Le début du XXe siècle est marqué pour les Iraniens par un ensemble de réflexions et par de profonds changements dans leurs besoins et leurs attentes. Les sources de ces changements sont de deux ordres : le pétrole et la Constitution. Le pétrole en tant que richesse sortie de terre a été la cause de nombreux débats et mutations en Iran et au Moyen-Orient. La Constitution est considérée comme l’une des raisons de l’évolution de la pensée iranienne sur les questions de société et de liberté individuelle et collective. Elle a entraîné des réflexions et des transformations sur des sujets tels que la liberté, les valeurs nationales, les valeurs religieuses.Au milieu du XXe siècle, la ville de Téhéran, capitale de l’Iran, a connu des formes nouvelles avec des modifications dans la structure du pouvoir et des changements idéologiques dus à des volontés politiques. Quant aux conditions politiques et sociales, au cours de certaines périodes, le contrôle et l’exercice du pouvoir sur les espaces publics se sont rapidement radicalisés. Ces transformations se reflètent sur les espaces publics (culturels, éducatifs, religieux). Si l’État était favorable à la modernisation, des espaces modernes se formaient. Si l’État prônait l’expansion de la culture islamique, les espaces religieux devenaient prioritaires. Parmi les périodes importantes, citons celle de la Révolution islamique de 1978-1979 qui a cherché à nier les structures déjà formées et qui a souhaité créer une nouvelle forme de société. Les premières années après la révolution, puis les années de guerre entre l’Iran et l’Irak (1980-1988) constituent la période où les révolutionnaires se sont consacrés à réaliser « la Bible » de leur révolution. Cet ensemble de théorisations a influencé directement ou indirectement la structure de la société urbaine. Aujourd’hui, trois décennies après ces profonds bouleversements, après une période de « convalescence », on accorde moins d’importance à la Révolution islamique. Depuis, Nous avons été donc été témoins de grandes évolutions dans la structure du pouvoir ainsi que dans la gestion et le contrôle de l’espace.Afin d’étudier l’ensemble de ces transformations et le rôle de la population dans l’acceptation ou le refus de ces changements, nous avons étudié trois quartiers de Téhéran ayant différentes structures sociales, économiques et politiques. Le comportement, les valeurs et les besoins des habitants de chacun de ces quartiers se traduisent dans une dialectique entre ces habitants et le pouvoir. À l’échelle de la ville, nous nous intéressons aux espaces culturels publics et aux processus de leurs transformations au cours des années qui ont précédé et suivi la Révolution islamique. / The 20th century for Iranian people was involved with various changes and challenges in terms of needs and expectations. The changes in needs were rooted in two completely different sources: oil and Mashrote. The oil as a blessing gift from ground was the source of changes and challenges in Iran and Midealeast and the Mashrote was the initiation source of thinking transformation about society and individual and group freedom among Iranian population which was followed by the numerous movement and challenges such as freedom, national and religious values.In the length of 20th century, Tehran as the capital city of Iran along with every change in the structure of government as well as every Ideology changes has experienced new forms which were influenced by the commands and desires of authorities. Depended to social-political changes, the authority’s power exercising in some duration increased and in some cases decrease and the influences of this ideological movement gradually reflected in social and cultural spaces of society. In the case that government tended to modernization, the modern spaces were formed and if the government was following the Islamic culture, the religious spaces got more attention.One of the critical durations was Islamic Revelation of 1978 which was putting a lot of efforts to negate the past durations and trying to establish the new form of society. The first years of Islamic Republic which was followed by the war between Iran and Iraq were the years that revolutionaries was trying to uphold the Islamic revelation rules. All these direct and indirect rules had effects on social city. Now after three decades of huge changes, the revelation convalescence has passed and we are witness of changes and transformations in government structure as well as management and control of spaces.To assess the ensemble of changes and the people positions in acceptance or ignorance of these changes, three districts with different social, economic and political structures were selected where Beryânak- Haft Chenar, Nârmak, Shahrak-e Gharb the behavior, values and the needs of residence of each district will be considered as a dialectical between residences and authorities. In city scale, the cultural and public spaces and their changes trend before and after of Islamic revolution were investigated. / شروع قرن بیستم برای ایرانیان ، حامل چالش ها، تغییرات در زمینه نیازها و انتظارات بود، این تغییر خواسته هایدو سرچشمه کاملا متفاوت داشتند: نفت و مشروطه. نفت به عنوان نعمتی که از زمین می جوشید و سرچشمهتحولات و چالش های متفاوتی در ایران و خاورمیانه را در بر داشت، و مشروطیت که باعث تغییر و تحول در تفکرایرانیان نسبت به جامعه و آزادی های فردی و جمعی محسوب می شود، مشروطیتی که جنبش ها و چالش های بیشماری در پی داشت ، آزادی،ارزش های ملی یا ارزش های دینی .در طی سالهای قرن بیستم شهر تهران، پایتخت ایران ،با هر تغییر ساختار قدرت ، یعنی با هر تغییر ایده لوژی ، تحتتاثیر خواسته های دولتمردان ، فرمی جدیدی از اعمال فشار را تجربه کرده است. بسته به تغییر شرایط سیاسی اجتماعی در دوره هایی این کنترل و اعمال قدرت بر فضاهای عمومی رادیکال تر شده است و در بازه های زمانیکمتر. تاثیر تحولات ایدولوژیک بر فضاهای مرتبط با ساختار فرهنگی و جامعه بازتاب یافته است . اگر دولت بهدنبال مدرنیزاسیون بود، فضا های مدرن شکل می گرفتند و اگر به د نبال اشاعه فرهنگ اسلامی بود ، فضاهای مذهبیمورد توجه قرار گرفته اند.از دوره های حساس و قابل بحث ، انقلاب اسلامی سال 7531 بود که سعی در نفیساختارهای شکل گرفته در دوره های پیش از خود و در پی ایجاد فرم جدیدی از جامعه بود . اولین سالهای پس از حاکمشدن نظام جمهوری اسلامی و در پی آن جنگ مابین ایران و عراق بود ، که دهه اول پس از انقلاب را در بر می گیرد، مجموعه سالهایی بودند که انقلابیون در پی اجرای انجیل انقلابشان بودند. این مجموعه اعمال نظرها به طور مسقیم وغیر مستقیم بر کالبد و اجتماع شهری موثر بودند. در حال حاضر با گذشت بیش از سه دهه از این تحول عظیم ، دورهنقاهت پس از انقلاب اسلامی سپری شده است و در طی این سه دهه شاهد تغییر ، تحول و دگرگونی های در ساختارقدرت و نحوه اداره، مدیریت و کنترل فضای عمومی بوده ایم . برای بررسی مجموعه این تغییرات و جایگاه مردم،در رد یا قبول این تغییرات، سه محله با ساختار اجتماعی، اقتصادی و سیاسی متفاوت با نام های بریانک -هفتچنار، نارمک و شهرک غرب را انتخاب و بررسی نموده ایم . در طی این تحقیق در صدد تحلیل فرم فضا، نحوهتعریف فضای عمومی، ارزش ها و نیازهای ساکنین هر یک از این سه محله در مقیاس خرد پرداختیم .در مقیاس شهربه بررسی فضاهای فرهنگی عمومی و روند تغییراتشان در سالهای پیش از انقلاب اسلامی و پس از آن در مقیاسکلان پرداختیم. چراکه فضای عمومی را عرصه دیالکتیک میان ساکنین و قدرت می شناسیم، خواه در مقیاس محله،خواه در مقیاس یک شهر.

L’Asie du sud-ouest et en particulier le plateau iranien, au croisement de l’Afrique, de l’Europe et de l’Asie, constituent une région assez unique marquée par une histoire longue et diversifiée. Cet espace a souvent été considérée au Paléolithique moyen comme un lieu de passage d’hommes anatomiquement différents : Homo Sapiens et Neandertal. Mais pour plusieurs raisons, les chercheurs ont concentré leurs recherches sur la région du Levant et du Zagros. Le sud et l’est du pourtour de la Mer Caspienne sont en revanche nettement moins étudiés. Si le Moustérien du Proche-Orient est marqué par la prédominance de débitages de type Levallois, au-delà du Torus à l’ouest de la Caspienne, c'est-à-dire en Azerbaïdjan et en Géorgie, les industries lithiques se caractérisent par des pièces bifaciales dites micoquiennes. Dans ce contexte, que se passe-t-il à l'est et sud de la mer Caspienne entre ces deux grandes aires d’influence ? Une étude approfondie des outillages lithiques par une approche technologique et technofonctionnelle a été menée sur cinq assemblages d’Iran et du Turkménistan. Nous avons pu observer que si à l’est de la mer Caspienne la tradition bifaciale est bien attestée dans certaines industries turkmènes, elle regroupe des systèmes techniques variés. Ces éléments nous invitent donc à faire le lien avec d’autres « techno-complexes » jusqu’à présent moins connus. Il semblerait donc que le Turkménistan et l'est de l'Iran représentent un carrefour où différents complexes techniques ont pu se rencontrer. Cette diversité de systèmes techniques semble indiquer une complexité plus importante qu’attendue des dynamiques de peuplements pendant le Moustérien. C’est grâce à la mise en évidence de la variabilité technique que l’on tentera de percevoir et de reconstituer cesphénomènes de peuplements et la mobilité des groupes humains préhistoriques dans les espaces qu’ils ont occupés. / Southwest Asia and in particular the Iranian plateau, at the crossroads of Africa, Europe and Asia, constitute a rather unique area with a long and diversified history. In Middle Paleolithic, the whole region has often been considered as a place for passage of anatomically different humans: Homo Sapiens and Neanderthal. However, for several reasons, researchers focused their activities, on the region of Levant and Zagros, therefore the southern parts and the east of Caspian Sea are much less studied. As Mousterian of the near east region is marked by the predominance of Levalloisdebitages, in Torus region (regions in the west of Caspian Sea including current Azerbaijan and Georgia), the lithic industries are characterized by so-called Micoquian bifacial pieces. In this context, a very important question is what happened in the east and the south of Caspian Sea,between these two great areas of influence.A deep study of lithic tools has been conducted on five assemblages of Iran andTurkmenistan, by a technological and techno-functional approach. The obtained results show that if in the east of Caspian Sea the bifacial tradition is well attested in some Turkmen industries, it attests various technical systems. These elements lead us to make the link with the other "techno-complexes" so far less known. It would seem, therefore, that Turkmenistan and eastern Iran represent a crossroads where different techno-complexes could meet.This diversity of technical systems seems to indicate a complexity more than expected of dynamics of populations during Mousterian. Thanks to the demonstration of the technical variation, we will try to perceive and reconstruct these phenomena of populations, the mobility of prehistoric human groups, in the environment that they occupied. / جنوب غرب آسیا و به خصوص فلات ایران، در تقاطع قاره های آفریقا، اروپا و آسیا، منطقه ای نسبتا منحصر به فرد با تاریخی طولانی و متنوع را تشکیل می دهند. در طول دوره پارینه سنگی میانی، این منطقه اغلب به عنوان مکانی برای عبور گونه های مختلف انسان: انسان هوشمند باستانی و نئاندرتال در نظر گرفته شده است. با این حال، به دلایل مختلف، محققان اغلب در انجام فعالیت های علمی خود در منطقه لوانت و زاگرس متمرکز بوده اند بخش های شرقی دریای خزر بسیار کمتر مورد مطالعه قرار گرفته اند.اگر موسترین در منطقه خاورمیانه با تراشه برداری لوالوا عجین شده است، منطقه توروس در غرب دریای خزر (شامل آذربایجان و گرجستان کنونی) با قطعات دو طرفه از نوع میکوکین شناخته می شود. در این زمینه، سوال مهم مطرح این است که چه اتفاقی در شرق و جنوب دریای خزر، بین این دو حوزه بزرگ رخ داده است؟در این راستا، مطالعه ایی بسیار گسترده توسط روش های تجزیه و تحلیلی فن آوری و فنی-کاربردی بر روی ابزارهایی از پنج مجموعه از ایران و ترکمنستان انجام شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که علی رغم حضور ابزارهای دو طرفه در برخی از صنایع ترکمنستان، در شرق دریای خزر شاهد سیستم های تکنیکی متفاوتی هستیم. این عناصر ما را بر آن می دارد که به دنبال ارتباط آنها با سیستم های فنی ای باشیم که تا کنون کمتر شناخته شده اند. به نظر می رسد که ترکمنستان و مناطق شرقی ایران، محل تقاطع سیستم های فنی مختلفی باشند.این تنوع در سیستم های فنی احتمالا از آنچه پیشتر در مورد پویایی جمعیت در طول دوره موسترین تصور می شد بسیار پیچیده تر باشد. به لطف شناسایی این گوناگونی های فنی است که ما سعی می کنیم پدیده های مربوط به جمعیت و جابجایی گروه های انسانی پیش از تاریخ در محیط مورد اشغال آنها را درک و بازسازی کنیم.

Dès son apparition, l’écriture romanesque a subi de nombreux changements aussi bien au niveau de la forme que du fond, mais l’écriture romanesque s’est trouvée face à une nouvelle dimension au vingtième siècle du fait du progrès des sciences et des technologies qui ont apporté notamment le cinéma. L’influence des techniques cinématographiques sur l’écriture et la collaboration des Nouveaux Romanciers – nous pensons notamment à Alain Robbe-Grillet et Marguerite Duras, Houshang Golshiri ou encore à des cinéastes français et iraniens comme Alain Resnais et Bahman Farmânâra – ont mené à la naissance d’une écriture transmodale et à celle de textes hybrides qui représentent des caractéristiques des récits à la fois littéraires et cinématographiques. Ainsi, nous pourrions confirmer la théorie avançant que le cinéma est l’écriture de demain, adaptée aux besoins de l’homme moderne entré dans l’Ère de soupçon. Ainsi, cette écriture partant du point de vue du personnage et rendant de ce fait toute structure spatio-temporelle brouillée – en particulier dans l’œuvre de Farmânâra – permet un rapprochement structural entre les scénarios et le Nouveau Roman, permettant alors de peindre une nouvelle image de l’homme égaré dans une société problématique, celle de notre époque. / Since its birth, novel writing has gone through many changes, not only in its shape but also in its content. In the twentieth century, novel writing and especially cinema evolved impressively due to the technological and scientific progress. The influence of cinematographic techniques on the writing and the collaboration with the New Novelists - such as Alain Robbe-Grillet and Marguerite Duras, Houshang Golshiri, and French and Iranian filmmakers such as Alain Resnais and Bahman Farmânâra - led to the creation of a trans modal writing and to the appearance of hybrid texts that both include characteristics of literary and cinematographic narratives. We must accept the theory that cinema is the writing of tomorrow and that the modern man is facing the Era of suspicion. Nevertheless, this kind of writing illustrates a structural similarity particularly between the work of Farmânâra and the New Roman scenarios, especially from the point of view of the character. As a result, we have a scrambled structure in the space and in the time dimension. This context allows us to create a new image of a man who is lost in the modern problematic society. / رمان از آغاز پیدایش همواره شاهد تغییراتی در فرم و محتوا بوده است .با این حال به کمک گسترش علوم متفاوت و تکنیک های سینمایی، این این تغییرات در قرن بیستم ابعاد تازه ای به خود گرفته است تاثیر تکنیک ھای سینمایی بر روی نوشتارو مشارکت رمان نو نویسندگانی چون آلن رب گریه و مارگاریت دوراس در فرانسه و ھوشنگ گلشیری در ایران با سینماگرانی چون آلن رنه فرانسوی و بھمن فرمان آرای ایرانی، منجربه تولد نوعی نوشتار چند وجھی و متون مختلط گردید که معرف خصوصیات ھردو ژانرسینمایی و ادبی می باشد. . بدین ترتیب این تئوری که سینما نوشتار فرداست مطرح میگردد. نوشتاری که خود را با نیازھای انسان مدرن که در عصر شک وارد شده است، تطبیق داده است. بررسی این نوشتار از نقطه نظر پرسوناژ، ساختار زمان و مکان و ... د ر آثار بهمن فرمان آرا و مقایسه ی آن با برترین رمان های نو، رب گریه ، بوتور، دوراس و ھمچنین برخی از کتاب ھای گلشیری که بعضا توسط شخص فرمان آرا اقتباس گردیده اند، علاوه بر نشان دادن نزدیکی سناریوھای وی با رمان نو ، مبین تصویر دیگری است ازاین انسان سرگشته درجامعه پر از دشواری عصر حاضر