Η παρούσα εργασία σκοπό έχει να συμβάλει στην αποτύπωση της διαφορετικότητας των περιφερειών και να αξιολογηθούν ως προς τον βαθμό αποτελεσματικότητας των διαδικασιών R&D μέσω των πατεντών. Επιπλέον, μέσα από την αξιολόγηση των περιφερειών επιδιώκεται να εξαχθούν συμπεράσματα ως προς τις βέλτιστες πολιτικές που πρέπει να ασκηθούν ώστε κάθε περιφέρεια να χαρακτηρίζεται πλήρως αποτελεσματική. Για τον σκοπό αυτό μελετήθηκαν 186 περιφέρειες της Ευρώπης. Χρησιμοποιήθηκε η μη παραμετρική μέθοδος DEA για υπολογισμό των τιμών Τεχνική Αποτελεσματικότητας καθώς και της Αποτελεσματικότητας Κλίμακας χρησιμοποιώντας ως εισροή μεταξύ άλλων τις δαπάνες σε έρευνα και ανάπτυξη. Να σημειωθεί πως στην παρούσα ανάλυση χρησιμοποιήθηκε η προσέγγιση πολλαπλών εκροών. Είναι κοινά αποδεκτό πως η Έρευνα και Ανάπτυξη δεν επιφέρει μόνο πατέντες αλλά επιδρά και στην οικονομία. Επομένως ως εκροές, ελήφθησαν υπόψη ο αριθμός πατεντών και το ακαθάριστο προϊόν των περιφερειών. / -

Σκοπός της παρούσας διατριβής ήταν η μελέτη της ασφάλειας και της αποτελεσματικότητας των αντι-TNFα βιολογικών παραγόντων, ινφλιξιμάβης και αδαλιμουμάβης, στους ασθενείς με ιδιοπαθή φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου (ΙΦΝΕ) στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών. Προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε τυχόν συσχετίσεις μεταξύ ομάδων ασθενών και εμφάνισης παρενεργειών ή κλινικής ανταπόκρισης. Μέθοδοι: Από τον Μάιο του 2013 ως τον Μάιο του 2014 καταγράφηκαν τα στοιχεία 63 ασθενών με μοναδικά κριτήρια εισαγωγής τη διάγνωσή τους με ΙΦΝΕ (νόσο του Crohn, ελκώδη κολίτιδα ή αδιευκρίνιστη κολίτιδα) και τη θεραπεία τους με ινφλιξιμάβη ή αδαλιμουμάβη. Κριτήριο αποτελεσματικότητας ήταν η κλινική ύφεση ή έξαρση της νόσου. Κριτήριο ασφαλείας ήταν η εμφάνιση ή όχι παρενεργειών. Αποτελέσματα: Το 65,1% των ασθενών (41/63) λάμβανε ινφλιξιμάβη. Μόλις το 20,6% των ασθενών (13/63) απαίτησε τροποποίηση του βιολογικού παράγοντα (αύξηση δόσης ή συχνότητας χορήγησης). Το 11,1% των ασθενών (7/63) διέκοψαν οριστικά τη θεραπεία εξαιτίας μη ανταπόκρισης ή απώλειας ανταπόκρισης και το 3,2% (2/63) εξαιτίας παρενεργειών. Το 7,9% των ασθενών (5/63) αναγκάστηκαν να διακόψουν παροδικά (λιγότερο από 1 έτος) τη θεραπεία λόγω μη ανταπόκρισης ή απώλειας ανταπόκρισης και το 9,5% (6/63) εξαιτίας παρενεργειών. Το 61,1% των ασθενών (33/54) που είχαν λάβει έστω και μια φορά ινφλιξιμάβη και το 38,1% των ασθενών (8/21) που είχαν λάβει έστω και μία φορά αδαλιμουμάβη εμφάνισε παρενέργειες. Οι πιο συχνές παρενέργειες ήταν οι λοιμώξεις (12/59, 20,3%) και οι αρθραλγίες (12/59, 20,3%) στους ασθενείς που λάμβαναν ινφλιξιμάβη, και οι λοιμώξεις (4/10, 40%) και η κεφαλαλγία (4/10, 40%) σε όσους λάμβαναν αδαλιμουμάβη. Το 69,8% των ασθενών (44/63) βρίσκονταν σε ύφεση. Συμπεράσματα: Η δράση των βιολογικών παραγόντων είναι στατιστικά σημαντικά καλύτερη στη νόσο του Crohn παρά στην ελκώδη κολίτιδα (81,4% vs 18,6%, αντίστοιχα βρίσκονταν σε κλινική ύφεση, p < 0,005). Για όσο περισσότερο χρόνο οι ασθενείς λαμβάνουν τους βιολογικούς παράγοντες και όσο νωρίτερα στην πορεία της νόσου τους ξεκινά η λήψη τους, τόσο καλύτερα ανταποκρίνονται. Κανένας θάνατος δεν παρουσιάστηκε. Οι παρενέργειες που αποτέλεσαν αιτία διακοπής (παροδικής ή οριστικής) εμφανίστηκαν μόνο σε ασθενείς που λάμβαναν ινφλιξιμάβη. Η αδαλιμουμάβη φαίνεται να έχει λιγότερες και λιγότερο σοβαρές παρενέργειες. Περαιτέρω μελέτες σε περισσότερους ασθενείς ή σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου (περισσότερο από ένα έτος) είναι απαραίτητες για την εξαγωγή πιο ασφαλών συμπερασμάτων. / The aim of this work was to study the safety and efficacy of anti-TNFα biologic agents, infliximab and adalimumab, in patients suffering from inflammatory bowel disorders (IBD) at Patras University Hospital. We tried to associate clinical response or the occurrence of side-effects with several patient groups. Methods: From May 2013 to May 2014, 63 patients were recorded with the only inclusion criteria being their diagnosis with IBD (Crohn’s disease, ulcerative colitis or indeterminate colitis) and the treatment with infliximab or adalimumab. The efficacy was evaluated based on the presence of clinical remission or active disease. The safety was evaluated based on the presence or absence of side-effects. Results: 65.1% of all patients (41/63) received infliximab infusions. Only 20.6% of patients (13/63) required any adjustment to their biologic agent (dose increase or increased dose frequency). 11.1% of patients (7/63) permanently stopped treatment due to lack or loss of response and 3.2% (2/63) due to side-effects. 7.9% of patients (5/63) transiently stopped treatment (up to 1 year) due to lack or loss of response and 9.5% (6/63) due to side-effects. 61.1% of patients (33/54) who had been treated at least once with infliximab presented side-effects. 38.1% of patients (8/21) who had been treated at least once with adalimumab presented side-effects. The most common side-effects recorded in the group of patients that were treated with infliximab were infections (12/59, 20.3%) and arthralgias (12/59, 20.3%). The most common side-effects recorded in the group of patients that were treated with adalimumab were infections (4/10, 40%) and headache (4/10, 40%). 69.8 of patients (44/63) were in clinical remission. Conclusions: The efficacy of biologic agents is statistically significant better in Crohn’s disease than in ulcerative colitis (81.4% Vs 18.6% respectively were in clinical remission, p < 0.005). The longer the patients were being treated with the biologic agents and the sooner these agents were introduced in the course of the disease the better the clinical response was. No death was observed. The side-effects that led to treatment cessation (either permanent or transient) were only associated with the treatment with infliximab. The treatment with adalimumab seems to be associated with both fewer and less serious side-effects. Studies recording more patients and for a longer period of time (more than one year) need to be conducted in order to draw more clear conclusions.

Η παρούσα εργασία έχει στόχο τη μελέτη του πεδίου της Εκπαιδευτικής Αξιολόγησης , με τη συγκριτική προσέγγιση των εκπαιδευτικών συστημάτων Ελλάδας - Ουγγαρίας - Σουηδίας, ως προς την Αξιολόγηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, σε σύγκριση με την Αξιολόγηση μαθητών, εκπαιδευτικών, εκπαιδευτικού έργου και κατά συνέπεια τη σύνδεση αυτών με την ποιότητα της εκπαίδευσης. / The aim of the assignment presented, is the study of the Educational Evaluation field, by the comparative approach of the educational systems of Greece - Hungary - Sweden, with regard to the Evaluation of the Primary Education, in relation to the Evaluation of students, educators, educational work and consequently the connection of them to the quality of education.

Στην παρούσα εργασία αναπτύχθηκε ένα θεωρητικό πλαίσιο, το οποίο αναλύει την ενεργειακή αποτελεσματικότητα, τους προσδιοριστικούς παράγοντες που ευθύνονται για το ενεργειακό παράδοξο και επικεντρώνεται ιδιαίτερα στον ρόλο της αβεβαιότητας και των προσδοκιών στην πραγματοποίηση επενδύσεων εξοικονόμησης ενέργειας. Επιπλέον αναπτύχθηκε ένα εμπειρικό μοντέλο που εκτιμήθηκε με τη μέθοδο OLS και το υπόδειγμα Tobit για να προσδιοριστούν οι παράγοντες που επιδρούν στις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Σα εμπειρικά αποτελέσματα αναδεικνύουν ότι οι επενδύσεις σε ΣΕΕ, στην περίπτωση της Ελληνικής Βιομηχανίας είναι στενά συνδεδεμένες με τον κλάδο που δραστηριοποιείται η επιχείρηση. Ο κλάδος δραστηριοποίησης επιδρά και στην επενδυτική συμπεριφορά της επιχείρησης καθορίζοντας τη στάση που κα ακολουθήσει. Ένα άλλο συμπέρασμα είναι ότι η ύπαρξη εναλλακτικού επενδυτικού σχεδίου είναι σημαντικό εμπόδιο στις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Από την άλλη πλευρά, η θετική στάση της επιχείρησης απέναντι στην σπουδαιότητα των επενδύσεων εξοικονόμησης ενέργειας επιδρά θετικά στην πραγματοποίηση τους. Ομοίως στην περίπτωση των ελληνικών βιομηχανιών, οι μεγάλες επιχειρήσεις και οι επιχειρήσεις που έχουν μεγάλο χρόνο ζωής προωθούν τις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας. Τέλος η αβεβαιότητα και οι προσδοκίες είναι κρίσιμοι παράγοντες για την απόφαση των επιχειρήσεων να επενδύσουν σε τεχνολογίες εξοικονόμησης ενέργειας. Για την εγχώρια βιομηχανία η προσδοκία για αύξηση του εργασιακού κόστους είναι αποτρεπτικός παράγοντας για τις επενδύσεις εξοικονόμησης ενέργειας, ενώ η αβεβαιότητα για τις επιπτώσεις στο περιβάλλον αποδεικνύεται ισχυρό κίνητρο για την πραγματοποίησή τους. / Uncertainty and expectations in energy conservation investments.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνήσουμε την ύπαρξη συμμετοχικής διοίκησης και την αποτελεσματικότητά της στα Δημοτικά Σχολεία της Αιγιαλείας. Για το λόγο αυτό χρησιμοποιήθηκε αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο κλειστών ερωτήσεων που αναπτύχθηκε σε 5 θεματικούς άξονες. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν από 121 εκπαιδευτικούς των Δημοτικών Σχολείων της Αιγιαλείας. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η περιγραφική στατιστική ανάλυση συχνοτήτων. Το σύνολο των αποτελεσμάτων έδειξε ότι στη μεγάλη πλειοψηφία των Δημοτικών Σχολείων στην περιοχή της Αιγιαλείας εφαρμόζεται συλλογική διοίκηση που είναι πολύ αποτελεσματική (Μ.Ο. 4,00). Ειδικότερα: 1. Το 79,3% των σχολικών μονάδων διοικούνται, τουλάχιστον, με αρκετά συλλογικό τρόπο (Μ.Ο. 2,96). 2. Οι εκπαιδευτικοί συμμετέχουν καθολικά στις συνεδριάσεις του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου τους. 3. Το 81,82% των συνεδριάσεων του Συλλόγου Διδασκόντων είναι καλά οργανωμένες (Μ.Ο. 4,02). 4. Στο Σύλλογο Διδασκόντων τίθενται στόχοι που υλοποιούνται σε ποσοστό 80,17% (Μ.Ο. 4,04). 5. Οι σχέσεις και το κλίμα μεταξύ των εκπαιδευτικών στο Σύλλογο Διδασκόντων είναι καλές έως πολύ καλές σε ποσοστό 98,34% (Μ.Ο. 4,63). 6. Οι Σύλλογοι Διδασκόντων αξιοποιούν τους ειδικούς στη διαδικασία λήψης αποφάσεων ελάχιστες έως λίγες φορές σε ποσοστό 68,6% (Μ.Ο. 2,03). 7. Δεν πραγματοποιήθηκαν ή δεν ολοκληρώθηκαν δραστηριότητες ή εκδηλώσεις που είχαν αποφασιστεί σε ποσοστό 19,83% επί του συνόλου των στόχων. Κύριες αιτίες είναι η έλλειψη οικονομικών πόρων (28,97%), η έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής (26,94%) και η έλλειψη χρόνου (24,54%). 8. Το 64,46% των σχολικών μονάδων παρουσιάζει αρκετή κινητικότητα του διδακτικού τους προσωπικού (Μ.Ο. 3,03). 9. Επίσης σχετιζόμενα με την αποτελεσματικότητα της συλλογικής διοίκησης είναι και τα ευρήματα ότι οι άνδρες εκπαιδευτικοί μετατίθενται συχνότερα από τις γυναίκες και οι έγγαμοι εκπαιδευτικοί περισσότερο από τους άγαμους. / The purpose of this study is to investigate the existence of participatory management and its effectiveness in the elementary schools of Egialia. For this reason, it was used an improvised questionnaire of close-end questions, which was developed in five thematic areas. The data was collected from 121 teachers of the Primary Schools of Egialia. For the data analysis was used the descriptive statistical analysis of frequencies. The overall results showed that in the vast majority of the Primary Schools in the region of Egialia collective administration is applied, which is very effective (average 4.00). More specifically: 1. The 79.3% of school units are run, at least, with quite a collective manner (average 2.96). 2. Teachers are participating unanimously in the meetings of the Teachers’ Association of their schools. 3. The 81.82% of the meetings of the Association of Teachers is well organized (average 4.02). 4. In the Teachers’ Association objectives are implemented, which are fulfilled at a rate of 80.17% (average 4.04). 5. The relationship and the climate among the teachers in the Association of Teachers are good to very good in a rate of 98.34% (average 4.63). 6. The Teachers' Unions make use of the experts for decision making only a few to few times at a rate of 68.6% (average 2.03). 7. Neither took place nor were completed activities or events that were decided at a rate of 19.83% of the total of overall targets. Main causes are the lack of financial resources (28.97%), lack of logistics infrastructure (26.94%) and lack of time (24.54%). 8. The 64.46% of school units presents enough mobility of their teaching staff (average 3.03). 9. Also related to the effectiveness of collective administration are the findings that male teachers are transferred more frequently than female teachers and that married teachers more frequently than the unmarried ones.

Η παρούσα διπλωματική εργασία πραγματεύεται την μελέτη της μεθόδου Bootstrap στα πλαίσια συμπλήρωσης των ελλείψεων της DEA, κατά τον υπολογισμό της τεχνικής αποτελεσματικότητας διαφόρων μονάδων λήψης αποφάσεων. Πιο συγκεκριμένα θα μελετηθεί η Bootstrap ως μέσο για τον υπολογισμό της μεροληψίας, και διαστημάτων εμπιστοσύνης των efficiency scores που προκύπτουν από την χρήση της DEA. Όπως θα φανεί, η DEA, ως μία εφαρμογή του γραμμικού προγραμματισμού, αποτελεί μία μη παραμετρική μέθοδο υπολογισμού της τεχνικής αποτελεσματικότητας και χαρακτηρίζεται από το μειονέκτημα της έλλειψης στατιστικών μεγεθών καθώς και την αδυναμία να ξεχωρίσει τον θόρυβο από την αναποτελεσματικότητα. Η Bootstrap από την άλλη, αποτελεί μία επαναληπτική εφαρμογή της DEA, η οποία καλείται να δώσει λύση στα παραπάνω προβλήματα. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής είναι να ελέγξει τον βαθμό στον οποίο η Bootstrap καταφέρνει να εκπληρώσει αυτή την αποστολή. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιούνται πραγματικά δεδομένα που αφορούν ιχθυοκαλλιέργειες που δραστηριοποιούνται στην ελληνική επικράτεια, ενώ οι υπολογισμοί γίνονται μέσω των προγραμμάτων DEAP και PIM – DEA v2.0. / The present diplomatic essay treats the study of Bootstrap method within the bounds of completion of DEA deficiencies during the estimation of technical efficiency of several decision-making units. More precisely it will be scrutinized bootstrap as a mean of estimating biasness and the confidence intervals of the efficiency scores, which arise from the use of DEA. As it will be come clear, DEA as an implementation of linear programming, constitutes a non-parametric method of estimating technical efficiency and is characterized by the drawback of non-distinguishing the noise by the inefficiency. On the other hand, bootstrap constitutes a repetitive implementation of DEA, which is assigned to give a solution to the above questions. The purpose of this essay is to verify the degree in which bootstrap completes this mission. For this reason there are used real data, which concern fish farms that are placed in Greek territory while, the calculations are executed through the programs DEAP and PIM – DEA V2.0

Στην παρούσα εργασία ερευνάται η κερδοφορία του τεχνικού κανόνα του κινητού μέσου όρου στο χρηματιστήριο Αθηνών. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται ημερήσια δεδομένα του δείκτη FTSE 20 για την περίοδο 2005 έως 2011.Σύμφωνα με τα κύρια αποτελέσματα της έρευνας, οι αποδόσεις αγοράς των μετοχών δεν διαφέρουν από τις αποδόσεις πώλησης των μετοχών. Συνεπώς, με την υιοθέτηση του συγκεκριμένου τεχνικού κανόνα δεν είναι εφικτή η παραγωγή υπερβάλλοντων κερδών. Ωστόσο, παρατηρείται ότι η αγορά είναι καθοδική από το 2008 και μετά, με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις να παρουσιάζεται σημαντική διαφορά μεταξύ των διακυμάνσεων των αποδόσεων αγοράς και των αποδόσεων πώλησης των μετοχών. Όπως είναι φυσικό, κάτι τέτοιο δεν έχει καμία επίδραση στο αποτέλεσμα της μη κερδοφορίας. Επίσης, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι οι πιθανότητες κέρδους μέσω της τεχνικής ανάλυσης ελαχιστοποιούνται έως και μηδενίζονται μακροπρόθεσμα. / In this work, the profitability of the moving average MA trading rule is examined in the Athens Stock Exchange. Particularly, dialy data of stock index FTSE 20 are used, over 2005-2011 periods. According to the main results, stocks' buy returns do not differ from stocks' sell returns. Consequently, generation of excess profits is not feasible with the adoption of this technical rule. It is, however, observed that the market has been in recession since 2008, so that there seems to be signigicant difference between the variance of buy returns and the variance of sell returns. It is obvious that, this has no effect on the main results. Also, results show that the probabilities of profitability using technical analysis are minimized or even become zero in the long run.

Στη μελέτη αυτή διερευνάται η επίδραση που ασκεί η μονιμότητα και η θητεία του διευθυντή σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη σχολική αποτελεσματικότητα και ενδυνάμωση. Αρχικά, με την επισκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας, προσδιορίζονται οι όροι σχολική αποτελεσματικότητα και σχολική ενδυνάμωση, παρουσιάζονται οι μεταξύ τους διαφοροποιήσεις και τα σημεία σύγκλισης και αναλύονται οι παράγοντες ενδυνάμωσης του σύγχρονου σχολείου. Στη συνέχεια, εξετάζεται ο ρόλος του διευθυντή, σύμφωνα με τις θεωρητικές προσεγγίσεις της σχολικής αποτελεσματικότητας και της σχολικής ενδυνάμωσης και η επίδραση της μόνιμης και με θητεία διευθυντικής θέσης στην άσκηση των καθηκόντων που απορρέουν από το ρόλο του. Τέλος, με τη μέθοδο της ανάλυσης των γραπτών τεκμηρίων, επιχειρείται η παρουσίαση του θεσμικού πλαισίου που αφορά στο διευθυντή σχολείου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, από τη θεμελίωση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Ελλάδα μέχρι τις μέρες μας και ερευνάται η επίδραση που είχε η καθιέρωση της μονιμότητας και της θητείας του διευθυντή στη διαμόρφωση ενός αποτελεσματικού και ενδυναμωμένου σχολείου αυτής της βαθμίδας. / The present study seeks to explore the effects the tenure and non-tenure of the school leader in secondary education have on school effectiveness and school empowerment. Firstly, the terms school effectiveness and school empowerment are designated, their inter-differentiation and their points of convergence are presented and the factors that lead to the empowerment of the contemporary school are analyzed, according to the existing bibliography. Secondly, the role of the school leader, according to the theoretical approaches for school effectiveness and school empowerment, as well as the effect of the tenured and non-tenured position of a school leader on the duties deriving from his/her role, are examined. Finally, the presentation of the Legal framework with regard to the school leader in secondary education is attempted by the method of analysis of the written evidence, from the establishment of the Greek Educational system till nowadays and the effect of the establishment of the tenure and non-tenure of the school leader on the configuration of an effective and empowered school of this level, are also examined.

Η διατριβή εξετάζει το ρόλο της παραγωγικής αποτελεσματικότητας ως μιας σύνθετης μεταβλητής (τεχνική αποτελεσματικότητα και αποτελεσματικότητα κλίμακας) που αποτυπώνει τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων ενός κλάδου.σε επίπεδο διακλαδικής ανάλυσης εξετάζεται ο ρόλος της παραγωγικής αποτελεσματικότητας ως μεταβλητή η οποία αποτυπώνει στρατηγικά διαμορφωμένα εμπόδια εισόδου στους ενεργειοβόρους κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας. σε επίπεδο ενδοκλαδικής ανάλυσης εξετάζεται ρόλος της παραγωγικής αποτελεσματικότητας ως μεταβλητή η οποία επηρεάζει την πιθανότητα εισόδου νέων επιχειρήσεων σε ένα κλάδο και την πιθανότητα εξόδου υπαρχόντων επιχειρήσεων απο ένα κλάδο. / It analyses the role of multifaceted productive efficiency (technical and scale efficiency)as a variable that captures the conduct of firms in an industry. at the interindustry level of analysis productive efficiency is analysed as a variable that captures strategic entry barriers in the greek energy intensive manufacturing industries. at the intraindustry level of analysis productive efficiency is analysed as a variable that affects the probability of new firms entering an industry and the probability of existing firms exiting the industry.

Η παρούσα διατριβή έχει στόχο τη διερεύνηση της επίδρασης της νέας ιατρικής τεχνολογίας στην αποτελεσματικότητα παραγωγής των Μονάδων Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) στην Ελλάδα, καθώς και τον εντοπισμό των στοιχείων που επηρεάζουν τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ) για την υιοθέτηση ιατρικής τεχνολογίας. Για την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας κάθε μονάδας, εφαρμόζεται η τεχνική bootstrapped DEA των Simar και Wilson (2007), ενώ για την διερεύνηση των στοιχείων που οδηγούν στην απόφαση υιοθέτησης γίνεται χρήση υποδειγμάτων probit. Κατόπιν, με τη χρήση υποδειγμάτων επιβίωσης εντοπίζονται οι παράγοντες που κατηγοριοποιούν τις Νοσοκομειακές μονάδες αναφορικά με το χρόνο υιοθέτησης. Ο αξονικός τομογράφος στα δημόσια νοσοκομεία χρησιμοποιείται σαν μελέτη περίπτωσης. Η μελέτη κατέδειξε ελλείμματα τόσο στην τεχνική αποτελεσματικότητα όσο και στην αποτελεσματικότητα κλίμακας στις περισσότερες μονάδες που εξετάστηκαν, κυρίως λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι αν και η τεχνική αποτελεσματικότητα επωφελείται από την ενσωμάτωση των νέων ιατρικών τεχνολογιών, η αποτελεσματικότητα κλίμακας παραμένει ανεπηρέαστη. Αναφορικά με το την πιθανότητα και το χρόνο υιοθέτησης, διαπιστώθηκε ότι το μέγεθος του νοσοκομείου και η πληρότητα επιδρούν θετικά. Τέλος, τα συμπεράσματα επεξηγούν το βαθμό στον οποίο η υιοθέτηση νέας τεχνολογίας επηρεάζει τόσο την αποτελεσματικότητα των Νοσοκομειακών μονάδων γενικότερα, όσο και τη διαδικασία λήψης σχετικών αποφάσεων. Η παρούσα Διατριβή συμβάλλει στην γενικότερη ανάπτυξη της αποτελεσματικότητας του Συστήματος Υγείας και στην προώθηση του διαλόγου μεταξύ των εμπλεκόμενων στα θέματα διοίκησης και διαχείρισης του Συστήματος Υγείας. / This thesis aims to investigate the effect of new medical technology on the production efficiency of Intensive Care Units (ICUs) in Greece and unravel the elements which influence the decision making process concerning the adoption of new medical technologies in the context of the Greek Health System. In order to evaluate the efficiency of each Unit, the bootstrapped DEA of Simar and Wilson (2007) is applied, while a probit model is used for exploring the elements that lead to the adoption decision. Then, the factors that categorize hospitals regarding the timing of adoption are identified through the use of survival models. Computerized tomography in the Greek public sector is used as a case study. The study demonstrated deficits in both technical and scale efficiency in most Units, mainly due to lack of nursing staff. The results show that while technical efficiency has benefited from new medical technology integration, the scale efficiency remains unaffected. With respect to the likelihood and the time of adoption, it was found that the hospital’s size and plenitude have positive impact. Finally, the findings explain the extent to which health technology adoption affects both the hospital’s efficiency and the decision-making process. The present thesis contributes to the overall increase of the Health System efficiency as well as in promoting the dialogue between health administrators.