• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 7
  • 3
  • Tagged with
  • 10
  • 5
  • 4
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

La regeneración de sitios degradados a través de la intervención escultórico-ambiental

Torres Contreras, Nadia 30 April 2014 (has links)
La presente investigación trata de responder a la interrogante ¿Cómo la escultura ambiental puede intervenir en la restructuración de un paisaje degradado mejorando la calidad estética, medioambiental así como también la calidad de vida de una comunidad? Partimos de la premisa de que hoy en día el acelerado crecimiento y desarrollo de las ciudades trae consigo la ausencia de espacios representativos y significativos tanto en el paisaje urbano como rural, dejando al descubierto cicatrices visibles tales como: terrenos baldíos en desuso, vertederos insalubres dejados al abandono, ríos y lagos contaminados, terrenos agrícolas sobreexplotados, entre otros. Dentro de este contexto, la escultura ambiental emerge como un elemento potencial de transformación y por ende influyente en la percepción e interpretación del paisaje en general generando cambios en el relieve, introducción de especies vegetales, sistemas de filtración de aguas, entre otros elementos que contribuyen a la regeneración del lugar así como también ayudando a fortalecer el contenido simbólico y social de este. Para ello proponemos diversas herramientas metodológicas para la elaboración de un proyecto ambiental, partiendo de la idea que el paisaje debe ser analizado como ¿documento social¿, es decir; considerando factores tales como la identidad del paisaje, su forma y su contenido. En el primer capítulo hacemos un recorrido dentro del contexto histórico y artístico de la escultura ambiental. En el segundo capítulo abordamos el contexto de la intervención, es decir, los elementos morfológicos y simbólicos a considerar en la concepción inicial de la obra. En tercer capítulo analizamos dos sistemas de intervención a partir del recurso suelo y del recurso agua, planteamos herramientas de diagnosis, de saneamiento, manejo del relieve, sistemas de replantación, sistemas de filtración como aspectos a considerar en la concepción y ejecución de la obra. En el cuarto capitulo la construcción de un entorno participativo es considerado dentro de la practica artístico-ambiental y con ello la acción de la comunidad. Incorporamos ciertas herramientas de análisis vinculadas más directamente al plano social, tales como los aspectos identitarios que aproximan una comunidad a un lugar, el imaginario colectivo, los usos y comportamientos referidos a un lugar. De esta forma visualizamos el proyecto a partir de una red de acción multidimensional que reconoce a todos los actores de la sociedad como elementos indispensables en la construcción y transformación del paisaje. / Torres Contreras, N. (2014). La regeneración de sitios degradados a través de la intervención escultórico-ambiental [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/37195 / TESIS
2

Áreas degradadas do bioma caatinga na região de Xingo, Brasil: processo de formação x recuperação ambiental

Vitor Viera Braga, Dan 31 January 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:01:49Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo2509_1.pdf: 5009491 bytes, checksum: d7b0d6e37c37ebebda76d7f6c417681a (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2008 / Os ecossistemas sofrem alterações por diferentes agentes de degradação, sobretudo pela pressão antrópica, sendo muitas vezes necessária a intervenção humana para a sua recuperação. Foram desenvolvidas várias técnicas de restauração para os Biomas brasileiros, porém pouco se sabe sobre este processo na Caatinga. Desta forma, este estudo objetivou analisar a sucessão ecológica natural e induzida em áreas degradadas de Caatinga, na área de abrangência da Usina Hidrelétrica de Xingó, visando fornecer subsídios técnico-científicos às ações voltadas à sua conservação e recuperação. A metodologia aplicada foi dividida nas seguintes etapas: 1) Montagem do cenário socioambiental da Área de Estudo, utilizando ferramentas empregadas para a construção de Cenários Ambientais; 2) Descrição e avaliação da metodologia empregada no Projeto de Recuperação Ambiental desenvolvido pela Chesf, bem como analisados os seus impactos sociais; 3) Amostragens em campo de parâmetros ambientais (bióticos/abióticos) ao longo de uma cronosseqüência sucessional, caracterizando o seu comportamento ao longo do processo de regeneração, cujos dados foram comparados ao observado em áreas degradadas abandonadas e recuperadas após a construção da Usina Hidrelétrica. O cenário socioambiental observado na Área de Estudo mostra que o desenvolvimento econômico na Região, após a construção da Usina Hidrelétrica, dinamizou a economia local, porém não respeitou as particularidades locais relativas ao meio biótico e antrópico, havendo recrudescimento dos indicadores relacionados a estes dois meios, ao longo do tempo. Os padrões notados corroboram com o descrito pela literatura para a maioria dos municípios do semi-árido contemplados com obras infra-estruturais semelhantes. As tendências observadas para o processo de regeneração da Caatinga corroboram com os padrões descritos para as Florestas Atlântica e Amazônica. Foi evidenciado que as áreas degradadas abandonadas após a construção da Usina Hidrelétrica obtiveram valores significativamente inferiores aos observados nos módulos recuperados pela Chesf. Mesmo assim, estes últimos obtiveram uma semelhança maior (51%) com estas áreas do que com a cronosseqüência sucessional analisada. Assim, conclui-se que o Programa de Recuperação Ambiental realizado pela Chesf foi eficaz em sobrepujar as tendências descritas neste estudo para as áreas degradas na região de Xingó, induzindo a regeneração em seus módulos de intervenção, mesmo com as falhas metodológicas identificadas. Porém, este Projeto não é eficiente em promover a recuperação das condições ambientais originalmente observadas nestas áreas, estando assim, longe de alcançar o seu objetivo principal
3

Áreas degradadas do bioma caatinga na região de Xingo, Brasil: processo de formação x recuperação ambiental

Vitor Viera Braga, Dan 31 January 2008 (has links)
Made available in DSpace on 2014-06-12T18:02:16Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo4069_1.pdf: 5009491 bytes, checksum: d7b0d6e37c37ebebda76d7f6c417681a (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2008 / Os ecossistemas sofrem alterações por diferentes agentes de degradação, sobretudo pela pressão antrópica, sendo muitas vezes necessária a intervenção humana para a sua recuperação. Foram desenvolvidas várias técnicas de restauração para os Biomas brasileiros, porém pouco se sabe sobre este processo na Caatinga. Desta forma, este estudo objetivou analisar a sucessão ecológica natural e induzida em áreas degradadas de Caatinga, na área de abrangência da Usina Hidrelétrica de Xingó, visando fornecer subsídios técnico-científicos às ações voltadas à sua conservação e recuperação. A metodologia aplicada foi dividida nas seguintes etapas: 1) Montagem do cenário socioambiental da Área de Estudo, utilizando ferramentas empregadas para a construção de Cenários Ambientais; 2) Descrição e avaliação da metodologia empregada no Projeto de Recuperação Ambiental desenvolvido pela Chesf, bem como analisados os seus impactos sociais; 3) Amostragens em campo de parâmetros ambientais (bióticos/abióticos) ao longo de uma cronosseqüência sucessional, caracterizando o seu comportamento ao longo do processo de regeneração, cujos dados foram comparados ao observado em áreas degradadas abandonadas e recuperadas após a construção da Usina Hidrelétrica. O cenário socioambiental observado na Área de Estudo mostra que o desenvolvimento econômico na Região, após a construção da Usina Hidrelétrica, dinamizou a economia local, porém não respeitou as particularidades locais relativas ao meio biótico e antrópico, havendo recrudescimento dos indicadores relacionados a estes dois meios, ao longo do tempo. Os padrões notados corroboram com o descrito pela literatura para a maioria dos municípios do semi-árido contemplados com obras infra-estruturais semelhantes. As tendências observadas para o processo de regeneração da Caatinga corroboram com os padrões descritos para as Florestas Atlântica e Amazônica. Foi evidenciado que as áreas degradadas abandonadas após a construção da Usina Hidrelétrica obtiveram valores significativamente inferiores aos observados nos módulos recuperados pela Chesf. Mesmo assim, estes últimos obtiveram uma semelhança maior (51%) com estas áreas do que com a cronosseqüência sucessional analisada. Assim, conclui-se que o Programa de Recuperação Ambiental realizado pela Chesf foi eficaz em sobrepujar as tendências descritas neste estudo para as áreas degradas na região de Xingó, induzindo a regeneração em seus módulos de intervenção, mesmo com as falhas metodológicas identificadas. Porém, este Projeto não é eficiente em promover a recuperação das condições ambientais originalmente observadas nestas áreas, estando assim, longe de alcançar o seu objetivo principal
4

Utilización de lodos de depuradora como enmendantes de suelos degradados: valoración de los cambios en sus propiedades físicas, químicas y biológicas

García Orenes, Fuensanta 20 December 1996 (has links)
No description available.
5

Aplicação de turfa na recuperação de solos degradados pela mineração de areia. / Environmental recuperation of sand mining disturbed soils by peat utilization.

Franchi, José Guilherme 21 August 2000 (has links)
A recuperação ambiental de áreas exploradas pela mineração de areia na região do Vale do Paraíba, Estado de São Paulo, constitui anseio popular, obrigação constitucional e fator de diferenciação dentro da mais moderna visão empresarial. Este trabalho estuda a aplicação de turfa como um melhorador de solos na etapa final do processo de recuperação destas áreas: o restabelecimento da vegetação nativa. O interesse surgiu da experiência de trabalho do autor com pesquisa mineral e tecnológica desta substância, além da observação e acompanhamento de alguns projetos de revegetação nestas áreas, tidas como ambientalmente sensíveis e onde os solos apresentam-se, via de regra, improdutivos; sua utilização representou, nestes casos, a diferença entre o sucesso e a necessidade de replantio. Apresenta-se uma revisão bibliográfica sobre turfa e suas propriedades agronômicas, bem como acerca da utilização de matéria orgânica na revegetação de áreas degradadas. O estudo constituiu um comparativo entre resultados de ensaios efetuados em amostras de solo provenientes de área abandonada pela mineração de areia, homogeneizadas em laboratório em seu estado original (branco), de um lado, e com adição de turfa em diferentes proporções, de outro, visando aferir se alguma delas poderia adequar-se mais satisfatoriamente à melhoria das condições gerais do solo em questão. Foram analisadas variações em propriedades químicas e físicas como retenção de cátions, efeito tampão, densidade aparente, condutividade hidráulica e porosidade. Abre-se a possibilidade de os resultados deste projeto não se limitarem apenas à Indústria Mineral mas estenderem-se a outros setores onde haja a necessidade de recuperação de solos, fornecendo subsídios a eventuais modificações no manejo de solos agricultáveis, com perspectivas de geração de economia de recursos em irrigação, fertilizantes e defensivos agrícolas. / The environmental recuperation of areas explored by sand mining in the Vale do Paraíba region, in the State of São Paulo, is a popular aspiration, a constitutional obligation and constitutes a differentiating factor in the visions of modern enterprise. This work studies the utilization of peat as a soil conditioner in the final stage of the recuperation process for these areas: the revival of indigenous vegetation. This idea arose from the author's experience in technological and mineral research into peat, coupled with the observation and monitoring of these environmentally sensitive areas, whose soils were, from an agricultural stance, generally unproductive. The utilization of peat, in these cases, represented the difference between success and the necessity for a replantation process. This study presents a review of the agronomic properties of peat as well as the application of organic matter in the revegetation of damaged land. It is a comparative study between laboratory assay results from soil samples in their original state, and those where the soil has variable peat contents, seeking to ascertain which, if any, results in better general conditions for that particular soil. Both physical and chemical properties were analyzed, with an emphasis on cation exchange capacity, buffering, bulk density, hydraulic conductivity and porosity. There is a possibility that the results of this project can extended beyond the Mineral Industry to other sectors, where there are needs for soil recuperation, leading to cost savings for irrigation, fertilizers and agrotoxic compounds in food production areas.
6

Caracterização de solos e modificações provocadas pelo uso agrícola no assentamento Favo de Mel, na região do Purus – Acre / Soil characterization and modifications caused by agriculture use in Favo de Mel settlement on Purus region – Acre

Araújo, Edson Alves de 14 December 2000 (has links)
Submitted by Reginaldo Soares de Freitas (reginaldo.freitas@ufv.br) on 2016-06-17T14:29:11Z No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1677100 bytes, checksum: 190ac3a3f9da48e0929334d80232a2c4 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-17T14:29:11Z (GMT). No. of bitstreams: 1 texto completo.pdf: 1677100 bytes, checksum: 190ac3a3f9da48e0929334d80232a2c4 (MD5) Previous issue date: 2000-12-14 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico / Atualmente, no Acre, as pastagens extensivas e projetos de assentamento (PA) são responsáveis pela maior parte do desmatamento. Nos PA predomina a agricultura itinerante, onde o solo é utilizado por um período de dois anos. Posteriormente, é deixado em pousio para recuperação da fertilidade e, ou, incorporado à pastagem extensiva. O uso do solo por um período mais longo, e de forma mais sustentada, poderia ser alcançado se fossem adotadas práticas de manejo adequadas que evitassem a deterioração do solo quanto às suas características físicas, químicas e biológicas. A partir desta premissa, objetivou-se caracterizar os solos e avaliar suas alterações físicas e químicas, sob diferentes tipos de uso, e assim fornecer subsídios à tomada de decisão sobre um uso mais racional. Para tanto, selecionaram-se quatro locais inseridos nas mesmas condições de solo (Argissolo Amarelo distrófico, textura média/argilosa, relevo plano) no assentamento Favo de Mel, a leste do Acre, na região do Purus. Os usos avaliados foram: mata natural (testemunha); mata natural recém desbravada e submetida à queima intensiva; plantio de pupunha (Bactris gassipae) com dois anos e pastagem de braquiária (Brachiaria brizantha) com quatro anos. Também foram feitas entrevistas informais com os agricultores e o sistema radicular foi avaliado com imagens digitais. Conclui-se que o solo sob pastagem apresentou os maiores valores de densidade, o que sugere uma tendência à compactação. Os nutrientes e o carbono orgânico encontram-se em baixos teores, concentrados nos primeiros centímetros de solo, tendendo a aumentar com a intensidade e o tempo de uso do solo. O potássio decresceu, drasticamente, no ecossistema pastagem devido, possivelmente, às perdas por erosão e retirada pelo pastejo. A fração humina predominou nos quatro sistemas de uso do solo. As raízes da mata concentraram-se na maior parte de sua biomassa vegetal, nos primeiros 20 cm de profundidade do solo. Houve, também, alta correlação entre área e comprimento de raízes. Os agricultores do Favo de Mel são provenientes de assentamentos mal sucedidos, e o índice de desistência tem sido relativamente pequeno, o que comprova a importância do ambiente na permanência do homem no campo. / Actually in Acre the extensive pastures and the settlement projects (PA’s) are responsible for most deforestation. The itinerant agriculture where the soil is used over a 2-year period prevails in PA’s. Later on, the soil is left on fallow for recovering its fertility and/or to be incorporated to the extensive pasture. The use of the soil for a longer period and under a sustained way could be reached if appropriate management practices are adopted, so avoiding the deterioration of the soil as to its physical, chemistry and biological characteristics. From this premise it was objectified to characterize the soils and evaluate their physical and chemical alterations under different use types and so to supply subsidies to decision making on a more rational use. So, four locations inserted in the same soil conditions were selected (distrophic Yellow Argisols medium/clayish texture plane relief) at the Favo de Mel settlement on eastern Acre, in Purus region. The evaluated uses were: natural forest (control); natural newly-opened up forest submitted to intensive burning; planting of 2- years old pupunha (Bactris gassipae) and 4-years old brachiaria pasture (Brachiaria brizantha). Also, informal interviews were performed with farmers, and the root system were evaluated through digital images. It was concluded that the soil under pasture presented the highest density values, so suggesting a tendency to compaction. The nutrients and the organic carbon are found at low contents as well as concentrated in the first soil centimeters; and they tended to increase with intensity and time of soil use. The potassium drastically decreased in the pasture ecosystem, possibly due to losses by erosion and removal by pasture. The humina fraction prevailed on all four systems of soil use. Most vegetal biomass of the forest roots were concentrated down to 20-cm soil depth. There was also high correlation between the area and length of the roots. The farmers of Favo de Mel are coming from unsuccessful settlements, and the desistance index has been relatively low, so corroborating the importance of the environment on man's permanence in field.
7

Aplicação de turfa na recuperação de solos degradados pela mineração de areia. / Environmental recuperation of sand mining disturbed soils by peat utilization.

José Guilherme Franchi 21 August 2000 (has links)
A recuperação ambiental de áreas exploradas pela mineração de areia na região do Vale do Paraíba, Estado de São Paulo, constitui anseio popular, obrigação constitucional e fator de diferenciação dentro da mais moderna visão empresarial. Este trabalho estuda a aplicação de turfa como um melhorador de solos na etapa final do processo de recuperação destas áreas: o restabelecimento da vegetação nativa. O interesse surgiu da experiência de trabalho do autor com pesquisa mineral e tecnológica desta substância, além da observação e acompanhamento de alguns projetos de revegetação nestas áreas, tidas como ambientalmente sensíveis e onde os solos apresentam-se, via de regra, improdutivos; sua utilização representou, nestes casos, a diferença entre o sucesso e a necessidade de replantio. Apresenta-se uma revisão bibliográfica sobre turfa e suas propriedades agronômicas, bem como acerca da utilização de matéria orgânica na revegetação de áreas degradadas. O estudo constituiu um comparativo entre resultados de ensaios efetuados em amostras de solo provenientes de área abandonada pela mineração de areia, homogeneizadas em laboratório em seu estado original (branco), de um lado, e com adição de turfa em diferentes proporções, de outro, visando aferir se alguma delas poderia adequar-se mais satisfatoriamente à melhoria das condições gerais do solo em questão. Foram analisadas variações em propriedades químicas e físicas como retenção de cátions, efeito tampão, densidade aparente, condutividade hidráulica e porosidade. Abre-se a possibilidade de os resultados deste projeto não se limitarem apenas à Indústria Mineral mas estenderem-se a outros setores onde haja a necessidade de recuperação de solos, fornecendo subsídios a eventuais modificações no manejo de solos agricultáveis, com perspectivas de geração de economia de recursos em irrigação, fertilizantes e defensivos agrícolas. / The environmental recuperation of areas explored by sand mining in the Vale do Paraíba region, in the State of São Paulo, is a popular aspiration, a constitutional obligation and constitutes a differentiating factor in the visions of modern enterprise. This work studies the utilization of peat as a soil conditioner in the final stage of the recuperation process for these areas: the revival of indigenous vegetation. This idea arose from the author's experience in technological and mineral research into peat, coupled with the observation and monitoring of these environmentally sensitive areas, whose soils were, from an agricultural stance, generally unproductive. The utilization of peat, in these cases, represented the difference between success and the necessity for a replantation process. This study presents a review of the agronomic properties of peat as well as the application of organic matter in the revegetation of damaged land. It is a comparative study between laboratory assay results from soil samples in their original state, and those where the soil has variable peat contents, seeking to ascertain which, if any, results in better general conditions for that particular soil. Both physical and chemical properties were analyzed, with an emphasis on cation exchange capacity, buffering, bulk density, hydraulic conductivity and porosity. There is a possibility that the results of this project can extended beyond the Mineral Industry to other sectors, where there are needs for soil recuperation, leading to cost savings for irrigation, fertilizers and agrotoxic compounds in food production areas.
8

Área de Preservação Permanente em processo de revegetação com espécies arbóreas e adubos verdes / Permanent Preservation Area in revegetation with tree species and green manures

Ferreira, Evaldo de Melo 02 February 2015 (has links)
Submitted by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2015-10-28T20:03:32Z No. of bitstreams: 2 Dissertação - Evaldo de Melo Ferreira - 2015.pdf: 2077098 bytes, checksum: c520c1e3dd60261ddf1223135a5181be (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Approved for entry into archive by Erika Demachki (erikademachki@gmail.com) on 2015-10-28T20:04:53Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Dissertação - Evaldo de Melo Ferreira - 2015.pdf: 2077098 bytes, checksum: c520c1e3dd60261ddf1223135a5181be (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) / Made available in DSpace on 2015-10-28T20:04:53Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Dissertação - Evaldo de Melo Ferreira - 2015.pdf: 2077098 bytes, checksum: c520c1e3dd60261ddf1223135a5181be (MD5) license_rdf: 23148 bytes, checksum: 9da0b6dfac957114c6a7714714b86306 (MD5) Previous issue date: 2015-02-02 / This work was carried out Agronomy School of the Federal University of Goiás, where there is a dam that has its water used for the purpose of industrial supply, human and also for the creation of exotic fish, not belonging to the Cerrado fauna. In 2011 the revegetation was initiated with native tree species, among these: baru (Dipteryx alata), pequi (Caryocar brasiliense), mutamba (Guazuma ulmifolia), murici (Byrsonima crassifólia), nóde- porco (Physocalymma scaberrimum), and apeiba (Apeiba albiflora). Before the land was occupied with the cultivation of vegetables, annual crops and forages. In association with some tree species were used green manures, which among other things promote soil unpacking and nutrient cycling through the roots. The main objective of this study was to diagnose the situation of the study area, including water body that is fueled by Córrego Samambaia. Measurements were made of height and diameter of tree species for twelve months. In addition there collecting dam water samples where analyzed parameters pH, conductivity, total P and heavy metals. In July of 2014 and December of that year, analyzes were made of turbidity, color, biochemical oxygen demand (BOD) and dissolved oxygen (DO). The parameters were evaluated according to the recommendations in the Standard Methods For Examination of Water & Wastewater (APHA, 2012) and these were performed in the Soil Analysis Laboratory, Substrate and Plant Nutrition (Lassnut) in the Agronomy School, and the use of Sanitation Laboratory of the School of Civil Engineering, both from the Federal University of Goiás. It also carried out physico-chemical analysis of soil. These were performed at Lassnut and also at the Soil Physics Laboratory EA-UFG. Monitoring carried out in September 2013 to August 2014, some plants had good response in relation to the use of green manures, but others had high mortality during the study, as the case of the pequi. The competition between alien and native was reduced, which increased overall survival. Elements such as Mn showed no significant difference in all treatments during evaluation’s period. The replacement of leguminous plants where there has been death is one of the alternatives to reduce compression levels. Macro and micro pores values were similar, but for texture area showed differences. For penetration resistance tests (PR) made in an area with green manure and one without legumes species, the largest PR values were found in the area without green manure. The water body receives the discharge of sewage illegally occupied homes. Parameters such as electric conductivity, were stable during the twelve months of study. The results for DO and BOD are outside the recommended by CONAMA’s determination, Nº 357. / O presente trabalho foi realizado na Escola de Agronomia da Universidade Federal de Goiás, onde existe uma represa cuja água utilizada para fins de abastecimento industrial, humano e também para a criação de peixes exóticos, não pertencentes a fauna do Cerrado. Em 2011 foi iniciado um processo de revegetação da área com espécies arbóreas nativas, entre essas: baru (Dipteryx alata), pequi (Caryocar brasiliense), mutamba (Guazuma ulmifolia), murici (Byrsonima crassifólia), nó-de-porco (Physocalymma scaberrimum) e apeiba (Apeiba albiflora). Antes o solo era ocupado com o cultivo de hortaliças, culturas anuais e forrageiras. Em consórcio com algumas espécies arbóreas foram utilizados adubos verde, que entre outros benefícios promovem a descompactação do solo e ciclagem de nutrientes por meio das raízes. O objetivo principal do presente trabalho foi diagnosticar a situação da área em estudo, incluindo o corpo hídrico que é abastecido pelo Córrego Samambaia. Foram realizadas medições de altura e diâmetro das espécies arbóreas, durante doze meses. Além disso ocorreram coletas de amostras da água da represa, onde analisou-se os parâmetros pH, condutividade, P total e metais pesados. Nos meses de julho de 2014 e dezembro do mesmo ano, foram realizadas análises de turbidez, cor, demanda bioquímica de oxigênio (DBO) e oxigênio dissolvido (OD). Os parâmetros foram avaliados de acordo com o preconizado no Standard Methods For Examination of Water & Wastewater (APHA, 2012) e foram realizadas no Laboratório de Análises de Solos, Substrato e Nutrição de Plantas (Lassnut) na Escola de Agronomia (EA), além do uso do Laboratório de Saneamento da Escola de Engenharia Civil, ambos pertencentes à Universidade Federal de Goiás. Foram também realizadas análises físico-químicas do solo. Essas foram realizadas no Lassnut e também no Laboratório de Física do Solo da EA-UFG. No monitoramento realizado de setembro de 2013 à agosto de 2014, algumas plantas tiveram boa resposta em relação ao uso dos adubos verdes, porém outras tiveram alta mortandade durante o estudo, como foi o caso do pequi. A competição entre espécies exóticas e as nativas foi reduzida, o que aumentou em geral a sobrevivência. Elementos tais como Mn não apresentaram diferença significativa em todos os tratamentos nos períodos de avaliação. A reposição das espécies leguminosas onde houve morte de plantas é uma das alternativas para a redução dos níveis de compactação. Os valores de macro e micro poros foram parecidos, porém para textura a área apresentou diferenças. Para os testes de resistência a penetração (RP) feitos em área com adubo verde e outra sem as espécies leguminosas, os maiores valores de RP foram encontrados na área sem adubos verdes. O corpo hídrico recebe o despejo de esgotos de residências ocupadas irregularmente. Parâmetros tais como condutividade elétrica da água, apresentaram-se estáveis durante os 12 meses de estudo. Os resultados para OD e DBO estão fora do preconizado pela resolução de Nº 357 do Conama.
9

Utilização de espécies vegetais na recuperação de solo sob área degradada Manaus-AM / Use of plant species in recovery under ground area degraded Manaus-AM

Aquino, Raimundo Nonato de Abreu 21 December 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2015-04-11T13:57:28Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Dissertacao RAIMUNDO NONATO.pdf: 4660213 bytes, checksum: 1ce3afb53ec4693924877583465af3a9 (MD5) Previous issue date: 2011-12-21 / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado do Amazonas / In the Amazon region, a major part of the forest have been overthrow for different uses, such as the use of wood to confection of furniture , to create new roads, build cities, pasture and other uses. Those actions made the soil suffers the direct actions of many tips of process among of these are the abusive wear of the soil, which causes impacts, that can be irreversible furthermore, the soil of those regions are susceptible to erosive process when there is the takeover of the vegetation and depending of the local geomorphology the degradation happens faster, especially when the steepness of the slope is long. Therefore, the initial success in the recovery of a degraded ecosystem depends of the management to be executed in the area and the species to be used. Knowing this, the re-establishment of the ecological process and eventually the full recovery, reducing the erosive process. This study comprehends a evaluation among several vegetable species, with interventions and management tactic to improve the physic-chemistry propriety of the soil and evaluate the growth behavior of the vegetable species in the area. This experiment was realized between the months of January/2010 to April/2011, in the area belonged to Zone SuperintendenceofManaus (SUFRAMA) localized in the neighbor Vila Buriti, south zone of Manaus, AM. The main goal of this project was to evaluate the development and the efficiency of five vegetable species: Ingá-de-metro (Ingá Edulis), Goiaba de anta (Bellucia grossularioide) Guaraná (Paullinia cupana) Cupuaçu (Theobroma grandiflorum) e a Leucena (Leucaena leucocephala). The secondary goals were: evaluate the alterations in the physics variables (particle size, bulk density,true density, total porosity, macro and micro penetration resistance) and chemical(concentration ofmacroand micronutrients, pH, H 2 O) in the soil; evaluate the water infiltration capacity in soil in the plots of the experiment; monitor the growth of the species and evaluate the quantity and the stock of nutrients inserted in the plots with secondary vegetationchopped(minced poultry) (C, N, K, P, Ca, Mg, Mn, Fe).. Initially, before the plantation of the species, were collected some samples to realize the chemistry and physics analyze, at 20 cm of depth in each plot. With this done, were incorporated on the soil of the plots 1,3,5,7 and 9, 50 kg of minced 11 poultry, every 4 months for the period of 1 year and in the plots 2,4,6,8 and 10, any kind of material were inserted (control plots). After the installation (30 days after) were realized the allometric measures (diameter10 cmof soil,height andcup size). Infiltration and resilience tests were done. After the collect of data in the period of 1 year, then observed that the plots 5 and 6 and 9 and 10, inga and leucena, respectively, had the best development, the species goiaba de anta, cupuaçu, e guarana did not resist in those conditions. The minced poultry shown a positive effect, collaborating to the improve of the soil fertility, the survive of some species and the natural regeneration, enabling a better capacity to make its own functions. The results allows accomplish that the initial success in the recovery of a degraded soil for erosive process depends of the management practices realizes in the site and the use of species with a fast growth and with that, can give a coverage to the soil. Thus, the species inga and leucena are indicated to degraded environmental such as minced poultry. / Na região amazônica uma imensidão de floresta vem sendo derrubada para diversos tipos de uso, como a utilização da madeira para confecção de móveis, para abertura de estradas, construção de cidades, para pastagens, entre outras utilizações. Isso tem deixado os solos desta área ação direta de diversos tipos de processos, entre estes o desgaste excessivo do solo, o que causa impactos, muitas vezes, irreversíveis. Além disso, o solo desta região é susceptível aos processos erosivos quando da retirada da cobertura vegetal e, dependendo da geomorfologia do local a degradação ocorre de forma acelerada, principalmente quando a declividade da encosta é longa. Sendo assim, o êxito inicial na recuperação de um ecossistema degradado, depende das práticas de manejo a serem executadas na área e o tipo de espécie a ser utilizada. Desta forma, pode-se iniciar o restabelecimento dos processos ecológicos e, consequentemente, diminuírem e até cessam o processo erosivo que se encontra na área geomorfológica. Este estudo compreende avaliação de várias espécies vegetais, com intervenções e técnicas de manejo para melhoramento das propriedades físico-químicas do solo e avaliar o comportamento do crescimento da vegetação sob esta área. O experimento foi conduzido entre os meses de janeiro/2010 a abril/2011, na área pertencente à Superintendência da Zona de Manaus(SUFRAMA), localizada no bairro Vila Buriti, zona Sul de Manaus, AM. O objetivo geral do trabalho foi avaliar o desenvolvimento e eficiência de cinco espécies vegetais: Ingá-de-metro (Ingá Edulis), Goiaba de anta (Bellucia grossularioide) Guaraná (Paullinia cupana) Cupuaçu (Theobroma grandiflorum) e a Leucena (Leucaena leucocephala). Os objetivos específicos foram: avaliar as alterações nas variáveis físicas (granulometria, densidade aparente, densidade real, porosidade total, macro e microporosidade resistência à penetração) e químicas (concentração de macro e micronutrientes, pH, H2O) do solo; avaliar a capacidade de infiltração de água no solo nas parcelas dos experimentos; monitorar o crescimento das espécies estudadas e avaliar o teor e estoque de nutrientes inserido nas parcelas com vegetação secundária picada (capoeira picada) (C, N, K, P, Ca, Mg, Mn, Fe). Para tanto, antes do plantio das espécies nas parcelas coletou- 9 se amostras para análise química e física a 20 cm de profundidade nas parcelas. Feito isso, foi incorporado ao solo das parcelas 1, 3, 5 7 e 9, 50 kg de biomassa vegetal (capoeira picada) a cada 4 meses pelo período de 1 ano e nas parcelas 2, 4, 6, 8 e 10, nenhum tipo de material foi inserido nestas parcelas (parcela controle). Após a instalação (30 dias após) foram realizadas às medidas alométricas (diâmetro a 10 cm do solo, altura e tamanho de copa). Foram realizados testes de infiltração e de resistência à penetração. Após a coleta de todos os dados no período de um ano, observou-se que as parcelas 5 e 6 e 9e 10, ingá e leucena, respectivamente, foram as que tiveram melhor desempenho (altura, diâmetro e tamanho de copa), as espécies goiaba de anta, cupuaçu e guaraná não conseguiram resistir às condições ambientais. A biomassa vegetal (capoeira picada) teve efeito significativo (quando comparada as parcelas controles) contribuíram para a melhoria da fertilidade do solo, da sobrevivência de algumas espécies e na regeneração natural, proporcionando maior capacidade para exercer as funções. Os resultados permitiram concluir que o êxito inicial na recuperação de um solo degradado por processos erosivos depende das práticas de manejo efetuadas no sítio e do uso de espécies que tenham um crescimento rápido e com isso, possam dar maior cobertura ao solo exposto e favorecendo condições ideais. Portanto, tanto a ingá quanto a leucena são espécies vegetais indicadas para ambientes degradados, assim como a capoeira picada.
10

Selección de técnicas de restauración en desmontes de infraestructuras viarias

Morera Escrich, José Luis 10 March 2016 (has links)
[EN] Biodiversity is our natural capital, delivering ecosystem services that underpin our economy. This makes biodiversity degradation one of the most critical global environmental threats. 'Our life insurance, our natural capital: an European Union biodiversity strategy to 2020' was established by the European Commission in May 2011 for reversing biodiversity loss and speeding up the EU's transition towards a resource efficient and green economy. So, the problem of landscape degradation and ecosystems fragmentation is one of the greatest threats for biodiversity. Thus, European Commission has decided that it is necessary to restore at least 15 per cent of degraded ecosystems before year 2020. The problem shown above can be addressed on different scales, but it is also necessary to study the restoration on small scale, under the action 6b of EU Biodiversity Strategy to 2020. This research work has focused on implementing environmental criteria in decision making during roadway project assessment to restore large cut slopes generated by existing infrastructures. This paper presents an expert system, combining the Analytical Hierarchy Process (AHP) with the Delphi method and the VIKOR technique, capable of dealing with environmental criteria together with traditional technical and economical criteria. Taking this methods, it will be shown the importance of security and environmental factors, usually infraconsidered, and as well the major suitability of one of the technologies of restoration, cut and cover tunnels, on the other proposed alternatives. / [ES] La diversidad biológica es nuestro capital natural, y es de ello de donde viene la mayor parte de cuanto sostiene nuestras economías. Esto hace que su degradación, es decir, la pérdida de tal diversidad biológica, sea una de las amenazas ambientales globales más críticas de cuantas existen hoy día. Así pues, el problema de la degradación y fragmentación de ecosistemas es uno de los mayores riesgos para aquélla. 'Nuestro seguro de vida, nuestro capital natural: una estrategia de diversidad biológica de la Unión Europea hasta 2020' fue establecida por la Comisión Europea en mayo de 2011, y posteriormente refrendada por el Parlamento Europeo en 2012, para invertir la pérdida de diversidad biológica y acelerar la transición de la Unión Europea hacia una economía sostenible. En base a lo dicho, y como así se recoge en el documento citado, la Unión Europea, a través de la Comisión y el Parlamento, ha decidido que es necesario restaurar al menos el 15 por ciento de los ecosistemas degradados antes del año 2020. El problema puede ser tratado a diferente escala, siendo habitual un enfoque del mismo a gran escala durante las etapas de planificación más iniciales. Pero es también necesario estudiar la restauración a pequeña escala, como así, por ejemplo, se desprende de la acción 6b de Estrategia de Diversidad Biológica de la Unión Europea hasta 2020. Y es a esa escala donde pone el enfoque la presente tesis, fijándose en la problemática asociada a la restauración de grandes desmontes de infraestructuras viarias existentes y, en especial, de carreteras. Es así que se ha planteado, de un lado, encontrar el peso más adecuado para los criterios manejados en la selección de alternativas de restauración. De otro, jerarquizar las opciones de restauración para un caso abierto, esto es, para aquellas ocasiones en las que no haya un criterio muy prevalente sobre el resto que, de forma natural, decante la selección. Esta tesis presenta un sistema de ayuda a la decisión, fruto de la combinación de varias metodologías como son el método de expertos Delphi, y los métodos multicriterio AHP y VIKOR. El sistema creado es capaz de combinar criterios ambientales y territoriales con otros tradicionalmente más usados, como son los técnicos y económicos. / [CAT] La diversitat biològica és el nostre capital natural, i és d'açò d'on ve quant sosté les nostres economies. Açò fa que la seua degradació, açò és, la pèrdua de diversitat biològica, siga una de les amenaces ambientals globals més crítiques de quantes existeixen hui dia. Així doncs, el problema de la degradació de paisatge (en tant es degraden els seus components ambientals) i la fragmentació d'ecosistemes, és ú dels majors riscos per a la citada diversitat biològica. 'La nostra assegurança de vida, el nostre capital natural: una estratègia de diversitat biològica de la Unió Europea fins a 2020' va ser establida per la Comissió Europea al maig de 2011, i posteriorment confirmada pel Parlament Europeu en 2012, per a invertir la pèrdua de diversitat biològica i accelerar la transició de la Unió Europea cap a una economia sostenible i verda. Sobre la base del que s'ha dit, i com així s'arreplega en el document citat, la Unió Europea, a través dels seus organismes fonamentals com són la Comissió i el Parlament, ha decidit que és necessari restaurar al menys el 15 per cent d'ecosistemes degradats abans de l'any 2020. El problema pot ser tractat a diferent escala, sent habitual un enfocament del mateix a gran escala, durant les etapes de decisió més inicials. Però és també necessari estudiar la restauració a xicoteta escala, com així, per exemple, es destil¿la de l'acció 6b d'Estratègia de Diversitat Biològica de la Unió Europea fins a 2020. I és en eixa escala on posa l'enfocament el present treball de recerca, fixant-se en la problemàtica associada a la restauració de grans desmuntes d'infraestructures viàries existents i, especialment, de carreteres. És així que s'ha plantejat, d'un costat, trobar el pes més adequat per als criteris que entren en joc a l'hora de seleccionar les alternatives de restauració de tals desmuntes. D'un altre, jerarquitzar les opcions de restauració per a un cas general, açò és, per a aquelles ocasions en les quals no hi haja un criteri molt prevalent sobre la resta que, de forma natural, decante la selecció. Aquest treball presenta un sistema d'ajuda a la decisió, fruit de la combinació del mètode d'experts Delphi i AHP amb VIKOR. El sistema creat és capaç de combinar criteris ambientals i territorials amb uns altres tradicionalment més usats, com són els tècnics i econòmics. / Morera Escrich, JL. (2016). Selección de técnicas de restauración en desmontes de infraestructuras viarias [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61635 / TESIS

Page generated in 0.0975 seconds