The thesis aims to develop an understanding of the nature and evolution of brick temple architecture in the subcontinent, focusing in particular on terraced Hindu structures of the fourth to sixth centuries CE. It also seeks to advance understanding of the iconography and artistry of the terracotta relief panels that once graced the outer walls or platforms of Gupta period brick temples. To date, scholarship on Hindu temple architecture of the Gupta period has primarily focused on cave and structural stone temples, while brick temple architecture of the epoch, along with terracotta reliefs and sculptures, have largely been confined to the margins of historical studies. This approach has led to the formation of a somewhat distorted picture of the architectural landscape of the Gupta period. To address this shortcoming, all of the known terraced structures in the subcontinent have been mapped in order to establish an understanding of the development and dissemination of this mode of architecture. The architectural form and relief sculpture of the vast terraced brick Śaiva monument known as ACI or Bhimgaja, situated at the heart of the ancient fortress city of Ahichhatrā in Uttar Pradesh, forms the main case study for the thesis - with architecture being the subject of the first half of the thesis. ACI is compared with a terraced brick Vaiṣṇava structure at Pawāyā in Madhya Pradesh, formerly the Nāga centre of Padmāvatī, and with the only standing brick temple of the Gupta period, at Bhītargāon in Uttar Pradesh. Despite the scale and complexity of the former two monuments, neither has received adequate scholarship. A series of fifth- and early sixth-century CE ornamental terracotta pilaster and frieze fragments from Ahichhatrā, held in the reserve collections of the British Museum, are examined within the context of Gupta period temple architecture; the objective being to determine where each of the fragments would have been positioned on a temple. On the basis of these artefacts and related pieces from the site, it is possible to build up a picture of the type of décor that would have adorned the exterior of ACI. The many intriguing sculptures and relief fragments from Pawāyā and Ahichhatrā are the subject of the second half of the thesis. Some of the reliefs - especially those hailing from ACI - are of great importance since they represent some of the earliest visual depictions of myths contained in the Mahābhārata and other religious texts. These reliefs and sculptures are explored within the broader context of Gupta iconography, with particular attention paid to the numerous and fascinating terracotta reliefs of the era, most of which are divorced from their original settings. Moreover, based on style and scale, some of panels evidently share the same origin and these are collated here. In addition, new interpretations are proposed for several of the plaques.

No description available.

No description available.

No description available.

No description available.

Made available in DSpace on 2014-06-12T17:38:38Z (GMT). No. of bitstreams: 2 arquivo6843_1.pdf: 6495590 bytes, checksum: 70920d84d99aaea507f54372f16579da (MD5) license.txt: 1748 bytes, checksum: 8a4605be74aa9ea9d79846c1fba20a33 (MD5) Previous issue date: 2009 / O presente trabalho apresenta uma análise comparativa dos codificadores utilizados em comunicações digitais, notadamente em chamadas VoIP, para fonemas da Língua Portuguesa. O foco deste trabalho é a análise da capacidade do processamento se adaptar às variações do trato vocal durante a pronúncia de intervalos contendo fonemas em frases, simulando uma resposta em tempo real durante uma conversação. Para tal, foram extraídas as freqüências fundamental e das três primeiras formantes para cada um dos intervalos para um grupo de homens e mulheres de várias faixas etárias. A criação de tais intervalos e extração das freqüências foram efetuadas através do programa Praat, com a utilização de análise perceptual e espectrogramas. Resultados mostram uma sutil diferença no processamento da freqüência das formantes entre homens e mulheres. Observou-se também um fenômeno de correção da freqüência fundamental em intervalos contendo variantes consonantais tanto para ambos os sexos. Foram analisados os codificadores de voz G.722, G.723.1, G.726, G.728, G.729A, iLBC e Speex

No description available.

Fondée au début du XIIe siècle au coeur d’un mouvement de renouveau monastique, l’abbaye bénédictine de Saint-Sulpice s’est rapidement développée grâce à l’impulsion de son fondateur, l’ermite Raoul de la Futaie, et du soutien du pouvoir ducal, la plaçant ainsi à la tête d’un réseau d’une quarantaine de dépendances au terme du XIIIe siècle. Les principes rigoristes de l’érémitisme se retrouvent dans l’architecture de l’église abbatiale dont les espaces cloisonnés et la décoration sobre et dépouillée favorisent une vie conventuelle basée sur la contemplation. Conçue comme un ordre double lors de sa fondation, l’insubordination des frères profès conduit à leur disparition au cours du XVIe siècle, faisant de Saint-Sulpice une abbaye exclusivement féminine. Guidées par leur vocation, les moniales s’engagent dans une vie de contraintes dont la stricte clôture, décrétée lors du concile de Trente, en marque le point d’orgue. La règle de saint Benoit et les Constitutions du monastère imposent un cadre restrictif à la religieuse qui ne peut trouver le bonheur que dans la soumission et l’oubli de soi. A la tête de sa communauté, l’abbesse exerce ses pouvoirs avec discretio et guide ses filles sur le chemin de la perfection. Les prieurés, éloignés de l’autorité de la maison-mère, acquièrent progressivement une indépendance qui est accentuée par l’instauration d’un noviciat dès la seconde moitié du XVIIe siècle. L’essor des prieurés conventuels face au déclin des dépendances rurales mène à une dichotomie du réseau à la fin du XVIIIe siècle. / Founded in the early years of 12th Century in the heart of a movement of monastic renewal, the Benedictine abbey of Saint-Sulpice quickly grew thanks to its founder, hermit Raoul de la Futaie, and to the support of the Dukes of Brittany, thus getting at the head of about forty priories by the 13th Century. The rigorist principles of hermits can be recognized in the abbey church’s architecture, whose partitioned spaces and bare, sober decoration favour a conventual life based on meditation. Originally meant as a double monastery, the insubordination of the male friars lead to their disappearance in the course of the 16th Century, leaving Saint-Sulpice as a fully women’s abbey. Led by their vocation, the nuns enter into a restricting life whose landmark is their strict enclosure. The Rule of Saint Benedict and the monastery’s Constitutions bind the nuns’ environment so that they can only find comfort in their own submissiveness and self-abnegation. At the helm of her community, the abbess rules with discretio and guides the girls towards perfection. The priories, remote from the mother house, progressively gain some independence, increased still by the reception of their own novices from the 17th Century on. The rise of conventual priories against the decline of rural houses leads to a dichotomy of this network by the end of the 18th Century.

No description available.

Η αποσαφήνιση της σχέσης του γονοτύπου με το φαινότυπο ενός οργανισμού είναι μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις των επιστημών ζωής σήμερα. Για την επίτευξη του στόχου αυτού, η κατανόηση της δομής και της ρύθμισης του δικτύου πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων (ΔΠΑ) είναι ένα από τα καθοριστικά στάδια αυτής της συσχέτισης. Πρώτο βήμα προς την κατεύθυνση αυτή αποτελεί η λεπτομερής και ακριβής ανακατασκευή του ΔΠΑ. Πειραματικά αποτελέσματα που υποστηρίζουν πρωτεϊνικές αλληλεπιδράσεις δημοσιεύονται στη βιβλιογραφία, από όπου η γνώση αυτή εξορύσσεται είτε μέσω άμεσης καταγραφής από ερευνητές είτε μέσω υπολογιστικών αλγορίθμων ανάλυσης κειμένου, και αποθηκεύεται σε πρωτογενείς βάσεις δεδομένων πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων (ΒΔΠΑ). Για το ΔΠΑ στον άνθρωπο, υπάρχουν αρκετές ΒΔΠΑ, οι οποίες λόγω διαφορετικών στόχων, τρόπων εξόρυξης γνώσης από τη βιβλιογραφία και διαφορετικής διαχείρισης της βάσης, παρουσιάζουν μικρή επικάλυψη, περιγράφουν τα δεδομένα τους με ασύμβατο μεταξύ τους τρόπο και ορολογία, και ορίζουν τις πρωτεϊνικές αλληλεπιδράσεις μέσω διαφορετικών επιπέδων αναφοράς της γονιδιακής πληροφορίας. Για την ενοποίηση δεδομένων πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων από διάφορες πρωτογενείς βάσεις έχουν αναπτυχθεί μετα-βάσεις, οι οποίες προσπαθούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα που προκύπτουν από την ετερογένεια των ΒΔΠΑ. Και στην περίπτωση των μεταβάσεων, όμως, ανακύπτουν προβλήματα, που αφορούν: α) στο ότι το δίκτυο ορίζεται με βάση τις πρωτεϊνικές αλληλεπιδράσεις και όχι τις πρωτεΐνες-κόμβους του ΔΠΑ, β) στον πλεονασμό κωδικών ταυτοποίησης των πρωτεϊνών στα διάφορα επίπεδα αναφοράς της γονιδιακής πληροφορίας, γ) στην ετερογένεια του τρόπου κανονικοποίησης των κωδικών ταυτοποίησης πρωτεϊνών, δ) στην υστέρηση της ανανέωσής τους σε σχέση με τις πρωτογενείς βάσεις και ε) στην επιλογή των δεδομένων που καταγράφονται από τις ΒΔΠΑ. Ο σκοπός αυτής της εργασίας είναι ο σχεδιασμός και η ανάπτυξη μιας μετα-βάσης δεδομένων για το δίκτυο πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων στον άνθρωπο, PICKLE, που να προσφέρει επαρκείς λύσεις στα προβλήματα αυτά. Η μεγάλη διαφορά σε σχέση με τις υπάρχουσες μετα-βάσεις είναι ο ορισμός του ΔΠΑ με βάση το αξιολογημένο πλήρες ανθρώπινο πρωτεϊνωμα (Reviewed complete Human Proteome), όπως αυτό ορίζεται από τη βάση δεδομένων γνώσης πρωτεϊνικής πληροφορίας UniProt ΚΒ. Για τις πρωτεΐνες αυτές αναζητήθηκε η σχετική πληροφορία αλληλεπιδράσεων στις πέντε κύριες δημόσιες βάσεις πρωτεϊνικών αλληλεπιδράσεων στον άνθρωπο, DIP, HPRD, IntAct, MINT και BioGRID. Τα προβλήματα του πλεονασμού και της κανονικοποίησης λύθηκαν μέσω της ανάπτυξης μίας κατάλληλης γονιδιακής οντολογίας, η οποία μας επέτρεψε να συνδέσουμε το πλήρες ανθρώπινο πρωτεϊνωμα με τα υπόλοιπα επίπεδα αναφοράς της γενετικής πληροφορίας, δρώντας παράλληλα ως ένας ευέλικτος και ακριβής μηχανισμός κανονικοποίησης. Για τη γρήγορη ανανέωση των δεδομένων της μετα-βάσης, αναπτύχθηκε μια αυτοματοποιημένη διαδικασία σύνδεσης και ενημέρωσής της από τις PPIDBs. Η πρώτη έκδοση της PICKLE κατέγραψε 83720 αλληλεπιδράσεις για 12418 UNIPROT IDs από το σύνολο των 20225 του πλήρους ανθρώπινου πρωτεϊνωματος, που υποστηρίζονται από 27.590 δημοσιεύσεις. Η PICKLE θα εμπλουτιστεί με ένα φιλικό προς το χρήστη γραφικό περιβάλλον και θα συνδεθεί με εργαλεία ανάλυσης δικτύων και ομικών δεδομένων, για να αποτελέσει πολύτιμο εργαλείο σε βιοϊατρικές μελέτες και εφαρμογές. / The elucidation of the underlying relationship between an organism’s genotype and its expressed phenotype is currently one the greatest challenges faced by life sciences and biology in general. In order to achieve that, the better understanding of the inner structure and regulation mechanisms of the protein-protein interaction (PPI) networks is of great importance. The first step towards that goal is the detailed and accurate reconstruction of the PPI network itself. The scientific literature is constantly being updated with new experimental results supporting PPI evidence, which in turn are fed into primary PPI databases (PPIDB) by the use of either curators or text mining algorithms. Currently there is a large number of PPIDB referring to the human PPIs. Since many of them have different goals, literature curation methods, and database administration strategies, it is not surprising that they also exhibit a limited PPI overlap and incompatible terminology for PPI intera\-ctors, i.e. use of arbitrary levels of genetic organization. A number of meta-databases have been developed in order to achieve integrated overviews of PPI networks while circumventing the problems inherent in the field of primary PPI databases. Unfortunately, meta-databases have a number of issues of their own, such as: a) top-down network definition based on protein interactions instead of interactors, b) protein identifier redundancy in all levels of reference, c) the use of {\it ad hoc} normalization methods, d) infrequent updating and d) insufficient information stored. The major goal of this thesis is the design and implementation of PICKLE (Protein Interaction Knowledge Base), a meta-database for the human PPI network created specifically to tackle the aforementioned problems. PICKLE’s novelty stems from its unique approach to PPI network definition, following a bottom-up reconstruction method based on UniProt’s reviewed complete human proteome (RCHP) definition. Five primary PPIDB (DIP, HPRD, IntAct, ΜΙΝΤ and BioGRID) were mined for interactions explicitly constrained by UniProt’s proteome definition. Furthermore, in order to tackle the issues of redundancy and inadequate normalization, a specific ontology was designed which allowed linking of the RCHP set with all the other levels of genetic organization while also serving as an agile yet accurate normaliza\-tion mechanism. In order to address the issue of updating, an autonomous means of data collection and integration was developed. PICKLE’s maiden release recorded 83720 direct PPIs involving 12418 UniProt IDs (out of 20225) supported by a total of 27590 publications. PICKLE, an evolving valuable bioinformatics for biomedical research and red biotechnology applications tool will soon be updated with a user-friendly interface and upgraded by linking it with network analysis software and various omics datasets.