This thesis investigates the connection between two branches of the Ancient Stoics’ study of dialectic, or what we would call “logic.” Specifically, we look at the overlap between the fields of Stoic logic (the Stoics’ study of propositions) and Stoic grammar (the Stoics’ study of language). While Stoic logic is now highly regarded as a field of study, Stoic grammar is often seen as irrelevant or inferior when compared to other systems of grammar. For the Stoics, however, the two were not so separable. Over three chapters, I look into the value of studying Stoic grammar as a way to approach the field of Stoic logic through a thorough investigation of the Stoic concept of the sundesmoi, or connectors. In the first chapter, I provide a rough ancient historiography of the sources available to us on Stoic grammar. Although we do not have many extant works which discuss Stoic grammar at length, I highlight four which are of particular value to us. In the second chapter, I do close readings of the Stoics’ definitions of sundesmoi, comparing them to definitions given by their grammatical rivals known as the Alexandrian grammarians. By comparing the Stoics’ definition to the Alexandrians’ more technical one, it is possible to see what made the Stoics’ definitions unique. Finally, the third chapter looks at examples of types of connectors and their use in proposition formation. Looking at the examples “if,” “and,” and “or,” I identify the ways in which these particular connectors align and differ from the Stoics’ general definition of sundesmoi. I conclude by considering how looking at the sundesmoi from a grammatical perspective allows us to approach Stoic logic in a different way. Stoic grammar may be more obscure than other forms of grammar, but it is useful for approaching Stoic philosophy more generally. / Thesis / Master of Philosophy (MA) / This thesis investigates the connection between two branches of the Ancient Stoics’ study of dialectic, or what we would call “logic.” Specifically, we look at the overlap between the fields of Stoic logic (the Stoics’ study of propositions) and Stoic grammar (the Stoics’ study of language). While Stoic logic is now highly regarded as a field of study, Stoic grammar is often seen as irrelevant or inferior when compared to other systems of grammar. For the Stoics, however, the two were not so separable. Indeed, in the thesis, I argue that although Stoic grammar is obscure to modern audiences, it is a useful tool for understanding other branches of Stoic philosophy, particularly Stoic logic. Using the Stoics’ conception of connectors (sundesmoi) as a case study for investigating Stoic logic and Stoic grammar, I show the benefits of understanding Stoic grammar as a way to approach Stoicism as a whole.

Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός ηλεκτρονικού εύχρηστου εργαλείου (γραμματικού διορθωτή) που θα προβαίνει στη μορφολογική και συντακτική ανάλυση φράσεων, προτάσεων και λέξεων με σκοπό τη διόρθωση γραμματικών και υφολογικών λαθών. Βάση για την αντιμετώπιση όλων αυτών των ζητημάτων συνιστούν οι ρυθμίσεις της Γραμματικής (αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη), η οποία αποτελεί την επίσημη, από το 1976, γραμματική κωδικοποίηση της νεοελληνικής γλώσσας. (Κατά την εκπόνηση της διατριβής δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι -ελάχιστες- διαφορές της νέας σχολικής γραμματικής Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού). Με δεδομένη την απουσία ενός τέτοιου εργαλείου για τα ελληνικά, η ανάπτυξη του προϊόντος θα βασίζεται καταρχήν στη λεπτομερή καταγραφή, ανάλυση και τυποποίηση των λαθών του γραπτού λόγου και στη συνέχεια στην επιλογή του λογισμικού εκείνου που θα περιγράφει φορμαλιστικά τα γραμματικά λάθη. Η διατριβή παρουσιάζει στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη σχέση των λαθών με το φύλο ή με το κειμενικό είδος των κειμένων στα οποία και συναντούνται όπως επίσης και την αναγνώρισή τους από μαθητές. Στην παρούσα έρευνα παρουσιάζεται ο φορμαλισμός υλοποίησης που χρησιμοποιήθηκε (Mnemosyne) και παρουσιάζονται οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής γλώσσας που δυσχεραίνουν την υπολογιστική επεξεργασία της. Ο φορμαλισμός αυτός έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για αναγνώριση πολυλεκτικών όρων καθώς και για την υλοποίηση ηλεκτρονικών εργαλείων (γραμματικών) με στόχο την αυτόματη εξαγωγή πληροφορίας. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι χρήστες της γλώσσας (και όχι μόνο αυτοί που έχουν την ελληνική ως μητρική γλώσσα) μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα όχι μόνον τη λειτουργία των διαφόρων μερών του συστήματος της γλώσσας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι μηχανισμοί λειτουργίας του γλωσσικού συστήματος κατά τη γλωσσική ανάλυση . 14 Οι βασικές περιοχές γραμματικών λαθών όπου θα παρεμβαίνει ο γραμματικός διορθωτής θα είναι: 1) θέματα τονισμού και στίξης, 2) τελικό -ν, 3) υφολογικά ζητήματα (ρηματικοί τύποι σε περιπτώσεις διπλοτυπίας, κλιτικοί τύποι), 4) ζητήματα καθιερωμένης γραφής λέξεων ή φράσεων της νέας ελληνικής γλώσσας (στερεότυπες φράσεις, λόγιοι τύποι), 5) ζητήματα κλίσης (λανθασμένοι κλιτικοί τύποι ονομάτων ή ρημάτων είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σύγχυσης), 6) ζητήματα λεξιλογίου (περιπτώσεις εννοιολογικής σύγχυσης, ελληνικές αποδόσεις ξένων λέξεων, πλεονασμός, χρήση εσφαλμένης φράσης ή λέξης), 7) ζητήματα ορθογραφικής σύγχυσης (ομόηχες λέξεις), 8) ζητήματα συμφωνίας (θέματα ασυμφωνίας στοιχείων της ονοματικής ή της ρηματικής φράσης), 9) ζητήματα σύνταξης (σύνταξη ρημάτων) και 10) περιπτώσεις λαθών που απαιτούν πιο εξειδικευμένη διαχείριση ορθογραφικής διόρθωσης. Βάση για την υλοποίηση του λεξικού αποτελεί το ηλεκτρονικό μορφολογικό λεξικό Neurolingo Lexicon1, ένα λεξικό χτισμένο σε ένα μοντέλο 5 επιπέδων με τουλάχιστον 90.000 λήμματα που παράγουν 1.200.000 κλιτικούς τύπους. Οι τύποι αυτοί φέρουν πληροφορία: α) ορθογραφική (ορθή γραφή του κλιτικού τύπου), β) μορφηματική (το είδος των μορφημάτων: πρόθημα, θέμα, επίθημα, κατάληξη, που απαρτίζουν τον κλιτικό τύπο), γ) μορφοσυντακτική (μέρος του λόγου, γένος, πτώση, πρόσωπο κτλ.), δ) υφολογική (τα υφολογικά χαρακτηριστικά του τύπου: προφορικό, λόγιο κτλ.) και ε) ορολογική (επιπλέον πληροφορία για το αν ο τύπος αποτελεί μέρος ειδικού λεξιλογίου). Το λεξικό αυτό αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο για την υποστήριξη του γραμματικού διορθωτή (Grammar Checker). Η αξία και ο ρόλος του μορφολογικού λεξικού για την υποστήριξη ενός γραμματικού διορθωτή είναι αυτονόητη, καθώς η μορφολογία είναι το πρώτο επίπεδο γλώσσας που εξετάζεται και το συντακτικό επίπεδο βασίζεται και εξαρτάται από τη μορφολογία των λέξεων. Μείζον πρόβλημα αποτέλεσε η λεξική ασάφεια, προϊόν της πλούσιας μορφολογίας της ελληνικής γλώσσας. Με δεδομένο αυτό το πρόβλημα σχεδιάστηκε ο σχολιαστής (tagger) με αμιγώς γλωσσολογικά κριτήρια για τις περιπτώσεις εκείνες όπου η λεξική ασάφεια αποτελούσε εμπόδιο στην αποτύπωση λαθών στη χρήση της ελληνικής γλώσσας. Στον γραμματικό διορθωτή δόθηκαν προς διόρθωση κείμενα που είχαν διορθωθεί από άνθρωπο. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ο διορθωτής προσεγγίζει τη διόρθωση του ανθρώπου με μόνη διαφοροποίηση εκείνα τα λάθη που αφορούν τη συνοχή του κειμένου και κατ’ επέκταση όλα τα νοηματικά λάθη. / The aim of this thesis is to design and then to implement a useful and friendly electronic tool (grammar checker) which will carry out the morphological and syntactic analysis of sentences, phrases and words in order to correct syntactic, grammatical and stylistic errors. Our foundation so as to deal with all these issues, is the settings of Grammar (adaptation of Little Modern Grammar of Manolis Triantafyllidis), which is the formalconstituted codified grammar of Modern Greek, since 1976. (In the presentation of this thesis it has not been taken into account the -minimum- differences that appear in the new Greek grammar book of the fifth and sixth grade of the elementary school). Bearing in mind that there is a total absence of such a tool in Greek language, the development of the product is based on the detailed record, on the analysis and on the formulation of the errors of writing speech. Additionally, for its development the right software is chosen in order to describe the grammatical errors. In this thesis the statistics demonstrate the link between the errors and the students’ gender or between the errors and the textual type in which these errors appear. Finnally, through the statistics, the link among the errors and their recognition by the students is presented . This research presents the formalism used (the Mnemosyne) and also the particularities of the Greek language that hinder the computational processing. The formalism has already been used to identify multi-word terms and to phrase grammars, aiming to the automatic information extraction. In this way, all speakers (native or not) will be able to understand better not only the function of various parts of the system of the Greek language but also the way the mechanisms of linguistic analysis operate in the conquest and more broadly in the linguistic realization. The main areas of the grammatical errors with which the grammar checker will interfere, are: 1) Punctuation problems, 2) Final -n, 3) Stylistic issues (verb forms in cases of duplicates, inflectional types), 4) Standardization issues (stereotyped phrases, words of literary origin), 5) Inclination issues (incorrect declension of names or verbs either through ignorance or because of confusion) 6) Vocabulary issues (cases of conceptual confusion, Greek translation of foreign words, redundancy and use of incorrect word or phrase), 7) Orthographic confusion issues (homonymous words), 8) Agreement issues (cases of elements of nominal or verbal phrase disagreement), 9) Syntax issues (verbs) and 10) Cases of errors that require more specialized management of the spelling correction. The basis for the implementation is the electronic morphological lexicon (Neurolingo Lexicon), a 5-level lexicon which consists of, at least 90,000 entries that produce ~1,200,000 inflection types. These types carry information: a) spelling (write spelling of inflectional type), b) morpheme information (type of morphemes: prefix, theme, suffix, ending), c) morphosyntactic information (part of speech, gender, case, person, etc.), d) stylistic information (the stylistic characteristics of the type: oral, archaic, etc.) and e) terminology (additional information about whether the word form is part of a special vocabulary).This electronic lexicon is the foundation that supports the grammar checker. The value and the key role of the morphological lexicon in supporting the Greek grammar checker is obvious, since the first level in which the language is examined is the morphology level and since the structural level is not only based but also depends on the morphology of the words. A major problem in processing the natural language was the lexical ambiguity, a product of the highly morphology of the Greek language. Given that the major problem of modern Greek is the lexical ambiguity we designe the Greek tagger grounded on linguistic criteria for those cases where the lexical ambiguity impede the imprint of the errors in Greek language. The texts that were given for correction to the grammar checker were also corrected by a person. In a very large percentage the grammar checker approximates in accuracy the human-corrector. Only when the grammar checker had to deal with mistakes concerning the coherence of the text or with meaning errors, the humman corrector was the only accurate corrector.

Nuestro propósito es analizar los Acta Pauli et Petri apocrypha en lengua griega desde los puntos de vista gramatical y léxico. Dividimos nuestro estudio en dos partes principales: la primera está dedicada a la fonética, la morfología, la sintaxis, el orden de palabras y el estilo y la segunda al léxico. También realizamos una comparación de los escritos mencionados con otros no literarios (papiros, inscripciones, ...) o literarios, así como con algunos más correspondientes a niveles de lengua distintos, relativamente contemporáneos o que se pueden incluir en una tradición común (Nuevo Testamento, novelas griegas, etc.). / Our aim is to analyse the Greek Acta Pauli et Petri apocrypha from a grammatical and lexical point of view. We divide our study in two main parts: the first one devoted to phonetics, morphology, syntax, word order and stylistics, the second one dealing with lexical uses. We also compare the texts mentioned above to non-literary (papyri, inscriptions, ...) or literary works, as well as to different stages of language, relatively contemporary or included in a common tradition (New Testament, Greek novels, etc.).

Αντικείμενο της παρούσας έρευνας είναι ο τρόπος διδασκαλίας της γραμματικής της ελληνικής γλώσσας στους μαθητές που δεν είναι φυσικοί ομιλητές της. Πιο συγκεκριμένα ερευνάται κατά πόσον στα εκπαιδευτικά υλικά που έχουν παραχθεί από το Κέντρο Διαπολιτισμικής Αγωγής του ΕΚΠΑ και από το Πρόγραμμα Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων του ΕΚΠΑ και αφορούν τη διδασκαλία της γραμματικής σε αλλόγλωσσους ακολουθούνται οι αρχές της διδασκαλίας της ελληνικής ως δεύτερης/ξένης γλώσσας, όπως αυτές καθορίζονται από το Αναλυτικό Πρόγραμμα διδασκαλίας της ελληνικής σε αλλοδαπούς μαθητές. Η σύγκριση αφορά το υλικό που αναφέρεται στη διδασκαλία του επιθέτου (ονοματική φράση) και του μέλλοντα (ρηματική φράση). Βασίστηκε σε ποιοτικά κριτήρια βάσει των οποίων ερευνήθηκε το εκπαιδευτικό υλικό. Στα συμπεράσματα της έρευνας ελήφθησαν υπόψη οι διαφορετικές ανάγκες που κατά περίπτωση καλύπτουν τα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά υλικά. Η έρευνα εντάσσεται στο πλαίσιο του γενικότερου προβληματισμού σχετικά με την παραγωγή κατάλληλου εκπαιδευτικού υλικού για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στους αλλόγλωσσους μαθητές που φοιτούν όχι μόνο στα μειονοτικά αλλά και στα υπόλοιπα ελληνικά σχολεία. Ανάλογο εκπαιδευτικό υλικό χρειάζεται να χρησιμοποιείται από τους συναδέλφους όλων των σχολείων με τη μορφή εναλλακτικού ή παράλληλου υλικού, στο πλαίσιο της ενισχυτικής διδασκαλίας ή και της κανονικής σχολικής τάξης για την ενίσχυση της γλωσσομάθειας των αλλοδαπών μαθητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. / -

Η παρούσα διατριβή έχει ως σκοπό της, πρώτον, την ανάκτηση συντακτικής πληροφορίας (αναγνώριση συμπληρωμάτων ρημάτων, ανάκτηση πλαισίων υποκατηγοριοποίησης (ΠΥ) ρημάτων, αναγνώριση των ορίων και του είδους των προτάσεων) αυτόματα μέσα από ελληνικά και αγγλικά σώματα κειμένων με την χρήση ποικίλων και καινοτόμων τεχνικών μηχανικής μάθησης και, δεύτερον, την θεωρητική περιγραφή της ελληνικής σύνταξης μέσω τυπικών γλωσσολογικών φορμαλισμών, όπως η γραμματική Ενοποίησης και η γραμματική Φραστικής Δομής Οδηγούμενη από τον Κύριο Όρο. Η διατριβή κινήθηκε πάνω στους εξής καινοτόμους άξονες: 1. Η προεπεξεργασία των σωμάτων κειμένων βασίστηκε σε ελάχιστους γλωσσολογικούς πόρους για να είναι δυνατή η μεταφορά των μεθόδων σε γλώσσες φτωχές σε υποδομή. 2. Η αντιμετώπιση του θορύβου που υπεισέρχεται στα δεδομένα εξ αιτίας της χρήσης ελάχιστων πόρων πραγματοποιείται με Μονόπλευρη Δειγματοληψία. Εντοπίζονται αυτόματα παραδείγματα δεδομένων που δεν προσφέρουν στην μάθηση και αφαιρούνται. Τα τελικά δεδομένα είναι πιο καθαρά και η απόδοση της μάθησης βελτιώνεται πολύ. 3. Αποδεικνύεται η χρησιμότητα της εξαχθείσας πληροφορίας. Η χρησιμότητα των συμπληρωμάτων φαίνεται από την αύξηση της απόδοσης της διαδικασίας ανάκτησης ΠΥ με την χρήση τους. Η χρησιμότητα των εξαγόμενων ΠΥ φαίνεται από την αύξηση της απόδοσης ενός ρηχού συντακτικού αναλυτή με την χρήση τους. 4. Οι μέθοδοι εφαρμόζονται και στα Αγγλικά και στα Ελληνικά για να φανεί η μεταφερσιμότητά τους σε διαφορετικές γλώσσες και για να πραγματοποιηθεί μια ενδιαφέρουσα σχετική σύγκριση ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Τα αποτελέσματα είναι πολύ ενθαρρυντικά, συγκρίσιμα με, και σε πολλές περιπτώσεις καλύτερα από, προσεγγίσεις που χρησιμοποιούν εξελιγμένα εργαλεία προεπεξεργασίας. / The thesis aims firstly at the acquisition of syntactic information (detection of verb complements, acquisition of verb subcategorization frames (SF), detection of the boundaries and the semantic type of clauses) automatically from Modern Greek and English text corpora with the use of various state-of-the-art and novel machine learning techniques, and, secondly, at the theoretical description of the Greek syntax through formal grammatical theories like Unification Grammar and Head-driven Phrase Structure Grammar. The thesis has been based on the following novel axes: 1. Corpus pre-processing has been limited to the use of minimum linguistic resources to ensure the portability of the presented methodologies to languages that are poorly equipped with resources. 2. Due to the low pre-processing level, a significant amount of noise appears in the data, which is dealt with One-sided Sampling. Examples that do not contribute to the learning process are detected and removed. The final data set is clean and learning performance improves significantly. 3. The importance of the acquired information is proven. The importance of complements is shown by the improvement in the performance of the SF acquisition process after the incorporation of complement information. The importance of the acquired SF lexicon is shown by its incorporation in a shallow syntactic parser and the increase of the performance of the latter. 4. The methods are applied on Modern Greek and on English to show their portability across different languages and to allow for an interesting rough comparison between the two languages. The results are very satisfactory, comparable to, and in some cases better than, approaches utilizing sophisticated resources for pre-processing.

This study identifies and describes constituents, patterns and distribution of the system –or systems- of demonstratives of a representative selection of early Greek dialects, namely the “Arcado-Cyprian” group: Arcadian and Cyprian, including a short analysis of Pamphylian as well as a discussion of the particle νι/νυ and a brief note on Mycenaean; the “Aeolic” group: Lesbian, Boeotian and Thessalian; and a selection of West Greek dialects, including both “Doric” and “Northwest Greek” dialects: Elean, Cretan, Laconian, Cyrenaean and Theran. It also examines, describes and compares the syntactic functions and, where possible, pragmatic uses of the series of demonstratives in operation in the selected dialects, providing a classification capable of accounting for all uses cross-dialectically, as well as a succinct account of the evolution of the system of demonstratives from Indo-European to “Ancient Greek”. Additionally, it offers a glimpse of the way in which deixis and anaphora seem to have worked in early Greek dialectal inscriptions, addressing the issue of defining demonstrative pronouns, as well as deixis and anaphora in general terms. Finally, this thesis provides the basis for a cross-dialectal comparison of the structure and operation of the different systems of demonstratives, and corrects some general misconceptions about the scope, usage and inter-dialectal connections of some series of demonstratives, particularly with regard to Arcadian and Cyprian. The results of such a study might contribute towards the discussion of the classification and history of the evolution of early Greek dialects.