Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η περιγραφή της ταυτότητας και η ευρετηρίαση του ετήσιου εγκυκλοπαιδικού εντύπου Ποικίλη Στοά με εκδότες αρχικά τον Ιωάννη Αρσένη και πολύ αργότερα τον Μιχαήλ Ραφαήλοβιτς. Η Ποικίλη Στοά κυκλοφόρησε στην Αθήνα την περίοδο 1881-1914 ανά διαστήματα. Η κυκλοφορία της μπορεί να διακριθεί σε τρεις περιόδους: περίοδος Α΄: 1881-1898 (1881-1887, 1889, 1891, 1894-1896, 1898), περίοδος Β΄: 1899 και περίοδος Γ΄: 1912-1914. Απαρτίζεται από 16 τόμους και εξετάστηκε στο σύνολό της. Η μελέτη της Ποικίλης Στοάς έγινε με βάση το ψηφιοποιημένο αντίτυπο που φυλάσσεται στο Εθνικό Λαογραφικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α.). Ψηφιακό αντίτυπό της βρίσκεται στη διαδικτυακή βάση Κοσμόπολις της Βιβλιοθήκης και του Κέντρου Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών. Μέρος της εργασίας αυτής θα αξιοποιηθεί από τη Βιβλιοθήκη και το Κέντρο Πληροφόρησης του Πανεπιστημίου Πατρών για τον εμπλουτισμό του Πίνακα Περιεχομένων του ψηφιακού αυτού αντιτύπου. Η παρούσα εργασία αποτελείται από δύο μέρη: στο πρώτο και εισαγωγικό μέρος, ύστερα από μια σύντομη αναφορά στο ημερολογιακό είδος, στο οποίο εγγράφεται η Ποικίλη Στοά, εξετάζεται το περιεχόμενό της και παρουσιάζονται τα συμπεράσματα της έρευνάς μου σχετικά με την ύλη και τους συνεργάτες (συγγραφείς και μεταφραστές) της έκδοσης. Όπως θα φανεί, η ταυτότητα του εντύπου δεν προσδιορίζεται μόνο από τις προθέσεις του εκδότη ή των εκδοτών του, αλλά από το σύνολο των συνεργατών και το είδος των συνεργασιών που αυτοί προσφέρουν. Το δεύτερο μέρος της εργασίας αποτελείται από οκτώ (8) πίνακες, στους οποίους ευρετηριάζονται δεδομένα του εντύπου. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Ποικίλη Στοά από το έτος 1899 χάνει τον ημερολογιακό της χαρακτήρα και προσειδιάζει σε περιοδικό. Συγκεκριμένα, την δεύτερη (1899) και τρίτη περίοδο (1912-1914) κυκλοφορίας της έχει πλέον τον χαρακτήρα του περιοδικού, όπως δείχνουν και οι νέοι υπότιτλοι: «Εθνική Εικονογραφημένη Επετηρίς» (1899, 1912) και «Εθνική Εικονογραφημένη Επιθεώρησις» (1914). / --

Η παρούσα εργασία έχει στόχο τη διεξοδική καταλογράφηση των συνεργατών του περιοδικού Πλανόδιον από το 1ο μέχρι το 49ο τεύχος του. Η κατάταξη γίνεται με μορφή καταλόγων, κατά αλφαβητική σειρά και διάκριση με βάση το είδος του δημοσιεύματος με το οποίο ο κάθε συνεργάτης εμφανίζεται στις σελίδες του (ειδολογική ταξινόμηση). Παράλληλα, συνοδεύεται με αναλυτική παρουσίαση των περιεχομένων του περιοδικού, ώστε να αναδειχθούν το ύφος, ο χαρακτήρας, το περιεχόμενο και η δομή του, ενώ τέλος θα ολοκληρωθεί με μια κριτική αποτίμησή του. Το Πλανόδιον είναι ένα ιδιαίτερο λογοτεχνικό περιοδικό που έχει αφήσει το δικό του ιδιαίτερο στίγμα στον λογοτεχνικό χώρο (και θα συνεχίσει να το αφήνει), κυρίως με τη συνέπεια, το κύρος και την αγάπη που διακρίνει τον εκδότη και τους συνεργάτες του για τη λογοτεχνία. Δεν είναι διόλου τυχαίο πως το Πλανόδιον διατηρεί μια ξεχωριστή φυσιογνωμία που την οφείλει στον ευγενικό ιδρυτή και εκδότη του, τον συγγραφέα Γιάννη Πατίλη. Ξεκινά «αρχικά ολιγοσέλιδο, με βασικό άξονα ενδιαφερόντων τα κριτικά και φιλολογικά δοκίμια, βιβλιοκρισίες και σχόλια, περιέχει όμως και σύγχρονη ελληνική - ξένη ποίηση και πεζογραφία». / This work aims at the extensive registry of the contributors of the magazine Planodion from its first to its forty-ninth issue. Its classification follows a registry pattern using alphabetical order and distinction based on the type of publication each contributer follows on his pages. Simultaneously, it is accompanied by an analytical presentation of the contents of the magazine, therefore distinguishes the style, the character, the content and the structure, whilst concluding with his critical assessment. The Planodion is a particular literary magazine which has marked its own special stigma in the domain of literature (and will continue to do so) mainly on the consequences, the prestige and the love that distinguishes the editor and his colleagues in literature. It is by no means accidental that the Planodion maintains its distinct physiognomy which is due to the kind founder editor and writer Yianni Patili. He began initially with a few pages with particular interest in critical and literary essays, book reviews and commentaries, which also include contemporary greek and foreign poetry and proze.

Η παρούσα μελέτη έχει διττό χαρακτήρα, περιγραφικό και ερμηνευτικό (ο ερμηνευτικός της χαρακτήρας ασφαλώς δεν είναι εξαντλητικός αλλά οριοθετημένος στο επίπεδο και στο πλαίσιο αναγκών της). Σημείο εκκίνησης της εισαγωγής αυτής είναι: α. η διερεύνηση των προθέσεων της συντακτικής ομάδας του περιοδικού και η ένταξή τους στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής (ιστορικά, κοινωνικά και λογοτεχνικά συμφραζόμενα των αρχών του 20ού αιώνα στην Κέρκυρα αλλά και στον ευρύτερο επτανησιακό χώρο)∙ β. το ιδεολογικό και αισθητικό υπόβαθρο την περίοδο της δημιουργίας της Κερκυραϊκής Ανθολογίας, με άλλα λόγια όλες εκείνες οι κοινωνικές, πολιτικές αλλά και οι εν γένει καλλιτεχνικές συνθήκες και ζυμώσεις, οι οποίες οδήγησαν στη σύλληψη και εν συνεχεία εξέθρεψαν πνευματικά τη συγκρότηση του περιοδικού και γ. η περιγραφή των προγραμματικών στόχων, καθώς κλιμακώνονται ή και αποκλιμακώνονται ανάλογα, κατά τη διάρκεια της εκδοτικής πορείας της Κερκυραϊκής Ανθολογίας∙ αποκλίσεις –συγκλίσεις, αντιστοιχία ή μη των λόγων και έργων του περιοδικού, ανακολουθίες και γενικότερα αυτό που θα καλούσαμε ιδεολογικό-αισθητικό πλαίσιο ή και ορίζοντας προσδοκιών της διεύθυνσης του περιοδικού. Ακολουθεί μια ευσύνοπτη αναφορά στους ιδρυτές του περιοδικού και στην εν γένει πρόσληψη και υποδοχή του από τα άλλα έντυπα και την κριτική της εποχής. Παράλληλα, εξετάζονται ορισμένα από τα στοιχεία της προσωπικότητας των κυριότερων συντελεστών που δημιούργησαν ή και φιλοτέχνησαν τις σελίδες του περιοδικού, τις επιλογές τους που καθόρισαν και το ύφος της Κερκυραϊκής Ανθολογίας. Επιπλέον, από την περιγραφή των δύο διαφορετικών περιόδων λειτουργίας του περιοδικού, τις θέσεις και τις αντιθέσεις που προέκυψαν από την πλευρά των συνεργατών, απορρέουν και τα ανάλογα συμπεράσματα που αφορούν στην ιδιοσυστασία, αλλά και στην απαγκίστρωσή του από το αρχικό προγραμματικό πλαίσιο, που τελικά προκάλεσε και τα σημάδια γήρανσης και τελμάτωσης. Για τον λόγο αυτό, επειδή η δεύτερη περίοδος κυκλοφορίας του περιοδικού είναι σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα, δίνεται μεγαλύτερη έμφαση στα νέα πρόσωπα που προέρχονται από το αθηναϊκό κέντρο για να απαντηθούν, στο βαθμό του δυνατού, τα ερωτήματα, αν πρόκειται δηλαδή για σύμπτωση ή νομοτελειακή κατάληξη, δρομολογημένη ήδη από το κερκυραϊκό περιβάλλον. Από την περιδιάβαση στις σελίδες του περιοδικού ανασυστήνεται το κλίμα της επτανησιακής λογοτεχνικής παραγωγής και η πορεία της που βρισκόταν σε ύφεση και παρακμή, αλλά κατόρθωσε εν τούτοις να αποδείξει τη σημαντική συμβολή του εντύπου στη διαμόρφωση της ιστορίας της νεοελληνικής λογοτεχνίας. / -

Η παρούσα εργασία μελετά το "Αττικόν Ημερολόγιον", το οποίο εκδόθηκε από τον Ειρηναίο Ασώπιο στην Αθήνα, σε 25 τόμους, από το 1867 έως το 1896, με μια διακοπή έξι ετών. Στόχος είναι η ανάδειξη της πολιτισμικής ταυτότητας του περιοδικού και της συμβολής του στην εξέλιξη του ημερολογιακού είδους. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται σύντομη αναδρομή στις πρόδρομες μορφές ημερολογίων και στα χαρακτηριστικά τους. Τα επόμενα κεφάλαια εξετάζουν τη δημοσιευμένη ύλη του περιοδικού, η οποία αντλείται από ποικίλα γνωστικά πεδία, όπως θετικές επιστήμες, ιστορία, φιλολογία, λογοτεχνία και αρχαιολογία. Στο τελευταίο κεφάλαιο μελετώνται τα προσωπικά κείμενα του εκδότη, οι «επινομίδες» και τα ευθυμογραφήματά του μέσα από τα οποία αναδύεται το σατιρικό πνεύμα του, αλλά και ιστορικές μελέτες του και βιογραφικού τύπου άρθρα. / This paper investigates the "Atticon Hmerologion" which was published by Eirinaios Asopios in Athens, in 25 volumes, from 1867 until 1896, with an interruption of six years. The aim is to promote the cultural identity of the magazine and its contribution to the development of the calendar type. The first chapter gives a brief overview on precursors calendars and their features. The following chapters examine the published content of the magazine, which draws from diverse fields of knowledge such as exact sciences, history, philology, literature and archeology. In the last chapter we discuss the personal documents of the issuer, the “epinomides” and his humorous writtings, which emerge his satirical spirit, but also historical studies and biographical articles.

Η παρούσα εργασία έχει στόχο να καταγράψει αναλυτικά τα περιεχόμενα, τους συνεργάτες και τα αναφερόμενα πρόσωπα του περιοδικού Δια- κείμενα, από το πρώτο (1) έως και το δέκατο τρίτο (13) τεύχος του. Η καταγραφή ακολουθεί την αλφαβητική σειρά, ενώ γίνεται διαχωρισμός σε ελληνικά και ξένα ονόματα. Παράλληλα, παρουσιάζονται λεπτομερώς τα περιεχόμενα κάθε τεύχους χωριστά, ώστε να αναδειχθεί πληρέστερα ο χαρακτήρας, η δομή και το ύφος του περιοδικού. Ακολουθεί η καταγραφή των περιεχομένων της σειράς Διακειμενικά, η οποία κυκλοφορεί παράλληλα με το περιοδικό. Τέλος, η εργασία περιλαμβάνει την κριτική αποτίμηση του εντύπου και σχόλια- σκέψεις για τη συμβολή του στον τομέα της Συγκριτικής Γραμματολογίας στη χώρα μας. / -

Στην παρούσα εργασία γίνεται μια ανάλυση περιεχομένου του περιοδικού Αλεξανδρινή Τέχνη καθώς και παρουσίαση συγγραφέων, ποιητών και κειμένων κατά είδος και τεύχος. Επίσης αναφέρεται η χρονική περίοδος δημοσίευσής της καθώς και τα κοινωνικοπολιτικά δρώμενα που συνέπιπταν με αυτή. / This research paper presents a content analysis of the literature magazine Alexandrini Texni including the presentation of writers, poets and artifacts presented by type and genre. It also indicates the period of publication plus the sociopolitical events that coincided with it.

Αντικείμενο της εργασίας είναι το εξαμηνιαίο λογοτεχνικό περιοδικό «Ποίηση», που εκδόθηκε στην Αθήνα από το 1993 ως το 2007 και, ειδικότερα, η ευρετηρίαση του περιοδικού, η οποία συνοδεύεται από την παρουσίαση της ταυτότητας και της ύλης του. Η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του περιοδικού, καθώς και τις τάσεις που εκφράζονται, οι οποίες αποτελούν σημαντικό δείκτη διαμόρφωσης του ποιητικού τοπίου μέσα στα πολιτισμικά συμφραζόμενα. Η εργασία είναι διαρθρωμένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται τα στοιχεία ταυτότητας του περιοδικού, η έκδοση και το πρόγραμμα της «Ποίησης». Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται η ύλη του περιοδικού• στόχος είναι να διαφανεί το κλίμα που διαμορφώνεται μέσα από τις σελίδες της «Ποίησης». Εξετάζονται τα λογοτεχνικά κείμενα, τα δοκίμια και τα κείμενα λογοτεχνικής θεωρίας και κριτικής, που δημοσιεύονται στο περιοδικό. Σε επόμενο κεφάλαιο, του ίδιου μέρους, γίνεται λόγος για τις μόνιμες στήλες «Διαθέσεις», «Κριτική» και «Trivia», οι οποίες συνδέονται με την επικαιρότητα και αποτελούν άμεσο δείκτη της πνευματικής κατάστασης της εποχής. Στο τρίτο μέρος δίνονται οι αρχές της ευρετηρίασης και τα ευρετήρια της «Ποίησης», τα οποία περιλαμβάνουν δέκα πίνακες. Η εργασία κλείνει με ένα επίμετρο στο οποίο δίνονται τα αριθμητικά στοιχεία της ταυτότητας του περιοδικού. / -

Το περιοδικό "Μπουκέτο" κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1924 και συνέχισε χωρίς διακοπή μέχρι το 1946. Πρόκειται για ένα περιοδικό ποικίλης ύλης με πλούσιο λογοτεχνικό περιεχόμενο, με το οποίο συνεργάστηκαν σημαντικά ονόματα της νεοελληνικής φιλολογίας: ο Μήτσος Παπανικολάου, ο Ναπολέων Λαπαθιώτης, ο Παύλος Νιρβάνας, ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, ο Σταμάτης Σταματίου και πολλοί άλλοι. Στο εισαγωγικό μέρος της εργασίας παρουσιάζονται τα στοιχεία ταυτότητας του περιοδικού και οι συνεργασίες του, επιχειρείται μια γενική ανάλυση του περιεχομένου και της θεματολογίας του και μια σύντομη εξέταση της σχέσης του με το αναγνωστικό κοινό. Το κύριο μέρος αποτελούν τα ευρετήρια των περιεχομένων, αρχικά κατά τεύχος και ακολουθούν τα ευρετήρια των ονομάτων. / The "Bouketo" magazine was first released in April 1924 and continued to be published without interruption until 1946. It is a magazine with a rich literary content, with which important names of modern Greek literature were affiliated, such as Mitsos Papanikolaou, Napoleon Lapathiotis, Pavlos Nirvanas, Grigorios Xenopoulos, Stamatis Stamatiou and many others. In the introductory part of the study, there is a presentation of the magazine’s identity and collaborations as well as a general analysis of its content and themes presented and, also, a brief examination of its relationship with the audience. The main part consists of the contents indexes, first by issue, followed by the names indexes.

Αντικείμενο της εργασίας είναι η παρουσίαση της ταυτότητας του λογοτεχνικού και φιλολογικού περιοδικού "Ακρίτας" και η αναλυτική ευρετηρίασή του. Η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του βραχύβιου αυτού περιοδικού και τη συμβολή του στη διαμόρφωση του λογοτεχνικού πεδίου των αρχών του 20ου αιώνα.Το περιοδικό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το Μάρτιο του 1904 και συνέχισε χωρίς διακοπή μέχρι το Φεβρουάριο του 1906. Οι βασικότεροι συντελεστές του "Ακρίτα" ήταν ο εκδότης του, Σωτήρης Σκίπης, η Αιμυλία Κούρτελη και ο Άριστος Καμπάνης.Επιπλέον, με το περιοδικό συνεργάστηκαν και άλλοι σημαντικοί λόγιοι και λογοτέχνες, όπως ο Άγγελος Σικελιανός, ο Κωστής Παλαμάς, ο Ρώμος Φιλύρας και ο Δημοσθένης Βουτυράς. Η εργασία είναι διαρθρωμένη σε τρία μέρη. Στο πρώτο μέρος παρουσιάζονται η ταυτότητα, οι στόχοι, οι αναγνώστες και οι συντελεστές του "Ακρίτα". Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζονται η ύλη του περιοδικού, τα πρωτότυπα έργα και τα μεταφρασμένα έργα που δημοσιεύονται στις σελίδες του.Τέλος, στο τρίτο μέρος δίνονται οι αρχές της ευρετηρίασης και τα ευρετήρια του "Ακρίτα", τα οποία περιλαμβάνουν τέσσερις πίνακες. / Subject of this thesis is the presentation of the identity and the detailed indexing of the literary magazine "Akritas". This study attempts to highlight the special character of this short-lived magazine and its contribution to the shaping of literature in the beginning of the twentieth century. The magazine was first released in March 1904 and continued to be published without interruption until February 1906. The main contributors of the "Akritas", were its publisher Sotiris Skipis, Emilia Kourteli and Aristos Kampanis. Additionally, several important scholars and writers of that era were affiliated with the magazine, such as Aggelos Sikelianos, Kostis Palamas, Romos Filiras and Dimosthenis Voutiras. This thesis consists of three parts. The first part presents the identity, the objectives, the audience and the collaborations of the "Akritas". The magazine's content as well as the original and translated works that are published in the magazine are presented in the second part. The third and last part contains the indexing principles and the indexes of the "Akritas", which are four in the number.

Η παρούσα εργασία εκπονείται στο πλαίσιο του Μεταπτυχιακού Προγράμματος «Σύγχρονες προσεγγίσεις στη γλώσσα και στα κείμενα» της Νεοελληνικής Ειδίκευσης του τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Πατρών και έχει σκοπό την εξέταση του αθηναϊκού περιοδικού Αναγέννηση που κυκλοφορεί με το παράρτημα Σχολική Πράξη. Πρόκειται για ένα επιστημονικό περιοδικό, ποικίλης ύλης που ασχολείται με τη φιλοσοφία, την ψυχολογία, το φεμινισμό, τις θετικές επιστήμες, την κοινωνιολογία, την πολιτική, την τέχνη και την παιδεία. Η Αναγέννηση λειτουργεί σαν σεισμογράφος της Παιδείας και της πνευματικής κίνησης στην εποχή του Μεσοπολέμου, αφού επικεντρώνεται στα καίρια γλωσσικά, παιδαγωγικά και εκπαιδευτικά ζητήματα, γεννά κοινωνικούς προβληματισμούς και αναζητά λύσεις. Η αφετηρία της έκδοσής της συμπίπτει χρονολογικά με την πτώση της παγκαλικής δικτατορίας, ενώ η λήξη της με τη σαρωτική νίκη του Βενιζέλου στις εκλογές τον Αύγουστο του 1928. Αναφορικά με τη δομή της παρούσας εργασίας, στο πρώτο κεφάλαιο σκιαγραφούνται οι προσωπικότητες του Δημήτρη Γληνού, διευθυντή της Αναγέννησης και του Κώστα Σωτηρίου, διευθυντή σύνταξης στο δεύτερο τεύχος του περιοδικού και επισημαίνονται οι σταθμοί της πνευματικής, εκπαιδευτικής και πολιτικής τους πορείας. Ωστόσο, για να εξεταστεί η ιδιαίτερη φυσιογνωμία του περιοδικού και να καταγραφεί η σταδιοδρομία των δύο διευθυντών στις πραγματικές της διαστάσεις κρίθηκε αναγκαίο να αποτυπωθεί το ιστορικό πλαίσιο της εποχής. Ως εκ τούτου, στο δεύτερο κεφάλαιο γίνεται μια ιστορική, πολιτική, κοινωνιολογική ανασκόπηση των γεγονότων που επηρέασαν ή σημάδεψαν την εποχή του Μεσοπολέμου και αποδίδεται η πνευματική περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Στο τρίτο κεφάλαιο εξετάζεται εμβριθώς η ταυτότητα του περιοδικού. Συγκεκριμένα, εξετάζεται ο τίτλος, το έμβλημα, η αιτία διακοπής, η ταυτότητα των συνεργατών, το αναγνωστικό κοινό στο οποίο απευθύνεται η Αναγέννηση, η ύλη και η οργάνωσή της, συμπεριλαμβανομένων των προγραμματικών δηλώσεων και των θεματικών της ενοτήτων. Στην ύλη του περιοδικού εμπεριέχονται θέματα που αφορούν την εκπαίδευση, την ιδεολογική ταυτότητα του περιοδικού, τις συζητήσεις που διεξάγονται ανάμεσα στους συνεργάτες για τους φυσικούς και τους κοινωνικούς νόμους, για τη διδασκαλία της Ιστορίας, για την τονική και ορθογραφική μεταρρύθμιση. Στη συνέχεια, ακολουθεί εξέταση της ύλης που σχετίζεται με τη δίκη του Γληνού για την υπόθεση Παναΐτ Ιστράτι, τις αντιδράσεις των ιδεολογικών περιοδικών της εποχής, τον φεμινισμό, την ψυχολογία, τη λογοτεχνία και το δημοτικό τραγούδι. Επίσης, εξετάζονται οι βιβλιοκρισίες του περιοδικού για τις εκδόσεις λογοτεχνίας, θεάτρου, Παιδοψυχολογίας, παιδαγωγικής ύλης, φιλοσοφίας, κοινωνιολογίας και πολιτικής. Ακόμη, στην ύλη του περιοδικού περιλαμβάνονται αισθητικά κείμενα που αφορούν τις εικαστικές τέχνες και ποικίλες άλλες μελέτες για τις θετικές επιστήμες, την πολιτική και την κοινωνιολογία. Τέλος, η σκιαγράφηση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας της Αναγέννησης ολοκληρώνεται με την πλήρη ευρετηρίασή της. / -