Η αποεπένδυση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μιας διεθνικής. Αν και από πολλούς αντιμετωπίζεται ως αποτυχία της θυγατρικής, θα πρέπει πλέον να θεωρείται αποτέλεσμα της διαδικασίας διαρκούς εξέλιξης και προσαρμογής στο περιβάλλον έτσι ώστε αυτή να παραμένει κερδοφόρα και ανταγωνιστική. Οι λόγοι που οδηγούν στην αποεπένδυση είναι πολλοί. Εκτός από την οικονομική πορεία της μονάδας όπως πολλοί μπορεί να φαντάζονται ως κυρίαρχο λόγο αποεπένδυσης, υπάρχουν και στρατηγικοί λόγοι. Αξίζει να σημειωθεί ότι όσο σημαντικό κομμάτι μιας επιχείρησης αποτελούν οι επενδύσεις για την εξέλιξη και τη μεγέθυνση της, τόσο σημαντικές είναι και οι αποφάσεις αποεπένδυσης, η επιλογή της σωστής χρονικής στιγμής, η επιλογή του μοντέλου εξόδου καθώς και η επιλογή της περιοχής μεταφοράς των δραστηριοτήτων. Θα πρέπει εξάλλου πριν από κάθε μελλοντική επένδυση να μελετώνται διάφοροι παράγοντες, που έχουν να κάνουν τόσο με το εσωτερικό όσο και με το εξωτερικό περιβάλλον της επιχείρησης, έτσι ώστε να ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες μελλοντικής αποεπένδυσης. Ειδικά στις σημερινές συνθήκες, όπου η παρούσα παγκόσμια κρίση, η πιο βαθιά τα τελευταία χρόνια, επιτάσσει προσεκτικές στρατηγικές κινήσεις από την πλευρά των διεθνικών, το θέμα των αποεπενδύσεων είναι ζωτικής σημασίας. Όσον αφορά στη άποψη της κοινής γνώμης, οι αποεπενδύσεις αντιμετωπίζονται με καχυποψία αφού συνήθως έχουν εκτεταμένες και σοβαρές συνέπειες γι αυτούς που εμπλέκονται, ειδικά γι αυτούς που χάνουν τις δουλειές τους και για τις περιοχές που χάνουν πολύτιμες θέσεις εργασίας. Στην εργασία αυτή μελετούνται αρχικά οι έννοιες της επιβίωσης μιας θυγατρικής, της επιτυχίας και της αποτυχίας. Στη συνέχεια αναλύεται η έννοια της αποεπένδυσης, οι διάφορες θεωρητικές προσεγγίσεις στο φαινόμενο αυτό καθώς και τα διάφορα μοντέλα εξόδου μιας διεθνικής από μία αγορά. Σημαντικό κομμάτι της βιβλιογραφίας αποτελούν και διάφοροι παράγοντες και η σχέση τους με την επιβίωση και συνακόλουθα με την αποεπένδυση. Στο δεύτερο μέρος της εργασίας αυτής μελετάται η περίπτωση της πολυεθνικής της Frigoglass και αναλύονται οι σημαντικότερες αποεπένδύσεις αυτής. / Divestment is an integral part of foreign affiliates. Even though many face divestment as failure of the company, it has to be considered as a result of the continuing evolving process and its trial to adapt to the environment so as to be profitable and competitive. The reasons that lead to divestment are many. Apart from the economic situation of the affiliate as many can imagine as the prevalent reason, there are also strategic reasons. It is noticeable that as much important the decision of investing for a company is for the evolution and its growth, so important are also the decisions for divestment, the choice of the suitable timing, the exit mode and at last the place of relocation. Besides they have to be studied many factors before investing, that they have to do with the internal and external environment of the company, in order the possibilities of divesting to be minimized. Especially now, that the worldwide economic crisis, the deepest of the last years, needs careful strategic steps, the issue of divestment is of vital importance. As for the public opinion, divestments are often faced with suspicion, as they have to do with serious effects especially for those who concern, those who lose their jobs . In this paper, they are studied the concepts of the survival of the affiliate, of the success and the failure. Also, it is analyzed the phenomenon of divestment, its theoretical approaches and the different exit modes. Moreover, an important part of this study has to do with the factors of the survival and of divestment. In the second part is studied the case of the multinational Frigoglass and they are analyzed its most important cases of divestments.

Η σχολική αποτυχία αποτελεί διαχρονικά το ζητούμενο του εκπαιδευτικού συστήματος. Φαινόμενο πολυσχιδές και πολυδιάστατο προσεγγίζεται ερευνητικά με διαφόρους τρόπους. Στην έρευνά μας επιχειρούμε να συνδέσουμε την αντιμετώπιση της σχολικής αποτυχίας με την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, ως φορέα διαμόρφωσης παιδαγωγικών πρακτικών ανάσχεσης του φαινομένου. Αξιοποιώντας το θεωρητικό πλαίσιο του B. Bernstein και εφαρμόζοντας την πολυμεθοδολογική προσέγγιση έρευνας – συνέντευξη και παρατήρηση στο πεδίο – συλλέξαμε τα δεδομένα μας και οδηγηθήκαμε σε συγκεκριμένα συμπεράσματα. Διαπιστώσαμε ότι η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών υπολείπεται στη διαδικασία συγκρότησης παιδαγωγικών πρακτικών που θα συμβάλλουν στον περιορισμό της σχολικής αποτυχίας. Οι κυρίαρχες παιδαγωγικές πρακτικές εμφανίζονται ομοιόμορφα, με επιμέρους διαφοροποιήσεις, αποτελούν διαδικασία μύησης στον κυρίαρχο κώδικα και συμβάλλουν στην πολιτισμική αναπαραγωγή ρυθμίζοντας τη συνείδηση των υποκειμένων. Τέλος, οι εκπαιδευτικοί μετέρχονται συγκεκριμένες στρατηγικές για τη στήριξη των "αδύνατων" μαθητών, οι οποίες επιφέρουν μια επιπλέον διαστρωμάτωση στην ήδη διαστρωματίζουσα παιδαγωγική πρακτική. / All over the years, school failure has been the aim of the educational system. Being a rather multifaceted and multidimensional phenomenon, school failure can be approached in various ways. This research attempts to associate facing school failure with in-service training which can be regarded as an agent to eliminate it. Utilizing B. Berstein’s theoretical framework and applying mixed methodology in our research – interview and observation in the field – we collected our data and reached certain conclusions. We found that in-service training falls short of establishing pedagogical practices that could help to reduce school failure. Dominant pedagogical practices are common, having only a few variations, and conductive to cultural reproduction as they influence the consciousness of the subjects. Finally, teachers use certain strategies to support weak students causing an additional stratification to pedagogical practice which is already stratifying

Στην συγκεκριμένη εργασία γίνεται απόπειρα να διερευνηθούν κάποιες πτυχές των κοινωνικών ανισοτήτων και της σχέσης που έχουν με την λεγόμενη σχολική αποτυχία. Έτσι, επιχειρείται μια θεωρητική προσέγγιση των συγκεκριμένων θεμάτων κάτω από το πρίσμα της δομολειτουργιστικής και της αλτουσεριανής οπτικής ενώ γίνεται εκτενής αναφορά και στη θεωρία του πολιτιστικού κεφαλαίου. Γίνεται προσπάθεια να εξεταστεί το ζήτημα της ισότητας των εκπαιδευτικών ευκαιριών και η σχέση που μπορεί να έχει με την έννοια της κοινωνικής ισότητας ενώ επιχειρείται να συνδεθεί η μορφή κοινωνικής οργάνωσης με την «ιδεολογία των χαρισμάτων». Τέλος η θεωρητική προσέγγιση που υιοθετείται συνδέεται με την σχολική πραγματικότητα μέσα από την μελέτη στοιχείων που σχετίζονται με τη Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη Για τον σκοπό αυτό εξετάζονται στοιχεία που αντλούνται μέσα από συνεντεύξεις ωρομισθίων εκπαιδευτικών που εργάζονται σε αυτή και αφορούν την δυσκολία να ξεπεραστούν οι κοινωνικές ανισότητες μέσα από τον σχολικό θεσμό, το πώς αυτές συνδέονται και δικαιολογούνται με/από την σχολική αποτυχία, την προσπάθεια του ελληνικού κράτους να θεσπίσει θεσμούς υποστηρικτικούς των μαθητών καθώς και την άποψη και την γενικότερη στάση των καθηγητών για την λειτουργία των θεσμών αυτών, μέσα στις διαμορφωμένες κοινωνικές συνθήκες. / The present work is an attempt to be explored some aspects of the social inequality and the relationship it has with the so-called school failure. So, there is a theoretical approach to the specific issues under the light of functionalism and Althusser’s point of view and is also made an extensive reference to the theory of cultural capital. It’s an attempt to address the issue of equal educational opportunities and the relationship it may has with the notion of social equality while there is an attempt to link the form of social organization with the "ideology of gifts”. The theoretical approach that is adopted is then connected to the school reality through the study of factors associated with Additional Teaching Support and through the thoughts of some hourly-paid teachers employed there. These factors are related to the difficulty of overcoming the social inequalities within the educational institution, how these are justified from school failure, the attempt of the Greek state to establish institutions supportive of students and the view and the general attitude of teachers for the operation of these institutions, within the specific social context.