The East Shetland Basin is a superb natural laboratory in which to study the role that normal fault growth and linkage has in determining petroleum prospectivity. Use of several high density 3D seismic volumes and over 250 boreholes permits key aspects of the Late Jurassic rift and its Permo-Triassic precursor to be analysed and its role on hydrocarbon trap formation, reservoir distribution and migration determined. The regional interpretation has revealed the generation of a North Sea archipelago of Upper Jurassic islands, the role of relay ramps in controlling syn-rift sediment dispersal patterns and the impact of normal faults of the later episode crossing and offsetting those generated by the earlier phase. The uplift, erosion and meteoric flushing of Upper Jurassic and older strata within the exposed fault blocks could potentially have huge consequences for the Brent play by enhancing reservoir properties and hence, help identify new play opportunities down-dip of major structures. Fault control on sediment dispersal can also be documented in a more localized study on the Cladhan Field, the site of a pronounced basin-margin relay ramp. This recent discovered set of syn-rift density flows illustrates how the development and distribution of depositional gradients and transport pathways form subtle play types. The Cladhan area is just one of several locations throughout the East Shetland Basin where the interaction of multiple rift phases is influential in the structural feedback after the Upper Jurassic rifting event. The delicate interaction and reactivation of underlying structural trends creates a series of multi-tiered fault block systems which can define several aspects of a petroleum system, depending upon the strike, polarity and level of reactivation of faults from one rift to another. The observations of fault growth and linkage in the Northern North Sea may provide generic lessons that help in determining petroleum prospectivity in other hydrocarbon rift basins (e.g. E. Africa and the N. Atlantic seaboard of North America).

La présence de défauts sur les surfaces des failles tectoniques peut modifier le comportement de la rupture sur ces interfaces. Cependant, le rôle de ces hétérogénéités reste difficile à quantifier du fait de la résolution limitée de l’imagerie des failles en profondeur. Une approche analogique permettant de préciser l’impact des hétérogénéités dans la propagation de la fracture est présentée ici. Cette analyse repose, tout d’abord, sur l’utilisation d’un montage expérimental assurant le suivi de la propagation d’une fracture sous contrainte de traction normale au plan de rupture (mode I). Le dispositif utilisé, mettant en jeu un suivi acoustique et optique de l’avancée du front de fracture, nous amène à déterminer l’impact des aspérités sur le partitionnement de l’énergie entre processus sismiques et asismiques. Nous faisons le lien entre efficacité de radiation et vitesse de rupture, localement perturbée par la présence de microstructures le long de l’interface. Afin d’étendre nos résultats à d’autres modes de rupture, plus fréquemment observés lors de ruptures le long de failles tectoniques, nous nous intéressons à l’adaptation de notre montage expérimental pour l’observation d’une fracture se propageant en mode de cisaillement (mode III). L’analyse des propriétés morphologiques et dynamiques de l’avancée d’un front de rupture en mode III révèle des résultats semblables à ceux obtenus en mode I. Cela suggère que les résultats obtenus en mode I peuvent être étendus aux autres modes de ruptures. / The presence of defaults on the surface of tectonic faults can affect the behaviour of the rupture along those interfaces. However, because of the limited resolution of the faults imaging at depth, the implication of these heterogeneities remains hard to quantify. We present here an analogic approach enabling the precision of the impact of the heterogeneities on the fracture propagation. On one hand, this analysis lays on the use of an experimental setup ensuring the monitoring of a fracture propagating under an imposed stress, normal to the rupture interface (mode I). The used model, implying an acoustic and an optical monitoring of the fracture front advance, leads us to the determination of the impact of asperities on the energy partitioning between seismic and aseismic processes. We make the link between radiation efficiency and rupture velocity, locally affected by the presence of microstructures along the interface. On another hand, to extend our results to other rupture modes, which are observed more often during rupture on tectonic faults, we get interested in the adaptation of our experimental setup for the observation of a fracture propagating under shear stress (mode III). The analysis of morphologic and dynamic properties of the mode III crack advance shows results similar to those obtained for mode I. This suggests eventually that the results observed in mode I can be extended to other rupture modes.

Cette étude vise à décrire le rôle de l’héritage et de la segmentation associés au rifting pour la réactivation ainsi qu’à étudier l’importance de l’asymétrie tectonique sur l’évolution thermique syn-rift, en utilisant le système pyrénéo-cantabrique comme laboratoire naturel. L’étude de la jonction entre les segments pyrénéen et cantabrique infirme l’hypothèse d’une faille transformante de Pampelune et met en évidence une zone d’accommodation où les segments de rifts se propagent au nord et au sud des massifs basques, associée à une direction d’extension nord-sud. Lors de la convergence, cette segmentation et le niveau de découplage associé aux évaporites triasiques contrôlent fortement la réactivation ainsi que l’architecture orogénique locale. Enfin, cette étude démontre que l’asymétrie lors de l’hyper-étirement est associée à une évolution thermique asymétrique et diachrone, et souligne l’importance de l’évolution tectonique pour l’architecture thermique. / This study aims to describe the role of rift-inheritance and segmentation for reactivation and to investigate the influence of asymmetric rifting on the syn-rift thermal evolution, using the Pyrenean-Cantabrian system as a natural laboratory. The study of the Pyrenean-Cantabrian junction discards the existence of a Pamplona transform fault between the two rift segments and argues for an accommodation zone where rift segments overlap north and south of the Basque massifs in relation with north-south direction of extension. During convergence, rift segmentation and the Triassic evaporite decoupling horizon controlled the reactivation and the local orogenic architecture. Finally, this study shows that asymmetric hyperextension is associated with asymmetric and diachronous thermal evolution, and highlights the importance of understanding the tectonic evolution to define the thermal architecture.

Τεκτονική ανάλυση της επαφής της Φυλλιτικής-Χαλαζιτικής σειράς και των ασβεστόλιθων Τριπόλεως στο ανατολικό περιθώριο του Πάρνωνα. Καθώς όμως και η τεκτονική ανάλυση και η γεωλογική ιστορία της ευρύτερης περιοχής των τεκτονικών παραθύρων, του Πάρνωνα και του Ταΰγετου. / Stractural analysis of the contact of the Phyllite-Quartzite series and the Tripolitsa limestones to the eastern margin of Parnon. As, however, the structural analysis and the geological history of the region of two tectonic windows of Parnon and Taygetos.

Copies of author's previously published works inserted. / Bibliography: p. 157-165. / ix, 165 p. : ill. (chiefly col.), maps ; 30 cm. / Title page, contents and abstract only. The complete thesis in print form is available from the University Library. / Sonic velocities from the Danian Chalk, Upper Cretaceous Chalk, Lower Cretaceous Greensand/Gault Clay, Lower Cretaceous Wealden, Upper Jurassic mudstones, Triassic Mercia Mudstone, and Triassic Sherwood Sandstone have been used to quantify apparent exhumation in the Celtic Sea/South Western Approaches. / Thesis (Ph.D.)--University of Adelaide, Dept. of Geology and Geophysics, 1998

- / -

Η εξετασθείσα περιοχή καταλαμβάνει το δυτικότερο τμήμα της βόρειας Άνδρου και περιλαμβάνει μεταμορφωμένα πετρώματα της ενότητας Μακροταντάλου. Η περιοχή μελέτης έχει έκταση περίπου 21 τ.χλμ. Περιορίζεται προς βορρά από το Ακ. Περιστέρι και το χωριό Χάρται, ανατολικά από τα χωριά Α.Γαύριο, Καρδαρά και Σιδόντα, δυτικά από την ακτογραμμή του Αιγαίου Πελάγους και νότια από την παραλία Κούρταλη και το χωριό Ξηρόκαμπο. Η περιοχή έχει λοφοειδές ανάγλυφο με μεγαλύτερα υψόμετρα κοντά στους οικισμούς Μακροτάνταλο (356) και Κ.Φελλός (198). Χαρακτηριστικό της περιοχής αποτελεί η εμφάνιση δυο διαφορετικών μυλωνιτικών ζώνων, με βάση τις οποίες η περιοχή διακρίθηκε σε τρείς ενότητες (ανώτερη, κατώτερη Α και κατώτερη Β ενότητα). Η περιοχή μελέτης ανήκει στην Ανώτερη Ενότητα (Ενότητα Μακροταντάλου, κατά Παπανικολάου 1978), η οποία επώθειται επί των υπολοίπων προς νότο αναπτυσσομένων σχηματισμών, οι οποίοι σχηματισμοί αποτελούν την κατώτερη τεκτονική ενότητα Κεντρικής – Νοτίου Άνδρου. Άρα οι τρείς ενότητες που αναφερονται παραπάνω ανήκουν στη Ανώτερη Ενότητα (Ενότητα Μακροταντάλου). Τα μεταμορφωμένα πετρωμάτα της βόρειας Άνδρου ανήκουν στην πρασινοσχιστολιθική φάση μεταμόρφωσης. / --

Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή ειδίκευσης αναλύεται η γεωμετρία και κινηματική της πλαστικής παραμόρφωσης στο κάλυμμα κυανοσχιστολίθων της Όχης που εμφανίζεται στην ευρύτερη περιοχή του οικισμού Πλατανιστός, στη Ν. Εύβοια. Στα πλαίσια της διατριβής πραγματοποιήθηκε λεπτομερής γεωλογική - τεκτονική χαρτογράφηση της περιοχής, μεσοσκοπική τεκτονική ανάλυση καθώς και ποιοτική και ποσοτική μικροτεκτονική ανάλυση. Η παραμορφωτική ιστορία του καλύμματος της Όχης περιλαμβάνει πέντε διακριτές φάσεις παραμόρφωσης (D1 - D5). Η παλαιότερη, σύνθετη φάση παραμόρφωσης D1/2, έλαβε χώρα σύγχρονα με τη γλαυκοφανιτικής φάσης μεταμόρφωση των πετρωμάτων κατά το Ηώκαινο και χαρακτηρίζεται από την τοποθέτηση των επιμέρους καλυμμάτων (κάλυμμα Στύρας, κάλυμμα Όχης), με διεύθυνση κινήσεων προς τα ΑΝΑ. Το παραμορφωτικό γεγονός D3 εκφράζεται αποκλειστικά με μεσοσκοπικές και μεγασκοπικές όρθιες, συνήθως ανοικτές, πτυχές με άξονες που διευθύνονται ΑΝΑ – ΔΒΔ. Η D4 φάση αντιπροσωπεύει το κύριο γεγονός πλαστικής παραμόρφωσης. Εκφράζεται από μια ηπίως κλίνουσα φολίωση (S4) και μια γράμμωση (L4) ΑΒΑ/κης διεύθυνσης, οι οποίες ορίζονται από ορυκτά της πρασινοσχιστολιθικής φάσης μεταμόρφωσης. Η τελευταία D5 φάση παραμόρφωσης χαρακτηρίζεται από ημιεύθραυστες - εύθραυστες συνθήκες παραμόρφωσης και το σχηματισμό δύο ομάδων ΒΔ – ΝΑ διευθυνόμενων κανονικών ρηγμάτων με αντίθετες φορές μετατόπισης. Χαρακτηριστικό της κύριας φάσης D4 είναι η διαφοροποίηση στην ανάπτυξη των ιστών σε περιοχές κοντά ή μέσα σε ζώνες διάτμησης, αποτέλεσμα του εντοπισμού της παραμόρφωσης (strain localization). Συστηματική τεκτονική ανάλυση των κινηματικών δεικτών σε ζώνες διάτμησης D4 έδειξαν φορά κίνησης προς τα ΒΑ. Ποιοτική και ποσοτική τεκτονική ανάλυση στη ζώνη διάτμησης του Πλατανιστού έδειξε ότι κατά την παραμόρφωση των πετρωμάτων επικρατούσαν συνθήκες γενικής σύσφιξης έως επίπεδης παραμόρφωσης όπως προκύπτει από την παράμετρο Flinn (k) που λαμβάνει τιμές 1.16 < k < 2.56 στους επιμηκυμένους και 1.2 < k < 3.68 στους ανακρυσταλλωμένους κόκκους χαλαζία. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται από τα διαγράμματα των κρυσταλλογραφικών [c]-αξόνων του χαλαζία που εμπίπτουν στο πεδίο της γενικής σύσφιξης. Επίσης, από τον υπολογισμό του 2D και 3D ποσού της παραμόρφωσης όπου προέκυψαν τιμές 8.05 < RXZ < 10.8 και 1.49 < ες < 1.70 με βάση τους επιμηκυμένους και 2.4 < RXZ < 3.15 και 0.62 < ες < 0.81 με βάση τους ανακρυσταλλωμένους κόκκους χαλαζία, συμπεραίνεται ότι το ποσό της παραμόρφωσης είναι εμφανώς μικρότερο όταν υπολογίζεται για ανακρυσταλλωμένους κόκκους από όταν υπολογίζεται για επιμηκυμένους κόκκους χαλαζία. Τέλος, με την εφαρμογή τριών μεθόδων (RXZ/β, RXZ/δ και δ/β) υπολογίστηκε ο κινηματικός αριθμός της στροβίλισης Wm ο οποίος λαμβάνει τιμές από 0.60 έως 0.99 φανερώνοντας ότι η ζώνη του Πλατανιστού είναι μία ζώνη στην οποία κυριαρχεί η απλή διάτμηση με μικρή συμμετοχή του παράγοντα καθαρής διάτμησης. / Τhis MSc thesis deals with the geometric and kinematic analysis of the ductile deformation in the (CBU) Cycladic Blueschist Nappe (Mt Ochi), which crops out in the vicinity of Platanistos village in south Evia island. As part of the research, detailed geological-structural mapping of the area was combined with mesoscopic structural analysis, as well qualitative and quantitative microtectonic analysis. The deformation history of the Cycladic Blueschist Nappe in the study area includes five distinct deformation phases (D1-D5). The oldest composite D1/2 deformation phase recorded in the study area took place simultaneous with the Eocene blueschist phase metamorphism. This D1/2 phase is characterized by structures that are related with ESE-directed thrusting and the emplacement of the individual units that constitute CBU (Styra and Ochi nappe). The D3 deformation event includes mesoscopic to map-scale upright, usually open, folds with ESE-WNW trending axes. D4 is the dominant phase of ductile deformation and is represented by a gently dipping foliation (S4) and an ENE-trending stretching lineation (L4). D4 fabrics are defined by the shape preferred orientation of minerals (e.g. actinolite) that are stable in the greenschist phase conditions. The latest D5 deformation event took place in semi-brittle - brittle deformation conditions and was characterized by the formation of two sets of NW-SE striking normal faults with opposite displacement directions. The main characteristic of D4 phase is the differentiation in the development of the planar S4 fabric, as a result of localization of D4 deformation (strain localization) in regions close to or into ductile shear zones. Kinematic analysis of D4 deformation was performed in ductile D4 shear zones and showed a top-to-the ENE sense of shear. Qualitative and quantitative analysis on the shear zone of Platanistos revealed that D4 deformation took place under general constriction to plane strain conditions, as shown from the Flinn parameter (k) values obtained from the elongated (1.16<k<2.56) and the recrystallized (1.2<k<3.68) quartz grains. This conclusion is further supported by quartz [c]-axis fabric diagrams, which also show types formed in general constriction. Furthermore, from the 2D and 3D strain analysis yielded values 8.05 < RXZ < 10.8 and 1.49 < ες < 1.70 by measuring the shape of elongated quartz grains and values 2.4 < RXZ < 3.15 and 0.62 < ες < 0.81 by measuring recrystallized quartz grains. Finally, three methods (RXZ/β, RXZ/δ and δ/β) were applied in order to calculate the kinematic vorticity number, Wm, which takes values from 0.60 to 0.99, revealing that Platanistos shear zone is a zone dominated by simple shearing with little contribution of pure shear component.

Η περιοχή μελέτης βρίσκεται στη ΒΔ Κρήτη στον Ν. Χανίων στο φαράγγι του Κάμπου. Το φαράγγι αυτό βρίσκεται δίπλα από το χωριό Κάμπος από όπου πήρε και το όνομα του. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να μελετηθούν οι τεκτονικές δομές των αλπικών ενοτήτων στο φαράγγι του Κάμπου. Η μελέτη χωρίζεται σε δύο ενότητες, την τεκτονική ανάλυση των στοιχείων υπαίθρου και την μικροτεκτονική ανάλυση. Η τεκτονική ανάλυση βασίζεται σε μεσοσκοπικές παρατηρήσεις που συνοδεύτηκαν από μετρήσεις με πυξίδα τύπου Clar στην ύπαιθρο. Στην εργασία παρουσιάζεται γεωλογικός χάρτης της περιοχής με όλες τις λιθολογικές ενότητες και τις τεκτονικές δομές της περιοχής, γεωλογικές τομές της καθώς και προβολές των μετρήσεων σε δίκτυα Schmidt. Η μικροτεκτονική ανάλυση έγινε σε λεπτές τομές στο μικροσκόπιο από πετρώματα της περιοχής μελέτης. Από τις τομές αυτές τραβήχτηκαν φωτογραφίες κρυστάλλων που χρησιμοποιήθηκαν για τον προσδιορισμό του ποσού της παραμόρφωσης. / Description of the tectonic units in Kampos area in NW Crete in the mesoscopic file as well as in the microscopic field using slides in the microscope from the studying area.

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την τεκτονική ανάλυση δύο μεγασκοπικών επωθήσεων στην περιοχή της νότιας Εύβοιας. Αναλύονται τα εξελικτικά στάδια της παραμόρφωσης στην περιοχή μελέτης, τα μέσα που χρησιμοποιούνται για την κατανόηση των παραμορφωτικών φάσεων είναι εικόνες καθώς επίσης και μετρήσεις με γεωλογική πυξίδα οι οποίες προβλήθηκαν σε στερεογραφικά δίκτυα για εξαγωγή συμπερασμάτων. Τονίζεται ότι τα παραπάνω παρουσιάζουν ορθή ερμηνεία πάντα σε συσχέτιση με υπαίθριες παρατηρήσεις. / The present work deals with the tectonic analysis of two megascopic structures in the region of southern Evia. Are analyzed the evolutionary stages of deformity in the region of study,the means that are used for the comprehension of the deforming phases are pictures as well as measurements with geological compass.