• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 72
  • 27
  • 20
  • Tagged with
  • 122
  • 122
  • 122
  • 118
  • 72
  • 33
  • 25
  • 23
  • 22
  • 21
  • 16
  • 16
  • 16
  • 16
  • 14
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
91

Screening, identification and characterisation of bacteriocins produced by the wine isolated LAB

Ndlovu, Joseph Buyani 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Lactic acid bacteria (LAB) play a vital role in reducing wine acidity and also contributing to its aroma and flavour. However, they can also be responsible for many wine spoilage problems that compromise the quality and value of wine. While Oenococcus oeni contributes positive characteristics to the sensory properties of wine, certain species of the genera, Lactobacillus and Pediococcus can affect the wholesomeness of wine by producing undesirable compounds, such as biogenic amines and ethyl carbamate. Chemical preservatives like sulphur dioxide (SO2) are used to prevent the growth of spoilage micro-organisms during the winemaking process. SO2 also acts as a reducing agent and maintains the benefits of antioxidant properties of the polyphenols of wine. However, there is a worldwide demand to reduce SO2 levels due to the increasing health related risks and other factors. All these considerations have increased the interest in research to look for new preservation strategies, and LAB-produced bacteriocins seem to be a potential alternative that has been explored in the last decade. Various types of bacteriocins have been identified and characterized. However, there are few reports on bacteriocins produced by LAB of oenological origin or on bacteriocins present in the finished wine. The present study screened 155 LAB isolates from the IWBT culture collection for bacteriocin production. The isolates originated from South African red wines undergoing spontenous malolactic fermentation (MLF). Eight strains (5%) were identified to be producers, as evidenced by strong inhibition zones formed against sensitive organisms on agar plates. The producers demonstrated a broad spectrum of antimicrobial activity by inhibiting Lactobacillus spp., Leuconostoc mesenteroides, Listeria monocytogenes and Pediococcus pentosaceus strains. Some of these bacterial genera are important in winemaking since they are potential wine spoilage bacteria. Hence these strains and/or the bacteriocins they produce could possibly find application in the food fermentation industry. The physiological results, biochemical tests and sugar fermentation profiles all gave the same results for the seven isolates, which were indicative of enterococci. The identification through 16S rRNA gene sequencing revealed that the seven tested isolates were all Enterococccus faecium. RAPD-PCR fingerprinting gave the same profile for the seven strains confirming that they were all identical on genetic level. Determining the molecular weight using SDS-PAGE showed the peptides to be below 4.6 kDa in size. PCR amplification of the enterocin P gene, sequencing and BLAST search results confirmed that all eight strains contained the enterocin P gene from Ent. faecium. The enterocin tested in this study was heat stable at 100°C (30 min), but lost 50% of its activity at 121°C (15 min). Factors such as bacteriocin production and heat resistance are among many that enable enterococci to be dominant in fermented products such as dairy foods or meat. Therefore, enterococci producing bacteriocins have potential applications in various foods and fermented products. The pH tests showed enterocin to be active over a broad pH range (2-10). Enterocin activity over a wide pH range make them potentially more suitable as natural preservatives of foods and fermented products where products are acidified or pH decreases due to natural LAB present. They also have potential applications in oenological process where pH levels are as low as 3 and 4. Proteolytic enzyme treatments with lysozyme, lipase, lyticase and catalase could not inhibit enterocin activity. This indicated that their antimicrobial activity was independent of lipid or carbohydrate moieties or hydrogen peroxide. α-Chymotrypsin and proteinase K inactivated enterocin, which indicated that the compound was proteinaceous in nature. Bacteriocin production tested in two of the isolates, #16.3 and 128.1, coincided with the exponential growth phase which occurred after 6 hours of incubation at 30°C, which was an indication of primary metabolite kinetics. The highest production of 400 AU/ml was observed after eight hours and was maintained for several hours (46 hours) in the stationery phase. The bactericidal effect of the cell free supernatants from #16.3 and 128.1 against the sensitive culture of Lactobacillus pentosus DSM 20314 was clearly demonstrated by complete inhibition of growth for most of the experimental period, while the control increased exponentially throughout the experiment. In conclusion, this study has confirmed the isolation and identification of Ent. faecium strains from wine, a genus that is rarely found in the wine environment. Although one can speculate on the origin of this bacterium in the wine e.g. human handling and contaminated water, these bacterial isolates produced enterocin P which have antimicrobial action against wine-related LAB genera and therefore have a potential role in wine spoilage control. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Melksuurbakterieë (MSB) speel ‘n belangrike rol in die redusering van die suurgehalte van wyn en dra ook by tot die aroma en smaak daarvan. Hulle kan egter ook verantwoordelik wees vir vele wynbederfprobleme wat die gehalte en waarde van wyn negatief beïnvloed. Hoewel Oenococcus oeni positiewe karaktertrekke aan die sensoriese eienskappe van wyn verleen, kan sekere spesies van die genus, Lactobacillus en Pediococcus, die heilsaamheid van wyn beïnvloed deur ongewenste verbindings, soos biogeniese amienes en etielkarbamaat, te produseer. Chemiese preserveermiddels, soos swaweldioksied (SO₂), word gebruik om die groei van bederfmikro-organismes tydens die wynbereidingsproses te voorkom. SO₂ fungeer ook as ‘n reduseermiddel en onderhou die voordele van die antioksidant eienskappe van die poli-fenole van wyn. Daar is egter ‘n wêreldwye vraag na die redusering van SO₂-vlakke as gevolg van die toename in gesondheidsverwante risiko’s en ander faktore. Al hierdie oorwegings het belangstelling in die navorsing van nuwe preserveringstrategieë laat toeneem en MSB-geproduseerde bakteriosiene lyk na ‘n potensiële alternatief wat in die laaste dekade ondersoek word. Verskeie tipes bakteriosiene is geïdentifiseer en getipeer. Daar is egter nog weinig gerapporteer oor bakteriosiene wat deur MSB van wynkundige oorsprong geproduseer is of oor bakteriosiene wat in afgeronde wyn teenwoordig is. Die huidige studie het 155 MSB isolate van die Instituut vir Wynbiotegnologie se kultuurversameling vir bakteriosien-produsering gegradeer. Agt stamme (5%) is as produseerders geïdentifiseer, soos gestaaf is deur sterk inhibisiesones wat teen sensitiewe organismes op agarplate gevorm het. Die produseerders het ‘n breë spektrum van antimikrobiese aktiwiteit by inhiberende Lactobacillus spp., Leuconostoc mesenteroides, Listeria monocytogenes en Pediococcus pentosaceus stamme gedemonstreer. Sommige van hierdie bakteriese genera is belangrik in wynbereiding, omdat dit potensiële wynbederfbakterieë is. Hierdie isolate en/of die bakteriosiene wat dit produseer, kan dus moontlik toepassing in die voedselfermentasiebedryf vind. Die fisiologiese resultate, biochemiese toetse en suikerfermentasieprofiele het almal dieselfde resultate vir die sewe isolate, wat indikatief van enterococci was, gelewer. Die identifisering deur 16S rRNA-basispaaropeenvolging het onthul dat die sewe getoetste isolate almal Enterococccus faecium was. RAPD-PKR-vingerafdrukke het dieselfde profiel vir die sewe rasse gelewer, wat bevestig dat die rasse almal identies op genetiese vlak was. Deur die molekulêre gewig vas te stel deur middel van SDSPAGE, het dit getoon dat die peptiede kleiner as 4.6 kDa in grootte is. PKR-amplifikasie van die enterosien-P geen, die bepaling van basispaaropeenvolging en BLAST-soekresultate het bevestig dat al agt rasse die enterosien-Pgeen van Ent. faecium bevat. Die enterosien wat in hierdie studie getoets is, was hitte-stabiel teen 100°C (30 min), maar het 50% van sy aktiwiteit teen 121°C (15 min) verloor. Faktore soos bakteriosienproduksie en hittebestandheid, is van die vele faktore wat enterococci in staat stel om dominant in gefermenteerde produkte, soos suiwelprodukte of vleis te wees. Enterococci wat bakteriosiene produseer het dus potensiële toepassings in verskeie kossoorte en gefermenteerde produkte. Die pH-toetse het getoon dat enterosien-P oor ‘n breë pH spektrum (2-10) aktief was. Enterosienaktiwiteit oor ‘n wye pH spektrum maak dit potensieel meer geskik as natuurlike preserveermiddels vir kossoorte en gefermenteerde produkte waar produkte versuur word of die pH afneem as gevolg van natuurlike MSB wat teenwoordig is. Dit het ook potensiële toepassings in enologiese prosessering waar pH-vlakke so laag as 3 en 4 is. Proteolitiese ensiembehandelings met lisosiem, lipase, litikase en katalase kon nie enterosienaktiwiteit inhibeer nie. Daar is getoon dat hul antimikrobiese aktiwiteit onafhanklik was van lipiede, koolhidraatdele óf waterstofperoksied. α-Chymotripsien en proteïenase-K het enterosien onaktief gemaak, wat getoon het dat die samestelling proteïenagtig van nature is. Bakteriosienproduksie wat in twee van die stamme #16.3 en 128.1 getoets is, het ooreengestem met die eksponensiële groeifase wat na 6 ure van inkubasie teen 30°C plaasgevind het, en wat ‘n aanduiding is van primêre metabolitiese kinetika. Die hoogste produksie van 400 AU/ml is na agt ure waargeneem en is vir etlike ure (46 uur) in die stasionêre fase gehandhaaf. Die bakterie-dodende effek van die selvrye supernatant van #16.3 en 128.1 teenoor die sensitiewe kultuur van Lactobacillus pentosus DSM 20314 is duidelik gedemonstreer deur totale inhibisie van groei vir die grootste deel van die eksperimentele periode, terwyl die kontrole eksponensieel deur die hele eksperiment toegeneem het. Hierdie studie het dus die isolering en identifisering van Ent. faecium-stamme, ‘n genus wat baie selde gevind word in ‘n wynomgewing, vanuit wyn bevestig. Alhoewel daar gespekuleer kan word oor die oorsprong van hierdie bakterie in wyn bv. menslike hantering en besmette water, het hierdie rasse wel enterosien geproduseer en daarom die potensiaal om ‘n rol te speel in beheer teen verskeie bederf-MSB-genera. / TIA, NRF and THRIP
92

Mode of action studies of defensin peptides from native South African Brassicaceae species

Barkhuizen, Helmien 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Plant defensin peptides have become promising and attractive candidates to be used as antifungal agents in agricultural biotechnology. These peptides have a broad spectrum antifungal activity and play a vital role in the innate immune system of plants. Plant diseases caused by fungi are a major contributor to the decrease in the quality and safety of agricultural products. Due to the dangerous effects and negative environmental impact of pesticides, an effective, safe, natural and durable method to control crop pathogens has therefore become one of the major concerns in modern agriculture. Although these peptides are promising and attractive candidates, their precise mechanism of action is to date still unknown. Several common observations have been made. These include the antagonistic effect of cations on the activity of plant defensins. It is of vital importance to understand the underlying mechanism of the cation-antagonistic effect on the antifungal potency of defensin peptides in order to evaluate the possible contribution to defence reactions against microorganisms in planta. To this end we set out to characterize the effect of cations in the form of biological salts, NaCl, KCl, MgCl2 and CaCl2 on the structural stability and activity in terms of growth inhibition, morphological effects and permeabilization. In order to perform these characterization experiments, a production method resulting in a greater yield and involving simple and rapid purification methods was required. Heliophila coronopifolia peptides have previously been produced in a bacterial system, however the purification methods were tedious resulting in poor yields. Pichia pastoris was selected as production system as several other plant defensins have been successfully produced in this eukaryotic system. Hc-AFP1 and Hc-AFP3 was successfully produced using the Pichia production system and rendered active peptides. Hc-AFP2 and Hc- AFP4 was, however, not produced correctly, due to a post-translational modification event leading to the cyclization of the N-terminal glutamine to generate pyroglutamic acid. This modification negatively influenced the activity of these peptides. An active Hc-AFP2 could be produced by replacing the production buffer with a reduced ionic buffer. The effect of divalent and monovalent cations on the secondary structure of Hc-AFP1 was evaluated by circular dichroism spectroscopy. These cations induced a conformational change in the secondary structure of Hc-AFP1, with NaCl and MgCl2 inducing a more defined secondary structure and KCl and CaCl2 inducing a less defined secondary structure. Monovalent cations caused a slight reduction in the growth inhibition activity of Hc-AFP1 on Botrytis cinerea, however, characteristic hyperbranching and other morphogentic effects were still visible. Divalent cations had a greater antagonistic effect on the activity of Hc-AFP1, completely abolishing the growth inhibitory activity of the peptide, but the induced morphological effects on hyphae remained present. The activity of Hc-AFP1 to permeabilize B. cinerea hyphae was not influenced by the addition of cations, however it was in fact increased to up to 10-fold. However, since the growth inhibition activity of Hc-AFP1 was reduced in the presence of the biological salts indicates that permeabilization is not the sole activity responsible for growth inhibition caused by Hc-AFP1. This peptide probably has an alternative/primary target and more complex MOA. This is the first known report of the investigation of the influence of cations on the structure of plant defensin peptides. It is clear that cations induce a secondary structural conformational change in Hc-AFP1. This may be linked to the antagonism on the activity of this peptide. This study provides significant progress towards the structure-function analysis of plant defensins. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Plantdefensinpeptiede word beskou as belowende en aantreklike kandidate vir gebruik as swammiddles in agribiotegnologie. Hierdie peptiede beskik oor breë spektrum antifungiese aktiwiteit en speel ‘n essensiële rol in die ingebore immuunsisteem van plante. Plant siektes wat deur swamme veroorsaak word dra betekenisvol by tot die afname in die kwaliteit en veiligheid van landbouprodukte. As gevolg van die skadelike effekte en negatiewe omgewingsimpak van plaagdoders, het effektiewe, veilige, natuurlike en duursame metodes om gewaspatogene te beheer, van die belangrikste vraagstukke van moderne landbou geword. Alhoewel hierdie peptiede belowende en aantreklike kandidate is vir die toepassing, is hulle presiese meganisme van aksie tot vandag toe steeds onbekend. Verskeie algemene waarnemings is egter al gemaak. Dit sluit die antagonistiese effek van katione op die aktiwiteit van plantdefensinpeptiede in. Dit is kernbelangrik om die onderliggende meganisme van die katioon-antagonistiese effek op die antifungiese effektiwiteit te verstaan om die moontlike bydrae van die peptiede tot die verdedigingsreaksies teen mikro-organismes in planta te evalueer. Met die doel voor oë het ons gemik om die effek van katione, spesifiek in die vorm van die biologiese soute NaCl, KCl, MgCl2 en CaCl2, op die strukturele stabiliteit en aktiwiteit in terme van groei inhibisie, morfologiese effekte en permeabilisasie te karakteriseer. Om uiteindelik hierdie karakterisasie eksperimente uit te voer was dit nodig om ‘n metode met ‘n groter opbrengs en wat vinnige suiwering van die peptied ondersteun, te optimiseer. Heliophila coronopifolia peptiede was voorheen in ‘n bakteriese sisteem geproduseer, maar die suiweringsmetodes was tydsaam en het gelei tot ‘n swak opbrengs. Pichia pastoris is dus geselekteer as die produksie sisteem aangesien verskeie ander plantdefensinpeptiede al suksesvol geproduseer is in hierdie eukariotiese sisteem. Hc-AFP1 and Hc-AFP3 is suksesvol vervaardig in die Pichia sisteem en het aktiewiteit getoon. Hc-AFP2 and Hc-AFP4 kon egter nie korrek vervaardig word nie as gevolg van ‘n na-vertalingsverandering wat gelei het tot die siklisering van die N-terminale glutamien, om piroglutamiensuur te lewer. Hierdie verandering het die aktiwiteit van die peptied negatief beinvloed. ‘n Aktiewe Hc-AFP2 kon wel vervaardig word deur die produksiebuffer te vervang met ‘n lae-ionise buffer. Die effek van divalente en monovalente katione op die sekondêre struktuur van Hc-AFP1 is ge-evalueer deur van sirkulêre dikroisme spektroskopie gebruik te maak. Hierdie katione het ‘n vouingsverandering in die sekondêre struktuur van Hc-AFP1 geïnduseer, NaCl and MgCl2 het ‘n meer gedefinieërde sekondêre struktuur induseer, terwyl KCl and CaCl2 ‘n minder gedefinieërde sekondêre struktuur geinduseer het. Monovalente katione het ‘n effense vermindering in die groei-inhibisie aktiwiteit van Hc-AFP1 op Botrytis cinerea veroorsaak, alhoewel kenmerkende hife-oorvertakking en ander morfologiese effekte nogsteeds sigbaar was. Divalente katione het ‘n sterker antagonistiese effek gehad op die aktiwiteit van Hc-AFP1, waar dit totaal en al die groei-inhibisie aktiwiteit van die peptied vernietig het, alhoewel die geïnduseerde morfologiese effekte op die hiffes steeds sigbaar was . Die aktiwiteit van Hc-AFP1 om B. cinerea hyphae te permeabiliseer is nie negatief beinvloed deur die byvoeging van katione nie, tewens dit het die aktiwiteit tot 10-voudig verhoog. Aangesien die groei-inhibisie aktiwiteit van Hc-AFP1 nie verminder is in die teenwoordigheid van die biologiese soute nie, dui dit aan dat permeabilisasie nie die enigste aktiwiteit is wat die groei inhibisie veroorsaak het nie. Die peptied het dus moontlik ‘n alternatiewe of primêre teiken en ‘n meer komplekse meganisme van aksie. Dit is die eerste verslag wat die invloed van katione op die struktuur van plantdefensinpeptiede ondersoek het. Dit is duidelik dat katione ‘n sekondêre strukturele vouingsverandering in Hc-AFP1 induseer. Hierdie verandering mag dalk bydra tot die antagonistiese uitwerking op die aktiwiteit van hierdie peptied. Hierdie studie het betekensisvolle vordering gemaak met die analise van die struktuur-funksie interaksie van plantdefensinpeptiede. / The National Research Foundation (NRF), Institute of Wine Biotechnology (IWBT), THRIP and Winetech for financial assistance.
93

Development of infrared spectroscopic methods to assess table grape quality

Daniels, Andries Jerrick 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: The two white seedless table grape cultivars, Regal Seedless and Thompson Seedless fulfil a very important role in securing foreign income not only for the South African table grape industry, but the South African economy as a whole. These two cultivars, however, are like so many other white table grape cultivars, also prone to browning, especially netlike browning on Regal Seedless and internal browning on Thompson Seedless grapes. This leads to huge financial losses every year, since there is no established way to assess at harvest, during storage or during packaging, whether the grapes will eventually turn brown. In other words, there is no well-known protocol of assessing the browning risk of a particular batch of grapes prior to export. Numerous studies have been undertaken to determine the exact cause of browning and how it should be managed, but to date, no chemical or physical parameter has been firmly associated with the phenomenon. The overall aim of this study was thus to find an alternative way to deal with the problem by investigating the potential of near infrared (NIR) spectroscopy as a fast, non-destructive measurement technique to determine the browning potential of whole white seedless table grapes. A secondary aim was the determination of optimal ripeness of table grapes. In this way harvest maturity and quality indicative parameters namely total soluble solids (TSS), titratable acidity (TA), pH, glucose and fructose, also associated with the browning phenomenon, was quantified using models based on infrared spectra. Three different techniques (a) Fourier transform Near Infrared (FT-NIR), (b) Fourier transform – Mid Infrared (FT-MIR) and (c) Fourier transform – Mid Infrared Attenuated Total Reflectance (FT-MIR ATR) spectroscopy were investigated to determine these parameters. This was done so that a platform of different technologies would be available to the table grape industry. The grapes used in this study were harvested over two years (2008 and 2009) and were sourced from two different commercial vineyards in the Hex River valley, Western Cape, South Africa. Different crop loads (the total amount of bunches on the vines per hectare) were left for Regal Seedless (75 000, 50 000 and 35 000) and for Thompson Seedless (75 000 and 50 000). Three rows were used for Regal Seedless and two rows for Thompson Seedless. Each row had six sections which each represented a repetition for each crop load. In 2008 these cultivars were harvested early at 16°Brix, at optimum ripeness (18°Brix) and late at 20°Brix. In 2009 they were harvested twice at the optimum ripeness level. Berries from harvested bunches were crushed and the juice was used to determine the reference values for the different parameters in the laboratory according to their specific methods. The obtained juice was also scanned on the three different instruments. Different software (OPUS 6.5 for the FT-NIR and FT-MIR ATR instruments and Unscrambler version 9.2 for the FT-MIR instrument) as well as different spectral pre-processing techniques were also evaluated before construction of the models for all the instruments. Partial least squares (PLS) regression was used for the construction of the different calibration models. Different regression statistics, that included the root mean square error for prediction (RMSEP); the coefficient of determination (R2); the residual prediction deviation (RPD) and the bias were used to evaluate the performance of the developed calibration models. Calibration models which are fit for screening purposes were obtained on the FT-NIR and FTMIR ATR instruments for TSS (11.40 - 21.80°Brix) (R2 = 85.92%, RMSEP = 0.71 °Brix RPD = 2.67 and bias = 0.03°Brix), pH (2.94 - 3.9) (R2 = 85.00%, RMSEP = 0.08 RPD = 2.59 and bias = -0.01) and TA (4.3 - 13.1 g/L), (R2 = 90.77%, RMSEP = 0.48 g/L RPD = 3.30 and bias = -0.03 g/L). Models for fructose (46.70 – 176.82 g/L) (R2 = 74.66%, RMSEP = 9.28 g/L RPD = 2.00 and bias = 1.10 g/L) and glucose (20.36 – 386.67 g/L) (R2 = 70.71%, RMSEP = 11.10 g/L RPD = 1.87 and bias = 1.64 g/L) were obtained with the FT-NIR and FT-MIR ATR instruments that were in some instances fit for screening purposes and in some instances unsuitable for quantification purposes. The FT-MIR instrument gave models for all the parameters that were not yet suitable for quantification purposes. Combined spectral ranges used for calibration were often similar for some parameters, namely 12 493 - 5 446.2 for TSS and pH, 6 101.9 - 5 446.2 for TSS, TA and fructose and 4 601.5 - 4 246.7 for pH and fructose on the FT-NIR instrument, 2 993.2 - 2 322.3 for pH, TA and glucose and 1 654.3 - 649.4 for pH and glucose on the FT-MIR ATR instrument and sometimes they were adjacent (3 996.6 - 3 661.2, 3 663.5 - 3 327.7 and 3 327.2 - 2 322.3 for TSS and glucose, 1 988.3 - 1 652.8 and 1 654.3 - 649.4 for TSS, pH and TA. Other times they were overlapping (1 654.3 - 649.4 and 1 318.8 - 649.4) for pH, TA and fructose on the FT-MIR ATR instrument. This is a very good sign for transfer of this technology to a handheld device, where adjacent and/ or overlapping wavenumbers are crucial. Instruments which have to determine different parameters over large spectral ranges are not only impractical, because the instrument has to be big, but because it is also very expensive. Another advantage of implementing especially FT-NIR spectroscopy as a fast, accurate and inexpensive technique for determining harvest maturity and quality parameters is because no sample preparation is necessary and very little waste (few single berries tested) is produced. This is a pre-requisite which is highly recommended in the green era that we are currently living in and will do so for aeons to come. A platform of technologies has now been made available through this study for the determination of the respective parameters in future table grape samples by just taking their spectra on one of the instruments. Indeed something that has not been possible or available for the South African table grape industry before. Berries for the browning experiments were scanned on a FT-NIR instrument immediately after harvest (before cold storage) and again after cold storage. Before cold storage they were scanned on each side of the berry and after cold storage they were scanned twice on a brown spot if browning was present and twice on a clear spot, irrespective of whether browning was present or not. Inspection of the berries for the incidence of browning after cold storage revealed that Regal Seedless had a higher incidence of browning (68% in 2008 and 66% in 2009) than Thompson Seedless (21% in 2008 and 25% in 2009). Regal Seedless was also more prone to external browning, specifically netlike browning, whereas Thompson Seedless was more prone to internal browning, despite the different phenotypes of browning that were present on both. Principal component analysis (PCA) done on the spectra obtained before and after cold storage revealed that NIR can capture the changes related to cold storage with the first principal components explaining almost 100% of the variation in the spectra. Classification models also build using PCA was based on spectra of berries that remained clear before and after cold storage and those that turned brown after cold storage. Classification models of berries based on spectra obtained after cold storage (browning present) had a better total accuracy (94% for training- and 87% for test datasets), than the classification models based on spectra obtained before cold storage (79% for training- and 64% for test datasets). The implication of this is that the current models will be able to classify berries in terms of those which have turned brown already and those that remained clear better after cold storage than before cold storage, which is the critical stage where we want to actually know whether the berries will turn brown or not. The potential, however, to use NIR spectroscopy to detect browning before harvest already on white seedless grapes is still present, since all these models were built using the whole NIR spectrum. No variable selection was thus done and all the different browning phenotypes were also used together. Further analysis of the data will thus be based on using variable selection techniques like particle swarm optimization (PSO) to select certain wavelengths strongly associated with the browning phenomenon and only on the main types of browning (netlike on Regal Seedless and internal browning on Thompson Seedless). This study has major implications for the table grape industry, since it is the first time that the possibility to predict browning with other methods than visual inspection, especially before cold storage, is shown. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die twee wit pitlose tafeldruif kultivars, Regal Seedless en Thompson Seedless onderskeidelik, speel 'n baie belangrike rol in die verkryging van buitelandse inkomste, nie net vir die Suid- Afrikaanse tafeldruif industrie nie, maar ook vir die Suid-Afrikaanse ekonomie as 'n geheel. Hierdie twee kultivars is egter, soos baie ander wit kultivars, ook geneig tot verbruining. Dit is veral netagtige verbruining op Regal Seedless en interne verbruining op Thompson Seedless wat pertinent is. Hierdie belangrike kwaliteitsprobleme lei jaarliks tot groot finansiële verliese, aangesien daar huidiglik geen gevestigde prosedure is om voor oes, tydens opberging of tydens verpakking te bepaal of die druiwe uiteindelik gaan verbruin nie. Met ander woorde, daar is geen gevestigde protokol vir die beoordeling van die verbruinings risiko van 'n bepaalde groep druiwe voor dit uitgevoer word nie. Talle studies is alreeds onderneem om vas te stel wat die presiese oorsaak van hierdie verskynsel is en hoe dit bestuur moet word, maar geen enkele aspek wat bestudeer is kon tot op hede, herhaaldelik ge-assosieer word met die presiese oorsaak van verbruining nie. Die oorkoepelende doel van hierdie studie was dus om 'n alternatiewe manier te kry om hierdie probleem aan te spreek. ‘n Ondersoek na die potensiaal van naby infrarooi (NIR) spektroskopie as 'n vinnige en nie-vernietigende metings tegniek om die verbruinings potensiaal van ‘n wit pitlose tafeldruifkorrel wat nog heel is te bepaal, is onderneem. 'n Sekondêre doel was om die bepaling van optimale rypheid van tafeldruiwe te onderosek. Op hierdie manier is oesrypheid, en die kwaliteitsfaktore, naamlik totale oplosbare vastestowwe (TOVS), titreerbare suur (TS), pH, glukose en fruktose, wat ook gekoppel word aan die voorkoms van verbruining, deur middel van infrarooi (IR) spektroskopie modelle gekwantifiseer. Drie verskillende infrarooi metodes naamlik (a) die Fourier transform naby infrarooi (FT-NIR), (b) Fourier transform - Mid Infrarooi (FT-MIR) en (c) Fourier transform - Mid Infrarooi Verswakte Totale Refleksie (FT-MIR VTR) spektroskopie is gebruik om die aspekte te bepaal. Dis gedoen sodat 'n platform van tegnologie beskikbaar sou wees vir die tafeldruif industrie. Die druiwe wat in hierdie studie gebruik is, is oor twee jaar (2008 en 2009) en van twee verskillende kommersiële wingerde in die Hexriviervallei, Wes-Kaap, Suid-Afrika ge-oes. Verskillende oesladings (die totale aantal trosse op die wingerdstokke per hektaar) is vir Regal Seedless (75 000, 50 000 en 35 000) en Thompson Seedless (75 000 en 50 000) gelaat. Daar is drie rye gebruik Regal Seedless en twee vir Thompson Seedless. Elke ry het ses vakkies gehad wat dan verteenwoordigend was van ‘n herhaling vir elke oeslading. In 2008 is hierdie kultivars by vroeë rypwording (16°Brix), by optimale rypheid (18°Brix) en by laat rypheid (20°Brix) geoes. In 2009 is dit twee keer by die optimale rypheidsgraad geoes. Vir die bepaling van oesrypheid, en die kwaliteitsapekte is verskillende sagteware (OPUS 6.5 op die FT-NIR en FT-MIR VTR instrumente en Unscrambler weergawe 9.2 vir die FT-MIR instrument) sowel as verskillende spektrale voor-verwerking tegnieke ëvalueer voor die konstruksie van die kalibrasie modelle op die verskillende instrumente. Parsiële kleinste kwadraat (PKK) regressie is gebruik vir die opstel van kalibrasiemodelle vir die bepaling van laasgenoemde aspekte. Verskillende statistieke gegewens is gebruik om die kalibrasie modelle te evalueer, naamlik die bepalingskoëffisiënt (R2), die vierkantswortelgemiddelde- kwadraat fout vir voorspelling (VGKV), relatiewe voorspellingsafwyking (RVA) en sydigheid. Kalibrasie modelle wat geskik is vir keuring is verkry op die FT-NIR en FT-MIR VTR instrumente vir TOVS (11.40 – 21.80°Brix) (R2 = 85.92%, VGKV = 0.71°Brix, RVA = 2.67 en sydigheid = 0.03°Brix), pH (2.94 – 3.9) (R2 = 85.00%, VGKV = 0.08 g/L, RVA = 2.59 en sydigheid = -0.01 g/L), en TS (4.3 – 13.1 g/L), (R2 = 90.77%, VGKV = 0.48 g/L RVA = 3.30 en sydigheid = -0.03 g/L). Modelle vir fruktose (46.70-176.82 g/L) (R2 = 74.66%, VGKV = 9.28 g/L RVA = 2.00 en sydigheid = 1.10 g/L) en glukose (20.36 – 386.67 g/L) (R2 = 70.71%, VGKV = 11.10 g/L RVA = 1.87 en sydigheid = 1.64 g/L) is verkry met die FT-NIR en FT-MIR VTR instrumente wat in sommige gevalle gepas was vir keuringsdoeleindes en in sommige gevalle nie geskik was vir kwantifiserings doeleindes nie. Die FT-MIR-instrument het modelle vir al die aspekte gegee wat nog nie vir kwantifiserings doeleindes of vir keuringsdoeleindes geskik was nie. Gekombineerde spektrale reekse is gebruik vir die kalibrasies wat dikwels soortgelyk was vir sommige aspekte naamlik 12 493 - 5 446.2 vir TOVS en pH, 6 101.9 - 5 446,2 vir TOVS, TS en fruktose en 4 601.5 - 4 246.7 vir pH en fruktose op die FT-NIR instrument, 2 993.2 - 2 322.3 vir pH, TA en glukose en 1 654.3 – 649.4 vir pH en glukose op die FT-MIR VTR instrument. Andersyds, was dit aangrensend (3 996.6 - 3 661.2, 3 663.5 - 3 327.7 en 3 327.2 - 2 322.3) vir TOVS en glukose, 1 988.3 - 1 652.8, 1 654.3 – 649.4 vir TOVS, pH en TS en ander tye was dit weer oorvleuelend 1 654.3 – 649.4 en 1 318.8 – 649.4 vir pH, TS en fruktose op die FT-MIR VTR instrument. Dit is 'n baie goeie teken vir die oordrag van hierdie tegnologie na ‘n handgedraagde instrument, waar aanliggende en/of oorvleuelende golfnommers noodsaaklik is. Instrumente wat verskillende aspekte oor groot spektrale reekse moet bepaal is nie net onprakties, omdat die instrument groot moet wees nie, maar dit is ook baie duur. Nog 'n voordeel van die implementering van veral FT-NIR spektroskopie as 'n vinnige, akkurate en goedkoop tegniek vir die bepaling van oesrypheid, en die kwaliteit aspekte van druiwe is omdat daar geen monster voorbereiding nodig is nie en baie min afval (paar enkele korrels word gemonster) geproduseer word. 'n Voorvereiste wat sterk aanbeveel kom in die groen era waarin ons tans leef en nog vir eeue van nou af gaan doen. ‘n Platform van tegnologie is nou beskikbaar gestel deur middel van hierdie studie vir die bepaling van die onderskeie aspekte in toekomstige tafeldruif monsters deur net op een van die instrumente hulle spektra te neem. Inderdaad iets wat nie voorheen moontlik of beskikbaar was vir die Suid- Afrikaanse tafeldruif industrie nie. Korrels vir die verbruiningseksperimente is geskandeer direk na oes (voor koelopberging) en weer na koelopberging. Dit was voor koelopberging op elke kant van die korrel skandeer en na koelopberging was dit twee maal skandeer op 'n bruin vlek indien verbruining teenwoordig was en twee keer op 'n helder plek, ongeag of verbruining teenwoordig was of nie. Inspeksie van die korrels vir die voorkoms van verbruining na koelopberging het aan die lig gebring dat Regal Seedless 'n hoër voorkoms van verbruining (68% in 2008 en 66% in 2009) as Thompson Seedless (21% in 2008 en 25% in 2009) gehad het. Regal Seedless was ook meer geneig om eksterne verbruining, spesifiek netagtige verbruining te vertoon, terwyl Thompson Seedless meer geneig was om interne verbruining te vertoon, ten spyte van die verskillende fenotipes van verbruining wat teenwoordig was op beide kultivars. Hoofkomponente analise (HKA) is op die spektra gedoen voor en na koelopberging en naby infrarooi spektroskopie het aan die lig gebring dat die veranderinge wat verband hou met koelopberging met die eerste hoofkomponent (HK) verduidelik kan word met byna 100% van die variasie in die spektra wat daarin vasgevang is. Klassifikasiemodelle is ook deur die gebruik van HKA gebou en was gebaseer op die spektra van korrels wat vekry is voor en na koelopberging asook die wat verkry is nadat korrels verbruin het na koelopberging. Klassifikasiemodelle van korrels wat gebaseer was op spektra na koelopberging (verbruining teenwoordig) het 'n beter algehele akkuraatheid (94% vir opleidingsdata en 87% vir toetsdata), getoon as die klassifikasiemodelle wat gebaseer was op spektra van korrels voor koelopberging (79% vir opleidings data en 64% vir toetsdata). Die implikasie hiervan is dat die huidige modelle in staat sal wees om korrels beter te klassifiseer in terme van diegene wat alreeds verbruin het en die wat nie verbruin het na koelopberging as daardie voor koelopberging, wat juis die kritieke stadium is waar ons wil weet of die korrels wel gaan verbruin of nie. Daar is wel potensiaal wat verder ontgin kan word, aangesien al hierdie modelle gebou is deur gebruik te maak van die hele NIR spektrum. Geen veranderlike seleksie is dus gedoen nie en al die verskillende verbruiningsfenotipes is ook saam gebruik in die opstel van die modelle. Verdere analise van die data sal dus gebaseer word op die gebruik van veranderlike seleksie tegnieke soos deeltjie swerm optimisasie (DSO) wat sekere golflengtes kies wat sterk verband hou met die verbruining verskynsel en slegs die belangrikste tipes van verbruining (netagtig op Regal Seedless en interne verbruining op Thompson Seedless) sal gebruik word. Hierdie studie het 'n baie belangrike implikasie vir die tafeldruifbedryf, want dit is die eerste keer dat die moontlikheid om verbruining te voorspel met ander metodes as visuele inspeksie, veral voor koelopberging, getoon word. / The Postharvest and Innovation Programme, for financing this study
94

A case study of source-sink relationships using shoot girdling and berry classification (Vitis vinifera L. cv. Cabernet Sauvignon)

Joubert, Chandre 03 1900 (has links)
Thesis (MScAgric)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: The relationships between leaf and fruit represent a fundamental concept in perennial plants. This concept allows to understand and to manage, with regard to farming, the balance of a vine, which is important in terms of fruit quality (i.e. fruit composition), mainly when it comes to producing wines of different categories and styles. The understanding of vine structure, physiology and vine functioning ultimately allows for appropriate recommendations to be given with regard to farming procedures. These include the adaptation of the canopy architecture to achieve a certain yield per vine, the determination of an appropriate fruit microclimate as well as the prediction of harvest dates. One of the central notions of vine balance involves the relationship between the source and the sink organs. The definition of source-sink relationships incorporates several concepts, including the ability of a source tissue to produce carbohydrates through photosynthesis, the transport of these carbohydrates to various plant organs-tissues via appropriate transport channels, and the assimilation and storage of the carbohydrates in the sink organs. In past years, a number of simple ratios have been created to incorporate the relationship between source and sink organs and thereby define vine balance in order to aid in practical management decisions (choice of a training system, irrigation, canopy manipulation etc.). However, vine functioning is very complex and cannot be defined accurately by simple, static ratios. More integrated and dynamic physiological indicators of vine balance and functioning are needed in order to understand the complex communication between organs and ultimately improve on farming practices. In order to achieve this, a better grasp of source-sink relationships, including the signalisation between organs and the functioning of the transport tissues is required. A two year experiment was proposed to study the interaction between source and sink organs using a combination of both primary shoot girdling methods and berry classification according to size. Girdling removes the bark and phloem tissue, thereby interrupting carbon import as well as water flow to the bunch to a certain degree. The aim of the study was to demonstrate the complexity of vine functioning by investigating the dynamics of berry sugar and water accumulation (used as physiological indicators) and the influence thereof on berry fresh mass evolution. Furthermore, the use of berry sugar loading was proposed as an improved physiological indicator of vine balance as it is directly linked to source and sink functioning. Sugar production and the dynamics of berry sugar accumulation rely on photosynthesis which in turn is dependent on stomatal conductance and therefore also incorporates the effects of external abiotic factors (temperature, light and water). It furthermore gives a direct indication of sink functioning as it shows the progressive accumulation of sugar throughout the ripening period and the possible consequences on berry volume evolution. A primary shoot which bore two bunches was used to represent a biological replicate. The lower bunches were girdled above and below in order to completely isolate them from any carbohydrate import. These bunches, along with the upper ungirdled bunches and two control bunches from another shoot were sampled. The berries from these bunches were classified according to diameter, thereby providing the unique opportunity to study berries of the same volume/size. Measurements were done to determine the fresh and dry masses of the sampled berries, as well as to analyse the concomitant sugar concentrations. It was found that girdling clearly had an effect on berry sugar dynamics and the method was improved in the second year of the trial. Girdling in interaction with berry classification according to diameter demonstrated that berries from the same size could have different sugar concentrations. It further showed that, to a certain degree, a relationship exists between the first rapid phase of sugar accumulation and the post véraison increase in berry fresh mass, until the plateau of fruit sugar accumulation, which generally occurs around a sugar concentration of 20 Brix. Additionally, and more importantly, it was found that vine functioning and the balance between the source and the sink organs may be controlled to a certain degree. There is a strong degree of compensation within a vine which results from signalling between and within organs. When taking the results of this study into consideration, it becomes clear that the classical ratios used to quantify the complex relationships between the fruit and the leaves may not be completely adequate to do so. The current way of looking at source-sink relationships and thereby determining whether a vine is balanced or not is over-simplified and there are numerous limitations involved in this approach. The vine is far more complex and various aspects must be taken into consideration before any claims can be made concerning source-sink relationships and consequently leaf to fruit balance. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die verhoudings tussen blaar en vrug verteenwoordig ‘n fundamentele konsep in meerjarige plante. Begrip van hierdie konsep maak dit moontlik om in boerdery die balans van ‘n wingerdstok te verstaan en bestuur. Hierdie wingerdbalans is belangrik in terme van vrugkwaliteit (d.w.s. vrugsamestelling), hoofsaaklik met betrekking tot die produksie van wyne van verskillende kategorieë en style. Begrip van die wingerdstok se struktuur, fisiologie en funksionering maak dit moontlik om gepaste aanbevelings te maak rakende boerdery prosedures. Dit sluit in die aanpassing van die lower argitektuur om ‘n sekere opbrengs per wingerdstok te verkry, die vasstel van ‘n geskikte vrug mikroklimaat asook die voorspelling van oesdatums. Een van die sentrale denkwyses rondom wingerdstok funksionering behels die die bron-vragpunt verhouding. Die definisie van bron-vragpunt verhoudings inkorporeer verskeie konsepte, insluitende die vermoë van ‘n bronweefsel om koolhidrate te produseer deur fotosintese, die vervoer van hierdie koolhidrate na verskeie plantorgaan weefsels via die gepaste vervoerkanale asook die opname en berging van hierdie koolhidrate in die vragpunt organe. In die verlede is ‘n aantal eenvoudige verhoudings geskep om die verband tussen die bron en vragpunt organe te beskryf en sodoende die wingerdstokbalans te definieer met die doel om ondersteuning te bied in praktiese bestuursbesluite (die keuse van opleistelsel, besproeiing, lowermanipulasie, ens.). Wingerdstok funksionering is egter baie kompleks en kan nie akkuraat gedefinieer word deur eenvoudige, statiese verhoudings nie. Meer geïntegreerde en dinamiese fisiologiese aanwysers van wingerdstokbalans en funksionering is nodig om die komplekse kommunikasie tussen organe te verstaan en uiteindelik boerdery praktyke te verbeter. Om dit te bereik is ‘n beter begrip van bron-vragpunt verhoudings asook die seinoordrag tussen organe en die werking van die vervoerweefsels nodig. ‘n Twee jaar lange eksperiment is voorgestel om die interaksie tussen bron- en benuttingsorgane te ondersoek deur gebruik te maak van beide die primêre loot ringelering metode en korrel klassifikasie volgens grootte. Ringelering verwyder die bas en floëem weefsel en onderbreek sodoende koolstof invoer sowel as watertoevoer na die tros tot ‘n sekere mate. Die doel van die studie was om die kompleksiteit van wingerdstok funksionering aan te toon deur die dinamika van suiker en water akkumulasie in die korrel te ondersoek asook die invloed daarvan op korrel vars massa ontwikkeling. Verder is die gebruik van korrel suikerlading voorgestel as ‘n beter fisiologiese aanduiding van wingerdstok funksionering aangesien dit direk geassosieer is met bron-vragpunt funksionering. Suikerproduksie en die dinamika van suiker akkumulasie in die korrel berus op fotosintese wat weer afhanklik is van stomatale geleiding en daarom ook die effek van eksterne abiotiese faktore (temperatuur, lig en water) inkorporeer. Dit gee verder ‘n direkte aanduiding van die funksionering van die vragpunt organe omdat dit die progressiewe akkumulasie van suiker gedurende die rypwordingsperiode aantoon, asook die moontlike gevolge op korrelvolume ontwikkeling. ‘n Primêre loot wat twee trosse dra is gebruik om ‘n biologiese herhaling te verteenwoordig. Die laer trosse is bo en onder geringeleer om hulle heeltemal te isoleer van enige koolhidraat invoer. Hierdie trosse, tesame met boonste ongeringeleerde trosse en twee kontrole trosse vanaf ‘n ander loot is gemonster. Die korrels van hierdie trosse is geklassifiseer volgens hulle deursnee, om sodoende die unieke moontlikheid daar te stel om korrels van dieselfde volume/ grootte te bestudeer. Metings is gedoen om die vars en droë massas van die gemonsterde korrels te bepaal, asook om die gepaardgaande suikerkonsentrasies te analiseer. Daar is gevind dat ringelering duidelik ‘n effek gehad het op korrelsuiker dinamika en die metode is verbeter in die tweede jaar van die proef. Ringelering in wisselwerking met korrel klassifikasie volgens korrel deursnee het aangetoon dat korrels met dieselfde grootte verskillende suikerkonsentrasies kon hê. Dit het verder aangedui dat daar, tot ‘n sekere mate, ‘n verhouding bestaan tussen die vinnige fase van suiker akkumulasie en die na-véraison toename in korrel vars massa, totdat die plato in suiker akkumulasie bereik word, gewoonlik rondom ‘n suikerkonsentrasie van 20 Brix. Daarbenewens, en van groter belang, is gevind dat wingerdstok funksionering en die balans tussen die bron en vragpunt organe onder ‘n mate van beheer is. Daar is ‘n sterk mate van kompensasie binne ‘n wingerdstok wat die gevolg is van seinoordrag tussen en binne organe in die wingerdstok. Wanneer die resultate van hierdie studie in aanmerking geneem word, word dit duidelik dat die klassieke verhoudings, wat gebruik word om wingerdstok funksionering en balans mee te bepaal, moontlik nie beduidend betekenisvol is nie. Die wyse waarop bron-vragpunt verhoudings tans beskou word is, tot ‘n mate, ‘n oorvereenvoudiging en daar is heelwat beperkinge betrokke by hierdie benadering. Die wingerd is baie meer kompleks en verskeie aspekte moet in aanmerking geneem word voordat enige bewering gemaak kan word rakende bron-vragpunt verhoudings. / The University of Stellenbosch and Winetech for financial support
95

Maltotriose transport in yeast

Smit, Annel 12 1900 (has links)
Dissertation (PhD)--University of Stellenbosch, 2007. / ENGLISH ABSTRACT: The conversion of sugar into ethanol and carbon dioxide is a process that has been intertwined with human culture and long as civilized man has existed. This fermentation process has been dominated by the micro-organism Saccharomyces cerevisiae and from providing ancient seafaring explorers of a non perishable beverage to equipping bakers with a raising agent to turn flour into bread; this organism with its fermentative potential, has formed an essential part of most societies. In more recent times, many industries still rely on this basic principle. The complexities and efficiencies of the conversion of sugar into its various fermentative byproducts have been studied and optimised extensively to meet the specific demands of industries. Depending on the raw material used as starting point, the major beneficiaries of the useful characteristics have been alcoholic beverage producers (wine, beer, and whiskey amongst others), bakers (bread leavening) and biofuel producers. One of the obstacles in fermentation optimisation is the sugar consumption preferences displayed by the organism used. S. cerevisiae can consume a wide variety of sugars. Depending on the complexities of its structures, it shows a preference for the simpler saccharides. The fermentation of certain more complex sugars is delayed and runs the risk of being left residually after fermentation. Many of the crops utilised in fermentation-based products contain large amounts of starch. During the starch degradation process many different forms of sugars are made available for fermentation. Improved fermentation of starch and its dextrin products would benefit the brewing, whiskey, and biofuel industries. Most strains of Saccharomyces ferment glucose and maltose, and partially ferment maltotriose, but are unable to utilise the larger dextrin products of starch. This utilisation pattern is partly attributed to the ability of yeast cells to transport the aforementioned mono-, di- and trisaccharides into the cytosol. The inefficiency of maltotriose transport has been identified as the main cause for residual maltotriose. The maltotriose transporting efficiency also varies between different Saccharomyces strains. By advancing the understanding of maltotriose transport in yeast, efforts can be made to minimise incomplete fermentation. This aim can be reached by investigating the existing transporters in the yeast cell membrane that show affinity for maltotriose. This study focuses on optimising maltotriose transport through the comparison of the alpha glucoside transporter obtained from different strains of Saccharomyces. Through specific genetic manipulations the areas important for maltotriose transport could be identified and characterised. This study offers prospects for the development of yeast strains with improved maltose and maltotriose uptake capabilities that, in turn, could increase the overall fermentation efficiencies in the beer, whiskey, and biofuel industries. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die transformasie van suiker na etanol en koolstof dioksied is so oud soos die beskawing self, en dit is van die vroegste tye af onlosmaaklik met die mens se kultuur verbind. Hierdie fermentasie-proses word gedomineer deur die Saccharomyces cerevisiae mikroorganisme. Hierdie organisme het antieke seevaarders voorsien van ‘n nie-bederfbare drankie en van ouds af aan bakkers ‘n rysmiddel verskaf waarmee meel in brood verander kon word. As gevolg van hierdie fermenteringspotensiaal het hierdie organisme ‘n onmisbare rol in meeste beskawings gespeel. Baie industrieë is steeds op hierdie basiese beginsel gebou. Die kompleksiteite en effektiwiteit van die transformasie van suiker na sy verskeie gefermeenteerde neweprodukte is breedvoerig bestudeer en geoptimiseer om aan die spesifieke behoeftes van verskeie industrieë te voeldoen. Afhangend van die grondstowwe wat as beginpunt gebruik is, is die primêre begunstigdes van die fermentasie proses die alkoholiese drankprodusente (onder andere die wyn-, bier- en whiskey produsente), bakkers en biobrandstofprodusente. Die suikerverbruik-voorkeur van die organisme wat die fermentering fasiliteer is een van die struikelblokke in die optimisering van die proses. S. cerevisiae kan ‘n wye spektrum van suikers verbruik maar dit toon ‘n voorkeur vir die eenvoudiger suikers. Die fermentasie van sekere van die meer komplekse suikers is vertraag en loop die risiko om agtergelaat te word na fermentasie. Vele van die gewasse wat in die gefermenteerde produkte gebruik word bevat groot hoeveelhede stysel. Vele soorte suikers word gedurende die afbreek van die stysel beskikbaar gestel vir fermentasie. Die brouers-, whiskey- en biobrandstof industrieë sal almal voordeel trek uit die verbeterde fermentasie van stysel en sy gepaardgaande dekstrin produkte. Meeste Saccharomyces gisrasse fermenteer glucose en maltose; maltotriose word gedeeltelik gefermenteer, maar die meer komplekse dekstrien produkte gevind in stysel word nie gefermenteer nie. Hierdie verbruikerspatroon kan gedeeltelik toegeskryf word aan die vermoë van gisselle om die bogenoemde mono-, di- and trisaccharides in die sitosol op te neem. Die oneffektiwiteit van maltotriose transport is identifiseer as die hoofoorsaak van post-fermentatiewe, oortollige maltotriose. Die effektiwiteit van maltotriose transport verskil ook tussen verskillende Saccharomyces rasse. Pogings om onvolledige fermentasie te veminder kan bevorder word deur die kennis rondom maltotriose transport in gis uit te bou. Hierdie oogmerk kan bereik word deur die bestaande transporters in die gissel se membraan wat ‘n affiniteit vir maltotriose toon te ondersoek. Hierdie studie fokus op die optimisering van maltotriose transport deur die vergelyking van die alpha glucoside transporter (AGT1) wat van verskillende Saccharomyces rasse afkomstig is. Die areas wat relevant is tot maltotriose transport kon deur spesifieke genetiese manipulasies identifiseer en gekarakteriseer word. Hierdie studie bevorder die vooruitsig op die ontwikkeling van gisrasse met verbeterde maltose en maltotriose transport vermoëns wat op sy beurt weer kan aanleiding gee tot die verbeterde fermentasie effektiwiteit in die bier, whiskey en biobrandstof industrieë.
96

Mannoprotein production and wine haze reduction by wine yeast strains

Ndlovu, Thulile 12 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: Wine protein haze formation is a major challenge for wine makers, and several wine clarifying agents such as bentonite are used in the industry to protect wine from this occurrence. However, clarifying agents may have an undesirable impact on wine quality. Yeast mannoproteins have been shown to possess haze-protective properties, while also positively impacting on the sensorial properties of the product. However, while such mannoproteins are released into the wine during the wine making process, the amounts are low and therefore of limited oenological significance. However, and although commercial wine yeast strains display significant genotypic and phenotypic diversity, no broader assessment of haze protective activity and of mannoproteins release by different wine yeast strains has been undertaken. In this study, several yeast strains were screened for their impact on wine haze formation in Chardonnay must and in a grape juice model system. The data show that strains of the species Saccharomyces paradoxus possess better haze protective properties than the common Saccharomyces cerevisiae wine yeast strains. Differences in the nature of the proteins released by these two species were investigated, and indicated that several mannoproteins were released at significantly higher levels by S. paradoxus, and that some of these proteins might indeed contribute to the haze-protective activity. A further exploration of yeast cell wall properties indicated that the cell walls of haze-protective S. paradoxus strains contained higher levels of chitin than non-haze protective strains. Grape chitinases are likely to be primarily responsible for wine haze formation, and the data clearly demonstrate that these enzymes are able to bind to the yeast cell walls, and that strains with higher amounts of chitin in the cell wall will bind more chitinases. This finding suggests that the haze-protective nature of the strains is at least in part linked to the chitin levels of the strains. Furthermore, the impact of some genetic modifications in two wine strains (namely S. cerevisiae VIN13 and S. paradoxus RO88) suggests that several proteins contribute to wine haze protection. However, none of the mannoprotein-encoding flocculation genes, FLO1, FLO5, and FLO11 showed any impact on this property. Further studies are required to assess the full impact of the S. paradoxus strains on haze protection. In particular, the possible use of such strains as starter cultures or the use of S. paradoxus yeast hulls as clarifying agent needs to be further explored. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Wyn proteïen-waas vorming is 'n groot uitdaging vir wynmakers en verskeie wyn verhelderings agente soos bentoniet word in die wynbedryf gebruik om wyn te beskerm teen die vorming van waas. Hierdie verheldering agente het egter 'n ongewenste impak op wynkwaliteit. Gis mannoproteïene is uitgewys as proteïene met moontlike waas-beskermende eienskappe wat ook 'n positiewe uitwerking op die sensoriese eienskappe van die produk het. Al word hierdie mannoproteïene egter vrygestel in die wyn tydens die wynmaak proses, is die hoeveelhede oor die algemeen te laag om van wynkundige belang te wees. Verder, ten spyte van die beduidende genotipiese en fenotipiese diversiteit van kommersiële wyngisrasse is daar nog geen breër assessering van die waas beskermende aktiwiteit van mannoproteïene, vrygestel deur verskillende rasse, tot dusver onderneem nie. In hierdie studie is verskeie gisrasse gekeur vir hul impak op wyn waas-vorming in Chardonnay mos en ook in 'n model druiwesap. Die data wys dat rasse van die spesie Saccharomyces paradoxus besit beter waas beskermende eienskappe as die algemene Saccharomyces cerevisiae wyngisrasse. Verskille in die aard van die proteïene wat vrygestel is deur hierdie twee spesies is ondersoek, en dit is aangedui aangedui dat verskeie mannoproteins vrygestel aan aansienlik hoër vlakke deur S. Paradoxus. Dit is ook aangedui dat sommige van hierdie proteïene wel bydra tot die waas-beskermende aktiwiteit. 'n Verdere verkenning van gis selwand eienskappe het aangedui dat die selwande van waas-beskermende rasse van S. paradoxus hoër vlakke chitien as nie-waas beskermende stamme bevat. Druiwe chitinases is waarskynlik hoofsaaklik verantwoordelik vir wyn waas vorming, en die data toon duidelik dat hierdie ensieme in staat is om te bind aan die gis selwande, en dat die stamme met hoër vlakke chitien in die selwand meer chitinases sal bind. Hierdie bevinding dui daarop dat die waas-beskermende aard van die stamme ten minste gedeeltelik gekoppel is aan die chitien vlakke van die stamme. Die impak van sekere genetiese modifikasies in twee verskillende gisrasse, naamlik die S. cerevisiae ras VIN13 en die S. paradoxus ras RO88, dui verder daarop dat verskeie proteïene dra by tot die beskerming teen wyn waas. Geeneen van die mannoprotein-koderende flokkulasie gene, FLO1, FLO5 en FLO11 het egter 'n impak op hierdie eienskap nie. Verdere studies is nodig om die volle impak van die S. paradoxus rasse op waas beskerming te assesseer. In die besonder, die moontlike gebruik van sulke rasse as 'n inkolasie kultuur of die gebruik van S. paradoxus gis doppe as verheldering agent moet verder ondersoek word.
97

Investigating the impact of sulphur dioxide on Brettanomyces bruxellensis at a molecular and cellular level

Duckitt, Edward 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2012. / ENGLISH ABSTRACT: The yeast Brettanomyces was isolated from beer in 1904 and associated with wine thereafter. A sporulating form, Dekkera, was discovered later. Brettanomyces bruxellensis produces high levels of volatile phenol off-flavours in wine. Sulphur dioxide (SO2) is the most widely used chemical preservative in wine. Yeasts have several mechanisms to cope with the SO2, namely Ssu1p, a membrane bound SO2 transporter; sulphite reduction, sulphite oxidation and acetaldehyde production. In unfavourable environmental conditions, certain yeasts can enter a viable-but-non-culturable (VBNC) state which is characterised by reduced metabolic rate, inability to reproduce on solid media and a reduction of cell size. VBNC can be triggered by chemical stress such as high SO2 levels. The objectives of this study were to examine the SO2 tolerance of B. bruxellensis and Saccharomyces cerevisiae, to quantify their rates of SO2 accumulation and efflux, determine the effect of SO2 on their energy metabolism and investigate if B. bruxellensis possesses an orthologue to S. cerevisiae SSU1. In this study, the identity of a number of Brettanomyces/Dekkera strains was confirmed using 5.8S rDNA-ITS RFLP analysis and DNA sequencing. Sporulation assays were used to confirm whether these strains belonged to the Dekkera or Brettanomyces genus. A method to accurately quantify SO2 in laboratory conditions was optimised. Molecular SO2 tolerance was tested by spotting fresh yeast cultures on media with SO2 and/or ethanol. Tolerance to SO2 and/or ethanol showed highly strain dependent results with S. cerevisiae showing the highest tolerance levels while B. bruxellensis tolerated SO2 and ethanol poorly but certain strains grew well with only SO2. The SO2 accumulation and efflux rates of 3 S. cerevisiae strains and 3 B. bruxellensis strains were determined. It was shown that the S. cerevisiae strains followed the same trends as previously found in literature whereas B. bruxellensis strains showed similar trends but displayed highly variable strain-dependent results. B. bruxellensis CB63 and S. cerevisiae VIN13 were investigated for their response to SO2 in two different media, TA and SWM, over a 48-hour and 32-day period respectively. Acetic acid, acetaldehyde, D-glucose, D-fructose (only in SWM) and ethanol (only in TA) were regularly monitored over the time course of each experiment. SO2 had the greatest impact on B. bruxellensis with decreased rates of glucose consumption and ethanol production as well as increased acetic acid. Acetaldehyde peaked shortly after SO2 addition with the subsequent restarting of sugar consumption for certain samples. This suggests that sufficient acetaldehyde was produced to bind free SO2 to reduce SO2 stress. Volatile phenols were quantified for day 32 of the SWM experiment. An increase of 4-ethyl guaiacol was correlated to higher molecular SO2 levels. SO2 negatively affected both yeasts energy metabolism, forcing the yeasts metabolism to adapt to ensure survival. In general, SO2 was shown to have a negative impact on all aspects of a yeasts growth and metabolism and that SO2 tolerance is highly strain dependent and a far more complicated characteristic than currently understood. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die gis Brettanomyces is in 1904 uit bier geïsoleer en daarna met wyn geassosieer. 'n sporulerende vorm, Dekkera, is later ontdek. Brettanomyces bruxellensis produseer hoë vlakke van vlugtige fenol afgeure in wyn. Swaweldioksied (SO2) is die mees gebruikte chemiese preserveermiddel in wyn. Giste het verskeie meganismes om SO2 te hanteer, naamlik Ssu1p, 'n membraan-gebonde SO2 transporter, sulfietvermindering, sulfiet-oksidasie en asetaldehiedproduksie. In ongunstige omgewingstoestande kan sekere giste 'n lewensvatbare, maar nie-kultiveerbare (LMNK)-toestand aanneem wat gekenmerk word deur verlaagde metaboliese tempo, onvermoë om voort te plant op soliede media en 'n vermindering van die selgrootte. LMNK kan veroorsaak word deur chemiese stres, soos hoë SO2-vlak. Die doelwitte van hierdie studie was om die SO2 -bestandheid van B. bruxellensis en Saccharomyces cerevisiae te ondersoek, hul spoed van SO2 -opneming/akkumulasie en -uitskeiding te kwantifiseer, die invloed van SO2 op energiemetabolisme te bepaal en te ondersoek of B. bruxellensis oor ‘n soortgelyke geen as die S. cerevisiae SSU1 beskik. In hierdie studie is die identiteit van 'n aantal Brettanomyces/Dekkera-stamme bevestig deur 5.8S rDNA-ITS RFLP-analise en DNA-opeenvolging te gebruik. Sporulasietoetse is gebruik om te bevestig of hierdie stamme aan die genus Dekkera of Brettanomyces behoort. 'n Metode om SO2 onder laboratoriumtoestande akkuraat te kwantifiseer, is geoptimiseer. Molekulêre SO2- bestandheid is getoets deur vars giskulture op media met SO2 en/of etanol te groei. Bestandheid teen SO2 en/of etanol het stam-afhanklike resultate getoon, S. cerevisiae wat die hoogste toleransievlakke getoon het, terwyl B. bruxellensis SO2 en etanol swak tolereer, maar sekere stamme het goed gegroei met slegs SO2. Die SO2-akkumulasie en -uitskeidingtempo van 3 S. cerevisiae-rasse en 3 B. bruxellensis-stamme is bepaal. Daar is gevind dat die S. cerevisiae-rasse dieselfde tendens soos voorheen in die literatuur beskryf, gevolg het, terwyl B. bruxellensis-stamme soortgelyke tendense getoon het,maar hoogs veranderlike stamafhanklike resultate vertoon. B. bruxellensis CB63 en S. cerevisiae VIN13 is ondersoek vir hul reaksie tot SO2 in twee verskillende media, TA en SWM, oor 'n tydperk van 48-uur en 32-dae onderskeidelik. Asynsuur, asetaldehied, D-glukose, D-fruktose (slegs in SWM) en etanol (slegs in TA) is gereeld gemoniteer oor die verloop van elke eksperiment. SO2 het die grootste impak op B. bruxellensis met ‘n verlaagde tempo van glukoseverbruik en etanolproduksie, sowel as verhoogde asynsuur. ‘n Asetaldehiedhoogtepunt is bereik kort na die SO2-byvoeging met die daaropvolgende hervatting van suiker wat vir sekere monsters gebruik is. Dit dui daarop dat voldoende asetaldehied geproduseer is om vry SO2 te bind om SO2-stres te verminder. Vlugtige fenole is op dag 32 van die SWM-eksperiment gekwantifiseer. 'n Toename van 4-etiel-guajakol korreleer met hoër molekulêre SO2-vlakke. SO2 het beide giste se energiemetabolisme negatief beïnvloed, wat die gis dwing om sy metabolisme aan te pas om oorlewing te verseker. Oor die algemeen het SO2 'n negatiewe impak op alle aspekte van giste se groei en metabolisme, en SO2-bestandheid is hoogs stam–afhanklik. Dit is ook 'n baie meer ingewikkelde kenmerk as wat tans verstaan word.
98

Volatile metabolic profiling of SA Chenin blanc fresh and fruity and rich and ripe wine styles : development of analytical methods for flavour compounds (aroma and flavour) and application of chemometrics for resolution of complex analytical measurements

Lawrence, Nina 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2012 / ENGLISH ABSTRACT: The aroma and flavour of wine are important aspects that form the basis for consumers’ organoleptic experience of wine. Therefore, an understanding of the chemical composition of wine aroma is of major importance, to establish possible links between wine chemistry, sensory attributes and consumer preference for a product. For this purpose analytical chemistry and multivariate techniques are indispensable tools for the metabolic profiling of wine. Chenin blanc is one of the most important South African export white wine varieties. However, despite its importance, very limited profiling of Chenin blanc aroma compounds has been done and information is restricted to isolated and dated reports on a few chemical compounds only. Therefore, the overall aim of this study was to obtain an in-depth view of the volatile chemical profile of this cultivar. The first task was to perform targeted volatile metabolic profiling of the three dry and offdry Chenin blanc styles, fresh and fruity, rich and ripe unwooded and rich and ripe wooded. To this end, a new, simple and robust liquid-liquid extraction technique using dichloromethane was developed and validated for extraction of analytes prior to gas chromatography flame ionization detection (GC-FID) analysis, to quantify 57 analytes in one rapid analytical procedure. This method was applied to profile 48 Chenin blanc wines. Very successful discrimination between the three styles, using the quantified volatile compounds, was obtained with two multivariate methods. These were partial least squares regression-discriminant analysis, (PLS-DA), as well linear-DA, using best subset selection for identifying the most important variables. According to the classification models, a higher content of maturation derived, malolactic fermentation derived and wood derived compounds were predominantly characteristic of the wooded wines. Higher content of some terpenes and ethyl esters were predominantly associated with the rich and ripe unwooded style Chenin blanc wines, while the fresh and fruity style were generally characterized by high levels of acetate esters. Secondly, untargeted analysis of 21 wines was done with gas chromatography mass spectrometry (GC-MS). Mathematical chromatography, using PARAllel FACtor analysis (PARAFAC and PARAFAC2), was applied to the GC-MS data for resolution of the complex chromatographic results by multi-way modeling, and to derive unbiased multivariate classification models of the three styles. This approach provided excellent style differentiation, without the arduous task of analysis of numerous standards and setting up of calibration curves, required by the targeted approach described above. Additionally, the data generated during this study will form part of the current South African wine aroma database, which does not contain any data regarding Chenin blanc at present. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die aroma en geur van wyn is belangrike aspekte aangesien dit die basis vorm van die wynverbruiker se organoleptiese ervaring van die produk. Derhalwe, is ‘n deeglike kennis van die chemiese samestelling van wynaroma baie belangrik, ten einde die korrelasies tussen wynchemie, sensoriese eienskappe en verbruikersvoorkeure te bepaal. Vir hierdie doel, is die insameling van analitiese chemiese data, tesame met multi-veranderlike tegnieke om relevante inligting uit die data te onttrek, onmisbaar vir die metaboliese profilering van wyn. Chenin blanc is huidiglik een van Suid-Afrika se belangrikste uitvoer wit wynvariëteite. Ten spyte hiervan, is daar tot hede egter baie min profilering van Chenin blanc se aromakomponente gedoen en die beskikbare inligting is beperk tot geïsoleerde en verouderde navorsingsbevindinge. In die lig van bogenoemde, is die oorkoepelende motivering vir hierdie studie dus om die vlugtige chemiese komponente se profiel in Chenin blanc wyn, in diepte te bepaal. Die eerste taak was die geteikende bepaling van die metaboliese profiel van drie droë of halfdroë Chenin blanc wynstyle, nl. vars en vrugtig, ryk en ryp ongehout, asook ryk en ryp gehout. Om dit te bereik, is ‘n nuwe eenvoudige en robuuste vloeistof-vloeistof ekstraksieprosedure met dichlorometaan ontwikkel, wat analise met gaschromatografie – vlamionisasie deteksie (GC-FID) voorafgaan, om die konsentrasies van 57 komponente in een vinnige analise te bepaal. Hierdie metode is gebruik om 48 Chenin blanc wyne te profileer. Deur gebruik te maak van multi-veranderlike data analitiese tegnieke, is die gekwantifiseerde vlugtige komponente data gebruik in diskriminant analise. Baie suksesvolle onderskeid tussen die drie style, is verkry deur gebruik te maak van twee multi-veranderlike metodes, naamlik: parsiële kleinste kwadrate regressie, diskriminant analise, asook liniêre diskriminant analise. Vir laasgenoemde analise, is die seleksie van die mees belangrike veranderlikes met beste sub-groep regressie bepaal. Volgens hierdie klassifikasie modelle is ‘n hoër inhoud van veroudering-, appelmelksuurgisting- en houtverwante aroma komponente baie kenmerkend in die houtbehandelde wyne. Hoër vlakke van sommige terpene en etiel esters was kenmerkend met betrekking tot ryk en ryp ongehoute Chenin blanc style, terwyl die vars en vrugtige style meer gekenmerk was met hoë vlakke van asetaat esters. Tweedens is ‘n seleksie van 21 wyne geanaliseer deur gebruik te maak van gaschromatografie – massa spektrometrie (GC-MS) in ‘n ongeteikende metaboliese profileringsbenadering. Wiskundige chromatografiese metodes, spesifiek, parallelle faktor analise (PARAllel FACtor analysis (PARAFAC and PARAFAC2)), was voorts gebruik om komplekse chromatogramme te prosesseer met wiskundige, multi-vlak modellering. Met hierdie nie-selektiewe benadering, is ook suksesvolle klassifikasiemodelle gegenereer vir die diskriminasie tussen die drie verskillende Chenin blanc style. Die voordeel van die ongeteikende GC-MS analise, gekoppel met die data hanterings- en prosesseringsprotokols in hierdie studie gebruik, is dat die arbeidsintensiewe taak om kalibrasiekurwes op te stel vir elke individuele komponent, soos wat vereis word in die geteikende benadering, nie nodig is nie. Die data wat ingewin is gedurende hierdie studie, sal ook bygevoeg word tot ‘n bestaande Suid-Afrikaanse aroma databasis, wat tans geen data aangaande Chenin blanc wyn bevat nie.
99

The evaluation of malolactic fermentation starter cultures under South African winemaking conditions

Van der Merwe, Hanneli 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2007. / ENGLISH ABSTRACT: With ever increasing pressure on wine producers to lower the financial costs involved in winemaking to be able to compete in the market, all while maintaining a high level of wine quality, the focus on maintaining control over all aspects of the winemaking process are greatly emphasized. Malolactic fermentation (MLF) is one of the important processes in red wine production. The advantages of this process, when performed successfully, is widely known and accepted. One way to gain control over MLF is the use of MLF starter cultures. Starter cultures usually consist of Oenococcus oeni that has been isolated from grapes or wines and is in most cases available in a freeze-dried form ready for direct inoculation into the wine when MLF is desired. Starter cultures are induced into wine and usually ensure the immediate onset as well as a fast and clean execution of the process. Starter cultures used in South Africa are in most cases isolated from cooler viticultural regions in the Northern hemisphere. The constitution of wines from cooler viticultural regions, differ from those in South Africa, which has a warm climate. The most important difference is the acid content of the wines which is lower in South African must/wines and results into a higher pH. The three most important changes that develop in wine during MLF are a decrease in acidity due to the conversion of malic acid to the less harsh lactic acid, enhanced flavour and aroma of wine and an increase in the microbiological stability of wine. The decrease in acidity is very important for wines produced for grapes grown in cool viticulture regions. In South Africa though, the climate is warm and higher pH’s are present in the musts and wines and the de-acidification due to MLF is not the main aim but rather the microbiological stabilisation. One of the compounds that could be produced by lactic acid bacteria (LAB) is biogenic amines (BA’s). These compounds can be hazardous to human health. This thesis focussed on the performance of MLF starter cultures in high pH South African red wines. The first objective of the study was to stretch MLF starter cultures in high pH red wines of South Africa. Stretching means to use less than the prescribed dosage or the re-use of starter cultures. The difference in MLF rate, the influence of the natural occurring LAB and the levels of biogenic amines formed during MLF were determined for the different stretching treatments. The results showed that different rates in malic acid degradation were experienced between the treatments, but in all cases MLF fermentation was completed. Biogenic amines were formed at various levels and the influence of the natural occurring LAB also played a role. The second objective of the study was the evaluation of the effect of a wine isolated LAB (Lactobacillus) and an acetic acid bacteria (AAB), inoculated with a MLF starter culture had on MLF at different wine pH’s. It was found that especially in the case where the Lactobacillus was inoculated in combination with the MLF starter culture a possible stimulatory effect was experienced with regards to malic acid degradation rate. Biogenic amine concentration was measured at the end of MLF and it was found that no histamine and tyramine were formed in any of the treatments, while the putrescine and cadaverine levels were found to be at approximately similar levels for the different treatments. The third objective was to evaluate the possible influence of commercial tannin additions and a pectolytic enzyme on rate of MLF and phenolic composition of high pH red wine. The commercial tannins had possible inhibitory as well as stimulatory effects on the rate of malic acid degradation especially during the initial stages of MLF, with the highest dosage having the significant effect. The BA results showed difference in the levels produced due to tannin additions as well as strain differences could exist. The phenolic content showed a decrease in colour density, total red pigments, total phenolics and anthocyanins between AF and MLF. The fourth objective was to evaluate inoculation time of MLF starter cultures. The results showed that the fastest AF/MLF time was with simultaneous inoculation of the yeast and MLF starter cultures. It was also for this treatment where no histamine or tyramine was detected at the end of MLF compared to the other inoculation strategies (before the end of AF and after AF). This study generated a large amount of novel data which made a valuable contribution with regards to MLF in high pH red wines of South Africa. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die druk om wyne van hoë gehalte teen lae insetkoste te lewer om deel te bly van ’n kompeterende mark, plaas die fokus weer sterk op onder andere die beheer van alle aspekte van die wynmaak proses. Appelmelksuurgisting (AMG) is een van die belangrikste prosesse van rooiwyn produksie. Die voordele van AMG, in die geval van die suksesvolle implementering daarvan is vandag bekend en word geredelik aanvaar. Een van die metodes om beheer te verkry oor the proses van AMG is deur die gebruik van AMG aanvangskulture. AMG aanvangskulture bestaan uit Oenococcus oeni wat geïsoleer word vanaf druiwe of mos/wyn en is in meeste gevalle beskikbaar in ’n gevries-droogte vorm wat direk in wyn geïnokuleer kan word. Aanvangskulture word in wyn geïnduseer om die onverpose aanvang van AMG te bewerkstellig asook om ’n vinnige en skoon deurvoering van die proses te verseker. Die aanvangskulture wat in Suid-Afrika vir hierdie doeleinde gebruik word is in meeste van die gevalle verkry uit koue wingerdbou gebiede in die Noordelike Halfrond. Die samestelling van druiwe van koue wingerdbou gebiede en dié van Suid-Afrikaanse warm wingerdbou gebiede verskil. Die belangrikste verskil word ervaar in die suur inhoud, wat laer is in Suid-Afrikaanse druiwe en dus lei tot ‘n hoër pH inhoud. Die drie mees belangrikste veranderinge wat gedurende AMG in wyn plaasvind is die vermindering van die suur, as gevolg van die omskakeling van appelsuur na melksuur, die verbetering van die aroma en geur van wyn en die verbeterde mikrobiologiese stabiliteit. Die afname in suur is veral belangrik in wyne van koue wingerbou gebiede omdat die suur-inhoud daarvan soveel hoër is. In Suid-Afrika kan hierdie verlaging in suur egter lei tot ’n verdere verhoging in die pH wat plat wyne en uiteindelik ’n verlaging in die kwaliteit van wyn tot gevolg kan hê. Biogene amiene (BA) is verbinding wat melksuurbakterieë (MSB) kan vorm gedurende AMG en kan ernstige implikasies hê vir die mens se gesondheid. Hierdie tesis fokus op die evaluering van AMG aanvangskulture in hoë pH rooi wyne van Suid-Afrika. Die eerste doelwit gedurende hierdie studie was om AMG kulture te rek en die invloed daarvan in hoë pH rooiwyn te evalueer ten opsigte van the tempo van AMG, die rol van die natuurlike MSB te bestudeer asook om die vlak van biogene amiene te bepaal vir die verskillende behandelings. Die resultate het aan die lig gebring dat die rek van kulture verskille in die tempo van appelsuur afbraak tot gevolg het, maar dat AMG in alle gevalle wel suksesvol deurgevoer kon word. Die BA’e wat gevorm is, was teenwoordig in verskillende hoeveelhede. Die tweede doelwit was om die effekt van die gesamentlike inokulasie van ’n wyn geisoleerde MSB (Lactobacillus) asook ’n asynsuurbakterie (ASB) met ’n kommersiële AMG aanvangskultuur op AMG te evalueer. Hierdie eksperiment is uitgevoer by verskillende pH’s. Daar is gevind dat veral in die kombinasie inokulasie met die Lactobacillus, die tempo van appelsuur afbraak moontlik gestimuleer was. Geen histamien of tiramien is tydens AMG gevorm in hierdie eksperiment gevorm nie, terwyl putresien en kadaverien teenwoordig was teen ongeveer gelyke vlakke vir die behandelings. Die derde doelwit was om die moontlike invloed van kommersiële tannien toevoegings en die toevoeging van ’n pektolitiese ensiem te evalueer ten opsigte van AMG tempo die fenoliese samestelling van rooiwyn te bestudeer. Verskillende kommersiële tanniene het ’n moontlike sowel as inhiberende uitwerking gehad, veral gedurende die aanvanklike stadium AMG. Die grootste verskille is waargeneem in die behandelings waar die hoogste dosisse tannien bygevoeg is. Die BA resultate toon dat verkillende vlakke geproduseer was en dat hierdie verskille onstaan het as gevolg van verskille in tannien dosisse sowel as aanvangskulture. Die fenoliese inhoud het ’n afname in kleur intensiteit, totale rooi pigmente, totale fenole en antosianiene getoon vir die periode vanaf AF tot die einde van AMG. Die vierde doelwit was om the tyd van inokulasie van AMG aanvangskulture te bestudeer. Die resultate het getoon dat die vinningste tydperk van AF/AMG was ondervind in die geval waar die gis aanvangskulture gelyktydig met die AMG aanvangskulture geïnokuleer was. Geen histamine en tyramine het ook in hierdie behandeling ontwikkel nie, terwyl daar wel vlakke teenwoordig was in die ander behandelings (inokulasie net voor die einde van AF en na afloop van AF). Tydens hierdie studie is ’n groot hoeveelheid nuwe data geskep wat ‘n groot bydrae ten opsigte van AMG in hoë pH rooi wyne vanaf Suid-Afrika kan lewer.
100

Characterization of Chenin Blanc wines produced by natural fermentation and skin contact : focus on application of rapid sensory profiling methods

Weightman, Jayne 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Producers of South African (SA) dry and semi-dry Chenin blanc table wines are currently experimenting with winemaking techniques to modulate the flavours of the predominantly fruity styles of this genre. An important stage during wine style development is sensory profiling paired with consumer acceptance testing, before wine is produced on industrial scale. With those aforementioned goals in mind, this study was conducted in partnership with two commercial SA wine cellars. The main focus of the study was an investigation into the treatment effects of two winemaking techniques, respectively grape skin contact and natural fermentation, on the sensory profiles of experimentally produced Chenin blanc wines. Results obtained with descriptive sensory analysis (DA) of the wines were compared to those obtained by two rapid sensory profiling methods, namely projective mapping (PM) and frequency of attribute citation (FC). A consumer preference study was also done on the wines. In order to understand the treatment effects better, the dominant non-Saccharomyces yeasts that were present during the natural fermentations were identified using polymerase chain reaction (PCR), while the major volatile chemical compounds were identified with chromatography and mass spectrometry. The sensory and chemical profiles of the naturally fermented wines were significantly different from those of the inoculated wines. PCR analysis identified some of the yeasts present during alcoholic fermentation. In comparison to the inoculated fermented wines, the naturally fermented wines were generally perceived to have more intense and riper tropical fruity aromas, with enhanced sweetness and reduced intensities of sourness, bitterness and astringency. The wines fermented on the skins (FoS) had lower ester and volatile thiol concentrations than the control wines (with no skin contact) and limited skin contact wines. Sensory attributes linked to the FoS wines included aromas of dried fruit, dried grass and a vegetative character, with an increased sour and bitter taste and astringent mouthfeel. In contrast, the wines that were produced with limited skin contact (12 hours) retained their tropical fruity aromas better than the FoS wines. Limited skin contact seemed to have had a less harsh effect on the taste and mouthfeel than the FoS wines. A consumer study was done to establish a Generation Y consumer group’s (18-35 years) preference for the different treated wines. Overall, the naturally fermented wines, which were described as having a strong tropical fruit character, were preferred. The FoS wines were generally disliked by the consumers. Results obtained from the three sensory analysis methods, respectively DA, PM and FC, were similar, thereby confirming the suitability of the rapid methods PM and FC, to extract qualitative information from the sensory profiling of white wine. The results of this study made a significant contribution towards validation of rapid sensory methods for wine evaluation, which are particularly valuable in the context of sustainability and technology transfer to research and industry alike. The knowledge gained on the chemical profiles of SA Chenin blanc is novel and this is one of the first reports on the volatile thiol content of SA Chenin blanc wine. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Produsente van Suid-Afrikaanse (SA) droë en semi-droë Chenin blanc tafelwyne eksperimenteer tans met wynmaaktegnieke om die oorwegend vrugtige style van hierdie genre te varieer. ‘n Belangrike fase van wynstylontwikkeling is sensoriese profilering van die produkte met gepaardgaande verbruikersaanvaardingstoetse, voordat die wyne op industriële skaal geproduseer word. Met dié bogenoemde doelwitte in gedagte, was hierdie studie in vennootskap met twee kommersiële SA wynkelders gedoen. Die hooffokus van die studie was om die invloed van twee wynmaaktegnieke, onderskeidelik druifdopkontak en natuurlike fermentasie, op die sensoriese profiele van eksperimenteel geproduseerde Chenin blanc wyne te ondersoek. Resultate wat met beskrywende sensoriese analise (DA) van die wyne verkry is, is vergelyk met dié wat deur twee vinniger sensoriese profileringsmetodes metodes, naamlik projektiewe kartering (PM) en frekwensie van kenmerkaanhaling (FC) verkry is. 'n Verbruikervoorkeurstudie is ook op die wyne gedoen. Ten einde die behandelingseffekte beter te verstaan, is die dominante nie-Saccharomyces giste wat teenwoordig was tydens die natuurlike fermentasie geïdentifiseer met behulp van die polimerasekettingreaksie (PCR), terwyl die vernaamste vlugtige chemiese verbindings geïdentifiseer is met chromatografie en massaspektrometrie. Die sensoriese en chemiese profiele van die natuurlike gefermenteerde wyne was beduidend anders as dié van die geiinokuleerde wyne. PCR analise het sommige giste wat teenwoordig was tydens alkoholies fermentasie geïdentifiseer. In vergelyking met die geiinokuleerde wyne, het die natuurlik gefermenteerde wyne intenser en ryper tropiese vrugtige aromas getoon, met ‘n verhoogde perspesie van soetheid en laer intensiteite van suurheid, bitterheid en vrankheid. Die wyne wat berei is deur fermentasie op die druifdoppe (FoS) het laer konsentrasies van esters en vlugtige swawelverbinding gehad, as die kontrole wyne (geen dopkontak) en beperkte dopkontak wyne. Sensoriese eienskappe gekoppel aan die FoS wyne was geasssosieer met gedroogde vrugte, gedroogde gras en 'n vegetatiewe aroma, met gepaardgaande verhoogde suur en bitter smaakpersepsies en ‘n frank mondgevoel. In teenstelling, het die wyne wat geproduseer is met 'n beperkte dopkontak (12 uur) hul tropiese vrugtige aroma beter behou as die FoS wyne. Beperkte dopkontak het ook ‘n minder negatiewe uitwerking op die smaakpersepies van bitterheid en vrankheid gehad. ‘n Verbruikerstudie is gedoen om 'n groep jong Generasie Y verbruikers (18-35 jaar) se voorkeure vir die verskillende behandelings te bepaal. Oor die algemeen is die natuurlike gefermenteerde wyne, wat beskryf is met 'n sterk tropiese vrugtekarakter verkies, terwyl die groep nie van die FoS wyne gehou het nie. Resultate wat verkry is met drie sensoriese analise metodes, onderskeidelik DA, PM en FC, was soortgelyk en die geskiktheid van die vinniger metodes, PM en FC, om kwalitatiewe inligting van witwyn se sensoriese eienskappe te verkry, is bevestig. Die resultate verkry met hierdie studie maak ‘n beduidende bydrae tot die validering van vinniger sensoriese metodes vir wynevaluering, wat veral waardevol is in die konteks van volhoubaarheid en tegnologieoordrag na navorsing en die industrie. Die nuwe kennis wat in hierdie studie gegenereer is met die chemiese profilering van SA Chenin blanc wyn is baie waardevol en hierdie is een van die eerste narvorsingsprojekte oor die inhoud van vlugtige swawelverbings in SA Chenin blanc wyn.

Page generated in 0.1435 seconds