- / -

Η έρευνα στην παρούσα εργασία εστιάζει στην εξόρυξη γνώμης/ συναισθήματος. Στόχος είναι η θεωρητική μελέτη των γλωσσολογικών τεχνικών και πόρων που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία της εξόρυξη γνώμης/ συναισθήματος και η υλοποίηση μέρους ενός συστήματος για την δημιουργία ενός τέτοιου γλωσσολογικού πόρου. Η εφαρμογή που αναπτύχθηκε στα πλαίσια της εργασίας επιτρέπει στους χρήστες να «ψηφίζουν» για την πολικότητα επιθέτων (αν το επίθετο έχει θετική, αρνητική ή ουδέτερη έννοια) της ελληνικής γλώσσας σε μια 5-βάθμια κλίμακα (από -2 έως 2). / This essay focuses on opinion/sentiment mining. It aims in a theoretical study of computational linguistic means and techniques that are used in the process of opinion/sentiment mining and in the development of a part of a system to implement such a linguistic mean. The application developed in the frame of this essay allows users to vote in a 5-scale (from -2 to 2) the polarity (positive, negative, neutral) of Greek adjectives.

- / -

- / -

- / -

Τα επιφωνήματα αποτελούν τυπικά στοιχεία του προφορικού λόγου, απαντώνται με μεγάλη ποικιλία σε όλες ανεξαιρέτως τις γλώσσες και χρησιμοποιούνται ευρέως στην καθημερινή γλωσσική επικοινωνία. Οι μη φυσικοί ομιλητές δυσκολεύονται στην κατανόηση της σημασίας και χρήσης των επιφωνημάτων και επιφωνηματικών εκφράσεων, εφόσον στηρίζεται κυρίως στην κατανόηση των πραγματολογικών συνθηκών και στην ανάλυση περιστάσεων επικοινωνίας. Η σπουδαιότητα του ρόλου τους σε μια γλώσσα και ο βαθμός δυσκολίας κατανόησης και χρήσης τους από τους μη φυσικούς ομιλητές καθιστά το θέμα της εξέτασης και ανάλυσης των επιφωνημάτων ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Στην εργασία αυτή ξεκινώ τη μελέτη των επιφωνημάτων με μια ιστορική αναδρομή, αναφερόμενη στην περίοδο απαξίωσης της μελέτης τους από τους γλωσσολόγους και στη συνέχεια στις σύγχρονες μελέτες των επιφωνημάτων. Περιγράφονται έρευνες και μελέτες των επιφωνημάτων από την πλευρά της σημασιολογίας, πραγματολογίας, φωνολογίας, μορφολογίας και σύνταξης. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται μια προσπάθεια συγκέντρωσης και καταγραφής παλαιότερων και νεότερων μελετών σχετικά με τον ορισμό, την οριοθέτηση, την κατηγοριοποίηση και την περιγραφή των λειτουργιών των επιφωνημάτων. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται και περιγράφεται το πώς πραγματεύονται μελέτες και γραμματικές της νέας ελληνικής γλώσσας το θέμα των επιφωνημάτων και καταλήγει σε κάποια συγκεντρωτικά συμπεράσματα σχετικά με: τον ορισμό και τα χαρακτηριστικά των επιφωνημάτων της νέας ελληνικής γλώσσας, το θέμα της φωνολογίας – φωνητικής τους, τις συνταγματικές τους σχέσεις με άλλα γλωσσικά στοιχεία, τις λειτουργίες τους. Τέλος, σε πίνακες συγκεντρώνεται και παρουσιάζεται η κατηγοριοποίηση και ταξινόμηση των επιφωνημάτων από μελετητές της νέας ελληνικήςγλώσσας. Η έρευνα της εργασίας αφορά τη συλλογή δεδομένων συχνότητας επιφωνημάτων της νέας ελληνικής γλώσσας, τη συλλογή δεδομένων σχετικά με τις λέξεις που τείνουν να συνυπάρχουν με ένα επιφώνημα και τις σημασίες των εξεταζόμενων επιφωνημάτων με βάση το συμφραστικό τους πλαίσιο. Από τη συλλογή των στοιχείων και την ανάλυση και ερμηνεία τους προβαίνω σε κάποια συμπεράσματα σχετικά με τα συχνόχρηστα επιφωνήματα της νέας ελληνικής γλώσσας και τις σημασίες τους. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η μεθοδολογία των σωμάτων κειμένων για γλωσσολογική έρευνα, όπως περιγράφεται και αναλύεται από τους Biber κ.ά. (1998). Ως σώματα κειμένων χρησιμοποιήθηκαν τα θεατρικά έργα 18 διαφορετικών συγγραφέων. Η χρησιμότητα της παρούσας εργασίας έγκειται στη δυνατότητα σχεδιασμού υλικού διδασκαλίας των επιφωνημάτων για τους διδασκόμενους την ελληνική ως δεύτερη/ξένη γλώσσα. / Interjections are typical elements of spoken language and occur in great variety in any language. They are commonly and constantly used in everyday communication but their role and signification varies widely from language to language and from culture to culture. Therefore, non-native speakers find it difficult to understand the right meaning of interjections and interjectional expressions and to use them correctly; this is mainly due to the fact that their comprehension mostly depends on the correct understanding of their pragmatic function and on the analysis of the relevant communication context. The important role that interjections play in a language, and the degree of difficulty for non-native speakers to correctly understand and use them, makes the research on and the analysis of interjections both useful and interesting. In my work I begin with an historical overview of the research in this field, starting with the period in which interjections were a topic rather neglected by linguists on to the contemporary days. I outline the findings of studies and investigations of interjections in various linguistic sub-fields (semantics, pragmatics, phonology, morphology and syntax). In the first chapter I propose an inventory of older and (especially) more recent studies relating to different aspects of interjections (definition, categorisation and description of their functioning). In the second chapter I show and describe how modern Greek studies and grammars deal with the topic of interjections and I formulate some conclusions relating to the following aspects: definition and characteristics of interjections in contemporary Greek, phonetic/phonological aspects, syntagmatic relation with other aspects of the language, functioning. At the end of the chapter I propose in taxonomy tables a categorization of interjections based on relevant studies of contemporary Greek. The third part of my dissertation is centred on data collection and analysis relating to the following aspects of the interjections: frequency of use, words used in conjunction with interjections and significance of the analysed interjections in their context of use. Based on data collection and analysis I come to some conclusions concerning the most frequently used interjections in modern Greek and their significance. As far as the data collection is concern I adopted the corpus-based approach to the study of language as described and analysed by Biber et al. (1998). Concretely I selected and analysed theatrical works by 18 different contemporary Greek writers. The conclusions I came to will prove useful to design teaching units on interjections tailored to the needs of pupils learning Greek as second or foreign language.

Η εξέλιξη των υπολογιστών στις τελευταίες δεκαετίες και η εξάπλωση της χρήσης τους οδήγησε και στην είσοδο τους στο χώρο της εκπαίδευσης. Η παρούσα εργασία διερευνά τον τρόπο και τα χαρακτηριστικά της εμπλοκής τους στη διδακτική μιας γλώσσας, ως δεύτερης ή ξένης, και προτείνει ένα αλγοριθμικό μοντέλο που σκοπό έχει την αξιολόγηση της γραμματικότητας απλών προτάσεων της νέας ελληνικής και τον εντοπισμό συνήθων λαθών που γίνονται από μη φυσικούς ομιλητές κατά το σχηματισμό τους. / The evolution of computers in recent decades and the spread of their use led to their introduction in the field of education. This paper investigates the methods and the characteristics of their involvement in the teaching of a language as a second or foreign, and suggests an algorithmic model that aims to assess the grammaticality of simple sentences of Modern Greek and detect routine errors made ​​by non-native speakers during their formation.

Οι εφαρμογές των βασικών αρχών του ΔΕΠΠΣ στο νέο σχολικό εγχειρίδιο για το μάθημα της ελληνικής γλώσσας στα βιβλία της ΣΤ΄ τάξης του δημοτικού και της Α΄ τάξης του γυμνασίου. / The applications of the new theories of learning in the Greek curriculum in the new school books of the last class of the primary school and the first class of the high school.

Συγκριτική συντακτική ανάλυση του Παρακειμένου της Νέας Ελληνικής και των κυριοτέρων ρωμανικών και γερμανικών γλωσσών. / The present thesis is an analysis concerning the periphrases of the present perfect in Modern Greek, and in the main Romance and Germanic languages, Spanish, Portuguese, French, Italian, English, German and Dutch. It consists of three chapters. In the first chapter, I present the data concerning the formation and the uses of the present perfect in the aforementioned languages. I particularly insist on the fact that in some languages there is auxiliary selection. French, Italian, German and Dutch, on one hand, generally select the auxiliary verb “have” to form the periphrases of the present perfect of transitive verbs, whereas, they select the verb “be” to form the present perfect of unaccusative verbs. Moreover, two of these languages, French and Italian have participle agreement. The participle used in the formations of these periphrases agrees in gender and number with the subject of the phrase if the auxiliary verb “be” is used, whereas, it agrees with the object if the verb “have” is used, but only on condition that the object precedes the participle. This can occur mainly when the object is a pronoun. In the second chapter, I proceed to the syntactic analysis of the data. I look into Kayne’s (1993) analysis on auxiliary selection. Kayne, following Freeze (1992), supports that the syntactic analysis of the possessive “have” should be adopted for the auxiliary “have” as well. He believes that the only difference between the two constructions is the fact that the complement of the auxiliary “have” should be one appropriate for a participle. Moreover, Kayne (1993) supports that the two auxiliary verbs “have” and “be” are basically the same. “Have” is “be” with a locative. In this chapter I also present some additional, more recent views concerning the constructions of the periphrases of the present perfect, the ones of Iatridou (2007) and D’Alessandro (2010). In the third chapter, I look into participle agreement. I suggest that this kind of agreement is related to, and depends on the position of adjectives in each language. In languages like French and Italian the adjective is usually put after the substantive. As a result, participles only agree with the argument they characterize/determine, depending on the construction, if they are in a structural position which is compatible with the position of the adjective. In languages like German and Dutch, adjectives always precede substantives. However, participles never do so when they are part of a periphrasis of the present perfect. German and Dutch never show participle agreement. In Greek, on the other hand, the adjective can either precede or follow the verb. This seems to be the reason why participles in Greek always show agreement. Finally, in English, adjectives and consequently participles never show any kind of agreement due to the fact that they lack clitic morphology. Following Wasow (1977) and his analysis on verbal and adjectival participles, but also Kibort (2005), I support that past participles that show agreement constitute an intermediate participial category between the verbal and the adjectival ones. They seem to be “resultative” participles which act as verbs but bear adjectival features. I propose that it is possible that the function of these participles in the periphrases of the present perfect is either to produce or to reinforce the perfect of result. I conclude that Modern Greek is the only language, among the ones examined, that has unconditional participial agreement, and can produce two different kinds of the present perfect with most verbs, the perfect of experience, on one hand, and the perfect of result, on the other.

Η αναγνώριση και κατηγοριοποίηση ονομάτων οντοτήτων είναι μία ιδιαίτερα χρήσιμη υπό-εργασία σε πολλές εφαρμογές επεξεργασίας φυσικής γλώσσας. Σε αυτήν την εργασία παρουσιάζεται μία προσπάθεια αναγνώρισης και κατηγοριοποίησης ονομάτων προσώπων, ημερομηνιών, περιοχών(πόλεων, χωρών) και οργανισμών(π.χ. Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού) χρησιμοποιώντας μια νέα μέθοδο επιβλεπόμενης μάθησης για ταξινόμηση δεδομένων, τα «Τυχαία Δάση». Η μέθοδος κατηγοριοποίησης αυτή, χρησιμοποιεί ένα σύνολο δέντρων απόφασης, όπου το κάθε ένα «ψηφίζει» μια κατηγορία. Η τελική και οριστική κατηγοριοποίηση γίνεται με το «τυχαίο δάσος» να διαλέγει την κατηγορία με τις περισσότερες ψήφους. Σε μια συλλογή ελληνικών κειμένων, εφαρμόστηκαν τεχνικές επεξεργασίας κειμένων για διαχωρισμό και κατηγοριοποίηση των λέξεων, όπου το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν ένα σύνολο χαρακτηριστικών για κάθε λέξη. Το σύνολο των χαρακτηριστικών χωρίστηκε σε ένα «σύνολο εκπαίδευσης» και ένα «σύνολο ελέγχου». Το «σύνολο εκπαίδευσης» χρησιμοποιήθηκε για την εκπαίδευση του «τυχαίου δάσους». Το τελευταίο, θα χρησιμοποιηθεί για την αναγνώριση της κατηγορίας στην οποία ανήκει μια λέξη. Το Τυχαίο Δάσος που αναπτύχθηκε, ελέγχθηκε με βάση το «σύνολο ελέγχου» και προέκυψαν ικανοποιητικά αποτελέσματα, πιο συγκεκριμένα για την κατάταξη ημερομηνιών και οργανισμών η απόδοση ήταν 96% ενώ η ακρίβειά του ήταν 93%. Επιπλέον, για το πρόβλημα που διερευνάται, συγκρίθηκαν τα αποτελέσματα της χρήσης Μηχανών Διανυσμάτων Υποστήριξης και Νευρωνικών Δικτύων με αυτά των Τυχαίων Δασών. / Name entity recognition and categorization is a very important subtask in several natural language processing applications. In this master thesis, we present an attempt to recognize and categorize person names, temporal expressions(i.e. dates), areas (cities/countries), organizations (e.g. Public Electric Company) by using a new supervised learning method for classification, Random Forests. This classification method, uses a group of decision trees where each tree, votes for one classification category. The Random Forest results to the classification category with the most votes. In a Greek corpus (collection of texts), text processing techniques were applied such as stemming and tokenization. The result obtained was a set of features for each word. The set of features was divided to a “train dataset” and a “test dataset”. The “train dataset” was used in order to train the Random Forest. The latter will classify each word to one of the four categories mentioned before. The Random Forest, was tested against the “test dataset” and the results were very satisfactory, in particular the performance for classifying dates and organizations was 96%, in addition classification accuracy was 93%. Furthermore, for the problem examined, the results of using Support Vector Machines and Neural Networks, where compared with the ones of Random Forests.