In its investigation of social and political violence during the Irish Civil War, this thesis tackles the diverse range of deliberate, frightening and harmful actions—largely neglected by military and political histories of the conflict—that surfaced in local communities in Ireland during 1922–23. Through a three-county study of Limerick, Tipperary and Waterford, in the province of Munster, this thesis examines and explains violence perpetrated alongside and away from armed encounters between the anti-Treaty republican army and Free State forces. It identifies three main categories of violence: arson (the burning of houses, crops and infrastructure), intimidation (including boycott, damage to property, verbal and written threats, animal maiming, cattle driving and land seizure) and violence against the person (bodily damage or death through physical contact or the use of weapons). The thesis charts, where possible, the frequency of the violent act and, in exploring the symbolism and strategies involved in arson, intimidation and violence against the person, identifies two key functions of social and political violence. For one, targeted violence was used, during the Irish Civil War, to regulate community relations: state-sanctioned ethnic cleansing did not take place, but the religious and political minority (Protestants, ex-Servicemen and other British Loyalists) were deliberately persecuted, resulting in their flight from Munster. Land is another powerful motif in the thesis; the second key function of violence was to challenge attitudes towards rural issues and force redistribution outside the official channels. The thesis also places the Irish Civil War in perspective: the prolific bloodshed, sexual violence and gruesome torture witnessed in Central Europe, after World War I, did not become the norm in Ireland. Animals and private property bore the brunt of the severest actions in the three Munster counties. By bringing to light victims’ experiences of violence recorded in largely unexplored compensation claims, this thesis captures the complex questions of loyalty and identity—facing armed actors and officials, as well as civilians—that beset the violent and chaotic establishment of independent Ireland.

Στόχος αυτής της διπλωματικής εργασίας είναι η διερεύνηση του τρόπου με τον οποίον ο Βορειοϊρλανδός ποιητής Seamus Heaney, έχοντας επηρεαστεί από τις Ταραχές και την αγριότητα του Ιρλανδικού εμφυλίου πολέμου, αντιλαμβάνεται το σύγχρονο πόλεμο στην Βόρειο Ιρλανδία μέσα από την ποιητική σύνδεσή του με τον αρχαίο μύθο και την αρχαία Ελληνική τραγωδία. Αντικείμενα μελέτης αυτής της εργασίας αποτελούν το θεατρικό έργο The Cure at Troy (1990), που είναι διασκευή του Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, και μια σειρά πέντε ποιημάτων, βασισμένων στην Ορέστεια του Αισχύλου, με τίτλο Η Βίγλα των Μυκηνών (Mycenae Lookout) από τη συλλογή Το Αλφάδι (The Spirit Level 1996). Στο πρώτο κεφάλαιο θα γίνει μία σύντομη ιστορική αναδρομή αναφορικά με τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που επικράτησαν για αιώνες και εξέθρεψαν το Ιρλανδικό πρόβλημα. Θα απαντηθεί γιατί στην Ιρλανδία καλλιεργήθηκε η μετάφραση και η διασκευή κλασικών έργων σε τέτοια έκταση, και θα καταδειχθεί ότι μέσα σε αυτό το περιβάλλον καταπίεσης και κοινωνικών διακρίσεων η κλασική παιδεία, με μακραίωνη παράδοση στην Ιρλανδία, συνδυάστηκε με την αμφισβήτηση της Βρετανικής κυριαρχίας επί της νήσου. Ακολούθως θα συζητηθεί για ποιο λόγο, κατά την τελευταία τριακονταετία ειδικότερα, αρκετοί σύγχρονοι Ιρλανδοί ποιητές και θεατρικοί συγγραφείς, σε μία προσπάθεια να ερμηνεύσουν τα διάφορα κοινωνικά, πολιτικά και θρησκευτικά προβλήματα που απασχολούν τόσο την κοινωνία της Δημοκρατίας της Ιρλανδίας όσο και αυτήν της Βόρειας Ιρλανδίας (Ulster), στράφηκαν προς την αρχαία Ελληνική τραγωδία, κάνοντας διασκευές και προσαρμόζοντας τα αρχαία κείμενα στις σύγχρονες συνθήκες. Σε αυτή την κατεύθυνση σημαντικό ρόλο έπαιξε ο θεατρικός οργανισμός Field Day, του οποίου η θεματολογία προσανατολίστηκε σε μεταφράσεις και διασκευές αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Στο δεύτερο και το τρίτο κεφάλαιο θα αναλυθούν το θεατρικό έργο The Cure at Troy και τα πέντε ποιήματα της σειράς Η Βίγλα των Μυκηνών, αντίστοιχα, και θα διερευνηθούν οι τρόποι με τους οποίους ο ποιητής διαφοροποιείται από τα αρχαία πρωτότυπα έργα. Στη συνέχεια θα εξεταστεί ο τρόπος με τον οποίον ο Heaney χρησιμοποιεί τα αρχαία έργα για να πραγματευτεί θέματα όπως η σημασία της ‘πληγής’ της Ιρλανδίας και της ‘θεραπείας’, η σύγκρουση μεταξύ προσωπικής ακεραιότητας και πολιτικής σκοπιμότητας, η κοινωνική ευθύνη του ατόμου, η απώλεια της λογικής και της ανθρωπιάς μπροστά στη βιαιότητα του πολέμου. Μέσω του μύθου, ο ποιητής καταγγέλλει την αποικιοκρατία, την εκδικητικότητα, το μίσος, την πολιτική βία, τον πόλεμο και τις συνέπειές τους στη ζωή των συμπατριωτών του. Επίσης θα γίνει εκτενής αναφορά στην έντονη συζήτηση που προκάλεσε το θεατρικό έργο The Cure at Troy σχετικά με το κατά πόσο υπάρχει αντιστοιχία μεταξύ των αρχαίων και των σύγχρονων πολιτικών καταστάσεων και με το αν οι χαρακτήρες στο έργο του Heaney αντιπροσωπεύουν σύγχρονα ιστορικά πρόσωπα που έλαβαν μέρος στον Ιρλανδικό εμφύλιο πόλεμο. Μέσα από την εις βάθος ανάλυση του θεατρικού έργου και των πέντε ποιημάτων η εργασία θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Heaney χρησιμοποιεί τους τραγικούς χαρακτήρες για να προβάλλει ένα όραμα για το μέλλον και για να εκφράσει την ελπίδα του για εθνική συμφιλίωση και τον πόθο για ειρήνευση και επιστροφή σε μία φυσιολογική ζωή. Τέλος, θα αναδυθεί ο βασανιστικός προβληματισμός που απασχολεί τον Heaney διαχρονικά, αναφορικά με τον ρόλο του ποιητή μέσα σε μια κοινωνία που ταλανίζεται από την κρίση και με το κατά πόσο η ποίηση έχει τη δύναμη να επηρεάζει την κοινωνία χωρίς να παράγει πολιτική προπαγάνδα. / The present thesis studies how Seamus Heaney, having been highly influenced by the ferocity of the ‘Troubles’, perceives the civil war in Northern Ireland through its poetic connection with ancient Greek myth and drama. Study subjects of this thesis are Heaney’s play The Cure at Troy (1990), which is an adaptation of Sophocles’ Philoctetes, and a sequence of five poems by Heaney titled ‘Mycenae Lookout’ (The Spirit Level 1996) which is based on Aeschylus’ trilogy the Oresteia. The first chapter comprises of a short historic retrospection on the political and social conditions that prevailed for centuries and generated the Irish problem. It attempts to answer why the translation and adaptation of classic plays was used so extensively, and it suggests that in an oppressive environment of social and religious discrimination, classical education, of a long tradition in the island, was associated with the questioning of the British rule over Ireland. It will be shown that over the last thirty years in particular, many contemporary Irish poets and playwrights, in an effort to interpret various socio-political problems that concern the Republic of Ireland as well as Northern Ireland (Ulster), have been inspired by ancient Greek drama. Towards this direction, the Field Day Theatre Company has played a crucial role on the reworking of ancient Greek tragedies. An analysis of Heaney’s play The Cure at Troy and of the five poems of Mycenae Lookout will be presented in the second and third chapter, respectively. In both chapters, there will be a discussion on the ways his work is differentiated from the ancient original plays, and on how he treats subjects such as the significance of the ‘wound’ of Ireland and of the ‘cure’, the conflict between personal integrity and political expediency, the responsibility of the individual towards the community, the loss of reason and humanity in times of war. Through the ancient myths the poet denounces colonialism, vindictiveness, bigotry, faction, political violence and their consequences in the life of Irishmen. There will also be an extensive account on the issue of political allegory raised in the play The Cure at Troy, and on whether there is an equivalence between the ancient and the contemporary political situation. The thesis epilogue will come to the conclusion that Heaney uses the tragic characters to project a vision for the future of Northern Ireland, and to express his hope and desire for national reconciliation and peace. Finally, there will emerge the tantalizing problem that has been occupying Heaney’s mind over the years regarding the role of the poet in a community that has been harassed by the war crisis and whether poetry has the power to influence the society without producing political propaganda.

Le travail de recherche présenté ici a pour objectif de dégager les particularités des combattants irlandais engagés dans l’armée britannique pendant le Premier Conflit mondial et d’apprécier la singularité de leur sortie de guerre. Le champ chronologique est volontairement large dans la mesure où il dépasse 1918 pour traiter de la question des mémoires de guerre et de la démobilisation des unités irlandaises. Ainsi, notre travail entend montrer dans quelle mesure la situation endogène en Irlande influence la participation et les expériences de guerre des engagés volontaires et se répercute sur leur réinsertion dans le tissu urbain irlandais. En s’intéressant au retour des anciens combattants sous un angle socio-économique, politique et culturel notre travail enrichit l’historiographie de la période révolutionnaire irlandaise 1919-1924. L’étude des trajectoires des rescapés de la Première Guerre mondiale permet de traiter du réengagement d’anciens combattants irlandais dans les brigades républicaines et dans les unités de l’armée britannique tout en travaillant sur les actes de violence et de cruauté dont ils font l’objet. Les questionnements que suscite notre travail sont multiples, et se situent au croisement de l’histoire politique, de l’histoire sociale, de l’histoire culturelle et de l’anthropologie de l’expérience combattante. / This research work aims to identify the characteristics of the Irish soldiers who served in the British Army during the First World War and assess their peculiar post-war situation. We chose a wide chronological field, beyond 1918, in order to cover the war remembrance and demobilisation issues of Irish units. We aim to show how the endogenous situation in Ireland influenced the volunteers’ war effort and impacted their reintegration into Irish civil life. Our work enriches the 1919-1924 Irish revolutionary period’s historiography by focusing on socio-economic, political and cultural factors. Studying the life story of Irish First World War survivors enables us to span their enlistment in Republican brigades or British Army units, while also covering the acts of violence and cruelty committed against them. Our work lies at the crossroads of numerous political, social and cultural questions, as well as raising the anthropological issues of the Irish veterans’ experience.