• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 5
  • 1
  • Tagged with
  • 6
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

FERNANDO PALATÍN Y GARFIAS Y SU LUGAR ENTRE LOS GRANDES VIOLINISTAS COMPOSITORES DEL S.XIX Catálogo de su obra y edición de su obra para violín y piano

Muñoz-Torrero Santos, Rafael 02 October 2017 (has links)
This Doctoral thesis tries to put Sevillian violinist Fernando Palatín y Garfias back to the place among the greatest 19th violinists-composers. Along this Doctoral thesis, all Palatín¿s artistics achievements will be detailed. This includes: awards, successfull reviews (playing violin and conducting orchestras and choirs), collaborations with great musicians, his concerts at some of the best concert halls and for some of the most important personalities of this period, badges or tributes and acknowledgements. This thesis also reveals Palatin¿s compositive legacy and it includes the first edition of his work for violin and piano. This work is an extraordinary contribution to the spanish repertoire for this instrument. This thesis also reflects his work as pedagogue where some of Fernando Palatín y Garfias¿ most successful students are introduced. / Esta Tesis Doctoral pretende devolver al violinista sevillano Fernando Palatín y Garfias a su sitio entre los más grandes violinistas-compositores del siglo XIX. A lo largo de esta Tesis Doctoral se detallarán sus logros artísticos que incluyen: premios, éxitos de crítica y público (tanto interpretando con el violín como dirigiendo orquestas y coros), colaboraciones con grandes músicos, sus conciertos en algunas de las mejores salas del momento y ante algunas de las mas importantes personalidades de la época, condecoraciones, así como homenajes y reconocimientos. También se pone de manifiesto el legado compositivo de Palatín incluyéndose la realización, por vez primera, del catálogo de su obra. Además se incluye la edición de su obra para violín y piano, obra que es una extraordinaria aportación al repertorio español de este instrumento. Su labor como pedagogo también queda reflejada en esta Tesis, donde se presentan algunos de los más exitosos alumnos de violín de Fernando Palatín y Garfias. / Aquesta Tesi Doctoral pretén tornar al violinista sevillà Fernando Palatín y Garfias al seu lloc entre els més grans violinistes-compositors del segle XIX. Al llarg d'aquesta Tesi Doctoral es detallaran els seus assoliments artístics que inclouen: premis, exits de de crítica i públic (tant interpretant amb el violí com dirigint orquestra i cors), collaboracions amb grans musics, els seus concerts a algunes de les millors sales del momento i davant algunes de de les més importants personalitats de l'època, condecoracions, aixi com homenatges i reconeixements. També es posa de manifest el llegat compositiu de Palatín incloent la realització, per primera vegada, del catàleg de la seua obra. A més, s'inclou l'edició de la seua obra per a violí i piano, obra que és una extraordinària aportació al repertori español d'aquest instrument. La seua llavor com a pedagog també queda reflexada en aquesta Tesi, on es presenten alguns dels més exitosos alumnes de violí de Fernando Palatín y Grafias. / Muñoz-Torrero Santos, R. (2017). FERNANDO PALATÍN Y GARFIAS Y SU LUGAR ENTRE LOS GRANDES VIOLINISTAS COMPOSITORES DEL S.XIX Catálogo de su obra y edición de su obra para violín y piano [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/88403 / TESIS
2

O competidor interespecífico pode alterar a agressividade intraespecífica? um estudo com caranguejos do gênero Uca / An interspecific competitor can change the intraspecific aggressivity? a study with crabs of the genus Uca

Jimenez, Pedro Julião [UNESP] 29 February 2016 (has links)
Submitted by PEDRO JULIÃO JIMENEZ null (p_j_jimenez@hotmail.com) on 2016-04-18T20:29:32Z No. of bitstreams: 1 Dissertação-de-mestrado_Pedro_Jimenez_2016 - repositório.pdf: 1264368 bytes, checksum: 9cba2282085ba20e62c6d3e74cb23964 (MD5) / Approved for entry into archive by Juliano Benedito Ferreira (julianoferreira@reitoria.unesp.br) on 2016-04-19T17:47:28Z (GMT) No. of bitstreams: 1 jimenez_pj_me_bot.pdf: 1264368 bytes, checksum: 9cba2282085ba20e62c6d3e74cb23964 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-04-19T17:47:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 jimenez_pj_me_bot.pdf: 1264368 bytes, checksum: 9cba2282085ba20e62c6d3e74cb23964 (MD5) Previous issue date: 2016-02-29 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / Experimentalmente, em campo e em laboratório, usando como modelo as espécies Uca leptodactyla e U. uruguayensis, avaliamos como o estímulo direto e o estímulo visual de um competidor interespecífico pode alterar a agressividade e os comportamentos agonísticos durante as lutas intraespecíficas. Vimos que o comportamento de estender o quelípodo (ameaça), que é um comportamento pouco escalado, ocorre em menos lutas na presença do estímulo do competidor interespecífico nos experimentos em laboratório. Em U. leptodactyla, o comportamento de entrelaçar/agarrar os quelípodos, que indica combates mais escalados, esteve presente em mais lutas com o estímulo direto do interespecífico, diferindo das lutas na presença do estímulo do intraespecífico. Nos experimentos com estímulo visual, em U. uruguayensis, houve mais comportamento de entrelaçar no grupo experimental sem a presença do estímulo, diferindo do grupo experimental com estímulo intraespecífico. Nos experimentos em campo, em U. uruguayensis houve maior número do comportamento arremessar, o mais escalado analisado neste estudo, nas lutas com ausência do estímulo de competidores. Os resultados sugerem que na presença de interespecíficos ocorrem diferenças nas lutas, em que menos comportamentos de ameaça são utilizados. Parece haver identidade mal interpretada do estímulo visual dos competidores, pois não ocorrem diferenças entre os grupos com estímulo visual intra- e interespecífico. Os dados sugerem existir diferenças na ameaça oferecida pelo interespecífico para as diferentes espécies, e a avaliação que os indivíduos fazem dos adversários pode ter levado a respostas diferentes pelas espécies. / Experimentally, in field and laboratory, using as models the species Uca leptodactyla e U. uruguayensis, we evaluated how the direct and the visual stimulus of an interspecific competitor can alter the aggressivity and agonistic behaviors in intraspecific fights. The cheliped extend (threat behavior), a less scalated behavior, occurred in less fights in the presence of the interspecific competitor, in the laboratory experiments. In U. leptodactyla, the interlace/grapple behavior, that indicate more escalated combats, occurred in more fights when in the presence of the direct stimulus of the interspecific, differing of the fights in the presence of the intraspecific stimulus. In the field experiments, there was a bigger number of the flick behavior, the most escalated in this study, in the fights of U. uruguayensis when in the absence of competitor’s stimulus. The results suggest that differences occur in the fights when interspecific competitors are present, occurring less threat behaviors. It seems that occur a misidentification of the specie identity when only exposed to visual cues of the competitors, not occurring differences between the groups with the intra- and interspecific stimulus. The data suggests differences in the offered threat by the interspecific between the species, and the assessment that the individuals do about their adversaries can lead to different response by the species.
3

A relevância do estudo dos excertos orquestrais na formação violinística / The relevance of the study of orchestral excerpts in the violinist`s development

Ferreira, Isaías Lopes [UNESP] 25 June 2016 (has links)
Submitted by ISAÍAS LOPES FERREIRA null (zaza558@hotmail.com) on 2016-08-19T02:19:24Z No. of bitstreams: 1 Dissertação de Mestrado Isaías Lopes Ferreira.pdf: 6370630 bytes, checksum: 117197a40437fa139f1d9d3235fcd79d (MD5) / Approved for entry into archive by Ana Paula Grisoto (grisotoana@reitoria.unesp.br) on 2016-08-19T20:33:52Z (GMT) No. of bitstreams: 1 ferreira_il_me_ia.pdf: 6370630 bytes, checksum: 117197a40437fa139f1d9d3235fcd79d (MD5) / Made available in DSpace on 2016-08-19T20:33:52Z (GMT). No. of bitstreams: 1 ferreira_il_me_ia.pdf: 6370630 bytes, checksum: 117197a40437fa139f1d9d3235fcd79d (MD5) Previous issue date: 2016-06-25 / Este trabalho tem por objetivo investigar aspectos técnicos e interpretativos presentes em excertos orquestrais de violino e estudar o potencial de seu uso como ferramenta para o desenvolvimento do violinista. No primeiro capítulo, discorre-se sobre levantamento de material, em que se buscaram informações acerca de excertos orquestrais de violino, no que concerne tanto a seu uso em processos seletivos como a aspectos técnicos e estilísticos relativos a sua preparação e execução. Encontrou-se, além de material acadêmico usual – como dissertações, teses e artigos – vasta referência em sites, blogs, videoaulas e outros meios, com conteúdo substancial, divulgados na internet. São apresentados também os critérios que orientaram a escolha dos excertos investigados no capítulo seguinte. No segundo capítulo, investigam-se aspectos técnico-interpretativos significativos de cada excerto escolhido, e são feitas sugestões de possíveis abordagens interpretativas desses excertos. Por fim, no terceiro capítulo, procura-se estabelecer paralelo entre aspectos presentes no repertório tradicional do violino e nos excertos orquestrais investigados. A relação encontrada entre o material estudado no capítulo 2 e obras como sonatas e concertos – usualmente estudados por violinistas – é rica e evidencia as possibilidades de exploração dos excertos orquestrais como meio de aprendizagem do instrumento. O presente estudo é voltado para estudantes de violino em nível de graduação e, de modo mais amplo, para violinistas que tenham interesse em se aprofundar no assunto excertos orquestrais, destinando-se, inclusive, a auxiliar instrumentistas na preparação para audições de orquestra. / This work aims to investigate technical and interpretative aspects present in orchestral violin excerpts and to study the potential of its use as a tool for the violinist`s development. In the first chapter, we broached the material survey, in which information was sought about violin orchestral excerpts, with respect both to its use in orchestral auditions as well as in the technical and stylistic aspects regarding their preparation and execution. In addition to usual academic material - such as dissertations, theses and articles - it has been found extensive reference in websites, blogs, video lessons and other means, with substantial content released on the Internet. The paper also presents the criteria that guided the choice of excerpts investigated in the following chapter. In the second chapter technical and interpretative aspects of each significant excerpt chosen are scrutinized and suggestions are made for possible interpretative approaches to these excerpts. Finally, in the third chapter, we try to establish a parallel between aspects present in the traditional violin repertoire and orchestral excerpts investigated. The association between the material studied in Chapter 2 and works such as sonatas and concerts, usually studied by violinists, are rich and it highlights the exploration of possibilities of orchestral excerpts as a mean of learning the instrument. This study is aimed at violin students at the undergraduate level and, more broadly, for violinists who are interested in delving into the subject of orchestral excerpts for violin, including as support for preparation for orchestral auditions.
4

O competidor interespecífico pode alterar a agressividade intraespecífica? um estudo com caranguejos do gênero Uca

Jimenez, Pedro Julião. January 2016 (has links)
Orientador: Rodrigo Egydio Barreto / Resumo: Experimentalmente, em campo e em laboratório, usando como modelo as espécies Uca leptodactyla e U. uruguayensis, avaliamos como o estímulo direto e o estímulo visual de um competidor interespecífico pode alterar a agressividade e os comportamentos agonísticos durante as lutas intraespecíficas. Vimos que o comportamento de estender o quelípodo (ameaça), que é um comportamento pouco escalado, ocorre em menos lutas na presença do estímulo do competidor interespecífico nos experimentos em laboratório. Em U. leptodactyla, o comportamento de entrelaçar/agarrar os quelípodos, que indica combates mais escalados, esteve presente em mais lutas com o estímulo direto do interespecífico, diferindo das lutas na presença do estímulo do intraespecífico. Nos experimentos com estímulo visual, em U. uruguayensis, houve mais comportamento de entrelaçar no grupo experimental sem a presença do estímulo, diferindo do grupo experimental com estímulo intraespecífico. Nos experimentos em campo, em U. uruguayensis houve maior número do comportamento arremessar, o mais escalado analisado neste estudo, nas lutas com ausência do estímulo de competidores. Os resultados sugerem que na presença de interespecíficos ocorrem diferenças nas lutas, em que menos comportamentos de ameaça são utilizados. Parece haver identidade mal interpretada do estímulo visual dos competidores, pois não ocorrem diferenças entre os grupos com estímulo visual intra- e interespecífico. Os dados sugerem existir diferenças na ameaça o... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Experimentally, in field and laboratory, using as models the species Uca leptodactyla e U. uruguayensis, we evaluated how the direct and the visual stimulus of an interspecific competitor can alter the aggressivity and agonistic behaviors in intraspecific fights. The cheliped extend (threat behavior), a less scalated behavior, occurred in less fights in the presence of the interspecific competitor, in the laboratory experiments. In U. leptodactyla, the interlace/grapple behavior, that indicate more escalated combats, occurred in more fights when in the presence of the direct stimulus of the interspecific, differing of the fights in the presence of the intraspecific stimulus. In the field experiments, there was a bigger number of the flick behavior, the most escalated in this study, in the fights of U. uruguayensis when in the absence of competitor’s stimulus. The results suggest that differences occur in the fights when interspecific competitors are present, occurring less threat behaviors. It seems that occur a misidentification of the specie identity when only exposed to visual cues of the competitors, not occurring differences between the groups with the intra- and interspecific stimulus. The data suggests differences in the offered threat by the interspecific between the species, and the assessment that the individuals do about their adversaries can lead to different response by the species. / Mestre
5

Macroecologia do gênero Uca (Crustacea, Decapoda): padrões de diversidade, distribuição e respostas às mudanças climáticas globais / Macroecology of the genus Uca (Crustacea, Decapoda): patterns of diversity, distribution and responses to global climate change

NABOUT, João Carlos 17 November 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T12:05:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Tese_FINALJoao_Nabout.pdf: 1455749 bytes, checksum: 9b7b11f9fe664d7c2e865eff445ff3d0 (MD5) Previous issue date: 2009-11-17 / Macroecology of the genus Uca (Crustacea, Decapoda): Patterns of diversity, distribution and responses to global change. The genus Uca, composed by 97 species, has a worldwide distribution on coastal marine regions, mainly in tropical environments. Many researches have used the genus Uca as a model of study, although the actual scientific knowledge about this group is dispersed. Moreover, few studies have investigated its global and evolutive patterns. In this sense, considering that the genus Uca has no taxonomic problems (there is a consensus about its distribution and species identification), presents wide geographical distribution and has phylogenetic topologies, this group can be used as an excellent model to test macroecological and evolutionary hypotheses, and to discuss the effects of climate change on coastal organisms. The aim of this study was to detect trends and biases in scientific literature about the genus Uca, as well as to assess macroecological patterns (at a global scale) and to evaluate the influence of climate change on the geographical range size and species richness. Moreover, we associated the information generated to improve conservation strategies for species of the genus Uca. Considering our goals, we generated four papers in this thesis. Among the most prominent results, we observed that, the number of papers about the genus Uca indexed in Thomson ISI database, did not increase between 1991 and 2007, which may indicate the lack of interest of the scientific community on this taxonomic group. Moreover, the majority of the scientific production about the genus Uca came from institutions in the USA. The studies about the genus Uca were mainly characterized as population papers (which analyzes population attributes such as density, distribution and ecological interactions). The results of species accumulation curve demonstrated that the total number of Uca species currently know (97 described species) is substantially lower than the number predicted by the asymptote of the Gompertz model (134 species predicted), suggesting that new species need to be described. However, a new species of Uca is not described since 1987. Models were generated to explain the date of species description based on the body size, geographical range size, human influence and the type of habitat of each species. These models were selected using the Akaike Information Criteria (AIC). The best model among the candidate ones (explaining 37% of the total variance) was composed by variables representing the geographical range size of species, their body size and the human influence on them. In other words, large-bodied species and those widely distributed, mainly in regions with elevated human influence, were described earlier. In another paper of this thesis, we evaluated the levels of phylogenetic heritability of species of the genus Uca on their geographical range size, shape and position. If a strong phylogenetic signal of geographic range sizes exists between close related species, we can predict the unknown geographic range of species through the known geographic range of its relatives, which is useful for conservation purposes. However, the absence of phylogenetic signal was evidenced for this trait. On the other hand, there was a strong phylogenetic pattern considering the position of the range (mainly along longitudinal axis), probably due to mechanisms of vicariant allopatric speciation and to the geographical structure of the cladogenesis of the group. In the last paper, the impact of global changes on geographic range size of genus Uca were modeled, producing a comprehension about a poleward shift and elaborating maps of species richness based in two scenarios of global change. The models generated presented good performance, and predictions are that the species will probably have reduced the geographical range size and some species will be extinct (considering two scenarios until 2050), mainly in the tropical regions. Moreover, the range of species with midpoints in both hemispheres changed towards to poles in the future scenarios of climatic changes. Finally, the results of this set of papers highlighted the urgency of detailed studies for some species of Uca, and in some coastal marine regions (e.g. Indo-West Pacific) to evaluate the actual status of the distribution of species of the genus Uca and the real species richness of this genus. This is essential to generate local strategies aiming to minimize impacts of global change on coastal organism / O gênero Uca é composto atualmente por 97 espécies, distribuídas mundialmente, ocupando ambientes costeiros marinhos, principalmente da região tropical. Diversos campos de pesquisa têm desenvolvidos trabalhos usando o gênero Uca como modelo, entretanto, atualmente o conhecimento científico sobre esse grupo apresenta-se disperso, além disso, estudos sobre padrões globais e evolutivos ainda são incipientes. Dessa forma, considerando que o gênero Uca é taxonomicamente resolvidos (i.e., consenso na distribuição e identificação das espécies), apresenta ampla distribuição geográfica e existem topologias filogenéticas, estes tornam-se excelentes modelos para testar hipóteses macroecólogicas, evolutivas e discutir efeitos de mudanças climáticas sobre organismos costeiros. O objetivo geral desse trabalho foi avaliar tendências e detectar vieses da literatura científica global de caranguejos do gênero Uca, bem como investigar padrões macroecológicos em escala global e a influência das mudanças climáticas na distribuição geográfica e riqueza de espécies desse grupo de caranguejo, além disso, associar as informações geradas para avançar em estratégias de conservação para essas espécies. Dessa forma, considerando o objetivo geral desse trabalho, foram gerados quatro artigos apresentados nessa tese. Dentre os resultados mais importantes, observamos que o número de artigos sobre Uca indexados na base Thomson ISI não aumentou ao longo dos anos (1991 até 2007), o que pode indicar que não houve aumento de interesse da comunidade científica com esse grupo de organismo, além disso, a maior parte da produção científica sobre Uca foi desenvolvidas por instituições dos Estados Unidos. Os estudos sobre Uca foram principalmente caracterizados como artigos de cunho populacional (i.e. analisaram atributos como densidade, distribuição e interações ecológicas). Apesar de um longo tempo não serem descritas novas espécies de Uca (última espécie foi descrita em 1987), os resultados da curva de acumulação de espécies demonstraram que o número total de espécies de Uca atualmente descrito é menor do que o número de espécies predito pela assíntota do modelo de Gompertz (preditos 134 espécies), sugerindo que existem novas espécies de Uca para serem descritas. Além disso, foram gerados modelos para explicar a data de descrição de espécies, baseado no tamanho da carapaça, tamanho da área de distribuição geográfica, influência humana nos locais de ocorrência das espécies e o tipo de habitat da espécie. Esses modelos foram confrontados e selecionados de acordo com o Critério de Informação de Akaike (AIC). O melhor modelo foi composto pelo tamanho da distribuição geográfica, tamanho do corpo e influência humana, explicando 37% da variação total dos dados, dessa forma, as espécies descritas primeiramente apresentaram maior tamanho corpóreo, maiores áreas de distribuição geográfica e ocorrem em regiões de elevada influência humana. Em outro artigo desenvolvido nessa tese, foi avaliado os níveis de herdabilidade filogenética do tamanho, forma e posição da distribuição geográfica de espécies de Uca. A existência do sinal filogenético para o tamanho da distribuição geográfica pode auxiliar em estratégias para conservação, pois é possível prever o tamanho da distribuição geográfica de uma espécie caso se conheça o tamanho da distribuição de uma espécie filogeneticamente próxima. Entretanto, para as espécies de Uca, foi observado ausência de sinal filogenético para esse caráter. Somente a posição da distribuição geográfica (ao longo do eixo longitudinal) apresentou um forte padrão filogenético, possivelmente devido ao processo de especiação alopátrica vicariante e a estrutura geográfica dos clados. Para o último artigo, foram modelados os impactos das mudanças climáticas globais sobre a distribuição geográfica das espécies de Uca, gerando uma compreensão do deslocamento das espécies em direção aos pólos e ainda produzindo um mapa de riqueza de espécies com base em cenário otimistas e pessimistas de mudanças climáticas globais. Os modelos gerados apresentaram bom desempenho, e grande parte das espécies de Uca apresentarão diminuição da distribuição geográfica acarretando perda de espécies (para cenários projetados para 2050), principalmente nas regiões tropicais, ainda assim, as espécies com pontos médios de ocorrência em ambos os hemisfério, tenderão a direcionar-se para os pólos nos cenários futuros de mudanças climáticas. Por fim, os resultados desse conjunto de artigos evidenciam a urgência de estudos ambientais para diversas espécies de Uca e de regiões costeiras (e.g. Indo-Oeste Pacífico) a fim de gerar um painel atualizado da distribuição e riqueza de espécies de Uca, que permitirão gerar estratégias locais para minimizar impactos das mudanças climáticas
6

Alceu Camargo: violinista profissional, compositor diletante. Análise de sua obra completa para piano

Thompson, Cláudio Laeber 04 May 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2016-12-08T17:06:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 claudio.pdf: 17808042 bytes, checksum: 0b8223e101087109598b744f01f6ceae (MD5) Previous issue date: 2010-05-04 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / Until the first half of the past century, the capixaba cultural arts scene was unfavourable, especially for classical music, and official documents about the history of music in the State of Espirito Santo are scarce. The music scene in Espirito Santo, especially in the capital Vitória, began to change after the founding of the Music School of the Espírito Santo (EMES), in the year 1954. It is in this year that the musician Alceu Camargo, from Paraná State, arrives in Vitória, accompanied by his wife, the capixaba violinist Vera Camargo, to work on the foundation of EMES and stimulate the establishment of classical music in the area. Alceu integrated radio orchestras and symphony orchestras in Rio de Janeiro (RJ) and Belo Horizonte (MG), and was spalla of some of them. The compositional work of this musician was fully written in Vitória (ES), and by its stylistic characteristics, it sounds somewhat autobiographical, evoking especially the musical soirees of his childhood in Curitiba. In this paper I examine the part of his work dedicated to the piano / Até meados da década de 50 do século passado, o cenário artístico cultural capixaba se mostrava inóspito, principalmente no que se refere ao estabelecimento da música erudita. São parcos os documentos oficiais a respeito da história da música no Estado do Espírito Santo. O cenário musical capixaba, principalmente na capital Vitória, começou a mudar a partir da fundação da Escola de Música do Espírito Santo (EMES), no ano de 1954. É nesse ano que o músico paranaense Alceu Camargo chega à Vitória, acompanhado de sua esposa, a violinista capixaba Vera Camargo, para atuar na fundação da EMES e trabalhar em prol do estabelecimento da música erudita naquela localidade, compartilhando a experiência adquirida nos vários anos em que integrou orquestras de rádio e orquestras sinfônicas no Rio de Janeiro (RJ) e em Belo Horizonte (MG), sendo spalla de algumas delas. A obra composicional desse músico foi toda ela concebida em Vitória (ES), e, por suas características estilísticas, soa um tanto autobiográfica, evocando, principalmente, os saraus musicais de sua infância em Curitiba. Nesse trabalho analiso a parte da sua obra dedicada ao piano

Page generated in 0.0728 seconds