Texte remanié de: Thèse de doctorat--Science politique--Paris 10, 2002. / Bibliogr. p. 208-212. Notes bibliogr.

Przysłowia podobnie jak i frazeologizmy, są skarbnicą mądrości ludowej. Stanowią one obiekt badań zarówno literaturoznawców, jak i językoznawców, można je badać uwzględniając różne aspekty. Należy zaznaczyć, że archaizmy we współczesnejpolszczyźnie występują na wszystkich płaszczyznach. Zetknięcie się z tak zdumiewająco ciekawym, nasyconym artystycznością i zarazem potocznością, tworem językowo-literackim, jakim jest przysłowie, zachęca do głębszego zainteresowania się tego typu konstrukcjami nie tylko z punktu widzenia językowego, literackiego, ale również historycznego. Celem niniejszej pracy jest próba zanalizowania archaizmów, które zachowały się w przysłowiach polskich do dziś. Materiał badawczy stanowi ponad dwieście przysłów polskich, jednakże nie wszystkie zostały wykorzystane w niniejszej pracy. Słownik frazeologiczny języka polskiego pod redakcją St. Skorupki jest podstawowym źródłem materiałowym. Praca magisterska składa się z 3 rozdziałów. Rozdział I przybliża pojęcie gatunku literacko-językowego, jakim jest przysłowie, a także zawiera krótki zarys poświęcony dziejom przysłów polskich. Rozdział II składa się z sześciu podrozdziałów. Zostaną tu omówione takie pojęcia, jak archaizm, archaizacja oraz opisane następujące grupy archaizmów: archaizmy rzeczowe i leksykalne, archaizmy fleksyjne, słowotwórcze, semantyczne, fonetyczne, frazeologiczne i składniowe. W Rozdziale III na podstawie zebranego materiału badawczego zostaną poddane analizie różne typy archaizmów... [toliau žr. visą tekstą] / Justina Lenkevič. Archaizmai lenkų kalbos patarlėse: lenkų filologijos magistro studijų baigiamasis darbas / mokslinis vadovas doc. dr. B. Dvilevič, Vilniaus Pedagoginis Universitetas, Filologijos fakultetas, Lenkų filologijos ir didaktikos katedra. – Vilnius, 2009 – p. 54. Patarlėse atsispindi visos tautos praeitis, glūdi visos tautos išmintis, kuri per amžių amžius buvo perteikiama iš lūpų į lūpas. Šio darbo tikslas, tai bandymas išanalizuoti archaizmus, kurie išliko lenkiškuose patarlėse iki šių dienų. Darbe neanalizuojama visų patarlių, kuriuose išliko archaizmai. Tai yra atranka, kuri turėjo parodyti archaizmų funkcionavimą ir išlikimą patarlėse. Pagrindinis šaltinis iš kurio buvo atrinkta medžiaga tyrimo, tai Lenkų kalbos frazeologinis žodynas (Słownik frazeologiczny języka polskiego, pod red. S. Skorupki). Prie to prisidėjo taip pat ir kiti šaltiniai. Magistro darbas susideda iš trijų dalių. Pirmoje dalyje pateikiama trumpa patarlių istorijos apžvalga. Antroje dalyje pateikiama archaizmų tipų klasifikacija. Lenkų kalbos tyrinėtojai išskiria leksinius archaizmus, istorizmus, fleksinius archaizmus, žodžių darybos archaizmus, semantinius archaizmus, frazeologinius bei sintaksės archaizmus. Trečioje, dalyje pateikiama išrinktų archaizmų analizė, kurie išliko lenkų kalbos patarlėse iki mūsų dienų. Tyrimai parodė, kad iš atrinktos medžiagos daugiau išliko istorinių, leksinių, fleksinių bei semantinių archaizmų. Mažai atrinkta žodžių darybos. Atrinktuose patarlėse nerasta... [toliau žr. visą tekstą] / Justina Lenkevich. Archaisms in Polish proverbs: Master Research project of Polish philology – supervisor docent doctor B. Dvilevich, Vilnius Pedagogical University. Polish Philology Faculty, Department of Polish Philology and Didactics, Vilnius, 2009. p. 54. The past of all nation reflects in proverbs. Wisdom of all nation, which was spread from one to another for centuries lies in proverbs. The goal of this research project is a try to analyse archaisms, which persisted in Polish proverbs till nowadays. All the proverbs with archaisms are not analysed in this research project. There is a selection, which had to show archaisms’ functions and survival in proverbs. The main sourse of research material is Polish Dictionary of Idioms. The other sourses were also used. Master research project consists of three parts. A short historical review of proverbs is given in the first part. The researchers of Polish language distinguish lexical, historical, inflectional, semantic, syntactic, phraseological and word-formational archaisms. The analysis of the chosen archaisms, which persisted in Polish proverbs till nowadays are given in the third part. Historical, lexical, inflectional and semantic archaisms were endured from the selected material. It was shown by the explorations. A few word-formational archaisms were found. Phonetic, phraseological and syntactic archaisms were not found in chosen proverbs.

This thesis constitutes the first full-length study of Polish Communists in Canada, a group that provided a substantial segment of the countries socialist left in the early 20th century. It traces the roots of socialist support in Poland, its transplantation to Canada, the challenges it faced within an ethnic community heavily influenced by Catholicism, the complications caused by its links to the Comintern, and its changing strength and decline. It offers a deeper understanding of the ways in which the Communist party was able to appeal to certain ethnic groups, such as through cultural outreach, as well as its complicated and often arguably counter-productive relationship with the Comintern. It also furnishes important information on the efforts of the RCMP and Polish consulates to maintain control over the communists, as well as how generally improved material conditions among Poles, especially following the Second World War, along with the influence of the Cold War, accounted for a rapid decline in support. The thesis is primarily based on sources generated by the Polish Ministry of Foreign Affairs or, more precisely, by the Polish consulates in Winnipeg, Montreal and Ottawa. One the Canadian side, the thesis took advantage of RCMP records, Canadian security bulletins, immigration records and Polish-language newspapers printed in Canada. By utilizing these sources, this study not only analyses the interaction of the Polish Canadian communist movement with other segments of the Polish community in Canada, but it also moves beyond the introverted approach that has characterized most studies of ethnic organizations in Canada by placing the movement within a “Canadian” context to analyze its relations with the government, broader segments of Canadian society, and the Communist Party of Canada (CPC).

Thesis (Ph. D.)--Uniwersytet Warszawski, 1986. / Includes bibliographical references and index.

Thesis (Ph. D.)--Uniwersytet Warszawski, 1986. / Includes bibliographical references and index.

This thesis constitutes the first full-length study of Polish Communists in Canada, a group that provided a substantial segment of the countries socialist left in the early 20th century. It traces the roots of socialist support in Poland, its transplantation to Canada, the challenges it faced within an ethnic community heavily influenced by Catholicism, the complications caused by its links to the Comintern, and its changing strength and decline. It offers a deeper understanding of the ways in which the Communist party was able to appeal to certain ethnic groups, such as through cultural outreach, as well as its complicated and often arguably counter-productive relationship with the Comintern. It also furnishes important information on the efforts of the RCMP and Polish consulates to maintain control over the communists, as well as how generally improved material conditions among Poles, especially following the Second World War, along with the influence of the Cold War, accounted for a rapid decline in support. The thesis is primarily based on sources generated by the Polish Ministry of Foreign Affairs or, more precisely, by the Polish consulates in Winnipeg, Montreal and Ottawa. One the Canadian side, the thesis took advantage of RCMP records, Canadian security bulletins, immigration records and Polish-language newspapers printed in Canada. By utilizing these sources, this study not only analyses the interaction of the Polish Canadian communist movement with other segments of the Polish community in Canada, but it also moves beyond the introverted approach that has characterized most studies of ethnic organizations in Canada by placing the movement within a “Canadian” context to analyze its relations with the government, broader segments of Canadian society, and the Communist Party of Canada (CPC).

Efter mer än ett sekel som ockuperat återetablerades Polen år 1918 som ett självständigt land. Den unga republiken kom under nästan tjugo års tid att ledas av marskalk Józef Piłsudski, känd för sina nationalistiska idéer. Idag, hundra år senare, har nationalisten Jarosław Kaczyński en ledande roll för den polska regeringen och många ser av denna anledning Polen som ett land som försvårar samarbetet inom EU. Syftet med det här arbetet är jämföra de båda politikernas åsikter, understryka var de överensstämmer respektive skiljer sig åt samt beskriva hur de ser på polackernas och Polens roll i världspolitiken. Den valda metoden är hermeneutisk närläsning av verk skrivna av Piłsudski respektive Kaczyński. Deras tankar ställs härvid mot ett teoreiskt ramverk om nationalism, huvudsakligen inspirerat av Marek Migalski och Hans-Ulrich Wehler. Resultaten av analysen visar att både Piłsudski och Kaczyński vill bygga en stolthet över Polen baserad på andra länders erkännande. Piłsudski står dock för en territoriellt baserad nationalism, där det polska språket och beredskapen att försvara landet mot olika stormakter står i centrum. Den katolska tron betonar han inte som enande kraft, utan upprepar att icke-etniska polacker, t.ex. judarna, är viktiga för landet. Kaczyński däremot verkar i ett etniskt homogent land, som inte längre är hotat av krig. För honom är den katolska tron en grundpelare som skyddar Polen mot de kosmopolitiska influenser som hotar den polska kulturen. Hans drömmars Polen intar en internationell särställning som försvarare av kristna värden, vilka han identifierar som typiskt polska. Slutsatsen är att Piłsudskis och Kaczyńskis nationalistiska visioner för Polen på många områden skiljer sig åt. / W 1918 roku Polska ponownie odrodziła się po rozbiorach jako niezależne państwo. Przez prawie następnych 20 lat młodą republikę prowadził Marszałek Józef Piłsudski, znany z nacjonalistycznych poglądów. Dziś, sto lat później, wiodącą rolę dla polskiego rządzu sprawuje nacjonalista Jarosław Kaczyński, a Polska przez wielu postrzegana jest jako kraj komplikujący europejską współpracę w ramach UE z tego właśnie powodu. Celem tej pracy jest porównanie poglądów obu tych polityków, podkreślając, gdzie się rozchodzą, a w czym są zbieżne oraz jak postrzegają rolę Polaków i pozycję Polski w świecie. Wybraną metodą jest hermeneutyczne czytanie dzieł pisanych przez Piłsudskiego i Kaczyńskiego. Ich myśli są porównywane z teoretycznymi ujęciami nacjonalizmu, inspirowanymi głównie przez myśl Marka Migalskiego i Hansa-Ulricha Wehlera. Wyniki analizy pokazują, że zarówno Piłsudski, jak i Kaczyński chcą zbudować dumę Polski opartą na uznaniu innych krajów. Jednakże, Piłsudski opowiada się za wersją nacjonalizmu terytorialnego, który skupia się na języku polskim i gotowości do obrony kraju przed różnymi potęgami. Nigdy nie podkreśla wiary katolickiej jako siły jednoczącej, ale podkreśla wielokrotnie, że nieetniczni Polacy, na przykład Żydzi, są dla Polski ważni. Z kolei Kaczyński działa w kraju etnicznie jednorodnym, już nie zagrożonym wojną. Dla niego wiara katolicka jest filarem, chroniącym kraj przed zagrażającymi polskiej kulturze kosmopolitycznymi wpływami. Polska jego marzeń na arenie międzynarodowej zajmuje szczególną pozycję jako obrońca wartości chrześcijańskich, które utożsamia z polskością. Podsumowując, nacjonalistyczne wizje Polski Piłsudskiego i Kaczyńskiego różnią się w wielu obszarach.