Στην ανά χείρας εργασία επιχειρήθηκε η μελέτη του τρόπου με τον οποίο ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πρόκλος προσεγγίζει τους μύθους έχοντας ως κύριες αναφορές του τόσο το επικό έργο του Ομήρου όσο και τον διάλογο του Πλάτωνα Πολιτεία. Κύριο μέλημα του Πρόκλου είναι η συμφιλίωση του επικού ποιητή, του Ομήρου, και του φιλόσοφου, του Πλάτωνα, αναφορικά με τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν και περιγράφουν την υπερβατική πραγματικότητα και τις αντανακλάσεις της στο εμπειρικό θνητό γίγνεσθαι. Πιο συγκεκριμένα, ο Όμηρος εκφράζει τις σκέψεις του με έναν αφηγηματικό, αλληγορικό τρόπο, σε αντίθεση με τον Πλάτωνα που τις εκφράζει με επιστημονικό. Και εδώ επέρχεται η φαινομενική σύγκρουση των δύο κορυφαίων εκφραστών του πνεύματος, την οποία επιχειρεί εύστοχα να υπερκεράσει ο Πρόκλος. Εν προκειμένω, μέσω της αναλυτικής προσπάθειάς του να ερμηνεύσει τους συμβολισμούς των μύθων του Ομήρου και τις αντίστοιχες παραθέσεις του επιστημονικού έργου του Πλάτωνα περί της ίδιας θεματολογίας αποκαλύπτεται και η ολιστική θεωρία του νεοπλατωνικού στοχαστή. Πιο συγκεκριμένα, επιλαμβάνονται της ερευνάς του θέματα που σχετίζονται με την δικαιοσύνη και την τιμωρία, την σωφροσύνη, την ζωή σύμφωνα με την αρετή και την ανόσια ζωή, τον ανθρωπομορφισμό των θεών, την υπερβατική και την επίγεια πραγματικότητα, τον έρωτα ως πηγής δημιουργίας και πρόνοιας, την φιλοχρηματία και την ατομική ευθύνη. Αφορμώμενος από αυτή την θεματολογία των μύθων θέτει τις δικές του σκέψεις και εξάγει τα δικά του συμπεράσματα δομώντας την ολιστική σκέψη του, η οποία χαρακτηρίζεται από μία τάση εναρμόνισης των διάφορων φιλοσοφικών κλάδων, όπως η Μεταφυσική, η Ηθική, η Πολιτική, η Γνωσιολογία, η Θεολογία κ.α.. Τοιουτοτρόπως, ανακαλύπτουμε τον τρόπο σκέψης του και τις πνευματικές εξακτινώσεις του, τις οποίες στοιχειοθετεί σε ένα επαρκώς οργανωμένο και άρτια εκφρασμένο σύστημα. Επιπλέον, ο Λύκιος φιλόσοφος, ως γνώστης της εξέλιξης του συνόλου της ελληνικής σκέψης και φιλοσοφίας χειρίζεται με απεριόριστη οξύνοια κάθε θέμα όπως αυτό αποτυπώνεται μέσα από τα κείμενα του παρελθόντος. Ως εκ τούτου, μελετά ακόμα και το πώς η ίδια θεματική συνάφεια αναλύεται από διαφορετικούς φιλοσόφους διαμορφώνοντας μία ολική και στέρεη θεώρηση περί της συγγραφικής ποιότητάς τους. Υπό αυτό το πρίσμα φανερώνεται ενώπιόν μας η άποψη του Πρόκλου για την παράδοση και την ιστορία ως ενός ενιαίου εξελικτικού πλαισίου, μέσα στο οποίο κάθε σκέψη και κάθε ενέργεια αποτελεί συνέχεια της προηγούμενης και αρχή της επόμενης μέσω μίας αναδιπλούμενης δραστηριότητας, κατά την οποία αφομοιώνεται κάθε νέα προοπτική ενός ζητήματος και στην συνέχεια αποτελεί η ίδια ερέθισμα για την ανάδειξη της επόμενης. Υπό αυτή την λογική, παρατηρούμε πως η σκέψη του νεοπλατωνικού σχολάρχη κινείται σε τροχιές ολιστικές, οι οποίες κατευθύνονται από την αρχή της συνέχειας και της αλληλοπεριχώρησης των διαφόρων θεμάτων. Εν κατακλείδι, στην ανά χείρας εργασία σε πρώτο επίπεδο θα παραθέσουμε την ερμηνευτική ανάλυση του Πρόκλου σχετικά με τους μύθους όπως αυτοί χρησιμοποιούνται από τον Όμηρο και τον Πλάτωνα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, θα επισημάνουμε τις ηθικές και τις πολιτικές προεκτάσεις αυτής της ανάλυσής του εξάγοντας ορισμένα συμπεράσματα. Τέλος, σε τρίτο επίπεδο θα παραθέσουμε ορισμένους πίνακες, στους οποίους καταγράφονται όλες οι έννοιες όπως αυτές εμφανίζονται στο πρωτότυπο κείμενο του νεοπλατωνικού σχολάρχη Εις τας Πλάτωνος Πολιτείας Υπόμνημα Ά και θα τις εξετάσουμε ως προς τον χαρακτηρισμό τους και την τοποθέτησή τους στους αντίστοιχους φιλοσοφικούς κλάδους, αποδεικνύοντας και μέσω αυτή της αναλυτικής προσέγγισης το ολιστικό σύστημα του σχολάρχη της Ακαδημίας. / The role of myths in the realization of political telology by Proclos.

Η εργασία αφορά στο πώς προσλαμβάνει ο Πρόκλος τους πλατωνικούς Νόμους μέσα από τους οποίους αντλεί διάφορες θεματικές ενότητες, οι οποίες συνθέτουν την πλατωνική φιλοσοφία στο σύνολό της. Αναδύονται τα θέματα της πλατωνικής ψυχολογίας, θεολογίας και κοσμολογίας και δίδονται σε αυτά κοινωνικές προεκτάσεις φέροντας τον αναγνώστη πλησίον της πλατωνικής θεώρησης περί της παιδείας και της ανίχνευσης των θείων αρχετύπων των αρετών και της κοινωνικής δικτύωσης. Τέλος, η εργασία στο σύνολό της συνιστά έναν φόρο τιμής προς την Φιλοσοφία ως πνευματική-διαλεκτική πράξη και ως διακριτό επιστημονικό κλάδο. / The essay describes how Proclos receives and analyses the platonic Laws, through which he draws various topics, which compose the platonic philosophy as a whole. They emerge the subjects of platonic psychology, theology and cosmology and they acquire social extensions, bringing the reader close to the platonic view of education and to the recognition of the divine origines-archetypes of virtues and of the social networking. In the end, the essay as a whole constitutes a tribute to the Philosophy as an intellectual-dialectic practice and as a discrete scientific branch.