&nbsp; scales&nbsp; used.&nbsp; The results were then transferred to Excel for each&nbsp; scale,&nbsp; to&nbsp; be&nbsp; further&nbsp; processed&nbsp; by using&nbsp;&nbsp; adequate&nbsp;&nbsp; statistic&nbsp;&nbsp; tools&nbsp;&nbsp; in&nbsp;&nbsp; an adequate&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; programme.&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; The&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; results indicated&nbsp; that,&nbsp; when&nbsp; compared&nbsp; with&nbsp; the uninjured&nbsp; leg,&nbsp; a&nbsp; resulting&nbsp; disparity&nbsp; in precision&nbsp; of&nbsp; positioning&nbsp; the&nbsp; lower&nbsp; leg with&nbsp; a&nbsp; damaged&nbsp; ligament&nbsp; apparatus&nbsp; of the&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; knee&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; before&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; surgical reconstruction&nbsp; of&nbsp; the&nbsp; anterior&nbsp; cruciate ligament&nbsp; was&nbsp; not&nbsp; considered&nbsp; statistically significant.&nbsp;&nbsp;&nbsp; However,&nbsp;&nbsp;&nbsp; there&nbsp;&nbsp;&nbsp; was&nbsp; a statistically&nbsp; significant&nbsp; difference&nbsp; in&nbsp; the speed&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp; attaining&nbsp;&nbsp; a&nbsp;&nbsp; specified&nbsp;&nbsp; angle which indicates qualitative differences in the&nbsp; motion&nbsp; pattern&nbsp; itself.&nbsp; Furthermore, this&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; sample&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; study&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; resulted&nbsp;&nbsp; in&nbsp; a statistically&nbsp; significant&nbsp; difference&nbsp; in&nbsp; the precision&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp; positioning&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp; lower leg&nbsp; with&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; damaged&nbsp;&nbsp; knee&nbsp; ligament apparatus&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp; after&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp; surgical reconstruction&nbsp; of&nbsp; the&nbsp; anterior&nbsp; cruciate ligament,&nbsp;&nbsp;&nbsp; when&nbsp;&nbsp;&nbsp; compared&nbsp;&nbsp;&nbsp; with&nbsp;&nbsp;&nbsp; the uninjured&nbsp; leg,&nbsp; i.e.&nbsp; after&nbsp;&nbsp; the reconstruction,&nbsp; the&nbsp; patients&nbsp;&nbsp; had&nbsp;&nbsp; a significantly&nbsp;&nbsp; higher&nbsp;&nbsp; degree&nbsp;&nbsp; of&nbsp;&nbsp; flexion than&nbsp;&nbsp; the&nbsp;&nbsp; targeted&nbsp;&nbsp; 35&deg;.&nbsp;&nbsp; The&nbsp;&nbsp; test&nbsp;&nbsp; for positioning&nbsp; extremities,&nbsp; performed&nbsp; with the&nbsp;&nbsp;&nbsp; specially&nbsp;&nbsp;&nbsp; constructed&nbsp;&nbsp;&nbsp; apparatus, proved&nbsp; to&nbsp; be&nbsp; a&nbsp; sensitive&nbsp; and&nbsp; specific diagnostic procedure for determining the loss&nbsp; of&nbsp; proprioceptic&nbsp; ability&nbsp; due&nbsp; to anterior cruciate ligament tear.</p>

<p>Uvod: U svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa, postoperativna vizita anesteziologa na odelјenjima rutinski se ne izvodi, niti su ustanovlјeni jasni kriterijumi i stavovi o njenom značaju na zadovolјstvo bolesnika anestezijom. Cilј ovog istraživanja je bio konstrukcija i psihometrijska provera instrumenta koji može rutinski da se koristi za procenu zadovolјstva bolesnika anestezijom u svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa na na&scaron;im prostorima, kao i da se ispita uticaj postoperativne vizite anesteziolioga na zadovolјstvo bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena. Materil i metode rada: U istraživanje je bilo uklјučeno 218 ispitanika, starijih od 18 godina, koji dobro govore i pi&scaron;u srpski jezik, koji su ASA I i ASA II statusa i koji su bili operisani u op&scaron;toj anesteziji. Ispitanici su podelјeni u tri grupe: prvu grupu čini 74 bolesnika, koje je postoperativno na odelјenju obi&scaron;ao anesteziolog koji je davao anesteziju, drugu grupu čini 70 bolesnika, koje je posle operacije obi&scaron;ao medicinski tehničar na anesteziji, koji nije učestvovao u anesteziji i treću grupu čini 74 bolesnika, koji nisu imali postoperativnu vizitu. U prvoj fazi iztraživanja prikuplјali su se osnovni sociodemografski podaci i bolesnicima su usmeno postavlјena pitanja. U drugoj fazi istraživanja svim bolesnicima je data op&scaron;ta balansirana anestezija. U trećoj fazi istraživanja, sprovedena je prva postoperativna vizita anesteziologa za bolesnike prve grupe i prva postoperativna poseta medicinskog tehničara na anesteziji za bolesnike druge grupe. Treća, kontrolna grupa bolesnika nije imala postoperativnu vizitu. U okviru ove vizite procenjivalo se objektivno (PAS skor) i subjektivno stanje bolesnika. Druga postoperativna vizita sprovedena je prvog postoperativnog dana. Drugog postoperativnog dana bolesnicima je odelјenska medicinska sestra, koja nije učestvovala u perioperativnom periodu bolesnika, davala upitnik za merenje zadovolјstva bolesnika anestezijom. Rezultati: Upitnik zadovolјstva bolesnika anestezijom je konstruisan za potrebe istraživanja. Prve metrijske provere upitnika su utvrđene u pilot studiji na 100 ispitanika, na osnovu kojih je neizmenjen upitnik primenjen na celom uzorku. Na osnovu teorijskih okvira formulisana je 21 stavka. Upitnik se sastoji od četiri faktora: prvi faktor je Zadovolјstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, drugi faktor Perianestezijski komfor, treći faktor Nezadovolјstvo postoperativnom brigom i četvrti faktor Strah od anestezije Mera pouzdanosti upitnika na ovom uzorku izražena Kronbahovom alfom iznosi 0.889. Kada se uzmu u obzir sve stavke mera pouzdanosti izražena Kronbahovom alfom celog upitnika iznosi 0.845, &scaron;to ukazuje na visoku pouzdanost skale u celini. Kako bi se proverila konstruktna validnost upitnika, sprovedena je faktorska analiza na uzorku od 218 pacijenata. Bartletov test (p&lt;.01) i KMO vrednosti (KMO=0.880) ukazuju da je sprovođenje faktorske analize na ovom upitniku statistički opravdano. Srednje vrednosti interkorelacija faktora pokazuju da &scaron;to je odnos između anesteziologa i bolesnika bolјi, da će bolesnik imati manji strah od anestezije, biti zadovolјniji postoperativnom brigom i imati veći nivo komfora. Rezultati jednosmerne analize varijanse pokazuju da postoji statistički značajna razlika između grupa kada su u pitanju Zadovolјstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, Strah od anestezije i Nezadovolјstvo postoperativnom brigom. Grupe se statistički značajno ne razlikuju u Perianestezijskom komforu Kada je u pitanju faktor Zadovolјstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, eksperimentalna grupa koja je imala postoperativnu vizitu od strane anesteziologa je bila zadovolјnija ovim aspektom i od eksperimentalne grupe koja je imala postoperativnu vizitu od strane medicinskog tehničara koji nije učestvovao u davanju anestezije i od kontrolne grupe. Grupe se međusobno nisu statistički značajno razlikovale u proceni Perianestezijskog komfora. Kada je u pitanju Nezadovolјstvo postoperativnom brigom, kontrolna grupa se statistički značajno razlikuje u odnosu na obe eksperimentalne grupe. Bolesnici u kontrolnoj grupi su imali izraženiji Strah od anestezije u odnosu na eksperimentalnu grupu gde je postoperativnu posetu obavio anesteziolog. Zaklјučak: U ovom istraživanju konstruisan je visoko pouzdan upitnik koji može rutinski da se koristi za procenu zadovolјstva bolesnika anestezijom u svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa na na&scaron;im prostorima. Postoji statistički značajna razlika u zadovolјstvu bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena između bolesnika koji su imali postoperativnu vizitu anesteziologa i onih koji je nisu imali u korist bolesnika koji su imali postoperativnu vizitu anesteziologa. Postoji statistički značajna razlika u zadovolјstvu bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena između onih koje je postoperativno obi&scaron;ao anesteziolog i onih koje je postoperativno obi&scaron;ao medicinski tehničar na anesteziji koji nije učestvovao u anesteziji.</p> / <p>Uvod: U svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa, postoperativna vizita anesteziologa na odeljenjima rutinski se ne izvodi, niti su ustanovljeni jasni kriterijumi i stavovi o njenom značaju na zadovoljstvo bolesnika anestezijom. Cilj ovog istraživanja je bio konstrukcija i psihometrijska provera instrumenta koji može rutinski da se koristi za procenu zadovoljstva bolesnika anestezijom u svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa na na&scaron;im prostorima, kao i da se ispita uticaj postoperativne vizite anesteziolioga na zadovoljstvo bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena. Materil i metode rada: U istraživanje je bilo uključeno 218 ispitanika, starijih od 18 godina, koji dobro govore i pi&scaron;u srpski jezik, koji su ASA I i ASA II statusa i koji su bili operisani u op&scaron;toj anesteziji. Ispitanici su podeljeni u tri grupe: prvu grupu čini 74 bolesnika, koje je postoperativno na odeljenju obi&scaron;ao anesteziolog koji je davao anesteziju, drugu grupu čini 70 bolesnika, koje je posle operacije obi&scaron;ao medicinski tehničar na anesteziji, koji nije učestvovao u anesteziji i treću grupu čini 74 bolesnika, koji nisu imali postoperativnu vizitu. U prvoj fazi iztraživanja prikupljali su se osnovni sociodemografski podaci i bolesnicima su usmeno postavljena pitanja. U drugoj fazi istraživanja svim bolesnicima je data op&scaron;ta balansirana anestezija. U trećoj fazi istraživanja, sprovedena je prva postoperativna vizita anesteziologa za bolesnike prve grupe i prva postoperativna poseta medicinskog tehničara na anesteziji za bolesnike druge grupe. Treća, kontrolna grupa bolesnika nije imala postoperativnu vizitu. U okviru ove vizite procenjivalo se objektivno (PAS skor) i subjektivno stanje bolesnika. Druga postoperativna vizita sprovedena je prvog postoperativnog dana. Drugog postoperativnog dana bolesnicima je odeljenska medicinska sestra, koja nije učestvovala u perioperativnom periodu bolesnika, davala upitnik za merenje zadovoljstva bolesnika anestezijom. Rezultati: Upitnik zadovoljstva bolesnika anestezijom je konstruisan za potrebe istraživanja. Prve metrijske provere upitnika su utvrđene u pilot studiji na 100 ispitanika, na osnovu kojih je neizmenjen upitnik primenjen na celom uzorku. Na osnovu teorijskih okvira formulisana je 21 stavka. Upitnik se sastoji od četiri faktora: prvi faktor je Zadovoljstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, drugi faktor Perianestezijski komfor, treći faktor Nezadovoljstvo postoperativnom brigom i četvrti faktor Strah od anestezije Mera pouzdanosti upitnika na ovom uzorku izražena Kronbahovom alfom iznosi 0.889. Kada se uzmu u obzir sve stavke mera pouzdanosti izražena Kronbahovom alfom celog upitnika iznosi 0.845, &scaron;to ukazuje na visoku pouzdanost skale u celini. Kako bi se proverila konstruktna validnost upitnika, sprovedena je faktorska analiza na uzorku od 218 pacijenata. Bartletov test (p&lt;.01) i KMO vrednosti (KMO=0.880) ukazuju da je sprovođenje faktorske analize na ovom upitniku statistički opravdano. Srednje vrednosti interkorelacija faktora pokazuju da &scaron;to je odnos između anesteziologa i bolesnika bolji, da će bolesnik imati manji strah od anestezije, biti zadovoljniji postoperativnom brigom i imati veći nivo komfora. Rezultati jednosmerne analize varijanse pokazuju da postoji statistički značajna razlika između grupa kada su u pitanju Zadovoljstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, Strah od anestezije i Nezadovoljstvo postoperativnom brigom. Grupe se statistički značajno ne razlikuju u Perianestezijskom komforu Kada je u pitanju faktor Zadovoljstvo odnosom anesteziologa prema bolesniku, eksperimentalna grupa koja je imala postoperativnu vizitu od strane anesteziologa je bila zadovoljnija ovim aspektom i od eksperimentalne grupe koja je imala postoperativnu vizitu od strane medicinskog tehničara koji nije učestvovao u davanju anestezije i od kontrolne grupe. Grupe se međusobno nisu statistički značajno razlikovale u proceni Perianestezijskog komfora. Kada je u pitanju Nezadovoljstvo postoperativnom brigom, kontrolna grupa se statistički značajno razlikuje u odnosu na obe eksperimentalne grupe. Bolesnici u kontrolnoj grupi su imali izraženiji Strah od anestezije u odnosu na eksperimentalnu grupu gde je postoperativnu posetu obavio anesteziolog. Zaključak: U ovom istraživanju konstruisan je visoko pouzdan upitnik koji može rutinski da se koristi za procenu zadovoljstva bolesnika anestezijom u svakodnevnom kliničkom radu anesteziologa na na&scaron;im prostorima. Postoji statistički značajna razlika u zadovoljstvu bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena između bolesnika koji su imali postoperativnu vizitu anesteziologa i onih koji je nisu imali u korist bolesnika koji su imali postoperativnu vizitu anesteziologa. Postoji statistički značajna razlika u zadovoljstvu bolesnika anestezijom podvrgnutih rekonstrukciji prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena između onih koje je postoperativno obi&scaron;ao anesteziolog i onih koje je postoperativno obi&scaron;ao medicinski tehničar na anesteziji koji nije učestvovao u anesteziji.</p> / <p>Introduction: In daily clinical practice the anesthesiologist, anesthesiologist postoperative rounds on the wards routine is not performed, not have established clear criteria and attitudes about its importance to the satisfaction of patients anesthesia. The aim of this study was to design and psychometric instrument checks that can routinely be used to assess patient satisfaction with anesthesia in everyday clinical practice anesthesiologist in our region, as well as to investigate the influence of post-operative rounds of anesthesiologisr to the satisfaction of patients undergoing anesthesia reconstruction of the anterior cruciate ligament. Matera and methods: The study included 218 patients, aged 18 years, who speak and write the Serbian language, which are ASA I and ASA II status and who were operated under general anesthesia. Subjects were divided into three groups: the first group consists of 74 patients, which is postoperatively in the department visited the anesthesiologist who gave the anesthesia, the second group consists of 70 patients, which is postoperatively visited the medical technician to anesthesia, who was not involved in the anesthesia and the third group makes 74 patients who had postoperative rounds. In the first phase Researches were collected basic socio-demographic data and patients are oral questions. In the second phase of the study all patients received general balanced anesthesia. In the third phase of the study, conducted the first post-operative rounds anesthesiologist for patients of the first group and the first post-operative visit a medical technician in anesthesia for patients other groups. The third, control group patients had postoperative rounds. Within these rounds judged objectively (PAS score) and subjective state of patients. The second post-operative rounds conducted the first postoperative day. On the second postoperative day, the patients underwent Classroom nurse, who did not participate in the perioperative period, patients given a questionnaire to measure satisfaction with anesthesia. Results: The questionnaire satisfaction with anesthesia was designed for research purposes. The first metric verification of the questionnaire were determined in a pilot study on 100 subjects, on which it is unchanged from the questionnaire applied to the whole sample. Based on the theoretical framework formulated in paragraph 21. The questionnaire consists of four factors: the first factor is the ratio of pleasure anesthesiologist to the patient, another factor perianesthesian comfort, the third factor Dissatisfaction postoperative care and the fourth factor, fear of anesthesia questionnaire to measure the reliability of the sample expressed Cronbach alpha is 0.889. When taking into account all items measure expressed by Cronbach alpha reliability of the whole questionnaire is 0.845, which indicates the high reliability of the scale as a whole. In order to test the construct validity of the questionnaire, factor analysis was conducted on a sample of 218 patients. Bartlett&#39;s test (p &lt;.01) and the KMO value (KMO = 0.880) indicate that the implementation of factor analysis on the questionnaire statistically significant. Mean values Intercorrelation factors show that the relationship between the anesthesiologist and patient better, the patient will have less fear of anesthesia, be satisfied with the postoperative care and have a higher level of comfort. Results-way analysis of variance show that there is a statistically significant difference between the groups in terms of their satisfaction with the anesthesiologist to the patient, and the fear of anesthesia and postoperative care Dissatisfaction. The groups do not differ significantly in perianesthesia comfort when it comes to sexual satisfaction factor anesthesiologist to the patient, the experimental group had post-operative rounds by the anesthesiologist was pleased with this aspect of the experimental group had post-operative rounds by medical technicians who did not participated in giving anesthesia and the control group. Groups each other not statistically significant in assessing perianesthesia comfort. When it comes to the dissatisfaction of postoperative care, the control group was significantly different from both experimental groups. Patients in the control group had a pronounced fear of anesthesia compared to the experimental group in which the postoperative visit carried anesthesiologist. Conclusion: In this study constructed a highly reliable questionnaire that can be routinely used to assess patient satisfaction with anesthesia in everyday clinical practice anesthesiologist in our region. There was a statistically significant difference in the satisfaction of patients undergoing anesthesia reconstruction of the anterior cruciate ligament between the patients who had postoperative rounds anesthesiologist and those who did not have the benefit of patients who had postoperative rounds anesthesiologist. There was a statistically significant difference in the satisfaction of patients undergoing anesthesia reconstruction of the anterior cruciate ligament between those postoperatively visited the anesthesiologist and those he visited postoperative medical technician in anesthesia who was not involved in anesthesia.</p>

<p>Studija se sastojala od dva dela &ndash; eksperimentalnog i kliničkog. Eksperimentalni deo je sproveden na Fakultetu tehničkih nauka u Novom Sadu na Departmanu za mehanizaciju i konstrukciono ma&scaron;instvo. Trideset dve zglobne povr&scaron;ine gornjeg okrajka golenjače sa pripojem prednje ukr&scaron;tene veze je uzeto tokom totalne aloartroplastike kolena kod trideset dva pacijenta kod kojih je preoperativno načinjena AP i profilna radiografija sa standardnim uvećanjem u cilju merenja veličine kolena a uz prethodno potpisanu saglasnost pacijenata. Zatim je načinjeno trodimenzionalno skeniranje prostorne povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači u odnosu na ravan zglobne povr&scaron;ine golenjače heptičkim uređajem &bdquo;Phantom Omni&reg;&ldquo; radi utvrđivanja korelacije između povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači i veličine platoa golenjače. U eksperimentalni deo su bili uključeni pacijenti oba pola metodom slučajnog izbora kod kojih je ugrađivana totalna proteza kolena a koji su prethodno potpisali informisani pristanak pacijenta na operativni zahvat na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine. Klinički deo studije je bio retrospektivno-prospektivnog karaktera i obuhvatio je ukupno 60 pacijenata izabranih metodom slučajnog izbora od kojih je ispitivanu grupu činilo 30 pacijenata u kojih je do&scaron;lo do ponovne rupture prednje ukr&scaron;tene veze levog ili desnog kolena nakon urađene primarne rekonstrukcije te je načinjena ponovna rekonstrukcija veze, i kontrolnu grupu koju je činilo 30 pacijenata u kojih je zbog rupture prednje ukr&scaron;tene veze načinjena primarna rekonstrukcija nakon koje nije do&scaron;lo do ponovne rupture. Kod svih pacijenata je rekonstrukcija prednje ukr&scaron;tene veze kolena rađena kalemom kost-tetiva-kost. Ishod rekonstrukcije je procenjivan na osnovu Tegner bodovne skale, Lysholm i IKDC bodovne skale za koleno, artrometrijskog merenja Lachman testa, Pivot shift testa, poloţaja kalema i urađeno je poređenje dobijenih rezultata u ispitivanoj (revizionoj) i kontrolnoj grupi. U klinički deo istraţivanja su bili uključeni pacijenti oba pola, ţivotne dobi od 18 do 40 godina koji su operisani na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine u Novom Sadu a koji su dali informisani pristanak za uključivanje. Kriterijumi za isključivanje pacijenata iz kliničkog dela istraživanja su bili životna dob manja od 18 i veća od 40 godina, pojava težih op&scaron;te-hirur&scaron;kih komplikacija i prestanak želje pacijenta da dalje učestvuje u ovom istraživanju. Nakon sveobuhvatne analize dobijenih rezultata istraţivanja, zaključeno je da postoji korelacija između povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači i veličine platoa golenjače. Formula, načinjena matematičko-statističkim metodama za ovo istraživanje, adekvatna je i praktično primenljiva za predikciju povr&scaron;ine pripoja prednje ukr&scaron;tene veze na golenjači u velikom procentu slučajeva a na osnovu samo dva radiografska parametra izmerenih preoperativno &ndash; prednje-zadnjeg i unutra&scaron;nje-spolja&scaron;njeg dijametra platoa golenjače. Kori&scaron;ćenje ove formule može da doprinese pobolj&scaron;anju rezultata hirur&scaron;kog lečenja pacijenata sa pokidanom prednjom ukr&scaron;tenom vezom kolena. Takođe, zaključeno je da je uzrok neuspeha primarne rekonstrukcije multifaktorijalan kao i da nema statistički značajne razlike u ishodu između ispitanika sa dobrom i ispitanika sa lo&scaron;om pozicijom kalema. Potvrđena je pretpostavka da je ishod ponovne rekonstrukcije prednje ukr&scaron;tene veze kolena slabiji u odnosu na ishod primarne.</p> / <p>This study consisted of two parts &ndash; experimental and clinical. Experimental part was conducted at the Department of Mechanization and Design Engineering of The Faculty of Technical Sciences, University of Novi Sad. Thirty two proximal tibial articular surfaces together with the anterior cruciate ligament insertion of thirty two patients were harvested during total knee arthroplasty. All patients had standard preoperative AP and profile radiographs with standard magnification in order to acquire the knee measurements. All patients previously signed the informed consent. The harvested proximal tibial articular surfaces were 3D scanned by a haptic device called &bdquo;Phantom Omni&reg;&ldquo; in order to determine the correlation between the size of the anterior cruciate ligament insertion site and the size of the tibial plateau. Thirty two randomly chosen patients of both sexes which had a knee arthroplasty were included in the experimental part of this study. All of the patients signed the informed consent at The Clinic for Orthopedic Surgery and Traumatology of The Clinical Centre of Vojvodina. The clinical part was a retrospective-prospective study. This part included 60 randomly chosen patients divided into two groups. The test group consisted of 30 patients who had undergone a revision anterior cruciate ligament reconstruction. The control group consisted of 30 patients who had undergone only primary anterior cruciate ligament reconstruction. A bone-tendon-bone graft was used for the reconstruction in all cases. The outcome was assessed by using Tegner activity scale, Lysholm knee scoring scale, IKDC score, arthrometric evaluation, Pivot shift test and the position of the graft. The results were compared between the test group and the control group. The clinical part of the study included 60 patients of both sexes, age 18-40 which were operated at The Clinic for Orthopedic Surgery and Traumatology of The Clinical Centre of Vojvodina. All of the patients signed the informed consent for participation in this study. The exclusion criteria were age under 18 and above 40, occurrence of severe general surgical complications and a patient wish to be excluded from further investigation. After a thorough analysis of the results, we concluded that the correlation between the size of the anterior cruciate ligament tibial insertion site and the size of the tibial plateau exists. Formula which was created for this study by using mathematical and statistical methods, is adequate and practically applicable for the prediction of size of the anterior cruciate ligament tibial insertion site in the majority of cases based on just two preoperative radiographic parameters &ndash; AP and profile diameter of the tibial plateau. The use of this formula may improve the outcome of the anterior cruciate ligament reconstruction. We also concluded that the cause of the primary anterior cruciate ligament reconstruction failure is multifactorial as well as that there is no statistically significant difference between the patients with good and the patients with poor graft position. We confirmed the assumption that the outcome of the revision anterior cruciate ligament reconstruction is poorer than the outcome of the primary anterior cruciate ligament reconstruction.</p>

<p>Intraoperativna kontaminacija autokalema tokom rekonstrukcije prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta je i dalje tema koja je predmet stalne debate među ortpedskim hirurzima, a koja se preteţno odnosi na potrebu i način njenog tretmana. Ona nastaje kao posledica naseljavanja uzročnika kontaminacije iz vazduha, sa koţe i sluznica kako pacijenata tako i osoblja, kao i preko nesterilisanih ili nedovoljno sterilisanih instrumenata. Patogeni koji je izazivaju su identični uzročnicima koji izazivaju septični arthritis, pa se smatra jednim od faktora rizika za njegov nastanak. Septični arthritis predstavlja najče&scaron;ću komplikaciju u artroskopskoj hirurgiji uop&scaron;te, a njegove posledice mogu bitno uticati na funkcionalni i mentalni status pacijenata. Zbog toga se smatra da je tretman intraoperativne kontaminacije autokalema tokom rekonstrukcije prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena mandatoran. Najče&scaron;će primenjivani agensi u tretmanu intraoperativne kontaminacije alokalema predstavljaju različite vrste antiseptičnih i antibiotskih solucija. I pored toga &scaron;to intraoperativna irigacija fiziolo&scaron;kim rastvorom predstavlja jednu od najče&scaron;če primenjivanih procedura tokom hirur&scaron;kih operacija, u savremenoj literaturi je objavljen mali broj radova na temu primene ove procedure u tretmanu intraoperativne kontamninacije. Cilj ove studije je bio da pokaţe da se dekontaminacija autoklema tokom rekonstrukcije prednjeg ukr&scaron;tenog ligamenta kolena moţe uspe&scaron;no tretirati intraoperativnom mehaničkom irigacijom čistim fiziolo&scaron;kim rastvorom, kao i da odredi koja je količina fiziolo&scaron;kog rastvora dovoljna da izvr&scaron;i potpunu dekontaminaciju autokalema. Jedan od ciljeva se odnosio na utvrđivanje uticaja faktora okruţenja na pojavu intraoperativne kontaminacije. Studija se sastojala iz dva dela- eksperimentalnog i kliničkog. Eksperimentalni deo studije je bio sproveden na Odeljenju za kliničku bakteriologiju Centra za mikrobiologiju Instituta za javno zdravlje Vojvodine i sastojao se iz pravljenja eksperimentalnog modela koji je imao za cilj da u in vitro uslovima obezbedi iste ili pribliţno iste uslove kao i operacionoj sali. On se sastojao od pedeset ispreparisanih i sterilisanih svinjskih tetiva dubokih pregibača prstiju koje su po svojim dimenzijama pribliţno odgovarale humanom prednjem ukr&scaron;tenom ligamentu kolena. Tetive su potom bile kontaminirane unapred određenom koncetracijom najče&scaron;ćeg uzročnika kontaminacije, a to je koagulaza negativan stafilokok ( ATCC 12228 Staphylococcus epidermidis). One su se potom mehanički ispirale sa 500 ml, 1000 ml, i 1500 ml fiziolo&scaron;kog rastvora, a nakon svakog ispiranja uzimao se bris. Brisevi su nakon toga bili zasejavani na krvni agar, a nakon 24h inkubacije su očitavane vrednosti brojanjem kolonija uzročnika. Rezultati eksperimentalnog dela pokazuju da je količina od 1500 ml fiziolo&scaron;kog rastvora dovoljna da izazove potpunu dekontaminaciju tetive. Rezultati eksperimentalnog dela su potom bili primenjivani u kliničkom delu studije koji je obuhvatao 200 ispitanika starosne dobi između 15-50 godina i koje je je bilo sprovedeno na Klinici za ortopedsku hirurgiju i traumatologiju Kliničkog centra Vojvodine. Kontrolnu grupu su činili onih 100 pacijenata kod kojih je mehaničko intraoperativno ispiranje autokalema neposredno pred njegovu implantaciju vr&scaron;eno pomoću 500 ml fiziolo&scaron;kog rastvora, a ispitivanu grupu su činili drugih sto pacijenata kod kojih je isto to ispiranje izvr&scaron;eno sa 1500 ml fiziolo&scaron;kog rastvora. Rezultati kliničkog dela studije jasno ukazuju da je količina od 1500 ml fiziolo&scaron;kog rastvora kojim se vr&scaron;i intraoperativna mehanička irigacija dovoljna da izvr&scaron;i potpunu dekonaminaciju autokalema kao i da stepen kontaminacije autokalema raste sa povećanjem vremena koje kalem provodi na vazduhu tokom obrade, &scaron;to je u direktnoj vezi sa vremenskim trajanjem operacije i vrstom kalema koji se koristi za rekonstrukciju. Rezultati pokazuju da je rizik za nastanak kontaminacije autokalema u direktnoj vezi sa faktorima okruţenja, odnosno da se porastom broja ljudi u operacionoj sali, kao i redosledom operativnih procedura u toku jednog operativnog dana u smislu da operacije koje počinju kasnije na operativnom programu, povećava i procenat kontaminacije. Intraoperativna mehanička irigacija kontaminiranog autokalema se pokazala kao metoda koja se uspe&scaron;no moţe koristiti u intaoperativnoj dekontaminaciji autokalema tokom rekonstrukcije prednje ukr&scaron;tene veze kolena. Rezultati ove studije se mogu se primeniti i na druge asetne hirurgije i mogu posluţiti i daljim kliničkim istraţivanjima.</p> / <p>Intraoperative contamination of autograft during anterior cruciate ligament reconstruction still remains a topic for debate among orthopaedic surgeons mainly concerning the need and the way of its treatment. Graft contamination arises after pathogen settlement from the surrounding air, from skin and mucoses of patient and staff, as well as not enough sterilized instruments. Pathogens found in graft contamination are the same ones who are causes of septic arthritis, which is the most common complication in arthroscopic surgery in general. Consequences of septic arthritis usually leave a huge impact on patient&rsquo;s mental and physical status. In modern surgery, it is mandatory to prevent potential auto-graft contamination by irrigation (during anterior cruciate ligament reconstruction in knee). Most commonly used agents for intraoperative auto-graft irrigation are variety of antiseptic and antibiotic solutions. Even though intraoperative irrigation with saline solution presents one of the most commonly used procedures during different surgical interventions in general, little is said in literature about its usage in auto-graft contamination. The aim of this study was to show that decontamination of auto-graft during anterior cruciate ligament reconstruction of the knee can be successfully done by mechanical irrigation with saline (0,9%) solution and also to define a precise quantity of saline for complete decontamination. Furthermore, effects of different factors in surroundings were inspected. The study consisted of two parts: experimental and clinical. Experimental part was conducted at the Department for clinical bacteriology, at Microbiology Centre at the Institute for public health of Vojvodina. It consisted in making the experimental model with in vitro conditions similar to or as the same as in the operating theatre. Experimental model was made of 50 preparated and sterilized pig tendons of deep finger flexors, which are similar dimensions as human anterior cruciate ligament of the knee. Then, the tendons were contaminated with previously defined concentration of most common cause of contamination which is coagulase negative staphylococcus (ATCC 12228 Staphylococcus epidermidis). Contaminated tendons were mechanicaly irrigated with 500ml, 1000ml and 1500ml saline solution. After each irrigation a swab was taken and put in blood agar to grow. Following 24h of incubation, bacterial colonies were counted. Results of experimental model show that 1500ml of saline solution is required for decontamination of tendon. Results of experimental model were used in clinical part of the study which was conducted at the Clinic for orthopaedic surgery and traumatology in Clinical Centre of Vojvodina. It comprised of 200 patients, who were 15-50 years old. Patients were divided in two equal groups: tested and control group. In control group mechanical irrigation of auto-graft was done prior to its implementation with 500ml saline solution, while in tested group 1500ml of saline was used for irrigation. Results of clinical part of the study show that intraoperative irrigation with 1500ml of saline solution is enough for complete decontamination of auto-graft. Furthermore, degree of auto-graft contamination rises with prolonged exposure time on surrounding air, with incrised number of people in the operating theatre and also with number and sequence of operations during the day. Intraoperative mechanical irrigation proved to be a sufficient method that can be used in intraoperative autograft decontamination during anterior cruciate ligament reconstruction. The results of this study can be applied to other aspects of the surgery and could be used and further clinical<br />studies.</p>