This study examines the way Britten's operas and their audiences muddied the waters of the so-called "great divide" between modernism and mass culture, mediating between the aesthetics of difficulty and distinction on the one hand, and the pleasures and conventions associated with popular opera on the other. Using the fraught responses of early critics as a way in, I examine the precise musical and critical strategies through which the operas confounded a range of marked modernist binaries - between innovation and tradition, difficulty and sentimentality, modernism and mass culture. One of the main appeals of Britten's operas, I argue, lay in providing mid-century audiences with the chance to have their modernist cake and eat it, to revel in the putatively "cheap" pleasures of consonance, lyricism and theatrical spectacle even while enjoying the prestige that flows from rejecting them. / Music

The present thesis is about aspects of Wagnerism in the works of T.S. Eliot, in terms of both influence and affinities. The opening chapter offers a brief historical background to Eliot's familiarity with and relation to Wagner, as well as an account of the principal issues to be discussed in the following chapters. The two artists' volumes of criticism mostly show in theory how they work in practice. One key theme there is the maintenance of the idea of tradition and at the same time that of revolutionizing the arts (poetry, opera and drama). Eliot's interest in music, notably in the use of the Wagnerian leitmotif, is one of the highlights of this study. Then, Eliot's concern for myths: his 'mythical method' is discussed in a separate chapter for comparison with Wagner's way of handling myths in his operas. Other important topics feature drama, the Greeks and Shakespeare, and poetry, especially Dante's, the Romantics' and that of the French Symbolists. Certain themes common in both (like salvation and love) are tackled in more than one chapter because of their relevance throughout, but a selection of motifs is singled out in a separate chapter. The study also investigates Eliot's and Wagner's relation to art and life from religious (Buddhism and Christianity) and philosophical (Schopenhauer and Nietzsche) paints of view. Where relevant, some biographical data shedding light on their arts are touched upon--e.g. their personal (including marital) experiences and their anti-Semitism. The concluding chapter rounds off the subject by mainly offering some possible reasons for Eliot's obscure and neglected Wagnerism.

"When the horse runs off" is a one-act chamber opera, which features an original libretto by playwright Sarah Saltwick, and is based on a Buddhist fable. The piece is scored for four singers and six instrumentalists. Similar to the manner in which the original fable is used as a point of departure, the opera incorporates folk music of Nepal and China into a larger, more varied palette of sounds. These are places from which this fable could have originated, so this is a natural way to create a world within the piece that feels organic. / text

No description available.

Ολοκληρώνοντας αυτή τη διπλωματική εργασία, συμπεραίνεται η σημασία του σωστού σχεδιασμού ενός μονωτήρα για την όσο το δυνατόν καλύτερη λειτουργία του. Επιβεβαιώθηκε πως η παρουσία των δίσκων επιδρούν θετικά σε αυτήν, ενώ, παράλληλα, επισημαίνεται η αρνητική επίδραση της επικάθισης, στην επιφάνεια του μονωτήρα, ενός αγώγιμου στρώματος ρύπανσης και γίνεται αντιληπτή η σημασία του σωστού και τακτικού καθαρισμού των μονωτήρων, ειδικά σε περιόδους όπου δεν εμφανίζονται έντονες βροχοπτώσεις. Τέλος, μελετώντας προσεκτικά την κατανομή της έντασης και του δυναμικού κατά το μήκος ερπυσμού των μονωτήρων, επισημαίνεται η προσοχή στις περιοχές της επιφάνειάς τους που αναμένεται να επιφέρουν δυσμενή αποτελέσματα στη λειτουργία τους. Από την ενδελεχή ανάλυση του διαγράμματος, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η παρουσία των πτυχώσεων στο κάτω μέρος ενός cap and pin μονωτήρα, βοηθά στη μείωση της έντασης κατά το μήκος ερπυσμού. Πραγματικά, λειτουργούν ανασχετικά στην ανάπτυξη ανεπιθύμητων μεγάλων τιμών της έντασης στο υπόλοιπο τμήμα του μονωτήρα. Διαπιστώθηκε ακόμη, ότι το άκρο του δίσκου είναι ένα σημείο ιδιαίτερα κρίσιμο, καθώς η ένταση εμφανίζει ασυνήθιστα υψηλή τιμή, σε σχέση, πάντα, με την απόσταση του άκρου από το φορτισμένο ηλεκτρόδιο. Επίσης, επισημαίνεται πώς ο προσεκτικός σχεδιασμός ενός cap and pin μονωτήρα συμβάλλει στην αποφυγή ιδιαίτερα υψηλών τιμών της έντασης. Σε αυτό, σημαντικό ρόλο διαδραματίζουν οι πτυχώσεις στην κάτω επιφάνεια του μονωτήρα, αλλά και ο σωστός σχεδιασμός της μεταλλικής θήκης, καθώς πρόκειται για ένα αγώγιμο τμήμα που βρίσκεται εντός της αλυσίδας και ενδεχομένως να επηρεάσει αρνητικά τη συνολική διάταξη. Η εκτενής ενασχόλησή με το πρόγραμμα προσομοίωσης PC OPERA, ανέδειξε την αξιοπιστία και την ικανοποιητική λειτουργία του. Παράλληλα, όμως, επισημαίνονται ορισμένες ιδιαιτερότητες που παρατηρήθηκαν κατά το χειρισμό του. Αν και πρόκειται για δευτερεύουσας σημασίας παρατηρήσεις, πρέπει ωστόσο, να ληφθούν υπόψη από τους μελλοντικούς χρήστες του προγράμματος, με σκοπό να ελαχιστοποιηθεί ο χρόνος προσαρμογής τους στο περιβάλλον του. 1. Ο αριθμός των πεπερασμένων τριγωνικών στοιχείων στα οποία το πρόγραμμα υποδιαιρεί την υπό ανάλυση επιφάνεια ανέρχεται σε 20.000. Αν και ο αριθμός φαίνεται ικανοποιητικός, στην πραγματικότητα, ειδικά αν πρόκειται για πολύπλοκες διατάξεις, όπως, για παράδειγμα, η αλυσίδα των πέντε cap and pin μονωτήρων που σχεδιάστηκε και αναλύθηκε, δεν είναι πάντοτε επαρκής. Για αυτό και η σχεδίαση πρέπει να πραγματοποιείται με ιδιαίτερη προσοχή, ώστε να είναι λεπτομερής στις περιοχές αυξημένης σημασίας για το εκάστοτε μοντέλο και λιγότερο ακριβής σε περιοχές μικρότερης σημασίας. 2. Η εξωτερική περιοχή, που συνιστά τον ατμοσφαιρικό αέρα, πρέπει να είναι ικανοποιητικά μεγάλη. Σε διαφορετική περίπτωση, το δυναμικό της εξωτερικής επιφάνειας, που ορίζεται ίσο με μηδέν εκφράζοντας το άπειρο, θα επηρεάσει τη διάταξη, παρέχοντας ανακριβείς τιμές για τα υπό μελέτη χαρακτηριστικά μεγέθη της διάταξης. Επίσης, εφόσον η περιοχή του ατμοσφαιρικού αέρα που βρίσκεται αρκετά μακριά από τη διάταξη δεν είναι απαραίτητο να έχει μεγάλη ακρίβεια, θα ήταν ορθό να σχεδιαστούν επιπλέον περιοχές του αέρα κοντά στη διάταξη, που να παρέχουν αυξημένη ακρίβεια. 3. Ιδιαίτερα προσεκτικός οφείλει να είναι ο καθορισμός των διαφορετικών υλικών σε μια διάταξη. Εκτός από τον ορισμό ρεαλιστικής τιμής της αγωγιμότητάς τους (σ), είναι απαραίτητος και ο ανάλογος προσδιορισμός της σχετικής διηλεκτρικής σταθεράς (εr). Ορίζοντας μόνο το πρώτο μέγεθος, το πρόγραμμα δεν αντιλαμβάνεται το υλικό που θέλουμε να παραστήσει μία περιοχή. / Simulation of different types of insulators with Opera-2d.

There has been a long-standing and mutually-informing association between psychoanalysis, literature and the arts. Surprisingly, given the oral/aural basis of the ‘talking cure’, music has largely been overlooked by psychoanalysis. On the other hand, neuroscientific research investigating music reception and production has been increasing steadily in range and scope over the years. However, in order to avoid confounding factors, empirical studies have focused primarily on non-vocal music. Operatic vocal music has not featured prominently in either field. Yet the multidimensional, multi-layered nature of opera, which fuses together a number of different arts, would appear to provide fertile soil for both disciplines. This thesis aims to fill that gap, providing a stepping stone for further research. The individual strengths of psychoanalysis and neuroscience are leveraged separately at first, according to a ‘complementarist’ approach, and then jointly as the inter-discipline of neuropsychoanalysis. By combining various theories of mind with current knowledge about music processing in the brain, a more comprehensive understanding of the reception experience can be achieved. As a result, a neuropsychoanalytic theory can be formulated to account for the operatic reception experience in subjective as well as objective terms. According to this theoretical formulation, the bittersweet enjoyment of operatic vocal music, which can literally move an operaphile to tears, lies in a numberof subjective dynamics that are unique to the reception of opera, rather than in any distinct objective neural processes, which are common to the reception of all music. These subjective dynamics, which are recruited during neural processing, are triggered by the equally unique features of the operatic voice, in combination with a number of auxiliary elements that are specific to opera.

No description available.

This dissertation is an extended study of how representations of violence inhabit operatic works, on a literary as well as musical level. Employing recent critical and theoretical developments in philosophy, psychoanalysis, linguistics and feminist theory, this study probes into issues surrounding gender/alterity and subject formation, as well as the aesthetics of violence within fin-de-siecle culture. The main goals of the dissertation are (1) to analyze from a philosophical and psychoanalytical point of view the notion of the feminine and its persistent conjunction with death, eroticism and music; (2) to explore various theoretical interpretations of violence within aesthetic production and the potential such violence holds for a negativity that is not only destructive but may also be considered affirmative; and (3) to offer a new interpretive approach to reading violence in opera, one that is modeled after the poststructuralist theories of the "semiotic" as developed by Julia Kristeva. The first section of the dissertation establishes the theoretical groundwork, exploring the writings of Nietzsche, Derrida, Lacan, Bronfen and Kristeva (chapters 1 and 2). An examination of expressionist poetics of negation (chapter 3) leads into the second section which comprises three case studies. Each of the operas under consideration engage issues concerning violence, representation and the feminine, and reveal three very different paths toward semiotic destabilization and negativity. "Morder, Hoffnung der Frauen, or, Overcoming the m/Other" (chapter 4) explores semiotic pulsions as "structural disjunction" both within Kokoschka's radical text and Hindemith's score, and critiques the appropriation of woman in the name of creative innovation. "The Voice of Lulu" (chapter 5) analyzes semiotic eruptions through the materiality and excessive sonority of voice, and explores its subversive effects both on subjectivity and characterization. The fmal case study, "Musical Eroticism

Antonio Lotti (1667 – 1740) gehörte zu den angesehensten Musikern seiner Zeit und wurde deshalb vom sächsischen Kurprinzen mit Einverständnis seines Vaters für drei Jahre nach Dresden verpflichtet. Lotti hatte den Auftrag, mit einem italienischen Ensemble italienische Opern in Dresden aufzuführen. August der Starke erteilte am 23. August 1718 von Warschau aus die schriftliche Ordre an den Grafen Wackerbarth, ein neues Opernhaus am Taschenberg zu errichten. Es wurde am 3. September 1719 mit „Giove in Argo“ eröffnet.

Antonio Lotti (1667 – 1740) gehörte zu den angesehensten Musikern seiner Zeit und wurde deshalb vom sächsischen Kurprinzen mit Einverständnis seines Vaters für drei Jahre nach Dresden verpflichtet. Lotti hatte den Auftrag, mit einem italienischen Ensemble italienische Opern in Dresden aufzuführen. August der Starke erteilte am 23. August 1718 von Warschau aus die schriftliche Ordre an den Grafen Wackerbarth, ein neues Opernhaus am Taschenberg zu errichten. Es wurde am 3. September 1719 mit „Giove in Argo“ eröffnet.