Spelling suggestions: "subject:"call.""
151 |
MANIPULATION OF KINASE SIGNALING IN CHRONIC LYMPHOCYTIC LEUKEMIA: THE EFFECT ON DISEASE STATEHerman, Sarah Elizabeth May 16 December 2010 (has links)
No description available.
|
152 |
Estudio de un nuevo ladrillo de concreto y de la influencia de la cal en el mortero en el comportamiento sísmico de muros confinadosAgüero Orcon, Ana Victoria 09 November 2011 (has links)
Esta investigación tiene como objetivo principal comparar el comportamiento sísmico de
muros confinados hechos con un nuevo tipo de ladrillo de concreto vibrado (llamado tipo
“B” en este proyecto), variando la calidad del mortero (con cal y sin cal). Además,
utilizando la información de un proyecto previo, donde se usó otro tipo de ladrillo de
concreto vibrado (“ladrillo original” o tipo “A”) hecho por la misma fábrica, se analizó el
efecto de la calidad del ladrillo sobre el comportamiento sísmico de los muros confinados.
Para ello se construyó a escala natural un muro confinado por cada tipo de mortero, con
las mismas dimensiones y refuerzo de acero en los elementos de confinamiento. El
ensayó consistió en aplicar a los muros una carga lateral cíclica con desplazamiento
horizontal controlado.
Adicionalmente, se realizaron otras pruebas tales como: compresión, variación
dimensional, alabeo, succión y absorción en ladrillos, y compresión axial y diagonal en
prismas de albañilería, para analizar la influencia del mortero (con cal y sin cal) y el tipo de
ladrillo (A y B).
De los ensayos realizados se pudo determinar que los dos tipos de ladrillos (A y B) son
unidades sólidas y aptas para ser empleadas en la construcción de muros portantes
confinados de acuerdo a la Norma E.070.
Por otro lado, se puede decir que ni la cal en el mortero ni el tipo de ladrillo afectaron
significativamente la rigidez y la resistencia a fuerza cortante de los muros, por lo que es
posible emplear mortero sin cal y cualquiera de los ladrillos analizados.
|
153 |
Diseño del sistema motriz de un molino de martillos con capacidad de procesamiento de 4 ton/h de cal hidratadaPárraga Córdova, Jhonnatan Harol 25 June 2016 (has links)
El presente documento de tesis comprende el diseño del sistema motriz de un molino de
martillos con capacidad de procesamiento de 4 Ton/h cal hidratada, el cual posee
conexión fija de los martillos y tiene como objetivo principal fragmentar y reducir el
tamaño del material hasta obtener una granulometría de malla N° 100. EL diseño del
sistema motriz del molino comprende: árbol de transmisión; pines de soporte; martillos;
disco porta ejes; disco asegurador; separadores de discos; selección de motor eléctrico;
fajas de transmisión y rodamientos.
Dentro del proceso de elaboración de la tesis se realizaron ensayos experimentales,
tales como el ensayo de impacto y el ensayo para determinar el índice de trabajo (work
index). Estos ensayos se realizaron con el fin de poder calcular la potencia de molienda:
el ensayo de impacto nos arrojó un valor de velocidad de rotura de 7.67 m/s y por lo tanto
una potencia de 36.2 kW; mientras que el ensayo de work index arrojó un valor de índice
de trabajo de cal hidratada de 14.62 kw/Ton/h
y por lo tanto una potencia de 194 kW.
Finalmente se elige el valor de 36.2 kW para la potencia de molienda que nos garantiza
el cumplimiento de la capacidad de procesamiento y la fragmentación de los granos de
cal hidratada.
Se realizó el dimensionamiento de todos los componentes. Destaca que el árbol de
transmisión se verificó por resistencia, fatiga, deformación transversal y verificación
dinámica. En la verificación por fatiga se obtuvo un F.S fatiga de 3.5, que es mayor al factor
de seguridad recomendado de 2.5. El máximo valor de deformación transversal es de
0.064 mm/m
que es inferior al máximo valor permitido para árboles 0.5 mm/m
. En la verificación
dinámica la velocidad del sistema en frecuencia natural resulta ser de 3574.8 rpm y como
la velocidad del sistema es 1800 rpm se tiene que la zona de trabajo del árbol de
transmisión es el lado subcrítico, lo cual es admisible. Finalmente, se puede afirmar que
se realizó un correcto dimensionamiento del árbol de transmisión.
El motor eléctrico se seleccionó de manera adecuada ya que el tiempo de aceleración,
2.4 segundos fue menor al tiempo de rotor bloqueado, 20 segundos. Además, se calculó
la vida nominal en horas del rodamiento 2312k resultando ser 49 mil horas, lo cual supera
el rango establecido (20 – 30 mil horas) para el tipo de carga.
|
154 |
Efecto de la adición de cal en las propiedades mecánicas y durabilidad de hormigones con altos contenidos en cenizas volantes silíceasCalabuig Pastor, Rafael 07 January 2016 (has links)
[EN] One binder with less "carbon footprint" is investigated, by replacing 50% of cement Portland (CP) siliceous fly ash (CV), adding hydrated lime (CL) being the CL/CV=0.20 ratio (in some CL/CV will be 0.10). In previous work, in which these authors, (Calabuig and Lorca, 2009, Lorca et al, 2014) are involved, the advantages of CP ternary systems studied were CV:CL with good results. This research aims to go a step further to improve these systems. For this purpose, the CV joint grinding and CL "(CV:CL)m" increasing fineness and improving homogeneity and reactivity of both components.
This thesis comprises research into the physical behavior and/or hydrated lime pozzolan in simple systems and binary CP:CP:CV. It also studies the compressive strength of binder varying the ratio water/binder (w/b) the type of binder, contrasting the results with respect to the binder CP:(CV:CL)m. These binary systems CP/CV=1 ratio and CL/CV=0.20 ratio.
A study of durability of microconcretes is relative w/b=0.5, contrasting the performance of CP and CP:CV systems CP:CV regarding (CV:CL)m. The tests consist mainly on the durability of concrete against sulfate, and reinforcement against corrosion. To monitor the degree of corrosion of steel reinforcements techniques electrochemical were applied, measuring the polarization resistance of specimens cured in water (reference) and exposed to corrosion by chlorides and chloride-sulfate, monitoring at the same time resistivity of concrete specimens, as these results are crucial to understand the spreading of the chlorides.
An interesting application of the binder CP:CV:CL may be as a component of self compacting concrete based on the properties of cohesion and viscosity providing hydrated lime to fresh concrete.
The results of this thesis show that in simple CP systems in the absence of other fine, hydrated lime acts as an inert fine, fine limestone similar manner, improving the mechanical strength of short-term system. In these systems, when saturated of fines (fine limestone or fly ash), CL adding apparently no effect on the mechanical strength. In binary systems CP:CV (CP/CV=1), the addition of CL has always improved mechanical strength at all ages.
Being equal, the binder CP:(CV:CL)m (binder varying w/b) clearly improves the mechanical strength of CP systems: CP and CV:CV:CL to all ages studied. Also, in the long-term (one year) this binder exceeds the compressive strength binder made only with CP. The binder CP:(CV:CL) m, improves the durability of CP systems. Regarding the reinforcement against corrosion, when the lime content was CL/CV=0.2, CP has similar behavior, improving only when the attack of chlorides and offering greater resistance to Cl- ion penetration for the studied ages. Moreover, regarding the concrete carbonation CP:(CV:CL)m improves systems CP:CV, expert systems being a little worse than only with CP.
One thermogravimetric analysis is performed to verify the presence of Ca(OH)2. The results of this test to 360 days show a very low content of Ca(OH)2, when the binder was CP:CV (CP/CV=1). This system can be considered practically self-neutralization, which did not happen in addition CL systems.
Under laboratory conditions, more severe than natural conditions, we can say that this binder has excellent performance and can compete very well, if not with a CEM I 52 R itself, with other cements with the additions listed in RC-08. It is true that these binders containing CV require longer curing periods. / [ES] Se investiga un conglomerante con menor "huella de carbono", mediante la sustitución de 50% de cemento Portland (CP) por ceniza volante silícea (CV), añadiendo cal hidratada (CL) y siendo la relación CL/CV=0,20 (en algunos CL/CV será 0,10). En trabajos anteriores, en los que participa este autor (Calabuig y Lorca, 2009; Lorca et al., 2014), se estudiaron las ventajas de sistemas ternarios CP:CV:CL con buenos resultados. En esta investigación se pretende dar un paso más para mejorar estos sistemas. Para ello se muele conjuntamente la CV y CL "(CV:CL)m" aumentando la finura, mejorando la homogeneidad y reactividad de ambos componentes.
Esta tesis comprende investigaciones sobre el comportamiento físico y puzolánico de la cal hidratada en sistemas simples CP y binarios CP:CV. También estudia la resistencia a compresión de microhormigones variando la relación agua/conglomerante (w/b) y el tipo de conglomerante, contrastando los resultados respecto del conglomerante CP:(CV:CL)m. En estos sistemas binarios la relación CP/CV=1 y la relación CL/CV=0,20.
Se hace un estudio de durabilidad de microhormigones con relación w/b=0,5, contrastando las prestaciones de los sistemas CP y CP:CV respecto de CP:(CV:CL)m. Las pruebas consisten, fundamentalmente, en durabilidad del hormigón frente a sulfatos y corrosión de las armaduras. Para el seguimiento del grado de corrosión de las armaduras de acero se han aplicado técnicas electroquímicas, midiendo la resistencia a la polarización de probetas curadas en agua (referencia) y sometidas a corrosión por cloruro y cloruro-sulfato. A la vez, se hace un seguimiento de la resistividad del hormigón, en las mismas probetas, dado que dicho valor es determinante en la difusión de cloruros.
Una aplicación de interés del conglomerante CP:CV:CL puede ser como componente de hormigones autocompactantes aprovechando las propiedades de cohesión y viscosidad que proporciona la cal hidratada al hormigón fresco.
Los resultados de esta tesis muestran que, en sistemas simples de CP, en ausencia de otros finos, la cal hidratada funciona como un fino inerte, de manera similar a los finos calizos, mejorando la resistencia mecánica del sistema a corto plazo. En estos sistemas, cuando están saturados de finos (finos calizos o ceniza volante), la adición de CL, aparentemente, no produce ningún efecto sobre la resistencia mecánica. En sistemas binarios CP:CV (CP/CV=1), la adición de CL ha mejorado siempre la resistencia mecánica a todas las edades.
En igualdad de condiciones, el conglomerante CP:(CV:CL)m (en microhormigones variando w/b) mejora con claridad la resistencia mecánica de sistemas CP:CV y CP:CV:CL a todas las edades estudiadas. También, a largo plazo, un año, este conglomerante supera la resistencia a compresión en microhormigones hechos solo con CP. El conglomerante CP:(CV:CL)m, mejora la durabilidad de sistemas CP:CV en todas las pruebas realizadas. Respecto de la corrosión de las armaduras, cuando el contenido de cal fue CL/CV=0,2, tiene un comportamiento similar al CP, mejorando cuando el ataque es sólo de cloruros, ofreciendo mayor resistencia a la penetración de ión Cl- para las edades estudiadas. Por otra parte, respecto a la carbonatación del hormigón con CP:(CV:CL)m mejora los sistemas CP:CV siendo algo peor que en sistemas sólo con CP.
Se realizan análisis termogravimétricos para comprobar la presencia de Ca(OH)2 a largo plazo en estos conglomerantes. Los resultados de esta prueba a 360 días manifiestan un contenido muy bajo de Ca(OH)2. Se puede considerar prácticamente autoneutralizado, no ocurriendo lo mismo en sistemas con adición CL.
En condiciones de laboratorio, más severa que las condiciones naturales, se puede afirmar que este conglomerante tiene unas prestaciones excelentes, pudiendo competir con ventaja si no con un CEM I 52,R sí con otros cementos con adiciones, contemplados en RC-08. Cierto es que estos conglomerantes que contienen C / [CA] S'investiga un conglomerant amb menor "huella de carbono", mitjançant la substitució de 50% de ciment Portland (CP) per cendra volant silícia (CV), afegint calç hidratada (CL) sent la relació CL/CV=0,20 (en alguns CL/CV serà 0,10). En treballs anteriors, en els quals participa aquest autor (Calabuig i Lorca, 2009; Lorca et al., 2014), es van estudiar els avantatges de sistemes ternaris CP:CV: CL amb bons resultats. En aquesta investigació es pretén fer un pas més per millorar aquests sistemes. Per a això es mol conjuntament la CV i CL "(CV:CL)m" augmentant la finor, millorant l'homogeneïtat i reactivitat de tots dos components.
Aquesta tesi comprèn investigacions sobre el comportament físic i/o putzolànic de la calç hidratada en sistemes simples CP i binaris CP:CV. També estudia la resistència a compressió de formigons variant la relació aigua / conglomerant (w/b) i el tipus de conglomerant, contrastant els resultats respecte del conglomerant CP:(CV:CL)m. En aquests sistemes binaris la relació CP/CV=1 i la relació CL/CV= 0,20.
Es fa un estudi de durabilitat de formigons amb relació w/b=0,5, contrastant les prestacions dels sistemes CP:CP:CV respecte de CP:(CV:CL)m. Les proves consisteixen, fonamentalment, en durabilitat del formigó enfront de sulfats i corrosió de les armadures. Per al seguiment del grau de corrosió de les armadures d'acer s'han aplicat tècniques electroquímiques, mesurant la resistència a la polarització a provetes curades en aigua (referència) i sotmeses a corrosió per clorurs i clorur-sulfats. Alhora, es fa un seguiment de la resistivitat del formigó a les mateixes provetes atès que aquest valor és determinant en la difusió de clorurs.
Una aplicació d'interès del conglomerant CP:CV:CL pot ser com a component de formigons auto-compactants aprofitant les propietats de cohesió i viscositat que proporciona la calç hidratada al formigó fresc.
Els resultats d'aquesta Tesi mostren que, en sistemes simples de CP, en absència d'altres fins, la calç hidratada funciona com un fi inert, de manera similar als fins calcaris, millorant la resistència mecànica del sistema a curt termini. En aquests sistemes, quan estan saturats de fins (fins calcaris o cendra volant), l'addició de CL, aparentment, no produeix cap efecte sobre la resistència mecànica. En sistemes binaris CP:CV(CP/CV=1), l'addició de CL ha millorat sempre la resistència mecànica a totes les edats.
En igualtat de condicions, el conglomerant CP:(CV:CL)m (en formigons variant w/b) millora amb claredat la resistència mecànica de sistemes CP:CV i CP:CV:CL a totes les edats estudiades. També, a llarg termini, un any, aquest conglomerant supera la resistència a compressió en formigons fets només amb CP. El conglomerant CP:(CV:CL)m, millora la durabilitat de sistemes CP: CV en totes les proves realitzades. Respecte de la corrosió de les armadures, quan el contingut de calç va ser CL/CV=0,2, té un comportament similar al CP, millorant quan l'atac és només de clorurs i oferint major resistència a la penetració d'ió Cl- per a les edats estudiades. D'altra banda, respecte a la carbonatació del formigó amb CP:(CV:CL)m millora dels sistemes CP:CV sent una mica pitjor que sistemes només amb CP.
Es realitzen anàlisis termogravimétrics per comprovar la presència de Ca(OH)2. Els resultats d'aquesta prova a 360 dies manifesten un contingut molt baix de Ca(OH)2, quan el conglomerant va ser CP:CV (CP/CV=1). Aquest sistema es pot considerar pràcticament autoneutralitzad, no ocorrent el mateix en sistemes amb addició CL.
En condicions de laboratori, més severes que les condicions naturals, es pot afirmar que aquest conglomerant té unes prestacions excel¿lents, podent competir amb avantatge si no amb un CEM I 52, R sí amb altres ciments amb addicions, previstes en RC-08. És cert que aquests conglomerants que contenen CV, requereixen períodes de curat més llargs. / Calabuig Pastor, R. (2015). Efecto de la adición de cal en las propiedades mecánicas y durabilidad de hormigones con altos contenidos en cenizas volantes silíceas [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/59468
|
155 |
Evaluación de ensayos de compactación e índice CBR de suelos mejorados con ceniza de cáscara de arroz activada alcalinamente con calCaceres Crispin, Luis Enrrique 05 November 2024 (has links)
La presente investigación tiene como objetivo el uso en conjunto de residuos orgánicos
de arroz y cal para la estabilización de suelos de subrasante de baja resistencia para proyectos
de pavimentación.
Para el caso elegido se opta por realizar la estabilización química a muestras de suelos
obtenidas de una campaña de exploración geotécnica en la Provincia Constitucional del Callao.
Para los ensayos de laboratorio se utiliza ceniza de cáscara de arroz, el cual es un residuo
orgánico con alto contenido de sílice, activada alcalinamente con cal de obra. Las proporciones
que se utilizaron son de 3% y 6% para la ceniza de cascara de arroz, y 1% y 3% para la cal
(proporciones respecto al peso seco del suelo).
A las muestras naturales y estabilizadas, se realizaron ensayos de laboratorio con fines de
clasificación, luego se determinaron la máxima densidad seca y humedad óptima, mediante
ensayos de Proctor modificado. Posteriormente, se realizaron ensayos de índice de relación de
soporte de California (CBR), con el fin de evaluar la resistencia de los suelos de subrasante para
el diseño de pavimentos. Asimismo, se realizó el diseño de un pavimento flexible para analizar
la influencia del mejoramiento propuesto en los espesores de sus capas.
Finalmente, a partir de los resultados de los ensayos de laboratorio y diseño de
pavimentos, se observan incrementos del CBR de hasta seis veces respecto a la muestra natural,
y por lo tanto, una optimización de espesores en la estructura del pavimento flexible.
|
156 |
A Comparative Study of ESL Student Attitudes Towards Computer Assisted LearningDavis, Taylor R. 12 1900 (has links)
Secondary English as a Second Language (ESL) students commonly face obstacles that put them at greater risk for learning gaps in computer assisted learning (CAL). These obstacles include but are not limited to computer attitudes, computer self-efficacy, digital empathy, and connectivity gaps. Student attitudes towards computers as learning devices play an important role in reducing learning loss. This study intended to identify the underlying causes of ESL learning gaps in CAL by studying students' attitudes toward computers as learning tools. The study used a mixed method approach by collecting self-reported data from the Computer Attitude Questionnaire (CAQ) to compare ESL students verse native English-speaking students' computer attitudes. Three hundred sixty-nine secondary students successfully completed the CAQ for the purpose of this study. Of the eight subscales, four produced statistically significant findings. These include Computer Enjoyment (J), Empathy (E), Computer Anxiety (CA), and School Enjoyment (SC). Demographic factors were also analyzed which found that female ESL students have higher levels of empathy compared to their male counterparts. Additionally, 9th grade students reported better study habits and an increased perception of computer importance. Each of the subscale findings along with demographic factors, and qualitative results showed that ESL students are at a significant disadvantage when comparing computer attitudes to native English-speaking students.
|
157 |
Sìntese de materiais poliméricos contendo moléculas bioativas e materiais de fontes renováveis via catálise enzimática / Synthesis of polymeric materials containing bioactive molecules using renewable raw material via enzymatic catalysisBarizon, Leonardo Almeida 14 May 2013 (has links)
Desde a invenção do primeiro polímero sintético por John Wesley em 1868, vem crescendo continuamente a utilização desta classe de materiais. Atualmente, é grande o interesse em agregar aos mesmos atributos mais nobres, tais como sua utilização em dispositivos biológicos, qualidade de rápida degradação e, mais recentemente, a preferência por aqueles provenientes de matéria prima renovável, que possam diminuir o impacto ambiental gerado pelo uso de petróleo e derivados. O objetivo deste trabalho é sintetizar materiais provenientes de fonte de matéria prima renovável e de fácil degradação, através de sínteses enzimáticas, evitando assim o uso de catalisadores metálicos tóxicos. Além disso, pretendeu-se agregar moléculas biologicamente ativas, de forma que os produtos finais possam exibir propriedades farmacológicas. As substâncias bioativas selecionadas para este trabalho foram: pantenol, ácido azeláico, ácido cítrico, e pantolactona. Destas moléculas, foram sintetizados 8 materiais poliméricos: poli(azelato de pantenila), poli(adipato de pantenila), poli(adipato de isosorbila-co-pantenila), poli(azelato de isosorbila), poli(adipato-co-azelato de isosorbila), poli(citrato de isosorbila), poli(adipato de isosorbila-co-citrato) e oligômero de polipantolactona. Todos os materiais foram sintetizados utilizando a enzima Candida antarctica fração B (CAL-B) como catalisador, em solvente orgânico, utilizando peneira molecular para remoção do subproduto da reação. As caracterizações foram feitas através de RMN-1H, MALDI-ToF e GPC. / Since the invention of the first synthetic polymer by John Wesley in 1868, the use of this class of materials has continuously grown. Currently, there is a great interest in adding nobler attributes to these materials, such as their use in biological devices, quality of rapid degradation and, more recently, the preference for those made from renewable feedstock, reducing the environmental impact generated by the use oil and derivatives. The objective of this work is to create materials of renewable material origin and easy degradation, using enzymatic catalysis thus avoiding the use of toxic metal catalysts. Furthermore, we intended to add biologically active molecules, so that the final products may exhibit pharmacological properties. The bioactive substances selected for this study were: panthenol, azelaic acid, citric acid, and pantolactone. From these molecules eight different polymeric materials were synthesized: poly(pantenyl azelate), poly(pantenyl adipate), poly(isosorbyl-co-pantenyl adipate), poly(isosorbyl azelate), poly(isosorbyl adipate-co-azelate) poly(isosorbyl citrate), poly(isosorbyl adipate-co-citrate) and oligomer of polypantolactone. All materials were synthesized using the enzyme Candida antarctica fraction B (CAL-B) as catalyst in organic solvent using molecular sieves to remove the byproduct of the reaction. The characterizations were made by 1H NMR, MALDI-ToF and SEC.
|
158 |
Sìntese de materiais poliméricos contendo moléculas bioativas e materiais de fontes renováveis via catálise enzimática / Synthesis of polymeric materials containing bioactive molecules using renewable raw material via enzymatic catalysisLeonardo Almeida Barizon 14 May 2013 (has links)
Desde a invenção do primeiro polímero sintético por John Wesley em 1868, vem crescendo continuamente a utilização desta classe de materiais. Atualmente, é grande o interesse em agregar aos mesmos atributos mais nobres, tais como sua utilização em dispositivos biológicos, qualidade de rápida degradação e, mais recentemente, a preferência por aqueles provenientes de matéria prima renovável, que possam diminuir o impacto ambiental gerado pelo uso de petróleo e derivados. O objetivo deste trabalho é sintetizar materiais provenientes de fonte de matéria prima renovável e de fácil degradação, através de sínteses enzimáticas, evitando assim o uso de catalisadores metálicos tóxicos. Além disso, pretendeu-se agregar moléculas biologicamente ativas, de forma que os produtos finais possam exibir propriedades farmacológicas. As substâncias bioativas selecionadas para este trabalho foram: pantenol, ácido azeláico, ácido cítrico, e pantolactona. Destas moléculas, foram sintetizados 8 materiais poliméricos: poli(azelato de pantenila), poli(adipato de pantenila), poli(adipato de isosorbila-co-pantenila), poli(azelato de isosorbila), poli(adipato-co-azelato de isosorbila), poli(citrato de isosorbila), poli(adipato de isosorbila-co-citrato) e oligômero de polipantolactona. Todos os materiais foram sintetizados utilizando a enzima Candida antarctica fração B (CAL-B) como catalisador, em solvente orgânico, utilizando peneira molecular para remoção do subproduto da reação. As caracterizações foram feitas através de RMN-1H, MALDI-ToF e GPC. / Since the invention of the first synthetic polymer by John Wesley in 1868, the use of this class of materials has continuously grown. Currently, there is a great interest in adding nobler attributes to these materials, such as their use in biological devices, quality of rapid degradation and, more recently, the preference for those made from renewable feedstock, reducing the environmental impact generated by the use oil and derivatives. The objective of this work is to create materials of renewable material origin and easy degradation, using enzymatic catalysis thus avoiding the use of toxic metal catalysts. Furthermore, we intended to add biologically active molecules, so that the final products may exhibit pharmacological properties. The bioactive substances selected for this study were: panthenol, azelaic acid, citric acid, and pantolactone. From these molecules eight different polymeric materials were synthesized: poly(pantenyl azelate), poly(pantenyl adipate), poly(isosorbyl-co-pantenyl adipate), poly(isosorbyl azelate), poly(isosorbyl adipate-co-azelate) poly(isosorbyl citrate), poly(isosorbyl adipate-co-citrate) and oligomer of polypantolactone. All materials were synthesized using the enzyme Candida antarctica fraction B (CAL-B) as catalyst in organic solvent using molecular sieves to remove the byproduct of the reaction. The characterizations were made by 1H NMR, MALDI-ToF and SEC.
|
159 |
ESTUDO LABORATORIAL DE MISTURAS DE FOSFOGESSO, SOLO TROPICAL E CAL PARA FINS DE PAVIMENTAÇÃO / Laboratory study of mixtures of gypsum, lime and tropical soil for pavimentRUFO, Rosely Costa 21 August 2009 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T15:01:50Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Dissetacao_Rosely_Rufo.pdf: 4926522 bytes, checksum: b40411bb583a2d66970bff3f3b79dc4d (MD5)
Previous issue date: 2009-08-21 / The phosphogypsum, subproduct of the manufacture of the phosphoric acid, became the
objective of studies, due that it requires the availability of large areas to be stored. The
disposal this waste increases the cost of generating company and can even cause a series of
environmental problems. In this context, It has been arisen the interest to study the application
of phosphogypsum in pavement construction, to minimized environmental damage caused by
its storage and to obtained low-cost pavement with satisfactory performance. The objective of
this research was analyzed the behavior of mixtures composed of phosphogypsum (produced
in Catalão-GO region), regional tropical soils and lime, to the implementation of waste in
pavement. Laboratory tests of specific gravity of solids, consistency limits, grain size,
compaction in the intermediate energy, expansion and California Bearing Ratio - CBR,
Methodology Miniatura Compactada Tropical - MCT, were performed for evaluation of the
soil, phosphogypsum, soil-mixtures of phosphogypsum, soil-lime and soil-phosphogypsumlime
behavior. Additional tests of simple compression strength, permeability and chemical
analysis were also performed. The mixture was called Mixture 1 (90% soil + 10%
phosphogypsum), Mixture 2 (80% soil + 20% phosphogypsum), Mixture 3 (70% soil + 30%
phosphogypsum) Mixture 4 (97% soil + 3% limestone lime CHIII), Mixture 5 (94% soil + 6%
limestone lime CHIII), Mixture 6 (91% + 9% limeston lime CHIII), Mixture 7 (81.9%
Catalão-GO soil + 9.1% phosphogypsum + 9% lime CHIII), Mixes 8 (81.9% Catalão-GO soil
+ 9.1% phosphogypsum+ 9% dolomitic lime), Mixes 9 (84.6% Goiânia-GO soil + 9.4%
phosphogypsum + 6% lime CHI). The results are valid for phosphogypsum generated through
the dihydrate process obtained in Catalão-GO city. The results were concluded that between
the soil-phosphogypsum mixtures, the mixture 2 showed the best performance and can be
used in sub-base of pavements. For the lime-soil mixtures, the mixture 6 showed the
possibility to be use on base of pavement with low traffic volume, by presenting CBR greater
than 60%. Soil, lime and phosphogypsum mixtures showed no resistance to be used in layers
of pavement due to the occurrence of chemical reactions between the three materials. These
reactions cause the appearance of mineral etringita. They increase the plasticity and the values
of expansion. In principle, the risk of contamination occurs in the subsoil or groundwater if
the soil-phosphogypsum mixtures are used in works is minimum. However, when waste is
used in pavement construction is necessary to adopt preventive measures and carry out
monitoring. The use of unconventional materials, i.e. phosphogypsum and tropical soil
mixtures, can be considered an interesting alternative from a technical, environmental and
economic point of view / O fosfogesso, subproduto da fabricação do ácido fosfórico, por ser um resíduo que necessita
da disponibilidade de grandes áreas para ser estocado, tornou-se objeto de estudos, uma vez
que sua disposição eleva os custos da empresa geradora e pode, ainda, acarretar numa série de
problemas ambientais. Neste contexto, tem surgido o interesse de estudar a aplicação do
fosfogesso em obras de pavimentação, visando minimizar os danos ambientais causados pela
sua estocagem, além da obtenção de pavimentos de baixo custo com desempenho satisfatório.
O objetivo desta pesquisa foi analisar o comportamento mecânico de misturas compostas de
fosfogesso (produzido na região de Catalão-GO), solos tropicais regionais e cal, visando à
aplicação desse resíduo em pavimentação. Para avaliar o comportamento do solo, fosfogesso,
das misturas solo-fosfogesso, solo-cal e solo-fosfogesso-cal foram realizados ensaios
laboratoriais de peso específico dos grãos, limites de consistência, granulometria,
compactação na energia intermediária, expansão e California Bearing Ratio CBR,
Metodologia Miniatura Compactada Tropical MCT. Também foram realizados a
caracterização química das amostras, difração de raios-X e ensaios complementares de
compressão simples e permeabilidade. As misturas foram denominadas Misturas 1 (90% solo
+ 10% fosfogesso), Misturas 2 (80% solo + 20% fosfogesso), Misturas 3 (70% solo + 30%
fosfogesso), Misturas 4 (97% solo + 3% cal calcítica CHIII), Misturas 5 (94% solo + 6% cal
calcítica CHIII), Misturas 6 (91% solo + 9% cal calcítica CHIII), Mistura 7 (81,9% solo
Catalão-GO + 9,1% fosfogesso + 9% cal CHIII), Mistura 8 (81,9% solo Catalão-GO + 9,1%
fosfogesso + 9% cal dolomítica), Mistura 9 (84,6% solo Goiânia-GO + 9,4% fosfogesso + 6%
Cal CHI). Os resultados encontrados nesta pesquisa são válidos para o fosfogesso gerado
através do processo dihidratado obtido no município de Catalão-GO. Com base nos resultados
obtidos pôde-se concluir que dentre as misturas solo-fosfogesso, a Mistura 2 apresentou
melhor desempenho podendo ser utilizada em sub-base de pavimentos. Para as misturas solocal,
a Mistura 6 apresentou possibilidade de aplicação em bases de pavimento para vias de
baixo volume de tráfego, por apresentar CBR superior a 60%. As misturas de solo, fosfogesso
e cal não apresentaram resistência para serem utilizados em camadas de pavimentos devido à
ocorrência de reações químicas entres os três materiais, provocando o surgimento do mineral
etringita, causando aumento de plasticidade e elevados valores de expansão. Em princípio, o
risco de ocorrer contaminação do subsolo ou do lençol freático caso misturas de solofosfogesso
sejam utilizadas em obras é mínino. No entanto, sempre que for utilizar um
resíduo em obras de pavimentação, torna-se importante adotar medidas preventivas e realizar
monitoramentos. Tem-se, então, que utilização de materiais não convencionais, como
misturas de fosfogesso e solo tropical, pode ser considerada uma alternativa interessante do
ponto de vista técnico e ambiental.
|
160 |
Estudo do mecanismo de aderência de azulejos e argamassas de cal em revestimentos históricos / Study of the bond mechanism between glazed tiles and lime mortars in historic coatingsJAPIASSÚ, Pammila 16 May 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T15:18:22Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Dissertacao parte 1 Pammila Japiassu.pdf: 6094546 bytes, checksum: 79242a16f08c8b4ca8b8d6b2112d1cda (MD5)
Previous issue date: 2011-05-16 / The historical glazed tiles facades are an important luso-brazilian cultural expression that must be conserved and preserved. The bonding loss of glazed tiles to laying mortars is one of the most critical pathologic manifestations of this kind of coating. However, despite this importance, there‟s still a lack of studies about the bonding mechanism between this historical components. Accordingly, this dissertation proposed to perform an experimental and exploratory research, which the main objective is to give some contribution to the understanding of the ancient tile‟s bonding mechanism to the aerial lime-based mortar of historical buildings facade. For this, were analyzed samples of facade historical ceramic coating, between the late XIX and early XX century, of Ovar‟s buildings, in Portugal. In order to reproduce the historical bonding mechanism, were also analyzed ceramic coating applied in laboratory studying mortars of rehabilitation. In the first stage, were analyzed the ceramic coating and the mortars historic of three cases, as well was performed the interface‟s study between this two materials. In the second stage, were produced ceramic coatings in laboratory using tiles (similar to the historical ones) and four types of mortars of rehabilitation, composed by aerial lime, metakaolin and sand, varying the content of pozolana in 0%, 5%, 10% e 15%, replacement of lime in volume. In this stage, were characterized the tile, the raw materials of the mortar, and mortar in the fresh and hardened. Finally, yet was studied the interface between the glazed tile and the mortar of rehabilitation, in order to compare this one to the historical one. It was observed in the analysis of the historical ceramic coatings that the values of bond strength and of extension of bond were more related to the agregates granulometry than to the binder/aggregate of the laying mortars. In the case of the ceramic coatings molded in laboratory, it was found the influence of the metakaolin content in the rehabilitation mortars in bond strength. It was also observed a possible influence of the shape of the tile‟s back surface in the bonding of ceramic coatings. By the analysis in the SEM was identified the morphology of the products of carbonation and possible pozzolanic reactions in the studied mortars, that contributing to the increased bond strength of these materials. / Os azulejos históricos em fachada são uma importante expressão cultural luso-brasileira, que deve ser conservada e preservada. A perda de aderência dos azulejos à argamassa de assentamento é uma das manifestações patológicas mais graves desse tipo de revestimento. No entanto, apesar dessa importância, ainda existe uma carência de estudos sobre o mecanismo de aderência entre esses componentes históricos. Nesse sentido, essa dissertação se propôs a realizar uma pesquisa exploratória e experimental, cujo objetivo principal é dar contribuição ao entendimento do mecanismo de aderência dos azulejos antigos à argamassa à base de cal aérea de fachada de edificações históricas. Para tanto, foram analisadas amostras de revestimentos cerâmicos históricos de fachada, entre o final século XIX e início do século XX, de edificações de Ovar, em Portugal. No intuito de reproduzir o mecanismo de aderência histórico, foram analisados também revestimentos cerâmicos aplicados em laboratório estudando argamassas de reabilitação. Na primeira etapa, foram caracterizados os azulejos e as argamassas históricas de três casos, bem como realizado o estudo interface entre esses dois materiais. Na segunda etapa, foram produzidos revestimentos cerâmicos em laboratório utilizando azulejos (similares aos históricos) e quatro tipos de argamassas de reabilitação, compostas por cal aérea, metacaulim e areia, variando o teor de pozolana em 0%, 5%, 10% e 15%, de substituição da cal em volume. Nesta etapa, foram caracterizados o azulejo, as matérias-primas da argamassa, assim como argamassa no estado fresco e endurecido. Por fim, ainda foi estudada a interface entre o azulejo e a argamassa de reabilitação, visando compará-la com a histórica. Observou-se na análise dos revestimentos cerâmicos históricos que os valores de resistência de aderência e de extensão de aderência estavam mais relacionados à granulometria dos agregados do que à relação aglomerante/agregado das argamassas de assentamento. No caso dos revestimentos cerâmicos moldados em laboratório, constatou-se a influência do teor de metacaulim nas argamassas reabilitação na resistência de aderência. Foi observada também uma possível influência da muratura do tardoz do azulejo na aderência dos revestimentos cerâmicos. Pelas análises no MEV foi identificada a morfologia de produtos de carbonatação e de possíveis reações pozolânicas nas argamassas estudadas, que contribuem para o aumento da resistência de aderência dessas.
|
Page generated in 0.0893 seconds