• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 3
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 5
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • 1
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Produção e qualidade de frutos de morangueiro cultivados sobre coberturas plásticas de solo

Santin, Anderson 24 February 2017 (has links)
Submitted by Helena Bejio (helena.bejio@unioeste.br) on 2018-05-21T13:20:06Z No. of bitstreams: 2 Anderson_Santin_2018.pdf: 790302 bytes, checksum: 076b2c650c7c69478ced640780570519 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-21T13:20:06Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Anderson_Santin_2018.pdf: 790302 bytes, checksum: 076b2c650c7c69478ced640780570519 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-02-24 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The objective of this work was to evaluate the productive and quality characteristics of strawberry cultivars of short and neutral days, on mulchings in the city of Dois Vizinhos-PR. Two experiments were carried out in protected environment on private property in the municipality of Dois Vizinhos, Paraná, Brazil. The experiments were conducted between May 2015 and January 2016, entitled: (1) Agronomic characteristics of short-day strawberry cultivars on mulchings; (2) Agronomic characteristics of long-day strawberry cultivars on mulchings. The seedlings from Chile were transplanted in the months of May and June. In the experiment 1 the factors of cultivation of short days (Camarosa and Camino Real) and mulching colors (white, silver and black) were evaluated. Experiment 2 evaluated the neutral day cultivars (Monterey, San Andreas, Albion, Aromas and Portola) and the mulching colors (white, silver and black). In both experiments the harvests were performed every two days, and the fruits were harvested when they presented 75% of the coloration of the red epidermis. The values obtained in the harvests for fruit biomass and number of fruits were summed within each experimental unit and divided by the number of plants that constituted each experimental unit, thus obtaining the production per plant, number of fruits per plant and average fresh biomass Of the fruits. The pH, soluble solids, titratable acidity, SS / AT ratio and fruit color (luminosity and color) were evaluated for fruit quality. The levels of chlorophyll a and b, chlorophyll a + b and chlorophyll a / b ratio in leaves were also measured. At the end of the productive cycle, destructive evaluations of leaf number, leaf area and dry biomass of the aerial part were carried out. With the accomplishment of the present work it can be concluded that with white mulching the plants presented lower vegetative development and higher production values and fruit size. Regarding fruit quality aspects, the mulchings showed no influence. Among the cultivars of short days the cultivar Camino Real presented fruits with greater biomass (14.89 g) and more attractive in the appearance of color of epidermis. Among the cultivars of neutral days, the cultivar Aromas obtained higher yield per plant (892.06 g) and stood out from the others for the conditions of Dois Vizinhos-PR. The cultivar Portola showed lower value for fruit biomass (10.62 g). For fruit quality Albion and Monterey were superior to the others. / Objetivou-se com o trabalho avaliar as características produtivas e de qualidade de cultivares de morangueiro de dias curtos e neutros, sobre mulchings. Foram conduzidos dois experimentos em ambiente protegido em propriedade particular no município de Dois vizinhos Paraná. Os experimentos foram conduzidos entre os meses de maio de 2015 e janeiro de 2016. As mudas oriundas do Chile foram transplantadas nos meses de maio e junho. No experimento 1 se avaliou os fatores cultivar de dias curto (Camarosa e Camino Real) e cores de mulching (branco, prata e preto). No experimento 2 se avaliou as cultivares de dias neutros (Monterey, San Andreas, Albion, Aromas e Portola) e as cores de mulchings (branco, prata e preto). Em ambos os experimentos as colheitas foram realizadas a cada dois dias, sendo os frutos colhidos quando apresentaram 75% da coloração da epiderme vermelha. Os valores obtidos nas colheitas para biomassa de frutos e número de frutos foram somados dentro de cada unidade experimental e divididos pelo número de plantas que constituíram cada unidade experimental, obtendo-se assim a produção por planta, número de frutos por planta e biomassa fresca média dos frutos. Para a qualidade de frutos avaliou-se o pH, sólidos solúveis, acidez titulável, relação SS/AT e cor dos frutos (luminosidade e coloração). Mensurouse também os teores de clorofila a e b, clorofila a+b e relação clorofila a/b nas folhas. No final do ciclo produtivo realizou-se avaliações destrutivas de número de folhas, área foliar e biomassa seca da parte aérea. Com a realização do presente trabalho pode-se concluir que com mulching branco as plantas apresentaram menor desenvolvimento vegetativo e maior de produção e tamanho de frutos. Já no aspecto de qualidade de frutos os mulchings não apresentaram influencia. Dentre as cultivares de dias curtos, a cultivar Camino Real apresentou frutos com maior biomassa (14,89 g) e mais atraentes no aspecto de cor de epiderme. Entre as cultivares de dias neutros a cultivar Aromas obteve maior produção por planta (892,06 g) e se destacou das demais para as condições de Dois Vizinhos-PR. A cultivar Portola apresentou menor biomassa de fruto (10,62 g). Para qualidade de frutos, as cultivares Albion e Monterey foram superiores às demais.
2

Crescimento, propagação, floração e compostos de reserva em Costus arabicus L. / Growth, propagation, flowering and its compounds in reserve Costus arabicus L.

Santos, Vanessa Rebouças dos 13 August 2018 (has links)
Orientador: Lilian Beatriz Penteado Zaidan / Tese (doutorado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-13T07:49:31Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Santos_VanessaReboucasdos_D.pdf: 832172 bytes, checksum: fd8402411397a7ed317acd370f3b06a3 (MD5) Previous issue date: 2009 / Resumo: O mercado mundial da floricultura tem incentivado a introdução e produção de novas plantas tropicais, cujas formas inusitadas, exuberantes e coloridas têm alto potencial ornamental. No Brasil, o cultivo para a produção de flores tropicais vem aumentando, graças às condições ambientais favoráveis, à disponibilidade de terras, água e energia, além da mão de obra relativamente barata, que incidem diretamente na qualidade do produto e possibilitam custos competitivos nos mercados externos. Porém, existem limitações para a expansão de produtos novos, dentre elas, a falta de informação quanto às condições de cultivo intensivo de espécies potenciais e a sua conservação em condições tropicais. As espécies do gênero Costus (Costaceae) vêm despertando grande interesse ornamental devido às suas inflorescências que apresentam beleza e exoticidade. O objetivo do presente trabalho foi estudar o crescimento, a propagação, a floração e os carboidratos de reserva em plantas de Costus arabicus L. cultivadas sob condições de casa de vegetação, com vistas a oferecer conhecimento fisiológico e informações técnicas para o cultivo dessa espécie como planta ornamental. Plantas de C. arabicus foram transplantadas para vasos e mantidas sob condições de casa de vegetação. As plantas foram submetidas a tratamentos fotoperiódicos de 8, 12, 16 e 20 h, avaliando-se o crescimento vegetativo (brotações, hastes, altura e número de folhas) e a floração. Para o estudo da propagação vegetativa, os rizomas de C. arabicus foram divididos em suas regiões distal, mediana e proximal e cultivados em diferentes épocas: plantio realizado em julho (inverno), com as plantas matrizes em estádio prévio à floração; plantio realizado em novembro (primavera), com as plantas matrizes em floração; e plantio realizado em março (outono), com as plantas matrizes em estádio vegetativo. A floração foi avaliada pelo aparecimento de botão floral, pela fase de desenvolvimento da inflorescência, número de flores desenvolvidas e tempo decorrido da antese até a senescência da flor. Foram realizadas análises de amido e carboidratos solúveis (açúcares totais e redutores) do rizoma e foram registradas a massa fresca (MF) e a massa seca (MS) da parte aérea e do rizoma e calculada a razão MF/MS. O delineamento experimental utilizado foi o inteiramente casualizado. As médias dos tratamentos foram comparadas segundo Tukey com 5% de probabilidade. Os resultados indicaram que as variáveis de crescimento analisadas foram influenciadas pelo fotoperíodo e favorecidas por dias longos. De modo geral, a capacidade propagativa do rizoma independe da região utilizada, porém a região proximal favoreceu a formação de brotos, principalmente no verão. Plantas de C. arabicus têm ciclo de desenvolvimento anual, com uma fase de crescimento vegetativo, latência no crescimento na época do inverno e floração entre novembro e abril. Botões florais foram observados em todos os tratamentos fotoperiódicos e, portanto, a indução floral não foi uma resposta qualitativa a esse fator ambiental. Contudo, a resposta de floração, com base nos diversos aspectos avaliados foi favorecida no fotoperíodo de 16 h e em termos quantitativos, fotoperíodo de 8 h foi desfavorável para a floração. A melhor época de plantio visando à floração foi no mês de julho, pois o processo de floração ocorreu após apenas quatro meses de cultivo das plantas, quando comparadas com as plantas obtidas de rizomas cultivados em novembro e março, que levaram aproximadamente 12 e 8 meses, respectivamente, para florescer. O amido foi considerado o principal carboidrato de reserva do rizoma e foi hidrolisado durante o processo de floração, enquanto os açúcares totais foram utilizados como fonte primária de energia para a brotação dos rizomas de plantas de C. arabicus. Os resultados obtidos do crescimento, propagação vegetativa e floração permitem que as plantas de C. arabicus possam ser aproveitadas como plantas ornamentais, visto que suas características morfológicas, como a filotaxia em espiral, a inflorescência esverdeada, as flores brancas com labelo róseo, são aspectos interessantes para o mercado da floricultura. / Abstract: The world market for floriculture is encouraging the introduction and production of new tropical plants, with their unusual forms, exuberant and colorful, with high ornamental potential. In Brazil, the cultivation for production of tropical flowers are increasing due to, favourable environmental factors, availability of land, water, energy and relatively cheap labour which reflects directly on the quality of the products and offers competitive costs in foreign markets. But there are limitations to the expansion of new products, including the misinformation about the conditions of intensive cultivation of new plant species and their potential conservation in tropical conditions. The species of the genus Costus (Costaceae) are attracting great interest because of their ornamental flowers with high beauty and exoticity. The objective of this work was to study propagation, growth, flowering and the reserve compounds in plants of Costus arabicus L. growing under glasshouse conditions, aiming to offer technical information and physiological knowledge for the cultivation of this species as an ornamental plant. Plants of C. arabicus were transplanted to pots and kept under the conditions of a greenhouse. The plants were subjected to photoperiodic treatments of 8, 12, 16 and 20 h. Vegetative growth (shoots, stems, height and number of leaves) and flowering were evaluated. For vegetative propagation, rhizomes of C. arabicus were divided in their distal, middle and proximal regions and were grown in different seasons: planting held in July (winter), when the plants were in a stage prior to flowering; planting held in November (spring), when the plants were flowering and planting held in March (autumn), when the plant were in vegetative stage. Flowering was assessed by the appearance of floral buds, the developmental stage of the inflorescence, the number of flowers developed and elapsed time from anthesis to senescence of the flower. Analysis of soluble starch and carbohydrates (total and reducing carbohydrates) of rhizome were performed. Fresh mass (FM) and dry matter (DM) of the shoot and the rhizome were recorded to calculate the ratio FM/DM. The experimental design was a completely randomized. The averages were compared according to Tukey at 5% probability. The results indicated that the growth of variables analyzed were influenced by photoperiod and favored by long days. In general, the ability of the rhizome to propagate not depends on the region used, but the proximal region favored vegetative growth development, formation of shoots, the development of rods, plant height and number of leaves, mainly on summer. Plants of C. arabicus have annual cycle of development, with a phase of vegetative growth, followed by latency of winter season and flowering between November and April. Floral buds were observed in all photoperiodic treatments, and therefore floral induction was not a qualitative response to this environmental factor. However, the response of flowering, based on the various aspects assessed was favored in the photoperiod of 16 h in quantitative terms, photoperiod of 8 h was unfavorable for flowering. The best season for flowering was when planting is in July, because the process of flowering occurred after only four months of cultivation of the plants, when compared with the plants obtained from rhizomes, cultivated in November and March, which brought about 12 and 8 months, respectively, to flower. Starch was considered the main carbohydrate reserve of rhizome and noted that it was hydrolyzed during the process of flowering, while the total sugar were used as a primary energy source for the sprouting of the rhizomes. The results of growth, vegetative propagation and flowering allow the plants of C. arabicus can be used as ornamental plants since its morphological characteristics, such as spiral phytolaxy, the green inflorescence, and the white flowers with pink labelo, are interesting aspects to the market for floriculture. / Doutorado / Doutor em Biologia Vegetal
3

Estudio del control ambiental, hormonal y molecular de la pubertad anticipada de la lubina aplicando ventanas de corta duración de luz continua

Rodríguez Pablos, Rafael Marcial 13 October 2020 (has links)
[ES] La lubina (Dicentrachus labrax L.) es una de las principales especies marinas de la acuicultura europea. En España, después de la dorada (Sparus aurata L.), es el segundo pez marino más cultivado. Sin embargo, a pesar de que su engorde se viene realizando desde hace décadas, en la actualidad existen todavía problemas reproductivos asociados a su producción. Durante el primer año de vida de esta especie, un alto porcentaje de los machos de lubina maduran prematuramente, lo que trae consigo una disminución de su crecimiento somático durante su segundo año de vida antes de su comercialización. Esta circunstancia implica que los machos precoces tienen que ser mantenidos por mucho más tiempo en las instalaciones acuícolas hasta que alcanzan su talla comercial, lo que supone una mayor inversión en alimentación y, en consecuencia, una disminución de la rentabilidad de las empresas acuícolas. Una forma de mitigar la pubertad prematura de la lubina es mediante la aplicación de regímenes de luz continua (LL). Hay constancia que la aplicación de LL durante 12 meses es efectiva para reducir la precocidad en machos juveniles de lubina durante su primer año de vida. Asimismo existen también estudios que han permitido acotar el tiempo, entre cuatro y seis meses de duración, durante el cual la aplicación de luz continua ha sido efectiva para reducir el porcentaje de precocidad en machos prepúberes, y que han sugerido la existencia de un periodo fotosensible que en el caso de la lubina está comprendido entre Agosto y Octubre. No obstante, este tipo de estrategia no siempre resulta de fácil implementación en los lugares de cría y, además, puede provocar una condición de estrés permanente en los peces en aquellos casos en los que la aplicación de dichos tratamientos es prolongada lo que puede hacerles más vulnerables a enfermedades. Por lo tanto, se hace necesario encontrar periodos fotosensibles en los cuales se puedan aplicar terapias de luz continua de duración más corta e igual de efectivas para reducir la maduración sexual de los peces bajo condiciones de cultivo y que tengan un menor impacto en el bienestar de los animales. Por otro lado, desde un punto de vista endocrino y fisiológico, se necesita también profundizar en el conocimiento sobre cuál es el efecto de la luz continua sobre el eje endocrino que regula el proceso de maduración sexual en esta especie. Esto permitiría tener información básica sobre el control del proceso y de esta forma poder considerar nuevas estrategias enfocadas al manejo reproductivo de peces. Por todo ello, en la presente tesis se evaluaron distintos intervalos de tiempo, desde agosto a noviembre, a lo largo del primer año de vida de la lubina en los que los animales se sometieron a LL con la finalidad de identificar un periodo fotosensible de corta duración (i.e. 1 mes) que fuera efectivo para reducir la precocidad de los machos de esta especie. Los resultados obtenidos han permitido localizar dicho periodo en el mes de septiembre, un periodo crítico para el inicio de la espermatogénesis en esta especie (capítulo 4, artículo 1). De acuerdo con estos resultados, se diseñó una estrategia experimental en la que teniendo en cuenta este periodo fotolábil, se evaluó el efecto que la luz continua tiene sobre las principales hormonas reproductivas y la expresión génica de ciertos factores que a nivel del eje endocrino cerebro-hipófisis-gónada son claves en el proceso espermatogénico de la lubina (capítulo 5, artículo 2). Nuestros resultados demuestran que la luz continua puede alterar el contenido de la GnRH-1 y GnRH-2 a nivel cerebral, así como el patrón y los niveles de expresión del gen fshβ en la hipófisis. Asimismo, se observó un descenso de los niveles plasmáticos de 11-ketotestosterona, estradiol, testosterona y de la hormona estimuladora del folículo (Fsh), además de la expresión génica de los receptores de estrógenos (er), de la hormona antimülleriana (amh) y de la proteína reguladora aguda de la esteroidogénesis (stAR) en las gónadas. De acuerdo con los resultados obtenidos, hemos propuesto un mecanismo de control del proceso espermatogénico en la lubina. En este sentido, sugerimos que el estradiol podría potencialmente ser responsable de la renovación de las espermatogonias, mientras que por otro lado la Amh inhibiría su proliferación. Asimismo, nuestros resultados sugieren que la 11-ketotestosterona puede ejercer un efecto inhibitorio sobre la expresión de la amh en etapas tempranas de la espermatogénesis de esta especie. Esta hipótesis podría explicar el hecho que los animales sometidos a LL no desarrollen sus gónadas y por tanto no alcancen la maduración temprana. Los animales bajo LL mantienen niveles de expresión de fsh y niveles plasmáticos bajos de esta hormona, lo que implica una reducción de la síntesis de esteroides a nivel gonadal y por tanto niveles bajos de 11-ketotestosterona y estradiol circulantes. Esta situación desemboca con una baja proliferación de las espermatogonias, un hecho que queda constatado con lo observado en nuestros estudios. Esto es, un número reducido de mitosis a nivel testicular que va asociado con una expresión alta de amh que ejerce un efecto inhibitorio sobre el progreso de la espermatogénesis, al menos, en la lubina. Por otro lado, si bien los regímenes de luz continua son eficaces para mitigar la pubertad prematura en esta especie, el impacto que éstos tienen durante el segundo año de vida de los animales no está documentado. Por este motivo, en este trabajo se analizó también el efecto que tiene la aplicación de la luz continua a lo largo del primer y segundo año de vida de los animales (capítulo 6, artículo 3). Los resultados de este último experimento demostraron que si bien la luz continua aplicada durante el primer año de vida puede reducir significativamente la maduración precoz de la lubina, durante el segundo año de vida los animales retrasan su maduración gonadal pero son capaces de alcanzar su capacidad reproductiva. Los efectos a nivel del crecimiento también se han analizado en esta tesis, pero las variaciones observadas con otros estudios realizados previamente, requieren nuevos enfoques experimentales para dilucidar las causas de estas discrepancias. Aunque todavía quedan muchas preguntas por contestar, los resultados de esta tesis son un paso más para poder conseguir nuevas herramientas que nos permitan controlar de manera efectiva la producción de lubina en las instalaciones de engorde. / [EN] The sea bass (Dicentrachus labrax L.) is one of the main marine species of European aquaculture. However, although its culture has been taking place for decades, there are still reproductive problems associated with its production. During the first year of life of this species, a high percentage of males sea bass mature prematurely, which leads to a decrease in their somatic growth during their second year of life before commercialization. This circumstance implies that precocious males have to be maintained for much longer in aquaculture facilities until they reach their commercial size, which means a greater investment in food and, consequently, a decrease in the profitability of aquaculture companies. One way to mitigate premature puberty of sea bass is by applying continuous light (LL) regimens. There is evidence that the application of LL for twelve, six and four months of duration is an effective approach to reduce the precocity of juvenile sea bass males during their first year of life. For this reason, it has been suggested the existence of a photolabile period in sea bass located between August and October. However, this type of strategy is not always easy to implement in the breeding facilities and, in addition, these treatments can cause a permanent stress condition in the fish, thus being more vulnerable to diseases. Therefore, it is necessary to find shorter photosensitive periods and continuous light therapies to reduce the sexual maturation of sea bass under culture conditions. On the other hand, from an endocrine and physiological point of view, it is also necessary to deepen the knowledge about the effect of continuous light on the endocrine axis that regulates the process of sexual maturation in this species. This would allow to have basic information on the control of the process and it would permit to find new strategies focused on the reproductive management of fish. Therefore, in this thesis different time intervals were evaluated, from August to November, during the first year of life of the sea bass in which the animals were submitted to LL in order to identify a photosensitive period of short duration (i.e. 1 month) that was effective to reduce the precocity of the males of this species. The results obtained have allowed us to locate this period in September, a critical period for the beginning of spermatogenesis in this species (Chapter 4, Article 1). Based on these results, other experimental strategy was designed in order to evaluate the effect of continuous light over the main reproductive hormones and the gene expression of certain factors acting in the brain endocrine axis (Chapter 5, Article 2). Our results demonstrate that continuous light can alter the content of different hormones and gene expression implied in the spermatogenesis of sea bass. In this sense, our evidences suggest that estradiol could be responsible for spermatogonial renewal, while Amh would inhibit its proliferation. Also, 11-ketotestosterone may exert an inhibitory effect on the expression of amh in the early stages of spermatogenesis of this species. Animals under LL maintain fsh¿ expression levels and low plasma levels of this hormone, which implies a reduction of steroid synthesis at the gonadal level and therefore low levels of circulating 11-ketotestosterone and estradiol. In addition, a high expression of amh can exerts an inhibitory effect on the progress of spermatogenesis, at least, in sea bass. This work also analyzed the effect of the application of continuous light throughout the first and second year of life of animals (Chapter 6, Article 3). The results showed that while continuous light regime can significantly reduce the early maturation of sea bass during the first year of life, during the second year only delay the fish gonadal maturation. The results of this thesis are helpful to get new tools to control the production of sea bass in farming facilities. / [CA] El llobarro (Dicentrachus labrax L.) és una de les principals espècies marines de l'aqüicultura europea. A Espanya, després de la daurada (Sparus aurata L.), és el segon peix marí més cultivat. No obstant això, tot i que el seu engreixament es realitza des de fa dècades, en l'actualitat existeixen problemes reproductius associats a la seua producció. Durant el primer any de vida d'aquesta espècie, un alt percentatge dels mascles de llobarro maduren prematurament, la qual cosa comporta una disminució del seu creixement somàtic durant el seu segon any de vida abans de la seua comercialització. Aquesta circumstància implica que els mascles precoços han de ser mantinguts per molt més temps a les instal·lacions aqüícoles fins que arriben a la seua talla comercial, fet que suposa una major inversió en alimentació i, en conseqüència, una disminució de la rendibilitat de les empreses aqüícoles. Una forma de mitigar la pubertat prematura del llobarro és mitjançant l'aplicació de règims de llum contínua (LL). Hi ha constància que l'aplicació de LL durant 12 mesos és efectiva per reduir la precocitat en mascles juvenils de llobarro durant el seu primer any de vida. Així mateix existeixen també estudis que han permès delimitar el temps, entre quatre i sis mesos de duració, durant el qual l'aplicació de llum contínua ha sigut efectiva per a reduir el percentatge de precocitat en mascles prepúbers, i que han sugerit l'existència d'un període fotosensible que en el cas del llobarro està comprès entre agost i octubre. No obstant això, aquest tipus d'estratègia no sempre resulta de fàcil implementació en els llocs de cria i, a més, pot provocar una condició d'estrès permanent en els peixos en aquells casos en que l'aplicació dels dits tractaments és prolongada el que pot fer-los més vulnerables a malalties. Per tant, es fa necessari trobar períodes fotosensibles en els quals es puguin aplicar teràpies de llum contínua de duració més curta i igual d'efectives per a reduir la maduració sexual dels peixos baix condicions de cultiu i que tinguen un menor impacte en el benestar dels animals. D'altra banda, des d'un punt de vista endocrí i fisiològic, es necessita també aprofundir en el coneixement sobre quin és l'efecte de la llum contínua sobre l'eix endocrí que regula el procés de maduració sexual en aquesta espècie. Això permetria tindre informació bàsica sobre el control del procés i d'aquesta manera poder considerar noves estratègies enfocades al maneig reproductiu de peixos. Per tot això, en la present tesi es van avaluar diferents intervals de temps, des d'agost a novembre, al llarg del primer any de vida del llobarro en els quals els animals es van sotmetre a LL amb la finalitat d'identificar un període fotosensible de curta duració (i.e. 1 mes) que fóra efectiu per reduir la precocitat dels mascles d'aquesta espècie. Els resultats obtinguts han permès localitzar el dit període en el mes de setembre, un període crític per a l'inici de l'espermatogènesi en aquesta espècie (capítol 4, article 1). també demostren que la llum contínua pot alterar el contingut de diferents hormones com per exemple GnRH-1 i GnRH-2, 11-ketotestosterona, i l'expressió dels henes com fshß receptors d'estrògens (er) entre d'altres, totes aquestes substancies claus en l'espermatogènesi de peixos (capítol 5, article 2). D'altra banda, en aquest treball es va analitzar l'efecte que té l'aplicació de la llum contínua al llarg del primer i segon any de vida dels peixos (capítol 6, article 3). Els resultats van demostrar que si bé la llum contínua aplicada durant el primer any de vida pot reduir significativament la maduració precoç del llobarro, durant el segon any de vida els animals retarden la seua maduració gonadal però són capaços d'arribar a la seua capacitat reproductiva. / Rodríguez Pablos, RM. (2020). Estudio del control ambiental, hormonal y molecular de la pubertad anticipada de la lubina aplicando ventanas de corta duración de luz continua [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/151457 / TESIS
4

Organização temporal em processos de condicionamento classico aversivo e na expressão da proteina Zenk no hipocampo de pombos (C. livia) / Temporal organization of classical aversive conditioning processes and expression of Zenk protein in the hippocampus of pigeons (C. livia)

Canova, Fernando, 1980- 14 August 2018 (has links)
Orientador: Elenice Aparecida de Moraes Ferrari / Dissertação (mestrado) - Universidade Estadual de Campinas, Instituto de Biologia / Made available in DSpace on 2018-08-14T04:52:12Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Canova_Fernando.pdf: 32640695 bytes, checksum: 6c06f9d94ba0675ea059bb7d42685788 (MD5) Previous issue date: 2009 / Resumo: Uma grande parte do conhecimento sobre as bases e mecanismos neurais dos processos de aprendizagem, memória e amnésia fundamenta-se na investigação dos correlatos neurais do comportamento de animais não humanos em situações aversivas. Vários estudos têm resultados sugestivos de que o condicionamento clássico aversivo é afetado pelo sistema de temporização circadiana. As análises do condicionamento clássico aversivo e da resposta condicionada de congelamento (FRZ) são úteis para as análises do comportamento e dos processos mecanismos neurais subjacentes. Estudos prévios mostraram a indução da expressão de Zenk no hipocampo de pombos pelo treino em condicionamento clássico aversivo e pelo teste no contexto aversivo. O presente estudo investigou as variações dia - noite na aquisição e na evocação do condicionamento clássico aversivo e na expressão da proteína Zenk no hipocampo. O Experimento I avaliou o condicionamento ao contexto em pombos divididos em grupos condicionados (EC), controle (CC) e manipulação (CM) e o Experimento II investigou o condicionamento aversivo ao som previamente associado ao choque utilizando de animais que receberam som-choque pareados (EP), som-choque não pareados (NP) ou som(GS). Nos dois experimentos foi utilizado o fotoperíodo com pulsos de luz (15 min) às 6h (ZT00) e às 18h (ZT12), sendo as sessões realizadas nos horários ZT02 e ZT14. Os resultados do Experimento I indicaram diferença significativa na ocorrência de congelamento entre os grupos (p<0,05), mas não entre os horários (p>0,05). Comparações entre bloco final do treino e bloco inicial do teste mostraram queda significativa na ocorrência de congelamento no bloco inicial do teste no grupo EC ZT02 (p<0,05, mas não no EC ZT14 (p>0,05). A análise de células Zenk positivas no hipocampo mostrou aumento significativo na região HpV em relação a HpD do grupo EC ZT02 em comparação aos demais grupos (p<0,05), demonstrando uma diferença significativa de horário. Houve aumento significativo na marcação de núcleos Zenk-positivos em HpVM do grupo EC ZT02 em comparação aos demais grupos (p<0,05) e em relação a HpVL (p<0,05). No Experimento II houve maior ocorrência de exploração cautelosa nos grupos EP e NP (p>0,05) em comparação aos grupos GS (p<0,05) e diferença significativa na ocorrência de congelamento entre os grupos EP e GS (p<0,05), mas não entre os horários (p>0,05). A marcação de núcleos Zenk-positivos em HpV foi maior do que em HpD nos animais que receberam som e choque pareados ou não-pareados (p<0,05). Não houve diferenças significativas na marcação de Zenk em HpVL e HpVM nos diferentes grupos e nos dois horários (p>0,05). Os dois experimentos indicaram a expressão de diferentes padrões comportamentais frente ao contexto aversivo condicionado e ao som aversivo condicionado. As variações na expressão de Zenk são indicativas de ativação diferencial de HpD, HpVM e HpVL durante a evocação da memória do contexto e do som. A existência de variações dia - noite na ocorrência de condicionamento ao contexto e na expressão de Zenk no hipocampo sugere uma modulação do sistema temporizador circadiano sobre esses processos. Palavras-Chave: Condicionamento clássico aversivo; Hipocampo; Proteína Zenk; Fotoperiodo esqueleto / Abstract: Part of the knowledge about the mechanisms and neural basis of learning, memory and amnesia is based on the investigation of neural correlates of the behavior of non human animals in aversive situations. Moreover, many studies suggest that these behavioral processes are affected by the circadian timing system. The procedures of classical aversive conditioning and analysis of the conditioned freezing response are useful for the study of behavior and the underlying neural mechanisms. Previous studies showed the induction of Zenk expression in the hippocampus of pigeons after training in classical aversive conditioning. This study investigated day - night variations in the acquisition and retrieval of aversive classical conditioning and in the expression of Zenk protein in the hippocampus of pigeons. The Experiment I evaluated the conditioning to the context in pigeons attributed to conditioned (COND), control (CC) or naive groups (N). The Experiment II investigated the aversive conditioning to the tone in groups of pigeons that received toneshock pairing (PS), unpaired tone and shock (NPS) or tone alone (TS). In both experiments a photoperiod was used with pulses of light (15 min) at 6h (ZT00) and 18h (ZT12) and the sessions were conducted at ZT02 and ZT14. The results of the Experiment I indicated between group differences in the occurrence of freezing (p<0.05). A significant decrease in freezing was observed in the initial block of the test as compared to the final block of the training session of the COND ZT02 (p<0.05), but not in the COND ZT14 group (p>0.05). The analysis of the Zenk-positive nuclei in the hippocampus showed a significant increase in the HpV of the COND ZT02 group compared with the other groups (p<0.05), indicating a significant time difference when compared to COND ZT14 (p<0.05). Higher density of Zenk-positive nuclei was found in HpVM of COND ZT02 group compared to HpVL (p<0.001) and to HpVM of other groups (p<0.05). Experiment II data showed higher occurrence of exploratory risk assessment in PS and NPS groups (p>0.05) as compared to TS (P<0.5). The occurrence of freezing in the PS groups was different from TS groups (p<0,05), but not from NPS groups (p>0.05). No significant time of the day variation of freezing was detected (p> 0.05). Zenk- positive nuclei densities were higher in HpV than in HpD in the animals trained with paired or unpaired tone and shock stimulation (p <0.05). These PS and NPS groups showed no significant differences in the density of labeling of Zenk-positive nuclei in HpVL as compared to HpVM (p>0.05). Data from both experiments showed different behavioral patterns during the exposure to the conditioned aversive context and to the conditioned aversive tone. The variations in Zenk expression indicate differential activation of the HpD, HpVL and HpVM regions during retrieval of aversive memory of the context and of the tone. The day-night variation in the conditioned freezing to the context as well as in Zenk expression in the hippocampus suggests a modulation of these processes by the circadian timing system. Keywords: Classical aversive conditioning; Hippocampus; Zenk protein. Skeleton photoperiod / Universidade Estadual de Campi / Fisiologia / Mestre em Biologia Funcional e Molecular
5

Influencia de la luz y los patrones de alimentación sobre el reloj molecular, fisiología digestiva y comportamiento de dos peces teleósteos : lubina (Dicentrarchus labrax) y pez cebra (Danio rerio)= Influence of light and feeding patterns on the molecular clock, digestive physiology and behaviour of two teleost fishes: seabass (Dicentrarchus labrax) and zebrafish (Danio rerio).

Pozo Cano, Ana del 07 June 2013 (has links)
Tesis por compendio de publicaciones / La luz y los patrones de alimentación influyeron sobre el comportamiento, fisiología y reloj molecular de dos peces teleósteos. Se clonaron dos criptocromos de lubina (cry1 y cry2), expresándose en todos los tejidos estudiados y mostrando ritmos diarios de expresión en cerebro, hígado y corazón (excepto cry2). La fase (día/noche) de alimentación a demanda en lubina afecta a los patrones diarios de actividad amilasa intestinal y expresión de period1 en tejidos periféricos (i.e. hígado), pero no en cerebro. Durante las inversiones estacionales de alimentación de la lubina, mostraron mayores valores de glucosa sanguínea durante la fase de alimentación, revelando también los mayores valores medios en lubinas nocturnas invierno. El pez cebra utilizó un nuevo comedero a demanda, mostrando independencia de fase entre ritmos circadianos de alimentación (nocturno) y locomoción (diurno), con diferentes periodicidades. Además la actividad y posición del pez cebra resultó espectro-dependiente, provocando mayores efectos las longitudes de onda cortas. / Thesis summary in English Light and feeding patterns influence on the behaviour, physiology and molecular clock of two teleost fish. Two cryptochromes (cry1 and cry2) were cloned, being expressed in all studied tissues and showing daily rhythm of expression in brain, liver and heart (except cry2). The self-seabass feeding phase (day/night) affected on daily patterns of intestinal amylase activity and on the period1 expression in peripheral tissues (i.e. liver), but not in brain. During the seasonal feeding inversions in seabass, the highest blood glucose levels were shown during their feeding phase, revealing also the highest values in nocturnal seabass in winter. Zebrafish used a new self-feeding system, displaying phase-independence between feeding (nocturnal) and locomotor (diurnal) circadian rhythms, with different periodicities. Moreover, the zebrafish activity and vertical position were spectrum-dependent, being the main effects provoked by short-wavelengths.

Page generated in 0.0419 seconds