• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 89
  • 42
  • 1
  • Tagged with
  • 134
  • 134
  • 134
  • 134
  • 72
  • 55
  • 36
  • 33
  • 18
  • 14
  • 14
  • 13
  • 12
  • 12
  • 10
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
91

Alternating hetero-arm copolymer molecular brushes as scaffolds for inorganic nano-wires

Hadasha, Waled Ajili 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: This study describes the synthesis and self-assembly of hetero-arm molecular brushes (hetero-arm MBs). These MBs consist of two polymeric side chains (SCs) of different natures, alternatingly distributed along the main chain (backbone). Two different types of hetero-arm MBs were prepared: first, alternating amphiphlic hetero-arm MBs (AMBs), and second, alternating hetero-arm MBs (AHMBs). Hetero-arm AMBs were synthesized via two strategies: (I) via a combination of “grafting through” and “grafting onto”, and (II) via “grafting through”. In approach (I), poly[vinyl benzyl (polyethylene glycol)-alt-N-alkyl-maleimide)] (poly[VB-(PEG12)-alt-N-(CnH2n+1)-MI]) was prepared via radical copolymerization of vinyl benzyl-terminated polyethylene glycol (VB-PEG12) with maleic anhydride (MAnh) (grafting through), which produces graft copolymers with PEG SCs and reactive succinic anhydride repeat units alternatingly distributed along the backbone. These graft copolymers were then modified by nucleophilic substitution (imidization) with alkyl amines (CnH2n+1-NH2) on the succinic anhydride residues (grafting onto). Three different primary amines possessing different alkyl chain lengths (n = 4, 12 and 16) were used in the modification process. In this way, hetero-arm AMBs with different hydrophilic to hydrophobic ratios were obtained. In approach (II), similar hetero-arm AMBs were prepared in a one-step grafting through approach. In this case, poly[VB-(PEG17)-alt-N-(CnH2n+1)-MI] (n = 10, 16 and 20) was prepared via radical copolymerization of VB-PEG17 with N-dodecylmaleimide, N-hexadecylmaleimide and N-icosylmaleimide. Following the synthesis step, self-assembly of these hetero-arm AMBs in arm-selective solvents was investigated in relation to the alkyl chain length. The morphology of the obtained assemblies was characterized by Field Emission gun-Scanning Electron Microscopy (FE-SEM), Transmission Electron Microscopy (TEM) and Fluorescence Microscopy (a fluorescent dye was encapsulated). Cylindrical-like aggregates, length 10 μm and diameter ~ 250 nm, were obtained upon hetero-arm AMBs self-assembly. The second type of hetero-arm MBs was hetero-arm AHMBs, in which the SCs consist of PEG and poly(N,N-dimethylamino-ethyl methacrylate) (PDMAEMA). These hetero-arm AHMBs were prepared via a combination of grafting through and grafting from approaches. In this case, poly[vinyl benzyl-(polyethylene glycol)-alt-N-(poly(N,N-dimethylamino-ethyl methacrylate) maleimide] (poly[VB-(PEG17)-alt-N-(PDMAEMA)-MI) was prepared in the following steps: (1) alternating poly[vinyl benzyl-(polyethylene glycol)-alt-N-(4-hydroxyphenyl) maleimide] (poly[VB-(PEG17)-alt-N-(HPh)-MI]) was synthesized via radical copolymerization of VB-PEG17 with N-(4-hydroxyphenyl) maleimide (N-HPhMI). (grafting through), (2) the hydroxyl sites were esterified with 2-bromoisobutyryl bromide to afford poly [vinyl benzyl-(polyethylene glycol)-alt-N-(4-(2-bromobutyryloxy)phenyl) maleimide] (poly[VB-(PEG17)-alt-N-(BrPh)-MI]) (macroinitiator) and (3) an atom transfer radical polymerization (ATRP) reaction of 2-(N,N-dimethylamino)ethyl methacrylate (DMAEMA) was initiated from the obtained macroinitiator. This approach afforded poly[VB-(PEG17)-alt-N-(PDMAEMA)-MI] hetero-arm AHMBs with two water soluble SCs; however, one is water soluble at all pHs and temperatures (i.e. PEG), while the other is a pH- and temperature-sensitive polymer (i.e. PDMAEMA). Initial attempts were made to fabricate cylindrical organo/silica hybrid materials based on these AMHBs as the organic template and tetra-ethylorthosilicate as the silica precursor. Preliminary results indicate the formation of silica nano-wires, ~ 8 μm in length and ~45 nm in diameter. The self-assembly behavior of these AHMBs in water at a temperature above the lower critical solution temperature of PDMAEMA (> 55 °C) was also investigated. Fibril morphology (~ 30 nm in diameter) was observed. This study addresses initial attempts to fabricate organic/inorganic hybrid materials with controlled size and morphologies via densely grafted hetero-arm molecular brushes. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie beskryf die sintese en selfsamestelling van prototipe molekulêre borsels (prototipe MBs). Hierdie MBs bestaan uit twee polimeriese sykettings (SKs) van verskillende aard wat afwisselend langs die hoofketting (ruggraat) voorkom. Twee verskillende tipes van die prototipe MBs is gesintetiseer: eerstens, afwisselende amfifiliese prototipe MBs (AMBs), en tweedens, afwisselende hetero-arm prototipe MBs (AHMBs). Prototipe AMBs is gesintetiseer d.m.v. twee strategieë: (I) deur 'n kombinasie van „enting deur‟ en „enting aan‟ benaderings, en (II) deur middel van „n „enting deur‟ benadering. In benadering (I) is poli[vinielbensiel(poliëtileenglikol)-alt-N-alkiel-maleïenamied)] (poli[VB-(PEG12)-alt-N-(CnH2n+1)-MI]) gesintetiseer deur radikaalkopolimerisasie van vinielbensiel-beëindigde-poliëtileenglikol (VB-PEG12) met maleïenanhidried („enting deur‟) wat entkopolimere produseer met PEG SKs en reaktiewe suksienanhidried herhaaleenhede wat afwisselend langs die ruggraat versprei is. Daarna is die entkopolimere gewysig d.m.v. nukleofiliese substitusie (imiedisering) met alkielamiene (CnH2n+1-NH2) op die oorblywende suksienanhidried („enting op‟). Drie verskillende primêre amiene met verskillende alkielkettinglengtes (n = 4, 12 en 16) is gebruik vir die wysigingsproses. So is prototipe AMBs met verskillende hidrofiliese tot hidrofobiese verhoudings verkry. In benadering (II) is soortgelyke prototipe AMBs gesintetiseer in 'n een-stap „enting deur‟ benadering. In hierdie geval is poli[VB-(PEG17)-alt-N-(CnH2n+1)-MI] (n = 10, 16 en 20) gesintetiseer d.m.v. radikaalkopolimerisasie van VB-PEG17 met N-dodesiel maleïenamied, N-heksadesiel maleïenamied en N-ikosiel maleïenamied. Na afloop van die sintese stap is die selfsamestelling van hierdie prototipe AMBs in spesifieke oplosmiddels in verhouding tot die alkielkettinglengtes ondersoek. Die morfologie van die versamelings is gekarakteriseer deur veld-emissie-geweer-(Eng: field emission gun-)-skandeerelektronmikroskopie (FE-SEM), transmissie-elektronmikroskopie (TEM) en fluoresserende mikroskopie („n fluoresserende kleurstof is ingesluit). Silinderagtige versamelings (lengtes ~10 μm en deursnee ~250 nm) is deur die selfsamestelling van prototipe AMBs verkry. Die tweede soort prototipe MBs is prototipe AHMB, waarin die SKs uit PEG en poli(N,N-dimetielaminoetiel metakrilaat) (PDMAEMA) bestaan. Hierdie prototipe AHMBs is d.m.v. 'n kombinasie van „enting deur‟ en „enting van‟ benaderings gesintetiseer. In hierdie geval is poli[vinielbensiel-(poliëtileenglikol)-alt-N-(poli(N,N-dimetielaminoetiel metakrilaat) maleïenamied] (poli[VB-(PEG17)-alt-N-(PDMAEMA)-MI) gesintetiseer deur van die volgende stappe gebruik te maak: (1) sintese van afwisselende poli[vinielbensiel-(poliëtileenglikol)-alt-N-(4-hidroksifeniel) maleïenamied] (poli[VB-(PEG17)-alt-N-(HPh) -MI) deur midel van radikaalkopolimerisasie van VB-PEG17 met N-(4-hidroksifeniel) maleïenamied (N-HPhMI) („enting deur‟), (2) esterifikasie van die hidroksielgroepe met 2-bromoisobutiriel bromied om poli[vinielbensiel-(poliëtileenglikol)-alt-N-(4-(2-bromobutirieloksi) feniel) maleïenamied] (poli[VB-(PEG17)-alt-N-(BrPh)-MI]) (makro-afsetter) te berei, en (3) die atoomoordrag-radikaalpolimerisasie reaksie van 2-(N,N-dimetielamino)etiel metakrilaat (DMAEMA) wat begin is vanaf die gevormde makro-afsetter. Hierdie benadering gee poli[VB-(PEG17)-alt-N-(PDMAEMA)-MI] prototipe AHMBs met twee wateroplosbare SKs, waarvan een wateroplosbaar is by alle pHs en temperature (d.w.s. PEG), terwyl die ander tipe SK „n pH- en temperatuur-sensitiewe polimeer is (d.w.s. PDMAEMA). Aanvanklike pogings is aangewend om silindriese organo/silika hibriedmateriale te sintetiseer, gebaseer op hierdie AHMBs as die organiese segment en tetraëtielortosilikaat as die silika voorloper. Die voorlopige resultate dui op die vorming van silikananodrade, lengte ~8 μm en deursnit ~45 nm. Die selfsamestellingsgedrag van hierdie AHMBs is ook in water ondersoek by 'n temperatuur hoër as die laer kritieke oplossingstemperatuur van PDMAEMA (> 55 °C). „n Draadagtige morfologie (deursnit ~30 nm) is waargeneem. Hierdie studie beskryf aanvanklike pogings om organiese–anorganiese hibriedmateriale met beheerde groottes en morfologieë via dig-geënte hetero-arm molekulêre borsels te vervaardig.
92

Multidimensional analytical techniques for the characterization of aliphatic polyesters

Pretorius, Nadine Odette 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Complex polymers are defined by their distributive properties with respect to molecular weight, chemical composition, functionality and molecular topology. As a result, polymer properties are very frequently determined not only by one of these entities but by the correlation of two or more distributions. Aliphatic polyesters are industrially implemented in high performance coatings, paints and varnishes. However, it is typically difficult to correlate the resulting properties with the synthesis parameters as these polymers vary in reactivity and application properties. Copolyester synthesis by direct polyesterification is often assumed to produce randomized products due to the mechanisms involved in stepwise polymerization. The formation of cyclic products by intramolecular reactions of hydroxyl (OH) and carboxylic (COOH) functional groups, sidereactions such as transesterification, alcoholysis, and ester-ester interchange allow even further randomization, enabling a highly complex system. Therefore, in addition to molecular weight distribution, polyesters exhibit chemical composition, functionality type as well as branching distributions, classifying them as complex polymeric systems. The different methods of polymer chromatography in combination with sophisticated spectrometry techniques are useful tools for enabling the full description of the molecular heterogeneity of these complex polyesters. The present study entails method development of different modes of chromatography and mass spectrometry along with their combination, to facilitate the analysis of the various distributions of two model polyester systems, phthalic and maleic anhydride, respectively, in combination with propylene glycol. Gradient HPLC analysis enabled an oligomeric separation based on chemical composition of the respective anhydride/propylene glycol samples. Its off-line coupling to MALDITOF MS and ESI-QTOF MS revealed the presence of several distributions of varying endgroup functionality type and molecular weight distributions at different intervals throughout the polymerization. In addition, online gradient HPLC x size exclusion chromatography (2D-LC) was conducted to obtain the dual chemical composition-molecular weight (CCD-MWD) distribution. The combination of the different coupling techniques provided the opportunity to a more in-depth analysis of the structure-property relationships. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Komplekse polimere word gedefinieer deur hul verdelings eienskappe ten opsigte van molekulêre massa, chemiese samestelling, funksionaliteit en molekulêre topologie. Gevolglik, word hul eienskappe dikwels bepaal deur nie net een van hierdie entiteite nie, maar ‘n korrelasie van twee of meer verdelings. Alifatiese poliësters word industrieel geϊmplimenteer in hoë werkverrigting bestrykings, verwe en politoere, dog is dit tipies moeilik om die uiteinde eienskappe met die verwante sintese parameters te korrelleer, aangesien die polimere varieer in reaktiviteit en toepassingseienskappe. Ko-poliëster sintese vanaf direkte poliësterivering word dikwels aanvaar om willekeurige produkte op te lewer as gevolg van die meganismes wat betrokke is tydens trapgroei polimerisasie. Die produsering van sikliese produkte weens intra-molekulêre reaksies van hidroksiel(OH) en karboksiel (COOH) verwante funksionele groepe, newereaksies soos transverestering, alkoholise en ester-ester verwisseling, het verdere ewekansigmaking tot gevolg wat ‘n hoog gekomplekseerde sisteem tot gevolg het. Benewens die molekulere massa verdeling, vertoon poliësters dus chemiese samestelling, funksionaliteit tipe so wel as vertakkings verdeling wat hul as komplekse polimeer sisteme klassifiseer. Die verskillende metodes van polimeer chromatografie in kombinasie met gesofistikeerde spektrometriese tegnieke dien as nuttige bronne vir die volledige beskrywing wat betref die molekulêre heterogeniteit van komplekse poliesters. Die huidige studie stel metode ontwikkeling van verskillende modus van chromatografie, massa spektrometrie sowel as hul aaneenvoeging bekend, om die die verskillende verdelings van twee model poliester sisteme, ftaal- en maleϊensuuranhidried onderskeidelik in kombinasie met propileenglikol, suksesvol te analiseer. Gradiënt hoë-druk vloeistof chromatografie (HPLC) analise het ‘n oligomeriese skeiding, gebaseer op die chemiese samestelling van die verskeie anhidried /propileenglikol monsters, opgelewer. Die nie-gekoppelde skakeling met matriks-assisteerdelaser/ desorpsie-ionisasie tyd-van-vlug (MALDI-TOF) en elektron-sproei-ionisasie kwadrupool-tyd-van-vlug (ESI-QTOF) massa spektrometrie het die teenwoordigheid van verskeie verdelings van varieërende endgroep funksionaliteit tipe en molekulêre verdelings by verskillende intervalle tydens die polimerisasie aan die lig gebring. Gekoppelde skakeling van gradient HPLC en grootte uitsluitings chromatografie is ook uitgevoer om die tweedelige chemiese samestelling-molekulere massa verdeling te bepaal. Aaneenvoeging van die verskeie skakelings tegnieke het die geleentheid gebied om ‘n deeglike studie van die struktuureienskappe verhoudinge suksesvol uit te voer.
93

The effect of controlled degradation with an organic peroxide on the molecular characteristics and properties of heterophasic propylene-ethylene copolymers (HECO)

Swart, Morne 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Heterophasic copolymers (also known as HECO polymers) or often referred to only as impact copolymers or block copolymers comprise a polymer matrix with a dispersed rubbery copolymer phase. The polymer under investigation in this study consists of a polypropylene homopolymer matrix and ethylene-propylene copolymers (EPCs). Due to its diverse range of applications and unique properties, polypropylene is the choice of polymer for a vast array of applications. This has led to the development of an entire class of polypropylene materials known as visbroken or controlled rheology polypropylene. By adding a suitable peroxide to the polymer in the presence of heat, radicals are formed which will attack the polymer chains in a random fashion. The resultant polymers generally have a higher melt flow rate (MFR), a narrower molecular weight distribution than the parent polymer, and good impact-stiffness balance. The main focus of this investigation was to determine if there exist any differences in the molecular structure and physical properties of controlled rheology HECO polymers and if differences do exist, how they influence the physical characteristics of the polymer. Eight HECO polymers with equal ethylene contents were visbroken to varying degrees by making use of two different types of organic peroxide. The effects of the amount of visbreaking on the molecular characteristics and physical properties were subsequently studied by making use various types of fractionation techniques, including preparative temperature rising elution fractionation (PTREF) and crystallisation analysis fractionation (CRYSTAF). Subsequent offline analysis was then done on the fractionated samples that included nuclear magnetic resonance spectroscopy (NMR), differential scanning calorimetry (DSC), high temperature size exclusion chromatography (HT-SEC), Fourier transform infrared spectroscopy (FTIR) and deposition of the SEC fractions via the LC Transform Interface (SEC-FTIR) as well as high temperature high performance liquid chromatography (HT-HPLC), a novel technique for the characterization of olefins according to their chemical composition. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Heterofase kopolimere, ook bekend as HECO polimere, of dikwels na verwys net as impak kopolimere of blok kopolimere bestaan uit 'n polimeer matriks met 'n verspreide rubberagtige kopolimeer fase. Die polimeer wat in hierdie studie ondersoek was het bestaan uit 'n polipropileen homopolimeer matriks en etileen-propileen kopolimere (EPCs). As gevolg van sy veelseidigheid van toepassings en unieke eienskappe is polipropileen die keuse van polimeer vir 'n wye verskeidenheid van toepassings. Hierdie veelseidigheid het gelei tot die ontwikkeling van 'n hele klas van polipropileen materiaal bekend as gevisbreekte of beheerde reologie polipropileen. Deur die byvoeging van 'n geskikte peroksied tot die polimeer in die teenwoordigheid van hitte, word radikale gevorm wat die polimeerkettings in 'n ewekansige wyse sal aanval. Die gevolglike polimere in die algemeen het 'n hoë smelt vloeitempo (MFR), 'n smaller molekulêre gewig verspreiding as die moeder polimeer, en 'n goeie impak/styfheid balans. Agt HEKO polimere met gelyke etileen inhoude was gevisbreek in wisselende hoeveelhede deur gebruik te maak van twee verskillende tipes organiese peroksiedes. Die gevolge van die hoeveelheid van visbreeking op die molekulêre eienskappe en fisiese eienskappe was vervolgens gebestudeer deur gebruik te maak van verskillende fraksionasie tegnieke, insluitend preparatiewe TREF (P-TREF) en CRYSTAF. Daaropvolgende analiese is gedoen op die gefraktioneerde monsters en sluit in kernmagnetiese resonansie spektroskopie (KMR), differensiële skandeer kalorimetrie (DSC), 'n hoë temperatuur grootte uitsluitings chromatografie (HT-SEC), Fourier transform infrarooi spektroskopie (FTIR) met deponeering van die SEC fraksies via die LC transform koppelvlak (SEC-FTIR) sowel as 'n hoë temperatuur hoë werkverrigting vloeistof chromatografie (HT-HPLC), 'n nuwe tegniek vir die karakterisering van olefiene volgens hul chemiese samestelling.
94

The effect of molecular composition on the properties of polyolefin-wood composites

Basson, Nicolaas Christiaan 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Polymer composites, and in particular wood-polymer composites have become commercially and environmentally important materials. Studies in polyolefin-wood composites have mostly focused on polypropylene (PP) and polyethylene (PE). To our knowledge, no study has been undertaken on advancing impact polypropylene copolymer (IPPC)-wood composites as a suitable alternative to using PP and PE. IPPC have proven to be a suitable alternative to PP at low temperatures to improve impact resistance for manufactured polymer products, and could be a great addition to improved properties for wood polymer composites. This study shows that the physical properties of IPPC-wood composites can be markedly improved when compatibilizer(s) are used to improve the distribution of the wood within the matrix, as well as improving the interaction between the wood and the polymer matrix.. The use of different compatibilizers, vi polypropylene-graft-maleic anhydride (PPgMA) and poly(ethylene-co-vinyl alcohol) (EvOH) results in different physical properties. Using simple admixtures of the PPgMA and EvOH in IPPC-wood composites result in a large spread of results, while pre-reacting the PPgMA and EvOH to form a joint compatibilizer gives reproducible results w.r.t the physical testing. A study of the fundamental interactions of the compatibilizer(s) with the molecular components of the IPPCs was undertaken. The IPPCs used were fractionated by preparative temperature rising elution fractionation, and the fractions were mixed with the compatibilizers. To this end, fluorescence microscopy was utilized to study the interaction. The results clearly indicate that the interaction of the PPgMA with the fractions differ from that of the EvOH. These differences can be explained in terms of the chemical composition distribution within the IPPC fractions. Atomic force microscopy (AFM) was used to study adhesive forces between compatibilizer, polymer and cellulose and lignin. Successful coating of AFM tips with PPgMA and EvOH was achieved. Whilst interactions based on chemical force microscopy (CFM) could not be quantified, the AFM results in conjunction with fluorescence spectroscopy provided meaningful insight in the way that compatibilizers interact with both the wood and the impact copolymers used in this study. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Polimeer saamgestelde material, en meer spesifiek hout-polimeer saamgestelde material het die afgelope tyd belangrike produkte geword, beide kommersieel en in verband met omgewingvriendelikheid. Navorsing op die gebied van poli(olefien)-hout komposiete het tot op hede meestal gefokus op die grbruik van poli(propileen) (PP) en poli(etileen) (PE). Sover dit on kennis strek is daar nog geen studie gedoen om die gebied van impak polipropileen kopolimere (IPPK)-hout komposiete uit te bou nie. IPPKs is ‘n geskikte alternatief vir PP in veral laetemperatuur aanwendings. Die gebruik van IPPKs as matriks vir die hout komposiete kan ‘n groot staqp vorentoe beteken. Hierdie studie wys dat die fisiese eienskappe van iPPK-hout komposiete merkwaardig verbeter kan word waneer versoeningmateriale gebruik word om die verspreiding van die hout in die polimeermatriks sowel as die interaksie tussen die hout en polimeer te verbeter. Die gebruik van verskillende versoenings material, t.w poli(propileen-ent-maleinsuur anhidried) (PPeMA) en pol(etlieen-ko-viniel alkohol) (EVOH). Deur gebruik te maak van eenvoudige mengsels van PPeMA en EVOH in IPPK-hout composite het ‘n geweldige wye verpreiding van resultate tot gevolg gehad, terwyl ‘n voorafgaande reaksie tussen die PPeMA en die EVOH om ‘n saamgestelde versoeningmateriaal te maak tot gevolg gehad het dat reproduseerbare resultate verkry kon word. ‘n Studie van die fundamentele interaksies van die versoeningsmateriale met die molkulêre komponente van die IPPKs is uitgevoer. Die IPPKs is gefraksioneer deur preparatiewe temperatuur-stygende uitloog frakasionering en die fraksies is gemeng met die versoeningmateriale. Fluoressensie mikroskopie is gebruik om hierdie interaksies te bestudeer. Die resultate dui duidelik daarop dat die interaksie van die PPeMA met die fraksies verskil met die van die EVOH. Die verskille kan verduidelik word aan die hand van die chemiese samestelling verspreiding van die IPPK fraksies. Atoomkrag mikroskopie (AKM) is gebruik om die adhesive-kragte tussen die versoeningmateriale, polimere, sellulose en lignien. AKM tippe is suksesvol bedek met PPeMA en EVOH, onderskeidelik. Alhoewel interaksies gebaseer op chemiese krag mikroskopie (CKM) nie gekwantifiseer kon word nie, lewer hierdie resultate tesame met die fluoressensie spektroskopie unieke insig in die manier wat versoeningmateriale met beide die hout en die polimeer reageer.
95

The preparation of polyolefin nanofibres by solution electrospinning

Keulder, Liesl 03 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: Solution electrospinning is a technique used to produce polymer micro- or nanofibres. Recently a great deal of research has been done on the application of polymer nanofibres produced by this method. The solution electrospinning of polyolefins have not been researched in-depth mainly due to the difficulty in dissolving these polymers in suitable electrospinning solvents. We managed to electrospin polypropylene copolymers at room temperature, obtaining both polymer micro- and nanofibres. A suitable solvent system was developed (cyclohexane/DMF/acetone) that allowed for the room temperature solution electrospinning of these crystalline polypropylene copolymers. It was also shown that using propylene-1-alkene copolymers with a low comonomer content was a facile way of producing crystalline polyolefins nano – and microfibers. Similar attempts to electrospin isotactic polypropylene were unsuccessful, even though lower molecular weight materials were used than in the case of the copolymers. This lead to an investigation of solution melting temperature by SCALLS. The copolymers showed great variance in their solution melting temperatures despite the fact that they all had more or less the same crystallinity and amount of comonomer, indicating that the type of comonomer played an important role in the solubility of the copolymer. The effect of different collectors was investigated, but in the end it was found that between spinning unto ice, foil on ice of just foil, foil still seemed to be the best collector. Comparing crystallinity of the polymer powders with that of the polymer fibres by DSC and WAXD, it was found that there is a difference in the crystallinity of the fibres and the powders. EVOH is a polymer with excellent properties and electropspinning of this polymer is relatively easy due to the fact that it dissolves quite easily in conductive solvents. DMF, Isopropanol/water and DMSO were all tested as suitable solvents and the morphology was compared through the use of SEM. The morphology of the fibres indicated that DMSO was the best solvent. The influence of the spinning parameters was determined for both systems of DMF and DMSO. These nanofibres were used as reinforcement in LDPE matrix and the mechanical properties of the LDPE matrix was improved with the addition of both aligned and unaligned fibres. The next step was the electrospinning of EVOH fibres containing MWCNT. TEM, FE-SEM and TGA were used to confirm the presence of the MWCNT as well as determine the distribution of the MWCNT inside the nanofibres. The nanotubes were distributed through the fibres; however agglomeration of the nanotubes did still take place. The nanofibres containing MWCNT were also used to make composites where the fibres were melted, leaving the MWCNT behind in the polymer matrix. This was done in both LDPE and EVOH matrices. The LDPE/MWCNT composites did not give positive results, on the other hand the EVOH/MWCNT composite showed an improvement in the mechanical properties compared to pure EVOH. The attachment of fluorescent dye molecules to the surface of the MWCNT was attempted and through fluorescent microscopy and the dispersion of the nanotubes inside the fibres as well as the composite could be seen. This study proved that polyolefin nanofibres could be obtained, giving rise to more applications for these versatile polymers. It also confirmed the importance of nanofibres as reinforcement and the use of nanofibres as a way to incorporate MWCNT in a polymer matrix. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Elektrospin in ‘n oplosmiddel is ‘n tegniek wat gebruik word om polimeer mikro- en nanovesels te produseer. Die afgelope tyd word baie navorsing gedoen oor die aanwending van polimeer nanovesels wat geproduseer word op hierdie manier. Daar is nog min navorsing gepubliseer wat handel oor die elektrospin van poliolefiene uit ‘n oplosmiddel, deels oor hoe moeilik dit is om ‘n geskikte elektrospin oplosmiddel te vind vir hierdie polimere. In hierdie studie het ons mikro- en nanovesels verkry deur polipropileen kopolimere te elektrospin by kamertemperatuur. Die polimere is opgelos in ‘n oplosmiddel sisteem wat bestaan uit sikloheksaan/dimetielformamied/asetoon, by hoë temperatuur en het toegelaat dat die polimere in oplossing bly by kamertemperatuur. Hierdie diverse kopolimere het verskillende resultate gegee, sommige polimere het mikrovesels produseer, waar ander nanovesels geproduseer het. Die vessel morfologie is ondersoek deur die gebruik van Skandering Elektron Mikroskopie (SEM) en daar is gevind dat die vesels nie ‘n gladde voorkoms het nie, maar dat daar kraalvormige morfologie gesien kon word. Om dit te voorkom is sout by die oplosmiddel sisteem gevoeg. Die invloed van die verskillende parameters op die vesels se deursnit is ondersoek vir al die kopolimere. Die byvoeging van sout het gelei tot ‘n meer gladde vesel morfologie. Die effek van die gebruik van verskillende oppervlaktes om die vesels op te vang is ondersoek en die die kristalliniteit van die polimeer poeiers is vergelyk met die kristalliniteit van die polimeer vesels met die hulp van DSC en WAXD. ‘n Poging is aangewend om isotaktiese polipropileen te elektrospin uit oplossing, maar ons kon nie daarin slag om die polimeer op te los nie, al was die molekulêre gewig minder as die van die kopolimere. Dit het gelei tot die ondersoek van die smeltpunt temperatuur in oplossing deur die gebruik van oplossing kristallisasie-analise deur laser lig verstrooing (SCALLS). Al die kopolimere het min of meer dieselfde kristalliniteit en hoeveelheid komonomer bevat, tog het hulle smeltpunt temperatuur in oplossing baie verskil. Dit het gedui op die feit dat die tipe komonomeer ‘n groot rol speel in die oplosbaarheid van die kopolimeer. Die elektrospin van etileen-ko-vinielalkohol (EVOH) is ook ondersoek. DMF, Isopropanol/Water en Dimetielsulfoksied (DMSO) is getoets as geskikte oplosmiddels en die morfologie van die vesels is vergelyk deur die gebruk van SEM. Die tyd wat die polimeer in oplossing gebly het asook die morfologie van die vesels, het aangedui dat DMSO die mees geskikte oplosmiddel was. Die invloed van die elektrospin parameters was vasgestel vir beide DMF en DMSO sisteme. Hierdie nanovesels is gebruik as versterking in ‘n LDPE matriks en die meganiese eienskappe van die LDPE matriks is verbeter deur die toevoeging van beide nie-geweefde en gerigte veselsopppervlakte. Die volgende stap was die elektrospin van EVOH vesels wat multi-ommuurde koolstof nanobuisies (MWCNT) bevat. TEM, FE-SEM en TGA was gebruik om te bevestig dat die vesels wel MWCNT bevat asook om die verspreiding van MWCNT in die vesels aan te dui. Die nanobuisies was versprei deur die vesels, maar bundels nanobuisies het tog voorkom in sommige plekke. Die nanovesels wat MWCNT bevat is ook gebruik om nanosamestellings te maak, waar die vesels gesmelt is om net MWCNT agter te laat in die polimeer matriks. Hierdie was gedoen in beide LDPE en EVOH matrikse. Geen positiewe resultate is verkry vir die LDPE/MWCNT nanosamestelling nie, maar die EVOH/MWCNT nanosamestelling het aan die anderkant ‘n groot verbetering getoon in die meganiese eienskappe in vergelyking met EVOH sonder MWCNT. ‘n Poging was aangewend om fluoreseerende molekules aan die oppervlak van MWCNT te voeg en deur fluoresensie mikroskopie kon die verspreiding van die MWCNT in die vesels asook in die nanosamestellings gesien word. Hierdie studie het bewys dat poliolefien nanovesels gemaak kan word wat lei tot die aanwending van hierdie polimere in nog meer toepassings. Dit het ook die belangrikheid van die gebruik van nanovesels as versterking in nanosamestellings bevestig asook die gebruik van nanovesels as ‘n manier om MWCNT in ‘n matriks te plaas.
96

Multidimensional separation of complex polymers according to microstructure

Maiko, Khumo Gwendoline 04 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Complex polymer systems have multiple distributions with regard to molecular parameters such as molar mass, functionality, chemical composition, molecular architecture and microstructure. These distributions affect the properties of the polymers making it necessary to develop separation methods to be able to correlate structure to property. A single onedimensional chromatographic method is usually not sufficient to separate these complex polymers with respect to all the distributions. Hence, multidimensional liquid chromatography is necessary for the complete analysis of complex polymers using two or more chromatographic techniques before detection. In this work, two novel liquid chromatographic methods were developed to separate complex polymers according to microstructure. Comprehensive two-dimensional liquid chromatography (LC x LC) was carried out to observe the correlation between microstructure and molar mass. The separation according to microstructure was coupled to NMR (LC-NMR) to observe, identify and quantify the different microstructural components during chromatographic elution. The first chromatographic method separated hydrogenated and deuterated polystyrene homopolymers with respect to the isotope effect. For the LC x LC experiments, liquid chromatography at critical conditions (LCCC) was employed as the first dimension separating according to the isotope effect and size exclusion chromatography (SEC) as the second dimension separating according to molar mass. The LC x LC results of the blends showed that there was an improvement in isotopic separation with an increase in molar mass. The LCNMR coupling using both 1H and 2H NMR detection allowed for the identification of low molar mass blend components which were not sufficiently separated by liquid chromatography. The second chromatographic method separated stereoregular poly(methyl methacrylate)s (PMMAs) with respect to tacticity. The LC x LC experiments of stereoregular PMMAs utilised solvent gradient liquid chromatography as the first dimension to separate according to tacticity and size exclusion chromatography (SEC) as the second dimension to separate according to molar mass. The LC x LC results showed a change in the triad composition with elution of the stereoregular PMMAs with a slight influence of molar mass. The LC-NMR coupling allowed the observation of the triad composition during chromatographic elution. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Komplekse polimeriese sisteme het meervoudige verspreidings ten opsigte van molekulêre parameters, soos byvoorbeeld, molêre massa, funksionaliteit, chemiese samestelling, molekulêre argitektuur en mikrostruktuur. Hierdie verspreidings beïnvloed die eienskappe van die polimere en dus is dit nodig om skeidingsmetodes te ontwikkel ten einde polimeerstruktuur met polimeereienskappe te kan korreleer. ‘n Enkele een-dimensionele chromatografiese metode is gewoonlik nie voldoende om hierdie komplekse polimere te skei met betrekking tot al die verspreidings nie. Multidimensionele vloeistofchromatografie, met die insluiting van twee of meer chromatografiese tegnieke, is dus nodig om polimere te skei voor waarneming kan plaasvind. Twee nuwe chromatografiese metodes is ontwikkel om komplekse polimere volgens mikrostruktuur te skei. Twee-dimensionele vloeistofchromatografie (LC x LC) is uitgevoer ten einde die korrelasie tussen mikrostruktuur en molêre massa te ondersoek. Daarna is die skeiding wat op mikrostruktuur gebasseer is, gekoppel aan KMR (LC-KMR) om die verskillende mikrostrukturele komponente gedurende chromatografiese eluering waar te neem, te identifiseer en te kwantifiseer. Die eerste chromatografiese metode het die gehidrogeneerde en gedeutereerde polistireen geskei met betrekking tot die isotoopeffek. Hier het die LC x LC skeiding bestaan uit vloeistofchromatografie onder kritiese kondisies (LCCC) as die eerste dimensie, wat skeiding bewerkstellig het gebasseer op die isotoopeffek, en grootte-uitsluitingschromatografie (SEC) as die tweede dimensie, wat skeiding bewerkstellig het gebasseer op die molêre massa. Die LC x LC resultate van die vermengings het ‘n verbetering in isotopiese skeiding met ‘n toename in molêre massa getoon. Deur gebruik te maak van die LC-KMR koppeling, waar beide 1H en 2H KMR waarneming gebruik is, was dit moontlik om die lae-molêre-massakomponente van vermengings wat nie volledig d.m.v. LC geskei kon word nie, te identifiseer. Die tweede chromatografiese metode het stereoreëlmatige polimetielmetakrilate (PMMAs) m.b.t. taktisiteit geskei. Die LC x LC skeiding van stereoreëlmatige PMMAs het bestaan uit oplosmiddel -gradiënt-LC as eerste dimensie om volgens taktisiteit te skei, en SEC as tweede dimensie om volgens molêre massa te skei. Die LC x LC resultate het ‘n molêre massa afhanklikheid van stereoreëlmatige PMMAs op taktisiteit getoon. Die LC-KMR koppeling het dit moontlik gemaak om die triade-samestelling gedurende chromatografiese eluering waar te neem.
97

The effect of in-process ethylene incorporation on the evolution of particle morphology and molecular characteristics of commercial heterophasic ethylene propylene copolymers (HEPCs)

Botha, Linda 04 1900 (has links)
Thesis (PhD)--Stellenbosch University, 2014. / ENGLISH ABSTRACT: Impact copolymers or heterophasic polypropylene-ethylene-co-propylene copolymers (HEPCs) commonly produced in industry are valued for their good mechanical properties, combining the rigidity of the polypropylene matrix with the toughness of the dispersed ethylene-propylene copolymer. The potential for further optimisation and tailoring of product properties can be realised through an improved understanding of how the copolymer phase produced in the second reactor develops with increasing ethylene incorporation, providing an intermediate link between predicted physical behaviour and the process parameters required to achieve this. To this end, the morphological development of heterophasic or impact copolymers, has been a topic of interest of many studies to date, yet due to the complexity of these polymers, there is still some uncertainty with regards to the mechanism of copolymer growth as well as the structure-function relationships that exist. These studies were limited either due to the use of autoclave products or final impact copolymer products obtained from industry. The work presented in this study was aimed at understanding how the nascent copolymer phase develops during a transition from homopolymer to the final copolymer. This was done by selecting samples at certain intervals from two different commercial gas-phase processes, yielding two sets of four samples, each with a range of increasing ethylene contents. These samples provided the unique opportunity to study the early development of copolymer in a sequential manner (as each sample builds on the morphology of the previous one). The morphological development of copolymer in these samples was investigated by high resolution FE-SEM and it was observed that the copolymers showed different degrees of internal and external distribution as well as porosity for the different sets, determined by the initial porosity of the homopolymer. It was also found that the copolymer was radially distributed throughout the particle in all instances, suggesting that ethylene monomer diffusion limitations did not play a significant role in the copolymerization process. A further aim of the study was to determine the effect of ethylene incorporation on bulk sample crystallinity, microstructure and chemical composition. It was observed by SCALLS and TREF that increasing ethylene incorporation attenuated the crystallinity of the homopolymer, resulting in a distribution of components with different crystallinities within the samples, suggesting some interaction between the developing copolymer and existing homopolymer. During the microstructural development of these samples, longer or more blocky ethylene sequences seemed to be favoured above isolated ethylene sequences with increasing ethylene incorporation and it was shown by solid-state NMR that ethylene partitioning between both amorphous and rigid environments occurred. Detailed characterization (solution and solid-state 13C NMR, HT-SEC and HT-HPLC) of the semi-crystalline copolymer fractions provided some information on the development of microstructure and chemical composition in these fractions that are responsible for compatibilization between the homopolymer matrix and dispersed rubber phase. Based on the different observations from the investigations outlined above, a model for copolymer development in each set was proposed and related to the physical property development observed for these samples. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die impak-kopolimere – ook bekend as heterofase polipropileen-etileen-kopropileen kopolimere (HEPC’s) – wat tans in die bedryf vervaardig word, is bekend vir hul goeie meganiese eienskappe, naamlik om die styfheid van ’n polipropileenmatriks met die sterkte van ’n etileen-propileen kopolimeer, wat in die matriks versprei is, te kombineer. Die potensiaal vir die optimisering en pasmaak van produkeienskappe kan bewerkstellig word deur beter begrip ten opsigte van hoe die kopolimeerfase wat in die tweede reaktor vervaardig word, ontwikkel as gevolg van toenemende inkorporasie van etileen, en hoe dit ’n skakel skep tussen voorspelbare fisiese gedrag en die prosesparameters wat nodig is hiervoor. Tot datum het heelparty studies gefokus op die morfologiese ontwikkeling van heterofase of impak-kopolimere, maar as gevolg van die komplekse aard van hierdie polimere is daar nog steeds onsekerheid oor die meganisme van kopolimeerontwikkeling, asook die verwantskappe tussen die polimeerstruktuur en -funksie. Sodanige studies was beperk omdat óf outoklaafprodukte óf finale produkte van industriële prosesse gebruik is. Die doel van hierdie studie was om begrip te kry vir hoe die kopolimeerfase ontwikkel tydens ’n oorgang van homopolimeer tot die finale produk. Hiervoor is twee stelle van vier monsters met toenemende etileeninhoude tydens die oorgang in twee verskillende gasfaseprosesse verkry. Hierdie monsters het die unieke geleentheid gebied vir die opvolgende bestudering van die vroeë ontwikkeling van die kopolimeer, deurdat elke monster voortgebou het op die morfologie van die vorige monster. Die morfologiese ontwikkeling van die kopolimeer is ondersoek deur van hoëresolusie FE-SEM gebruik te maak. Verskillende wyses van interne en eksterne verspreiding, sowel as porositeit van die onderskeie stelle (soos bepaal deur die aanvanklike porositeit van die homopolimeer), is vir die verskillende prosesse waargeneem. Daar is ook waargeneem dat die kopolimeer in alle gevalle op verskeie straalposisies binne die partikel versprei is, waarvan afgelei kan word dat monomeerdiffusiebeperking nie ’n beduidende rol in die kopolimerisasieproses speel nie. ’n Verdere doel van hierdie studie was om die uitwerking van etileen-inkorporasie op die kristalliniteit, mikrostruktuur en chemiese samestelling van die polimeer te bepaal. Deur middel van SCALLS en TREF is bevind dat toenemende etileen-inkorporasie die kristalliniteit van die homopolimeer verswak het. Die gevolg was die vorming van ’n verskeidenheid komponente met verskillende kristalliniteite, wat dui op ’n interaksie tussen die groeiende kopolimeer en die bestaande homopolimeer. Tydens die ontwikkeling van die mikrostruktuur van die monsters het dit geblyk dat lang, opeenvolgende etileeneenhede tydens toenemende etileen-inkorporasie vinniger ontwikkel as afgesonderde etileen- en propileeneenhede. Deur middel van soliedefase-KMR is daar bewys dat die etileen in beide amorfe en kristalagtige areas versprei is. Die semi-kristallyne kopolimere wat deur TREF verkry is, is verder gekarakteriseer met behulp van KMR in oplossing sowel as die soliede fase, HT-SEC en HT-HPLC, wat meer inligting verskaf oor die ontwikkeling van die mikrostruktuur en chemiese samestelling van hierdie fraksies wat normaalweg verantwoordelik is vir die interaksies tussen die homopolimeermatriks en die verspreide rubberfase. Op grond van die waarnemings soos hierbo vermeld, word ’n model vir die kopolimeerfase-ontwikkeling van elke stel monsters in hierdie studie voorgestel en verbind met die ontwikkeling van die waargenome fisiese eienskappe.
98

The effect of iodo alkyl chain transfer agents on the seeded emulsion homo- and co-polimerisation of styrene and butyl acrylate

Beyers, Cornelis Petrus January 1999 (has links)
Thesis (MSc) -- Stellenbosch University, 1999. / ENGLISH ABSTRACT: A free-radical polymerisation process, which has characteristics of a living polymerisation system, as it is capable of producing polymers of pre-determined molecular masses with a narrow molecular mass distribution, is discussed. It is also possible to make blockcopolymers by adding adding different monomers. The basic objective was to describe, discuss and explain the results of the effects of alkyl iodides as chain transfer agents on the seeded emulsion homo- and co-polymerisation of styrene and butyl acrylate. lodoacetonitrile and 1-phenylethyliodide were used as alkyliodides, acting as degenerative chain transfer agents. First, the effects of these alkyl iodides as chain transfer agents on the molecular mass, molecular mass distribution, glass transition temperature, conversion and particle size for the seeded emulsion polymerisation of styrene were studied. Second, the effects of alkyl iodides as chain transfer agents on the kinetics of radical emulsion polymerisation, especially the average amount of radicals per latex particle, were investigated. Third, the possibility of producing block-copolymers by emulsion polymerisation, using alkyl iodides as chain transfer agents, was investigated. To the best of the author's knowledge, results of work carried out in this study offer the first proof that the "living"/controlled radical polymerisation of styrene, with alkyl iodides as chain transfer agents, can be successfully carried out in emulsion. Addition of different alkyl iodides as chain transfer agents, in different concentrations, led to marked changes in the molecular mass, molecular mass distribution, glass transition temperature, conversion and particle size for the seeded emulsion polymerisation of styrene. The molecular masses of the polystyrene that was produced ranged from 156 to 663 577 while the average molecular mass distribution was below 2. Addition of these alkyl iodides to a seeded styrene polymerisation under zero-one conditions led to an average number of free radicals per latex particle that was greater than 1. A styrene seed latex with functional iodine end-groups was created and was successfully co-polymerised with butyl acrylate to produce a perfect styrene-butyl acrylate block-copolymer. This work has industrial importance as it allows the molecular mass, molecular mass distribution and particle size of polymers to be controlled. These factors are directly related to their micro- and macrostructure of polymers. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die vrye-radikaal polimerisasie proses wat die eienskappe van In lewendige polimerisasie sisteem toon, omdat dit moontlik is om 'n polimeer met voorafbepaalde molekulêre massas en 'n baie klein molekulêre massa verspreiding te berei, is bespreek. Dit is ook moontlik om, deur die byvoeging van 'n tweede monomeer, 'n blok ko-polimere te maak. Die doel was om die effekte wat alkieljodiede as ketlingoordragagente op die "seed" homo- en ko-polimerisasie van stireen en butiel akrielaat gehad het te beskryf en te verklaar. Jodoasetonitriel en 1-fenieletieljodied is gebruik as degeneratiewe kettingoordragagente. Eerstens is die uitwerking van hierdie alkieljodiede as kettingoordragagente op die molekulere massa, molekulere massa verspreiding, glas oorgang temperatuur, opbrengs en partikelgrote van die "seed" emulsie polimerisasie van stireen bestudeer. Tweedens is na die uitwerking van alkiekjodiede op die kinetika van In emulsie radikaal polimerisasie gekyk met spesifieke 1<lem op die gemiddelde aantal radikale per emulsie partikel. Derdens is die moontlikheid om blok ko-polimere te berei ondersoek. Na die beste van die outeur se wete is die resultate van hierdie studie die eerste bewys dat die "Iewendige"/gekontroleerde radikaal polimerisasie van stireen met alkieljodiede as ketlingoordragagente suksesvol in emulsie polimerisasie uitgevoer kan word. Die byvoeging van verskillende alkieljodiede, in verskillende konsentrasies, het aanleiding gegee tot opmerklike veranderinge in die molekulere massa, molekulere massa verspreiding, glas oorgang temperatuur, opbrengs en partikelgrote van die "seed" emulsie polimerisasie van stireen. Die molekulere massas van die bereide polistiereen het gewissel tussen 156 en 663 577 en die gemiddelde molekulere massa verspreiding was onder 2. Byvoeging van die alkieljodiede by die "seed" polimerisasie van stireen onder zero-een toestande het In gemiddelde aantal radikale per emulsie partikel van bo 1 gelewer. In Funksionele "seed" emulsie met jodium eindgroepe was geproduseer na 'n suksesvolle ko-polimerisasie met butiel akrielaat en 'n perfekte stireen-butiel akrilaat kopolimeer is verkry. Hierdie werk het industriele belang aangesien dit die beheer van molekulere massa, molekulere massa verspreiding en partikelgrote moontlik maak wat 'n direkte effek het op die mikro- en makro strukture van die polimeer.
99

Mechanistic aspects of RAFT Mediated (Co) Polymerization by in situ ¹H NMR

Monthunya, Mpho 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: In this study the kinetic and mechanistic aspects of the Reversible Addition Fragmentation Chain Transfer (RAFT) process on the copolymerization of acrylonitrile (AN) and vinyl acetate (VAc) are investigated by application of in situ 1H nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy. The focus is on the early stages of the reaction where the first few monomer (M) additions occur; the change in concentration of the leaving group of RAFT species as a function of time is followed. Cumyl dithiobenzoate (CDB), S-sec propionic acid O-ethyl xanthate (PEX) and O-ethyl cumyl xanthate (ECX) were selected for use in this study. The basis for RAFT agent selection was solely the fact that more activated monomers, e.g. acrylonitrile (AN) are controlled by dithiobenzoates while the less activated monomers, e.g. VAc, are controlled by xanthates. Furthermore, the behaviour of the copolymerization, where the reaction medium is composed of a RAFT agent preferring one monomer in the reaction, is largely unexplored in the literature. First, the homopolymerization of each of these monomers was studied. In accordance with the literature, the AN showed good control when CDB was used as the chain transfer agent, whereas VAc showed good control when using PEX to mediate the polymerization. More emphasis is however placed on the CDB-mediated copolymerization as it still showed some preferential consumption of AN even in the presence of the VAc comonomer, although the reaction was retarded. The copolymerization mixtures comprised the monomer pair, the RAFT agent, and the 2,2’-azobis(isobutyronitrile) (AIBN) in mole ratios as specified for each experiment. When using the total monomer to RAFT to initiator ([M]:[CDB]:[AIBN]) ratio of 5:1:0.2, the AN initialization time was found to be 150 min at 60 °C. Copolymerization of AN with VAc under similar conditions resulted in retardation of the initialization reaction; the initialization period was now about 600 min at fVAc = 0.1. In all the copolymerization reactions undertaken under the conditions described, the VAc monomer conversion was 4–6%. This means that VAc, possibly, retards the copolymerization by binding to the cumyl radicals of the CDB, which it then releases due to weak bonds formed with CDB. The results showed excellent correlation between the experimental and fitted data for the CDB- and PEX-mediated systems, but within a narrow experimental data region for ECX at fAN=0.5, thus for [AN]/[VAc] ratios 0.65–0.93. / AFRIKAANSE OPSOMMING: In hierdie studie word die kinetiese en meganistiese aspekte van die proses van die kopolimerisasie van akrilonitriel (AN) en vinielasetaat (VAs) ondersoek met behulp van in situ 1H KMR. Die fokus is op die vroeë stadiums van die reaksie waar addisie van die eerste paar monomere (M) plaasvind. Die verandering in konsentrasie van die verlatende groep as ‘n funksie van tyd is tydens hierdie stadium gemeet. Kumielditiobensoaat (KDB), S-sek-propielsuur-O-etiel-xantaat (PEX) en O-etiel-kumiel-xantaat (ECX) is vir hierdie studie gekies. Die keuses is gebaseer op die feit dat meer geaktiveerde monomere, bv. AN, deur ditiobensoaat beheer word, terwyl die minder geaktiveerde monomere, bv. VAs, deur xantate beheer word. Daar is nie baie voorbeelde in die literatuur oor die gedrag van die kopolimerisasie waar een van die monomere deur die RAFT-agent bevoordeel word nie. Eerstens is die homopolimerisasie van elk van hierdie monomeerpare (AN en VAs) bestudeer. In ooreenstemming met die literatuur, het die AN goeie beheer getoon wanneer KDB gebruik is as die kettingoordragmiddel, terwyl VAs goeie beheer in die polimerisasie getoon het in die teenwoordigheid van PEX as bemiddelingsagent. Meer klem word egter geplaas op die KDB-bemiddelde kopolimerisasie omdat dit AN by voorkeur gebruik, selfs in die teenwoordigheid van die VAs komonomeer, alhoewel daar ‘n vertraging in die reaksie is. Die reaksiemengsel het bestaan uit die monomeepaar, die RAFT-agent en die afsetter (AIBN), in verhoudings soos uiteengesit vir elke eksperiment. Vir ‘n totale monomeer tot RAFT tot afsetter ([M]:[KDB]:[AIBN]) verhouding van 5:1:0.2 was die afsettingstyd vir AN 150 min by 60 °C. Kopolimerisasie van AN en VAs onder dieselfde omstandighede het tot ‘n vertraging in die afsettingstyd gelei. Die periode was 600 min by fVAs = 0.1. Die omsetting van VAs in al die kopolimerisasiereaksies was 4–6%, wat beteken dat VAs die reaksie vertraag deur aan die kumielradikale van die KDB te bind. Die radikale word weer vrygestel a.g.v. die swak bindings tussen die twee vorms. Tweedens is die reaktiwiteitsverhoudings bepaal deur middel van die nie-lineêre kleinstekwadrate passingsmetode. Die resultate het uitstekende ooreenstemming tussen die eksperimentele en gepaste data vir die KBD- en PEX-bemiddelde sisteme getoon. Dit was egter slegs vir ‘n kort eksperimentele area vir ECX by fAN = 0.5, dus vir [AN]/[VAs] verhoudings 0.65–0.93.
100

A comparative analysis of the chemical composition of linear low density polyethylene polymers synthesised with 1- hexene comonomer under different catalytic conditions

Naidoo, Preloshni 03 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 2013. / ENGLISH ABSTRACT: A comparative study of the chemical composition of linear low density polyethylene polymers, synthesised with 1 - hexene as comonomer was conducted. Catalyst trials were conducted on the linear low density 1 - hexene polymer grade material to evaluate alternative catalysts. A comparative analysis was performed in order to investigate if the samples synthesised under catalyst trial conditions showed any significant differences in terms of crystallinity and mechanical properties with the reference sample that was synthesised using the reference catalyst. The results showed that the macro product properties, namely melt flow Index, density, and level of hexene extractables are different for the trial samples in comparison with the reference sample. The differences observed implied that the trial samples were synthesised with differences on a molecular level. The differences in the chemical composition between the reference sample and the comparative samples were fully explored using a wide range of analytical techniques, namely crystallisation analysis by fractionation (CRYSTAF), temperature rising elution fractionation (TREF), differential scanning calorimetry (DSC), Carbon 13 nuclear magnetic resonance (13C NMR), Size exclusion chromatography (SEC), Positron analysis lifetime spectroscopy (PALS) and micro hardness analysis. The results of the characterisation studies indicated the following: - Crystallinity and hardness analysis of the reference sample, catalyst trial sample 1 and catalyst trial sample 2 indicate that the catalyst trial sample 2 having a low cocatalyst concentration is the most crystalline of all the samples. - The reference sample, catalyst trial sample 1 and catalyst trial sample 2 were further fractionated using TREF at fractionation temperature intervals of 10°C. TREF analysis indicates that the bulk of the material is observed to elute between 70°C - 10°C. - 13C NMR analyses of the TREF fractions identified four populations of fractions that could be selectively removed, allowing the bulk of the material to be recombined. As these highly crystalline fractions were removed, there was an observed decrease in the total crystallinity of the bulk recombined material. This trend was further verified by the free volume analysis. - Free volume analysis indicated of the bulk recombined material indicated a general increase in the T3 lifetime and T4 lifetime intervals. Free volume analysis further confirmed a decrease in crystallinity of the bulk recombined material as highly crystalline material was removed. - Micro hardness analysis of the polymers further verified the crystallinity trends observed. As the molecular composition of the polymer changed due to removal of highly crystalline fractions, the total mechanical strength of the material indicated by the hardness value decreased. The study showed that by changing the chemical composition of the polymer by removing highly crystalline fractions, there was an observed change in the mechanical properties of the polymer. It can be concluded that the samples synthesised under catalyst trial conditions show significant differences in terms of crystallinity and mechanical properties in comparison with the sample that was synthesised using the standard reference catalyst. / AFRIKAANSE OPSOMMING: ‘n Vergelykende analise studie is onderneem van die chemiese samestellings van lineêre lae digtheid poliëtileen polimere, gesintetiseer met 1-hekseen as ko-monomeer. Alternatiewe kataliste is ge-evavuleer ten opsigte van lineêre lae digtheid 1-hekseen Sasol polimeer graad materiaal. Die vergelykende analise is uitgevoer om die monsters onder katalis proef kondisies te evalueer en te merk of enige beduidende verskille in terme van kristalliniteit en meganiese eienskappe met die verwysings monster voorkom. Die resultate toon dat die makro-produk eienskappe, naamlik smelt vloei indeks, digtheid en vlak van hekseen onttrekking, verskillend is vir die proef monsters in vergelyking met die verwysings monster. Die waargenome verskille impliseer dat die proef monsters op molekulêre vlak verskil. Die verskille in chemiese samestelling tussen die verwysings monster en die vergelykende monsters is ten volle ondersoek deur gebruik te maak van 'n wye verskeidenheid van analitiese tegnieke, naamlik kristallisasie analise fraksionering (CRYSTAF), temperatuur stygende eluering fraksionering (TREF), differensiële skandeer kalorimetrie (DSC), koolstof 13 kernmagnetiese resonansie (13C KMR), gelpermeasie chromatografie (SEC), positron analise leeftyd spektroskopie (PALS) en mikro-hardheid analise. Die resultate van die karakterisering studies het die volgende aangedui:- Kristalliniteit en hardheid analises van die verwysings monster en katalis proef monsters 1 en 2 het getoon dat katalis proef monster 2, wat ‘n lae ko-katalis konsentrasie bevat, die mees kristallyn is. - Die verwysings monster en katalis proef monster 1 en 2 is gefraksioneer met behulp van ‘n TREF met temperatuur tussenposes van 10°C. TREF analise toon dat oormaat materiaal ge-elueer word tussen 70°C en 100°C. - 13C KMR analise van die TREF fraksies het 4 verskillende fraksies geidentifiseer wat selektief verwyder kan word. Dit laat ook toe dat die grootste deel van die materiaal weer geherkombineer kan word. Soos die hoogs kristallyne fraksies verwyder is, is ‘n afname in die totale kristalliniteit van die geherkombineerde materiaal waargeneem. Hierdie tendens is bevestig deur vrye volume analises. - Vrye volume analises van die geherkombineerde materiaal toon ‘n algemene toename in die T3en T4 leeftyd aan. Vrye volume analises toon verder dat ‘n afname in die kristalliniteit van die geherkombineerde materiaal plaasvind soos meer kristallyne fraksies verwyder word. - Verdere mikro-hardheid analises van die polimere bevestig die waargenome kristalliniteit tendense. Soos die molekulêre samestelling van die polimere verander as gevolg van die verwydering van die hoogs kristallyne fraksies, so neem die totale meganiese sterkte van die materiaal af; soos aangedui deur die afname in hardheid waarde. Die studie toon dat die verandering van die chemiese samestelling van die polimeer, deur die verwydering van hoogs kristallyne fraksies, 'n waargenome verandering in die meganiese eienskappe van die polimeer laat plaasvind. Daar kan afgelei word dat die monsters, vervaardig onder die katalis proef voorwaardes, beduidende verskille toon in terme van kristalliniteit en meganiese eienskappe in vergelyking met die monster vervaardig deur die huidige verwysings katalis.

Page generated in 0.0894 seconds