Η μυασθένεια gravis (Myasthenia gravis, MG) είναι μία αυτοάνοση νόσος η οποία επηρεάζει την ομαλή λειτουργία της νευρομυϊκής σύναψης. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών (80-85%) εμφανίζουν αντισώματα έναντι του μυϊκού υποδοχέα της ακετυλοχολίνης (AChR), ενώ 5-7% των ασθενών εμφανίζουν αντισώματα έναντι της ειδικής κινάσης μυϊκής (MuSK). Η MuSK είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη της νευρομυϊκής σύναψης αλλά επίσης, εκφράζεται και στην ώριμη νευρομυϊκή σύναψη όπου εμπλέκεται, μέσω της αγρίνης, στην αγκυροβόληση των υποδοχέων της ακετυλοχολίνης στη μεμβράνη. Η MuSK αποτελείται από μια εξωκυτταρική περιοχή (ECD), η οποία περιέχει τρεις περιοχές τύπου–ανοσοσφαιρίνης (Ig-like) και μια περιοχή πλούσια σε κυστεΐνες (Fz), μια διαμεμβρανική και μία κυτταροπλασματική περιοχή η οποία περιέχει την καταλυτική περιοχή της κινάσης. Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις για τη μυασθένεια είναι μη ειδικές και περιλαμβάνουν τη χορήγηση ουσιών που αναστέλλουν τη δράση της ακετυλοχολινεστεράσης, ανοσοκατασταλτικών και ανοσορυθμιστικών φαρμάκων, ενδοφλέβιων ανοσοσφαιρινών καθώς και την πλασμαφαίρεση. Ωστόσο, η ανοσοκαταστολή συχνά συνδέεται με σοβαρές παρενέργειες ενώ κατά τη χορήγηση ενδοφλέβιων ανοσοσφαιρινών, η πιθανότητα μετάγγισης άγνωστων μέχρι στιγμής μολυσματικών παραγόντων δεν μπορεί να αποκλειστεί. Επιπλέον, σε καμία από τις παραπάνω θεραπευτικές προσεγγίσεις δεν στοχεύονται επιλεκτικά τα αντισώματα και ταυτόχρονα συνοδεύονται από υψηλό κόστος εφαρμογής και περιορισμένη διαθεσιμότητα. Μια υποσχόμενη αντιγονοειδική θεραπευτική προσέγγιση για την MuSK μυασθένεια αποτελεί η μέθοδος της ανοσοπροσρόφησης. Η βασική αρχή αυτή της προσέγγισης έγκειται στην ακινητοποίηση της εξωκυτταρικής περιοχής της MuSK ως ανοσοπροσροφητή σε ένα σταθερό υπόστρωμα, κατασκευάζοντας έτσι ανοσοπροσροφητικές στήλες οι οποίες θα αφαιρούν από τον ορό του ασθενούς μόνο τα MuSK αντισώματα. Η παρούσα εργασία, είχε ως στόχο την έκφραση και το χαρακτηρισμό της εξωκυτταρικής περιοχής της MuSK σε διάφορα συστήματα έκφρασης στοχεύοντας στη δημιουργία ενός ανοσοπροσροφητή ο οποίος παράγεται σε μεγάλες ποσότητες αλλά και σε μία διαμόρφωση η οποία είναι ικανή να αναγνωρίζεται από την πλειονότητα των MuSK αντισωμάτων. Με σκοπό τη δημιουργία κατάλληλων ανοσοπροσροφητών εκφράστηκαν δύο διαφορετικές πρωτεΐνες, όπου η μία αποτελείται από ολόκληρο το εξωκυτταρικό τμήμα της MuSK (MuSK-ECDf) ενώ η άλλη είναι μικρότερη αφού υπολείπεται την περιοχή πλούσια σε κυστεΐνες (MuSK-ECDΔFz). Οι προσπάθειες στα συστήματα έκφρασης COS-7, HEK293 και E.coli απέβησαν άκαρπες αφού είτε οι πρωτεΐνες δεν εκφράστηκαν στη σωστή διαμόρφωση ή δεν αποδείχθηκαν κατάλληλοι ανοσοπροσροφητές. Και οι δύο πρωτεΐνες εκφράστηκαν επιτυχώς στο ετερόλογο σύστημα P. pastoris σε διαλυτή μορφή και σε ικανοποιητικά επίπεδα έκφρασης με την MuSK-ECDf πρωτεΐνη να εμφανίζει καλύτερα επίπεδα έκφρασης. Μετά τον καθαρισμό των δύο πρωτεϊνών με χρωματογραφίες συγγένειας και μοριακής διήθησης, οι πρωτεΐνες ακινητοποιήθηκαν σε υπόστρωμα σεφαρόζης και ακολούθησε ο χαρακτηρισμός τους ως ανοσοπροσροφητές. Και οι δύο ανοσοπροσροφητές έχουν τη δυνατότητα να αφαιρούν την πλειονότητα των MuSK αντισωμάτων από τον ορό των MuSK-μυασθενών με τον MuSK-ECDΔFz ανοσοπροσροφητή να εμφανίζει μικρότερη ικανότητα πρόσδεσης αντισωμάτων σε ορισμένους ορούς. Ο χαρακτηρισμός των δύο ανοσοπροσροφητών έδειξε ότι και οι δύο είναι ειδικοί για τα MuSK αντισώματα, μπορούν να αφαιρούν μεγάλες ποσότητες MuSK αντισωμάτων από τον ορό MuSK-μυασθενών, μπορούν να επαναχρησιμοποιηθούν, να αποθηκευτούν για μεγάλο χρονικό διάστημα και επίσης, παραμένουν σταθεροί στο υπόστρωμα σεφαρόζης κατά τη διάρκεια της ανοσοπροσρόφησης. Όι παραπάνω παράμετροι μπορούν να οδηγήσουν σε μία θεραπευτική προσέγγιση με χαμηλό κόστος για τον ασθενή αλλά ιδιαίτερα αποτελεσματική ως προς την αφαίρεση μόνο των παθογόνων MuSK αντισωμάτων. Στη συνέχεια, ακολούθησαν πειράματα χρησιμοποιώντας ζώα εργαστηρίου στα οποία φάνηκε ότι τα πειράματα ανοσοπροσρόφησης με τον MuSK-ECDf ανοσοπροσροφητή δεν εμφανίζουν καμία τοξική επίδραση σε κουνέλια. Επίσης, με πειράματα παθητικής μεταφοράς σε ποντίκια αποδείχθηκε η αποτελεσματικότητα των ανοσοπροσροφητικών στηλών να αφαιρούν τα MuSK αντισώματα από τον ορό των MuSK-μυασθενών όπως επίσης και η παθογονικότητα των απομονωμένων MuSK αντισωμάτων. Όλα τα παραπάνω αποτελέσματα καθιστούν εφικτή την ανάπτυξη μίας νέας θεραπευτικής προσέγγισης για τη MuSK μυασθένεια με χαμηλό κόστος για τον ασθενή και με το πλεονέκτημα της επιλεκτικής αφαίρεσης των MuSK αντισωμάτων από τον ορό. / Myasthenia gravis (MG) is an antibody-mediated autoimmune disease that affects the neuromuscular junction (NMJ). About 85% of MG patients have antibodies against the muscle nicotinic acetylcholine receptor (AChR), while about 5-7% of patients have antibodies against the muscle specific kinase (MuSK). MuSK is important during the development of the NMJ and it is also expressed at the mature NMJ, where it mediates the agrin-induced clustering of AChRs. MuSK is a transmembrane protein which consists of an extracellular region, a transmembrane domain and an intracellular, tyrosine kinase, catalytic domain. The extracellular domain (ECD) consists of three immunoglobulin–like (Ig) domains and a cysteine-rich domain (CRD). Current treatments of MG, such as cholinesterase inhibitors, immunosuppressive agents, intravenous immunoglobulin, thymectomy and plasmapheresis, are non specific, causing several side effects such as the removal of indispensable plasma components observed by plasmapheresis. We aim to develop an antigen-specific therapy in which only MuSK antibodies will be removed from patients’ sera using the immobilized MuSK-ECD as immunoadsorbent. Furthermore, the above treatments are not specific for the removal of the pathogenic antibodies and also, they have high cost and limited availability for the patients. The selective removal of MuSK antibodies from the blood of MuSK-MG patients with an extracorporeal technique similar to plasmapheresis could be a therapeutic option. The method is based on the immobilization of the extracellular domain (ECD) of MuSK as immunoabsorbent in an appropriate substrate for the construction of immunoadsorption columns which remove the MuSK antibodies from the MuSK-MG sera. The purpose of the current project was the expression of the ECD of MuSK in different expression systems in high amounts with appropriate conformation for the recognition of the majority of the MuSK antibodies and their use as immunoabsorbents. For the development of the appropriate immunoabsorbents, two different proteins were expressed; the one consisted of the whole ECD of MuSK (MuSK-ECDf) and the other was smaller because of the lack of the cysteine-rich region (MuSK-ECDΔFz). All efforts for protein expression in COS-7, HEK293 and E. coli were not successful because either the expression proteins were not in appropriate conformation or they worked not efficiently as immunoabsorbents. However, both proteins were expressed successfully in the heterologous system P. pastoris as secreted soluble proteins with satisfactory expression yields and much higher expression yield of MuSK-ECDΔFz than that of MuSK-ECDf. After the protein purification using metal affinity and gel filtration chromatography, the proteins were immobilized on CNBr activated sepharose beads and characterized as immunoabsorbents. Both immunoabsorbents remove effectively the majority of the MuSK antibodies from MG patients’ sera with the MuSK-ECDΔFz immunoadsorbent to show lower binding affinity in some sera. Further, both immunoaborbents are specific for the MuSK antibodies, show high binding capacity, are recyclable, can be stored effectively and are stable during the immunoadsorption. Furthermore, animal experiments showed that the ex-vivo clearance of plasma with the immobilized MuSK-ECDf had no toxic effects in rabbits. Finally, passive transfer experiments in mice showed the effectiveness of the immunoadsorption columns regarding the removal of the MuSK antibodies from patients’ sera and also, the pathogenicity of the removed MuSK antibodies. In conclusion, the above results are expected to lead to a therapeutic approach using the MuSK-ECD as specific immunoadsorbent for the ex vivo clearance of the MuSK-MG plasma and in parallel with a small cost for the patient.

Ο στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάπτυξη μια java εφαρμογής μέσω της οποίας ο χρήστης θα έχει τη δυνατότητα να εισαγάγει συναρτήσεις Boole προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ελαχιστοποίησή τους. Ο χρήστης έχει τη δυνατότητα να εισαγάγει συναρτήσεις έως και έξι μεταβλητών. Η εισαγωγή της συνάρτησης Boole μπορεί να πραγματοποιηθεί συμπληρώνοντας κατευθείαν τον χάρτη Karnaugh ή εισάγοντας τη συνάρτηση μέσω του πίνακα αληθείας ή εισάγοντας τους ελαχιστόρους, μεγιστόρους και αδιάφορους όρους της συνάρτησης και εισάγοντας τη συνάρτηση στην αλγεβρική της μορφή. Έπειτα ο χρήστης έχει δύο επιλογές, να εμφανίσει την ελαχιστοποιημένη συνάρτηση ως άθροισμα γινομένων ή ως γινόμενο αθροισμάτων. Η ελαχιστοποίηση πραγματοποιήθηκε με χρήση του αλγορίθμου της μεθόδου QuineMcCluskey (μέθοδος κατάταξης σε πίνακα). Στην εφαρμογή υπάρχει δυνατότητα επιλογής γλώσσας (ελληνική ή αγγλική). Επιπλέον, ο χρήστης μπορεί να αλλάξει τα ονόματα των μεταβλητών που χρησιμοποιούνται στις συναρτήσεις με ονόματα δικής του επιλογής. Τέλος, η εφαρμογή πληρεί αρκετές προϋποθέσεις ευχρηστίας, έτσι ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί με ευκολία από τους χρήστες. / The scope of this present diploma thesis is the development of a java application with which the user can import boolean functions in order to minimize them. The user has the possibility of importing functions up to six variables. The import of Boolean function could be achieved with filling the Karnaugh map or importing the function via the truth table or importing the minterms or importing the function as an algebra expression. Then the user has two choices, to present the minimized function as sum of products or as products of sum. The minimization was achieved using the method of classification in table, which is known as method QuineMcCluskey. At this application, the user has the possibility to choose the language, either Greek or English as well as to change th name of variables that they are used in the functions. Finally, the application fills enough conditions of usability, so it can be used easily from the users.

- / -

Αφορμή για την πραγματοποίηση της παρούσας εργασίας στάθηκε το ιδιαίτερο ενδιαφέρον που παρουσιάζει ο τρόπος χάραξης διαφημιστικών στρατηγικών από τις διάφορες επιχειρήσεις ανά τον κόσμο και ιδιαίτερα σε μια χρονική συγκυρία σαν την παρούσα, όπου μετά την εμφάνιση της Παγκόσμιας κρίσης στα τέλη του 2008, ο ρόλος και ο τρόπος εμφάνισης της διαφήμισης έχει αλλάξει δραματικά. Στο παρελθόν αποτελούσαν συχνό φαινόμενο υπέρογκα ποσά που ξοδεύονταν για μεγάλες διαφημιστικές καμπάνιες, ειδικά σε κατηγορίες προϊόντων που χαρακτηρίζονταν ως πολυτελείας. Μας ενδιαφέρει, λοιπόν, σε ποιο βαθμό αυτή η πολιτική συνεχίζεται ακόμα και σήμερα που ο ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα βρίσκεται στο ζενίθ και είναι ζωτικής σημασίας για τις σύγχρονες επιχειρήσεις να έχουν επιτυχημένες καμπάνιες, με όσο το δυνατόν μικρότερο προϋπολογισμό. Η υπευθυνότητα στη διαφήμιση, γίνεται πλέον ένα σημαντικό θέμα. Θα προσπαθήσουμε, λοιπόν, να εντοπίσουμε το βαθμό αποδοτικότητας των διαφημιστικών δαπανών μεγάλων αυτοκινητοβιομηχανιών της Ευρώπης, όπως αυτός αντικατοπτρίζεται στα έσοδα και το μερίδιο αγοράς τους με τη χρήση της Περιβάλλουσσας Ανάλυσης Δεδομένων DEA. / -

Η παρούσα εργασία μελετά τη διδασκαλία της Γεωμετρίας στα σχολεία και τον τρόπο που παρουσιάζεται στα σχολικά εγχειρίδια του Δημοτικού και του Γυμνασίου σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Πιο συγκεκριμένα, αντικείμενο της εργασίας είναι ο τρόπος διδασκαλίας των πολυγώνων και πολυέδρων στις παραπάνω βαθμίδες και η ανάδειξη της σημασίας της συμμετρίας στα σχολικά εγχειρίδια. Μάλιστα, μέσα από την παρουσίαση ενός πειράματος με δύο μαθήτριες του Δημοτικού, σχετικά με τα κανονικά πολύγωνα, προτείνεται η μαιευτική μέθοδος ως κατάλληλος τρόπος διδασκαλίας, ιδιαίτερα μεταξύ λίγων συμμετεχόντων. Η εργασία αυτή χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια. Το πρώτο κεφάλαιο αναφέρεται στη Γεωμετρία των αρχαίων χρόνων και τον τρόπο που αναδύθηκε, ιδιαίτερα κατά τη γεωμετρική εποχή. Συμπεριλαμβάνεται μία σύντομη αναφορά στα πολύγωνα και στα πολύεδρα με ορισμούς και σχετικά θεωρήματα από την εποχή πριν τον Ευκλείδη έως και σήμερα. Στο δεύτερο κεφάλαιο περιλαμβάνεται η ιστορία της διδασκαλίας της Γεωμετρίας. Αναφέρονται τα αναλυτικά προγράμματα στην Ελλάδα τα οποία αφορούν στη διδασκαλία της Γεωμετρίας στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο, ιδιαίτερα όσο αφορά τους γεωμετρικούς μετασχηματισμούς και τα πολύγωνα, και τα πολύγωνα, και συγκρίνονται με τα αντίστοιχα προγράμματα της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στο τρίτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η έννοια της συμμετρίας και η ύπαρξή της στη φύση. Στη συνέχεια, περιγράφονται τα θέματα της συμμετρίας που διδάσκονται στις σχολικές τάξεις του Δημοτικού και του Γυμνασίου και τονίζεται η σημασία της εισαγωγής των γεωμετρικών μετασχηματισμών στις μικρές τάξεις. Στο τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζεται μία έρευνα μικρής κλίμακας στην Ε΄ Δημοτικού που αφορά στους μετασχηματισμούς βασικών σχημάτων, συγκεκριμένα στα στοιχεία συμμετρίας του ισοπλεύρου τριγώνου, του κανονικού εξαγώνου και του κανονικού δεκάγωνου. Ακολουθεί η ανάλυση των απαντήσεων και του ρόλου της «μαιευτικής μεθόδου» που ακολουθήθηκε στην εκπαιδευτική διαδικασία. / This study examines the teaching of geometry in schools and the ways it is presented in textbooks of primary and secondary schools in comparison with the past years. More specifically, the object of study is the method of teaching polygons in the above mentioned classes and the importance of including symmetry in textbooks. Moreover, through the presentation of an experiment with two schoolgirls, about geometric transformations of regular polygons, the Socratic dialogue is proposed, which is relevant especially when it is applied with a few participants. The study is divided into four chapters. The first chapter deals with the origins of geometry in ancient times, mainly through art. It includes a brief reference with definitions and theorems about polygons and polyhedra, dated from Euclid’s era until today. The second chapter includes the history of education of Geometry. The Elementary School and High School curriculum concerning geometry in Greece is compared, in what concerns geometric transformations, with the curricula of England and France. In the third chapter the concept of symmetry and its existence in nature is discussed. Then, the issues of symmetry taught in classrooms of elementary and middle school are outlined, and the importance of the introduction of geometric transformations in small classes is emphasized. In the fourth and final chapter, a small scale experiment is presented, which concerns transformations of regular shapes (equilateral triangle, regular hexagon and regular decagon). The role of the “Socratic Method” in the educational process is discussed in the analysis of the dialogue.

Η διάρθρωση της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η παρακάτω. Στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μια γενική παρουσίαση της Επιχειρησιακής Έρευνας και του Γραμμικού Προγραμματισμού. Ο Γραμμικός Προγραμματισμός έχει ως στόχο τη βελτιστοποίηση της απόδοσης ενός συστήματος. Η λήψη απόφασης για ένα πρόβλημα Γραμμικού Προγραμματισμού βασίζεται στην επιλογή της βέλτιστης λύσης. Το μαθηματικό μοντέλο ενός τέτοιου προβλήματος αποτελείται από μεταβλητές απόφασης, την αντικειμενική συνάρτηση και περιορισμούς. Στο δεύτερο κεφάλαιο παρουσιάζεται η μέθοδος Simplex, που αναπτύχθηκε από τον G. B. Dantzig το 1947. Η μέθοδος Simplex αποτελεί ίσως την πιο αποδοτική και χρησιμοποιημένη μέθοδο για επίλυση προβλημάτων Γραμμικού Προγραμματισμού. Η μέθοδος Simplex είναι μια μέθοδος δυο φάσεων, όπου κάθε φάση χρησιμοποιεί τον αλγόριθμο Simplex. Στην πρώτη φάση στόχος είναι ο προσδιορισμός μιας εφικτής λύσης. Στη δεύτερη φάση στόχος είναι ο εντοπισμός της βέλτιστης λύσης, ξεκινώντας από την εφικτή λύση που έχει βρεθεί στην πρώτη φάση. Παράλληλα περιγράφεται η πινακοειδής μορφή της μεθόδου Simplex (tableau format). Στο τρίτο κεφάλαιο γίνεται παρουσίαση της μεθόδου δικτυωτής Simplex. Πρόκειται για μια μέθοδο που αποτελεί εξειδίκευση του αλγορίθμου Simplex για δίκτυα. Παρουσιάζονται διάφορες βασικές δομές δικτύων. Επιπλέον, αναλύεται το πρόβλημα ελάχιστου κόστους ροής σε ένα δίκτυο. Ακόμα γίνεται αναφορά σε προβλήματα γραμμικού προγραμματισμού που έχουν δομή δικτύου και μπορούν με τη μέθοδο δικτυωτής Simplex να επιλυθούν με πολύ πιο αποδοτικό τρόπο, παρόλο που μπορούν να λυθούν και με το βασικό αλγόριθμο Simplex. Στο τέταρτο κεφάλαιο παρουσιάζονται οι σημαντικότερες εφαρμογές του προβλήματος ελάχιστου κόστους ροής δικτύου. Οι ειδικές περιπτώσεις του προβλήματος ελάχιστου κόστους της ροής δικτύου είναι το πρόβλημα μεταφοράς, το πρόβλημα εκχώρησης, το πρόβλημα μέγιστης ροής και το πρόβλημα της συντομότερης διαδρομής. / The structure of this thesis is the following. In the first chapter Operational Research and Linear Programming are generally presented. Linear Programming aims to optimize the efficiency of a system. Decision making for a problem of Linear Programming is relevant to the choice of the optimal solution. The mathematical model of such a problem consists of decision variables, an objective function and constraints. In the second chapter Simplex method is presented, which was developed by G. B. Dantzig in 1947. The Simplex method is possibly the most efficient and used method for solving Linear Programming problems. The Simplex method is a two phase method, each phase of which uses the Simplex Algorithm. In the first phase, the goal is to determine a feasible solution. In the second phase, the goal is to determine an optimal solution, starting from a feasible solution that has been found in the first phase. Moreover the Simplex method is described in a tabular format (Simplex tableaux). In the third chapter Network Simplex Method is presented. This method is a specialization of the Simplex algorithm for networks. Various network structures are presented. Moreover, the minimum cost network flow problem is analyzed. Furthermore linear programming problems that have network structure can be solved more efficiently using network Simplex method, even though they can be solve using standard Simplex algorithm. In the fourth chapter the most significant applications of the minimum cost network flow problem are presented. These special cases of the minimum cost network flow problem are the transportation problem, the assignment problem, the maximal flow problem and the shortest path problem.

Η μέθοδος RAIM αναπτύχθηκε στις αρχές του 1990 καθώς είχε δημιουργηθεί η ανάγκη για τον έλεγχο της λειτουργίας των δορυφορικών συστημάτων πλοήγησης που τότε άρχισαν να δίνονται για χρήση στο ευρύ κοινό μια και το GPS που είναι το πιο ολοκληρωμένο σύστημα δορυφορικής πλοήγησης ήταν αποκλειστικά για στρατιωτική χρήση έως τότε. Η πλοήγηση των αεροσκαφών βασιζόταν έως τότε αποκλειστικά στα ραδιοβοηθήματα κάτι που συμβαίνει μέχρι σήμερα καθώς τα δορυφορικά συστήματα πλοήγησης έχουν συμβουλευτικό μόνο χαρακτήρα και δεν είναι επιχειρησιακά για την πολιτική αεροπορία. Η εξέλιξη της τεχνολογίας και οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες για βελτίωση των συνθηκών πτήσης, δηλαδή να πραγματοποιούνται σε λιγότερο χρόνο οι πτήσεις, με μικρότερο κόστος στα καύσιμα και με μεγαλύτερη ασφάλεια οδήγησε στην εξέλιξη των δορυφορικών συστημάτων πλοήγησης που αποσκοπούν να γίνουν τα βασικά συστήματα πλοήγησης των αεροσκαφών. Στην παρούσα εργασία στην αρχή γίνεται μια αναφορά στα ραδιοβοηθήματα που χρησιμοποιούνται για την πλοήγηση των αεροσκαφών. Έπειτα αναλύονται τα διάφορα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης που υπάρχουν και στη συνέχεια αναλύεται τι είναι το RAIM και οι διάφορες μέθοδοι RAIM που υπάρχουν. Μετά παρουσιάζεται το LPV-200 που δείχνει την ανάγκη για βελτίωση του RAIM για να υπάρχει και κάθετη πλοήγηση και ύστερα ακολουθεί η ανάλυση του ARAIM, του RRAIM και του MHSS RAIM που είναι η εξέλιξη του συμβατικού RAIM για να καλύψει τις καινούριες απαιτήσεις του ICAO για κάθετη πλοήγηση. Στο τέλος γίνονται μετρήσεις σε GPS δορυφόρους σε πραγματικό χρόνο για να αναλύσουμε την λειτουργία του RAIM. / The RAIM method was developed at early of 1990s as it had created the need of controlling the operation of satellite navigation systems which then began to be given for use in the general public since the GPS which is the more integrated satellite navigation system was reserved for military use until then. Navigation of aircrafts until then was based exclusively only on navigational aids something that is happening until today since the satellite navigation systems are consultative and not operational in civil aviation. The evolution of the technology and the increasing needs for improvement of flight conditions, such as less time for the flight, with less cost on fuel and greater safety led to the development of satellite navigation systems which aims to be the basic navigation system of the aircraft. In this project at the begging there is a reference to the navigational aids used for aircraft navigation. After we refer to the different satellite navigation systems that exists and then we analyze what is RAIM and what are the various RAIM methods. Later we present the LPV-200 which indicating the need for improving the RAIM in order to have vertical guidance and then we analyze the ARAIM, RRAIM and MHSS RAIM which is the development of the conventional RAIM to meet the new requirements of ICAO for vertical guidance. At the end we take measurements of GPS satellites in real time in order to analyze the RAIM performance.

Η λυοφιλοποίηση θεωρείται ιδανική μέθοδος για βραχύχρονη ή/ και μακρόχρονη αποθήκευση λιποσωμάτων. Στόχος αυτής της μελέτης ήταν να ευρεθούν οι ποσότητες κρυοπροστατευτικού που μπορεί να αυξήσουν τη συγκράτηση πρωτεϊνικών μορίων σε λιποσώματα τα οποία είναι ασταθή (δηλ. χάνουν μεγάλο τμήμα της εγκλωβισμένης πρωτεΐνης) μετά από λυοφιλοποίηση. Η μέθοδος παρασκευής των λιποσωμάτων που χρησιμοποιήθηκε ήταν η DRV μέθοδος. Είναι η πλέον κατάλληλη στην περίπτωση εγκλωβισμού πρωτεϊνικών μορίων καθώς επιτυγχάνει υψηλά ποσοστά εγκλωβισμού και επίσης χρησιμοποιεί ήπιες συνθήκες οπότε προστατεύεται η τριτοταγής δομή των πρωτεϊνών. Η διαδικασία βασίζεται στην αφυδάτωση μίγματος “άδειων” SUV (μικρών μονοστοιβαδιακών) λιποσωμάτων παρουσία του διαλύματος πρωτεΐνης που πρόκειται να εγκλωβιστεί. Μετά από ελεγχόμενη επανενυδάτωση της ξηρής κόνης σχηματίζονται τα DRV λιποσώματα. (από τις λέξεις dried-rehydrated vesicles που μεταφράζονται ως αφυδατωμένα-επανενυδατωμένα σωματίδια). Ως υλικά για την παρασκευή των λιποσωμάτων χρησιμοποιήθηκαν τα εξής: Φωσφατιδυλοχολίνη αυγού (egg PC), διστεαροϋλο-γλυκεροφωσφατιδυλοχολίνη (DSPC), διπαλμιτοϋλο-γλυκεροφωσφατιδυλοχολίνη (DPPC), διμυριστοϋλο-γλυκεροφωσφατιδυλοχολίνη (DΜPC), φωσφατιδυλογλυκερόλη (PG) και χοληστερόλη (CHOL). Παρασκευάστηκαν με τη μέθοδο DRV λιποσώματα διαφόρων λιποσωμικών συστάσεων προκειμένου να μελετηθεί η ικανότητα εγκλωβισμού για κάθε λιποσωμική σύσταση και να επιλεγούν αυτές που είναι πλέον ασταθείς για περαιτέρω μελέτη. Ως πρωτεΐνη μοντέλο χρησιμοποιήθηκε η αλβουμίνη βόειου ορού (BSA). Μελετήθηκε η επίδραση της λυοφιλοποίησης σε διάφορα DRV λιποσώματα παρουσία ή/ και απουσία κρυοπροστατευτικού παράγοντα (τρεαλόζη). Σε κάποιες περιπτώσεις προστέθηκε τρεαλόζη εντός των λιποσωμάτων κατά την αρχική παρασκευή των DRV (στο στάδιο της ανασύστασης). Επίσης, προκειμένου να αποκτήσουμε περαιτέρω πληροφορίες για τα λιποσώματα που μελετούσαμε, πραγματοποιήθηκε προσδιορισμός του μεγέθους των ορισμένων λιποσωμικών σειρών και μορφολογική μελέτη με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης. Στη συνέχεια, με βάση τα αρχικά αποτελέσματα με την αλβουμίνη, επιλέχθηκαν ορισμένες λιποσωμικές συστάσεις προκειμένου να μελετηθεί η σταθερότητα λιποσωμάτων που εγκλωβίζουν ένα βιοδραστικό μόριο, το t-PA (ιστικού τύπου ενεργοποιητή πλασμινογόνου) σε ξηρή μορφή. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με δείκτη τη διατήρηση της ενεργότητας του μορίου μετά από FD και προσθήκη ή όχι τρεαλόζης. Απώτερος σκοπός αυτής της εργασίας είναι η δυνατότητα παρασκευής σταθερών t-PA- λιποσωμικών μορφών σε ξηρή μορφή προκειμένου να μελετηθεί η δράση τους στη θεραπεία θρομβώσεων του αμφιβληστροειδούς. Τα βασικά συμπεράσματα της μελέτης είναι τα εξής: Σχετικά με αποτελέσματα πειραμάτων με BSA: * Τα PC:PG:CHOL DRV λιποσώματα σταθεροποιούνται ικανοποιητικά αν πριν τη λυοφιλοποίηση προσθέσουμε αναλογία treh/lipid=5/1 στη λιποσωμική διασπορά. * Η καλύτερη σταθεροποίηση επιτυγχάνεται με παρουσία σακχάρου στο εσωτερικό και εξωτερικό των λιποσωμάτων * Πιθανή αλληλεπίδραση λαμβάνει χώρα μεταξύ των PC λιποσωμάτων και της αλβουμίνης, δίνοντας ψευδή υψηλά τελικά ποσοστά συγκράτησης μετά τη λυοφιλοποίηση Σχετικά με αποτελέσματα πειραμάτων με t-PA * Τα αποτελούμενα από DSPC DRV λιποσώματα παραμένουν πολύ σταθερά διατηρώντας την ενεργότητα του t-PA μετά τη λυοφιλοποίηση και χωρίς την προσθήκη κρυοπροστατευτικού. * Τα ασταθή PC:PG:CHOL και PC λιποσώματα σταθεροποιούνται ικανοποιητικά με προσθήκη τρεαλόζης πριν το FD. / Lyophilization is considered to be an ideal technique for both short-term and long-term storage of liposomes. The objective of this study was to investigate the stability of liposomes encapsulating protein molecules and the effect of freeze-drying (FD) on the stability of dehydrated-rehydrated vesicles (DRV) with and without cryoprotective agents (CPA). Τhe liposomes were prepared by the DRV method. This is considered to be the most appropriate in the cases that entrapment of proteins is desired, since it gives liposomes with high encapsulation efficiencies and by using mild conditions it protects the tertiary structure of proteins retaining thus their biological activity. The procedure followed here was based on dehydration of a mixture of “empty” SUV liposomes and the protein solution (BSA) which is to be entrapped, followed by controlled rehydration of the dry powder. The materials used for the preparation of the liposomes were: Egg-PC (phosphatidylcholine), distearoyloglycerophosphatidylcholine(DSPC), (DPPC) dipalmitoylglycerophosphatidylcholine, (DΜPC) dimyristoylglycerophosphatidylcholine, PG (phosphatidylglycerol) and CHOL (cholesterol). Liposomes of various lipid compositions were prepared so that the most unstable liposome compositions are found and available for further study. BSA was used as a protein model in these experiments. Furthermore, the influence of lyophilization for liposomes of various compositions was studied using trehalose as a cryoprotective agent. In some experiments, the dissacharide was added during the reconstitution of DRV. In order to have some more information about the liposomes under investigation, we conducted particle size determination (zetasizer) and morphological study by SEM (scanning electron microscopy. Eventually, based on the primary results with albumin, the stability of liposomes bearing a bioactive protein was studied. The protein used here was t-PA (tissue type plasminogen activator). We investigated the influence of FD on the stability of liposomes with or without the addition of a cryoprotective agent (trehalose) as a function of bioactivity retention. A long-term objective of our studies is to prepare stable after FD liposomal- tPA-formulations that may be active for therapy of ocular thrombosis cases. The mail conclusions of this study were: Concerning the results obtained with BSA: * PC:PG:CHOL DRV liposomes are adequately stabilized when trehalose in mass ratio treh/PC=5/1 is added in the liposomal dispersion * Maximum retention of BSA is achieved when trehalose is added on both sides of liposomal membrane. * There is a possible interaction between BSA and PC liposomes, which results in false estimation of BSA retention after FD. Concerning the results obtained with t-PA: * DSPC DRV liposomes are very stable after FD and they preserve t-PA activity even in absence of cryoprotectant. * Unstable PC:PG:CHOL and PC liposomes can be adequately stabilized by trehalose.

Το αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας είναι η εξαγωγή σχεδίου φλεβών από φωτογραφίες ανθρώπινων δακτύλων με τη χρήση ενός αλγορίθμου κορυφογραμμής. Στην αρχή, αναλύουμε κάποιες μεθόδους προσωπικού προσδιορισμού. Στη συνέχεια, αναφερόμαστε στη μέθοδο Hitachi και στις αρχές που την διέπουν. Κατόπιν, εξάγουμε τον αλγόριθμο της κορυφογραμμής και τον εφαρμόζουμε σε δεδομένες φωτογραφίες. Παραθέτουμε τα συμπεράσματα και τις παρατηρήσεις μας. Τέλος, στο παράρτημα εκθέτουμε το σύνολο του αλγορίθμου γραμμένο σε κώδικα MATLAB. / This study focus on the extraction of vein pattern from human fingers images with the use of an algorithm ridge. Firstly, we analyze certain methods of personal definition. Secondly, we make a reference to the method Hitachi and the principles is governed by. Then, we extract the algorithm ridge and we apply it on certain images. We cite our conclusions and comments. Finally, in the Appendix we present an overview of the algorithm using the MATLAB code.

Στην εργασία αυτή παρουσιάζουμε μια καινούργια προσέγγιση και διερεύνηση της μεθοδολογίας μέσου αυτό-συνεπούς πεδίου για την μελέτη πολυμερικών συστημάτων κοντά σε επιφάνειες. Η καινούργια μεθοδολογία εισάγει πάνω στο πλέγμα τμηματικές πολυμερικές διαμορφώσεις που αναπτύσσονται σε σχεδόν «συνεχή» χώρο. Τροποποιείται ο παραδοσιακός υπολογισμός της ενέργειας αλληλεπίδρασης ενώ προσδιορίζεται με μεγαλύτερη σαφήνεια η ύπαρξη περιοχής «ισχυρής επιμήκυνσης της αλυσίδας» όπου σύμφωνα και με τις αναλυτικές θεωρίες μέσου αυτό-συνεπούς πεδίου, απουσιάζει το στρώμα μείωσης συγκέντρωσης κοντά στην επιφάνεια. Η ύπαρξη αυτού του στρώματος για μικρότερες πυκνότητες πρόσδεσης αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που διακρίνει τις ψήκτρες σε δυο υποπεριοχές (μεσαίας και υψηλής πυκνότητας πρόσδεσης). Η μέθοδος επεκτάθηκε για την μελέτη μακρομορίων σε σχήμα αστεριού. Σε πολύ καλή συμφωνία με το πείραμα παρατηρήσαμε ότι με αύξηση του αριθμού των κλάδων μειώνεται δραστικά η προσρόφηση αυτών των μακρομορίων. Για περιπτώσεις συνύπαρξης στο ίδιο διάλυμα αστεριών με διαφορετικό βαθμό διακλάδωσης παρατηρήθηκε ότι οι λιγότερο διακλαδισμένες αλυσίδες τείνουν να αναπτυχθούν κάτω από τη «ομπρέλα» των πιο διακλαδισμένων. Επίσης μελετήθηκαν πολυμερικά συστήματα μεταβλητής πυκνότητας (χρησιμοποιώντας την καταστατική εξίσωση των Sanchez-Lacombe) για τα οποία υπολογίσουμε τις επιπτώσεις της πίεσης και της θερμοκρασίας στην πυκνότητα στην περίπτωση τήγματος. Διαπιστώσαμε ότι το διάγραμμα τάσης παραμόρφωσης υποδεικνύει μεγαλύτερη αντοχή για γραμμικές αλυσίδες όταν γίνει σύγκριση με αστερόμορφες ίδιου μοριακού βάρους. Αυτό αποδίδεται στην διαφορετική πυκνότητα και μορφολογία των μακρομοριακών διαπλοκών στην περιοχή αλληλοεπικάλυψης προσροφημένων και ελεύθερων αλυσίδων. Στην περίπτωση που η διαδικασία εφελκυσμού είναι αντιστρεπτή τα δείγματα αστερόμορφων μακρομορίων παρουσιάζουν μεγαλύτερη αντοχή λόγω της ικανότητας τους να προσροφόνται ταυτόχρονα και στις δύο επιφάνειες. Η επίδραση της εξωτερικής πίεσης δίνει μη αναμενόμενη συμπεριφορά μόνο σε εξαιρετικά μεγάλες πιέσεις. / -