• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 36
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 39
  • 39
  • 23
  • 21
  • 14
  • 11
  • 10
  • 8
  • 7
  • 7
  • 6
  • 5
  • 5
  • 5
  • 4
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
31

Produção de lipídeos e biomassa por mucorales (Mucor subtilíssimus UCP 1262, Cunninghamella echinulata UCP 1299 e Rhizopus microsporus UCP 1304) isolados da caatinga de Pernambuco

Silva, Miller da Costa Lima Batista e 10 April 2017 (has links)
Submitted by Biblioteca Central (biblioteca@unicap.br) on 2018-05-23T18:20:35Z No. of bitstreams: 2 miller_costa_lima_batista_silva.pdf: 1168809 bytes, checksum: 52a7f74cbe8669231c56555fc6d1ad2b (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-05-23T18:20:35Z (GMT). No. of bitstreams: 2 miller_costa_lima_batista_silva.pdf: 1168809 bytes, checksum: 52a7f74cbe8669231c56555fc6d1ad2b (MD5) license_rdf: 0 bytes, checksum: d41d8cd98f00b204e9800998ecf8427e (MD5) Previous issue date: 2017-04-10 / Lipids obtained from microorganisms appear as a promising alternative for various industrial applications due to the innumerable advantages when compared to lipids derived from plant and animal sources. In this context, the objective of this work was to select Mucorales (Mucor subtilissimus, Cunninghamella echinulata and R. microsporus) fungi isolated from the Pernambuco Caatinga soil, which are potentially capable of producing biomass and lipids using alternative renewable sources. The cultivation of the Mucorales was carried out in means of production containing different concentration of sugarcane molasses and, different concentrations pH. From the selected medium, the strain with high potential to produce biomass and lipids was grown in new concentrations established from factorial planning. The yields of the biomass were calculated by gravimetry, the total lipids quantified after extraction by chloroform and methanol and the identification of the fatty acids was performed by gas chromatography (GC). Subsequently, a histochemical study was performed with the selected fungus. The data obtained showed that Cunninghamella echinulata was able to simultaneously produce high production of biomass (9,05g / L) and total lipids (46,96%) in a medium constituted by 10% of sugarcane molasses and 5% of corncina, With pH 6.0. From this selected medium, the results of the planning showed that the maximum production of biomass (10,1g / L) and lipids (47.86%) occurred in condition 4, in a medium constituted by maize (8%), cane molasses Of sugar (12%) and pH 6.0. In this way the data obtained show the high potential of Cunninghamella echinulata as a promising microorganism for the simultaneous production of biomass and lipids from renewable raw material, constituting an important technology to minimize environmental problems. / Os lipídeos obtidos por via microbiológica surgem como uma alternativa promissora em diversas aplicações industriais, considerando as inumerosas vantagens que apresentam quando comparado aos lipídeos derivados de fontes vegetais e animais. Uma seleção de fungos da Ordem Mucorales (Mucor subtilíssimus UCP 1262, Cunninghamella echinulata UCP1299 e R. microsporus UCP 1304), isolados do solo da Caatinga de Pernambuco, foi realizada com a finalidade de avaliar a acumulação de lipídeos utilizando fontes alternativas renováveis. O cultivo dos fungos foi realizado em meios contendo diferentes concentrações de melaço de cana-de-açúcar e milhocina, e diferentes valores de pH, através de um planejamento fatorial de 2³. A linhagem selecionada com maior potencial de produção de biomassa e lipídeos foram obtidos por gravimetria. Os lipídeos totais foram quantifidados após extração com o sistema clorofórmio:metanol (v/v), e a identificação dos ácidos graxos foi realizada por cromatografia em fase gasosa (GC); e maior acumulação de lipídeos foi evidenciada pelo método histoquímico. Os resultados obtidos demonstraram que a Cunninghamella echinulata UCP 1299 produziu o maior conteúdo de biomassa (9,05g/L) e lipídeos totais (46,96%), no meio contendo 10% de melaço de cana de açúcar e 5% de milhocina, em pH 6.0. A seleção do micro-organismo e meio de produção foram evidenciadas através do planejamento fatorial na condição 4, (milhocina a 8%, melaço de cana-de-açúcar a 12% e pH 6), com máxima produção de biomassa de 10,1g/L e de lipídeos 47,86% respectivamente. Os resultados obtidos evidenciaram que Cunninghamella echinulata UCP 1299 converteu os resíduos agroindustriais renováveis em biomassa, acumulando elevado teor de lipídeos, possibilitando a minimização resíduos ambientais, sem tratamento prévio, além de favorecer a elevação do valor agregado.
32

Roasted jackfruit seed as a potential substitute for chocolate aroma: obtainment, composition, olfactometry, and application / Semente de jaca torrada como um substituto potencial do aroma de chocolate: obtenção, composição, olfatometria e aplicação

Spada, Fernanda Papa 19 April 2017 (has links)
Jackfruit seeds are an under-utilized waste in many tropical countries. In this work, we demonstrated the potential of roasted jackfruit seeds to generate chocolate aroma for use as a cocoa substitute in foodstuffs. Twenty-seven different flours were produced from a hard pulp variety of jackfruit by drying (DJS), acidifying (AJS), or fermenting (FJS) the seeds prior to roasting under different time/temperature combinations. The chocolate aroma of groups of four flours were ranked by a sensory panel (n=162) and response surface methodology was used to identify optimum conditions for producing chocolate aroma. Pyrazines were analyzed instrumentally as markers of chocolate aroma, while moisture, pH, and color were also monitored. The best chocolate aroma was produced in three jackfruit seed flours: DJS, AJS, and FJS. Volatile and semi-volatile compound contents were evaluated by GC-MS, GC-O, and SPE-GC in these three jackfruit seed flours and their profiles were compared with the profile of cocoa powder. These flours were also evaluated for their solubility, swelling power, wettability, apparent density, viscosity, sensory preference, and intensity of chocolate aroma. The central composite design was used to optimize the solubility and swelling power. Water temperature and time to flour exposition were the response variables. Owing to their differing volatile compositions, two different flours (DJS and FJS) were applied in six cappuccino formulations with 50%, 75%, and 100% substitution of cocoa powder with jackfruit seed flours. The consumers acceptance of cappuccinos (n=126) and the quantitative descriptive analysis (QDA) were used to describe the preparations. Physicochemical properties in cappuccino formulations were also evaluated. The greatest relative concentration of pyrazines (p<=0.05) was formed in dry, acidified, and fermented flour when we used 156, 165, and 154°C, respectively. Clearly, fermentation is necessary to improve the chocolate aroma of jackfruit seeds, and it is possible to select the best roasting conditions for each treatment to optimize the sensory perception of chocolate aroma. These optimal treatment conditions were found to be 171°C for 47 min in DJS, 180°C for 40 min in AJS, and 154°C for 35 min in FJS. FJS had higher solubility and wettability than other flours. The viscosities of jackfruit seed flours were low with high solubility, properties that are desirable in cocoa powder (CP). Chocolate aroma was most intense for FJS. Therefore, jackfruit seed flours have technological properties and chocolate aroma similar to or better than CP and commercial chocolate (CC). For cappuccino formulations, 50% and 75% cocoa powder was replaced with dry jackfruit seed flour, and there was no change in sensory acceptability or technological properties. The principal component analysis of QDA explained 90% of variance. The primary characteristics of cappuccinos made with dry jackfruit seeds were cappuccino, chocolate, cinnamon, and coffee aromas, and cappuccino and chocolate tastes. Indeed, dry jackfruit seed flour is an innovative cocoa powder substitute; it could be used in food preparations, consequently utilizing this tropical fruit waste by incorporating it as an ingredient in a common product of the human diet. / As sementes de jaca são subaproveitadas em muitos países tropicais. Neste estudo, foi possível demonstrar que as sementes de jaca torrada possuem potencial para produzir aroma de chocolate e podem ser utilizada como um substituto do cacau em alimentos processados. Vinte e sete farinhas foram produzidas com a semente de jaca da variedade dura através de secagem (DJS), acidificação (AJS), ou fermentação (FJS) as sementes foram submetidas sob diferentes combinações de tempo e temperatura de torra. O aroma de chocolate quanto aos grupos de farinha foram avaliados sensorialmente por painel (n=162) e a metodologia superfície de resposta foi utilizada para identificar a melhor condição para produzir aroma de chocolate. As pirazinas foram instrumentalmente analisadas como marcadores do aroma de chocolate. Assim como, umidade, pH e cor também foram monitorados. O melhor aroma de chocolate foi produzido para as três farinhas de semente de jaca: DJS, AJS e FJS. Compostos voláteis e semi-volateis foram avaliados utilizando GC-MS; GC-O e SPE-GC nesses três tratamentos as farinhas de sementes de jaca seus perfis foram comparados com o perfil do cacau em pó. Essas farinhas foram também avaliadas quanto sua solubilidade, molhabilidade, densidade aparente, viscosidade, preferência sensorial e intensidade do aroma de chocolate. O delineamento com ponto central foi utilizado para otimizar a solubilidade e o poder de absorção. As variáveis respostas foram temperatura da água e tempo de exposição da farinha. Devido a sua composição diferenciada quanto aos compostos voláteis, duas diferentes farinhas (DJS e FJS) foram aplicadas em seis formulações de cappuccino com 50, 75 e 100% de substituição do pó de cacau por farinha de semente de jaca. A aceitação dos cappuccinos pelos consumidores (n=126) e a análise quantitativa descritiva (ADQ) foram utilizadas para descrever as preparações. Propriedades físico-químicas das formulações de cappuccino também foram avaliadas. A maior concentração relativa de pirazinas foi formada em farinhas seca, acidificada e fermentada quando utilizado 156, 165 e 154°C, respectivamente. Claramente a fermentação é necessária para melhorar o aroma de chocolate da farinha de semente de jaca, foi possível selecionar a melhor condição de torração para cada tratamento quanto à percepção sensorial do aroma de chocolate. Essas condições ótimas foram encontradas como 171°C para 47 minutos para farinha seca; 180°C durante 40 minutos para as sementes acidificadas e 154°C durante 35 minutos para as farinhas fermentadas com alta solubilidade e molhabilidade em comparação com as demais farinhas. A viscosidade da farinha de semente de jaca foi baixa com alta solubilidade o que é desejável para o cacau em pó (CP). O aroma de chocolate foi mais intenso para FJS. Assim, as farinhas de semente de jaca tiveram propriedades tecnológicas e aroma de chocolate similar ou melhor que CP e de chocolate comercial (CC). Para as formulações de cappuccino 50 e 75% de pó de cacau foram substituídas por farinha de semente de jaca seca, e não houve mudança na aceitabilidade sensorial e nas propriedades tecnológicas A análise de componentes principais para ADQ explicou 90% da variância. A principal característica dos cappuccinos feitos com semente de jaca seca quanto ao aroma foram cappuccino, chocolate, canela e café e cappuccino e chocolate para o sabor. Assim, a farinha de semente de jaca seca é um substituto inovador do pó de cacau, este pode ser utilizado em preparações alimentícias, consequentemente este resíduo agroindustrial pode ser incorporado como ingrediente comum na dieta humana.
33

PRODUÇÃO DE ÁCIDO PROPIÔNICO A PARTIR DE EFLUENTES AGROINDUSTRIAIS

Moreira, Debora Christina 08 July 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2017-07-21T18:53:21Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Debora C Moreira.pdf: 799615 bytes, checksum: bf5390535b39bc8ca4f452bde2fd297b (MD5) Previous issue date: 2013-07-08 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior / The search for renewable energy and food production with the minimum threat to the environment are themes that have been studied for all over the world. Several processes have been developed for the use of agroindustrial wastes, transforming them into chemical compounds and products with high added value. The use of agroindustrial wastes in bioprocesses helps the search for sustainable processes. The increasing in the agricultural productivity in Brazil, open a new market to the development of researches that study this issue. The statistical modeling of mixtures, allied with the design of experiments, has application in a several industrial systems. The aim of this work was to study the possibility of use agroindustrial wastewater mixtures to produce propionic acid. Four types of wastewater were studied: corn steep liquor, pet food wastewater, meat processing wastewater and dairy wastewater. Assays were performed to obtain the best composition of the mixtures and the best substrate ratio. Within the conditions employed, the mixture containing 75% of corn steep liquor and 25% of another substrate, were most suitable for the process. Studying the tests in which the fermentations conditions varied (boiling the substrate, agitation and pH correction to 6,5) the best concentrations of propionic acid, 229,57 mg.L-1, were produced by mixing 75% of corn steep liquor and 25% of pet food wastewater, after 72h of fermentation, with initial correcting of pH to 6,5, followed by the mixture containing 75% of corn steep liquor and 25% of meat processing wastewater, that enabled the production of 154,27 mg.L-1 of propionic acid. The mixture with 75% of corn steep liquor and 25% of dairy wastewater with daily pH correction enabled the production of 220,96 mg.L-1 of propionic acid after 72 hours of fermentation. The other essay conditions were not significant for propionic acid biosynthesis. The statistical analysis confirms that it is possible to use codigestion agroindustrial waste for propionic acid production. / A busca por fontes de energia renovável e a produção de alimentos com a mínima ameaça ao ecossistema têm sido temas bastante pesquisados em todo o mundo. Diversos processos têm sido desenvolvidos para a utilização de resíduos agroindustriais, transformando-os em compostos químicos e produtos com alto valor agregado. A utilização de resíduos agroindustriais em bioprocessos favorece a busca por processos sustentáveis. O aumento da produtividade agrícola no Brasil abre um novo mercado para o desenvolvimento de pesquisas que abordem este tema. O planejamento estatístico de misturas, aliado à otimização de experimentos, tem aplicação em diversos sistemas industriais. O objetivo deste trabalho foi avaliar a possibilidade da utilização de misturas de efluentes agroindustriais para a produção de ácido propiônico. Foram utilizados quatro tipos de efluentes: efluente do processamento de milho, efluente do processamento de ração animal, efluente de processamento de carnes e de laticínio. Foram realizados ensaios para a obtenção da melhor composição das misturas, definindo-se a melhor proporção dos substratos. Dentro das condições empregadas, as composições contendo 75% do efluente do processamento de milho e 25% de outro substrato foram as mais adequadas ao processo. Nos ensaios onde as condições de fermentação foram variadas (fervura prévia do substrato, agitação e correção do pH para 6,5), os melhores resultados de produção de ácido propiônico, 229,57 mg.L-1, foram obtidos com substrato composto por 75% de efluente do processamento de milho mais 25% de efluente de fábrica de ração, com 72h de fermentação, correção de pH inicial para 6,5 e sem agitação, seguido de substrato com 75% de efluente do processamento de milho mais 25% de efluente de processamento de carnes, nas mesmas condições, obtendo-se produção de 154,27 mg.L-1 de ácido propiônico. O substrato contendo 75% de efluente do processamento de milho mais 25% de efluente de laticínio, possibilitou produção de 220,96 mg.L-1 de ácido propiônico, após 72 horas de fermentação e com correção de pH a cada 24 horas. As outras condições testadas não foram significativas na biossíntese de ácido propiônico. A análise estatística dos dados confirmou que é possível a utilização de codigestão de efluentes agroindustriais para a produção de ácido propiônico.
34

Cinética de secagem de resíduos de abacaxi (ananas comosus l.) Enriquecidos com a levedura saccharomyces Cerevisiae.

ALEXANDRE, Hofsky Vieira. 02 October 2018 (has links)
Submitted by Emanuel Varela Cardoso (emanuel.varela@ufcg.edu.br) on 2018-10-02T18:21:19Z No. of bitstreams: 1 HOFSKY VIEIRA ALEXANDRE - TESE (PPGRN) 2010.pdf: 1810958 bytes, checksum: 5d95f1b7e998d24184f2ebc2949754fb (MD5) / Made available in DSpace on 2018-10-02T18:21:19Z (GMT). No. of bitstreams: 1 HOFSKY VIEIRA ALEXANDRE - TESE (PPGRN) 2010.pdf: 1810958 bytes, checksum: 5d95f1b7e998d24184f2ebc2949754fb (MD5) Previous issue date: 2010-08-30 / Capes / A crescente preocupação com o meio ambiente vem mobilizando vários segmentos do mercado. Inúmeros órgãos governamentais e indústrias estão se preparando para aplicar uma política ambiental que diminua os impactos negativos à natureza. Os resíduos industriais, depois de gerados, necessitam de destinos adequados, pois além de criar potenciais problemas ambientais, representam perdas de matérias-primas e energia. O Brasil é um dos maiores produtores de abacaxi do mundo e o maior da América do Sul. O fruto é a parte comercializável da planta, porém, esta porção representa somente 23% do total da planta, enquanto que o restante formado por caule, folha, casca, coroa e talos, é considerado resíduo agrícola e não tem sido devidamente aproveitado, resultando em perdas econômicas. Assim objetivou-se com este trabalho estudar a secagem dos resíduos de abacaxi enriquecidos (casca e coroa) utilizando a levedura Saccharomyces cerevisiae em leito estático em camada fina. A caracterização dos resíduos in natura e enriquecidos consistiu na determinação de umidade, acidez total titulável, pH, cinzas e matéria orgânica, sólidos solúveis (°Brix), fibra em detergente neutro (FDN), fibra em detergente ácido (FDA), pectina, açúcares redutores totais (ART), matéria seca e proteína bruta. As isotermas de dessorção dos resíduos in natura e enriquecidos foram determinadas a fim de se conhecer os valores de umidade de equilíbrio, obtidas através do método gravimétrico estático, nas temperaturas de 25 a 40 °C. Os melhores ajustes aos dados das isotermas de dessorção de umidade dos resíduos in natura e enriquecidos foram obtidos utilizando-se o modelo de GAB. No estudo da cinética de secagem foi utilizada a metodologia de planejamento experimental fatorial 22, onde foram avaliadas as influências da temperatura e da velocidade do ar nas respostas: umidade nos tempos de 120 e 60 minutos para casca e coroa, espectivamente e proteína do resíduo seco. Os experimentos de secagem foram conduzidos com temperatura variando de 40 a 60 °C e velocidade do ar de 0,8 a 1,8 ms-1. De acordo com as análises dos dados, a cinética de secagem ocorreu no período de taxa decrescente. Os modelos Page, Henderson & Pabis e Lewis, ajustaram satisfatoriamente os dados experimentais. Foi verificado influência da variável temperatura apenas para variável resposta umidade, não sendo observada influência estatisticamente significativa da velocidade do ar de secagem. / Growing concerns with the environment have been mobilizing several segments of the market. Countless government offices and industries are preparing to employ an environmental politics that reduces negative impacts on nature. After they are generated, industrial residues need appropriate disposal for they create potential environmental problems and represent loss of raw materials and energy. Brazil is the largest producer of pineapple in South America and one of the largest in the world. The fruit is the marketable part of the plant; however, this portion represents only 23% of the plant total, while the remaining (formed by stem, leaves, peel, crowns and shafts) is considered agricultural residue and has not been properly used, thus, resulting in economic loss. The objective of this work was to study the drying of enriched pineapple residues (peel and crowns) by using Saccharomyces cerevisiae yeast in static bed in fine layer. In natura and enriched residues characterization consisted of the determination of moisture content, total titratable acidity, pH, ashes and organic matter, soluble solids (oBrix), neutral detergent fiber (NDF), acid detergent fiber (ADF), pectin, total reducer sugars (RS; TS), Dried matter and Rude protein. Desorption isotherms of in natura and enriched residues were determined in order to know the values of balance humidity, obtained through the gravimetric static method, at temperatures that ranged from 25 to 40 °C. The best fittings to data of desorption isotherms of humidity of in natura and enriched residues were obtained by using the GAB model. In the study of drying kinetics the methodology of factorial experimental planning 22 was used, which assessed temperature and air speed influences in the respouses: moisture content after 120 and 60 minutes for peel and crown, respectively, and protein of dried residue. Drying experiments were carried out with temperature varying from 40 to 60 °C and air speed from 0,8 to 1,8 m.s-1. According to data analyses, drying kinetics happened in the period of decreasing rate. The experimental data were adjusted to Page, Henderson & Pabis, and Lewis’ models, and the three represented experimental data satisfactorily. Influence of the variable temperature was verified only for the respouses variable humidity; no statistically significant influence of drying air speed was observed.
35

Avaliação do potencial de corrosão de armaduras em concretos com substituição parcial do agregado miúdo pela areia de cinza do bagaço da cana-de-açúcar - ACBC

Almeida, Fernando do Couto Rosa 25 January 2013 (has links)
Made available in DSpace on 2016-06-02T20:09:17Z (GMT). No. of bitstreams: 1 4934.pdf: 6976486 bytes, checksum: c340cf221926ec58e76bb12981626d19 (MD5) Previous issue date: 2013-01-25 / Financiadora de Estudos e Projetos / Brazil is the world's largest producer of sugarcane and the leading exporter of its derivatives (sugar, alcohol, energy etc.). One of the main waste generated in the manufacturing process of this sector is the sugarcane bagasse ash sand (SBAS), produced from the burning of bagasse into boilers to produce electricity (cogeneration). This ash sand is composed of a high amount of silica and it is also currently discarded in cane plantations as organic fertilizer, despite the fact that it is poor in nutrients. This research proposes to provide an alternative application of SBAS in concrete as a replacement material for fine aggregate. Furthermore, the durability of concrete with alternative materials demands a special attention, especially regarding reinforcement corrosion. This is a major concern of the use of wastes on the degradation of concrete structures. The process begins with the despassivation of steel reinforcement, and it propagates in a suitable environment. The aim of this study was to evaluate the potential occurrence of reinforcement corrosion in concrete made with SBAS as a partial replacement material for fine aggregate. The ash sand samples were collected in a plant in the State of São Paulo, and standardized through a sieving and grinding. The SBAS was subjected to physical and chemical characterization, by its chemical composition, sieve analysis, powdery material, absorption, bulk density and true density. Mortars and concretes were produced with levels of substitution of 0% (reference), 30% and 50% of SBAS. In mortars, tests of compressive strength, porosity (void index and pores analysis by optical microscopy), water absorption, accelerated carbonation, chloride penetration and electrical conductivity of the aqueous solution were performed. The concretes were submitted to tests of compressive strength, void index, absorption, chloride penetration, potential and rate of reinforcement corrosion. Thus, the results indicated that substitution of 30% and 50% by SBAS can increase the compressive strength of concrete and the resistance to attack by chlorides, and decrease the despassivation probability of reinforcement. However, with the content of 50% of SBAS, the corrosion rate was significantly higher in comparison to other samples, and it was similar between the concretes with 30% of SBAS and reference. Thus, it was possible to conclude that the concrete with 30% of SBAS as a substitute of fine aggregate may be applied in conventional structural elements without loss of mechanical and durability performance. / O Brasil é o maior produtor mundial de cana-de-açúcar e o principal exportador de seus derivados (açúcar, álcool, energia etc.). Um dos principais resíduos gerados no processo industrial do setor sucroalcooleiro é a areia de cinza do bagaço da cana-de-açúcar (ACBC), derivada da queima do bagaço da cana nas caldeiras para a produção de energia elétrica (cogeração) para o abastecimento das próprias usinas. Esse material, com elevada quantidade de sílica, é geralmente descartado no solo como adubo nas lavouras de canade- açúcar, mesmo sendo pobre em nutrientes. Essa pesquisa vem oferecer uma alternativa para aplicação da ACBC em matrizes cimentícias de concretos como agregado miúdo, em substituição à areia natural. Além disso, a durabilidade de concretos utilizando materiais alternativos demanda uma atenção especial, principalmente quanto à corrosão de armaduras. Esta é uma das principais preocupações na utilização de resíduos quanto à degradação de estruturas de concreto. O processo corrosivo se inicia quando ocorre a despassivação da armadura e se propaga na presença de um meio propício. Este trabalho busca, portanto, estudar e avaliar a potencialidade da ocorrência de corrosão de armaduras em concretos produzidos com a ACBC em substituição parcial ao agregado miúdo. As amostras de areia de cinza foram coletadas em usina do Estado de São Paulo, e padronizadas através de um peneiramento manual e moagem. A ACBC utilizada foi caracterizada quanto a sua composição química, granulometria, material pulverulento, massas específica e unitária e absorção. Foram produzidos argamassas e concretos com teores de substituição de 0% (referência), 30% e 50% de ACBC. Nas argamassas, foram realizados testes de resistência à compressão, porosidade (índice de vazios e análise dos poros por microscopia óptica), absorção de água, carbonatação acelerada, penetração de cloretos e condutividade elétrica da solução aquosa dos poros. Os concretos foram submetidos a ensaios de resistência mecânica, índice de vazios, absorção, penetração de cloretos, potencial e taxa de corrosão das armaduras. Desta forma, os resultados indicaram que a substituição em 30% e 50% de areia natural pela ACBC pode aumentar a resistência à compressão dos concretos e a resistência ao ataque de cloretos, e diminuir a probabilidade de despassivação da armadura. Entretanto, com o teor de 50% de ACBC, a taxa de corrosão foi significativamente maior em relação às demais amostras e manteve-se similar entre o concreto com 30% de ACBC e o de referência. Com isso, foi possível concluir que os concretos com 30% de substituição ao agregado miúdo convencional pela ACBC podem ser aplicados em elementos estruturais sem perda de desempenho mecânico e de durabilidade.
36

Potencial antioxidante do mix de farinhas de resíduos da agroindústria

SILVA, Mariana Costa Fonsêca da 27 February 2015 (has links)
Submitted by Mario BC (mario@bc.ufrpe.br) on 2016-06-29T14:09:38Z No. of bitstreams: 1 Mariana Costa Fonseca da Silva.pdf: 1291457 bytes, checksum: 9666ca9660d672ef747464c8839fb4e1 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-06-29T14:09:38Z (GMT). No. of bitstreams: 1 Mariana Costa Fonseca da Silva.pdf: 1291457 bytes, checksum: 9666ca9660d672ef747464c8839fb4e1 (MD5) Previous issue date: 2015-02-27 / Considering the excessive production of agro-industrial waste materials that still holds bioactive compounds with antioxidant properties, this study aimed to evaluate the phenolic content and the antioxidant potential of the mixture of flour of pineapple waste, acerola and guava. Waste, whom a frozen fruit pulp industry, were dried in an oven with air circulation at 40°C. After dehydration were crushed and sieved (16 mesh) to obtain uniform particle size of meals were submitted to analytical determination to quantify the moisture content, protein, lipids, fixed mineral residue (ash), and total carbohydrates. Then, by applying to the experimental design mixtures (simplex centroid), residues combined in different proportions were added to 60% ethanol and water and subjected to shaking (400rpm) at a temperature of 60°C for 30 min to obtain extracts of hydroethanol and watery, respectively, and in response to concentration of phenolic and the scavenging capacity of DPPH radical of the extracts. Defined the proportions of the waste that results in the highest extraction of phenolic compounds, the residues were also subjected to extraction with methanol (60%) and acetone (60%) under the same conditions. In these extracts were quantified total phenolics and the ability to kidnap the DPPH and ABTS radicals. Flours waste presented moisture content <10 g 100g-1, ash content, proteins, lipids and total carbohydrates ranging from 1,71 to 2,47 g 100g-1; 0,78 to 0,95 g 100g-1; From 1,61 to 8,66 g 100g-1 and 100g 83,69 to 89,19 g-1, respectively. The mixture of planning has shown that, regardless of the solvent extractor, the highest amount of phenolic can be extracted to use 100% of acerola residue; 50% acerola residue + 50% of guava residue; 50% acerola residue + 50% pineapple residue, and the mixture of the three residues in equal proportions. The hydroethanol extracts showed DPPH radical scavenging capacity greater than 80% while their aqueous extracts value reached less than 65%. Larger quantities of phenolic these mixtures were extracted using 60% acetone, however, due to the necessity of removal of the solvent, with a view to use it in food, it was observed that the solvent evaporation process caused a significant reduction in the content of the extracted phenolic. The antioxidant capacity of the extracts of these mixtures against the ABTS radical was higher for acetone extract with waste acerola (67,75 μM Trolox/g flour). The aqueous extracts of mixtures of flour waste acerola and guava as well as mixtures of acerola and pineapple showed a strong positive correlation (r=0,9666 and r=0,9632, respectively) between the concentration of phenolic and the ability antioxidant extracts. The results demonstrated the feasibility of using mixtures of waste and 60% ethanol for extraction of phenolic with prospects to apply them in food. / Considerando a produção excessiva de resíduos agroindustriais, materiais que ainda detém compostos bioativos com propriedade antioxidante, este trabalho teve como objetivo avaliar o teor de fenólicos e o potencial antioxidante da mistura de farinhas dos resíduos de abacaxi, acerola e goiaba. Os resíduos, cedidos por uma indústria de polpa congelada de frutas, foram secos em estufa com circulação de ar a 40ºC. Após a desidratação foram triturados e peneirados (16 mesh) para a obtenção de farinhas de granulometria uniforme que foram submetidas a determinação analítica para a quantificação do teor de umidade, proteina, lipideos, resíduo mineral fixo (cinzas), e carboidratos totais. Em seguida, aplicando o planejamento experimental para misturas (simplex-centroide), os resíduos combinados em diferentes proporções foram adicionados ao etanol 60% e água e submetidos a agitação (400rpm), em temperatura de 60ºC, por 30 min para a obtenção dos extratos hidroetanólico e aquoso, respectivamente, tendo como resposta a concentração de fenólicos e a capacidade de sequestro do radical DPPH dos extratos obtidos. Definidas as proporções dos resíduos que propiciaram a maior extração de fenólicos totais, os resíduos foram, também, submetidos à extração com metanol (60%) e com acetona (60%), nas mesmas condições. Nesses extratos foram quantificados os fenólicos totais e a capacidade de sequestrar o radical DPPH e radical ABTS. As farinhas dos resíduos apresentaram teor de umidade < 10 g 100g-1, teores de cinzas, proteínas, lipídeos e carboidratos totais que variaram de 1,71 a 2,47 g 100g-1; 0,78 a 0,95 g 100g-1; 1,61 a 8,66 g 100g-1 e 83,69 a 89,19 g 100g-1, respectivamente. O planejamento de mistura demonstrou que, independente do solvente extrator, a maior quantidade de fenólicos pode ser extraída ao empregar 100% do resíduo de acerola; 50% de resíduo de acerola + 50% do resíduo de goiaba; 50% de resíduo de acerola + 50% do resíduo de abacaxi, e a mistura dos três resíduos em proporções iguais. Os extratos hidroetanólico apresentaram capacidade de sequestro do radical DPPH superior a 80% enquanto que os respectivos extratos aquosos alcançaram valor inferior a 65%. Maiores quantidades de fenólicos foram extraídas destas misturas empregando acetona 60%, entretanto, frente à necessidade da retirada do solvente, na perspectiva de emprega-lo em alimentos, observou-se que o processo de evaporação do solvente promoveu redução significativa no teor dos fenólicos extraídos. A capacidade antioxidante dos extratos destas misturas frente ao radical ABTS foi maior para o extrato hidroacetônico do residuo de acerola (67,75 μM Trolox/g de farinha). Os extratos aquosos das misturas de farinhas dos resíduos de acerola e goiaba bem como o das misturas de acerola e abacaxi apresentaram uma correlação forte e positiva (r=0,9666 e r=0,9632, respectivamente) entre a concentração de fenólicos e a capacidade antioxidante dos extratos. Os resultados demonstraram a viabilidade de empregar misturas de residuos e etanol 60% para extração de fenólicos com perspectivas de aplicá-los em alimentos.
37

Avaliação ecotoxicológica da cinza de casca de arroz / Ecotoxicological evaluation of rice husk ash

Brandalise, João Nelci 26 March 2018 (has links)
Submitted by Gabriela Lopes (gmachadolopesufpel@gmail.com) on 2018-07-27T21:40:27Z No. of bitstreams: 1 BRANDALISE JN -2018 Avaliação ecotoxicológica da cinza de casca de arroz - Dissertação.pdf: 2425096 bytes, checksum: 81e4557ae87c789ad060b5901d03910e (MD5) / Approved for entry into archive by Aline Batista (alinehb.ufpel@gmail.com) on 2018-07-31T18:59:32Z (GMT) No. of bitstreams: 1 BRANDALISE JN -2018 Avaliação ecotoxicológica da cinza de casca de arroz - Dissertação.pdf: 2425096 bytes, checksum: 81e4557ae87c789ad060b5901d03910e (MD5) / Made available in DSpace on 2018-07-31T18:59:32Z (GMT). No. of bitstreams: 1 BRANDALISE JN -2018 Avaliação ecotoxicológica da cinza de casca de arroz - Dissertação.pdf: 2425096 bytes, checksum: 81e4557ae87c789ad060b5901d03910e (MD5) Previous issue date: 2018-03-26 / O arroz (Oryza sativa, L.) é o segundo alimento mais consumido no mundo, ao ser beneficiado produz a casca de arroz, que corresponde a ± 23%, do peso do arroz em grão. Seu uso como fonte de energia renovável tem crescido nas últimas décadas e consequentemente a gera a cinza de casca de arroz que equivale a ± 4% do peso do grão de arroz em casca. Embora a incorporação ao solo da CCA seja considerada favorável ambientalmente, na prática ela é depositada nas proximidades das lavouras ou em aterros, permanecendo exposta a ação dos fatores climáticos, responsáveis por promover a dispersão e acarretar impactos ambientais indesejados aos ecossistemas além de por em risco a saúde humana. Neste cenário, o projeto tem por objetivo avaliar o potencial ecotoxicológico das CCAs, oriundas de três diferentes processos de queima, utilizando-se para tanto da análise dos constituintes físicos e químicos da CCA, o índice de germinação, como variável resposta dos bioindicadores Lactuca sativa L (alface); Allium cepa (cebola) e Brassica oleracea (repolho) para qualificar a fitotoxicidade e o teste Allium cepa L. para avaliar a citotoxicidade e a genotoxicidade. Os resultados evidenciaram que as cinzas dos distintos processos apresentaram na sua composição elementos com diferentes concentrações, teores e índices que as tornam diferentes entre si. Na avaliação da ação fitotóxica das variáveis independentes Al, Cd, Cu, Fe, Mg, Mn, Mo, Na, Ni, Ti, umidade, matéria orgânica e pH sobre os bioindicadores alface, cebola e repolho houve uma redução significativa do índice de germinação da alface (63.66%), cebola (30.87%) e repolho (37.55%), no tratamento do processo II, que apresentou uma correlação de causa e efeito positiva significativa do Cu via matéria orgânica e pH, sugerindo com isso que entre outros fatores, que se deva a maior concentração de Cu e aos menores valores da matéria orgânica e pH presentes no processo II na comparação com os processos I e III. Na avaliação da citotoxicológica, teste Allium cepa L., observou-se uma inibição do índice mitótico no processo II, na comparação com o tratamento controle da ordem de 35.5%, debitada ao efeito do AL numa ação sinérgica com o Cu. Os resultados das investigações de genotoxicidade não foram significativos demonstrando que inexistem substâncias com potencial tóxico capaz de interferir no material genético. Conclui-se que as CCAs do processo II apresentam características bioativas de efeito fitotóxicos sobre a alface, cebola e repolho e citotóxico para a cebola. Os resultados podem contribuir na compreensão dos mecanismos de interação com o meio ambiente e na tomada de decisão do destino final adequado da CCA. / Rice (Oryza sativa, L.) is the second most consumed food in the world, and when being benefited it produces the husk, which corresponds to ±23% of the rice grain weight. Its use as a source of renewable energy has increased in the last decades and, consequently, the generation of rice husk ash, which accounts for ± 4% of the rice grain weight as husk. Although the incorporation of the RHA (CCA) to the ground is considered environmentally favorable, in practice, it is placed near crops or in landfills, being exposed to the actions of climate factors, responsible for promoting its spread and causing not desirable environmental impact on ecosystems, besides the risks to human health. In this scenario, the project has the objective to evaluate the RHA ecotoxicological power from three different types of burn, using the analysis of RHA physic and chemical constituents, the germination index, and as variables answers the bioindicators Lactuca sativa L. (lettuce), Allium cepa (onion), and Brassica oleracea (cabbage), to qualify the phytotoxicity and Allium cepa L. to evaluate the cytotoxicity and genotoxicity. The results evidenced that the ashes of the different processes presented in their composition elements with different concentrations, contents and indices that make them different from each other. In the evaluation of the phytotoxic action of the independent variables Al, Cd, Cu, Fe, Mg, Mn, Mo, Na, Ni, Ti, moisture, organic matter and pH on the lettuce, onion and cabbage bioindicators there was a significant reduction of the germination index of the lettuce (63.66%), onion (30.87%) and cabbage (37.55%), in the treatment of process II, which showed a correlation of significant positive cause and effect of Cu via organic matter and pH, suggesting that among other factors , due to the higher concentration of Cu and the lower values of organic matter and pH present in process II in comparison with processes I and III. In the evaluation of the cytotoxicological test Allium cepa L., an inhibition of the mitotic index in process II was observed in the comparison with the control treatment of the order of 35.5%, due to the effect of Al on a synergistic action with Cu. The results of genotoxicity investigations were not significant, showing that there are not substances with toxic power capable to interfere the genetic material. It was concluded that the RHA of process II presented bioactive characteristics with phytotoxic effect on lettuce, onion and cabbage, and cytotoxic on onion. The results can contribute to the comprehension of interaction
38

Roasted jackfruit seed as a potential substitute for chocolate aroma: obtainment, composition, olfactometry, and application / Semente de jaca torrada como um substituto potencial do aroma de chocolate: obtenção, composição, olfatometria e aplicação

Fernanda Papa Spada 19 April 2017 (has links)
Jackfruit seeds are an under-utilized waste in many tropical countries. In this work, we demonstrated the potential of roasted jackfruit seeds to generate chocolate aroma for use as a cocoa substitute in foodstuffs. Twenty-seven different flours were produced from a hard pulp variety of jackfruit by drying (DJS), acidifying (AJS), or fermenting (FJS) the seeds prior to roasting under different time/temperature combinations. The chocolate aroma of groups of four flours were ranked by a sensory panel (n=162) and response surface methodology was used to identify optimum conditions for producing chocolate aroma. Pyrazines were analyzed instrumentally as markers of chocolate aroma, while moisture, pH, and color were also monitored. The best chocolate aroma was produced in three jackfruit seed flours: DJS, AJS, and FJS. Volatile and semi-volatile compound contents were evaluated by GC-MS, GC-O, and SPE-GC in these three jackfruit seed flours and their profiles were compared with the profile of cocoa powder. These flours were also evaluated for their solubility, swelling power, wettability, apparent density, viscosity, sensory preference, and intensity of chocolate aroma. The central composite design was used to optimize the solubility and swelling power. Water temperature and time to flour exposition were the response variables. Owing to their differing volatile compositions, two different flours (DJS and FJS) were applied in six cappuccino formulations with 50%, 75%, and 100% substitution of cocoa powder with jackfruit seed flours. The consumers acceptance of cappuccinos (n=126) and the quantitative descriptive analysis (QDA) were used to describe the preparations. Physicochemical properties in cappuccino formulations were also evaluated. The greatest relative concentration of pyrazines (p<=0.05) was formed in dry, acidified, and fermented flour when we used 156, 165, and 154°C, respectively. Clearly, fermentation is necessary to improve the chocolate aroma of jackfruit seeds, and it is possible to select the best roasting conditions for each treatment to optimize the sensory perception of chocolate aroma. These optimal treatment conditions were found to be 171°C for 47 min in DJS, 180°C for 40 min in AJS, and 154°C for 35 min in FJS. FJS had higher solubility and wettability than other flours. The viscosities of jackfruit seed flours were low with high solubility, properties that are desirable in cocoa powder (CP). Chocolate aroma was most intense for FJS. Therefore, jackfruit seed flours have technological properties and chocolate aroma similar to or better than CP and commercial chocolate (CC). For cappuccino formulations, 50% and 75% cocoa powder was replaced with dry jackfruit seed flour, and there was no change in sensory acceptability or technological properties. The principal component analysis of QDA explained 90% of variance. The primary characteristics of cappuccinos made with dry jackfruit seeds were cappuccino, chocolate, cinnamon, and coffee aromas, and cappuccino and chocolate tastes. Indeed, dry jackfruit seed flour is an innovative cocoa powder substitute; it could be used in food preparations, consequently utilizing this tropical fruit waste by incorporating it as an ingredient in a common product of the human diet. / As sementes de jaca são subaproveitadas em muitos países tropicais. Neste estudo, foi possível demonstrar que as sementes de jaca torrada possuem potencial para produzir aroma de chocolate e podem ser utilizada como um substituto do cacau em alimentos processados. Vinte e sete farinhas foram produzidas com a semente de jaca da variedade dura através de secagem (DJS), acidificação (AJS), ou fermentação (FJS) as sementes foram submetidas sob diferentes combinações de tempo e temperatura de torra. O aroma de chocolate quanto aos grupos de farinha foram avaliados sensorialmente por painel (n=162) e a metodologia superfície de resposta foi utilizada para identificar a melhor condição para produzir aroma de chocolate. As pirazinas foram instrumentalmente analisadas como marcadores do aroma de chocolate. Assim como, umidade, pH e cor também foram monitorados. O melhor aroma de chocolate foi produzido para as três farinhas de semente de jaca: DJS, AJS e FJS. Compostos voláteis e semi-volateis foram avaliados utilizando GC-MS; GC-O e SPE-GC nesses três tratamentos as farinhas de sementes de jaca seus perfis foram comparados com o perfil do cacau em pó. Essas farinhas foram também avaliadas quanto sua solubilidade, molhabilidade, densidade aparente, viscosidade, preferência sensorial e intensidade do aroma de chocolate. O delineamento com ponto central foi utilizado para otimizar a solubilidade e o poder de absorção. As variáveis respostas foram temperatura da água e tempo de exposição da farinha. Devido a sua composição diferenciada quanto aos compostos voláteis, duas diferentes farinhas (DJS e FJS) foram aplicadas em seis formulações de cappuccino com 50, 75 e 100% de substituição do pó de cacau por farinha de semente de jaca. A aceitação dos cappuccinos pelos consumidores (n=126) e a análise quantitativa descritiva (ADQ) foram utilizadas para descrever as preparações. Propriedades físico-químicas das formulações de cappuccino também foram avaliadas. A maior concentração relativa de pirazinas foi formada em farinhas seca, acidificada e fermentada quando utilizado 156, 165 e 154°C, respectivamente. Claramente a fermentação é necessária para melhorar o aroma de chocolate da farinha de semente de jaca, foi possível selecionar a melhor condição de torração para cada tratamento quanto à percepção sensorial do aroma de chocolate. Essas condições ótimas foram encontradas como 171°C para 47 minutos para farinha seca; 180°C durante 40 minutos para as sementes acidificadas e 154°C durante 35 minutos para as farinhas fermentadas com alta solubilidade e molhabilidade em comparação com as demais farinhas. A viscosidade da farinha de semente de jaca foi baixa com alta solubilidade o que é desejável para o cacau em pó (CP). O aroma de chocolate foi mais intenso para FJS. Assim, as farinhas de semente de jaca tiveram propriedades tecnológicas e aroma de chocolate similar ou melhor que CP e de chocolate comercial (CC). Para as formulações de cappuccino 50 e 75% de pó de cacau foram substituídas por farinha de semente de jaca seca, e não houve mudança na aceitabilidade sensorial e nas propriedades tecnológicas A análise de componentes principais para ADQ explicou 90% da variância. A principal característica dos cappuccinos feitos com semente de jaca seca quanto ao aroma foram cappuccino, chocolate, canela e café e cappuccino e chocolate para o sabor. Assim, a farinha de semente de jaca seca é um substituto inovador do pó de cacau, este pode ser utilizado em preparações alimentícias, consequentemente este resíduo agroindustrial pode ser incorporado como ingrediente comum na dieta humana.
39

Uso de subproductos de la industria agroalimentaria como fuente de fibra. Respuesta de los consumidores

Curutchet González, Ana 24 January 2022 (has links)
Tesis por compendio / [ES] La investigación de la presente Tesis doctoral busca estudiar la respuesta del consumidor a productos enriquecidos en fibra mediante la incorporación de subproductos de la industria alimentaria.Se estudió el interés de los consumidores uruguayos en diferentes mejoras nutricionales, el tipo de elaboración y cómo ha cambiado en los últimos diez años. Los resultados muestran que la respuesta de los consumidores es distinta dependiendo del tipo de queso. Solo en el queso untable, hay interés en la reducción de grasa. Respecto a los cambios con el tiempo, se observó para el queso semi-blando, un aumento en el interés por la elaboración artesanal. Se estudió el uso de distintos subproductos como ingredientes en el enriquecimiento en fibra de productos de consumo habitual. Se trabajó con el descarte de la producción de jugo de arándanos. Este se transformó en una harina y se incorporó a la formulación de galletas. Las expectativas de los consumidores al observar la etiqueta de esta galleta fueron tan buenas como una galleta sin fibra. Sin embargo, cuando la probaron sin tener información les gustó menos que la galleta sin fibra, pero al conocer que era rica en fibra aumentó su aceptabilidad ligeramente. Por lo tanto, aunque les interesan las galletas ricas en fibra, no están dispuestos a comprometer aspectos hedónicos por atributos saludables. El segundo subproducto estudiado fue el generado durante la producción de jugo de manzana. La pulpa que se transformó en harina, se usó para el enriquecimiento en fibra de un bizcochuelo. Se estudió la respuesta de los consumidores al bizcochuelo enriquecido en fibra en presencia o no de la etiqueta con información "fuente de fibra" y "con fibra de manzana", comparativamente con un producto comercial sin fibra. Se evaluó la aceptabilidad y los motivos por los que lo compraría o no. Los resultados indican que la aceptabilidad del bizcochuelo enriquecido en fibra aumentó significativamente con la información, lo que indica que además de la declaración "fuente de fibra", la indicación del origen de la fibra "con fibra de manzana" aumenta la aceptabilidad que el consumidor percibe de estos productos. Como tercer subproducto se utilizó el residuo de la industria cervecera, BSG (brewery spent grain). Se desarrollaron tres productos (pan, pasta y leche chocolatada) enriquecidos con fibra mediante la adición de BSG. Se evaluó el impacto del enriquecimiento de la fibra en las características sensoriales, la aceptabilidad y la intención de compra de los consumidores y luego en las emociones que el producto transmitía. La incorporación de fibra en los tres productos tuvo impacto significativo en las características sensoriales. Estas afectaron de forma distinta a la aceptabilidad y a la intención de compra dependiendo del producto. En lo que respecta a las emociones, se puede percibir una ambivalencia según los diferentes productos enriquecidos dependiendo si la fibra es percibida o no. Cuando la detectan se sienten más confiados en consumir el producto y con menos culpa. Por lo tanto, las características sensoriales que el consumidor percibe asociado a la fibra puede, en algunos productos, aumentar la intención de compra del consumidor y hacerle sentir mejor.Se estudió el efecto de la forma de comunicación del enriquecimiento de BSG en la respuesta del consumidor a hamburguesas de carne y si dependía de la marca comercial. Se consideraron tres marcas (una líder, una de bajo precio y una artesanal) y utilizando su empaque original se diseñaron tres etiquetas incluyendo diferente tipo de información y un símbolo representando sustentabilidad. La marca fue el único factor estudiado que afectó la intención de compra y sin embargo el tipo de información no tuvo efecto. Por todo lo obtenido podemos decir que es posible utilizar subproductos de la industria alimentaria como ingredientes para enriquecer nutricionalmente otros alimentos. / [CA] La investigació de la present Tesi doctoral busca estudiar la resposta del consumidor a productes enriquits en fibra per mitjà de la incorporació de subproductes de la indústria alimentaria.Se va estudiar l'interés dels consumidors uruguaians en diferents millores nutricionals, el tipus d'elaboració i com ha canviat en els últims deu anys. Els resultats mostren que la resposta dels consumidors és distinta depenent del tipus de formatge. Només en el formatge untable, hi ha interés en la reducció de greix. Respecte als canvis amb el temps, es va observar per al formatge semi-blando, un augment en l'interés per l'elaboració artesanal. Es va estudiar l'ús de distints subproductes com a ingredients en l'enriquiment en fibra de productes de consum habitual. Es va treballar amb el descart de la producció de suc de nabius. Este es va transformar en una farina i es va incorporar a la formulació de galletes. Les expectatives dels consumidors a l'observar l'etiqueta d'esta galleta van ser tan bones com una galleta sense fibra. No obstant això, quan la van provar sense tindre informació els va agradar menys que la galleta sense fibra, però al conéixer que era rica en fibra va augmentar la seua acceptabilitat lleugerament. Per tant, encara que els interessen les galletes riques en fibra, no estan disposats a comprometre aspectes hedònics per atributs saludables. El segon subproducte estudiat va ser el generat durant la producció de suc de poma. La polpa que es va transformar en farina, es va usar per a l'enriquiment en fibra d'un bizcochuelo. Es va estudiar la resposta dels consumidors al bizcochuelo enriquit en fibra en presència o no de l'etiqueta amb informació;"fuente de fibra"; "con fibra de manzana";, comparativament amb un producte comercial sense fibra. Es va avaluar l'acceptabilitat i els motius pels quals ho compraria o no. Els resultats indiquen que l'aceptab. Com a tercer subproducte es va utilitzar el residu de la indústria cervesera, BSG (brewery spent grauet) . Es van desenrotllar tres productes (pa, pasta i llet xocolatada) enriquits amb fibra per mitjà de l'addició de BSG. Es va avaluar l'impacte de l'enriquiment de la fibra en les característiques sensorials, l'acceptabilitat i la intenció de compra dels consumidors i després en les emocions que el producte transmetia. La incorporació de fibra en els tres productes va tindre impacte significatiu en les característiques sensorials. Estes van afectar de forma diferent de l'acceptabilitat i a la intenció de compra depenent del producte. Pel que fa a les emocions, es pot percebre una ambivalència segons els diferents productes enriquits depenent si la fibra és percebuda o no. Quan la detecten se senten més confiats a consumir el producte i amb menys culpa. Per tant, les característiques sensorials que el consumidor percep associat a la fibra pot, en alguns productes, augmentar la intenció de compra del consumidor i fer-li sentir mejor.Se va estudiar l'efecte de la forma de comunicació de l'enriquiment de BSG en la resposta del consumidor a hamburgueses de carn i si depenia de la marca comercial. Es van considerar tres marques (una líder, una de baix preu i una artesanal) i utilitzant el seu prestància original es van dissenyar tres etiquetes incloent diferent tipus d'informació i un símbol representant sustentabilidad. La marca va ser l'únic factor estudiat que va afectar la intenció de compra i no obstant això el tipus d'informació no va tindre efecte. Per tot allò que s'ha obtingut podem dir que és possible utilitzar subproductes de la indústria alimentària com a ingredients per a enriquir nutricionalment altres aliments. / [EN] The main focus of this work is studying the consumer's response to fibre enriched products by incorporating by-products from the food industry. The interest of Uruguayan consumers in different nutritional improvements and the method of preparation was studied. In the last decade, products with extra benefits have become much more common in the market, and the variation of this interest in recement years was also studied. The results show that the response of consumers is different depending on the type of cheese. Only in spreadable cheese, there is a certain degree of interest only in the reduction of fat. Regarding the changes over time, an increase in interest in artisanal production was observed for semi-soft cheese. Contrary to expectations, there was no increase in consumer interest for any of the nutritional improvements. The use of different by-products as ingredients for the fibre enrichment of products of habitual consumption was studied. The first by-product used was the residue from the blueberry juice production. This was transformed into a flour and incorporated into the cookie. The hedonic consumer expectations for this cookie when looking at the label were as good as a non-fibre cookie. However, when they tasted it without information, they liked it less than the non-enriched cookie, although knowing that it was rich in fibre increased its acceptability slightly. Therefore, while consumers are interested in high fibre cookies, they are not willing to compromise hedonic aspects for healthy attributes. The second by-product studied was the one generated during the production of apple juice. This pulp that was transformed into flour and used for the fibre enrichment of a sponge cake. The response of consumers to the fibre enriched sponge cake was studied with and without information on the label ("source of fibre" and "with apple fibre") in comparison with a commercial product. Product's acceptability were studied. The results show that the acceptability of the fibre enriched sponge cake increased significantly with the information, indicating that in addition to the claim "source of fibre", knowing the of origin of the fibre "with apple fibre" increases the acceptability that the consumer perceives. The third by-product used was the residue from the brewing industry, BSG (brewery spent grain). Three different products were developed (bread, pasta and chocolate milk) enriched with fibre by adding BSG. First, the impact of fibre enrichment on sensory characteristics, acceptability and purchase intention of consumers was evaluated. Finally, the effect of the products on the emotions of the consumers was studied. The incorporation of fibre in the three products had a significant impact on the sensory characteristics. However, these affected acceptability and purchase intention differently depending on the product. Regarding emotions, an ambivalence can be perceived in what is generated by the different enriched products depending on whether the fibre is perceived or not. When they detect it, they feel more confident in consuming the product and with less guilt. Therefore, the sensory characteristics that the consumer perceives associated with fibre can, in some products, not only increase the consumer's purchase intention but also make them feel better. The effect of the way to communicate the BSG enrichment on the consumer's response to meat burgers, and whether it depended on the commercial brand was studied. Three brands were considered (one leading, one low-priced and one artisanal) and using their original packaging, three labels were designed including different types of ways of conveying the information and a symbol representing sustainability. The brand was the only factor studied that affected purchase intention, and the way used to convey the information had no effect. In conclusion, it is possible to use by-products from the food industry as ingredients to nutritionally enrich other foods. / The financial support of Generalitat Valenciana (Project Prometeo 2017/189) and LATU, Uruguay for Arcia’s stay at IATA, are all gratefully acknowledged. / Curutchet González, A. (2021). Uso de subproductos de la industria agroalimentaria como fuente de fibra. Respuesta de los consumidores [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/180385 / TESIS / Compendio

Page generated in 0.0717 seconds