Two abstract theories are developed. The first concerns isomorphism in variants with the same multiplicative properties as the Euler characteristic. It is used to show that the index of a subgroup in a semi-simple lattice is deter mined by its isomorphism type when that index is finite. This is also proved to be the case for subgroups of finite index in free products of finitely many semi-simple lattices as well as certain non-trivial extensions of Z by surface groups. In addition, a criterion for the failure of this property is given which applies to a large class of central extensions. The second development concerns the syzygies of groups. The results of this theory are used to define the cohomology groups of a duality group in terms of morphisms between stable modules in the derived category. The Farrell cohomology of virtual duality groups is also considered.

No description available.

No description available.

No description available.

Originally developed [17] as a generalization of dimension and measure on pseudofinite fields, MS-measurability is a relatively new concept in model theory. We look at MS-measurability in structures which already have a well-understood model theory. We also consider other notions of rank within these structures. Firstly, we show that for any module it suffices to put an MS-measuring function on the positive primitive subgroups for the whole structure to be MS-measurable. We give a precise classification of w-stable Abelian groups in terms of MS-measurability. We also show that in this context MS-measurability is compatible with a R[t]-valued measure. Secondly, we look at MS-measurability in the context of strongly minimal structures. We show that MS-measurability is equivalent to uni- modularity. We also consider the definable multiplicity property. We show that it is incomparable to MS-measurability. We give an example of a finite Morley rank structure without the definable multiplicity property for which we conjecture all strongly minimal definable sets have the definable multiplicity property. Finally, we examine structures with a generic automorphism. We show that if T is an w-stable Abelian group then T A is w-stable if and only if T is MS-measurable. We also give a Morley rank two example in which rank in the fixed field behaves unlike rank in the fixed field of a strongly minimal theory with a generic automorphism

This thesis concerns the automorphism groups of Steiner triple systems and of cycle systems. Although most Steiner triple systems have trivial automorphism groups [2], it is widely known that for every abstract group, there exists a Steiner triple system whose automorphism is isomorphic to that group [16]. The well-known Bose construction [4] for Steiner triple systems, which has a number of variants, has a particularly nice structure, which makes it possible to say much about the automorphism group, and in the case of the construction based on an Abelian group, to derive the full automorphism group. The thesis contains a full analysis of these matters. Some of these results have been published by the author in [14]. The thesis also proves new results concerning the automorphism group for Steiner triple systems constructed using the tripling construction. An <i>m</i>-cycle system is a decomposition of a complete graph into cycles of length <i>m</i>. A Steiner triple system is thus a 3-cycle system. The thesis proves the result that for all <i>m</i> > 3, and for each abstract finite group, there exists an <i>m</i>-cycle system whose automorphism group is isomorphic to that group. In addition, the thesis contains a collection of new results concerning the conjecture by Furedi that every Steiner triple system is decomposable into triangles. Although this conjecture is expected to remain open for some time, it is possible to prove it for a number of standard constructions. It is further shown that for sufficiently large <i>v</i>, the number of Steiner triple systems of order <i>v</i> that are decomposable into triangles is at least <i>v</i>^{<i>v</i>^<i>2</i>(1/54-0(1))}.

Η μετάλλαξη των συναρτήσεων είναι το κυρίως θέμα της παρούσας εργασίας που συνδυάζει τη γεωμετρία με τη θεωρία μέτρου και την ανάλυση με έναν ουσιώδη τρόπο. Δεδομένης μιας πραγματικής συνάρτησης f που ορίζεται σε ένα υποσύνολο του, κατασκευάζεται μία καινούρια συνάρτηση Ω n \ f ∗, η οποία έχει σημαντικές ιδιότητες. Οι εφαρμογές των θεωρημάτων που προκύπτουν είναι πολλές και ιδιαίτερα σημαντικές. Ένα από τα βασικότερα θεωρήματα είναι η ανισότητα HardyLittlewood-Sobolev που αποδεικνύεται με τη βοήθεια της συμμετρικο- ποίησης. Στο θεώρημα αυτό έχουμε ότι οι συναρτήσεις που ελαχιστοποιούν αυτήν την ανισότητα και την καθιστούν ισότητα (ονομάζονται ακραίες συναρτήσεις) είναι σφαιρικά συμμετρικές συναρτήσεις. Επίσης, μία πολύ ενδιαφέρουσα και σημαντική εφαρμογή της συμμετρικοποίησης είναι η γνωστή ισοπεριμετρική ανισότητα (δηλαδή η μπάλα έχει την ελάχιστη επιφάνεια μεταξύ όλων των σωμάτων δοσμένου όγκου). Στο κεφάλαιο 1 παρουσιάζονται κάποιες απαραίτητες έννοιες, ορισμοί και θεωρήματα από τη θεωρία μέτρου και ολοκλήρωσης, καθώς χρησιμοποιούνται συχνά στους ορισμούς και τις αποδείξεις των θεωρημάτων που αναπτύσσονται. Στο κεφάλαιο 2 παρουσιάζεται η φθίνουσα μετάλλαξη συναρτήσεων που ορίζονται σε υποσύνολα Ω του . Θεωρώντας μια πραγματική συνάρτηση σε ένα τέτοιο σύνολο, κατασκευάζουμε μια νέα συνάρτηση, η οποία έχει πεδίο ορισμού τη μπάλα με κέντρο την αρχή των αξόνων, η οποία έχει το ίδιο μέτρο (όγκο) με το και η νέα συνάρτηση έχει σημαντικές ιδιότητες. Γενικά, επιθυμούμε η νέα συνάρτηση να είναι ακτινική και ακτινικά φθίνουσα. Για να δοθεί ο ορισμός αυτός, πρώτα κατασκευάζουμε τη μονοδιάστατη φθίνουσα μετάλλαξη της δοσμένης συνάρτησης. n \ Ω iΣτο κεφάλαιο 3 παρουσιάζονται ανισότητες για μεταλλαγμένες συναρτήσεις μεταξύ των οποίων η γνωστή ανισότητα του Riesz και η αναφερθείσα σημαντική ανισότητα Hardy- Littlewood-Sobolev. Στο κεφάλαιο 4 δίνεται η συμμετρικοποίηση Steiner με μία πιο γεωμετρική σκοπιά καθώς ένα από τα πιο σημαντικά αποτελέσματά της είναι η γνωστή ισοπεριμετρική ανισότητα και άλλες πολύ ενδιαφέρουσες εφαρμογές. / -

Un automorphisme non-symplectique d'ordre fini n sur une surface X de type K3 est un automorphisme σ ∈ Aut(X) qui satisfait σ*(ω) = λω où λ est une racine primitive n-ième de l'unité et ω est le générateur de H2,0(X). Dans cette thèse on s’intéresse aux automorphismes non-symplectiques d'ordre 8 et 16 sur les surfaces K3. Dans un premier temps, nous classifionsles automorphismes non-symplectiques σ d'ordre 8 quand le lieu fixe de sa quatrième puissance σ⁴ contient une courbe de genre positif, on montre plus précisément que le genre de la courbe fixée par σ est au plus un. Ensuite nous étudions le cas où le lieu fixe de σ contient au moins une courbe et toutes les courbes fixées par sa quatrième puissance σ⁴ sont rationnelles. Enfin nous étudions le cas où σ et son carré σ² agissent trivialement sur le groupe de Néron-Severi. Nous classifions toutes les possibilités pour le lieu fixe de σ et de son carré σ² dans ces trois cas. Nous obtenons la classification complète pour les automorphismes non-symplectiques d'ordre 8 sur les surfaces K3. Dans la deuxième partie de la thèse, nous classifions les surfaces K3 avec automorphisme non-symplectique d'ordre 16 en toute généralité. Nous montrons que le lieu fixe contient seulement courbes rationnelles et points isolés et nous classifions complètement les sept configurations possibles. Si le groupe de Néron-Severi a rang 6, alors il y a deux possibilités et si son rang est 14, il y a cinq possibilités. En particulier si l'action de l'automorphisme est trivial sur le groupe de Néron-Severi, alors nous montrons que son rang est six. Enfin, nous construisons des exemples qui correspondent à plusieurs cas dans la classification des automorphismes non-symplectiques d'ordre 8 et nous donnons des exemples pour chaque cas dans la classification des automorphismes non-symplectiques d'ordre 16. / A non-symplectic automorphism of finite order n on a K3 surface X is an automorphism σ ∈ Aut(X) that satisfies σ*(ω) = λω where λ is a primitive n−root of the unity and ω is a generator of H2,0(X). In this thesis we study the non-symplectic automorphisms of order 8 and 16 on K3 surfaces. First we classify the non-symplectic automorphisms σ of order eight when the fixed locus of its fourth power σ⁴ contains a curve of positive genus, we show more precisely that the genus of the fixed curve by σ is at most one. Then we study the case of the fixed locus of σ that contains at least a curve and all the curves fixed by its fourth power σ⁴ are rational. Finally we study the case when σ and its square σ² act trivially on the Néron-Severi group. We classify all the possibilities for the fixed locus of σ and σ² in these three cases. We obtain a complete classifiction for the non-symplectic automorphisms of order 8 on a K3 surfaces.In the second part of the thesis, we classify K3 surfaces with non-symplectic automorphism of order 16 in full generality. We show that the fixed locus contains only rational curves and isolated points and we completely classify the seven possible configurations. If the Néron-Severi group has rank 6, there are two possibilities and if its rank is 14, there are five possibilities. In particular ifthe action of the automorphism is trivial on the Néron-Severi group, then we show that its rank is six.Finally, we construct several examples corresponding to several cases in the classification of the non-symplectic automorphisms of order 8 and we give an example for each case in the classification of the non-symplectic automorphisms of order 16.

Cette thèse, constitué en trois parties, est consacrée à l'étudie des valeurs spéciales de fonctions L automorphes. La première partie contient un survol rapide de la théorie des formes modulaires et des fonctions L de puissance symétrique associées qui est nécessaire dans la suite. Dans la seconde partie, nous nous concentrons sur les valeurs centrales, par l'étude des moments intégraux dans petit intervalle, pour les fonctions L automorphes. On prouve la conjecture de Conrey et al. et donne l'ordre exact pour les moments sous l'hypothèse de Riemann généralisée. La troisième partie présente des travaux sur les valeurs en s=1 de la fonction L de puissance symétrique en l'aspect de niveau-poids. On généralise et/ou améliore les résultats sur l'encadrement de la fonction L de puissance symétrique, la conjecture de Montgomery-Vaughan et également la fonction de répartition. Une application des valeurs extrêmes sur la distribution des coefficients des formes primitives concernant la conjecture de Sato-Tate est donnée / Special values of automorphic L-functions are considered in this work in three parts. In the first part, elementary information about automorphic forms and associated symmetric power L-functions, which will be very useful in the following parts, is introduced. In the second part, we study the central values, in the form of higher moment in short interval, of automorphic L-functions and give a proof for the conjecture of Conrey et al. to get the sharp bound for the moment under Generalized Riemann Hypothesis. In the last part, values of automorphic L-functions at s=1 are considered in level-weight aspect. We generalize and/or improve related early results about the bounds of values at s=1, the Montgomery-Vaughan's conjecture and distribution functions. As an application of our results on extreme values, the distribution of coefficients of primitive forms concerning the Sato-Tate conjecture is studied

Nous allons étudier les automorphismes des variétés symplectiques holomorphes irréductibles de type K3^[n], c'est-à-dire des variétés équivalentes par déformation au schéma de Hilbert de n points sur une surface K3, pour n > 1.Dans la première partie de la thèse, nous classifions les automorphismes du schéma de Hilbert de n points sur une surface K3 projective générique, dont le réseau de Picard est engendré par un fibré ample. Nous montrons que le groupe des automorphismes est soit trivial soit engendré par une involution non-symplectique et nous déterminons des conditions numériques et géométriques pour l’existence de l’involution.Dans la deuxième partie, nous étudions les automorphismes non-symplectiques d’ordre premier des variétés de type K3^[n]. Nous déterminons les propriétés du réseau invariant de l'automorphisme et de son complément orthogonal dans le deuxième réseau de cohomologie de la variété et nous classifions leurs classes d’isométrie. Dans le cas des involutions, e des automorphismes d’ordre premier impair pour n = 3, 4, nous montrons que toutes les actions en cohomologie dans notre classification sont réalisées par un automorphism non-symplectique sur une variété de type K3^[n]. Nous construisons explicitement l’immense majorité de ces automorphismes et, en particulier, nous présentons la construction d’un nouvel automorphisme d’ordre trois sur une famille de dimension dix de variétés de Lehn-Lehn-Sorger-van Straten de type K3^[4]. Pour n < 6, nous étudions aussi les espaces de modules de dimension maximal des variétés de type K3^[n] munies d’une involution non-symplectique. / We study automorphisms of irreducible holomorphic symplectic manifolds of type K3^[n], i.e. manifolds which are deformation equivalent to the Hilbert scheme of n points on a K3 surface, for some n > 1. In the first part of the thesis we describe the automorphism group of the Hilbert scheme of n points on a generic projective K3 surface, i.e. a K3 surface whose Picard lattice is generated by a single ample line bundle. We show that, if it is not trivial, the automorphism group is generated by a non-symplectic involution, whose existence depends on some arithmetic conditions involving the number of points n and the polarization of the surface. We also determine necessary and sufficient conditions on the Picard lattice of the Hilbert scheme for the existence of the involution.In the second part of the thesis we study non-symplectic automorphisms of prime order on manifolds of type K3^[n]. We investigate the properties of the invariant lattice and its orthogonal complement inside the second cohomology lattice of the manifold, providing a classification of their isometry classes. We then approach the problem of constructing examples (or at least proving the existence) of manifolds of type K3^[n] with a non-symplectic automorphism inducing on cohomology each specific action in our classification. In the case of involutions, and of automorphisms of odd prime order for n=3,4, we are able to realize all possible cases. In order to do so, we present a new non-symplectic automorphism of order three on a ten-dimensional family of Lehn-Lehn-Sorger-van Straten eightfolds of type K3^[4]. Finally, for n < 6 we describe deformation families of large dimension of manifolds of type K3^[n] equipped with a non-symplectic involution.