Η παρούσα μελέτη επιχείρησε μια ανίχνευση της αλλαγής του τρόπου αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου με την εισαγωγή της διαδικασίας της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας και ειδικότερα στη βαθμίδα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Επιπλέον, η μελέτη βασίστηκε στη θεωρητική προσέγγιση του B.Bernstein και η υλοποίησή της βασίστηκε σε ανάλυση περιεχομένου και διεξαγωγή συνεντεύξεων. Βασικά ευρήματα της μελέτης αποτελούν: α) Το βασικό πλαίσιο της διαδικασίας της αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας στη βαθμίδα της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν αποτελεί αλλαγή σε σχέση με το προϋπάρχον πλαίσιο αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στην Ελλάδα β) Οι εκπαιδευτικοί της βαθμίδας της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης οι οποίοι κλήθηκαν να υλοποιήσουν το πλαίσιο αυτό θεωρούν ότι συνιστά αλλαγή σε σχέση με το προϋπάρχον πλαίσιο αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου στην Ελλάδα. / The present study attempted a detection of change in the way of evaluation of educational work with the import of process of school self-evaluation in primary education. Moreover, the study was based on the theoretical approach of B.Bernstein and its implementation was based on content analysis and interviews. Basic discoveries of study constitute: a) the basic frame of process of school self-evaluation in primary education does not recommend α change related to the preexisting frame of evaluation of educational work in Greece b) the teachers of primary education which were called to materialise this frame they consider that does recommend a change related to the preexisting frame of evaluation of educational work in Greece.

Οι μεγάλης εκτάσεως μεταρρυθμιστικές προσπάθειες που εφαρμόστηκαν στο δυτικό κόσμο τις τελευταίες δεκαετίες δεν κατέληξαν σε θεαματικά αποτελέσματα. Μπορεί να βελτιώθηκαν οι ικανότητες των εκπαιδευτικών και να εμπλουτίστηκαν οι γνώσεις τους, αλλά δεν κατόρθωσαν να ενεργοποιήσουν τη δημιουργικότητα τους. Αντίθετα τα τελευταία χρόνια εκφράζεται η άποψη ότι εστιασμένες παρεμβάσεις στα σχολεία, που το καθένα έχει τη δική του δυναμική ενδεχομένως να λειτουργούν πιο αποτελεσματικά. Για τους λόγους αυτούς στη διατριβή αυτή διερευνώνται διαδικασίες μέσα από τις οποίες ένα σχολείο μπορεί να ενεργοποιηθεί και να προωθήσει βελτιωτικές αλλαγές αξιοποιώντας τις δικές του δυνάμεις. Γίνεται απόπειρα να διαμορφωθεί ένα σύνθετο εργαλείο,το πορτραίτο, που θα μπορούσε να συμβάλλει σε προσπάθειες αυτοβελτίωσης του σχολείου. Στόχο του έχει να παράσχει μία εικόνα του σχολείου ως προς την ηγεσία για τη μάθηση, να δημιουργήσει κουλτούρας ανοιχτής και σοβαρής συζήτησης και να βοηθήσει τα μέλη της σχολικής κοινότητας να εντοπίσουν εστίες ανάπτυξης. Συνδυάζει ποσοτικά και ποιοτικά εργαλεία, που λειτουργούν συμπληρωματικά, στοχεύει στην οικοδόμηση γνώσης και συμβάλλει στη γεφύρωση της επιστημονικής με την εμπειρική γνώση. / The extensive reform efforts in the western world the recent decades didn’t end up to spectacular results. There might be improvements in the skills of teachers and enrichment of their knowledge but they didn’t manage to activate creativity. To the contrary in recent years there is a view that focused interventions in schools, each with a different dynamic, could be more effective. For these reasons this thesis researches processes through which a school can activate and promote improvement utilizing each own capability.There is an effort to format a complex tool, the portrait, which could contribute to self improvement efforts of the school. Its goal is to provide a picture of the school in regard to shared leadership for learning, to create a culture of open and in depth discussion and assist the members of the school community to identify possible focal points of growth.It combines quantitative and qualitative tools with complementary function, aims at knowledge building and bridges scientific and empirical knowledge.