Στην παρούσα εργασία επιχειρείται η περιγραφή ενός εθίμου μιας αγροτικής κοινότητας της Ηλείας, των Μακρισίων. Πρόκειται για τα χοιροσφάγια, έθιμο ενταγμένο στον εθιμικό κύκλο της αποκριάς στη συγκεκριμένη κοινότητα. Παράλληλα επιδιώκεται η ανίχνευση της παιδαγωγικής διάστασης που αυτό ενέχει, καθώς αξιολογείται ως σημαντικό γεγονός της πολιτιστικής και κοινωνικής ζωής των κατοίκων. Αρχικά παρουσιάζεται το θεωρητικό και μεθοδολογικό πλαίσιο της έρευνας. Δίνονται οι βασικές αρχές και η θεωρία της κοινωνικής και πολιτισμικής ανθρωπολογίας. Αναζητούνται τα χαρακτηριστικά εκείνα της ανθρώπινης συμπεριφοράς που την εντάσσουν στο πολιτισμικό κεφάλαιο μιας κοινωνικής ομάδας. Καθώς επελέγη η εθνογραφική μέθοδος, ως η πιο κατάλληλη για τη μελέτη μιας κοινωνικής σκηνής στα πλαίσια μιας συλλογικής και διαχρονικής πολιτισμικής εκδήλωσης, περιγράφονται οι βασικές αρχές και τα μεθοδολογικά εργαλεία που αυτή χρησιμοποιεί. Στη συνέχεια γίνεται προσπάθεια καταγραφής κάποιων διαχρονικών πτυχών του εθίμου όπως αυτό παρουσιάζεται στη βιβλιογραφία. Ανιχνεύονται οι γεωγραφικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, στη συγχρονία και τη διαχρονία, που καταδεικνύουν την πολυμορφία και την πολυσημία του. Ακολουθεί η περιγραφή του εθίμου, όπως αυτό καταγράφηκε στη συγκεκριμένη κοινότητα. Παρουσιάζονται τα εθνογραφικά δεδομένα που προήλθαν από επιτόπια έρευνα με συμμετοχική παρατήρηση και άτυπες συνεντεύξεις. Η ανάλυση των δεδομένων της έρευνας επικεντρώνεται στον παιδαγωγικό χαρακτήρα του εθίμου. Αναλύονται ο σκοπός, οι παιδαγωγικές πρακτικές, και οι παιδαγωγικοί στόχοι που κατατείνουν να δώσουν χαρακτηριστικά παιδαγωγικής δράσης σε μια εθιμική πολιτισμική δραστηριότητα. / The present paper attempts the description of a custom of an agricultural community of Ilia Prefecture, Makrisia. Specifically, it is about pig slaughter, a custom that forms part of the carnival customary practices, which take place in the aforementioned community. At the same time, it pursues the investigation of its pedagogical dimension, since it is considered an important event of the cultural as well as social life of the residents. Firstly, the theoretical as well as the methodological framework of the investigation are presented. The basic principles and the theory of the social and cultural anthropology are set out and the specific characteristics of the human behavior, which integrate the latter into the cultural background of a social group, are sought. Since it is the ethnographic method that was selected, as the most appropriate one for the study of a social setting in terms of a collective and classical cultural event, the basic principles and the methodological tools that it implements are described. Then, it is the effort to record some classical aspects of the custom, as the latter is presented in the bibliography, which takes place. Its geographical and cultural features, in synchrony as well as in diachrony, which demonstrate the polymorphy and the polysemy of the custom, are investigated. Afterwards, there is the description of the custom as it has been recorded in the specific community and the ethnographic data that derived from an on-the-spot investigation, which involved participative observation and informal interviews, are also cited. The analysis of the data of the investigation focuses on the pedagogical character of the custom. The purpose, the pedagogical practices, as well as the pedagogical goals that tend to offer a customary, cultural activity characteristics of pedagogical effect, are hereby analyzed.