• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5
  • 1
  • Tagged with
  • 6
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

PCBs e DDTs em grânulos de plástico depositados em praias do litoral paulista / PCBs and DDTs in plastic pellets from São Paulo coast, Brazil

Haratsaris, Vaitsa Maciel 29 March 2018 (has links)
Os grânulos de plástico (\"pellets\") no oceano podem adsorver diversas substâncias hidrofóbicas como os poluentes orgânicos persistentes (POPs). Neste trabalho foi avaliada a ocorrência de bifenilos policlorados (PCBs) e diclorodifeniltricloroetano (DDTs) em \"pellets\" coletados em 37 praias de 13 municípios ao longo do litoral paulista, sudeste do Brasil. Os POPs foram extraídos com solventes orgânicos e quantificados por cromatografia em fase gasosa com detecção por captura de elétrons (CG-DCE) e espectrometria de massas (CG/EM). A deposição dos \"pellets\" e a concentração dos PCBs (1,3 - 5.112 ng g-1) e DDTs (14,1 - 1.214 ng g-1) foi maior na Baixada Santista, onde se localiza o maior complexo industrial do país e o maior porto da América Latina, seguido do litoral norte não industrializado e o litoral sul com atividade pesqueira. Os dados de POPs em \"pellets\" deste estudo foram comparados aos publicados anteriormente utilizando grânulos com vários graus de descoloração da mesma área e aos resultados do International Pellet Watch (grânulos amarelados) apresentando concentrações similares e contribuíram para acompanhar o \"status\" de contaminação por POPs na costa do Estado de São Paulo. / Pellets in the ocean can adsorb various hydrophobic substances such as persistent organic pollutants (POPs).This study evaluated the occurrence of polychlorinated biphenyls (PCBs) and dichloro-diphenyltrichloroethane (DDT) adsorbed on plastic pellets. The pellets were collected in 37 beaches of 13 cities, along the São Paulo coast, southern Brazil. The POPs were extracted with organic solvents and quantified by gas chromatograph equipped with electron capture detector (GC-ECD) and mass spectrometer (GC/MS). The deposition of \"pellets\" and the concentration of PCBs (1.3-5,112 ng g-1) and DDTs (14.1 - 1,214 ng g-1) were greater in the Santos Bay, where the largest industrial complex in the country and the largest port in Latin America are located; followed by the non-industrialized north coast and the south coast presenting fishing activity. The POPs data was compared to those previously published using granules with a mixture of several degrees of discoloration from the same area and the results from International Pellet Watch (yellowing pellets). The results indicated concentrations and contributed to monitoring POPs contamination status on the coast of the State of São Paulo.
2

PCBs e DDTs em grânulos de plástico depositados em praias do litoral paulista / PCBs and DDTs in plastic pellets from São Paulo coast, Brazil

Vaitsa Maciel Haratsaris 29 March 2018 (has links)
Os grânulos de plástico (\"pellets\") no oceano podem adsorver diversas substâncias hidrofóbicas como os poluentes orgânicos persistentes (POPs). Neste trabalho foi avaliada a ocorrência de bifenilos policlorados (PCBs) e diclorodifeniltricloroetano (DDTs) em \"pellets\" coletados em 37 praias de 13 municípios ao longo do litoral paulista, sudeste do Brasil. Os POPs foram extraídos com solventes orgânicos e quantificados por cromatografia em fase gasosa com detecção por captura de elétrons (CG-DCE) e espectrometria de massas (CG/EM). A deposição dos \"pellets\" e a concentração dos PCBs (1,3 - 5.112 ng g-1) e DDTs (14,1 - 1.214 ng g-1) foi maior na Baixada Santista, onde se localiza o maior complexo industrial do país e o maior porto da América Latina, seguido do litoral norte não industrializado e o litoral sul com atividade pesqueira. Os dados de POPs em \"pellets\" deste estudo foram comparados aos publicados anteriormente utilizando grânulos com vários graus de descoloração da mesma área e aos resultados do International Pellet Watch (grânulos amarelados) apresentando concentrações similares e contribuíram para acompanhar o \"status\" de contaminação por POPs na costa do Estado de São Paulo. / Pellets in the ocean can adsorb various hydrophobic substances such as persistent organic pollutants (POPs).This study evaluated the occurrence of polychlorinated biphenyls (PCBs) and dichloro-diphenyltrichloroethane (DDT) adsorbed on plastic pellets. The pellets were collected in 37 beaches of 13 cities, along the São Paulo coast, southern Brazil. The POPs were extracted with organic solvents and quantified by gas chromatograph equipped with electron capture detector (GC-ECD) and mass spectrometer (GC/MS). The deposition of \"pellets\" and the concentration of PCBs (1.3-5,112 ng g-1) and DDTs (14.1 - 1,214 ng g-1) were greater in the Santos Bay, where the largest industrial complex in the country and the largest port in Latin America are located; followed by the non-industrialized north coast and the south coast presenting fishing activity. The POPs data was compared to those previously published using granules with a mixture of several degrees of discoloration from the same area and the results from International Pellet Watch (yellowing pellets). The results indicated concentrations and contributed to monitoring POPs contamination status on the coast of the State of São Paulo.
3

Microplásticos no ambiente marinho: mapeamento de fontes e identificação de mecanismos de gestão para minimização da perda de pellets plásticos / Microplastic on the marine environment: sources and management to minimize the loss of plastic pellets

Flávia Cabral Pereira 28 November 2014 (has links)
Atualmente, a poluição marinha por microplásticos é uma grande preocupação ambiental, considerando principalmente a capacidade de dispersão e resistência à degradação que estes materiais possuem. A matéria prima plástica é normalmente comercializada na forma de \"pellets\", grânulos com cerca de 5 mm de diâmetro, que são encontrados em ambientes marinhos e costeiros de todo mundo, inclusive do Brasil. Estes podem ser perdidos nas etapas pré-consumo da cadeia produtiva dos plásticos e chegar direta ou indiretamente ao mar. Embora possam causar impactos ambientais e, eventualmente à saúde humana, há poucos registros formais sobre suas fontes. Assim, o presente projeto configura-se como um estudo para o entendimento da origem e de possíveis soluções para esta questão, a medida em que objetiva mapear e entender os diferentes processos de perda destes microplásticos para o meio ambiente, visando o desenvolvimento de orientações capazes de levar à redução desta perda. As conclusões apontam que as soluções para o problema passam por uma articulação multissetorial e definição de diretrizes para reduzir a perda adequadas à realidade brasileira. Estas diretrizes devem ser implementadas por meio de políticas públicas e instrumentos de comando e controle, que preferencialmente devem estar associados a mecanismos de regulação de mercado. Para efetivação destas políticas torna-se necessário ainda um enquadramento dos pellets como poluentes. / Currently, the plastic and microplastic marine pollution is a major environmental concern considering the difficulty in dealing with the dispersal capacity and resistance to degradation of these materials. The plastic material is usually marketed as plastic pellets, granules of about 5 mm of diameter, which are found in marine and coastal environments worldwide, including in Brazil. Possibly due to losses on the pre-consumer stages of production - on pellets producers, transporters and/or processors - arriving directly to the sea or indirectly by rivers and urban run-off. Although they can cause impacts to environment and, eventually, to human health, there are few formal records of its occurrence and its sources, essential information for managing this issue. Thus, this project is configured as a strategic study for understanding the origin and possible solutions for this issue. The main objective is to map and understand the different processes of these microplastics loss to the environment, aiming the development of guidelines to reduce this loss. The results indicate that the solutions to the problem undergo a multi-sectoral articulation and definition of appropriate guidelines to reduce the loss in the Brazilian reality. These guidelines should be implemented through public policies and instruments of command and control, which should preferably be associated with mechanisms of market regulation. In order to these changes take effect it is needed a clear framing of lost plastic pellets as pollutants.
4

Microplásticos no ambiente marinho: mapeamento de fontes e identificação de mecanismos de gestão para minimização da perda de pellets plásticos / Microplastic on the marine environment: sources and management to minimize the loss of plastic pellets

Pereira, Flávia Cabral 28 November 2014 (has links)
Atualmente, a poluição marinha por microplásticos é uma grande preocupação ambiental, considerando principalmente a capacidade de dispersão e resistência à degradação que estes materiais possuem. A matéria prima plástica é normalmente comercializada na forma de \"pellets\", grânulos com cerca de 5 mm de diâmetro, que são encontrados em ambientes marinhos e costeiros de todo mundo, inclusive do Brasil. Estes podem ser perdidos nas etapas pré-consumo da cadeia produtiva dos plásticos e chegar direta ou indiretamente ao mar. Embora possam causar impactos ambientais e, eventualmente à saúde humana, há poucos registros formais sobre suas fontes. Assim, o presente projeto configura-se como um estudo para o entendimento da origem e de possíveis soluções para esta questão, a medida em que objetiva mapear e entender os diferentes processos de perda destes microplásticos para o meio ambiente, visando o desenvolvimento de orientações capazes de levar à redução desta perda. As conclusões apontam que as soluções para o problema passam por uma articulação multissetorial e definição de diretrizes para reduzir a perda adequadas à realidade brasileira. Estas diretrizes devem ser implementadas por meio de políticas públicas e instrumentos de comando e controle, que preferencialmente devem estar associados a mecanismos de regulação de mercado. Para efetivação destas políticas torna-se necessário ainda um enquadramento dos pellets como poluentes. / Currently, the plastic and microplastic marine pollution is a major environmental concern considering the difficulty in dealing with the dispersal capacity and resistance to degradation of these materials. The plastic material is usually marketed as plastic pellets, granules of about 5 mm of diameter, which are found in marine and coastal environments worldwide, including in Brazil. Possibly due to losses on the pre-consumer stages of production - on pellets producers, transporters and/or processors - arriving directly to the sea or indirectly by rivers and urban run-off. Although they can cause impacts to environment and, eventually, to human health, there are few formal records of its occurrence and its sources, essential information for managing this issue. Thus, this project is configured as a strategic study for understanding the origin and possible solutions for this issue. The main objective is to map and understand the different processes of these microplastics loss to the environment, aiming the development of guidelines to reduce this loss. The results indicate that the solutions to the problem undergo a multi-sectoral articulation and definition of appropriate guidelines to reduce the loss in the Brazilian reality. These guidelines should be implemented through public policies and instruments of command and control, which should preferably be associated with mechanisms of market regulation. In order to these changes take effect it is needed a clear framing of lost plastic pellets as pollutants.
5

Ecologia alimentar e distribuição espaço-temporal das diferentes fases ontogenéticas da espécie Cynoscion acoupa no estuário do Rio Goiana (PE/PB)

FERREIRA, Guilherme Vitor Batista 01 February 2016 (has links)
Submitted by Irene Nascimento (irene.kessia@ufpe.br) on 2016-06-20T18:42:06Z No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Dissertação (G. Ferreira).pdf: 2368229 bytes, checksum: e7d27dd236d3848f67692455d0a94426 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-20T18:42:06Z (GMT). No. of bitstreams: 2 license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5) Dissertação (G. Ferreira).pdf: 2368229 bytes, checksum: e7d27dd236d3848f67692455d0a94426 (MD5) Previous issue date: 2016-02-01 / Capes / Este estudo avalia a influência espaço-temporal nos padrões de distribuição, ecologia alimentar e ingestão de microplástico da espécie Cynoscion acoupa (Pescada Amarela) ao longo da sua ontogenia, no estuário do rio Goiana, localizado no nordeste do Brasil. A área de estudo se trata de um estuário tropical, com altas médias de temperatura anual e pequenas oscilações. O ambiente está submetido a um regime de mesomaré semi-diurna. As principais alterações encontradas no estuário são oriundas do ciclo sazonal, que está diretamente ligado à pluviometria, divida em quatro estações (início da chuva, fim da chuva, início da seca e fim da seeca), com o intuito de se ter uma maior precisão na avaliação dos processos abiológicos e na comunidade aquática. Os espécimes foram coletados em diferentes porções estuarinas (estuário superior, intermediário e inferior) e nos canais de maré. Simultaneamente a coleta dos dados biológicos foram obtidas informações a respeito dos parâmetros físico-químicos. Os padrões de distribuição e alimentação da espécie estudada ocorrem de forma distinta em relação à ontogenia, sazonalidade e áreas do estuário. A fase juvenil de C. acoupa ocupa a porção superior do estuário durante todas as estações do ano, em busca de baixos valores de salinidade, onde encontram condições ideais apara evitar predadores marinhos. As principais presas dos juvenins no estuário superior foram filamentos de microplástico (FO=63%), amphipoda (FO=28%) e mysidacea (FO=22%). Além disso, no início do período chuvoso, o estuário superior apresenta um papel crucial para o ciclo de vida da espécie, por se caracterizar como uma área berçário para C. acoupa (grande densidade 228,4 ind. ha-1 e baixa biomassa 46 g ha-1 de juvenis), pois a sua contribuição de indivíduos juvenis para a população adulta é muito maior que nos outros hábitats. No ambiente de berçário os juvenis se alimentaram principalmente de filamentos de microplástico (FO=48%), camarão (FO=28%), mysidacea (FO=22%) e amphipoda (FO=21%). Nas demais porções estuarinas, também são registrados indivíduos juvenis, sobretudo nos períodos chuvosos (início da chuva 115 ind ha-1 e fim da chuva 7,3 ind. ha-1), porém em menor escala. Os subadultos de C. acoupa utilizam principalmente o estuário superior durante o início da seca (1,7 ind. ha-1), fim da seca (1,6 ind. ha-1) e início da chuva (6,5 ind. ha-1) como área de alimentação. Predando no estuário superior, no início da seca, principalmente peixes não identificados (FO=50%), no fim da seca, filamentos de microplástico (FO=60%), mysidacea (FO=20%) e syllidae (FO=20%) e no início da chuva, filamentos de nylon FO=100% e peixes não identificados (FO=20%). Durante o fim do período chuvoso os indivíduos subadultos migram para o estuário intermediário (2,3 ind. ha-1) para evitar grandes estresses osmorregulatórios e predaram principalmente amphipoda (FO=75%), Cathorops spixii (FO=50%), Anchovia clupeoides (FO=25%) e peixes não identificados (FO=25%). A fase adulta de C. acoupa foi registrada somente nas porções mais externas do estuário inferior, por se tratar de uma espécie de hábitos costeiros quando completamente desenvolvida. Os indivíduos adultos de C. acoupa predaram principalmente filamentos de nylon (FO=100%), C. spixii (FO=18%), Achirus lineatus (FO=15%), Stellifer stellifer (FO=15%) e camarão (FO=15%). C. acoupa apresentou uma variação no padrão de distribuição em relação a sua ontogenia, sazonalidade e diferentes porções estuarinas. Ao longo do seu desenvolvimento ontogenético C. acoupa também apresentou uma alteração na sua guilda trófica, os juvenis e os subadultos foram classificados como oportunistas e os indivíduos adultos como piscívoros. A grande quantidade de fragmentos e microplástico encontrada na espécie estudada, demostra que ela é particularmente vulnerável a esse tipo de contaminante, sobre tudo os espécimes adultos, que registraram os maiores níveis de contaminação, provavelmente em razão do seu nível trófico, como predadores de topo. / This study assess the spatio-temporal distribution patterns, feeding ecology and microplastic ingestion of the Cynoscion acoupa (Acoupa weakfish) during its ontogeny in the Goianna Estuary, located in northeast Brazil. The study area is a tropical estuary, with high mean temperatures and narrow annual temperature variations. The environment is classified as a semi-diurnal mesotidal estuary. The major environmental dynamics are caused by the seasonal regime, which is related to the rainfall, according to the pluviometry, the area was divided in four different seasons (early dry, late dry, early rainy and late rainy). Biological samples were performed in different estuarine reaches (upper, middle and lower estuary) and in tidal creeks. During the fish sampling, environmental parameters were also recorded. The distribution and feeding patters of the studied species occur in a distinctive form according to the ontogeny, seasonality and estuarine area. The juveniles of C. acoupa occupy the upper estuary, during all seasons, seeking low salinity that provide ideal conditions to avoid marine predators. The main juveniles prey in the upper estuary were microplastic threads (FO=63%), amphipoda (FO=28%) and mysidacea (FO=22%). Moreover in the early rainy season, the upper estuary is crucial for the life ciclo of the species, because it is a nursery ground for C. acoupa (high density 228.4 ind. ha-1 and low biomass 46 g ha-1 of juveniles), as a result of the higher contribution of juveniles for to the adult population than in the other habitats. In the nursery ground, the juveniles of C. acoupa fed mainly on plastic threads (FO=48%), penaeid shrimps (FO=28%), mysidacea (FO=22%) and amphipoda (FO=21%). In other estuarine areas juveniles were also recorded, mainly on the rainy seasons (early rainy 115 ind. ha-1 and late rainy 7.3 ind. ha-1), however with lower densities. The subadults of C. acoupa inhabited mostly the upper estuary, during the early dry (1.7 ind. ha-1), late dry (1.6 ind. ha-1) and early rainy seasons (6.5 ind. ha-1) as a feeding ground. In the upper estuary, during the early season they fed mainly on unidentified fish (FO=50%), in the late dry, plastic threads (FO=60%), mysidacea (FO=20%) and syllidae (FO=20%) and in the early rainy, plastic threads (FO=100%) and unidentified fish (FO=20%). During the late rainy season the subadults of C. acoupa migrated to the middle estuary (2.3 ind. ha-1) to avoid osmoregulatory stress, the subadults and fed mainly on amphipoda (FO=75%), Cathorops spixii (FO=50%), Anchovia clupeoides (FO=25%) and non-identified fish (FO=25%). The adults of C. acoupa were recorded only in seaward areas of the lower estuary, as a result of C. acoupa being a coastal/marine species when fully developed. The adults preyed mostly plastic threads (FO=100%), C. spixii (FO=18%), Achirus lineatus (FO=15%), Stellifer stellifer (FO=15%) and penaeid shrimp (FO=15%). During the ontogenetic process, C. acoupa showed a trophic guild shift, the juveniles and subadults were assigned as opportunistic and the adults as psicivores. C. acoupa showed a variation in the distribution pattern in relation to the ontogeny, seasonality and different estuarine reaches. During the ontogenetic development, C. acoupa showed a trophic guild shift, the juveniles and subadults were assigned as opportunistic and the adults as psicivores. The high occurrence of microplastic threads in the species, evince that C. acoupa is particularly vulnerable to this contaminant, especially the adult phase that registered highest contamination levels, probably due its trophic level, as a top predator.
6

Proceso foto-Fenton como una alternativa en la degradación de microplásticos de poliamida presentes en aguas residuales textiles

Marcelino Pérez, Edgar 16 January 2023 (has links)
[ES] La alta escasez de agua y el constante incremento en la industrialización ha propiciado el deterioro de las reservas de agua como consecuencia de la excesiva generación y liberación de desechos contaminantes. Actualmente, se han reportado una gran variedad de contaminantes de diferente naturaleza, entre ellos se pueden mencionar los microplásticos (MPs) que han sido detectados en agua potable e incluso en animales para la ingesta humana lo cual puede acarrear graves problemas de salud. Cabe mencionar que uno de los mayores problemas a nivel medioambiental de los MPs radica en su alta estabilidad, ya que los métodos habituales utilizados para la eliminación de contaminantes no ejercen efecto. En este sentido, los Procesos de Oxidación Avanzada (POAs) han surgido como una alternativa a la eliminación de contaminantes de difícil degradación, debido a la generación principalmente de radicales hidroxilo que tienen un elevado potencial de oxidación y son muy poco selectivos. En este trabajo nos hemos centrado en el uso del proceso foto-Fenton, con sales de hierro y peróxido de hidrógeno e utilizando la luz solar como fuente de radiación, para llevar a cabo la degradación de MPs, específicamente la poliamida 6,6 (PA66), a pesar de que este polímero no es propiamente un plástico, la literatura lo considera dentro de ellos debido a su importancia como contaminante. A partir de PA66 obtenida de la industria textil, se evaluó el proceso de degradación con distintas técnicas y métodos analíticos destacando entre ellos la microscopía FESEM y la espectroscopía TF-IR. Se realizaron estudios en simulador solar en condiciones habituales de trabajo de procesos foto-Fenton (5 mg/L de Fe, 10 mg/L de H2O2 y pH = 2.8) y qué efectos podían producir tanto el tiempo de radiación como la presencia de una matriz natural como la salinidad en las aguas de tratamiento. Además, se realizaron estudios para confirmar que el proceso de degradación de la PA66 observado (numerosas imperfecciones aparecieron en la superficie del microplástico) era debido a la acción tanto del radical hidroxilo como del radical superóxido utilizando secuestrantes de ambos y comparando los procesos. Posteriormente se evaluó la degradación de la PA66 a nivel planta piloto utilizando dos diferentes fuentes de irradiación: LED vis y LED vis + solar realizando para ello, un estudio previo de diseño de experimentos tipo Doehlert para minimizar recursos y residuos y obtener las óptimas condiciones de tratamiento de la PA66 y, con base a estas condiciones se comparó la degradación de 4 diferentes MPs: PA66, poliamida 6 (PA6), aramida y poliéster (PES). Por último, se estudió la degradación de la PA66 bajo estas mismas condiciones en un periodo de 100 h. Los estudios de estabilidad mostraron que la PA66 no presenta fotólisis ni hidrólisis y los ensayos de degradación mediante el proceso foto-Fenton en un periodo de 7 h mostraron la formación de defectos sobre la superficie de la PA66 y disminución de grupos funcionales de acuerdo microscopia FESEM y FTIR, asimismo, el MP mostró cambios en su punto de fusión a diferentes tiempos de tratamiento como consecuencia de la rotura de las cadenas del polímero. Este mismo efecto se observó en un tiempo de degradación de 100 h de la PA66 con un aumento en el número y diámetro de defectos formados. La adición de NaCl a 30 g/L (alta salinidad) provocó una disminución en el daño generado debido a la reacción de los radicales hidroxilo y formación de especies reactivas con menor potencial de oxidación. La adición de 2-propanol y p-benzoquinona como atrapadores del radical hidroxilo y anión superóxido corroboraron esta suposición. La PA66 tratada en planta piloto mediante el uso de radiación LED vis + solar presentó un mayor grado de degradación en comparación con la tratada únicamente con radiación LED vis (incremento de 90 veces más el área superficial especifica de la PA66 tratada con respecto a la PA66 sin tratamiento). / [CA] L'alta escassetat d'aigua i el constant increment en la industrialització ha propiciat la deterioració dels cossos d'aigua a conseqüència de l'excessiva generació i alliberament de deixalles contaminants. Actualment, s'han reportat una gran varietat de contaminants de diferent naturalesa, entre ells es poden esmentar els microplàstics (MPs) que han sigut detectats en aigua potable i fins i tot en animals per a la ingesta humana la qual cosa pot implicar greus problemes de salut. Cal esmentar que un dels majors problemes a nivell mediambiental dels MPs radica en la seua alta estabilitat, ja que els mètodes habituals utilitzats per a l'eliminació de contaminants no exerceixen cap efecte. En aquest sentit, els Processos d'Oxidació Avançada (POAs) han sorgit com una alternativa a l'eliminació de contaminants de difícil degradació, a causa de la generació principalment de radicals hidroxil que tenen un elevat potencial d'oxidació i són molt poc selectius. En aquest treball ens hem centrat en l'ús del procés foto-Fenton, amb sals de ferro i peròxid d'hidrogen e utilitzant la llum solar com a font de radiació, per a dur a terme la degradació de MPs, específicament la poliamida 6,6 (PA66). A partir de PA66 obtinguda de la indústria tèxtil, es va avaluar el procés de degradació amb diferents tècniques i mètodes analítics destacant entre ells la microscòpia FESEM i la espectroscopía FT-IR. Es van realitzar estudis en simulador solar en condicions habituals de treball de processos foto-Fenton (5 mg/L de Fe, 10 mg/L de H2O2 i pH = 2.8) i quins efectes podien produir tant el temps de radiació com la presència d'una matriu natural com la salinitat en les aigües de tractament. A més, es van realitzar estudis per a confirmar que el procés de degradació de la PA66 observat (nombroses imperfeccions van aparèixer en la superfície del microplàstic) era degut a l'acció tant del radical hidroxil com del radical superòxid utilitzant segrestants de tots dos i comparant els processos. Posteriorment es va avaluar la degradació de la PA66 a nivell planta pilot utilitzant dues diferents fonts d'irradiació: LED vis i LED-vis + solar realitzant per a això, un estudi previ de disseny d'experiments tipus Doehlert per a minimitzar recursos i residus i obtindre les òptimes condicions de tractament de la PA66 i, amb base a aquestes condicions es va comparar la degradació de 4 diferents MPs (PA66, PA6, Aramida i PES). Finalment, es va estudiar la degradació de la PA66 sota aquestes mateixes condicions en un període de 100 h. Els estudis d'estabilitat van mostrar que la PA66 no presenta fotòlisis ni hidròlisi i els assajos de degradació mitjançant el procés foto-Fenton en un període de 7 h van mostrar la formació de defectes sobre la superfície de la PA66 i disminució de grups funcionals d'acord microscòpia FESEM i FT-IR, així mateix, el MP va mostrar canvis al punt de fusió a diferents temps de tractament a conseqüència del trencament de les cadenes del polímer. Aquest mateix efecte es va observar en un temps de degradació de 100 h de la PA66 amb un augment en el nombre de defectes formats i diàmetre dels defectes. L'addició de NaCl a 30 g/L (alta salinitat) va provocar una disminució en el mal generat a causa del secuestrament dels radicals hidroxil i formació d'espècies reactives amb menor potencial d'oxidació. L'addició de 2-propanol i p-benzoquinona com atrapadores del radical hidroxil i anió superòxid van corroborar aquesta suposició. La PA66 tractada en planta pilot mitjançant l'ús de radiació LED-vis + solar va presentar un major grau de degradació en comparació amb la tractada únicament amb radiació LED-vis (increment de 90 vegades més l'àrea superficial especifica de la PA66 tractada respecte a la PA66 sense tractament). L'avaluació de la degradació dels 4 MPs va mostrar que el PES i la aramida no són degradables en aquestes condicions i la PA6 va presentar una menor degradació que la PA66. / [EN] The high scarcity of water and the constant increase in industrialization has led to the deterioration of water bodies as a consequence of the excessive generation and release of pollutant wastes. Currently, a great variety of pollutants of different nature have been reported, among them we can mention microplastics (MPs) that have been detected in drinking water and even in animals for human consumption, which can cause serious health problems. It is worth mentioning that one of the biggest environmental problems of MPs lies in their high stability, since the usual methods used for the elimination of contaminants have no effect. In this sense, Advanced Oxidation Processes (AOPs) have emerged as an alternative for the removal of pollutants that are difficult to degrade, mainly due to the generation of hydroxyl radicals that have a high oxidation potential and are not very selective. In this work we have focused on the use of the photo-Fenton process, with iron salts and hydrogen peroxide and using sunlight as a source of radiation, to carry out the degradation of PMs, specifically polyamide 6,6 (PA66), despite that this polymer is not a plastic, literature considers it among them due to its importance as a pollutant. Using PA66 obtained from the textile industry, the degradation process was evaluated with different techniques and analytical methods, among them FESEM microscopy and TF-IR spectroscopy. Studies were carried out in a solar simulator under usual working conditions of photo-Fenton processes (5 mg/L Fe, 10 mg/L H2O2 and pH = 2.8) and it was studied the effect by the radiation time and the presence of a natural matrix such as salinity in the treatment water. In addition, studies were conducted to confirm that the PA66 degradation process observed (numerous imperfections appeared on the surface of the microplastic) was due to the action of both oxygen species (hydroxyl radical and the superoxide radical) by using scavengers of both and comparing the processes. Subsequently, PA66 degradation was evaluated at pilot plant level using two different irradiation sources: LED vis and LED vis + solar, a previous study of Doehlert type design of experiments to minimize resources and waste and obtain the optimal conditions for PA66 treatment and, based on these conditions the degradation of 4 different MPs: PA66, polyamide 6 (PA6), aramid and polyethylene (PES) was compared. Finally, the degradation of PA66 under these same conditions was studied over a period of 100 h. The stability studies showed that PA66 does not present photolysis or hydrolysis and the degradation tests by the photo-Fenton process in a period of 7 h showed the formation of defects on the surface of PA66 and decrease of functional groups according to FESEM and FTIR microscopy, also, the MP showed changes in its melting point at different treatment time as a result of the breaking of the polymer chains. This same effect was observed at a degradation time of 100 h of PA66 with an increase in the number of defects formed and in their diameters. The addition of NaCl at 30 g/L (high salinity) caused a decrease in the damage generated due to the reaction of hydroxyl radicals and formation of reactive species with lower oxidation potential. The addition of 2-propanol and p-benzoquinone as hydroxyl radical and superoxide anion scavengers corroborated this assumption. PA66 treated in pilot plant using LED vis + solar irradiation showed a higher degree of degradation compared to PA66 treated only with LED vis irradiation (90-fold increase in the specific surface area of treated PA66 with respect to untreated PA66). The evaluation of the degradation of the 4 MPs showed that PES and aramid are not degradable under these conditions and PA6 presented a lower degradation than PA66. / Marcelino Pérez, E. (2022). Proceso foto-Fenton como una alternativa en la degradación de microplásticos de poliamida presentes en aguas residuales textiles [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/191335

Page generated in 0.0676 seconds