• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 9
  • 5
  • 1
  • Tagged with
  • 15
  • 7
  • 5
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

A Utilização da Geologia na Identificação dos Hábitats mais adequados para o Estabelecimento de Áreas Marinhas Protegidas na Costa do Dendê, Bahia, Brasil.

Nunes, Alina Sá 04 1900 (has links)
Submitted by Everaldo Pereira (pereira.evera@gmail.com) on 2017-04-20T12:52:40Z No. of bitstreams: 1 TESE_DOUTORADO_ALINA.pdf: 2900649 bytes, checksum: 591788370f1a1b0a746c779627d228b7 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-04-20T12:52:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1 TESE_DOUTORADO_ALINA.pdf: 2900649 bytes, checksum: 591788370f1a1b0a746c779627d228b7 (MD5) / Diante da indiscutível degradação dos hábitats marinhos, cada dia mais é consenso de que manutenção da diversidade biológica marinha depende de uma ação integrada, onde o ambiente e organismos sejam protegidos. O estabelecimento de Áreas Marinhas Protegidas parece ser uma das alternativas mais eficientes de conservação, e em especial para a manutenção e reabilitação dos estoques pesqueiros. Entretanto, a eficiência das AMPs, está diretamente relacionada com a escolha adequada, do ponto de vista geográfico-ecológico da área a ser protegida. O presente trabalho teve como objetivo principal identificar e compreender os aspectos geológicos que controlam a ocorrência das espécies de peixes de plataforma continental, que vivem associados com fundos consolidados. As áreas de pesca tradicionalmente utilizadas na região da costa do dendê foram utilizadas como referencial para estimativas dos parâmetros polulacionais das regiões da plataforma continental mais importantes do ponto de vista ecológicos e passíveis de serem consideradas locais adequados para o estabelecimento das AMP’s. A metodologia utilizada neste trabalho incluiu: (i) localização com GPS das principais áreas de pesca da costa do dendê; (ii) análise de 13 Perfis topográficos realizados com perfilador de sub-superfície; (iii) coleta de 30 amostras de sedimento superficial do fundo (iv) coleta de 30 amostras de macrobentos (v) análise de dados referentes a 57 desembarques amostrados no município de Valença. Entre os principais resultados ficou evidenciado que: (i) a fisiografia da plataforma continental em sua porção mais externa e região de quebra é o fator determinante para a utilização destas áreas pelas espécies de peixes explorados na região; (ii) nas estações de amostragem o cascalho e areia de origem biodedrítica predominaram como principais tipos texturais e composicionais; (iii) a textura do sedimento superficial parece ser o principal fator de controle das comunidades bentônicas; (iv) a predominância de algas coralinas na composição do sedimento indica que os microhabitats proporcionados pelos seus “talos” influenciam positivamente a grande diversidade apresentadas pelas comunidades macrobentônicas. A região externa da plataforma e início do talude onde ocorreu uma topografia acidentada associada com cascalho e areia biodedrítica, foram as regiões que apresentaram as características ambientais mais adequadas para as espécies demersais que dominam as capturas na costa do dendê e, portanto, mais adequadas para o estabelecimento de Áreas Marinhas Protegidas. / Abstract - Nowadays there is a consensus that in order to maintain the biologic diversity, an integrated action in which the environment and organisms are protected is needed. The creation of marine protected areas seems to be an efficient alternative to preserve biological diversity and maitain and rehabilitate fish stocks. The efficiency of MPA’s is directly related to an adequate identification, from a physigraphic and ecological point of view of the area to be protected. This reserch had as its major goal the identification and understanding of the geological aspects that control the distribution of fish species inhabiting the continental sheld hard bottoms of the Dende coast. Traditional fishing areas of the Dende coast (State of Bahia) were used to identify the most important geological features to be considered in the identification of places for creation of MPA’s. The methodology used included: (i) GPS fixing of the most important fishing areas of the Dende coast, (ii) analysis of bathymetric profiles, (iii) collection of sediment and macrozoobenthos samples, (iv) analysis of fishlanding statistics. Main results show that: (i) the physiography of the outer shelf/upper slope is a determinant factor controlling the distribution of the fish species commertially exploited in the region, (ii) the surface sediment at traditional fishing areas are made up of sands and gravels of biogenic origin, (iii) the texture of surface sediments exerts an important control in the distribution of macrozoobentos, (iv) the dominance of coralline algae fragments in the surface sediments indicates that the micro-habitat created by these fragments positively influence the diversity of the macrozoobentos communities. The outer shelf/upper slope with their diverse topography, in association with biogenic gravels and sands were found to be the regions presenting the most favorable conditions for the demersal fish species that dominate the captures at the Dende coast, and therefore are the most adequate areas for creation of MPA’s.
2

Taxonomia e biogeografia de aranhas cavernícolas da infraordem Mygalomorphae /

Rossi, Giullia de Freitas. January 2019 (has links)
Orientador: José Paulo Leite Guadanucci / Resumo: As cavernas são espaços naturais em rochas que permitem o acesso humano ao meio subterrâneo. Elas são tradicionalmente divididas em três zonas; entrada, penumbra e afótica, está é caracterizada pela ausência completa de luz. Os animais subterrâneos podem ser classificados em: troglóbios, troglófilos e trogloxenos. Existem mais de 48.000 espécies de aranhas, sendo animais frequentes em cavernas de todo mundo. Na Ordem Araneae, a infraorfem Mygalomorphae possui um conhecimento incipiente sobre sua presença em cavernas e, diante disso, os objetivos desse trabalho são: elaborar uma lista de espécies por famílias de aranhas Mygalomorphae encontradas em cavernas; mapear a distribuição geográfica; desenvolver chaves de identificações até nível de gênero de aranhas Mygalomorphae encontrados em cavernas; verificar se fatores, como o tipo de bioma, litologia, altitude, precipitação e temperatura podem explicar a composição de espécies de aranhas Mygalomorphae, distribuídas em diferentes comunidades espalhadas pelo Brasil. Foi examinado o material de 264 cavidades subterrâneas, em 58 municípios de dez estados mais Distrito Federal, totalizando 29 machos adultos, 162 fêmeas adultas e 177 jovens. Foram 68 espécies pertencentes a nove famílias. Todas as famílias identificadas no presente trabalho já possuem registros em cavidades. As aranhas Mygalomorphae possuem todo o potencial para serem troglófilas. Elas são animais noturnos, generalistas e predadores, que utilizam quimio e mecanorrece... (Resumo completo, clicar acesso eletrônico abaixo) / Abstract: Caves are natural voids in rocks that allow human access to the underground environment. They are traditionally divided into three zones; the entrance, twilight and aphotic zones. In the aphotic zone, total darkness predominates. Subterranean animals can be classified into: troglobites, troglophiles, and trogloxenes. There are more than 48.000 species of spiders and they are very common animals worldwide. In the Order Araneae, the Mygalomorphae infraorder has an incipient knowledge of its presence in caves. In view of this, the objectives of this study are: to elaborate a list of species by families of Mygalomorphae found in caves; to map the geographic distribution; develop identification keys to the level of genus of Mygalomorphae spiders found in caves; to verify if factors such as biome, lithology, altitude, precipitation and temperature can explain the composition of species of Mygalomorphae spiders, distributed in different communities in Brazil. Material from 264 underground cavities was examined, from 58 municipalities in ten states and the Distrito Federal, totalizing 29 adult males, 162 adult females and 177 juveniles. There were 68 species belonging to nine families. All families identified in the present study already had records in cavities. Mygalomorphae spiders are potential troglophiles animals. They are nocturnal, generalists and predators, who often use chemo and mechanoreceptors in search of partners and food. Thus, if there is no food scarcity, these anima... (Complete abstract click electronic access below) / Mestre
3

Bases para aplicação de índices biológicos no biomonitoramento de ambientes lóticos - comunidade bentônica / Bases for Biological Index use in lotic Environment Biomonitoring - Benthic Community

Watanabe, Helena Mitiko 18 September 2007 (has links)
A utilização da comunidade bentônica em biomonitoramento, como indicadora da qualidade de ambientes aquáticos, encontra-se atualmente bem estabelecida. Das duas abordagens sugeridas pelo Protocolo de Avaliação Rápida da USEPA, a que utiliza um único meso-hábitat mostra-se ideal para o biomonitoramento sendo, portanto, necessário estabelecer qual meso-hábitat utilizar. Este trabalho pretende avaliar a sensibilidade e adequabilidade de diferentes meso-hábitat ribeirinhos em biomonitoramento. Foram estabelecidos oito pontos de amostragem, localizados nos rios Atibainha, Cachoeira e Atibaia, na Bacia Hidrográfica do Rio Piracicaba, São Paulo. Amostras foram coletadas na estação chuvosa (março), para análise de variáveis ambientais (água e sedimento) e biótica (macroinvertebrados bentônicos). Os organismos da comunidade bentônica foram identificados ao nível de família para os principais taxa. Os dados ambientais e bióticos foram submetidos à análise de agrupamento e ordenação, e para o diagnóstico da qualidade do ambiente aquático, índices individualizados e abordagem multimétrica foram utilizados. Tanto as variáveis ambientais quanto a biótica separaram nitidamente regiões de alto (3ª e 4ª ordens) e baixo gradiente (5ª e 6ª ordens). Dos meso-hábitats analisados por meio da comunidade bentônica, apenas canal e margem deposicional mostraram-se promissores e destes, margem deposicional mostrou-se o mais adequado para biomonitoramento, tanto por discernir o gradiente de poluição existente quanto por possibilitar a avaliação integrada de variáveis bióticas, químicas e toxicológicas, o que minimizaria esforços com acréscimo de informações. / The use of benthic communities in biomonitoring, as indicator of aquatic environmental quality is currently well established. Considering the two approaches suggested by Rapid Assessment Protocol of US-EPA, the single mesohabitat approach is ideal for the practical purposes of biomonitoring, being hence necessary to establish which meso-habitat to use. This paper aims to evaluate the sensitivity and suitability of different river meso-habitats for biomonitoring. Eight sampling sites were established along Atibainha, Cachoeira and Atibaia Rivers, in Piracicaba River basin, São Paulo State, Brazil. Sampling were carried out in rainy season (March) to evaluate environmental (water and sediment) and biotic (benthic macroinvertebrates) parameters. The major benthic taxa were identified to family level.. Environmental and biotic data were submitted to cluster and ordination analysis, and for the quality of aquatic environment diagnosis, individualized index and multimetrics approach were used. Both environmental and biotic parameters distinctly discriminated upper (3rd and 4th orders) from lower (5th and 6th orders) gradient regions. Among the meso-habitats analyzed by mean of the benthic community, only channel and depositional bank were promising and of the two, deposicional bank proved to be the most adequate for biomonitoring, both for discerning pollution gradient and for enabling an integrated assessment of biotic, chemical and toxicological parameters, minimizing efforts and adding information
4

Hábitats y grupos funcionales alimentarios de los macroinvertebrados bentónicos en la costa bonaerense del Río de la Plata: relación con la contaminación

Ambrosio, Eugenia Soledad 12 March 2014 (has links)
La calidad ecológica de los ecosistemas está determinada por la interacción de dos ejes principales: la calidad del hábitat, estimada a partir del análisis de los hábitats funcionales y la calidad del agua, estimada a partir del grado de contaminación (características físico-químicas). Esta interacción determina la calidad biótica del sistema, de manera que la estructura y función de los ensambles de macroinvertebrados varían según la intensidad de cada uno de los factores que intervienen. El objetivo general de este trabajo de Tesis ha sido evaluar la importancia de los hábitats funcionales que proporciona el sector costero bonaerense del Río de la Plata para el establecimiento y persistencia de las poblaciones de macroinvertebrados bentónicos. Para este fin se utilizaron descriptores estructurales y funcionales del complejo bentónico, y se consideraron ambientes sometidos a diversos tipos de disturbio antropogénico. Se ha pretendido así, contribuir al estudio de la integridad biótica, para el diagnóstico y monitoreo de la calidad del agua y del hábitat del sector mencionado. Este estudio fue realizado en el sector intermareal de agua dulce del Río de la Plata. Se seleccionaron cuatro sitios de muestreo distribuidos a lo largo de 70 km de costa aproximadamente. Bernal (BE), ubicado en una zona altamente urbanizada, con intensa actividad industrial y descargas de efluentes domiciliarios. Berazategui (BZ) se localiza en una zona suburbana, con actividad industrial moderada, y recibe los desechos de la cloaca máxima de Berazategui que abastece a más de 12 millones de habitantes. Punta Lara (PL) se localiza en una zona predominantemente rural, donde se practican principalmente la ganadería extensiva y actividades recreativas, pero puede verse afectada por agua de “mala calidad” proveniente de zonas aledañas. Balandra (BAL) se ubica en una zona rural, con baja influencia antropogénica y un elevado grado de naturalidad costera. En cada sitio se consideraron dos hábitats funcionales potenciales: “sedimento libre de vegetación” y “sedimento asociado al junco Schoenoplectus californicus”, los cuales fueron visitados en distintas estaciones del año, y en situación de marea baja. En cada fecha de muestreo se extrajeron en ambos hábitats muestras bentónicas destinadas al análisis de los macroinvertebrados (por triplicado). Asimismo, se extrajeron muestras de sedimento para el análisis de la granulometría y de la materia orgánica (MO total, MOPG y MOPF). El sustrato fue clasificado como grava (> 500 μm), arena (62,5-500 μm), limo (3,9-62,5 μm) y arcilla (< 3.9 μm). Se midieron in situ diversos parámetros físico-químicos del agua (pH, conductividad, turbidez, oxígeno disuelto y temperatura), y se tomaron por triplicado muestras de agua destinadas al análisis del contenido de nutrientes (NH4+, NO2-, NO3- y PO4-3) y demandas de oxígeno (DBO5 y DQO). Los invertebrados fueron identificados con el máximo nivel de resolución posible y clasificados según distintos aspectos (sensibilidad/tolerancia, modo de vida), utilizando para ello bibliografía específica. Se calcularon parámetros estructurales de la biota (riqueza de taxa, diversidad de Shannon-Wiener y equitabilidad). Para la asignación de grupos funcionales alimentarios (GFAs), se analizó la primera porción del tubo digestivo de los macroinvertebrados más representativos en los sitios de estudio: Hyalella curvispina y Corbicula fluminea. Los ítems consumidos fueron clasificados en detrito, restos vegetales/algas filamentosas, diatomeas, restos animales, euglenofitas/protozoos y material mineral. Ambas especies fueron ubicadas en el GFA correspondiente, según el ítem dominante (> 60%). A partir de los datos de los contenidos digestivos se analizaron las estrategias alimentarias de las especies referidas (Amundsen et al., 1996). Para complementar el estudio de los contenidos digestivos se analizó el contenido de C, N, P e isótopos estables (δ13C y δ15N). Los invertebrados bentónicos cuyos contenidos digestivos no fueron analizados, se asignaron a GFAs de acuerdo a clasificaciones previamente establecidas (fragmentadores, colectores-recolectores, colectores-filtradores, raspadores y predadores). Para explorar los principales gradientes ambientales dentro del área estudiada se realizó un Análisis de Componentes Principales (PCA). Con la finalidad de conocer si existieron diferencias significativas en diferentes descriptores bióticos y abióticos se llevaron a cabo ANOVAs y MANOVAs, y en todos los casos en que se hallaron diferencias se realizaron tests a posteriori. Para establecer las relaciones entre los sitios, las principales variables abióticas y la composición de macroinvertebrados, se llevó a cabo un Análisis de Redundancia (RDA). La significación de los ejes obtenidos se evaluó mediante la Prueba de Monte Carlo. El análisis de los datos físico-químicos evidenció que los sitios PL y BAL se asociaron con altos valores de turbidez y mejores condiciones generales en la calidad del agua; mientras que los sitios BE y BZ se asociaron con alto contenido de materia orgánica, elevada conductividad, nutrientes y demandas de oxígeno. La comparación entre hábitats evidenció un predominio de la MOPG en el sedimento de las zonas vegetadas, mientras que en el sedimento libre de vegetación la MOPF fue dominante. De acuerdo al análisis granulométrico, el sedimento fue principalmente arenoso. Se identificaron 43 taxa de macroinvertebrados en el sedimento libre de vegetación y 91 taxa en el sedimento asociado a ella. A nivel de mesohábitat, la riqueza, diversidad y equitabilidad mostraron diferencias significativas, correspondiendo los mayores valores al sedimento de las zonas vegetadas. Los nematodes presentaron las mayores densidades en el sedimento libre de vegetación. Los oligoquetos Tubificinae alcanzaron mayores abundancias en BE y BZ, y en el sedimento asociado a la vegetación. Los moluscos y crustáceos fueron más abundantes en PL y BAL, especialmente en el sedimento de las zonas vegetadas. Los organismos tolerantes y muy tolerantes dominaron en todo el sector estudiado, mientras que los sensibles sólo se registraron en los sitios poco perturbados. En relación a la diversidad funcional, los colectores-recolectores fueron dominantes; sin embargo, en las zonas vegetadas de los sitios menos perturbados éstos fueron reemplazados por los colectores-filtradores. En relación a los modos de vida, los organismos apoyados predominaron en el sedimento libre de vegetación, mientras que en el sedimento asociado a la misma predominaron las formas aferradas (PL y BAL). En relación a la interacción hábitat-biota, los dos primeros ejes del ordenamiento (RDA) permitieron definir las principales variables para la distribución y el establecimiento de los macroinvertebrados en el área estudiada. Los sitios altamente impactados se asociaron a elevados valores de MOPF, conductividad y DBO5 y altas densidades de oligoquetos, hirudíneos, tardígrados, nematodes y quironómidos. Los sitios poco impactados se asociaron con altos valores de turbidez y mayores densidades de organismos considerados “sensibles” (tricópteros, efemerópteros, hidrozoos y cumáceos). El análisis de los contenidos digestivos, reveló que el detrito fue el componente más abundante en la dieta de Corbicula fluminea y Hyalella curvispina, mientras que las diatomeas correspondieron al segundo ítem alimentario más consumido por ambas especies. Los diagramas de Amundsen permitieron concluir que la estrategia alimentaria utilizada por ambas correspondería a la categoría generalista. Finalmente, el análisis de la composición estequiométrica evidenció que las proporciones C:N y N:P fueron similares en todos los sitios de estudio para ambas especies, pero las proporciones C:P fueron superiores en los sitios más impactados para H. curvispina, y en los sitios menos perturbados en el caso de C. fluminea. Los resultados obtenidos en el presente estudio han permitido aceptar las hipótesis propuestas. Las características del hábitat y del agua determinarían los ensambles de macroinvertebrados en el sector costero de agua dulce del Río de la Plata. En este sentido, el análisis comparativo de los grupos funcionales alimentarios evidenció una respuesta de los organismos al efecto del impacto antropogénico, con reemplazo de formas filtradoras por consumidores de detrito en ambientes altamente poluídos. Esto sugeriría una simplificación de las tramas tróficas, favoreciendo la vía detrítica y una estrategia alimentaria de tipo generalista. Por otra parte, se destaca la importancia de algunos descriptores (número de taxa, diversidad, equitabilidad, GFAs, modos de vida, proporción de organismos sensibles, predominancia de determinados grupos taxonómicos, características físico-químicas). Estos descriptores estructurales y funcionales podrían incluirse entre los más confiables para contribuir a la evaluación de la calidad ecológica y la integridad biótica del área estudiada. Finalmente, el estudio de los contenidos digestivos reafirmó ser herramienta útil para la asignación de los macroinvertebrados a su GFA correspondiente. Sin embargo, se destaca la importancia de utilizar en forma complementaria otros métodos, tales como el estudio del comportamiento alimentario y el análisis de la composición isotópica y estequiométrica de los invertebrados y las potenciales fuentes de recurso disponibles en el ambiente. Los resultados de este estudio enfatizan la necesidad de dilucidar las interacciones que ocurren en la comunidad bentónica, con el fin de establecer la complejidad de las tramas tróficas en el sector costero de agua dulce del estuario del Río de la Plata.
5

Bases para aplicação de índices biológicos no biomonitoramento de ambientes lóticos - comunidade bentônica / Bases for Biological Index use in lotic Environment Biomonitoring - Benthic Community

Helena Mitiko Watanabe 18 September 2007 (has links)
A utilização da comunidade bentônica em biomonitoramento, como indicadora da qualidade de ambientes aquáticos, encontra-se atualmente bem estabelecida. Das duas abordagens sugeridas pelo Protocolo de Avaliação Rápida da USEPA, a que utiliza um único meso-hábitat mostra-se ideal para o biomonitoramento sendo, portanto, necessário estabelecer qual meso-hábitat utilizar. Este trabalho pretende avaliar a sensibilidade e adequabilidade de diferentes meso-hábitat ribeirinhos em biomonitoramento. Foram estabelecidos oito pontos de amostragem, localizados nos rios Atibainha, Cachoeira e Atibaia, na Bacia Hidrográfica do Rio Piracicaba, São Paulo. Amostras foram coletadas na estação chuvosa (março), para análise de variáveis ambientais (água e sedimento) e biótica (macroinvertebrados bentônicos). Os organismos da comunidade bentônica foram identificados ao nível de família para os principais taxa. Os dados ambientais e bióticos foram submetidos à análise de agrupamento e ordenação, e para o diagnóstico da qualidade do ambiente aquático, índices individualizados e abordagem multimétrica foram utilizados. Tanto as variáveis ambientais quanto a biótica separaram nitidamente regiões de alto (3ª e 4ª ordens) e baixo gradiente (5ª e 6ª ordens). Dos meso-hábitats analisados por meio da comunidade bentônica, apenas canal e margem deposicional mostraram-se promissores e destes, margem deposicional mostrou-se o mais adequado para biomonitoramento, tanto por discernir o gradiente de poluição existente quanto por possibilitar a avaliação integrada de variáveis bióticas, químicas e toxicológicas, o que minimizaria esforços com acréscimo de informações. / The use of benthic communities in biomonitoring, as indicator of aquatic environmental quality is currently well established. Considering the two approaches suggested by Rapid Assessment Protocol of US-EPA, the single mesohabitat approach is ideal for the practical purposes of biomonitoring, being hence necessary to establish which meso-habitat to use. This paper aims to evaluate the sensitivity and suitability of different river meso-habitats for biomonitoring. Eight sampling sites were established along Atibainha, Cachoeira and Atibaia Rivers, in Piracicaba River basin, São Paulo State, Brazil. Sampling were carried out in rainy season (March) to evaluate environmental (water and sediment) and biotic (benthic macroinvertebrates) parameters. The major benthic taxa were identified to family level.. Environmental and biotic data were submitted to cluster and ordination analysis, and for the quality of aquatic environment diagnosis, individualized index and multimetrics approach were used. Both environmental and biotic parameters distinctly discriminated upper (3rd and 4th orders) from lower (5th and 6th orders) gradient regions. Among the meso-habitats analyzed by mean of the benthic community, only channel and depositional bank were promising and of the two, deposicional bank proved to be the most adequate for biomonitoring, both for discerning pollution gradient and for enabling an integrated assessment of biotic, chemical and toxicological parameters, minimizing efforts and adding information
6

Espacialização dos campos nativos na escarpa devoniana do Parque Nacional dos Campos Gerais, PR

Dalazoana, Karine 08 February 2010 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-21T18:13:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Karine Dalazoana.pdf: 6220855 bytes, checksum: 0017548277dde01ea05c3897cffbb272 (MD5) Previous issue date: 2010-02-08 / Fundação Araucária de Apoio ao Desenvolvimento Científico e Tecnológico do Paraná / In the present, the ecosystems‟ fragmentation is considered one of the main causes of the biodiversity loss in natural environments. The remaining native grassland (Estepe Gramíneo-Lenhosa) in Parana State has been suffering hard human pressure, especially due to the expansion of activities as agriculture, animal production and forestation. The Campos Gerais National Park maintains an important portion of these natural grassland ecosystems relatively well conserved. Comprehending the functional organization of this landscape is fundamental for its management, in both ways, as in conservation as much as in restoring destroyed areas. Therefore, this study aims to characterize the special heterogeneity of the grassland matrix by the boundaries of the Campos Gerais National Park, to comprehend its spacial organization and its functional relations. Moreover, it has been made analysis of the landscape‟s composition and structure based on maps, describing the physical characteristics of the area, followed by floristic and vegetation structure researches. There were 481 fragments identified, 54.5% of the Devonian Scarp in the Park is by native grassland. There is a predominance of Stricto Sensu Grasslands (Dry Grasslands), followed by the Wet Grasslands besides the Rocky Grasslands. The floristic research showed high vegetal diversity, with many endemic, rare and endangered species. The sample sufficiency was fixed between 14 and 18 meters, depending on the environmental conditions of the fragment. The landscape appears to be low to moderate diverse, with an similarity distribution of fragments (E = 0.91), with a lack of dominance (DOM = 0.10). The shape indices and circularity and fractal dimension revealed fragments varying from isogeometrical to slight linear. The analyzes of proximity and neighborhood showed a favorable context to connectivity and to the biological flow of species, once a great portion of the grassland fragments (about 78.6%) having neighbors until 100 meters far. So, larger fragments are source areas while the smaller ones are ecological stepping-stones and those more linear perform as corridors. For the generalist species, the grassland fragments of the Campos Gerais National Park seems to be connected, otherwise, for the restrictive species it is necessary future studies. There is a high susceptibility of edge related to the water flow, specially the Wet Grasslands. Management of the grassland areas is necessary to promote its natural regeneration, guarantying the conservation of fauna and flora, minimizing the human pressures and its consequent reducing biodiversity. / Atualmente a fragmentação de ecossistemas pode ser considerada uma das principais causas da perda de biodiversidade em ambientes naturais. Os campos nativos (Estepe Gramíneo-Lenhosa) remanescentes no estado do Paraná vem sofrendo forte pressão antrópica, principalmente com a expansão das atividades agro-silvo-pastoris. O Parque Nacional dos Campos Gerais abriga uma parcela significativa destes ecossistemas campestres naturais relativamente bem conservados. A compreensão da organização funcional desta paisagem é integrante fundamental para sua gestão, tanto no sentido de conservação quanto de recuperação de áreas já degradadas. Para tanto, esse trabalho tem por objetivo caracterizar a heterogeneidade espacial da matriz campestre nos limites do Parque Nacional dos Campos Gerais, visando compreender sua organização espacial e suas relações funcionais. Deste modo, foram realizadas análises de composição e estrutura da paisagem sobre mapeamentos descrevendo as características físicas da área, seguidos de levantamentos florísticos e de estrutura de vegetação. Foram identificados 481 fragmentos, sendo que 54,5% da área da Escarpa Devoniana no PNCG é constituída por campos nativos. Verificou-se a predominância da Estepe Stricto Sensu, seguida pela estepe higrófila e refúgios vegetacionais rupestres. O levantamento florístico revelou elevada diversidade vegetal, com a presença de diversas espécies endêmicas, raras e ameaçadas. A suficiência amostral para estudos de comunidades campestres fixou-se entre 14 e 18m, dependendo das condições ambientais do fragmento. A paisagem revela-se baixa a moderadamente diversificada, apresentando uma distribuição igualitária de fragmentos (E = 0,91), com ausência de dominância (DOM = 0,10). Os índices de forma, circularidade e dimensão fractal revelaram fragmentos que variam de isogeométricos a pouco linearizados. As análises de proximidade e vizinhança revelaram um contexto favorável à conectividade e ao fluxo biológico de espécies, com grande parcela dos fragmentos campestres (cerca de 78,6%) possuindo vizinhos em distâncias de até 100m. Nesta perspectiva, fragmentos maiores prestam-se ao papel de áreas-fonte enquanto os menores enquadram-se como trampolins ecológicos e aqueles mais lineares na condição de corredores. Para espécies generalistas os fragmentos de campo do Parque Nacional dos Campos Grais parecem estar conectados, contudo, para espécies restritivas necessita-se mais estudos. Há grande suscetibilidade de borda com relação aos fluxos hídricos, em especial com relação à Estepe Higrófila. É necessário que haja o manejo das áreas de campo nativo com o intuito de promover a sua regeneração natural, assegurando a preservação das espécies vegetais e animais de modo a minimizar as pressões antrópicas exercidas e conseqüente perda de biodiversidade.
7

Variação de curto e longo prazo na ecologia de Callicebus coimbrai Kobayashi e Langguth 1999: implicações para a conservação de populações na paisagem fragmentada da Mata Atlântica de Sergipe. / Short- and long-term variation in the ecology of Calicebus coimbrai Kobayashi & Langguth 1999: implications for the conservation of populations in the fragmented landscape of the Atlantic Forest of Sergipe.

Fontes, Isadora Pereira 30 March 2011 (has links)
This study focused on the behavior patterns and diet of a free-ranging group of endangered titis (Callicebus coimbrai) with the aim of better understanding the ecology of the species in Sergipe and contributing to the development of effective strategies for the conservation of remnant populations and the ecosystems they inhabit. The study took place on the Fazenda Trapsa in the municipality of Itaporanga D Ajuda, where the behavior of a group of C. coimbrai was monitored using scan samples (1-minute scan at 5-minute intervals) and all-events sampling between January and November, 2010. The group was composed of an adult pair, an additional adult male, and a juvenile. The second adult male disappeared in April/May, while an infant was born in December. The overall activity budget of the study group was 33.5% rest, 29.6% feeding, 25.1% locomotion, 6.8% social interaction, and 3.1% foraging (1.9% others). The daily activity period was significantly longer during the dry season, when the time spent at rest was also significantly greater. The group fed primarily on fruit (57.3%) and leaves (26.9%), followed by seeds (7.8%) and flowers (6.7%), with some insects (1.1%). A total of 49 plant species were exploited, with the Sapotaceae, Elaeocarpaceae, and Myrtaceae being the most important families in terms of the number of feeding records. The consumption of fruit and seeds was significantly greater in the rainy season, while that of flowers, leaves, and insects was greater in the dry season, although no clear pattern was observed in relation to the availability of fruit or leaves. The study group used a home range of 13.5 ha, and a slightly larger area in the dry season (12.5 ha) in comparison with the rainy season (10.8 ha), with a significant preference for mature forest. Overall, the behavior and ecology of the study group was typical of the genus, which suggests a high degree of tolerance for the effects of habitat fragmentation. The results of the study provide a number of insights into the ecology of the species, in particular the seasonal and longitudinal variation in many parameters, which will provide an important baseline for the conservation of the species and the ecosystems it inhabits. / O conhecimento sobre o comportamento natural de uma espécie ameaçada de extinção é pré-requisito para se trabalhar com a conservação dessas espécies. Dessa maneira, este estudo descreveu o padrão comportamental e a dieta de um grupo de guigós ameaçados de extinção (Callicebus coimbrai) visando uma maior compreensão sobre essa espécie no Estado de Sergipe e, subsidiar futuras estratégias de conservação e manejo de suas populações remanescentes assim como os ecossistemas que habita. O estudo foi realizado na Fazenda Trapsa localizada no município de Itaporanga D Ajuda. Um grupo de Callicebus coimbrai foi monitorado de janeiro a novembro de 2010 usando varredura instantânea (1 minuto de scan a intervalos de 5 minutos) e amostragem de todas as ocorrências . O grupo era composto por um casal de adultos mais um macho adulto e um macho juvenil. O segundo macho adulto desapareceu entre abril e maio enquanto que um infante nasceu em dezembro. O grupo passou 33,5% do tempo descansando, 29,6% em alimentação, 25,1% em deslocamento, 6,8% em interações sociais e 3,1 forrageando (1,9% outros). O período de atividade diária foi significantemente maior durante a estação seca quando o tempo que os guigós passaram descansando também foi significantemente maior. O grupo se alimentou principalmente de frutos (57,3%) e folhas (26,9%), seguidos de sementes (7,8%) e flores (6.7%), com a ingestão de alguns insetos (1,1%). Foi utilizado um total de 49 plantas durante a alimentação, das quais 22 foram identificadas e as demais estão em processo de identificação. Dentre as espécies identificadas, as mais consumidas pertencem às famílias Sapotaceae, Elaeocarpaceae, Myrtaceae. O consumo de fruto e semente foi maior na estação chuvosa. Folhas, flores e insetos na estação seca. O grupo utilizou uma área total de 13,5 hectares com 12,50 hectares utilizados na estação seca e apenas 10,75 hectares na estação chuvosa, com uma preferência significante para a Floresta Madura. No geral, o grupo estudado apresentou padrões típicos para o gênero Callicebus e também apresentou tolerância a fragmentação de hábitats. Os resultados encontrados pretenderam aumentar as informações sobre a ecologia comportamental do C. coimbrai com uma visão sazonal e entre anos visando o desenvolvimento de estratégias de manejo efetivas para Callicebus coimbrai e contribuir com planos futuros de conservação dos fragmentos de Mata Atlântica.
8

Variação de curto e longo prazo na ecologia de Callicebus coimbrai Kobayashi e Langguth 1999: implicações para a conservação de populações na paisagem fragmentada da Mata Atlântica de Sergipe. / Short- and long-term variation in the ecology of Calicebus coimbrai Kobayashi & Langguth 1999: implications for the conservation of populations in the fragmented landscape of the Atlantic Forest of Sergipe.

Fontes, Isadora Pereira 30 March 2011 (has links)
This study focused on the behavior patterns and diet of a free-ranging group of endangered titis (Callicebus coimbrai) with the aim of better understanding the ecology of the species in Sergipe and contributing to the development of effective strategies for the conservation of remnant populations and the ecosystems they inhabit. The study took place on the Fazenda Trapsa in the municipality of Itaporanga D Ajuda, where the behavior of a group of C. coimbrai was monitored using scan samples (1-minute scan at 5-minute intervals) and all-events sampling between January and November, 2010. The group was composed of an adult pair, an additional adult male, and a juvenile. The second adult male disappeared in April/May, while an infant was born in December. The overall activity budget of the study group was 33.5% rest, 29.6% feeding, 25.1% locomotion, 6.8% social interaction, and 3.1% foraging (1.9% others). The daily activity period was significantly longer during the dry season, when the time spent at rest was also significantly greater. The group fed primarily on fruit (57.3%) and leaves (26.9%), followed by seeds (7.8%) and flowers (6.7%), with some insects (1.1%). A total of 49 plant species were exploited, with the Sapotaceae, Elaeocarpaceae, and Myrtaceae being the most important families in terms of the number of feeding records. The consumption of fruit and seeds was significantly greater in the rainy season, while that of flowers, leaves, and insects was greater in the dry season, although no clear pattern was observed in relation to the availability of fruit or leaves. The study group used a home range of 13.5 ha, and a slightly larger area in the dry season (12.5 ha) in comparison with the rainy season (10.8 ha), with a significant preference for mature forest. Overall, the behavior and ecology of the study group was typical of the genus, which suggests a high degree of tolerance for the effects of habitat fragmentation. The results of the study provide a number of insights into the ecology of the species, in particular the seasonal and longitudinal variation in many parameters, which will provide an important baseline for the conservation of the species and the ecosystems it inhabits. / O conhecimento sobre o comportamento natural de uma espécie ameaçada de extinção é pré-requisito para se trabalhar com a conservação dessas espécies. Dessa maneira, este estudo descreveu o padrão comportamental e a dieta de um grupo de guigós ameaçados de extinção (Callicebus coimbrai) visando uma maior compreensão sobre essa espécie no Estado de Sergipe e, subsidiar futuras estratégias de conservação e manejo de suas populações remanescentes assim como os ecossistemas que habita. O estudo foi realizado na Fazenda Trapsa localizada no município de Itaporanga D Ajuda. Um grupo de Callicebus coimbrai foi monitorado de janeiro a novembro de 2010 usando varredura instantânea (1 minuto de scan a intervalos de 5 minutos) e amostragem de todas as ocorrências . O grupo era composto por um casal de adultos mais um macho adulto e um macho juvenil. O segundo macho adulto desapareceu entre abril e maio enquanto que um infante nasceu em dezembro. O grupo passou 33,5% do tempo descansando, 29,6% em alimentação, 25,1% em deslocamento, 6,8% em interações sociais e 3,1 forrageando (1,9% outros). O período de atividade diária foi significantemente maior durante a estação seca quando o tempo que os guigós passaram descansando também foi significantemente maior. O grupo se alimentou principalmente de frutos (57,3%) e folhas (26,9%), seguidos de sementes (7,8%) e flores (6.7%), com a ingestão de alguns insetos (1,1%). Foi utilizado um total de 49 plantas durante a alimentação, das quais 22 foram identificadas e as demais estão em processo de identificação. Dentre as espécies identificadas, as mais consumidas pertencem às famílias Sapotaceae, Elaeocarpaceae, Myrtaceae. O consumo de fruto e semente foi maior na estação chuvosa. Folhas, flores e insetos na estação seca. O grupo utilizou uma área total de 13,5 hectares com 12,50 hectares utilizados na estação seca e apenas 10,75 hectares na estação chuvosa, com uma preferência significante para a Floresta Madura. No geral, o grupo estudado apresentou padrões típicos para o gênero Callicebus e também apresentou tolerância a fragmentação de hábitats. Os resultados encontrados pretenderam aumentar as informações sobre a ecologia comportamental do C. coimbrai com uma visão sazonal e entre anos visando o desenvolvimento de estratégias de manejo efetivas para Callicebus coimbrai e contribuir com planos futuros de conservação dos fragmentos de Mata Atlântica.
9

Selección de técnicas de restauración en desmontes de infraestructuras viarias

Morera Escrich, José Luis 10 March 2016 (has links)
[EN] Biodiversity is our natural capital, delivering ecosystem services that underpin our economy. This makes biodiversity degradation one of the most critical global environmental threats. 'Our life insurance, our natural capital: an European Union biodiversity strategy to 2020' was established by the European Commission in May 2011 for reversing biodiversity loss and speeding up the EU's transition towards a resource efficient and green economy. So, the problem of landscape degradation and ecosystems fragmentation is one of the greatest threats for biodiversity. Thus, European Commission has decided that it is necessary to restore at least 15 per cent of degraded ecosystems before year 2020. The problem shown above can be addressed on different scales, but it is also necessary to study the restoration on small scale, under the action 6b of EU Biodiversity Strategy to 2020. This research work has focused on implementing environmental criteria in decision making during roadway project assessment to restore large cut slopes generated by existing infrastructures. This paper presents an expert system, combining the Analytical Hierarchy Process (AHP) with the Delphi method and the VIKOR technique, capable of dealing with environmental criteria together with traditional technical and economical criteria. Taking this methods, it will be shown the importance of security and environmental factors, usually infraconsidered, and as well the major suitability of one of the technologies of restoration, cut and cover tunnels, on the other proposed alternatives. / [ES] La diversidad biológica es nuestro capital natural, y es de ello de donde viene la mayor parte de cuanto sostiene nuestras economías. Esto hace que su degradación, es decir, la pérdida de tal diversidad biológica, sea una de las amenazas ambientales globales más críticas de cuantas existen hoy día. Así pues, el problema de la degradación y fragmentación de ecosistemas es uno de los mayores riesgos para aquélla. 'Nuestro seguro de vida, nuestro capital natural: una estrategia de diversidad biológica de la Unión Europea hasta 2020' fue establecida por la Comisión Europea en mayo de 2011, y posteriormente refrendada por el Parlamento Europeo en 2012, para invertir la pérdida de diversidad biológica y acelerar la transición de la Unión Europea hacia una economía sostenible. En base a lo dicho, y como así se recoge en el documento citado, la Unión Europea, a través de la Comisión y el Parlamento, ha decidido que es necesario restaurar al menos el 15 por ciento de los ecosistemas degradados antes del año 2020. El problema puede ser tratado a diferente escala, siendo habitual un enfoque del mismo a gran escala durante las etapas de planificación más iniciales. Pero es también necesario estudiar la restauración a pequeña escala, como así, por ejemplo, se desprende de la acción 6b de Estrategia de Diversidad Biológica de la Unión Europea hasta 2020. Y es a esa escala donde pone el enfoque la presente tesis, fijándose en la problemática asociada a la restauración de grandes desmontes de infraestructuras viarias existentes y, en especial, de carreteras. Es así que se ha planteado, de un lado, encontrar el peso más adecuado para los criterios manejados en la selección de alternativas de restauración. De otro, jerarquizar las opciones de restauración para un caso abierto, esto es, para aquellas ocasiones en las que no haya un criterio muy prevalente sobre el resto que, de forma natural, decante la selección. Esta tesis presenta un sistema de ayuda a la decisión, fruto de la combinación de varias metodologías como son el método de expertos Delphi, y los métodos multicriterio AHP y VIKOR. El sistema creado es capaz de combinar criterios ambientales y territoriales con otros tradicionalmente más usados, como son los técnicos y económicos. / [CAT] La diversitat biològica és el nostre capital natural, i és d'açò d'on ve quant sosté les nostres economies. Açò fa que la seua degradació, açò és, la pèrdua de diversitat biològica, siga una de les amenaces ambientals globals més crítiques de quantes existeixen hui dia. Així doncs, el problema de la degradació de paisatge (en tant es degraden els seus components ambientals) i la fragmentació d'ecosistemes, és ú dels majors riscos per a la citada diversitat biològica. 'La nostra assegurança de vida, el nostre capital natural: una estratègia de diversitat biològica de la Unió Europea fins a 2020' va ser establida per la Comissió Europea al maig de 2011, i posteriorment confirmada pel Parlament Europeu en 2012, per a invertir la pèrdua de diversitat biològica i accelerar la transició de la Unió Europea cap a una economia sostenible i verda. Sobre la base del que s'ha dit, i com així s'arreplega en el document citat, la Unió Europea, a través dels seus organismes fonamentals com són la Comissió i el Parlament, ha decidit que és necessari restaurar al menys el 15 per cent d'ecosistemes degradats abans de l'any 2020. El problema pot ser tractat a diferent escala, sent habitual un enfocament del mateix a gran escala, durant les etapes de decisió més inicials. Però és també necessari estudiar la restauració a xicoteta escala, com així, per exemple, es destil¿la de l'acció 6b d'Estratègia de Diversitat Biològica de la Unió Europea fins a 2020. I és en eixa escala on posa l'enfocament el present treball de recerca, fixant-se en la problemàtica associada a la restauració de grans desmuntes d'infraestructures viàries existents i, especialment, de carreteres. És així que s'ha plantejat, d'un costat, trobar el pes més adequat per als criteris que entren en joc a l'hora de seleccionar les alternatives de restauració de tals desmuntes. D'un altre, jerarquitzar les opcions de restauració per a un cas general, açò és, per a aquelles ocasions en les quals no hi haja un criteri molt prevalent sobre la resta que, de forma natural, decante la selecció. Aquest treball presenta un sistema d'ajuda a la decisió, fruit de la combinació del mètode d'experts Delphi i AHP amb VIKOR. El sistema creat és capaç de combinar criteris ambientals i territorials amb uns altres tradicionalment més usats, com són els tècnics i econòmics. / Morera Escrich, JL. (2016). Selección de técnicas de restauración en desmontes de infraestructuras viarias [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/61635 / TESIS
10

Homogeneização biótica em ambientes aquáticos continentais / Biotic homogenization in freshwater ecosystems

Petsch, Danielle Katharine 28 March 2018 (has links)
Submitted by Franciele Moreira (francielemoreyra@gmail.com) on 2018-04-19T15:22:11Z No. of bitstreams: 2 Tese - Danielle Katharine Petsch - 2018.pdf: 6114628 bytes, checksum: f05e8c7a9a2b8dc23bd5a1e1cc003c83 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Approved for entry into archive by Luciana Ferreira (lucgeral@gmail.com) on 2018-04-23T11:41:56Z (GMT) No. of bitstreams: 2 Tese - Danielle Katharine Petsch - 2018.pdf: 6114628 bytes, checksum: f05e8c7a9a2b8dc23bd5a1e1cc003c83 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-04-23T11:41:56Z (GMT). No. of bitstreams: 2 Tese - Danielle Katharine Petsch - 2018.pdf: 6114628 bytes, checksum: f05e8c7a9a2b8dc23bd5a1e1cc003c83 (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2018-03-28 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior - CAPES / The increase in similarity among communities is a process known as biotic homogenization. In freshwater ecosystems, biotic homogenization may be promoted by different natural (e.g. flood pulse) and human (e.g. land use) causes. In the first chapter, I reviewed the main causes and consequences of freshwater homogenization. In the second chapter, using an experimental approach, I showed that habitat simplification may cause homogenization of periphytic algae, but the results depended on how dissimilarity was estimated. In the third chapter, using zooplankton and macrophytes data, I showed that floods homogenized individual lakes across time but did not make the lakes spatially more similar. In the fourth chapter, I demonstrated that taxonomic beta diversity of aquatic insects was higher among tropical streams but functional beta diversity was higher among boreal streams. The increase of environmental harshness and decrease of environmental heterogeneity did not cause taxonomic or functional homogenization of aquatic insects among tropical or boreal streams. Finally, in the fifth chapter, I found in a meta-analysis that human modified streams have low species richness and equitability, although a distinct species composition regarding to reference streams. However, land-use changes did not cause biotic homogenization. Although the effects of possible biotic homogenization causes are still controversy, we recommend that biodiversity studies should include beta diversity to better understand mechanisms structuring communities under pressure of human or natural disturbances. / O aumento da similaridade entre comunidades é um processo conhecido como homogeneização biótica. Em ecossistemas aquáticos continentais a homogeneização biótica pode ser promovida por diversas causas naturais (e.g. pulso de inundação) e antrópicas (e.g. modificações do uso do solo). No primeiro capítulo, revisei as principais causas e consequências da homogeneização de biotas aquáticas continentais. No segundo capítulo, por meio de um experimento, demonstrei que a simplificação de habitats pode causar homogeneização de algas perifíticas, embora o resultado dependa da forma como se estima a homogeneização. No terceiro capítulo, usando dados de zooplâncton e macrófitas, mostrei que as cheias homogeneizaram uma mesma lagoa ao longo do tempo, mas não tornam lagoas mais similares espacialmente. No quarto capítulo demonstrei que a diversidade beta taxonômica de insetos aquáticos foi maior entre riachos tropicais enquanto a diversidade beta funcional foi maior entre riachos boreais. O aumento da degradação ambiental e redução na heterogeneidade de habitat relacionados ao uso do solo não causaram homogeneização taxonômica nem funcional dos insetos aquáticos em riachos tropicais ou boreais. Por fim, no quinto capítulo, observei em uma meta-análise que riachos modificados possuem menor riqueza e equitabilidade além de uma diferente composição de espécies em relação aos riachos mais conservados. No entanto, modificações no uso do solo não causaram homogeneização biótica. Embora os efeitos de possíveis causas de homogeneização de biotas aquáticas sejam ainda controversos, recomendamos que estudos sobre biodiversidade incluam a diversidade beta para uma melhor compreensão dos mecanismos que estruturam as comunidades frente a distúrbios antrópicos ou naturais.

Page generated in 0.0324 seconds