No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

Eustathius' Commentary on Homer's Odyssey is preserved in two manuscripts (Parisinus Graecus 2702 and Marcianus Graecus 460). The latest edition of the work by G Stallbaum in two volumes (1:1825, 2 1826) is a printed reproduction of the first edition by N Maioranus in 1550 which was the first attempt of comparative study of the two manuscripts. Since then, there has been no complete edition based on the scientific comparison of both manuscripts and although Stallbaum's edition corrects some minor editorial mistakes, it does not offer a text based on a full study of both manuscripts furthermore, it preserves a substantial number of mistakes and it does not provide the reader with neither an apparatus criticus or testimonia. Additionally, there are neither comments nor any translating remarks which could help the understanding of the text The aim of my research is to accomplish a comparative study of both manuscripts of Eustathius' Commentary on Homer's Odyssey and to provide a full edition of a sample of text (chapters 1379-1397). Hence, my PhD thesis is divided in three parts: the introduction, the text and the fontes and testimonia. The introduction is divided in five chapters. 1 The first chapter provides background information on Eustathius' life and writings. 2. In the second chapter I discuss the chronological order of Eustathius' Commentaries on the Iliad and the Odyssey. 3. The third chapter is a complete comparative study of the codices there is an analytical description of both codices (treating matters like the use of ink, the marginal notes, the information acquired in the first and last pages) and a comparative examination of their physical features the combination of the external evidence together with a short description of the history of the manuscripts and an evaluation of their quality provide the reader with some useful conclusions on their relationship (including a stemma of the codices and the suggestion for an Archetype theory). 4. The fourth chapter treats the subject of Eustathius as a commentator and it deals with problems like his interpretative method and terminology and his allegorical interpretative strategy 5 In the fifth chapter, there is the identification of Eustathius' sources. 6. And finally in the sixth chapter, there is a short discussion of Eustathius' style and language. The introduction is followed by the edition of the text of Eustathius' Commentary on the Odyssey (1379-1397), with an apparatus criticus based on the comparative study of the manuscripts, the editio princeps and Stallbaum's edition. The edition of the text also provides the reader with testimonia together with some comments and translating remarks on the most problematic passages.

No description available.

Οι πληροφορίες που διαθέτουμε για τον πιθανό δημιουργό δύο σημαντικών και μνημειωδών για την ελληνική γραμματεία έργων, είναι απειροελάχιστες. Αυτό οφείλεται αφενός στο γεγονός ότι η «Ιλιάδα» κι η «Οδύσσεια» δεν περιέχουν σχεδόν καθόλου στοιχεία για το βίο του δημιουργού τους (όποιος κι αν είναι) κι αφετέρου στο γεγονός ότι ο ποιητής μας φέρεται να έζησε σε μία χρονική περίοδο, κατά την οποία μόλις είχε αρχίσει η χρήση του φοινικικού αλφαβήτου και κατά την οποία, πέραν των «ομηρικών έργων» δεν φαίνεται να έχει γραφτεί κανένα άλλο αξιόλογο γραπτό κείμενο, που θα μπορούσε να μας παρέχει κάποιες πληροφορίες. Ως εκ τούτου, στην προσπάθειά μας να αντλήσουμε κάποια στοιχεία για το ιστορικό πρόσωπο Όμηρος – εφόσον βέβαια υπήρξε- είμαστε αναγκασμένοι να στραφούμε σε πηγές- κείμενα πολύ μεταγενέστερα, με όλα τα προβλήματα ως προς την αξιοπιστία των πληροφοριών που αυτά μας παρέχουν, ένεκα και της χρονικής απόστασης από την εποχή για την οποία μιλούν. Παρά τις παραπάνω δυσκολίες, σκοπός του παρόντος πονήματος, είναι, αφού παραθέσει όλες τις σημαντικές πληροφορίες που μας παραθέτουν οι διάφορες πηγές μας σχετικά με πολύ σημαντικά ζητήματα που έχουν να κάνουν με το Βίο του Ομήρου, να καταλήξει σε ένα όσο το δυνατόν πιο ασφαλές συμπέρασμα και να ανασυνθέσει κατά το δυνατόν, μια βιογραφία του μεγάλου επικού ποιητή, στηριζόμενο στις πληροφορίες που φαίνονται να έχουν μεγαλύτερη σχέση με την πραγματικότητα. Στην προσπάθειά μας αυτή, θα χρησιμοποιήσουμε στα στοιχεία που αντλήσαμε από εννέα βιογραφίες του Ομήρου. / --

Ο στόχος της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της μορφής του Θερσίτη μέσα από την απεικόνισή του στην Ιλιάδα και γενικότερα στο αρχαϊκό έπος.Η μορφή αυτή παρουσιάζει ενδιαφέρον μεταξύ άλλων επειδή αναδεικνύει την κοινωνική διαστρωμάτωση της αρχαϊκής κοινωνίας, όπως αυτή διαφένεται μέσα από την ποιητική αποτύπωση που μας προσφέρει η Ιλιάδα.Η ομηρική κοινωνία, όπως και κάθε άλλη, στηρίζεται στις σχέσεις εκμετάλλευσης της υψηλής κοινωνικής τάξης έναντι της χαμηλής. Το παράδειγμα του Θερσίτη, ο οποίος τολμά να μιλήσει στη συνέλευση των στρατιωτών, χωρίς να υπολογίζει την κυρίαρχη και εξουσιαστική τάξη, μας δείχνει έναν ανυπάκουο, ανένταχτο και με ένα ανατρεπτικό όρο αντιεξουσιαστή επαναστάτη. / -

Ο κύριος σκοπός αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι να φωτίσει με την αναλυτική προσέγγισή της τον ομηρικό Ύμνο στην Αφροδίτη, ο οποίος είναι από τους σημαντικότερους και σπουδαιότερους. Η σπουδαιότητά του έγκειται στη χρονολόγησή του, καθώς είναι από τους αρχαιότερους ομηρικούς ύμνους, όπως και στην πληθώρα των γλωσσικών, λογοτεχνικών, ιστορικών, αρχαιολογικών και θρησκευτικών πληροφοριών που περιέχει. Η Εισαγωγή της διατριβής πρωταρχικά εξετάζει τη φύση των ομηρικών ύμνων και έπειτα εστιάζει στον Ύμνο στην Αφροδίτη, στη δομή και στη χρονολόγηση του ύμνου, στη γλώσσα, στο ύφος και στην αφηγηματική τεχνική, στο μέτρο και στην προσωδία και τέλος στην χειρόγραφη παράδοσή του. Το αρχαίο κείμενο και η μετάφραση (έχει δοθεί προσοχή ώστε η μετάφραση να σέβεται όσον το δυνατόν περισσότερο την ιδιαίτερη λογοτεχνικότητα του ύμνου) συνοδεύουν τον λεπτομερή σχολιασμό του ύμνου που περιλαμβάνει γλωσσολογικές παρατηρήσεις και θεματικούς ή λογοτεχνικούς παραλληλισμούς ή σχόλια που αφορούν την αρχαϊκή ποίηση. Η φιλοδοξία αυτής της διδακτορικής έρευνας είναι διπλή: ρίξει φως στον ίδιο τον ύμνο αλλά και στους ομηρικούς ύμνους σαν είδος εν γένει. / The main objective of this dissertation is to give a detailed and hopefully enlightening discussion on the text of the Homeric Hymn to Aphrodite, one of the most interesting and important. Its significance derives both from its date (it is one of the oldest known Homeric hymns) as well as from the plethora of linguistic, literary, historical, archaeological and religious information it offers to modern scholars. The Introduction of the research initially examines the nature of the Homeric Hymns and then focuses on the Hymn to Aphrodite, discussing the construction and dating of the hymn, its language, style and narrative technique, its metre and prosody and finally the manuscript itself. The Text and Translation -(outmost care has been taken so that the translation would respect the special literary beauty of the hymn)- that follow are accompanied by detailed Commentary which includes linguistic mentions, and thematic and literary parallels or comments concerning early poetry. The ambition of this approach is two-fold; to shed light to the hymn itself, and the Homeric hymns as a genre.

Dans le contexte d’une mise en question sans cesse renouvelée des hiérarchies sociales et culturelles dans les sociétés occidentales contemporaines, dont rend compte le développement des études culturelles depuis les années 1960, la publication d’un grand nombre de réécritures romanesques de l’Iliade témoigne d’un mouvement réflexif de la littérature vis-à-vis de sa propre histoire. En observant les tensions dynamiques à l’œuvre dans la rencontre du roman et du discours épique, ce travail de thèse entend proposer une approche du champ littéraire qui ne soit pas fondée sur la division de ce dernier entre culture artistique et culture à destination du grand public, mais conçue sous l’angle d’un partage transmédiatique et transculturel. L’analyse des réécritures romanesques de l’Iliade révèle en effet une convergence des procédés et des discours de part et d’autre du « grand partage » littéraire, au service d’une réflexion commune sur le caractère problématique du canon littéraire. La confrontation des discours épique et romanesque contribue à l’élaboration d’une pensée démocratique de la société, qui repose sur la construction d’un espace narratif traversé par une pluralité de discours génériques et de références culturelles. / Challenging the social and cultural hierarchies which are still authoritative in our contemporary Western societies has been a long-lasting concern of Cultural Studies ever since their development in the 1960s. As evidenced by the great amount of novels set in the fictional world of the Trojan War, which prove themselves to be genuine rewritings of the Iliad narrative, the Western canon and its relevance are equally scrutinized by contemporary novelists. By studying the dynamic conflicts which underlie the encounter between epic discourse and the genre of the novel, this dissertation intends to dispute the concept of a “Great Divide” between artistic and popular culture, and to prove that literature is a transcultural medium. A close study of a few contemporary novelisations of the Iliad brings to light existing shared narrative techniques and discourses undermining the legitimacy of the Western canon. Through the remodeling of the epic genre and its conventions, the novel assumes a democratic approach to society which stems from a narrative architecture hinging on a multiplicity of generic discourses and cultural references.