Thesis (M.S.)--University of Michigan, 1995.

Thesis (Ph. D.)--University of North Texas, Dec., 2009. / Title from title page display. Includes bibliographical references.

Thesis (M.S.)--University of Michigan, 1995.

Thesis--University of Wisconsin, 1966. / Description based on print version record. Includes bibliographical references.

Thesis (M.S.)--University of Michigan, 1986.

No description available.

Με την παρούσα μελέτη αποπειρώμαστε να παρουσιάσουμε την εξελικτική πορεία του σκηνικού οικοδομήματος του αρχαίου ελληνικού θεάτρου. Είναι μια διαδικασία που κρύβει πολλούς και πολύμορφους σκοπέλους, με ποικίλες και πολυδιάστατες ερμηνείες και απόψεις, με προσωπικές εκτιμήσεις, επιχειρηματολογημένες βάσει αρχαιολογικών ενδείξεων και προσωπικών ερευνών των διαφόρων μελετητών, με απώτερο σκοπό να αποσαφηνισθεί κατά το όσον είναι πιο δυνατό η δισεπίλυτη και δυσερμήνευτη εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής σκηνής. Για την αμεσότερη εισχώρηση στο θέμα και στην ευρεία διάσταση των στοιχείων που τη συναποτελούν, θεωρήσαμε σκόπιμο να διαμορφώσουμε τη δομή της παρούσης εργασίας κατά χρονολογική προσέγγιση των διαφόρων φάσεων αρχιτεκτονικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος, και όπου κρίναμε πιο σημαντικό, την επί μέρους διάκριση της κάθε χρονολογικής προσέγγισης κατά πιο εξειδικευμένο υπο–θέμα. Σ’ αυτό το σημείο, καλό θα ήταν να διευκρινιστεί πως οι κατατιθέμενες απόψεις των διαφόρων μελετητών παρουσιάζονται είτε με συγκλίνουσα μορφή είτε ως αντίθετες εκτιμήσεις, που στόχος τους είναι η σφαιρική εντύπωση που αποτυπώνεται επί του θέματος. Από την πλευρά μας, σ’ ένα τόσο σύνθετο και τις περισσότερες φορές υποθετικό θέμα, κρίνουμε αναγκαίο να μην προβούμε σε προσωπικές εκτιμήσεις, κάτι που εξάλλου, θα ήταν παρακινδυνευμένο και θα μας οδηγούσε εκτός του σκοπού της παρούσης εργασίας. Έτσι, αρκούμαστε να ακολουθήσουμε την υποδεικνυόμενη βιβλιογραφία του επόπτη καθηγητή μας και να εστιάσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο στις προσεγγίσεις, τις έρευνες και τις εκτιμήσεις των ειδικών μελετητών, παρουσιάζοντάς τις συγκριτικά. Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τίτλοι που διαφαίνονται στα παρακάτω κεφάλαια περιλαμβάνουν ως περιεχόμενο τις φάσεις αρχιτεκτονικής και λειτουργικής εξέλιξης του σκηνικού οικοδομήματος με όλες τις μορφές που έλαβε ανά τους αιώνες. Θα προσπαθήσουμε να εμβαθύνουμε, πέραν των αρχαιολογικών ενδείξεων που προκύπτουν απ’ τα ανασκαφικά στοιχεία, και στις γραπτές μαρτυρίες λογοτεχνικών και μη πηγών. Επίσης, θα αποπειραθούμε, παρουσιάζοντας τις διάφορες θέσεις των μελετητών, να προσδιορίσουμε και τη λειτουργική υπόσταση του σκηνικού κτίσματος, σε σχέση με το αρχαίο ελληνικό δράμα, καθώς είναι δύο στοιχεία αλληλένδετα μεταξύ τους και αλληλοσυμπληρούμενα. Αυτό είναι εύκολο να το κατανοήσουμε, εφόσον συνειδητοποιήσουμε ότι το δράμα προϋπήρχε και της σκηνής και του θεάτρου, με την έννοια του κτηριακού συγκροτήματος. Η ανάγκη της δρώσας πράξης ήταν αυτή που έθρεψε στους αρχαίους Έλληνες την ιδέα να αποπερατώσουν ολόκληρα κτηριακά κατασκευάσματα με σκοπό να εντάξουν σ’ αυτά την ανάγκη τους να παρακολουθήσουν τα πρώιμα αναπτυσσόμενα, τότε, δραματικά είδη. Ως εκ τούτου, θα ήταν μέγιστο σφάλμα και αμέλεια απ’ την πλευρά μας να μην παρακολουθήσουμε από κοινού τη δραματική εξέλιξη σε συνάρτηση με την αρχιτεκτονική. Ακόμη, καλό θα ήταν να τονίσουμε πως η ίδια η εξελικτική πορεία των δραματικών ειδών ήταν αυτή που τροφοδοτούσε την ιδέα για επαναπροσδιορισμό του σχεδίου της αρχιτεκτονικής όψης του θεάτρου και της σκηνής ειδικότερα στην κάθε εποχή. Οι σκηνοθετικές ανάγκες, όπως εξελίσσονταν τα δραματικά είδη, ήταν αυτές που υπαγόρευαν την αναπροσαρμογή και την τροποποίηση της ήδη υπάρχουσας όψης του θεατρικού κτίσματος. Τέλος, ολοκληρώνοντας αυτήν την πρώτη μας επαφή με τα γενικότερα σημεία του θέματος, χρήσιμο θα ήταν να αναφέρουμε ότι τα θέατρα που επιλέχτηκαν να παρουσιαστούν εκτενέστερα από άλλα, ιδίως κατά την περίοδο της ελληνιστικής εποχής, ήταν διότι, βάσει βιβλιογραφικών πηγών, είχαν περισσότερο υλικό για επιμέρους διερεύνηση, και ακόμα, ενείχαν κάποια στοιχεία, προερχόμενα από τεκμηριωμένες αρχαιολογικές πηγές, που έχριζαν πιο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, λόγω κάποιων πρωτοτυπιών που έφεραν. / With this work we try to show the steps taken, in order for the stage of ancient Greek theater to be architecturally developed.

Advances in diagnostic tools and disease slowing treatments have led to an increased focus on diagnosing Alzheimer's disease (AD) during the early stages of the disease. Early diagnosis of AD improves quality of life for patients and caregivers by allowing for participation in disease slowing interventions. However, early diagnosis of AD may have unintentional psychological and social consequences for patients and caregivers. To combat these potential consequences, it is important that psychosocial interventions, such as support groups, are available at the time of diagnosis. A review of literature demonstrated that early stage AD patients and their informal caregivers benefited from support groups attended by both patients and caregivers, referred to as early stage AD patient-caregiver dyad (PCD) support groups. However, there is a gap in knowledge regarding the need for early stage AD PCD support groups in rural areas. The purpose of this study was to evaluate the need for early stage AD PCD support groups in rural WA.A needs assessment survey was developed and distributed for a period of one month to four clinics and one senior center in five rural WA towns. Twelve informal caregivers and five community members who did not have AD or care for someone with early stage AD were included in data analysis. Results demonstrated that participants lacked information about early stage AD PCD support groups and barriers to accessing these groups. Even with a lack of information about early stage AD PCD support groups, a majority of participants indicated that these groups would address their many unmet needs, and 52.9% of participants were likely to participate in early stage AD PCD support groups. Further studies should be performed to capture the need for early stage AD PCD support groups in rural WA.

As a consequence of interrogating pupil progress data, the primary school in this study identified apparent inequalities in the rates of progress in Reading and Mathematics made by male and female pupils in Key Stage Two cohorts. To address this school improvement issue, the Key Stage Two pupils and the staff who worked with them, were surveyed in order to establish a starting point for action. The surveys indicated that low-achieving female pupils in the school perceived themselves, and were perceived by staff as having low levels of self-esteem and confidence, which were impacting upon their ability to access the learning and impeding their educational progress. A search of the literature on barriers to learning and the range of approaches and initiatives which have been employed to address these, alongside a consultation process with female pupils though a focus group, resulted in identification of the need for the provision of an intervention which would address the issue. Outcomes from an internally–provided school intervention pilot programme resulted in the adoption of a participatory action-research model which allowed the pupils to contribute to the design, implementation and evaluation of a single-sex therapeutic intervention, facilitated by a drama practitioner. Through the use of drama and mask techniques the practitioner provided a safe, non-judgemental environment which enabled participants to feel accepted, to express their feelings, to lead activities, to take risks and to develop a wider friendship circle. The intervention was widely commended, with staff and parents/carers reporting a perceived increase in levels of confidence, expanded friendship circles and stronger peer relationships and improved active engagement in learning in the mixed-gender classroom environment. Qualitative data, in the form of individual video evaluations of the intervention indicated the learning which had resulted from participation, most strongly evidenced by the positive comments elicited from the participants both in terms of the techniques employed in the intervention and the outcomes achieved: “…At first you’re the one underneath the mask… Then the mask becomes you… The masks helped me feel more confident …When we did the mask it was like a confidence builder – made you speak your mind and gave you the words to express your feelings better – like if your excited or happy you had the words to say that…this project helped all our group…’cos we’ve learned to be more confident in ourselves and I just feel a lot better…”

IMPORTANCE: Advanced stage head and neck cancers are often deemed unresectable due to the aggressive nature of the cancer. In evaluating survival patterns of patients with stage IVb tumors, it is valuable to determine whether patients who undergo oncological surgery have favorable outcomes in order to deem surgery as a viable treatment option and demonstrate that these patients can survive with adequate treatment. OBJECTIVE: To determine whether patients with stage IVb cancers who undergo oncological surgery have favorable survival outcomes. MATERIALS AND METHODS: Of 320 cases reviewed of patients treated for head and neck cancer at Boston Medical Center between June 2009 and October 2014, 18 patients with stage IVb tumors were identified. Information regarding date of initial diagnosis, date and type of treatment, and date of death were extrapolated from medical records. Mean survival rates were calculated to compare survival outcomes of those who received and those who did not receive surgical intervention. RESULTS: The mean survival rate for patients who underwent surgical intervention was found to be 29.5 months while those who did not receive surgical intervention had a mean survival of 20.83 months. CONCLUSION: Cancers of the head and neck are associated with poor prognoses and are often deemed unresectable. Patients should be offered definitive treatment despite recommended palliative treatment, as, with adequate treatment, favorable survival outcomes are attainable.