Η περίπτωση του συγκεκριμένου σκηνοθέτη κεντρίζει το ερευνητικό ενδιαφέρον κυρίως λόγω της διπλής ταυτότητάς του, ως πανεπιστημιακού δασκάλου και θεατρανθρώπου ταυτόχρονα, γεγονός που επηρεάζει σημαντικά και τη σκηνική μέθοδο και τον τρόπο προσέγγισης που χρησιμοποιεί στο εκάστοτε ανέβασμα έργου της αττικής δραματουργίας. Συνεπώς ένας από τους στόχους της παρούσας μεταπτυχιακής διπλωματικής εργασίας ήταν η ανίχνευση αυτού του ιδιαίτερου τρόπου σκηνικής αναβίωσης του αρχαίου δράματος που βασίζεται στη διπλή προσέγγιση: του ακαδημαϊκού που μελετά σε βάθος όλες τις πτυχές του κειμένου, και του σκηνοθέτη που κατέχει την τέχνη και το όραμα του καλλιτέχνη. Παράλληλα, εξαρχής στην παρούσα εργασία η αφετηρία και το βάρος της έρευνας, της μελέτης και της αποτίμησης-αξιολόγησης επικεντρώθηκε στη σκηνική προσέγγιση των τεσσάρων ευριπίδειων έργων από τον Ευαγγελάτο, και όχι σε μια εμβριθή φιλολογική ανάλυσή τους. Βασικότερος στόχος υπήρξε η εξαγωγή γενικότερων συμπερασμάτων για τον τρόπο που αντιμετωπίζει σκηνικά ο Ευαγγελάτος το ανέβασμα της αρχαίας τραγωδίας με αφορμή το παράδειγμα τεσσάρων έργων του Ευριπίδη. Οι παραστάσεις του Ευαγγελάτου που μελετήθηκαν και αναλύονται εδώ προκάλεσαν κάποιες φορές διφορούμενα σχόλια κριτικών και κοινού και αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους επιλέχτηκαν. Η εργασία δομείται με τον ακόλουθο τρόπο: Η κάθε τραγωδία προσεγγίζεται χωριστά (με βάση τη χρονολογική σειρά με την οποία παρουσιάστηκε το κάθε έργο ξεκινώντας από το 1993) με έμφαση τόσο σε επιμέρους στοιχεία (π.χ. ερμηνεία πρωταγωνιστικών προσώπων και χορού, σκηνογραφική και ενδυματολογική προσέγγιση, μουσική, μετάφραση) όσο και στη γενικότερη μελέτη της αντίληψης του σκηνοθέτη. Επίσης εξετάζεται και η συμβολή όλων των παραγόντων στην επίτευξη των σκηνοθετικών στόχων. Ουσιαστικό τμήμα της εργασίας αποτελεί η αποτίμηση της σκηνικής προσέγγισης του κάθε έργου, όπως προκύπτει από την παρακολούθηση των βιντεοσκοπημένων παραστάσεων και την κριτική υποδοχή των εν λόγω σκηνοθεσιών. Στο τελευταίο κεφάλαιο καταγράφονται τα συμπεράσματα για τα χαρακτηριστικά της σκηνικής προσέγγισης του Ευαγγελάτου στην αρχαία τραγωδία. / The particular director’s case rouses the researching interest mainly due to his double identity, as a university teacher and a drama person simultaneously, a fact which greatly affects both his stage method and the approach he uses every time he mounts a play of the ancient drama. Consequently, one of the aims of the present dissertation was to trace this special way of reviving on stage the ancient drama which is based on the double approach: the one of the academic who studies in depth all the aspects of the text, and the one of the director who masters the art and the artist’s vision. In parallel to that, from the very beginning in the present project, the starting point and the weight of the research, the study and the assessment-evaluation was focused on the stage approach of the four Euripidean plays by Evangelatos and not on a complete literary analysis. The main aim has been to reach general conclusions on the way that Evangelatos, with regard to stage, deals with putting on the ancient tragedy by reason of the four Euripidean plays. Evangelatos’s performances, which were studied and are being analyzed here, sometimes caused ambiguous comments by critics and the public and this was one of the reasons for which they have been chosen. The project is structured as follows: Each tragedy is approached separately (according to the chronological order in which every play was presented, starting 1993) with the emphasis on parts (ex. the protagonists and the chorus’s interpretation, scene and costumes approach, music, translation) as well as the overall study of the director’s perception. In addition, the contribution of all the factors to the achievement of the director’s aims is being examined. An essential part of the project constitutes the assessment of the stage approach of each play, as it results from watching the recorded performances and the critical reception of the directions in question. In the last chapter, the conclusions about the characteristics of Evangelatos’s stage approach to ancient drama are being written down.