• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 11
  • 7
  • 4
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 60
  • 60
  • 14
  • 14
  • 12
  • 12
  • 10
  • 10
  • 10
  • 10
  • 8
  • 8
  • 7
  • 7
  • 7
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Influência do butirato de sódio, da cicloheximida e do cloreto de manganês na produtividade, glicosilação e propriedades biológicas da tireotrofina humana derivada de CHO / Influence of sodium butyrate, cycloheximide and manganese chloride on productivity, glycisylation and biological properties of human thyrotropin CHO-derived

DAMIANI, RENATA 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:42:23Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T14:02:00Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / A influência do butirato de sódio (NaBu), do cloreto de manganês (MnCl2), combinados ou isolados, e da cicloheximida (CHX) na síntese de tireotrofina humana recombinante (r-hTSH) derivada de células CHO foi investigada pela primeira vez. Com exceção da CHX, que gerou uma redução de 1,5 vezes na produtividade volumétrica, todos os reagentes geraram um aumento (1,4 vezes para o MnCl2 e 3 vezes para o NaBu e NaBu+MnCl2) na produtividade volumétrica. Também foi observada uma diminuição no número de células viáveis com a utilização de todos os reagentes. A adição destes reagentes ao meio de cultura de células CHO produtoras de hTSH gerou também alterações na glicosilação do r-hTSH. As alterações geradas pela presença de CHX foram todas negativas, resultando em uma diminuição de 5,5% no conteúdo de ácido siálico, 10% na ocupação dos sítios de glicosilação, além de uma diminuição no conteúdo de todos os monossacarídeos neutros. Os demais reagentes, por outro lado, resultaram em alterações positivas. A presença de NaBu no meio de cultura acarretou um aumento de 12% no conteúdo de ácido siálico e de 3% na ocupação dos sítios de glicosilação. Com relação às estruturas de carboidratos presentes no hTSH, foi observado um aumento de 14% nas estruturas bi-antenárias, aumento no conteúdo de manose e fucose e uma diminuição no conteúdo de galactose e N-acetilglucosamina. A presença de MnCl2 no meio de cultura resultou em um aumento de 1,7% no conteúdo de ácido siálico e de 1,3% na ocupação dos sítios de glicosilação. Houve ainda um aumento no conteúdo de manose e N-acetilglucosamina e uma diminuição no conteúdo de fucose e galactose. Um aumento de 7% na freqüência de estruturas bi-antenárias foi também observado quando MnCl2 foi utilizado. O uso simultâneo de NaBu e MnCl2 proporcionou um aumento de 14% no conteúdo de ácido siálico e de 3% na ocupação dos sítios de glicosilação, bem como um aumento no conteúdo de todos os monossacarídeos neutros. Não houve, entretanto, alterações na freqüência das estruturas de carboidratos. Apesar de todas as alterações causadas pelos diferentes reagentes, não foram observadas diferenças na atividade biológica ou no comportamento farmacocinético das diferentes preparações de hTSH estudadas. Este estudo é extremamente relevante, tanto do ponto de vista do desenvolvimento de novos biofármacos, quanto do ponto de vista do controle de qualidade das glicoproteínas hormonais já utilizadas na clínica médica. / Tese (Doutoramento) / IPEN/T / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
32

Avaliação do efeito radiomodificafor da própolos em células de ovário de hamster chinês (CHO-K1) e em células tumorais de próstata (PC3), irradiadas com CO-60 / Evaluation of the radiomodifier effect of própolis on chinese hamster ovary (CHO-K1) and human prostate cancer (PC3) cells, irradiated with 60-CO

SANTOS, GEYZA S. 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:33:42Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T14:04:00Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Nestas últimas décadas, investigações sobre compostos naturais, efetivos, não tóxicos, com potencial radioprotetor vêm despertando um grande interesse em consonância com a utilização crescente de vários tipos de radiação ionizante nas mais diversas finalidades. Entre eles a própolis uma resina coletada pelas abelhas (Apis mellifera), vem sendo apontada como promissora por apresentar uma série de características biológicas vantajosas, por exemplo, anti-inflamatória, antimicrobiana, antitumoral, imunomoduladora, antioxidante e também scavenger de radicais livres. O presente estudo teve como objetivo principal, averiguar efeito da própolis brasileira procedente de Rio Grande do Sul (AF 08) em células de ovário de hamster Chinês (CHO-K1) e em células tumorais de próstata (PC3), irradiadas com 60Co. Para tanto, foram utilizados três principais parâmetros interligados entre si: indução de micronúcleo, viabilidade celular e morte clonogênica. A escolha destes parâmetros se justifica pelo seu significado biológico, além do fato de serem prontamente observáveis e mensuráveis em células irradiadas. Os dados citogenéticos obtidos, mostraram um efeito radioprotetor da própolis (5 - 100 μg/ml) na indução de dano ao DNA em ambas as linhagens celulares, irradiadas com doses de 1 - 4 Gy. No entanto, o ensaio de citotoxicidade mostrou um efeito antiproliferativo pronunciado da própolis (50 - 400 μg/ml) em células PC3 irradiadas com 5 Gy. As curvas de sobrevida obtidas foram ajustadas satisfatoriamente pelo modelo linear-quadrático, cujo componente foi mais alto em células CHO-K1. Quanto à capacidade clonogênica, as células PC3 mostraram-se mais radiossensíveis que as células CHO-K1 nas doses mais altas da curva de sobrevida. A própolis, nas concentrações de 30 - 100 μg/ml, não influenciou no potencial clonogênico das células PC3, visto que, as curvas de sobrevida associadas ou não com a própolis, mostraram perfis similares, ao passo que o tratamento combinado em células CHO-K1 exibiu um efeito estimulador da proliferação. Os dados obtidos in vitro mostraram um potencial uso da própolis AF-08, como uma substância natural e não tóxica, na prevenção contra os efeitos danosos da radiação ionizante, nas doses e nas concentrações analisadas. / Dissertação (Mestrado) / IPEN/D / Instituto de Pesquisas Energéticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
33

Expressao estavel de tireotrofina humana (r-hTSH) em celulas de mamifero (CHO) que expressam 'alfa'2,6-sialiltransferase / Stable expression of human thyrotropin (hTSH) in mammalian cells (CHO) expressing 2,6 sialyltransferase

DAMIANI, RENATA 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:26:48Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T14:06:19Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Uma linhagem celular de CHO, previamente modificada geneticamente pela introdução de cDNA da 2,6 sialiltransferase de rato, gerou, pela primeira vez, um hTSH recombinante com sialilação humanizada (hlsr-hTSH), mais similar ao hormônio nativo, com 61% de ligação de ácido siálico na conformação 2,3 e 39%, na conformação 2,6. O clone mais produtivo, quando submetido à amplificação gênica com 8 M de metotrexato, apresentou um nível de secreção de aproximadamente 2 g de hTSH/106 células/dia, nível este útil para a purificação e caracterização do produto. A massa molecular relativa do heterodímero e das subunidades e do hlsr-hTSH purificado, determinada por espectrometria de massa MALDI-TOF, e a hidrofobicidade relativa, determinada por RP-HPLC, não apresentaram diferenças significativas com relação às preparações de hTSH recombinante derivadas de células CHO sem a modificação devida ao gene da 2,6 sialiltransferase. Entretanto, algumas diferenças foram observadas na composição dos N-glicanos, com mais estruturas tri- e tetra-sialiladas no hlsr-hTSH. O hlsr-hTSH mostrou-se eqüipotente (p>0,05) à preparação comercial de r-hTSH (Thyrogen) e 1,5 vezes mais potente do que a preparação nativa de hTSH (p<0,001), quando analisado por um bioensaio in vivo baseado na capacidade do TSH de estimular a liberação de T4. / Dissertacao (Mestrado) / IPEN/D / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
34

Síntese e caracterização de prolactina de camundongo (mPRL) e de seu análogo (S177D-mPRL) / Synthesis and characterization of mouse prolactin mPRL) and of its anlog (S177D-mPRL)

SUZUKI, MIRIAM F. 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:33:11Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T14:06:13Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / A prolactina é um neurohormônio que faz parte da superfamília das citocinas e está envolvida em inúmeros processos biológicos. Devido à sua ação endócrina, autócrina e parácrina, a prolactina está muitas vezes relacionada ao desenvolvimento de patogenias humanas como carcinomas e doenças autoimunes. Considerando-se que: a) diferença de 41% encontrada na sequência de aminoácidos da prolactina de camundongo em relação à humana, b) diferenças na glicosilação, fosforilação, e ligação ao receptor e, c) o fato que os modelos animais utilizados em ensaios in vivo com prolactina humana são geralmente ratos ou camundongos (modelos heterólogos), fica evidente que esses fatores podem interferir na interpretação dos resultados. Portanto, experimentos em sistemas homólogos seriam desejáveis. Esse trabalho descreve a obtenção pela primeira vez da mPRL no espaço periplásmico bacteriano, portanto na sua forma autêntica, ou seja, sem a metionina inicial, com expressão de 0,1 ± 13,2% g/mL/A600. Para isso um vetor de expressão baseado no promotor lPL foi construído e utilizado como promotor constitutivo, com ativação a 37° C. Um processo de fermentação em biorreator, com rendimentos de expressão de até 2,5 g/mL, e um processo de purificação com três etapas: concentração e purificação por hidrofobicidade (Phenyl Sepharose CL-4B) seguida por HPLC de fase reversa e HPSEC, foram também desenvolvidos. A mPRL purificada foi caracterizada por técnicas físico-químicas e biológicas em comparação com o padrão de referência da mPRL recombinante do Instituto Nacional de Saúde (NIH, EUA). A atividade biológica foi analisada e sua potência calculada foi de 33,9 ± 1,4 UI/mg. O mesmo vetor foi utilizado para a expressão do antagonista S177DmPRL, mas o baixo nível de expressão obtido inviabilizou a sua produção no espaço periplásmico de bactérias. Como alternativa, optamos por produzir essa proteína em células CHO e clones com expressão da ordem de 1 g/mL/dia foram obtidos. Com a expressão tanto da mPRL autêntica, como do S177D-mPRL, está aberto o caminho para o desenvolvimento dos estudos que envolvam modelos animais onde a mPRL e seu antagonista sejam fatores relevantes a serem considerados. / Tese (Doutoramento) / IPEN/T / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
35

Influência do hospedeiro (CHO) e da estratégia de cultivo nas estruturas glicídicas e propriedades moleculares da tireotrofina humana

OLIVEIRA, JOAO E. de 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:53:36Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T14:08:07Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Neste trabalho foi desenvolvida pela primeira vez uma estratégia de purificação com duas etapas, uma cromatografia de troca iônica e uma cromatografia líquida de alta eficiência em fase-reversa (RP-HPLC), para obter um hTSH derivado de CHO (r-hTSH-IPEN), que mostrou-se rápida e prática, permitindo um rendimento de 70% e uma pureza > 99%. Um aumento de ~60% na produtividade de r-hTSH-IPEN foi observado quando condições de cultura celular foram alteradas de 5% de CO2 para ar (0,03% CO2). A qualidade dos produtos obtidos em ambas as condições foi avaliada com relação à estrutura dos N-glicanos, aos isômeros de carga e à atividade biológica em comparação com a única preparação comercial conhecida (Thyrogen®) e com uma preparação de referência de origem hipofisária (p-hTSH) do National Hormone and Pituitary Program (NIDDK, EUA). Os N-glicanos identificados nas preparações recombinantes foram do tipo complexo, apresentando estruturas bi-, tri- e tetra- antenárias, algumas fucosiladas, sendo 86-88% sialiladas com níveis variáveis. As três estruturas mais abundantes foram monosialiladas, representando ~69% de todas as formas identificadas nas três preparações. A principal diferença foi encontrada em termos de antenaridade, com 8-10% mais estruturas bi-antenárias na ausência de CO2 e 7-9% mais estruturas tri-antenárias na presença de CO2. No caso do p-hTSH foram identificadas estruturas do tipo complexo, com alta-manose e híbridas, a maioria delas contendo resíduos terminais de ácido siálico e/ou sulfato. As duas estruturas mais abundantes contem um ou dois resíduos de sulfato, sendo que no primeiro caso ele inesperadamente se liga a uma galactose. A porcentagem de ligação do ácido siálico à galactose nas conformações 2-3 e 2-6 foi de 68 ± 10% e 32 ± 10% respectivamente. Não foram observadas diferenças fundamentais nos isômeros de carga, nas três preparações recombinantes, os perfis da focalização isoelétrica mostrando seis bandas distintas no intervalo de pI de 5,39 a 7,35. Uma distribuição consideravelmente diferente, com várias formas na região ácida, foi observada, no entanto, para duas preparações hipofisárias. Uma bioatividade ligeiramente superior (p <0,02) foi encontrada para o r-hTSH-IPEN obtido na presença de CO2 quando as preparações foram analisadas com boa precisão por um simples bioensaio em dose única; esta atividade, no entanto, não é significativamente diferente da atividade do Thyrogen, as duas preparações sendo 1,6 e 1,8 vezes mais potentes do que a preparação de referência (p-hTSH). Podemos concluir que, pelo menos para o caso dos r-hTSH derivados de CHO, diferentes condições de cultivo não afetam significativamente as estruturas dos N-glicanos, distribuição de isómeros de carga ou atividade biológica. Thyrogen e r-hTSH-IPEN, quando comparados com p-hTSH-NIDDK, apresentaram cerca de 7% de aumento da massa molecular determinada por MALDI-TOF-MS. Esta técnica, que permite uma avaliação exata da massa do heterodímero, apresentou valores de MR de 29611, 29839 e 27829, respectivamente. Diferenças significativas foram encontradas entre o r-hTSH e o p-hTSH pelo que se refere às propriedades hidrofóbicas, avaliadas por RP-HPLC. Também foram observadas diferenças relacionadas à composição de carboidratos, principalmente de ácido siálico e galactose, tendo sido encontrado um menor teor destes resíduos no p-hTSH. / Tese (Doutoramento) / IPEN/T / Instituto de Pesquisas Energéticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
36

Clonagem, caracterização e análise filogenética das subunidades alfa e beta do hormônio folículo estimulante de Pirarucu (Arapalma gigas) visando sua síntese em células CHO / Cloning, characterization and phylogenetic analysis of the alpha and beta subunits of the follicle stimulating hormone of Pirarucu (Arapalma gigas) in view of its synthesis in CHO cells

CARVALHO, ROBERTO F. de 10 November 2014 (has links)
Submitted by Claudinei Pracidelli (cpracide@ipen.br) on 2014-11-10T11:09:13Z No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-11-10T11:09:13Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / O Pirarucu (Arapaima gigas) é um peixe gigante da família Arapaimidae, nativo das bacias amazônicas que pode chegar a dois metros de comprimento e pesar mais de 200 Kg. Está presente no Equador, na Colômbia, no Peru, na Bolívia e no Brasil. Atualmente a espécie está ameaçada de extinção devido à pesca predatória e ao aumento da presença humana em seus viveiros naturais. No presente trabalho, os cDNAs da subunidade (ag-GTH&alpha;) e da subunidade &beta; do hormônio folículo estimulante de A. gigas (ag-FSH) foram isolados e clonados pela primeira vez, possibilitando uma melhor compreensão da diversidade e evolução desta glicoproteína em peixes e a futura síntese biotecnológica deste hormônio para fins reprodutivos e alimentícios. Tanto o cDNA do ag-GTH&alpha; quanto aquele do ag-FSH&beta; foram sintetizados pela reação de transcriptase reversa (RT) e pela reação em cadeia da polimerase (PCR) utilizando como molde RNA total proveniente das glândulas hipofisárias de A. gigas. O cDNA da subunidade ag-GTH&alpha; possui uma sequência codificadora (Open Reading Frame, ORF) de 348 pb, o que corresponde a uma proteína de 115 aminoácidos com um suposto peptídeo sinal de 24 aminoácidos e com um peptídeo maduro de 91 aminoácidos. Dez resíduos de cisteínas responsáveis pela formação de cinco pontes dissulfeto, dois sítios de N-glicosilação e três resíduos de prolinas apresentaram-se altamente conservados quando comparados com outras espécies de peixes. A comparação baseada em sequências de aminoácidos de GTH&alpha; de 38 espécies de peixes revelou alta identidade do A. gigas com membros das seguintes ordens: Acipenseriformes, Anguiliformes, Siluriformes e Cypriniformes (87,1-89,5%), e, a menor identidade com os Gadiformes e Cyprinodontiformes (55%). A identidade com a análoga sequência de GTH&alpha; de Homo sapiens foi de 67%. Para a subunidade ag-FSH&beta;, a ORF correspondente foi de 381 pb, produzindo uma proteína de 126 aminoácidos com um peptídeo sinal de 18 e um peptídeo maduro de 108 aminoácidos. Quando comparado com as sequências de Anguilla marmorata, Acipenser gueldenstaedtii e Homo sapiens, o peptídeo maduro de ag-FSH&beta; mostrou conter 12 resíduos de cisteínas responsáveis pela formação de seis pontes dissulfeto, duas prolinas e um sítio de glicosilação perfeitamente conservados, apresentando identidades de 63, 50 e 45% respectivamente em suas sequências de aminoácidos. As árvores filogenéticas construídas mostraram, em geral, que o A. gigas, da ordem dos Osteoglossiformes, se apresenta como grupo irmão dos Clupeocefala, enquanto os Elopomorpha (Anguiliformes) formam o grupo mais basal de todos os teleósteos aqui analisados. / Dissertação (Mestrado em Tecnologia Nuclear) / IPEN/D / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN-CNEN/SP
37

Studies on the activation of G proteins by opioid receptors and receptor-mimetic peptides

Szekeres, Philip Graham January 1995 (has links)
No description available.
38

Production and glycosylation of a recombinant protein from Chinese hamster ovary (CHO) cells

De Villiers, Ann-Marie 12 1900 (has links)
Thesis (MScEng)--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: Recombinant glycoproteins are important biopharmaceuticals, providing solutions for numerous previously untreatable illnesses, in everything from cancer to infertility. Most recombinant biopharmaceuticals are produced in mammalian cells due to their ability to provide the correct post-translational processing for use in humans. The post-translation processing influences many of the protein’s properties including pharmacokinetics, bioactivity, secretion, half-life, solubility, recognition and antigenicity. The aim of this thesis is to further study the upstream production of a glycosylated recombinant protein produced by Chinese hamster ovary (CHO) cells on production scale within the confines of an existing process. The process in question uses adherent CHO cells to produce a glycosylated recombinant hormone. As with most recombinant protein production processes, this process has two sections to the upstream production: a seed train to grow enough cells to inoculate production, and a production section, which focuses on the production of a recombinant protein. The seed train is predominantly conducted in roller bottles, while the production section takes place in perfusion bioreactors, where the cells are attached to microcarriers, with spin-filters for cell retention. The whole process uses medium with serum. There are two process challenges regarding an existing recombinant-protein production process: 1. The gradual increase, over the past several campaigns, of the final population doubling level of the cells (which must remain within certain specified limits) at the end of the seed train. 2. The low glycosylation levels of the product seen in certain campaigns, which meant that a certain number of final product batches were below the specified acceptable glycosylation limits. Following a literature survey several controlled process variables were chosen for investigation and hypotheses made on their effect on the seed train or glycosylation. To investigate their effect on the PDL and cell growth in the seed train: - Medium volume: decreasing the medium volume will yield a lower PDL due to slower cell growth caused by lower glucose availability. - Seeding density: if cells obtain confluence by the time they are harvested, decreasing the seeding density will yield a higher PDL. - Cultivation temperature: decreasing the temperature ought to decrease the growth rate. - Medium feed temperature: there will be no significant difference to the cell culture when pre-heated or cold medium is used. Aeration: using vent caps will increase the oxygen content of the medium in the roller bottles and the cell growth, yielding a higher PDL. To investigate their effect on glycosylation during production: - pH: better glycosylation will be seen at pH 6.9, than at pH 6.7. - Perfusion rate: a higher perfusion rate will lead to better glycosylation due to increased glucose and glutamine concentrations. In the seed train, the only factor that significantly influenced the final PDL was the seeding density. Cell growth was inhibited once cells reached confluence, so lowering the seeding density lead to a higher PDL. It is recommended to use a high seeding density to ensure a lower PDL. Historic data indicated that the seeding density was not the cause of the apparent increase of the final PDL, as all previous campaigns had been seeded with a high seeding density. What then became apparent was that the final PDL remained relatively constant during a campaign and that the increase in final PDL occurred between campaigns. It appears that the apparent increase in the final PDL is due to differences in cell counting between operators as each new campaign was managed by different operators. It is recommended that a mechanical cell counter be used to verify cells counts and to maintain a standard between campaigns. In the bioreactors, varying the pH proved to have no significant effect on the glycosylation levels. However, both the initial perfusion rate and the specific perfusion rate proved to be important from both historical data and the data generated during these experiments. Lower levels of the initial perfusion rate lead to better glycosylation and it is recommended that an initial perfusion rate of 1.0 volumes/day be used. The relationship between the specific perfusion rate and the glycosylation appears to be non-linear and requires further study, for now it is recommended that the specific perfusion rate be kept below 0.3 volumes/day/109 cells. Probable reasons for the unsatisfactory glycosylation seen in certain runs could also be proposed from these two factors: • RP33-133 : Very high specific perfusion rate • RP32-135 : High initial perfusion rate and very high specific perfusion rate • RP32-138 : High initial perfusion rate • RP33-139 : High initial perfusion rate Further research is recommended into the effect of the specific perfusion rate as well as the specific glucose consumption rate and the specific glutamine concentration on the glycosylation. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Rekombinante glikoproteïene is baie belangrike biofarmaseutiese produkte wat oplossings bied vir talle voorheen ongeneeslike siektes in alles van kanker tot onvrugbaarheid. Meeste rekombinante farmaseutiese produkte word gemaak deur diere-selle as gevolg van hulle bevoegtheid om die korrekte na-translasie stappe te volg sodat die produkte in mense gebruik kan word. Die na-translasie stappe beïnvloed baie van die proteïene se karaktertreke insluitende die farmakokinetika, bioaktiwiteit, uitskeiding, half-leeftyd, oplosbaarheid, herkenbaarheid and antigeniciteit. Die doel van hierdie tesis is om die stroomop produksie van ‘n rekombinante glikoproteïene vervaardig deur Chinese hamster ovariale (CHO) selle verder te bestudeer binne die grense van ‘n bestaande proses op grootskaalse vlak. Die huidige proses gebruik CHO selle om ‘n rekombinante glikohormoon te produseer. Soos meeste prosesse wat rekombinante proteïene produseer bestaan die stroomop gedeelte van die proses uit twee dele: ‘n saad trein wat genoeg selle maak vir produksie en ‘n produksie gedeelte wat fokus op die vervaardiging van die glikoproteïen. Die saad trein bestaan hoofsaaklik uit roller bottels terwyl produksie plaasvind in perfusie bioreaktors waar die selle op “microcarriers” groei, met spin-filters om die selle binne die bioreaktors te hou; die hele proses gebruik medium met serum. Daar is twee probleme in die stroomop gedeelte van die bestaande proses: 1. Die geleidelike toename oor die afgelope paar jaar van die finale verdubbelingsvlak van die selle aan die einde van die saad trein 2. Die lae glukosilering van die eindproduk wat veroorsaak dat sekere lotnommers buite spesifikasie is Na ‘n literatuur studie, was seker beheerde proses parameters gekies om verder te bestudeer en hipotesisse gemaak oor hulle effek op die saad trein of die vlak van glukosilering. Die volgende faktore is bestudeer vir hulle effek op die finale verdubbelingsvlak van die selle in die saad trein: - Medium volume: ‘n laer medium volume sal lei tot a laer verdubbelingsvlak van die selle as gevolg van stadige groei - Konsentrasie van selle vir inokulasie: as die selle konfluent is teen die tyd wat hulle versamel word sal ‘n laer konsentrasie selle lei tot ’n hoër verdubellingsvlak. - Temperatuur: laer temperatuur behoort te lei tot ‘n stadiger groei koers van die selle - Medium voer-temperatuur: die voer-temperatuur van die medium sal geen beduidende verskil maak - Belugting: die gebruik van “vent-caps” sal die suurstof inhoud van die roller bottels verhoog Die volgende faktore is bestudeer vir hulle effek op die glukosilering tydens produksie: - pH: beter glukosilering word verwag by by pH 6.9 dan by pH 6.7 - Perfusie koers: ‘n hoër perfusie koers sal lei tot beter glukosilering as gevolg van hoër glukose en glutamien konsentrasies Die konsentrasie van die selle wat gebruik word vir inokulasie blyk die enigste faktor te wees wat die finale verdubbelingsvlak van die selle en die groei van die selle in die saad trein beïnvloed het. Die groei van die selle was beprek wanneer die selle konfluent geraak het en dus het ‘n laër sel konsentrasie by inokulasie gelei tot ‘n hoër sel verdubbelingsvlak. Dit word aanbeveel dat ‘n hoë sel konsentrasie by inokulasie gebruik word. Die geleidelike toename van die finale verdubbelingsvlak van die selle in die saad trein is waarskynlik as gevolg van die variasie in sel tellings tussen verskillende operateurs eerder as as gevolg van die beheerde proses parameters. Dit word aanbeveel dat ‘n meganiese sel-teller gebruik word om die verskil in sel tellings tussen operateurs te kontroleer en om ‘n standaard te handhaaf tussen produksie lotte. In die bioreaktors, het die pH geen beduidende invloed gehad op die glukosilering maar uit historiese data en die huidige data van hierdie eksperimente blyk albei die begin perfusie koers en die spesifieke perfusie koers ‘n belangrike invloed te hê op die glukosilering. Laër vlakke van die begin perfusie koers lei tot beter glikosilsie en dit word aanbeveel dat elke produksielot ‘n begin perfusie koers het van 1.0 volume/dag. Die verhouding tussen die glukosilering en die spesifieke perfusie koers blyk om nie-liniêr te wees nie. Nog navorsing hieroor word aanbeveel, maar vir nou word dit aanbeveel dat die spesifieke perfusie koers onder 0.3 volumes/dag/109 selle gehou word. Hierde twee faktore blyk die oorsaak te wees vir die lae glukosilering wat in sekere produksielopies gevind was: • RP33-133 : baie hoë spesifieke perfusie koers • RP32-135 : hoë begin perfusie koers en baie hoe spesifieke perfusie koers • RP32-138 : hoë begin perfusie koers • RP33-139 : hoë begin perfusie koers Dit word aanbeveel dat verdere navorsing gedoen word op die effek van die spesifieke perfusie koers asook die spesifieke koers van glukose verbruik en die spesifieke glutamien konsentrasie op die glukosilering van die produk.
39

Altos niveis de expressao de tireotrofina humana em celulas de ovario de hamster chines mediante a utilizacao de vetores dicistronicos

PERONI, CIBELE N. 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:43:42Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T13:57:43Z (GMT). No. of bitstreams: 1 06555.pdf: 4601344 bytes, checksum: d54da5711d592aac4fbdb3cbb1ac8e1a (MD5) / Tese (Doutoramento) / IPEN/T / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN/CNEN-SP
40

Efeitos das radiacoes gama (sup 60 Co) e beta (sup 90 Sr) em celulas de ovario de hamster chines (CHO-K1): inducao de micronucleos e morte celular

MURAKAMI, DANIELLA 09 October 2014 (has links)
Made available in DSpace on 2014-10-09T12:48:30Z (GMT). No. of bitstreams: 0 / Made available in DSpace on 2014-10-09T13:57:53Z (GMT). No. of bitstreams: 1 09063.pdf: 2967204 bytes, checksum: 97bf7db9915ce473f9c3b95b67930979 (MD5) / Dissertacao (Mestrado) / IPEN/D / Instituto de Pesquisas Energeticas e Nucleares - IPEN/CNEN-SP

Page generated in 0.0557 seconds