• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 6
  • 5
  • 1
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 14
  • 7
  • 6
  • 4
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • 3
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Bloqueio Loco-regional no Nervo Infraorbitário Equino com Tramadol 5% / Block in Nerve Locoregional Infraorbitary Equine with Tramadol 5%

Ferrão, Sandro Marcio Nunes 21 May 2014 (has links)
Submitted by Sandro Camargo (sandro.camargo@unipampa.edu.br) on 2015-03-08T23:21:51Z No. of bitstreams: 1 126110007.pdf: 716833 bytes, checksum: 33bfba912d22ee0b7d63e9af78d59c5a (MD5) / Made available in DSpace on 2015-03-08T23:21:51Z (GMT). No. of bitstreams: 1 126110007.pdf: 716833 bytes, checksum: 33bfba912d22ee0b7d63e9af78d59c5a (MD5) Previous issue date: 2014-05-21 / O presente estudo objetivou avaliar o potencial anestésico local do tramadol a 5%, por meio do bloqueio loco-regional no nervo infraorbitário equino. Avaliou-se 9 equinos mestiços (350±60Kg) que, após tranquilização e bloqueio, foram submetidos a estímulos álgicos (EA). Os animais receberam acepromazina 1% (0,05mg/kg-IV) e procedeu-se a tricotomia e aplicação de pomada anestésica, na região sobre o Forâme Infraorbitário. Após 20 minutos, procedeu-se a infiltração local com tramadol 5% (dose 5mL), no Forâme Infraorbitário Esquerdo (FIE). A partir desde momento (T0), a cada 10 minutos, durante 150 minutos foram aferidos: a frequência respiratória (f), a frequência cardíaca (FC), a temperatura retal (TR) e a pressão arterial não invasiva (PANI). Os EA foram realizados, durante um período de 30” (trinta segundos), sendo eles: inserção manual de agulha no sulco gengival (dentes cantos superiores); pregueamento da pele (na região da bochecha) e pinçamento do lábio superior, com pinça hemostática Kelly, no mesmo lado do bloqueio. Foram registrados o período de latência (PL), com EA realizados a cada minuto após T0, e a duração do bloqueio (DB) após término do PL, com EA sendo feitos a cada 10 minutos, até que a sensibilidade normal retornasse. Também coletou-se amostras sanguineas para dosagem da glicemia. O controle negativo foi realizado com a infiltração de solução fisiológica 0,9% (dose 5mL), no Forâme Infraorbitário Direito (FID) no mesmo animal, recebendo os referidos EA, até o animal evidenciar desconforto. Os dados referentes à FC, f, PANI, TR e glicose foram avaliados pelo teste de ANOVA seguido pelo pós-teste de Tukey. Para os escores em relação aos EA, foi utilizado o teste de Kruskall-Wallis, seguido pelo teste de Dunn. Houve bloqueio local com tramadol 5%, e as variáveis pesquisadas obtiveram oscilações, porém dentro dos parâmetros fisiológicos da espécie. O índice de maior variação foi a PANI, mas deveu-se a tranquilização prévia ao bloqueio. Todos os animais apresentaram ptose palpebral (achado clínico) no mesmo lado do bloqueio, porém em diferentes intensidades. O PL obteve duração média de 5 minutos e o DB teve tempo máximo de 140 minutos. Conclui-se que o tramadol 5%, na técnica e dose utilizadas, promoveu bloqueio perineural e proporcionou anestesia local com eficiência; sendo necessário mais estudos para verificar o potencial toxicológico local, a relação dose/área anestesiada e o mecanismo de ação local do fármaco. / The present study aimed to evaluate the potential local anesthetic tramadol 5% through the locoregional anesthesia in the infraorbital nerve horse. Reviewed by 9 crossbred horses (350 ± 60 kg) that after sedation and lock, underwent painful stimulations (PS). The animals received 1% acepromazine (0.05 mg / kg IV) and proceeded to shaving and applying anesthetic ointment, in the region of the foramen infraorbital. After 20 minutes, we proceeded to the local infiltration with tramadol 5% (5mL dose), the left infraorbital foramen (LIF). From long time (T0), every 10 minutes for 150 minutes were measured: respiratory rate (RR), heart rate (HR), rectal temperature (RT) and non-invasive blood pressure (NIBP). The PS were performed over a period of 30 "(thirty seconds), namely: manual needling in the gingival sulcus (teeth upper corner); wrinkling of the skin (in the cheek region) and narrowing of the upper lip, with hemostat Kelly, on the same side of the block. The latency period (LP) were recorded with PS performed each minute after T0, and the duration of block (DB) after end of the LP, with PS being made every 10 minutes until normal sensation returned. Was also collected blood samples to measure blood glucose. The negative control was performed with the infiltration of saline solution 0.9% (5mL dose), the right infraorbital foramen (RIF) in the same animal, getting the PS said, until the animal show discomfort. The data relating to HR, RR, NIBP, TR and glicemia were evaluated by ANOVA followed by Tukey post-test. For scores in relation to PS, the Kruskal-Wallis test followed by Dunn's test was used. There was local anesthesia with tramadol 5%, and the studied variables obtained oscillations, although within the physiological parameters of the species. The index was greater variation NIBP, but was due to the blockade prior reassurance. All animals showed ptosis (clinical finding) on the same side of the block, but at different intensities. The LP had an average duration of 5 minutes and the DB had maximum time of 140 minutes. It is concluded that tramadol 5%, the technique and the dose used, promoted perineural local anesthetic blockade and provided efficiently; Further studies are needed to verify the location toxicological potential, the dose / anesthetized area and local drug action mechanism.
2

Retrospective Evaluation of Diffusion Weighted MRI Imaging of Head and Neck Cancers and the Correlation with Histopathology

Briody, Ashleigh January 2017 (has links)
No description available.
3

Contribution to the physiopathology, symptomatology and treatment of deep infiltrating endometriosis

Anaf, Vincent 15 December 2004 (has links)
L’endométriose est définie comme la présence de tissu endométrial et de stroma en dehors de la cavité utérine. Ses localisations les plus fréquentes sont le péritoine pelvien et les ovaires. L’endométriose infiltrante est classiquement décrite comme la présence de tissu endométriotique plus de cinq millimètres sous le péritoine pelvien ou la séreuse d’un organe. Histologiquement il s’agit d’une lésion endométriotique mais qui contrairement aux lésions ovariennes ou péritonéales contient significativement plus de muscle lisse et de fibrose et est davantage associée à la douleur. Les lésions infiltrantes peuvent être responsables de dysménorrhée, dyspareunie profonde et douleurs pelviennes chroniques sévères ayant un charactère hyperalgique tel qu’on peut le retrouver dans les douleurs neuropathiques. Ces douleurs nécessitent souvent la prise de quantités importantes d’antalgiques et ont des répercussions importantes sur la vie professionnelle, quotidienne et sexuelle des femmes atteintes. L’endométriose infiltrante présente un rapport histologique étroit avec les structures nerveuses du rétropéritoine ou les nerfs des organes atteints. Dans sa localisation rectovaginale il existe une relation histologique étroite entre les lésions d’endométriose et les nerfs ainsi qu’une correlation entre l’intensité de la douleur et le nombre de structures nerveuses envahies par l’endometriose ou engaînées dans la fibrose. Ces lésions infiltrantes expriment le «nerve growth factor» (NGF), une neurotrophine qui joue un rôle clé dans la genèse de l’hyperalgie et de la douleur. Les structures nerveuses du rétropéritoine pelvien expriment quant à elles le récepteur spécifique pour la neurotrophine NGF. Le système «NGF-récepteur spécifique» peut être responsable d’un chimiotactisme tissulaire entre les tissus sécrétant du NGF et les nerfs qui expriment le récepteur pour le NGF. Le système «NGF- récepteur spécifique» au sein de la relation endométriose-nerfs pourrait rendre compte du caractère hyperalgique des lésions endométriotiques infiltrantes ainsi, qu’expliquer pourquoi les lésions nodulaires n’apparaissent que dans les sites anatomiques richement innervés (ligaments utérosacrés, lame rectovaginale, paroi du rectum ou du côlon…) et pas ailleurs. Le traitement de première intention est chirurgical. Il convient d’être suffisamment agressif sur les lésions tout en engendrant le moins de séquelles postopératoires possibles sachant que nombre de ces femmes sont stériles. En cas d’atteinte digestive basse, les modalités de l’intervention sont dictées par l’extension et le degré d’infiltration de la paroi digestive. Dans le but de réaliser dans la majorité des cas une chirurgie minimalement invasive (laparoscopique) avec des cicatrices de petites tailles, nous avons développé une stratégie de traitement basée sur le degré d’infiltration de la paroi digestive. Dans ce cadre nous avons développé une technique laparo-assistée de résection colique segmentaire et de résection antérieure du rectum.
4

Perineural invasion in mucoepidermoid carcinoma

Lanzel, Emily Anne 01 May 2015 (has links)
The objective of this study was to retrospectively evaluate the prevalence of perineural invasion in cases of mucoepidermoid carcinoma (MEC). The study will determine if previously assessed perineural invasion by original pathology reports would be increased by re-review of the originally hematoxylin-eosin-(H &E) stained slides as well as review of slides reacted immunohistochemically with S100 to enhance visualization of nerves. The study will also assess whether perineural invasion or its absence in MEC is associated with clinical outcome. Thirty-one cases of major and minor salivary gland MEC were reviewed for perineural invasion and compared to the perineural invasion status stated on the original pathology report when available (13/31). All H & E-stained slides were reviewed as well as S100-reacted sections of each case’s tissue blocks that contained tumor. Patient demographics and clinical outcome were collected from electronic medical records. Perineural invasion was identified in 23% (3/13) of tumors in the original reports, 13% (4/31) of the authors' re-review of the same slides, and 29% (9/31) when cases were reacted with S100. A positive relationship was seen between the discovery of perineural invasion on H & E-stained slides and a greater number of foci of perineural invasion. Perineural invasion and larger-diameter nerve involvement was significantly associated with death at 5-year follow-up. In conclusion, immunohistochemical enhancement improves the accuracy, ease and speed of perineural invasion determination. Perineural invasion is a significant factor in the decreased survival outcome of cases of MEC. These findings support continued inclusion of the presence or absence of perineural invasion as a grading parameter in MEC.
5

Correlação Clínico-Histopatológica entre Dor e Invasão Perineural nos Carcinomas da Cabeça e do Pescoço

Paulo Affonso Pimentel Junior 18 February 2004 (has links)
A compreensão dos fatores relacionados à presença de dor provocada por tumores malignos na região da cabeça e do pescoço possibilita o estabelecimento de métodos diagnósticos, terapêuticos e prognósticos visando a pronta recuperação dos pacientes e melhor qualidade de vida. Um importante fator algogênico é a invasão de tecidos nervosos pelos carcinomas que pode ocorrer precocemente em níveis microscópicos ou tardiamente por disseminação pelos troncos nervosos. O objetivo deste trabalho foi estudar a presença de dor e invasão perineural microscópica em pacientes portadores de carcinomas da cabeça e do pescoço, correlacionando-as entre si e com outras variáveis clínicas e anatomopatológicas como sexo, cor, idade, intensidade da dor, índice de dor, tipo histopatológico, localização tumoral, estadiamento, infiltração óssea, tamanho do tumor e comprometimento de linfonodos. Foram estudados, através de amostra aleatória, 50 pacientes consecutivos, com diagnóstico histopatológico comprovado através de biópsia, de carcinoma na região da cabeça e do pescoço, cujo tratamento envolveu a tentativa cirúrgica de ressecção tumoral completa. No estudo foi realizada, antes do ato cirúrgico, entrevista utilizando-se uma ficha clínica padronizada elaborada especialmente para o trabalho. Outras informações foram obtidas do prontuário da instituição. Após a remoção cirúrgica o material foi enviado para o estudo anatomopatológico de rotina e depois revisado quanto à presença de invasão perineural. Esta verificação foi feita pela análise em hematoxilina-eosina e pela técnica imuno-histoquímica utilizando o anticorpo antiproteína S-100. Dos 50 pacientes analisados 36 (72%) eram do sexo masculino e 14 (28%) do sexo feminino. A idade média foi de 54,7 anos. Os leucodermas foram predominantes com 70%. Quando interrogados sobre a presença de dor nos últimos 30 dias, 27 pacientes (54%) responderam positivamente. Houve presença de invasão perineural em 20 indivíduos (40%). A investigação anatomopatológica do estadiamento tumoral mostrou maior freqüência dos carcinomas de estádio I e do tipo células escamosas moderadamente diferenciado. Quanto à localização dos tumores, houve predomínio de comprometimento em boca e laringe. Não foi encontrada diferença significativa entre pacientes com e sem dor quanto à proporção de casos onde existia invasão perineural. Não houve correlação estatística entre presença de dor e sexo, cor, idade, tipo histopatológico, envolvimento ósseo, estadiamento tumoral ou linfonodos comprometidos. Houve diferença significativa entre os locais laringe e pele, e os tamanhos T1 e T2 quanto à proporção de pacientes com dor. Não houve correlação estatística entre invasão perineural e sexo, cor, idade, EAV, PRI, tipo histológico, envolvimento ósseo, estadiamento, tamanho e nodos comprometidos. A correlação entre invasão perineural e localização do tumor mostrou diferença significativa entre laringe e pele quanto à proporção de casos com invasão perineural (p = 0,033). Foi estudada ainda, a correlação entre as variáveis semiquantitativas EAV e PRI, e, pelos coeficientes de correlação de Spearman, poderíamos afirmar que houve relação entre EAV e PRI (r= 0,934; p < 0,001). Não se pode considerar a invasão neural microscópica como fator isolado na produção de dor em cabeça e pescoço. São necessários novos trabalhos que elucidem os mecanismos desencadeadores da dor e a diferença individual do limiar de dor. Neste trabalho constatou-se diferença estatística significativa quanto à presença de dor e invasão perineural comparando-se a localização dos carcinomas em pele e laringe. / Keeping in mind a better quality of life and quick recovery for the patient, the understanding of the intervening factors related to the presence of pain caused by malignant tumors in the head and neck area makes possible to establish diagnosis, therapeutic and prognosis methods in these cases. One important algogenic factor is the invasion of the nervous tissues by the carcinomas, which can happen early in a microscopic level or lately by dissemination through nerve trunks. The aim of this work is to study the presence of pain and microscopic perineural invasion in patients bearing head and neck carcinomas, basically correlating them to each other and to other clinical and atomopathological variables i.e. sex, ethnicity, age, pain intensity, McGill index, histological type, tumor location, staging, bone infiltration, tumor size and lymph node involvement. In this work, we studied a random sample of 50 consecutive patients with confirmed histopathologic diagnosis (through biopsy) of head and neck carcinoma, whose treatment involved the attempt of complete surgical tumor resection. Before the surgical procedure, we interviewed each patient using a standard clinical questionnaire especially designed for the study. Additional information was obtained through patients medical records in the institution. After surgical resection, the material was sent for anatomopathological routine study and then checked for the presence of perineural invasion. The revision process involved analysis via both haematoxylin-eosin stain and immunohistochemical technique using S-100 anti-protein antibody. Thirty-six (72%)from 50 analysed patients were male and 14 (28%) female. The average age was 54.7 years old. White ethnicity was prevalent within 70% of the cases. When asked about the presence of pain within the previous 30 days, 27 patients (54%) answered positively. Perineural invasion was present in 20 individuals (40%). The anatomopathological investigation of tumoral staging showed a greater frequency of stage 1 carcinomas and of the moderately differentiated squamous cell type. With reference to the location of the tumors, there was a prevalence of mouth and larynx involvement. We did not find significant difference between patients with and without pain regarding cases showing perineural invasion. Likewise, there was no statistical correlation between pain presence and gender, ethnicity, age, histological type, bone involvement, tumoral staging or lymph node invasion. There was a significant difference between larynx and skin locations, and T1 and T2 sizes, regarding the proportion of patients referring pain. No statistical correlation was found between perineural invasion and gender, ethnicity, age, VAS, McGill index, histological type, bone involvement, staging, size or affected lymph nodes. The correlation between perineural invasion and tumor location showed significant difference between larynx and skin regarding the proportion of cases showing perineural invasion (p = 0.033). The correlation between McGill index and VAS semi quantitative variable was also studied, and the Spearman correlation coefficient showed a relationship between VAS and McGill index (r = 0.934; p < 0.001). Thus, one cannot consider microscopic neural invasion as an isolated factor in the production of pain in head and neck. New researches are necessary to bring to light the mechanisms that trigger pain, or the individual differences in pain threshold. This work also revealed a significant statistical difference regarding the presence of pain and perineural invasion when comparing larynx and skin carcinomas.
6

Intrasąnarinės ir perineurinės analgezijos metodų veiksmingumo nustatymas atliekant artroskopines kelio priekinio kryžminio raiščio rekonstrukcines operacijas / Evaluating the efficacy of intra-articular and perineural analgesia methods for the arthroscopic reconstruction of anterior cruciate ligament of the knee

Švedienė, Saulė 30 September 2013 (has links)
Artroskopinė priekinio kryžminio raiščio rekonstrukcija – viena iš dažniausiai atliekamų ortopedinių operacijų. Adekvati skausmo kontrolė yra svarbi siekiant efektyvios ankstyvos reabilitacijos ir gerų funkcinių rezultatų, sutrumpinant gydymo ligoninėje trukmę. Atlikome randomizuotą perspektyvųjį dvigubai aklą placebu kontroliuojamą tyrimą panaudodami intrasąnarinius vaistus (morfiną ir neostigminą), derindami su vienkartine šlauninio nervo blokada. Taip pat tyrėme tęstinį skausmo malšinimą šlaunies perineuriniu kateteriu, taikydami du skirtingus paciento kontroliuojamos analgezijos režimus. Taikėme mažesnę vietinio anestetiko koncentraciją, siekdami selektyvesnės sensorinės blokados, mažesnės paros dozės, mažiau toksinių reakcijų. Tikrinome, ar tęstinis skausmo malšinimas yra veiksmingesnis nei vienkartinė nervo blokada su intrasąnarinėmis analgetikų injekcijomis. Intrasąnarinis morfinas turėjo panašų analgezinį poveikį kaip ir neostigminas paciento krūvio metu per visą tyrimo laiką (48 val.); tačiau neostigminas buvo patikimai efektyvesnis už placebą antrą pooperacinę dieną. Skausmo kontrolė ramybėje ir krūvio metu bei pacientų pasitenkinimas per visą tyrimą buvo geresni perineurinio skausmo malšinimo grupėse negu intrasąnarinėse. Intrasąnarinių grupių pacientų analgezijos efektyvumui priartėjus prie kateterinių grupių, nustatydavome didesnį papildomų analgetikų suvartojimą pirmosiose. Skausmo malšinimas 0,1% bupivakaino infuzija šlaunies perineuriniu kateteriu, taikant... [toliau žr. visą tekstą] / Choice of optimal postoperative analgesia technique after anterior crutiate ligament repair remains challenging. Aiming to evaluate and compare the efficacy of intra-articular injection of morphine and neostigmine our prospective randomized clinical study compared pain intensity, consumption of adjunct analgesics and patient satisfaction during 48 postoperative hours in patients who, in addition to spinal block, received a single-shot femoral nerve block followed by the end-of-surgery intra-articular injection of morphine, neostigmine or placebo. Additionally, the former two were compared with continuous femoral nerve block with postoperative patient controlled analgesia infusion pump containing 0.1 % bupivacaine preset in 2 different regimens: with or without basal infusion. Our results show that there was only a single difference among intra-articular groups found on the 2nd postoperative day: a significantly better pain control at motion in neostigmine group than in the placebo group. There was no additive analgesic effect of i/a morphine. Also, we observed a significantly better pain control and patient satisfaction in continuous femoral perineural block PCA groups during the whole trial. There was a significant prevalence of the PCA analgesia regimen which implies the preset basal rate of 0.1% bupivacaine: a 5 ml bolus with a lockout period 30 min and basal infusion 5 ml/h.
7

Evaluating the efficacy of intra-articular and perineural analgesia methods for the arthroscopic reconstruction of anterior cruciate ligament of the knee / Intrasąnarinės ir perineurinės analgezijos metodų veiksmingumo nustatymas atliekant artroskopines kelio priekinio kryžminio raiščio rekonstrukcines operacijas

Švedienė, Saulė 30 September 2013 (has links)
Choice of optimal postoperative analgesia technique after anterior crutiate ligament repair remains challenging. Aiming to evaluate and compare the efficacy of intra-articular injection of morphine and neostigmine our prospective randomized clinical study compared pain intensity, consumption of adjunct analgesics and patient satisfaction during 48 postoperative hours in patients who, in addition to spinal block, received a single-shot femoral nerve block followed by the end-of-surgery intra-articular injection of morphine, neostigmine or placebo. Additionally, the former two were compared with continuous femoral nerve block with postoperative patient controlled analgesia infusion pump containing 0.1 % bupivacaine preset in 2 different regimens: with or without basal infusion. Our results show that there was only a single difference among intra-articular groups found on the 2nd postoperative day: a significantly better pain control at motion in neostigmine group than in the placebo group. There was no additive analgesic effect of i/a morphine. Also, we observed a significantly better pain control and patient satisfaction in continuous femoral perineural block PCA groups during the whole trial. There was a significant prevalence of the PCA analgesia regimen which implies the preset basal rate of 0.1% bupivacaine: a 5 ml bolus with a lockout period 30 min and basal infusion 5 ml/h. / Artroskopinė priekinio kryžminio raiščio rekonstrukcija – viena iš dažniausiai atliekamų ortopedinių operacijų. Adekvati skausmo kontrolė yra svarbi siekiant efektyvios ankstyvos reabilitacijos ir gerų funkcinių rezultatų, sutrumpinant gydymo ligoninėje trukmę. Atlikome randomizuotą perspektyvųjį dvigubai aklą placebu kontroliuojamą tyrimą panaudodami intrasąnarinius vaistus (morfiną ir neostigminą), derindami su vienkartine šlauninio nervo blokada. Taip pat tyrėme tęstinį skausmo malšinimą šlaunies perineuriniu kateteriu, taikydami du skirtingus paciento kontroliuojamos analgezijos režimus. Taikėme mažesnę vietinio anestetiko koncentraciją, siekdami selektyvesnės sensorinės blokados, mažesnės paros dozės, mažiau toksinių reakcijų. Tikrinome, ar tęstinis skausmo malšinimas yra veiksmingesnis nei vienkartinė nervo blokada su intrasąnarinėmis analgetikų injekcijomis. Intrasąnarinis morfinas turėjo panašų analgezinį poveikį kaip ir neostigminas paciento krūvio metu per visą tyrimo laiką (48 val.); tačiau neostigminas buvo patikimai efektyvesnis už placebą antrą pooperacinę dieną. Skausmo kontrolė ramybėje ir krūvio metu bei pacientų pasitenkinimas per visą tyrimą buvo geresni perineurinio skausmo malšinimo grupėse negu intrasąnarinėse. Intrasąnarinių grupių pacientų analgezijos efektyvumui priartėjus prie kateterinių grupių, nustatydavome didesnį papildomų analgetikų suvartojimą pirmosiose. Skausmo malšinimas 0,1% bupivakaino infuzija šlaunies perineuriniu kateteriu, taikant... [toliau žr. visą tekstą]
8

Invasão de nervos pelo carcinoma da próstata em biópsias transretais

Litvin, Isnard Elman January 2004 (has links)
Introdução e Objetivo: A invasão de nervos pelo carcinoma da próstata, em biópsias por agulha, pode ser um preditor independente de extensão extra-prostática e pode influenciar no manejo cirúrgico. Nervos são, algumas vezes, difíceis de serem visualizados em biópsias por agulha da próstata coradas pela técnica da hematoxilina e eosina. É possível que, utilizando-se a técnica da imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100, os nervos e a invasão de nervos sejam mais facilmente detectados, reduzindo-se a quantidade de falso-negativos. Material e Método: Foram examinados 101 exames de biópsias por agulha, correspondendo a setenta pacientes, com carcinoma da próstata, através de lâminas coradas pela técnica da hematoxilina e eosina, selecionados a partir de 500 exames consecutivos. Obtiveram-se novos cortes dos mesmos blocos de parafina que foram corados pela técnica imuno-histoquímica, utilizando o anticorpo policlonal para a proteína S-100. O número total de nervos, o número de nervos invadidos pelo carcinoma da próstata, o número de nervos por área de tecido, o número de nervos invadidos por área de carcinoma e o diâmetro dos nervos invadidos pelo carcinoma foram determinados por dois investigadores, nas duas técnicas de coloração. Resultados: Dos 70 pacientes avaliados 31 (44,3%) apresentaram invasão de nervo pelo carcinoma no HE e 43 (61,4%) apresentaram invasão de nervo com a técnica imunohistoquímica da proteína S-100 (p<0,001). Na área de carcinoma foram detectados mais nervos invadidos no S-100 do que no HE (p<0,001). O diâmetro do menor nervo invadido pelo carcinoma foi menor no S-100 do que no HE (p=0,007). Conclusão: A coloração com a técnica imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100 aumenta a sensibilidade para reconhecer nervos em material de punção-biópsia da próstata por agulha. Também, com o S-100 se reconhecem mais invasões de nervos pelo carcinoma da próstata, as quais não eram visualizadas quando coradas com o HE. Desta forma reduziu-se a quantidade de casos falso-negativos e demonstrou-se que o exame criterioso de espécimes corados com o HE não é suficiente para detectar todas as invasões de nervos pelo carcinoma da próstata. / Background: The identification of perineural invasion in prostate needle biopsies may be an independent predictor of extraprostatic extension of prostatic carcinoma and may also affect surgical management. Nerves are often difficult to recognize on hematoxylin and eosin stained prostate needle biopsies. Perhaps using an immunohistochemical stain for S-100 protein, nerves and the presence of perineural invasion, may be more easily detected. Methods: We examined 101 (70 patients) cases of prostatic carcinoma by routine HE stain to determine perineural invasion and nerves. Step sections were immunostained for S- 100 protein (polyclonal antibody). The total nunmber of nerves, the number of nerves showing perineural invasion, the number of nerves per square millimeter of tissue, the number of nerves showing perineural invasion per square millimeter of prostatic carcinoma and the diameter of perineural invasion were determined by two investigators on the HE and S-100 stained prostate needle biopsies. Results: Among the 70 patients, perineural invasion was detected in 31 (44,3%) patients on HE stained sections and in 43 (61,4%) on S-100 stained sections (p<0,001). The prostate needle biopsies on median showed more perineural invasion on S-100 stained than on HE (P<0,001). The minimum diameter of perineural invasion was smaller on S-100 stained than on HE (p=0,007). Conclusions: S-100 staining increases the sensivity with which nerves are recognized in prostate needle biopsies. More significantly, S-100 staining reveals perineural invasion by prostatic carcinoma that is often unrecognized in HE stained sections. These results support that careful examination of routine HE-stained specimens is not sufficient to detect all important nerve invasion.
9

Invasão de nervos pelo carcinoma da próstata em biópsias transretais

Litvin, Isnard Elman January 2004 (has links)
Introdução e Objetivo: A invasão de nervos pelo carcinoma da próstata, em biópsias por agulha, pode ser um preditor independente de extensão extra-prostática e pode influenciar no manejo cirúrgico. Nervos são, algumas vezes, difíceis de serem visualizados em biópsias por agulha da próstata coradas pela técnica da hematoxilina e eosina. É possível que, utilizando-se a técnica da imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100, os nervos e a invasão de nervos sejam mais facilmente detectados, reduzindo-se a quantidade de falso-negativos. Material e Método: Foram examinados 101 exames de biópsias por agulha, correspondendo a setenta pacientes, com carcinoma da próstata, através de lâminas coradas pela técnica da hematoxilina e eosina, selecionados a partir de 500 exames consecutivos. Obtiveram-se novos cortes dos mesmos blocos de parafina que foram corados pela técnica imuno-histoquímica, utilizando o anticorpo policlonal para a proteína S-100. O número total de nervos, o número de nervos invadidos pelo carcinoma da próstata, o número de nervos por área de tecido, o número de nervos invadidos por área de carcinoma e o diâmetro dos nervos invadidos pelo carcinoma foram determinados por dois investigadores, nas duas técnicas de coloração. Resultados: Dos 70 pacientes avaliados 31 (44,3%) apresentaram invasão de nervo pelo carcinoma no HE e 43 (61,4%) apresentaram invasão de nervo com a técnica imunohistoquímica da proteína S-100 (p<0,001). Na área de carcinoma foram detectados mais nervos invadidos no S-100 do que no HE (p<0,001). O diâmetro do menor nervo invadido pelo carcinoma foi menor no S-100 do que no HE (p=0,007). Conclusão: A coloração com a técnica imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100 aumenta a sensibilidade para reconhecer nervos em material de punção-biópsia da próstata por agulha. Também, com o S-100 se reconhecem mais invasões de nervos pelo carcinoma da próstata, as quais não eram visualizadas quando coradas com o HE. Desta forma reduziu-se a quantidade de casos falso-negativos e demonstrou-se que o exame criterioso de espécimes corados com o HE não é suficiente para detectar todas as invasões de nervos pelo carcinoma da próstata. / Background: The identification of perineural invasion in prostate needle biopsies may be an independent predictor of extraprostatic extension of prostatic carcinoma and may also affect surgical management. Nerves are often difficult to recognize on hematoxylin and eosin stained prostate needle biopsies. Perhaps using an immunohistochemical stain for S-100 protein, nerves and the presence of perineural invasion, may be more easily detected. Methods: We examined 101 (70 patients) cases of prostatic carcinoma by routine HE stain to determine perineural invasion and nerves. Step sections were immunostained for S- 100 protein (polyclonal antibody). The total nunmber of nerves, the number of nerves showing perineural invasion, the number of nerves per square millimeter of tissue, the number of nerves showing perineural invasion per square millimeter of prostatic carcinoma and the diameter of perineural invasion were determined by two investigators on the HE and S-100 stained prostate needle biopsies. Results: Among the 70 patients, perineural invasion was detected in 31 (44,3%) patients on HE stained sections and in 43 (61,4%) on S-100 stained sections (p<0,001). The prostate needle biopsies on median showed more perineural invasion on S-100 stained than on HE (P<0,001). The minimum diameter of perineural invasion was smaller on S-100 stained than on HE (p=0,007). Conclusions: S-100 staining increases the sensivity with which nerves are recognized in prostate needle biopsies. More significantly, S-100 staining reveals perineural invasion by prostatic carcinoma that is often unrecognized in HE stained sections. These results support that careful examination of routine HE-stained specimens is not sufficient to detect all important nerve invasion.
10

Invasão de nervos pelo carcinoma da próstata em biópsias transretais

Litvin, Isnard Elman January 2004 (has links)
Introdução e Objetivo: A invasão de nervos pelo carcinoma da próstata, em biópsias por agulha, pode ser um preditor independente de extensão extra-prostática e pode influenciar no manejo cirúrgico. Nervos são, algumas vezes, difíceis de serem visualizados em biópsias por agulha da próstata coradas pela técnica da hematoxilina e eosina. É possível que, utilizando-se a técnica da imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100, os nervos e a invasão de nervos sejam mais facilmente detectados, reduzindo-se a quantidade de falso-negativos. Material e Método: Foram examinados 101 exames de biópsias por agulha, correspondendo a setenta pacientes, com carcinoma da próstata, através de lâminas coradas pela técnica da hematoxilina e eosina, selecionados a partir de 500 exames consecutivos. Obtiveram-se novos cortes dos mesmos blocos de parafina que foram corados pela técnica imuno-histoquímica, utilizando o anticorpo policlonal para a proteína S-100. O número total de nervos, o número de nervos invadidos pelo carcinoma da próstata, o número de nervos por área de tecido, o número de nervos invadidos por área de carcinoma e o diâmetro dos nervos invadidos pelo carcinoma foram determinados por dois investigadores, nas duas técnicas de coloração. Resultados: Dos 70 pacientes avaliados 31 (44,3%) apresentaram invasão de nervo pelo carcinoma no HE e 43 (61,4%) apresentaram invasão de nervo com a técnica imunohistoquímica da proteína S-100 (p<0,001). Na área de carcinoma foram detectados mais nervos invadidos no S-100 do que no HE (p<0,001). O diâmetro do menor nervo invadido pelo carcinoma foi menor no S-100 do que no HE (p=0,007). Conclusão: A coloração com a técnica imuno-histoquímica com o anticorpo para a proteína S-100 aumenta a sensibilidade para reconhecer nervos em material de punção-biópsia da próstata por agulha. Também, com o S-100 se reconhecem mais invasões de nervos pelo carcinoma da próstata, as quais não eram visualizadas quando coradas com o HE. Desta forma reduziu-se a quantidade de casos falso-negativos e demonstrou-se que o exame criterioso de espécimes corados com o HE não é suficiente para detectar todas as invasões de nervos pelo carcinoma da próstata. / Background: The identification of perineural invasion in prostate needle biopsies may be an independent predictor of extraprostatic extension of prostatic carcinoma and may also affect surgical management. Nerves are often difficult to recognize on hematoxylin and eosin stained prostate needle biopsies. Perhaps using an immunohistochemical stain for S-100 protein, nerves and the presence of perineural invasion, may be more easily detected. Methods: We examined 101 (70 patients) cases of prostatic carcinoma by routine HE stain to determine perineural invasion and nerves. Step sections were immunostained for S- 100 protein (polyclonal antibody). The total nunmber of nerves, the number of nerves showing perineural invasion, the number of nerves per square millimeter of tissue, the number of nerves showing perineural invasion per square millimeter of prostatic carcinoma and the diameter of perineural invasion were determined by two investigators on the HE and S-100 stained prostate needle biopsies. Results: Among the 70 patients, perineural invasion was detected in 31 (44,3%) patients on HE stained sections and in 43 (61,4%) on S-100 stained sections (p<0,001). The prostate needle biopsies on median showed more perineural invasion on S-100 stained than on HE (P<0,001). The minimum diameter of perineural invasion was smaller on S-100 stained than on HE (p=0,007). Conclusions: S-100 staining increases the sensivity with which nerves are recognized in prostate needle biopsies. More significantly, S-100 staining reveals perineural invasion by prostatic carcinoma that is often unrecognized in HE stained sections. These results support that careful examination of routine HE-stained specimens is not sufficient to detect all important nerve invasion.

Page generated in 0.0939 seconds