51 |
A planície aluvial do médio rio araguaia: processos geomorfológicos e suas implicações ambientais / The alluvial plain of the middle Araguaia River: geomorphological processes and their environmental implicationsMORAIS, Roberto Prado de 29 May 2006 (has links)
Made available in DSpace on 2014-07-29T12:05:40Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Roberto Prado Morais Tese Doutorado.pdf: 1346460 bytes, checksum: 7a4d11cce03206de064b40ceb41748dd (MD5)
Previous issue date: 2006-05-29 / The Araguaia River is the most important fluvial system of South America. With an area of 380.000Km², it´s includes two phytogeography regions that have a good part of planet
biodiversity: Cerrado, in the south, and Amazonia Forest, in the north of Brazil. The high level of Cerrado ecosystem destruction and changes in the land using, after 1965, promoted an intense sedimentation in fluvial system. This study is about the channel of Araguaia river, in a 580 km extension, between the city of Barra do Garças (MT) and the confluence of Cristalino and Araguaia Rivers. The multidisciplinary approach of this study has as aim
analyze the channel geomorphic and middle reach alluvial plains processes causing environmental changes to the channel morphology and to vegetation succession, done by the erosive and sedimentary processes in the channel. The quantitative data were obtained through maps, air photographs and topographic charts from Landsat 1 MMS (1975) and Landsat 5 TM (1998). Using geoprocessing recourses were done areal reports of erosive and sedimentary plans and were applied mathematics equations to estimate sediments bulk and mass remobilized and stored in fluvial system. Were obtained also socioeconomics information about the Araguaia River basin area in Goiás, during the decades of 1960 and 2000, the cities of this same basin s GDP, the cattle growing statistics, vegetation and deforestation areas. The physical and socioeconomic data showed a correlation between the emergence of geomorphologic processes that had modified the channel, with the growth and development socioeconomics activities. The gotten results had disclosed that between 1965 and 1975, few changes had occurred in the fluvial channel. After 1975, a sped up erosion process of the channel edges and of islands has beginning, mobilizing the sediments, the bigger vegetation, as arboreal and bush arboreal type, that are associates to the oldest units of alluvial plain. With greater arrives of sediments that had entered in the channel, from the edges and the islands erosion, before steady, and in bigger degree, through the tributaries that drain the contribution basin area, modified for the use of the land (cattle and agriculture), the excess of sediments intensified the lateral sedimentation and the formation of bars of the central type, increasing the interlacement of the channel and, therefore, its morphology. It was estimated that between 1965 and 1998, about 233 million tons of sediments had been stored in the fluvial channel of Araguaia river. In the new sedimentation areas it was developed herbaceous vegetation adapted to the sandy surfaces. It was evident that it is occurring, in the plain, the substitution of a bigger vegetation, with bigger floristic diversity, for a grassy vegetation of the type herbaceous, associates to the formation of a geomorphologic unit younger and unstable to the erosive and sedimentary processes, because of the hydrologic channel behavior. This fact probably will bring consequences to the diverse biological processes associates to all alluvial plain. In one another approach, throughout the historical period of the analysis, was verified that as they increased the percentages of Cerrado natural vegetation areas in the area of the basin converted into agricultural areas and of cultivated pastures, the GDP of the cities also increased. The correlation between deforested areas, growth of the GDP, volume and mass of sediments stored in the fluvial system and increase of arenaceous bars in the channel resulted absolutely in satisfactory evidences in inferring that the economic growth of the region is in a relation of direct dependence with the changes in the use of the land of the Cerrado areas, and its ambient implications in the processes of morphologic changes in the Araguaia River channel and plain / A bacia do rio Araguaia é um dos sistemas fluviais mais importantes da América do Sul. Com uma área de 380.000 km2, inclui duas regiões fitogeográficas que concentram boa parte da biodiversidade do planeta: o Cerrado ao sul e Floresta Amazônica ao norte. O alto grau de destruição do bioma Cerrado e mudanças no uso da terra em larga escala, para a expansão das atividades agropecuárias, a partir de 1965, resultaram em um maior aporte de sedimentos no
sistema fluvial. O estudo abrange o trecho médio do rio Araguaia localizado entre a cidade de Barra de Garças (MT) e a confluência do rio Cristalino com o rio Araguaia junto à Ilha do Bananal, correspondendo a 580 km de extensão. A abordagem multidisciplinar do estudo teve como objetivo, analisar os processos geomórficos do canal e da planície aluvial do médio rio Araguaia, que resultaram em mudanças ambientais para a morfologia do canal e consequentemente na dinâmica de sucessão vegetacional, desencadeadas por variáveis de transformação associadas aos processos erosivos e sedimentares no canal. Os dados quantitativos dos elementos morfológicos, processos erosivos e sedimentares do canal e da planície aluvial foram obtidos através de mapeamentos com o uso de cartas planialtimétricas,
fotografias aéreas USAF (1965), imagens de satélite Landsat 1 MSS (1975) e Landsat 5 TM (1998). Utilizando os recursos de geoprocessamento, foram gerados relatórios areais das
superfícies erodidas e sedimentadas e aplicadas equações matemáticas para estimar volume e massa dos sedimentos remobilizados e armazenados no sistema fluvial. Além dos dados geomorfológicos, foram obtidas informações socioeconômicas da área da bacia do Araguaia no Estado de Goiás, entre as décadas de 1960 e 2000, como o PIB (Produto Interno Bruto) dos municípios inseridos na bacia, estatísticas do crescimento do rebanho bovino e dados da área da cobertura vegetal de Cerrado e desmatamento. Interrelacioanando os dados físicos e socioeconômicos foi possível obter uma correlação entre o desencadeamento dos processos geomorfológicos que alteram o canal e o crescimento e desenvolvimento das atividades socioeconômicas. Os resultados revelaram que entre 1965 e 1975 poucas mudanças morfológicas ocorreram no canal fluvial. A partir de 1975, tem início um processo acelerado
de erosão das margens do canal e de ilhas, remobilizando além dos sedimentos, a vegetação de maior porte, como as do tipo arbórea e arbustivo-arbórea, que estão associadas às unidades mais velhas da planície aluvial. Com um maior aporte de sedimentos que entraram no canal, a partir da erosão das margens e das ilhas, antes estáveis, e em maior grau, através dos afluentes que drenam a área de contribuição da bacia, alteradas pelo uso da terra (agricultura e pecuária), o excesso de sedimentos intensificou a sedimentação lateral e a formação de barras do tipo centrais, aumentando o entrelaçamento do canal e, portanto, sua morfologia. Estimouse que entre 1965 e 1998 cerca de 233 milhões de toneladas de sedimentos ficou armazenado no canal fluvial do rio Araguaia no trecho de estudo. Nas novas áreas de sedimentação, desenvolveu uma vegetação herbácea adaptada às superfícies arenosas. Ficou evidente que
vem ocorrendo na planície a substituição de uma vegetação de maior porte, com maior diversidade florística, por uma vegetação de gramíneas do tipo herbáceas, associadas à
formação de uma unidade geomorfológica mais jovem e instável, aos processos erosivos e sedimentares, devido ao comportamento hidrológico do canal. Este fato, provavelmente trará consequências a diversos processos biológicos associados à planície aluvial. Em outra
abordagem, ao longo do período histórico da análise, verificou-se que à medida que aumentavam as porcentagens de áreas de vegetação natural de Cerrado convertidas em áreas
agrícolas e de pastagens cultivadas, o PIB dos municípios apresentava crescimento. A correlação entre áreas desmatadas, crescimento do PIB, volume e massa de sedimentos armazenados no sistema fluvial e aumento de barras arenosas no canal resultaram em evidências absolutamente satisfatórias em inferir que o crescimento econômico da região encontra-se numa relação de dependência direta com as mudanças no uso da terra das áreas de Cerrado, e suas implicações ambientais nos processos de mudanças morfológicas no canal e
na planície aluvial do rio Araguaia
|
52 |
Obtenção e caracterização de compostos elastoméricos a base de EPDM carregados com barita para serem empregados na fabricação de vestimentas para proteção radiológicaCâmara, Jéssica Rodrigues 18 March 2011 (has links)
Made available in DSpace on 2016-03-15T19:36:30Z (GMT). No. of bitstreams: 1
Jessica Rodrigues Camara.pdf: 4063408 bytes, checksum: d160fbb4a019fe268fcee175023d69fd (MD5)
Previous issue date: 2011-03-18 / In this work, it was studied the physical-mechanical properties of elastomers based on ethylene-propylene-diene monomer copolymer (EPDM) with barite addition, witch is a filler in powder form, opening way for application of these composites in the protection and shield against X radiation, in the form of aprons. These aprons come to substitute the elastomeric ones with lead filler in ergonomic and economically advantageous conditions. Elastomeric composites with different barite concentrations were studied: 50, 75, 100, 125 and 150phr (parts per hundred of ruber). Among the studied properties are distinguished: tensile strength, module strength, tear strength, compression set, hardness, fluid absorption, morphologic analysis, X-ray attenuation and equivalent thickness of attenuation in Pb. The results showed
that all the compositions present a good dispersion of the filler in the matrix. It was observed that the increase of the barite concentration provokes an increase in the X-ray attenuation, equivalent thickness of attenuation in Pb, hardness, tensile strength, elasticity module, tear strength and in the compression set of composites, as well as a decrease in the oil absorption. / Neste trabalho estudou-se as propriedades dos elastômeros a base do copolímero de etilenopropileno-dieno monômero (EPDM) com a adição de barita, que é uma carga em pó, abrindo caminho para aplicação destes compostos na proteção e blindagem contra a radiação X, na forma de aventais, em substituição dos aventais a base de elastômero carregado com chumbo em condições. Foram estudados compostos elastoméricos com diferentes concentrações de barita: 50, 75, 100, 125 e 150phr (partes por 100 partes de borracha). Entre as propriedades estudadas destacam-se: resistência à tração, módulo sob tração, resistência ao rasgo, deformação permanente à compressão, dureza, absorção de fluído, análise morfológica, atenuação de raios X e espessura equivalente de atenuação em Pb. Os resultados mostraram que todas as composições apresentam uma boa dispersão da carga na matriz. Observou-se que com o aumento da concentração de barita há um aumento na atenuação de raios X, na espessura equivalente de atenuação em Pb, na dureza, na resistência à tração, no módulo de elasticidade, na resistência ao rasgo, na deformação permanente sob compressão dos compostos, bem como um decréscimo na absorção de óleo.
|
53 |
Desenvolvimento de um algoritmo morfológico para detecção e classificação de lesões em imagens de mamografiaLIMA, Sidney Marlon Lopes de 25 February 2016 (has links)
Submitted by Fabio Sobreira Campos da Costa (fabio.sobreira@ufpe.br) on 2017-02-23T14:02:54Z
No. of bitstreams: 2
license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5)
tese-completa-Sidney_Lima_v21.pdf: 4757211 bytes, checksum: 205170db8b002cc2ab72255ab77628a3 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-02-23T14:02:54Z (GMT). No. of bitstreams: 2
license_rdf: 1232 bytes, checksum: 66e71c371cc565284e70f40736c94386 (MD5)
tese-completa-Sidney_Lima_v21.pdf: 4757211 bytes, checksum: 205170db8b002cc2ab72255ab77628a3 (MD5)
Previous issue date: 2016-02-25 / REUNI / O câncer de mama é a principal causa de morte de mulheres adultas por
câncer no mundo. Do ponto de vista clínico, a mamografia é ainda a mais efetiva
tecnologia de diagnóstico do câncer de mama, dada a grande difusão de uso e
interpretações dessas imagens. De acordo com o estado da arte da classificação de
lesões em mamogramas, as wavelets têm apresentado os melhores resultados do
ponto de vista da taxa de classificação, quando utilizadas como etapa de préprocessamento
que decompõe a imagem original em imagens de detalhes (verticais,
horizontais e diagonais) e aproximações para, a partir dessas imagens
componentes, serem extraídos atributos de textura. Neste trabalho, propõe-se a
Decomposição baseada em Aproximações Morfológicas em regiões de interesse em
mamogramas. O método proposto tem por base a decomposição inspirada em
wavelets que emprega filtros não lineares passa-baixas e passa-altas, baseados em
aberturas e fechamentos, que por sua vez são construídos a partir dos operadores
morfológicos clássicos de erosão e dilatação. Neste trabalho, são propostas
aproximações aritméticas para esses dois operadores morfológicos clássicos,
substituindo os desvios condicionais, presentes na Morfologia Matemática, por
operações aritméticas de somas, subtrações e multiplicações, computacionalmente
mais rápidas. O trabalho proposto compara o tempo estimado de execução entre as
aproximações aritméticas propostas e as operações morfológicas clássicas
utilizando a notação Big-Oh e também faz uso de estimativas baseadas em
arquitetura de hardware pipeline. Em todas as estimativas e cenários reais, as
aproximações morfológicas propostas são mais rápidas do que a morfologia
clássica. Além disso, por não empregar unidade de hardware em ambiente pipeline
para tratamento de desvios condicionais, as aproximações morfológicas propostas
se tornam uma solução mais barata, ocupa menos espaço, mais propícia à
miniaturização, consome menos energia e reduz o número de codificações da UC
(Unidade de Controle). Logo, as Aproximações Morfológicas criadas são superiores
à morfologia clássica nos principais requisitos para o bom funcionamento do
hardware. Quanto à classificação, a Decomposição baseada em Aproximações
Morfológicas alcança um desempenho médio de 84,65% na distinção entre casos
normais, benignos e malignos. Os classificadores empregados são redes neurais
ELM e SVM, cujas classes são definidas de acordo com os critérios da American
College of Radiology. Foram usadas 355 imagens de mama adiposa da base de
dados IRMA, com 233 casos normais, 66 benignos e 56 malignos. Como método de
tratamento da base de dados, foram estudados pesos ponderando a fronteira de
decisão das redes neurais. / According to the World Health Organization, breast cancer is the main cause of
death of women round the world. From the clinical point of view, mammography is
still the most effective diagnostic technology, given the wide diffusion of the use and
interpretation of these images. According the state-of-the-art lesions classification on
mammograms, wavelets have produced the best results from the viewpoint of
precision, when used as a preprocessing step that decomposes the original image
into approximation and detail images (vertical, horizontal and diagonal) in order to,
from these components images, extract shape or texture attributes. This work
proposes the decomposition Morphological-based in regions of interest on
mammograms. The proposed method is inspired on wavelets decomposition
employing nonlinear low-pass and high-pass filters, based on openings and closings,
which are constructed from classical morphological operators of erosion and dilation.
In this work, we propose approaches of classical morphology, replacing the
conditional branches, present in Mathematical Morphology, by arithmetic operations
of addition, subtraction and multiplication, computationally faster. The proposed work
compares the estimated run time of proposed arithmetic approximations and classical
morphological operations using Big-Oh notation and also the thesis uses notation
based on pipeline hardware architecture. In all real scenarios, our morphological
operations are faster than classical morphology. Also, by not employing hardware
unit in pipeline environment for treating conditional branches, the proposed
morphology approximation becomes a cheaper solution, occupies less space, more
propitious to miniaturization, consumes less power, and reduces the Control Unit
coding number. Then, our approaches of classical morphology are superior to
classical morphology in key requirements of hardware solution. Regarding the
classification, the proposed decomposition reaches an average performance of
84.65% in distinguishing normal, benign, and malignant cases. Classifiers are neural
networks ELM and SVM, classes are defined according American College of
Radiology criteria. They are employed 355 adipose breast images with 233 normal
cases, 66 benign and 56 malignant. As database processing method, weights were
studied considering the decision boundary of neural networks.
|
54 |
Élaboration et caractérisation des couches minces d'oxydes conducteurs transparents (TCO) pour les cellules solairesKoné, Klègayéré Emmanuel 15 January 2024 (has links)
[FR] Ce travail rapporte une investigation sur l’élaboration et la caractérisation de quelques oxydes
transparents conducteurs, en occurrence l’oxyde de zinc (ZnO), l’oxyde de titane (TiO2) et
l’oxyde de nickel (NiO). En revanche, une étude d’hétérojonction d’une couche de pérovskite
déposée sur une couche de ZnO a été faite. Le spin coating et le spray pyrolyse qui sont des
techniques simples et à faible coût ont été utilisées pour réaliser les différents dépôts. Les films
obtenus ont été caractérisés par la Diffraction des Rayons X (DRX), la spectroscopie UV-
Visible et la Microscopie Electronique à Balayage (MEB). En vue d’améliorer les propriétés de
des oxydes élaborés, plusieurs dépôts ont été effectués. Le premier dépôt a permis de comparer
leurs différentes propriétés. L’oxyde de zinc a présenté les meilleures propriétés par rapport aux
autres. Il a fait preuve d’une bonne transmittance supérieure à 80%, une bande interdite de plus
de 3,25 eV et une bonne cristallinité. Un dépôt a été effectué pour étudier l’influence de la
concentration de la solution de ZnO sur ses différentes propriétés. Il est ressorti de cette étude
que 0,5 M a donné les meilleurs résultats avec une transmittance de plus de 80% dans le visible
et une bande interdite de 3,25 eV. Pour le dépôt de l’étude de l’effet du nombre de couches sur
les différentes propriétés, quatre échantillons ont été produits (1 couche, 2 couches, 3 couches
et 4 couches). L’échantillon à 4 couches a présenté les plus bons résultats. En plus d’avoir une
transparence dans le visible de plus 70% et une bande interdite de 3,25 eV, il possède le plus
de grains. Les résultats du dopage de l’oxyde de zinc par l’alumine ont montré que ses propriétés
s’améliorent avec le dopage. Ainsi, l’échantillon dopé à 10% a donné de bons résultats
comparés aux autres. Sa transmittance est plus de 90% et sa bande interdite est de 3,41 eV. Pour
tous les dépôts, les résultats de la diffraction des rayons X ont révélé que l’oxyde de zinc
présente deux principaux pics caractéristiques correspondant aux plans cristallographiques
(002) et (101). Tous les films de ZnO produits sont polycristallins. Les résultats de l’UV-Visible
ont montré que les oxydes élaborés ont une transmittance autour de 80% et une large bande
interdite qui varie entre 3,20 eV et 3,41 eV. La perception des grains sur les images MEB a
confirmé la cristallinité des films. Les pics identifiés du film de TiO2 correspondent aux plans
(101) et (004), tous correspondant à la phase anatase tétragonale du TiO2. L'orientation
préférentielle des grains est la direction (101). L’analyse de la DRX de NiO a montré que le pic
indexé (111) à 37,636° correspond à la structure cubique des nanoparticules de NiO. Les dépôts
de pérovskite sur la couche de ZnO en hétérojonction a révélé une bonne adhésion entre les
deux couches. Ces dépôts ont permis d’étudier leurs stabilités et d’initier la fabrication d’une
cellule solaire. / [ES] En este trabajo se informa de una investigación sobre el desarrollo y la caracterización de una serie de óxidos conductores transparentes, a saber, óxido de zinc (ZnO), óxido de titanio (TiO2) y óxido de níquel (NiO). Por otra parte, se llevó a cabo un estudio de heterounión de una capa de perovskita depositada sobre una capa de ZnO. Para producir los distintos depósitos se utilizaron técnicas sencillas y de bajo coste, como el recubrimiento por centrifugación y el pirólisis por pulverización. Las películas obtenidas se caracterizaron por difracción de rayos X (DRX), espectroscopia UV-Visible y microscopía electrónica de barrido (SEM). Para mejorar las propiedades de los óxidos producidos, se realizaron varios depósitos. El primer depósito se utilizó para comparar sus diferentes propiedades. El óxido de zinc mostró las mejores propiedades en comparación con los demás. Mostró una buena transmitancia de más del 80%, una brecha de banda de más de 3,25 eV y una buena cristalinidad. Se llevó a cabo una deposición para estudiar la influencia de la concentración de la solución de ZnO en sus distintas propiedades. El estudio demostró que 0,5 M daba los mejores resultados, con una transmitancia superior al 80% en el visible y una separación de banda de 3,25 eV. Se fabricaron cuatro muestras (1 capa, 2 capas, 3 capas y 4 capas) para estudiar el efecto del número de capas en las distintas propiedades. La muestra de 4 capas dio los mejores resultados. Además de tener una transparencia visible superior al 70% y un bandgap de 3,25 eV, presentaba la mayor cantidad de granos. Los resultados del dopaje del óxido de zinc con alúmina mostraron que sus propiedades mejoraban con el dopaje. La muestra dopada al 10% dio buenos resultados en comparación con las demás. Su transmitancia era superior al 90% y su brecha de banda era de 3,41 eV. Para todos los depósitos, los resultados de difracción de rayos X revelaron que el óxido de zinc tiene dos picos característicos principales correspondientes a los planos cristalográficos (002) y (101). Todas las películas de ZnO producidas son policristalinas. Los resultados de UV-Visible mostraron que los óxidos producidos tienen una transmitancia de alrededor del 80% y una amplia banda de separación que varía entre 3,20 eV y 3,41 eV. La percepción de los granos en las imágenes SEM confirmó la cristalinidad de las películas. Los picos identificados en la película de TiO2 corresponden a los planos (101) y (004), todos ellos correspondientes a la fase anatasa tetragonal del TiO2. La orientación de grano preferida es en la dirección (101). El análisis XRD del NiO mostró que el pico indexado (111) a 37,636° corresponde a la estructura cúbica de las nanopartículas de NiO. Los depósitos de perovskita sobre la capa de heterounión de ZnO revelaron una buena adherencia entre ambas capas. Estos depósitos permitieron estudiar su estabilidad e iniciar la fabricación de una célula solar. / [CA] Aquest treball informa d'una investigació sobre l'elaboració i caracterització d'alguns òxids conductors transparents, concretament l'òxid de zinc (ZnO), l'òxid de titani (TiO2) i l'òxid de níquel (NiO). D'altra banda, es va fer un estudi d'heterounió d'una capa de perovskita dipositada sobre una capa de ZnO. Per produir els diferents dipòsits es van utilitzar el recobriment per centrifugació i l'esprai de piròlisi, que són tècniques senzilles i de baix cost. Les pel·lícules obtingudes es van caracteritzar per difracció de raigs X (XRD), espectroscòpia UV-Vis i microscòpia electrònica d'escaneig (SEM). Pero tal de millorar les propietats dels òxids elaborats, s'han realitzat diversos dipòsits. El primer dipòsit va permetre comparar les seves diferents propietats. L'òxid de zinc va mostrar les millors propietats en comparació amb els altres. Va a demostrar una bona transmitància superior al 80%, un interval de banda superior a 3,25 eV i una bona cristalinitat. Es va fer un dipòsit per estudiar la influència de la concentració de la solució de ZnO en les seves diferents propietats. D'aquest estudi es va comprovar que 0,5 M va donar els millors resultats amb una transmitància de més del 80% en el visible i un interval de banda de 3,25 eV. Per a la presentació de l'estudi de l'efecte del nombre de capes sobre les diferents propietats, es van produir quatre mostres (1 capa, 2 capes, 3 capes i 4 capes). La mostra de 4 capes va mostrar els millors resultats. A més de tenir una transparència en el visible de més del 70% i un interval de banda de 3,25 eV, és el que té més grans. Els resultats del dopatge d'òxid de zinc amb alúmina van a demostrar que les seves propietats milloren amb el dopatge. Així, la mostra augmentada al 10% va a donar bons resultats en comparació amb les altres. La seva transmitància és superior al 90% i el seu interval de banda és de 3,41 eV. Per a tots els dipòsits, els resultats de la difracció de raigs X van revelar que l'òxid de zinc presenta dos pics característics principals corresponents als plans cristal·logràfics (002) i (101). Totes les pel·lícules de ZnO produïdes són policristalines. Els resultats UV-Vis van mostrar que els òxids elaborats tenen una transmitància al voltant del 80% i una àmplia banda prohibida que varia entre 3,20 eV i 3,41 eV. La percepció dels grans a les imatges SEM va confirmar la cristalinitat de les pel·lícules. Els pics identificats de la pel·lícula de TiO2 corresponen als plans (101) i (004), tots corresponents a la fase anatasa tetragonal de TiO2. L'orientació preferida del gra és la direcció (101). L'anàlisi XRD de NiO va a mostrar que el pic indexat (111) a 37,636 ° correspon a l'estructura cúbica de les nanopartícules de NiO. Els dipòsits de perovskita a la capa de ZnO d'heterounió van revelar una bona adhesió entre les dues capes. Aquests dipòsits van permetre estudiar la seva estabilitat i iniciar la fabricació d'una cèl·lula solar. / [EN] This work reports on an investigation into the elaboration and characterisation of some of transparent conducting oxides, namely zinc oxide (ZnO), titanium oxide (TiO2) and nickel oxide (NiO). On the other hand, a heterojunction study of a perovskite layer deposited on a ZnO layer was carried out. Spin coating and spray pyrolysis, which are simple, low-cost techniques, were used to produce the various deposits. The films obtained were characterised by X-ray Diffraction (XRD), UV-Visible spectroscopy and Scanning Electron Microscopy (SEM). In order to improve the properties of the oxides produced, several deposits were made. The first deposit was used to compare their different properties. Zinc oxide showed the best properties compared with the others. It showed good transmittance of over 80 %, a band gap of over 3.25 eV and good crystallinity. A deposition was carried out to study the influence of the concentration of the ZnO solution on its various properties. The study showed that 0.5 M gave the best results, with a transmittance of over 80 % in the visible and a band gap of 3.25 eV. Four samples were produced (1 layer, 2 layers, 3 layers and 4 layers) to study the effect of the number of layers on the different properties. The 4-layer sample gave the best results. As well as having a visible transparency of over 70 % and a band gap of 3.25 eV, it had the most grains. The results of doping zinc oxide with alumina showed that its properties improved with doping. The 10 % doped sample gave good results compared with the others. Its transmittance was over 90 % and its band gap was 3.41 eV. For all the deposits, the X-ray diffraction results revealed that the zinc oxide has two main characteristic peaks corresponding to the (002) and (101) crystallographic planes. All the ZnO films produced are polycrystalline. The UV-Visible results showed that the oxides produced have a transmittance of around 80 % and a wide band gap varying between 3.20 eV and 3.41 eV. The perception of the grains on the SEM images confirmed the crystallinity of the films. The peaks identified in the TiO2 film correspond to the (101) and (004) planes, all corresponding to the tetragonal anatase phase of TiO2. The preferred grain orientation is in the (101) direction. XRD analysis of NiO showed that the indexed peak (111) at 37.636° corresponds to the cubic structure of NiO nanoparticles. Deposits of perovskite on the heterojunction ZnO layer revealed good adhesion between the two layers. These deposits were used to study their stability and to initiate the manufacture of a solar cell. / Koné, KE. (2023). Élaboration et caractérisation des couches minces d'oxydes conducteurs transparents (TCO) pour les cellules solaires [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/201922
|
Page generated in 0.0516 seconds