The cores of most Cycladic Islands are formed as consequences of early Paleogene high-pressure subduction processes of the African plate beneath Europe, and Miocene extensional exhumation of the subduction trench. The island of Thera (Santorini) resides in the Hellenic Volcanic Arc, and is dominated by Quaternary eruptive volcanic material atop a pre-volcanic basement. The position of the island has led to debate as to the nature of the pre-volcanic basement, with connections drawn to either the Cycladic Blueschist Unit (CBU) or the Phyllite-Quartzite Unit (PQU). Field observations, which document a top-to-SSE detachment, in conjunction with geochronological techniques have been applied to assess the tectonostratigraphy of the pre-volcanic basement. The results resolve the pre-volcanic basement as belonging to the CBU which has been juxtaposed against Sub-Pelogonian marble by the SSE directed detachment. This firmly establishes Thera within the Cycladic realm, documents Miocene deformation, and changes the geologic map of the Hellenides.

This dissertation explores the combination of Interferometric Synthetic Aperture Radar (InSAR) results with field data to provide additional constraints on the processes controlling deformation signals observed at Galeras volcano (Colombia) and Santorini volcano (Greece). InSAR measurements during 2007-2008 at Galeras reveal a subsidence signal on its northeast flank. I model InSAR and gravity data to determine the best-fit parameters for the subsidence source and suggest this signal was caused by deflation of the magma chamber associated with the January 2008 eruption. In January 2011, Santorini volcano entered a period of unrest characterised by earthquake swarms and caldera-wide uplift. I analyse satellite data over a period incorporating both the preceding phase of quiescence (1993-2010) and the phase of unrest (2011-2012). A subsidence signal is confirmed on the intra-caldera island of Nea Kameni during 1993-2010. I investigate several possible scenarios for its source, with my preferred explanation being a combination of cooling and contraction of historic lava flows, and loading from these flows inducing relaxation of the substrate. I also use a joint InSAR/GPS inversion technique to model the caldera-wide uplift observed during 2011-2012. I determine the optimal parameters for the deformation source and the temporal variation in volume change within the shallow magma chamber. The renewed activity offered an opportunity to observe how soil-gas emissions would respond to an influx of magma to a shallow reservoir. I employ a new approach (222Rn-δ¹³C systematics) to identify and quantify the source of diffuse degassing at Santorini during the period of unrest. Finally, I present a new high-resolution merged LiDAR-Bathymetry grid, enabling detailed mapping of both onshore and offshore historic lava flows emplaced in the centre of Santorini caldera. Updated lava volumes provide new extrusion rate estimates and a means of estimating both the size and duration of future dome-building eruptions at Santorini.

Αντικείμενο της παρούσας εργασίας είναι η ανάλυση και ερμηνεία των θαλάσσιων γεωλογικών – γεωφυσικών δεδομένων τα οποία έχουν συλλεχθεί από το υποθαλάσσιο τμήμα της Καλδέρας της Σαντορίνης. Σκοπός της εργασίας είναι: • να μελετηθεί η υποθαλάσσια μορφολογική και γεωλογική δομή της Καλδέρας, • να αναλυθεί η σεισμική στρωματογραφία των ηφαιστειακών αποθέσεων κάτω από τον πυθμένα και ιδιαίτερα των αποθέσεων που προέκυψαν από την Μινωική έκρηξη • να συσχετισθούν οι σεισμικοί ορίζοντες με αντίστοιχες ηφαιστειακές αποθέσεις και ορίζοντες που έχουν χαρτογραφηθεί στην Σαντορίνη και τέλος • να γίνει προσπάθεια αναπαράστασης της μορφολογίας της καλδέρας πριν την Μινωική έκρηξη. Στη παρούσα εργασία χρησιμοποιήθηκαν γεωφυσικά δεδομένα που συλλέχθηκαν από το Ω/Κ ΑΙΓΑΙΟ του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών με τη χρήση συστημάτων υποθαλάσσιας γεωφυσικής διασκόπησης (σεισμικά ανάκλασης) και πολυδιαυλικής βυθομέτρησης στα πλαίσια του ερευνητικού προγράμματος THERA 2006, σε συνεργασία με το University of Rhodes Island, USA και με χρηματοδότηση από το National Science Foundation. / The object of this work is the analysis and interpretation of marine geological - geophysical data which has been collected from the offshore part of the caldera of Santorini. The purpose of this paper is: • To study the underwater geological and morphological structure of Caldera • To analyze the seismic stratigraphy of the volcanic deposits under the bottom and especially the deposits obtained from the Minoan eruption • To compare the seismic horizons with the corresponding deposits and volcanic horizons that have been mapped to Santorini and finally • To attempt representation of the morphology of the caldera before the Minoan eruption The present study includes geophysical data collected by the Oceanographic vessel AEGEAN of the Hellenic Centre for Marine Research with the use of underwater geophysical ( seismic reflection ) and multiplexer sounding of the research program THERA 2006, in collaboration with the University of Rhodes Island, USA and funded by the National Science Foundation.

Like books and paintings, which are the channels that have inspired us to fantasize on travelling to new and exotic places, films are the modern motivators of today that can through moving image make us value to visit certain places (Beeton 2005, 4). For some it can be a form of escapism or pilgrimage and for many these places are the connection between real and imaginary. By depicting a particular place in a film, we can claim it will certainly stimulate in our interest towards traditional touristic campaigns (Hudson & Ritchie 2006, 387). It is common knowledge that movie and television products have an effect on tourism, that is, that in some way people are induced to increase or otherwise change their consumption of tourism products. Television and films are the most popular and influential vehicles for attracting people‘s attention among diverse visual media alternatives (Kim et al., 2007). So, it is perfectly understandable that the impact of films has been widely known to people‘s image formation for a place (Butler, 1990; Riley and van Doren, 1992; Gartner, 1993; Schofield, 1996; Iwashita, 2003; Kim and Richardson, 2003). Films are not generally produced with the intent to attract tourists to a destination, but tend to influence viewers indirectly through the movie‘s message (Butler, 1990). This is because they can present millions of viewers with substantial information about a destination, create a first-time image or alter an existing image in a relatively short period of time (Hahm et al., 2008). Many authors, such as Beeton (2000, 2002, 2005, 2007, 2008), Busby and Klug (2001), Connell and Meyer (2009), Crouch (2007), Croy and Buchmann (2009), Daye (2007), Hudson and Ritchie (2006a, 2006b), Hyunjung and Chon (2008), Iwashita (2007) Kim and Richardson (2001, 2003), Liou (2010) and Macionis (2004) have discussed the influence of films and the ways viewers gain images, information and consciousness of destinations, which in turn, affect their decision-making process, and they have also examined the behavior of the film induced tourist. Films and television programmes, especially with the emanation of satellite television channels, boost an increase in visitor numbers to the portrayed locations. This phenomenon has been recorded worldwide (Busby and Klug, 2001). Furthermore, watching television is still the most common home-based leisure activity and the amount of time spent to watch television is expanding (Busby and Klug, 2001); therefore, film-induced tourism is expected to attract more attention. For these reasons, in addition to the speedy growth of the film industry, destination marketers can be seen to be influenced to place their destinations in films and television shows as it is an effective promotional tool (Jewell and McKinnon, 2008; Nicholson, 2006; O‘Connor, 2010; Yilmaz and Yolal, 2008). Film-induced tourism has been heightened also by the increasing reach of satellite and cable television subscription, the use of DVDs, the increasing number of cinemagoers and the continuous development of digital technology (Belch and Belch, 2004; Kim et al., 2007; Shani et al., 2009). Moreover, the shelf life of films is longer than the first viewing and could have a longer effect on than other promotional tools (Warnick et al., 2005). The literature indicated also that 3D-visual effects of film create inherent images of a destination by introducing a vivid experience, which seems less biased or is less recognizable as promotional (O‘Connor et al., 2010; Schofield, 1996). A typical movie with international distribution can now reach over one hundred million consumers as it moves from box office, to video/DVD to TV. As a consequence, for a destination, the publicity generated by a major motion picture and by the high-profile actors can be tremendous (Beeton, 2005). Researchers have already asserted that films are more likely to reach wider audiences with less investment than specifically targeted tourism advertisements and promotion (Dore and Crouch, 2003). As a result, film-induced tourism or film tourism as it is referred to in this paper, can be an effective marketing tool for destinations that lack financial backing for strong advertising campaigns, especially at a time of economic downturn. But despite the growing awareness of the relationship between film and tourism, as well as the anecdotal application of film tourism in destination marketing, the impacts of film tourism still appear to be under-appreciated. Though the effects of film tourism can be long lasting and have significant long-term economic and social effects, many tourism organizations have been slow to tap the potential benefits of film tourism, perhaps due to a lack of knowledge, research or evidence that explains the potential of film tourism (Hudson and Ritchie, 2006). In this article a conceptual framework for understanding the film tourism phenomenon is presented and then, using the case study method, reports show the tourism impact of the film "Che ne sara di noi" on the island of Santorini in Greece. / Όπως και τα βιβλία και τα έργα ζωγραφικής, τα οποία είναι τα κανάλια που μας ενέπνευσαν να φαντασιώνονται για ταξίδια σε νέους και εξωτικά μέρη, οι ταινίες είναι οι σύγχρονες κίνητρα του σήμερα που μπορεί να τους κινητούς εικόνα μας κάνουν τιμή να επισκεφθούν ορισμένους χώρους (Beeton 2005, 4). Για κάποιους μπορεί να είναι μια μορφή φυγής ή προσκύνημα και για πολλούς αυτά τα μέρη είναι η σχέση μεταξύ πραγματικού και φανταστικού. Με απεικονίζει μια συγκεκριμένη θέση σε μια ταινία, μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι θα τονώσει σίγουρα προς το συμφέρον μας προς τις παραδοσιακές τουριστικές καμπάνιες (Hudson & Ritchie 2006, 387). Είναι κοινή γνώση ότι η ταινία και τηλεοπτικά προϊόντα έχουν κάποια επίδραση στον τουρισμό, δηλαδή, ότι κατά κάποιο τρόπο οι άνθρωποι διεγείρονται για να αυξήσετε ή με άλλο τρόπο να αλλάξει την κατανάλωση των τουριστικών προϊόντων. Η τηλεόραση και οι ταινίες είναι οι πιο δημοφιλείς και σημαίνοντες οχήματα για να προσελκύσουν την προσοχή των ανθρώπων μεταξύ των διάφορων εναλλακτικών λύσεων οπτικών μέσων (Kim et al., 2007). Έτσι, αυτό είναι απολύτως κατανοητό ότι ο αντίκτυπος των ταινιών έχει γίνει ευρέως γνωστό για το σχηματισμό της εικόνας των ανθρώπων για μια θέση (Butler, 1990? Riley και ο van Doren, 1992? Gartner, 1993? Schofield, 1996? Ινναδίώα, 2003? Kim και Richardson, 2003). Ταινίες που δεν παράγονται γενικά με την πρόθεση για την προσέλκυση τουριστών σε έναν προορισμό, αλλά τείνουν να επηρεάζουν τους θεατές έμμεσα μέσω του μηνύματος της ταινίας (Butler, 1990). Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μπορούν να παρουσιάσουν τα εκατομμύρια των τηλεθεατών με ουσιαστικές πληροφορίες για έναν προορισμό, να δημιουργήσει μια πρώτη φορά την εικόνα ή να τροποποιήσει μια υπάρχουσα εικόνα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα (Hahm et al., 2008). Πολλοί συγγραφείς, όπως Beeton (2000, 2002, 2005, 2007, 2008), Busby και Klug (2001), Connell και Meyer (2009), Κράουτς (2007), Croy και Buchmann (2009), Daye (2007), Hudson και Ritchie (2006a, 2006b), Χιουιντούνγκ και Τζον (2008), Ινναδίώα (2007) Kim και Richardson (2001, 2003), Liou (2010) και Macionis (2004) εξέτασαν την επίδραση των ταινιών και τους τρόπους με τους τηλεθεατές να αποκτήσουν τις εικόνες, πληροφοριών και τη συνείδηση των προορισμών, οι οποίες με τη σειρά τους, επηρεάζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων τους, και έχουν επίσης εξετάσει την συμπεριφορά της ταινίας που προκαλείται τουριστικά. Ταινιών και τηλεοπτικών προγραμμάτων, ιδίως με την εκπόρευση του δορυφορική τηλεόραση, την τόνωση αύξηση του αριθμού των επισκεπτών στα απεικόνισε θέσεις. Αυτό το φαινόμενο έχει καταγραφεί σε όλο τον κόσμο (Busby και Klug, 2001). Επιπλέον, βλέποντας τηλεόραση εξακολουθεί να είναι το πιο κοινό σπίτι-βασισμένη ψυχαγωγική δραστηριότητα και το ποσό του χρόνου που δαπανάται για να παρακολουθήσουν τηλεόραση επεκτείνεται (Busby και Klug, 2001)? Ως εκ τούτου, ταινία που προκαλείται από τον τουρισμό αναμένεται να προσελκύσει περισσότερο την προσοχή. Για τους λόγους αυτούς, εκτός από την ταχεία ανάπτυξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας, έμποροι προορισμού μπορεί να δει να επηρεαστεί να τοποθετήσει τους προορισμούς τους σε ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές, καθώς είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο προώθησης (Jewell και McKinnon, 2008? Nicholson, 2006? O 'Connor, 2010? Γιλμάζ και Yolal, 2008). Ταινία-προκαλείται από τον τουρισμό έχει αυξημένο επίσης από την αυξανόμενη απόσταση από δορυφορική και καλωδιακή τηλεόραση συνδρομή, τη χρήση των DVD, η αύξηση του αριθμού των του κινηματογράφου και η συνεχής ανάπτυξη της ψηφιακής τεχνολογίας (Belch και Belch, 2004?. Kim et al, 2007? Σάνι et al., 2009). Επιπλέον, η διάρκεια ζωής των ταινιών είναι μεγαλύτερη από την πρώτη προβολή και θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερη επίδραση στη σχέση με άλλα εργαλεία προώθησης (Warnick et al., 2005). Η βιβλιογραφία αναφέρεται επίσης ότι το 3D-οπτικά εφέ της ταινίας δημιουργούν εγγενείς εικόνες ενός προορισμού εισάγοντας μια ζωντανή εμπειρία, η οποία φαίνεται λιγότερο προκατειλημμένη ή είναι λιγότερο αναγνωρίσιμο ως διαφημιστικό (O'Connor et al, 2010?. Schofield, 1996). Μια τυπική ταινία με διεθνή διανομή μπορεί να φτάσει τώρα πάνω από εκατό εκατομμύρια καταναλωτές καθώς κινείται από το γραφείο κουτί στο βίντεο / DVD στην τηλεόραση. Ως εκ τούτου, για έναν προορισμό, η δημοσιότητα που παράγεται από μια μεγάλη κινηματογραφική ταινία και οι ηθοποιοί υψηλού προφίλ μπορεί να είναι τεράστια (Beeton, 2005). Οι ερευνητές έχουν ήδη ισχυρίστηκε ότι οι ταινίες είναι πιο πιθανό να προσεγγίσουν ένα ευρύτερο κοινό με λιγότερες επενδύσεις από ειδικά στοχευμένες διαφημίσεις του τουρισμού και την προώθηση (Dore και Crouch, 2003). Ως αποτέλεσμα, η ταινία που προκαλείται από τον τουρισμό ή φιλμ του τουρισμού, όπως αναφέρεται στο παρόν έγγραφο, μπορεί να είναι ένα αποτελεσματικό εργαλείο μάρκετινγκ για προορισμούς που δεν έχουν την οικονομική υποστήριξη για μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες, ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης. Όμως, παρά την αυξανόμενη συνειδητοποίηση της σχέσης μεταξύ της ταινίας και του τουρισμού, καθώς και τα υπάρχοντα μη εφαρμογή του τουρισμού ταινία στο μάρκετινγκ προορισμού, οι επιπτώσεις του τουρισμού ταινία φαίνεται ότι εξακολουθεί να είναι από τις πιο παρεξηγημένες. Αν και οι επιδράσεις του τουρισμού ταινία μπορεί να είναι μακράς διαρκείας και έχουν σημαντικές μακροπρόθεσμες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις, πολλοί τουριστικούς οργανισμούς άργησαν να αξιοποιήσει τα πιθανά οφέλη του τουρισμού ταινία, ίσως λόγω της έλλειψης γνώσης, έρευνας ή αποδεικτικών στοιχείων που να εξηγεί το δυναμικό του τουρισμού ταινία (Hudson και Ritchie, 2006). Σε αυτό το άρθρο ένα εννοιολογικό πλαίσιο για την κατανόηση του φαινομένου του τουρισμού ταινία παρουσιάζεται και στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της μελέτης περίπτωσης, εκθέσεις δείχνουν την επίδραση του τουρισμού της ταινίας 'Che ne sara di noi' στο νησί της Σαντορίνης στην Ελλάδα.

No description available.

No description available.

Les grandes éruptions caldériques sont parmi les phénomènes les plus destructeurs de la Terre, mais les processus à l’origine des grands réservoirs de magma siliceux et pauvre en cristaux qui alimentent ces éruptions ne sont pas bien compris. Le temps de stockage de ces réservoirs dans la croûte supérieure a un intérêt particulier. De longs temps de stockage—jusqu’à 105 ans—ont été estimés en utilisant les temps de repos entre les éruptions et les âges radiométriques des cristaux qui se trouvent dans les produits éruptifs. Par contre, des travaux récents sur la diffusion dans des cristaux suggèrent que les réservoirs qui alimentent même les plus grandes éruptions peuvent se mettre en place pendant une période beaucoup plus courte—101–102 ans. Afin de répondre à cette question, j’ai étudié l’éruption dacitique de Cape Riva de Santorin, Grèce (>10km3, 22 ka). Pendant les 18.000 ans précédant cette éruption, une série de dômes et de coulées dacitiques a été émise, alternant avec des dépôts de ponce dacitique (le complexe de dômes de Therasia). Ces dacites ont des compositions similaires à celle qui a été émise pendant l’éruption de Cape Riva, et ont été décrites précédemment comme des « fuites » provenant du réservoir de Cape Riva pendant sa croissance. Cependant, le magma de Cape Riva est appauvri en éléments incompatibles (tels que K, Zr, La, Ce) par rapport au magma de Therasia, une différence qui apparaît également dans les cristaux de plagioclase. Cette différence ne peut pas être expliquée par des processus peu profonds, tels que la cristallisation fractionnée ou l’assimilation de la croûte, ce qui suggère que les magmas de Cape Riva et Therasia ont des origines différentes. En outre, il existe des arguments tendant à montrer que les dacites de Therasia n’ont pas été alimentées par un réservoir majoritairement liquide ayant eu une longue durée de vie. Il y a des variations non systématiques dans la composition du magma, les compostions des bords ainsi que les caractéristiques des cristaux de plagioclase tout au long de la séquence. De plus, les temps de résidence à haute température des cristaux de plagioclase et d’orthopyroxène estimés par des modèles de diffusion sont 101–102 ans. Ces temps sont courts par rapport au temps moyen entre éruptions (1.500 ans), ce qui suggère que les cristaux observés dans chaque coulée ne se sont formés que peu de temps avant l’éruption. Les différentes teneurs en éléments incompatibles indiquent qu’un nouveau magma s’est mis en place dans le système volcanique superficiel peu de temps avant l’éruption de Cape Riva. Cet apport de magma a eu lieu après la dernière éruption de Therasia, qui s’est produite <2.800±1.400 ans avant l’éruption de Cape Riva selon les âges 40Ar/39Ar. Les périphéries des cristaux de plagioclase présents dans la dacite de Cape Riva sont en équilibre avec une rhyodacite, avec une composition similaire à celui du verre de l’éruption. Cependant, les zonations dans les éléments majeurs et traces enregistrent des changements dans la composition du liquide magmatique pendant la croissance des cristaux. La composition du centre de la plupart des cristaux de plagioclase est la même que celle des bords ; toutefois ces cristaux sont souvent partiellement résorbés, et la croissance a repris avec du plagioclase plus calcique. Ces cycles se répètent jusqu’à trois fois. La relation étroite entre la teneur en anorthite, Sr et Ti des différentes zones suggère que la composition des plagioclases est corrélé avec la composition du liquide, allant de liquides dacitiques à rhyodacitiques. Des cristaux d’orthopyroxène révèlent une séquence similaire. Les motifs de zonation sont interprétés comme un témoin de la formation du réservoir de Cape Riva dans la croûte supérieure par le mélange de plusieurs magmas ayant des compositions diverses. Des modèles de diffusion de Mg dans le plagioclase et de Fe–Mg dans l’orthopyroxène suggèrent que ce mélange a eu lieu 101–102 ans avant l’éruption. / Large, explosive, caldera-forming eruptions are amongst the most destructive phenomena on the planet, but the processes that allow the large bodies of crystal-poor silicic magma that feed them to assemble in the shallow crust are still poorly understood. Of particular interest is the timescales over which these reservoirs exist prior to eruption. Long storage times—up to 105 y—have previously been estimated using the repose times between eruptions and radiometric dating of crystals found within the eruptive products. However, more recent work modelling diffusion within single crystals has been used to argue that the reservoirs that feed even the largest eruptions are assembled over much shorter periods—101–102 y. In order to address this question, I studied the >10km3, 22-ka, dacitic Cape Riva eruption of Santorini, Greece. Over the 18 ky preceding the Cape Riva eruption a series of dacitic lava dome and coulées were erupted, and these lavas are interspersed with occasional dacitic pumice fall deposits (the Therasia dome complex). These dacites have similar major element contents to the dacite that was erupted during the Cape Riva eruption, and have previously been described as “precursory leaks” from the growing Cape Riva magma reservoir. However, the Cape Riva magma is depleted in incompatible elements (such as K, Zr, La, Ce) relative to the Therasia magma, as are the plagioclase crystals in the respective magmas. This difference cannot be explained using shallow processes such as fractional crystallisation or crustal assimilation, which suggests that the Cape Riva and Therasia magmas are separate batches. Furthermore, there is evidence that the Therasia dacites were not fed from a long-lived, melt-dominated reservoir. There are non-systematic variations in melt composition, plagioclase rim compositions, and plagioclase textures throughout the sequence. In addition, high-temperature residence times of plagioclase and orthopyroxene crystals from the Therasia dacites estimated using diffusion chronometry are 101–102 y. This is short compared to the average time between eruptions (1,500 y), which suggests the crystals in each lava grew only shortly before eruption. The different incompatible element contents of the Cape Riva and Therasia magmas and plagioclase crystals suggest that a new batch of incompatible-depleted silicic magma arrived in the shallow volcanic plumbing system shortly before the Cape Riva eruption. This influx must have taken place after the last Therasia eruption, which 40Ar/39Ar dates show occurred less than 2,800±1,400 years before the Cape Riva eruption. The rims of the plagioclase crystals found in the Cape Riva dacite are in equilibrium with a rhyodacite, with a similar composition to the Cape Riva glass. However, the major and trace element zoning patterns of the crystals record variations in the melt composition during their growth. The compositions at the centre of most crystals are the same as the rims; however, these crystals are often partially resorbed and overgrown by more calcic plagioclase. The plagioclase then grades normally back to rim compositions. This cycle is repeated up to three times. The tight relationships between the anorthite, Sr and Ti contents of the different zones suggests that the composition of the plagioclase crystals correlates with the composition of the melt from which theygrew. The different plagioclase compositions correspond to dacitic and rhyodacitic melt compositions. The orthopyroxene crystals reveal a similar sequence, although they only record one cycle. These zoning patterns are interpreted to document the assembly of the Cape Riva reservoir in the shallow crust through the amalgamation of multiple batches of compositionally diverse magma. Models of magnesium diffusion in plagioclase and Fe–Mg interdiffusion in orthopyroxene suggest that this amalgamation took place within 101–102 y of the Cape Riva eruption.

No description available.

Deformation in continents is not restricted to narrow bands but is spread over great distances within their interiors. A number of lines of evidence, including the distribution of earthquakes, reveal that the strength of different continental regions varies markedly. While it is relatively easy to qualitatively map out these variations, little progress has been made in quantifying the range of strength in the continents and identifying the physical mechanisms that control these variations. I investigate crustal deformation associated with the earthquake cycle, inflation of magma chambers beneath volcanoes, and changes in surface loads. Results of these models has important implications for our understanding of large-scale continental deformation and mountain building, in addition to both seismic and volcanic hazard assessment. Novel analytic solutions for simple shear with depth-dependent linear and non-linear viscoelastic rheologies are derived, in addition to analytical solutions for imposed harmonic tractions and displacements on an elastic layer over a Maxwell viscoelastic half space.

Στην παρούσα εργασία γίνεται αρχικά μελέτη τρωτότητας και επικινδυνότητας του ηφαιστείου της Σαντορίνης με σκοπό την μελέτη και μείωση του ηφαιστειακού κινδύνου στο νησί σε περίπτωση έκρηξης. Έπειτα καταλήγει σε προτάσεις που βοηθούν στην πρόληψη και στην σωστή διαχείριση της κατάστασης σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Στο πρώτο κεφάλαιο της εργασίας περιγράφεται ο ηφαιστειακός κίνδυνος και δίνονται συγκεκριμένοι ορισμοί για έννοιες που είναι απαραίτητες γύρο από αυτόν. Ακόμη γίνεται αναφορά σε παραδείγματα άλλων ηφαιστειακών εκρήξεων με μεγάλη έκλυση τέφρας που μας ενδιαφέρουν καθώς και στην πρόσφατη σεισμική δραστηριότητα της Σαντορίνης για τα έτη 2011-2012 και ακολουθεί αναφορά σχετικά με τον στόχο της εργασίας. Το δεύτερο κεφάλαιο αναφέρεται στην ηφαιστειότητα της Σαντορίνης. Δίνεται η γενική περιγραφή των ενεργών ηφαιστείων της καλδέρας (Νέα Καμένη και Κολούμπο) και αναλύεται το γεωδυναμικό πλαίσιο, η γεωλογία και η ιστορική εξέλιξη της Σαντορίνης. Ακολούθως αναφέρεται η καθημερινή παρακολούθηση του ηφαιστείου από το ΗΜΠΙΣ και από το οποίο αντλούνται συνεχώς νέες πληροφορίες σχετικά με το ηφαίστειο. Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται αναλυτική περιγραφή για το κλίμα της Σαντορίνης και δίνονται τα ανεμολόγια που χρησιμοποιήθηκαν στην μελέτη για τον υπολογισμό της επικινδυνότητας για κάθε μήνα ξεχωριστά. Στο τέταρτο κεφάλαιο δίνονται οι μελέτες που έχουν γίνει μέχρι σήμερα για το θέμα και αναλύονται τα 4 σενάρια μελέτης και οι λόγοι επιλογής τους. Αυτά είναι με βάση την πηγή της έκρηξης (Κολούμπο ή Νέα Καμένη) σε συνδυασμό με το είδος της έκρηξης (υπό-Πλινιακή, Πλινιακή) iii Στο πέμπτο κεφάλαιο παρουσιάζονται τα αποτελέσματα από την έκθεση πληθυσμού και τρωτότητας για την Σαντορίνη και οι υποδομές που υπάρχουν στο νησί. Στο έκτο κεφάλαιο δίνεται η ανάλυση επικινδυνότητας για διάχυση τέφρας στην ατμόσφαιρα σε περίπτωση έκρηξης του ηφαιστείου και για κάθε σενάριο ξεχωριστά. Για τη συγκεκριμένη ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το λογισμικό πρόγραμμα Tephra2 και έπειτα σχεδιάστηκαν οι ζώνες επικινδυνότητας αναλυτικά για κάθε μήνα και συγκεντρωτικά για κάθε περίοδο (τουριστική-χειμερινή). Στο έβδομο κεφάλαιο έγινε η τελική εκτίμηση του ηφαιστειακού κινδύνου. Αυτή προέκυψε από τις προηγούμενες μελέτες (πληθυσμού, τρωτότητας και επικινδυνότητας) και δημιουργήθηκαν ζώνες για διαφορετικά επίπεδα κινδύνου. Το όγδοο κεφάλαιο αναφέρεται στη διαχείριση του κινδύνου. Αρχικά δίνονται γενικές πληροφορίες για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν σε περίπτωση ηφαιστειακής έκρηξης και καταλήγει με συγκεκριμένες προτάσεις για κάθε ένα από τα σενάρια που μελετήθηκαν στη παρούσα εργασία. Από τη μελέτη προκύπτει ότι θα επηρεαστεί μεγάλο μέρος του νησιού ιδιαίτερα στα νότια λόγω έκρηξης του ηφαιστείου ακόμη και αν είναι μικρού μεγέθους. Έτσι φαίνεται η σημαντικότητα δημιουργίας ενός συγκεκριμένου σχεδίου έκτακτης ανάγκης εστιασμένο στη περίπτωση της Σαντορίνης πέρα από το γενικό σχέδιο ‘’Ξενοκράτης’’, το οποίο υπάρχει στην Ελλάδα για περιπτώσεις φυσικών καταστροφών. Τέλος ως συνέχεια της εργασίας μπορεί να γίνει μελέτη του ηφαιστειακού κινδύνου με τη χρήση του προγράμματος ΒΕΤ_VH (όμως δε λαμβάνει υπόψη μετεωρολογικά δεδομένα) και να γίνει σύγκριση των τελικών αποτελεσμάτων. / Hazard analysis due to Tephra fall, risk assessment and mitigation management for Santorini volcano In this project, firstly, it is given a study for the vulnerability and hazard assessment of Santorini’s volcano, Greece, with primary aim the further study and elimination of the volcanic risk on the island, in case of an eruption. Finally, it concludes with suggestions about the appropriate mitigation and management strategies in case of an emergency situation. On the first chapter of the project it is stated the description of the volcanic risk and all the significant definitions and meanings concerning volcanic risk. In addition, there is a description of other volcanic eruptions, which ended in a huge amount of Tephra fall and of the recent seismicity during 2011-2012 in Santorini. Then, the main reason and target of the presented project are presented. The second chapter presents the volcanism of Santorini. There is a deepest description of the 2 main volcano sources of the caldera (Nea Kameni and Kolumbo), and an analysis of the geodynamics, geology and history of Santorini. Also, the Institute for the Study and Monitoring of the Santorini Volcano (I.S.M.O.SA.V.) provides Santorini with an integral monitoring system, which guarantees the timely prediction of a possible volcanic eruption and undertakes the responsibility of disproving any false statements or rumors regarding a negative state of the volcano. The climate of the island and the meteorological data, which were used for the study of the hazard assessment are analyzed on the third chapter for every month separately. There are already some studies about the hazard assessment in Santorini. These studies and the 4 new scenarios of study for this project are given on the fourth v chapter. The 4 new scenarios combine the possible eruption source (Kolumbo, Nea Kameni) with the type of the volcanic eruption (sub-Plinian, Plinian). On the fifth chapter are presented the results of the population (value) and vulnerability assessment, as well as all the infrastructures stated on the island. On the sixth chapter is given the analysis of hazard assessment for the case of Tephra diffusion in the atmosphere and for each scenario of study. For the above analysis, the software Tephra2 was used and thereafter more specific hazard zones where formed for every month of the year and for every season (touristic-winter). On the seventh chapter is given the final estimation of the volcanic hazard. This estimation is a result of the previous studies (value, vulnerability and hazard) and every zone presents a different risk level. Finally, the eighth chapter is the part of the risk management. In the beginning of the chapter are given general mitigation strategies in case of a volcanic eruption and ends in more specified suggestions for every scenario of study separately. This project shows that a big part of the caldera, mainly in the south will be affected in case of a volcano eruption even if the eruption is of a small scale. That necessitates the creation of an emergency plan specialized for the Santorini case, different from the general national emergency plan ‘’Xenokratis’’, which already exists in Greece for possible natural disasters. For future study, it can be carried out a study of the volcanic risk with the use of the BETH_VH software (does not includes meteorological data) and to compare the final results of the two studies.