Thesis (Ph. D.)--California Institute of Technology, 1954. / Includes bibliographical references (p. 141-147).

Thesis (M.S.)--Ohio University, June, 2004. / Includes bibliographical references (p. 88-99).

Thesis (M.Sc.)--Memorial University of Newfoundland, 1999. / Bibliography: leaves 97-99. Also available online.

Thesis (M.S.)--Ohio University, June, 2004. / Title from PDF t.p. Includes bibliographical references (p. 88-99)

Thesis (M.Sc.)--Victoria University of Wellington, 2008. / Includes bibliographical references.

The North Anatolian Fault Zone (NAFZ) in Turkey is a major continental strike-slip fault, 1200 km long and with a current slip rate of 25 mm/yr. Historical records show that the NAFZ is capable of producing high-magnitude earthquakes, activating different segments of the fault in a westward progression. Currently, the NAFZ poses a major seismic hazard for the city of Istanbul, which is situated close to one of the two strands into which the fault splays in northwestern Turkey. Understanding of fault zone structure and properties at depth is essential to constrain where deformation occurs within the lithosphere and how strain localises with depth. In fact, geodynamic models explaining surface deformation require knowledge of the width and depth extent of the fault zone in both the crust and upper mantle. In this framework, this thesis aims to provide better constraints on fault zone geometry within the lithosphere. To achieve this objective P and S wave teleseismic tomography have been applied to the data recorded by a dense array of broadband seismic stations (DANA, Dense Array for Northern Anatolia); through teleseismic tomography it was possible to image the NAFZ structure in both the crust and uppermost mantle. In addition, joint inversion i of P-wave teleseismic data and local earthquake data collected using the same array provided a greatly improved resolution within the upper 20 km of the crust. Results from this work highlighted the presence of a shear zone associated to the northern branch of the NAFZ in the study area. The fault zone appears to be 15 km wide within the upper crust and narrows to < 10 km within the lower crust and to Moho depth. In the uppermost mantle its width is constrained to be 30 to 50 km.

Thesis (Ph. D.)--University of Washington, 2002. / Vita. Includes bibliographical references (p. 144-159).

Thesis (Ph. D.)--University of Oregon, 2002. / Typescript. Includes vita and abstract. Includes bibliographical references (leaves 131-137). Also available for download via the World Wide Web; free to University of Oregon users.

Η ύπαρξη αργιλικών ορυκτών εντός των ζωνών διάρρηξης επηρεάζει σημαντικά και ελέγχει τη μηχανική και σεισμική συμπεριφορά των ρηγμάτων. Ο σχηματισμός των μαλακών αργίλων σε πετρώματα ρηξιγενών ζωνών μπορεί να οδηγήσει σε εξασθένηση (fault zone weakening) της ζώνης διάρρηξης, καθώς και στην ανάπτυξη των ιστών μέσω αυθιγένεσης και μηχανικής περιστροφής, ενώ παράλληλα επηρεάζει τη διαπερατότητα της ζώνης διάρρηξης. Η παρουσία των αργιλικών ορυκτών σε πετρώματα ρηξιγενών ζωνών παίζει επίσης σπουδαίο ρόλο στην κυκλοφορία των ρευστών τόσο μέσα στον πυρήνα όσο και την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης (damage zone). Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε η ρηξιγενής ζώνη της Αρκίτσας, που αναπτύσσεται στο νότιο τμήμα του B. Ευβοϊκού κόλπου με γενική διεύθυνση ΑΒΑ-ΔΝΔ, με σκοπό να εξεταστεί αν η ρηξιγενής ζώνη αποτελεί δίαυλο ρευστής φάσης και να αναγνωριστούν τα πιθανά χαρακτηριστικά της κυκλοφορίας των ρευστών αυτών. Αντιπροσωπευτικά δείγματα πλούσια σε αργιλικό υλικό συλλέχθηκαν τόσο από τον πυρήνα του ρήγματος (fault core) όσο και από την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης (fault damage zone). Τα δείγματα αναλύθηκαν με την χρήση περιθλασιμετρίας ακτίνων Χ, ηλεκτρονικής μικροσκοπίας σάρωσης και μικροανάλυσης. Στο κέντρο της ρηξιγενούς ζώνης αναγνωρίστηκαν αργιλικά ορυκτά όπως μοντμοριλλονίτης, κορρενσίτης και ιλλίτης καθώς και μικροκρυσταλλικός ασβεστίτης, δολομίτης, χαλαζίας, πλαγιόκλαστο και αλκαλικός άστριος. Η απουσία του κορρενσίτη από την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης, ενός αργιλικού ορυκτού που συνήθως σχηματίζεται σε υδροθερμικές συνθήκες, υποδηλώνει ότι η κυκλοφορία των ρευστών περιορίστηκε κυρίως εντός και περιμετρικά του ρήγματος. Οι ορυκτολογικές παραγενέσεις στη ρηξιγενή ζώνη και κυρίως η παρουσία του κορρενσίτη, σε συνδυασμό με την απουσία του λομοντίτη, υποδεικνύουν συνθήκες υδροθερμικής εξαλλοίωσης σε ουδέτερο προς αλκαλικό περιβάλλον και σε θερμοκρασίες 100-150oC. / Clay minerals in shallow fault rocks are increasingly recognized as key to the mechanical and seismogenic behavior of faults and fluid flow circulation within the fault core and the surrounding damage zone. We therefore studied fault-gouge mineralogy from samples derived from the ENE-trending Arkitsa fault zone, in east-central Greece, in order to testify if the fault is acting as a channel for fluid flow and whether the conditions that characterize the flow can be identified. Clay-gouge samples were collected within the fault core zone, as well as in the broader fault damage area. Consequently, the samples were analyzed by X-Ray Diffraction, SEM and Electron microprobe analyses. The minerals that were identified within the centre of the fault zone are: Montmorillonite, corrensite, illite, micro-calcite, dolomite, quartz, plagioclase and K-feldspars. The absence of corrensite, a clay mineral usually formed in hydrothermal conditions, in the samples from the broader fault damage area indicates that the circulation of hydrothermal fluids is mostly confined within and around the fault core zone. The assemblages within the fault gouge zone and especially the presence of corrensite, combined with the absence of laumontite, indicate hydrothermal alteration at neutral to alkaline conditions and a temperature range at about 100-150 oC.

Thesis (Ph. D.)--University of Missouri-Columbia, 1997. / Typescript. Vita. Includes bibliographical references (leaves 258-282). Also available on the Internet.