Spelling suggestions: "subject:"gestaltpsychology."" "subject:"daseinpsychology.""
331 |
An impact assessment of a current inpatient alcohol rehabilitation programme in the Western CapeDavis, Lauren (Lauren Jodi) 12 1900 (has links)
Assignment (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: In the South African context, research on the impact of alcohol rehabilitation is particularly
limited. This study aimed at describing the impact of the alcohol rehabilitation programme
offered at Neuro Clinic D, Stikland Hospital. Outcome was assessed at 12-15 months with the
objective of exploring the perceptions and experiences of the ex-patients to ascertain whether
there has been an improvement in psychological well-being and positive lifestyle changes. The
study was motivated by a request made by the staff at Neuro Clinic D; as such an investigation
has never been conducted. Both quantitative and qualitative methodologies were used to gather
data from 44 out of the 166 ex-patients admitted to Neuro Clinic D between January and June
2002. The relationships between the rate of relapse and age, gender, marital status, employment
status, previous rehabilitation, health problems, police contact, aftercare attendance, participation
in the 3- or 4- week programme and other medication/substance abuse were explored. While no
statistically significant relationships were found between any of the variables, some evidence of
interaction emerged with regards to the relationships between relapse status and participation in
the 3- or 4-week programme, aftercare attendance, employment and marital status. The
qualitative analysis revealed four central themes, namely coping mechanisms; responses to
specific components of the programme; confounding factors and the impact of the programme.
An integration of the quantitative and qualitative data supports the conclusion that while there
was a low rate of consistent abstinence, the respondents reported an overall post-treatment
improvement in psychological well-being and positive lifestyle changes. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Navorsing op die impak van alcohol rehabilitasie is besonder beperk in die Suid-Afrikaanse
konteks. Hierdie studie het ten doelom die impak van die alcohol rehabilitasie program, gebied
deur Neuro Kliniek D, Stikland Hospitaal, te beskryf. Die uitkoms is bepaal na 12-15 maande
deur die persepsies en envaringe van eks-pasiente te ondersoek om sodoende vas te stelof daar
verbetering was in sielkundige welstand en of positiewe leefstyle veranderinge aangegaan is.
Die betrokke studie is gemotiveer deur 'n versoek gerig deur die personeel van Neuro Kliniek D,
aangesien so 'n ondersoek nog nooit vantevore gedoen is nie. Beide kwantitatiewe en
kwalitatiewe metodologieë is gebruik om data in te samel van 44 die 166 eks-pasiente toegelaat
tot Neuro Kliniek D tussen Januarie en Junie 2002. Die korrelasie/verhouding tussen die
terugvalkoers en ouderdom, geslag, huwelikstatus, werkstatus, vonge rehabilitasie,
gesondheidsprobleme, polisie kontak, nasorg bywoning, deelname in die 3- of 4-week program
en ander medikasie/substans misbruik is ondersoek. Terwyl geen statisties beduidende
verhoudinge gevind is tussen enige van die veranderlikes nie, is daar wel aanduidings van
interaksie met betrekking tot die verhouding tussen terugvalstatus en deelname aan die 3- of 4-
week program, nasorg bywoning, werkstatus en huwelikstatus. Die kwalitatiewe analise het 4
sentrale temas onthul, naamlik, hanteringsmeganismes; response tot spesifieke komponente van
die program; verydelende faktore en die impak van die program. 'n Integrasie van die
kwalitatiewe en kwantitatiewe data steun die gevolgtrekking dat alhoewel daar 'n lae voorkoms
was van volgehoue onthouding, die respondente wel 'n algemene verbetering in sielkundige
welstand en postiewe leefstyle veranderinge na behandeling gerapporteer het.
|
332 |
Cultural influences on attitudes toward aggression : a comparison between Spanish, Japanese and South African studentsBeirowski, Karin January 2003 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The primary aim of the present study was to examine whether the culture of a society influences
the way in which people justify certain aggressive behaviours in certain situations. A total of 756
students from Spain, Japan and South Africa participated in completing the CAMA, a measure of
justification of aggression. The results showed that there were significant differences within the
countries. There were differences in the levels of acceptance of certain acts between these
countries. Further fmdings also indicated that there was a difference between the males of the
countries and between the females of these countries. It was found that cultural influences and
the norms within these countries bring about differences in justification of aggression in different
situations. There were also some general trends of acceptance, with direct and indirect verbal
acts e.g. sarcasm, hindering and shouting being more acceptable than physical acts such as
hitting, killing and torture. It is hoped that the present findings of this research will make
members of society more aware of their responsibility to help reduce aggressive acts by teaching
and reinforcing norms against it. It is also hoped that the international community will gain better
insight into the fact that South-Africa faces unique challenges because of the political and social
changes in the country. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doel van die huidige studie was om vas te stelof 'n samelewing se kultuur 'n rol
speel by die regverdiging van sekere aggressiewe gedrag in bepaalde omstandighede. 'n Totaal
van 756 studente van Spanje, Japan en Suid Afrika het die CAMA vraelys voltooi. Die vraelys
meet die regverdiging van aggressie in sekere omstandighede. Betekenisvolle verskille is tussen
die lande gevind. Daar is ook betekenisvolle verskille tussen die mans van die drie lande asook
tussen die vrouens van die drie lande gevind. Daar is gevind dat kulturele verskille en die norme
binne 'n samelewing meebring dat daar verskille is in die mate waarin samelewings sekere
aggressiewe gedrag aanvaarbaar vind in sekere situasies. Daar was ook 'n groter algemene
aanvaarbaarheid van verbale aggressie bv. sarkasme, verhindering en skreeu as fisiese aggressie
soos slaan, om dood te maak en marteling. Hopelik maak hierdie navorsing mense meer bewus
van elkeen in die samelewing se verantwoordelikheid om die norme teen geweld te versterk
asook om die norme aan hulle nageslagte oor te dra. Verder sal die internasionale gemeenskap
hopelik beter insig kry oor die unieke uitdagings wat Suid-Afrika bied as gevolg van die
politieke en sosiale veranderinge in die land.
|
333 |
Demographic and family variables as risk factors in sexually and non-sexually traumatised children and adolescentsWalker, Jennifer 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: This study investigated demographic and family variables as possible risk factors for
child sexual abuse within a sample of children and adolescents who have been
exposed to a range of life-threatening traumas. A total of 94 traumatised children and
adolescents were interviewed about their sexual abuse history. Forty females
(42.56%) and 10 males (10.63%) reported sexual abuse. Family and demographic
variables that were found to be significantly associated with increased risk of sexual
abuse were female gender (!2 = 13.575, Q. < 0.05), family structure (growing up with
parents who are single, divorced or widowed) (!2 = 6.327, Q. < 0.05) or a family with a
member who receives a disability grant (!2 = 4.657, Q. < 0.05). / AFRIKAANSE OPSOMMING: In hierdie studie is ondersoek ingestel na demografiese en gesinsverander1ikes as
moontlike risiko-factore vir kindermolestering in 'n steekproef kinders en adolessente
wat aan 'n breë spektrum lewensbedreigende traumas blootgestel was. Onderhoude
oor 'n moontlike geskiedenis van seksuele misbruik is met 94 kinders en adolessente
gevoer. Veertig dogters (42.56%) en 10 seuns (10.63%) het seksuele molestering
gerapporteer. Gesins- en demografiese veranderlikes wat betekenisvol met
verhoogde risiko vir kindermolestering verband gehou het, was vroulike geslag ~2 =
13.575, g < 0.05), gesinstruktuur (om op te groei in 'n gesin met 'n enkel-ouer, 'n
geskeide ouer of met een ouer oorlede) ~2 = 6.327, g < 0.05), en 'n gesin waarin 'n
familie-lid 'n ongeskikheidstoelaag ontvang het ~2 = 4.657, g < 0.05).
|
334 |
Die verband tussen stres, streshanteringstrategieë en uitbranding by Suid-Afrikaanse kliniese en voorligtingsielkundigesJordaan, Ilse 04 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The primary aim of this study was to determine the relationship between stress (as manifested in
anxiety and depression), coping strategies and burnout in South African clinical and counselling
psychologists. The degrees of anxiety and depression, as well as the levels of burnout and types of
coping strategies that psychologists used, were examined firstly. This was followed by an
investigation into the coping strategies that correlated with anxiety and depression respectively.
Stepwise multiple regression analyses were performed to complete this task. The relationship
between anxiety and burnout, as well as between depression and burnout, were examined, using
linear regression analyses. An investigation into the coping strategies that correlated with burnout
was also performed, using stepwise multiple regression analyses. Finally, the influence of various
biographical variables on burnout was determined, making use of linear regression analyses,
t-tests, one-way analyses of variance and Tukey tests.
The study was conducted with the aid of the internet, which involved the mailing of an explanatory
letter to a stratified, randomly selected sample of a thousand psychologists, requesting the
recipients to visit a web page and complete five questionnaires electronically. The test battery
consisted of the following: A biographical questionnaire; the Beck Depression Inventory (BOl),
which was used to determine the presence of depression; the Maslach Burnout Inventory (MBI), to
examine the levels of burnout; the S-scale of the State-Trait Anxiety Inventory (STAl), which was
used to measure anxiety; and the Brief Coping Orientations to Problems Experienced (Brief
COPE), for the measurement of fourteen different coping strategies. A total of 238 registered
psychologists (representing a response rate of 23.8%) participated in the study.
Results indicated that 134 (56.3%) psychologists experienced above-average levels of anxiety,
while 129 (54.2%) were at least mildly depressed. Regarding the three components of burnout, 72
(30.25%) and 64 (26.89%) experienced high and moderate levels of emotional exhaustion
respectively, 49 (20.59%) and 65 (27.31%) experienced high and moderate levels of
depersonalization respectively, while 68 (28.57%) and 84 (35.29%) reported strong and moderate
feelings of reduced personal accomplishment respectively. Participants made use of all 14 coping
strategies, as measured by the Brief COPE, but the coping strategy of active coping was used
mostly, while behavioural disengagement was used the least.
A combination of the coping strategies of self-blame, behavioural disengagement, denial, a lack of
humour, self-distraction, a lack of acceptance of the reality of the stressful situation, venting and
substance use, was a significant predictor of high levels of anxiety. A combination of substance
use, self-blame, self-distraction, denial, and a lack of seeking instrumental support, contributed significantly to the prediction of depression. The participants' levels of anxiety and depression,
respectively, were both significant predictors of burnout, as measured on all three MBI subscales.
Emotional exhaustion was significantly predicted by the combination of behavioural
disengagement, venting, a lack of humour, and active coping, while a combination of behavioural
disengagement, a lack of positive reframing, venting, a lack of religious involvement, selfdistraction,
the absence of emotional support seeking, and the absence of denial, significantly
predicted depersonalization. The combination of a lack of the use of positive reinterpretation, selfdistraction,
a lack of humour, self-blame, a lack of planning, seeking instrumental support, and
behavioural disengagement, significantly predicted feelings of reduced personal accomplishment.
Regarding biographical variables, the following results were obtained: Age was a significant
predictor of emotional exhaustion and depersonalization, but not of feelings of reduced personal
accomplishment. Male psychologists experienced significantly more emotional exhaustion and
depersonalization than their female counterparts, but no significant difference between the sexes
was found for reduced personal accomplishment. The number of hours per week spent in
conducting psychotherapy with patients/clients was a significant positive predictor of emotional
exhaustion, depersonalization and feelings of personal accomplishment. The number of years in
practice only contributed significantly to the prediction of emotional exhaustion, but not to the
prediction of depersonalization or feelings of reduced personal accomplishment. Participants who
followed a psychodynamic therapeutic approach experienced significantly more emotional
exhaustion than those who used a combination of cognitive behavioural therapy and personcentered
therapy. When comparing the systemic and narrative approaches, the former contributed
more significantly to feelings of reduced personal accomplishment in psychologists. No significant
differences regarding scores on any of the three MBI subscales were found between participants
who were married, divorced, or had never been married. Experiencing difficulties with the
settlement of accounts by medical aid schemes was a significant predictor of burnout, with respect
to all three MBI subscales. Having difficulties with bad debts, however, contributed significantly to
the prediction of a decrease in depersonalization, but not to the prediction of emotional exhaustion
or reduced personal accomplishment. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die primêre doelstelling van hierdie studie was om ondersoek in te stel na die verband tussen stres
(soos gemanifesteer in angs en depressie), streshanteringstrategieë en uitbranding by Suid-
Afrikaanse kliniese en voorligtingsielkundiges. Die mate van angs en depressie, asook die vlakke
van uitbranding en tipes streshanteringstrategieë wat sielkundiges gebruik het, is eerstens
vasgestel. Vervolgens is die streshanteringstrategieë wat verband hou met angs en depressie
onderskeidelik, met behulp van stapsgewyse meervoudige regressie-analises bepaal. Die verband
tussen angs en uitbranding, asook tussen depressie en uitbranding, is met behulp van lineêre
regressie-analises ondersoek. Verder is die streshanteringstrategieë wat verband hou met
uitbranding deur middel van stapsgewyse meervoudige regressie-analises bepaal. Laastens is die
invloed van, verskeie biografiese veranderlikes op uitbranding deur middel van lineêre regressieanalises,
t-toetse, eenrigting-variansie-analises en Tukey-toetse ondersoek.
Die studie is met behulp van die internet uitgevoer, wat behels het dat elke lid van 'n
gestratifiseerde, ewekansig-geselekteerde steekproef van 'n duisend geregistreerde kliniese en
voorligtingsielkundiges 'n brief per pos ontvang het, met die versoek om 'n webbladsy te besoek en
vyf vraelyste daarop te voltooi. Die toetsbattery het bestaan uit die volgende: 'n biografiese vraelys;
die Beck Depression Inventory (BDI), wat gebruik is om die teenwoordigheid van depressie by die
deelnemers vas te stel; die Maslach Burnout Inventory (MBI), om die vlakke van uitbranding te
ondersoek; die S-skaal van die State-Trait Anxiety Inventory (STAl), vir die meting van angs; asook
die Brief Coping Orientations to Problems Experienced (Brief COPE), wat gebruik is om te bepaal
in watter mate deelnemers 14 streshanteringstrategieë gebruik het. 'n Totaal van 238
geregistreerde sielkundiges (wat 'n responskoers van 23.8% verteenwoordig) het aan die studie
deelgeneem.
Die resultate het aangedui dat 134 (56.3%) sielkundiges bogemiddelde angsvlakke ervaar het,
terwyl 129 (54.2%) minstens tot 'n ligte mate depressief was. Wat die drie komponente van
uitbranding betref, het 72 (30.25%) hoë en 64 (26.89%) matige vlakke van emosionele uitputting
ervaar, 49 (20.59%) en 65 (27.31%) het onderskeidelik hoë en matige vlakke van depersonalisasie
ervaar, terwyl 68 (28.57%) en 84 (35.29%) onderskeidelik sterk en matige gevoelens van
verminderde persoonlike bekwaamheid gerapporteer het. Die deelnemers het van al 14 Brief
COPE-streshanteringstrategieë gebruik gemaak, terwyl die meeste van aktiewe streshantering en
die minste van losmakingsgedrag gebruik gemaak het.
'n Kombinasie van die streshanteringstrategieë van selfblamering, losmakingsgedrag, ontkenning,
'n gebrek aan humor, self-afleiding, 'n gebrek aan aanvaarding van die realiteit van die stresvolle
situasie, emosionele ontlading en substansgebruik, was 'n beduidende voorspeller van hoë
angsvlakke. Die gesamentlike gebruik van substansgebruik, selfblamering, self-afleiding, ontkenning en die afwesigheid van instrumentele ondersteuningsoeke, was 'n beduidende
voorspeller van depressiewe simptomatologie. Die deelnemers se angs- en depressievlakke
onderskeidelik, was albei beduidende voorspellers van uitbranding ten opsigte van al drie die
subskale van die MBI.
Die streshanteringstrategieë wat emosionele uitputting beduidend voorspel het, was 'n kombinasie
van losmakingsgedrag, emosionele ontlading, 'n gebrek aan humor en die gebruik van aktiewe
streshanteringsmetodes. Depersonalisasie is beduidend voorspel deur die gesamentlike voorkoms
van losmakingsgedrag, 'n gebrek aan positiewe herformulering, emosionele ontlading, 'n gebrek
aan geloofsbeoefening, self-afleiding, die afwesigheid van emosionele ondersteuningsoeke en die
afwesigheid van ontkenning. Die gesamentlike voorkoms van 'n gebrek aan positiewe
herformulering, self-afleiding, 'n gebrek aan humor, selfblamering, 'n gebrek aan beplanning,
instrumentele ondersteuningsoeke en losmakingsgedrag, was beduidende voorspellers van
verminderde persoonlike bekwaamheid.
Wat die biografiese veranderlikes betref, is die volgende resultate vir die totale steekproef verkry:
Ouderdom was 'n beduidende voorspeller van emosionele uitputting en depersonalisasie, maar nie
van verminderde persoonlike bekwaamheid nie. Manlike sielkundiges het beduidend meer
emosionele uitputting en depersonalisasie ervaar as hulle vroulike kollegas, maar geen
beduidende verskil tussen die geslagte is ten opsigte van verminderde persoonlike bekwaamheid
bevind nie. Die aantal ure wat per week aan psigoterapeutiese werk met pasiënte/kliënte bestee is,
was 'n beduidende positiewe voorspeller van emosionele uitputting, depersonalisasie en
gevoelens van persoonlike bekwaamheid. Die aantal jare wat sielkundiges reeds gepraktiseer het,
was slegs 'n beduidende voorspeller van emosionele uitputting, maar nie van depersonalisasie en
gevoelens van verminderde persoonlike bekwaamheid nie. Sielkundiges wat 'n psigodinamiese
terapeutiese benadering toegepas het, het beduidend meer emosionele uitputting ervaar as
diegene wat 'n kombinasie van kognitiewe gedragsterapie en persoonsgesentreerde terapie
gebruik het. In vergelyking met 'n narratiewe benadering, het die toepassing van 'n
sisteembenadering tot beduidend minder gevoelens van persoonlike bekwaamheid by sielkundiges
gelei. Geen beduidende verskille ten opsigte van sielkundiges wat getroud, geskei of nooit getroud
was, is ten opsigte van enige van die drie MBI-subskaaltellings gevind nie. Die ervaring van
probleme met die vereffening van rekeninge deur mediese fondse was 'n beduidende voorspeller
van uitbranding ten opsigte van al drie die MBI-subskale. Die ervaring van probleme met oninbare
skulde was egter 'n beduidende voorspeller van 'n afname in depersonalisasie, maar nie van
emosionele uitputting of verminderde persoonlike bekwaamheid nie.
|
335 |
The impact of solution-focused brief therapy on young youth offendersStander, Ingrid 12 1900 (has links)
Thesis (MA) -- Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABTSRACT: The aim of this project was to evaluate the effectiveness of Solution-Focused Brief Therapy
(SFBT) in a South African Youth Centre for young offenders, to which the court had sentenced
them for two years. The study focused on the competencies and strengths of youth offenders, as
well as on their capacity to find solutions to their problems, whilst being realistic and trying to
accomplish positive change within the limits of the youth centre facility. An experimental and
control group design was used in order to assess the impact of the therapeutic intervention.
The effectiveness of the intervention was evaluated within three main domains of human
experience: (1) subjective discomfort, (2) interpersonal relationships, and (3) social role
performance. Two measures were used, namely the OQ-45.2 (outcome questionnaire) and
unstandardised scaling questions relating to participants' personalised goals. Results show that
no statistically significant improvement had occurred on the three measured dimensions.
However, data obtained from the scaling questions reflected a more complete picture of the three
areas of functioning identified and explored in this study.
Improvement towards the achievement of young offenders' personalised goals seemed to be
rapid at first, followed by a slightly slower rate of improvement and subsequent stabilisation.
Scaling questions proved to be a useful technique for making complex aspects of these young
offenders' lives more concrete and accessible to both the therapist and themselves. SFBT proved
to be an effective method of intervention within group format in a facility for young offenders. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die navorsingsprojek was om die effektiwiteit van Oplossingsgerigte Terapie binne
'n Suid-Afrikaanse jeugsentrum vir jong oortreders, waartoe hulle vir twee jaar deur die hof
gevonnis is, te evalueer. Hierdie studie se fokus was op die bevoegdhede en sterk punte van
jeugdige oortreders, sowel as op hul vermoe om oplossings vir hul probleme te vind. Hierdie
oogmerk was terselftertyd realisties in die poging om positiewe verandering binne die
beperkinge van 'n jeugsentrum teweeg te bring. 'n Eksperimentele en kontrolegroepontwerp is
gebruik om die impak van die terapeutiese intervensie te evalueer. Die effektiwiteit van die
ingreep is ten opsigte van drie hoof areas wat verwant is aan menslike ervarings geevalueer: (1)
subjektiewe ongemak, (2) interpersoonlike verhoudings, en (3) sosiale rolvervulling.
Twee meetinstrumente is gebruik, naamlik die UV-45.2 (uitkomste vraelys) en
ongestandaardiseerde skaleringsvrae wat verwant was aan deelnemers se persoonlike
doelstellings. Resultate het getoon dat geen beduidende statistiese verbetering in die drie
dimensies plaasgevind het nie. Data wat egter deur die stel van skaleringsvrae ingewin is, het 'n
meer volledige beeld van die drie areas van funksionering wat in die studie geYdentifiseer en
verken is, gereflekteer.
Dit blyk dat die verbetering in die jong oortreders se persoonlike doelstellings aanvanklik
vinnig geskied het, en gevolg is deur 'n effense stadiger tempo van verbetering en stabilisering.
Volgens die navorsingstudie blyk dit dat skaleringsvrae 'n baie suksesvolle tegniek kan wees om
komplekse aspekte van hierdie jong oortreders se lewens vir beide die terapeut en hulself meer
konkreet en meer bereikbaar te maak. Dit blyk ook dat Oplossingsgerigte Terapie 'n effektiewe
intervensiemetode binne groepformaat in 'n inrigting vir jong oortreders is.
|
336 |
The psychometric properties of the Paper and Pencil Games Level 2 for Tigrigna-speaking children in EritreaTecle, Hagos Ghebremicael 04 1900 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 2003. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this study was to investigate the psychometric properties of a screening test of
cognitive ability, the Paper and Pencil Games Level 2 (PPG Level 2), for Tigrignaspeaking
schoolchildren in Eritrea. This study represents one of the first attempts to
measure cognitive ability in Eritrea. The PPG was developed in South Africa (Claassen,
1996) as a group test of general cognitive ability for children in Grade 2 and 3 (PPG
Level 2), and Grade 4 and 5 (PPG Level 3). The PPG provides Total, Verbal and Nonverbal
ability scores. The Verbal Scale consists of two subtests, namely (a) Verbal and
Quantitative Reasoning and (b) Comprehension. The Non-verbal Scale consists of three
subtests, namely (a) Figure Classification, (b) Figure Series, and (c) Pattern Completion.
Although the PPG has the appearance of a standardized intelligence test, Claassen
emphasized that it is best used as a screen for academic difficulties or failures.
Participants were 577 Tigrigria-speaking Grade 3 children. The children were selected
from schools in the capital, Asmara, from small towns, and villages. Eleven schools
participated. The participants can be considered representative of the Grade 3 Tigrignaspeaking
population in Eritrea. The PPG Level 2 was completed under supervision of the
researcher.
Classical and Rasch item analyses were conducted on the Verbal and Non-verbal Scales,
respectively. The internal consistency of the Non-verbal scale can be considered
satisfactory for a screening instrument (Cronbach's a = .85). Furthermore, the non-verbal
items showed satisfactory fit to the Rasch model (INFIT values and OUTFIT values < 1.3
for all items), suggesting that they measure a unidimensional construct. In addition, the
item difficulty estimates corresponded well with the serial order of the items, with easy
items being presented earlier than more difficult items. The internal consistency of the
Verbal scale was lower (Cronbach's a = .72), which can probably be attributed to the
relative easiness of the items for the particular group of participants. The verbal items
also showed satisfactory fit to the Rasch model. The Rasch analysis, which expresses
person ability and item difficulty on the same scale, clearly showed that the Verbal items were too easy for the majority of the children. However, it should be kept in mind that the
PPG is intended to discriminate among children with low ability. Hence, the observed
mismatch between the abilities and item difficulties was not unexpected. It should also be
noted that the serial order of the items did not correspond well with item difficulty, with
some difficult items being presented early and some easy items presented late in the
scale.
The five subtests of the PPG were subjected to a confirmatory factor analysis. Two
models were specified and compared. Model 1 specified a single general factor; this
provided a more parsimonious description of the data and showed a satisfactory fit with
the data, though a bit weaker than that of Model 2. Model 2 specified two correlated
factors, namely a Verbal and a Non-verbal factor. Model 2 also fitted the data well, but a
high correlation between the factors was observed (r = .77; r2 = .59), suggesting the
presence of a general factor. The results provide support for two levels of interpretation,
namely on the Total score level and the Verbal and Non-verbal level.
The validity of the PPG Level 2 was further investigated by examining the correlations
between the PPG scores and teacher ratings of academic achievement. Because different
schools had different raters, the correlations within each of the schools were pooled to
obtain an estimate of the correlations between the PPG scales and academic achievement
for the total group. The pooled correlation for the PPG Total score with academic
achievement was .56, for the Non-Verbal score .53, and for the Verbal score .41. The
correlations for the Total and Non-verbal scores are similar to those typically reported in
the educational psychology literature and provide support for the validity of these scales
as a screen for academic difficulties.
The results show that the PPG, which was developed in South Africa, may be fruitfully
exported to Eritrea. It is recommended, however, that before the PPG Level 2 is routinely
used for screening purposes with Tigrigna-speaking children, the functioning of the
Verbal Scale should be re-examined and possibly some of the Verbal items should be
rewritten. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van die onderhawige studie was om die psigometriese eienskappe van 'n
siftingstoets van kognitiewe vermoë, naamlik die Paper and Pencil Games Level 2 (PPG
Level 2), vir Tigrigna-sprekende kinders in Ertirea te bestudeer. Hierdie studie
verteenwoordig een van die eerste pogings om kognitiewe vermoë in Eritrea te meet. Die
PPG is in Suid-Afrika ontwikkel (Claassen, 1996) as 'n groeptoets van kognitiewe
vermoë vir kinders in Grade 2 en 3 (PPG Level 2), en Grade 4 en 5 (PPG Level 3). Die
PPG lewer tellings van kognitiewe vermoë op drie vlakke, naamlik Totaal, Verbaal en
Nie-Verbaal. Die Verbale skaal bestaan uit twee subskale: (a) Verbale en Kwantitatiewe
redenering en (b) Begrip. Die Nie-Verbale skaal bestaan uit drie subskale, naamlik (a)
Figuur Klassifisering, (b) Figuurreekse en (c) Patroonvoltooiing. Alhoewel die PPG op
die oog af soos 'n konvensionele intelligensietoets lyk, beklemtoon Claassen dat dit te
beste geskik is as 'n siftingsinstrument vir akademiese probleme of mislukkings.
Die deelnemers was 577 Tigrigna-sprekende kinders in Graad 3. Die kinders is uit skole
van die hoofstad, Asmara, klein dorpe en geselekteer. Elf skole het aan die studie
deelgeneem. Daar kan aanvaar word dat die deelnemers verteenwoordigend is van die
Graad 3 Tigrigna-sprekende populasie in Eritrea. Die PPG Level 2 is onder supervisie
van die navorser voltooi.
Klassieke en Rasch item-ontledings is op die Verbale en Nie- Verbale skale,
onderskeidelik, uitgevoer. Die interne konsekwentheid van die Nie- Verbale skaal kan as
bevredigend vir 'n siftingsinstrument beskou word (Cronbach se a = .85). Hierbenewens
het die Nie-Verbale items 'n bevredigende passing met die Rasch model getoon (INFIT
gemiddelde kwadrate en OUTFIT gemiddelde kwadrate < 1.3 vir alle items), wat daarop
dui dat die items 'n essensiëel eendimensionele konstruk meet. Die moeilikheidswaardes
van die Nie- Verbale items het ook sterk ooreengestem met die volgorde waarin die items
in die skaal aangebied word - die maklike items is eerste aangebied en daarna die
moeilike items. Die interne konsekwentheid van die Verbale skaal was laer (Cronbach se
a = .72). Die laer koëffisiënt kan waarskynlik aan die relatiewe lae moeilikheidsgraad van die Verbale items toegeskryf word. Die Verbale items het egter ook 'n bevredigende
passing met die Rasch model getoon. Die Rasch ontleding, wat vermoë en item
moeilikheid op dieselfde skaal uitdruk, het duidelik getoon dat die Verbale items te
maklik vir die meeste kinders was. Daar dien egter op gelet te word dat die PPG ontwerp
is om te diskrimineer tussen kinders met relatiewe lae vermoëns. In hierdie lig gesien is
die swak passing tussen vermoë en item moeilikhede nie te onverwags nie. Die volgorde
waarin die items in die skaal aangebied word het ook nie goed ooreengestem met die item
moeilikheidswaardes nie - sommige moeilike items is vroeg in die skaal aangebied en
sommige maklike items laat in die skaal.
Die vyf subtoetse van die PPG is aan 'n bevestigende faktorontleding onderwerp. Twee
modelle is gespesifiseer en vergelyk. Model 1 het 'n enkele algemene faktor
gespesifisieer.
|
337 |
Die invloed van emosionele spanning en emosionele labiliteit op die prestasies in 'n aantal beroepstoetseVan Biljon, I. J. (Isak Johannes),1924- January 1948 (has links)
Thesis (MA)--Stellenbosch University, 1948. / No abstract available
|
338 |
Die Pauli-toets as voorspellingsmiddel vir akademiese suksesMorsbach, Paul Helmut 12 1900 (has links)
Thesis (MSc)--Stellenbosch University, 1960. / ENGLISH ABSTRACT: no abstract available / AFRIKAANSE OPSOMMING: geen opsomming
|
339 |
An exploration of the gendered discourse in the talk of female facilitators of a wilderness programmeAnthonissen, Lise 03 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2011. / ENGLISH ABSTRACT: This study focuses on discourses in the talk of female facilitators of a wilderness programme. The specific interest is whether and how beliefs and assumptions regarding gender permeate their conceptions of wilderness. This study explored how gender may influence the ways in which wilderness excursions are implemented, and sought to identify discourses that may reinforce male stereotyping of the realm of wilderness. It also aimed at assessing if and how wilderness experiences challenge or perpetuate gender stereotypes.
The research design comprised an ethnographic approach and took the form of a case study. The particular group - or case - being studied was the female wilderness facilitators at Usiko, a non-governmental organisation in the Western Cape that offers programmes for youth-at-risk. Wilderness excursions form a crucial component of these programmes, which draw on the natural environment as a means of promoting healing and personal growth. The epistemological base on which the study rests is social constructionist feminism. There was thus a specific focus on the ways in which participants used language to construct meaning in relation to their lives.
Data was gathered through six individual interviews and a focus group discussion. It was then analysed and interpreted using a discourse analytic approach. Findings indicated that participants have ambivalent views on gender and gender roles, and associate it with both disadvantages and benefits. This ambivalence was reflected in the ways in which participants both resisted – and seemed to perpetuate a discourse of male privilege. Beliefs and assumptions about gender were furthermore reflected in the implementation and facilitation of wilderness camps, and in the ways in which women conceptualise wilderness. One the one hand, wilderness was constructed as a place where pressure to conform to gender roles is significantly less than in an everyday urban environment. This view of wilderness opens up opportunities for utilising wilderness as a place where gender stereotyping might be challenged. However, a second view of wilderness constructed it as a masculine domain. This view was influenced by the assumption that masculine characteristics, such as autonomy, leadership, risk-taking and physical strength, are needed to participate in outdoor-based activities. In this view, wilderness becomes a place where gender stereotypes are perpetuated. This also reflected in the ways in which separate camps for adolescent boys and girls are structured. This view of wilderness, as well as the accompanying practices on wilderness camps which reinforce this view, could close down possibilities for utilising wilderness experiences as a means of challenging gender stereotyping. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie studie is gerig op diskoerse in die taalgebruik van vroulike fasiliteerders van „n wildernis program. Daar word spesifiek gekyk na of - en hoe oortuigings en aannames betreffende geslag, opvattings oor wildernis deurdring. Hierdie studie het die maniere waarop geslag die uitvoer van wildernis uitstappies mag beïnvloed ondersoek, en het beoog om diskoerse wat die stereotipering van wildernis as ‟n manlike gebied versterk, te identifiseer. Dit het ook beoog om vas te stel of – en hoe wildernis ervaringe geslagstereotipes uitdaag of voortsit.
Die navorsingsontwerp behels „n etnografiese benadering en maak gebruik van ‟n gevallestudie. Die spesifieke geval wat bestudeer is, is die vroulike wildernis fasiliteerders by Usiko, ‟n organisasie in die Wes-Kaap wat programme vir hoe-risiko jeugdiges bied. Wildernis uitstappies vorm ‟n kritieke deel van hierdie programme wat gebruik maak van die natuurlike omgewing as ‟n manier om genesing en persoonlike ontwikkeling aan te moedig. Die epistemologiese basis van hierdie studie behels ‟n feministiese, diskoers analitiese benadering. Daar was dus ‟n spesifieke fokus op die maniere waarop deelnemers taal gebruik het om betekenis in verband met hul lewenservaringe te konstrueer.
Data is ingesamel deur ses individuele onderhoude en „n fokus groep bespreking. Daarna is dit analiseer en interpreteer deur middel van diskoers analise. Die bevindinge dui daarop dat deelnemers ambivalente oortuigings betreffende geslag en geslagsrolle koester. Dit bevat vir hulle beide voordele en nadele. Hierdie ambivalensie kon opgetel word in die maniere waarop deelnemers ‟n diskoers van manlike voorreg beide ondersteun en uitgedaag het. Oortuiginge en aannames betreffende geslag is ook weerspiëel in die ontwerp en fasilitering van wildernis kampe, en in die maniere waarop die vroue wildernis konseptualiseer.
Aan die een kant is wildernis gekonstrueer as ‟n plek waar daar aansienlik minder druk is om in te val by geslagsrolle, as wat daar in ‟n alledaagse, stedelike omgewing is. Hierdie indruk van wildernis skep die geleentheid om die wildernis te benut as ‟n plek waar geslagstereotipering uitgedaag kan word. ‟n Tweede opvatting van wildernis konstrueer dit egter as „n manlike gebied. Hierdie opvatting word beïnvloed deur die aanname dat tipies manlike eienskappe, soos die van onafhanklikheid, leierskap, risiko-onderneming en fisiese krag, benodig word om deel te neem aan buitelug aktiwiteite. Met hierdie opvatting word die wildernis ‟n plek waar geslagstereotipes versterk word. Hierdie opvatting word verder weerspieël in die maniere waarin aparte kampe vir meisies en seuns ontwerp is. Hierdie idee van wildernis, sowel as die bykomende gebruike wat dit versterk, beperk die moontlikhede wat die wildernis kan bied om geslagstereotipes uit te daag.
|
340 |
The prediction of job satisfaction within the context of a theory of work adjustmentVan Staden, Errol 12 1900 (has links)
Thesis (MA--Stellenbosch University, 1981. / ENGLISH ABSTRACT: No abstract available / AFRIKAANSE OPSOMMING: Geen opsomming
|
Page generated in 0.0622 seconds