• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 7
  • 1
  • Tagged with
  • 8
  • 4
  • 3
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
1

Morfologia comparada do órgãos copuladores de Batoidea (Chondrichthyes: Elasmobranchii) / Comparative anatomy of copulatory organs of Batoidea (Chondrichthyes: Elasmobranchii)

Moreira, Renan Andrade 22 November 2017 (has links)
A superordem Batoidea é fortemente corroborada como monofilética, com cerca de 650 espécies viventes, sendo a superordem mais diversa dentre os Chondrichthyes. O órgão copulador duplo, conhecido como mixopterígio, é uma das sinapomorfias de Chondrichthyes. O mixopterígio de Batoidea, com exceção de Rajidae, não foi amplamente analisado do ponto de vista comparativo, sendo o conhecimento restrito a descrições isoladas de alguns táxons. O vasto conhecimento do mixopterígio de rajídeos evidencia a grande importância da estrutura em estudos de taxonomia e filogenia, com muitos táxons definidos principalmente baseados na anatomia e morfologia dos componentes que formam o órgão copulador. Os demais grupos carecem de estudos comparativos como feitos para Rajidae. Devido à importância sistemática do mixopterígio em Rajidae, o presente projeto tem objetivo descrever as estruturas internas e externas que compõem o órgão copulador dos membros das famílias de Batoidea, identificar possíveis padrões anatômicos que caracterizam grupos taxonômicos e testar o monofiletismo da superordem Batoidea e de seus principais grupos. A terminologia utilizada para os componentes do órgão copulador é praticamente toda baseada na família Rajidae, sendo necessária uma revisão abordando os demais grupos de raias e seus táxons proximamente relacionados / Batoidea is a monophyletic group and is the most diverse superorder within Chondrichthyes with about 640 valid species. Endoskeletal copulatory organs in males (claspers) are a synapomorphy of Chondrichthyes. The classification as well as interrelationships within elasmobranchs has been influenced by characters found in the copulatory organs. In Rajiformes (skates), for example, the claspers are very important in phylogenic and taxonomic studies, with most genera and species defined based on the anatomy of clasper elements, especially those of the terminal group (dorsal and ventral terminal cartilages). However in other batoids the anatomy and morphology of the claspers are still precariously known, highlighting the necessity of a thorough morphological analysis of the copulatory organs of Batoidea. The present PhD project, therefore, is a thorough, detailed morphological and systematic analysis of the variation observed in claspers among all batoid groups. The main objective of the present project is to describe and compare the external and internal (muscle and skeleton) components of the clasper, clarifying relationships of homology of its components among batoids, and discovering systematic patterns that are plylogenetically informative that may aid in resolving problematic relationships within batoids (such as which batoid group is most basal, elucidate the doubtful monophyletic status of guitarfishes, and the phylogenetic position of problematic taxa, such as Zanobatus, Platyrhinidae and electric rays)
2

Um novo olhar sobre as raias-viola (Chondrichthyes,Batoidea) do Araripe, Cretáceo Inferior do Nordeste do Brasil / A new look at the guitarfish (Chondrichthyes, Batoidea) from Araripe, Lower Cretaceous of NE Brazil

Laurini, Carolina Rettondini 29 July 2015 (has links)
Os Chondrichthyes são componentes comuns das faunas aquáticas desde o Paleozóico. No entanto, devido à natureza cartilaginosa do esqueleto o registro paleontológico dos mesmos restringe-se, basicamente, às partes mineralizadas como dentes, dentículos dérmicos e os espinhos cefálicos ou das nadadeiras. A preservação de esqueletos articulados, como os esqueletos parciais da raia-viola † Iansan beurleni (Batoidea), é rara. O táxon em questão é proveniente de rochas do Cretáceo Inferior (Formação Romualdo, Bacia do Araripe), da Chapada do Araripe, região nordeste, Brasil. Existe um grande número de espécimes bem preservados atribuídos a essa espécie coletados e depositados em coleções nacionais e internacionais. Apesar do número de espécimes as poucas publicações acerca desse material não exploram todo o potencial informativo dos fósseis. Dessa forma, esse trabalho objetivou descrever os esqueletos de † Iansan beurleni e realizar uma comparação morfológica entre os espécimes de † Iansan beurleni e de outros táxons de raias-viola fósseis e viventes. O estudo comparativo evidenciou padrões anatômicos presentes nos arcos branquiais, mixopterígios e elementos dérmicos que são compartilhados pelos táxons de raias-viola analisados. A partir dos caracteres morfológicos levantados foi realizada uma análise filogenética a fim de gerar uma hipótese de relação entre † Iansan beurleni e as demais raias-viola e do relacionamento dessas com os demais Batoidea. Foi realizada uma análise usando uma busca heurística, onde 60 caracteres relativos ao esqueleto e a elementos dérmicos foram analisados sob o critério de máxima parcimônia. Na topologia de consenso estrito obtida † Iansan beurleni está inserida no clado que une táxons viventes atribuídos a Rhinobatidae e Platyrhinidae além de táxons fósseis mesozóicos da Europa, Líbano e Marrocos. Adicionalmente, as raias-viola foram recuperadas como monofiléticas, resultado inédito, sustentadas por caracteres dos arcos branquiais e do mixopterígio / Chondrichthyans are common aquatic faunal components since the Paleozoic. However, articulated remains of chondrichthyans are relatively rare; † Iansan beurleni, from the Santana Group, Romualdo Formation (Lower Cretaceous) from northeastern Brazil is an exception. There are many well-preserved 3D specimens of this species in collections, but few publications are devoted to describing its anatomy and relationships. The aim of this work was to describe the skeletal anatomy of † Iansan beurleni and perform a morphological comparative study including extant and fossils guitarfishes. The comparative study of the main skeletal complex shows a pattern in the branchial arches and clasper shared among guitarfish taxa. The comparative study provided morphological characters that were used in a phylogenetic analysis. Using a heuristic search, 60 characters relative to skeleton and dermal elements were analysed under maximum parsimony. The strict consensus tree obtained resolves † Iansan beurleni in a clade with extant Rhinobatidae, Platyrhinidae and Mesozoic guitarfish taxa from Europe, Lebanon and Morocco. Additionally, guitarfishes were recovery as a monophyletic group for the first time in a cladistic analysis, supported by characters of the branchial arches and clasper skeleton
3

Um novo olhar sobre as raias-viola (Chondrichthyes,Batoidea) do Araripe, Cretáceo Inferior do Nordeste do Brasil / A new look at the guitarfish (Chondrichthyes, Batoidea) from Araripe, Lower Cretaceous of NE Brazil

Carolina Rettondini Laurini 29 July 2015 (has links)
Os Chondrichthyes são componentes comuns das faunas aquáticas desde o Paleozóico. No entanto, devido à natureza cartilaginosa do esqueleto o registro paleontológico dos mesmos restringe-se, basicamente, às partes mineralizadas como dentes, dentículos dérmicos e os espinhos cefálicos ou das nadadeiras. A preservação de esqueletos articulados, como os esqueletos parciais da raia-viola † Iansan beurleni (Batoidea), é rara. O táxon em questão é proveniente de rochas do Cretáceo Inferior (Formação Romualdo, Bacia do Araripe), da Chapada do Araripe, região nordeste, Brasil. Existe um grande número de espécimes bem preservados atribuídos a essa espécie coletados e depositados em coleções nacionais e internacionais. Apesar do número de espécimes as poucas publicações acerca desse material não exploram todo o potencial informativo dos fósseis. Dessa forma, esse trabalho objetivou descrever os esqueletos de † Iansan beurleni e realizar uma comparação morfológica entre os espécimes de † Iansan beurleni e de outros táxons de raias-viola fósseis e viventes. O estudo comparativo evidenciou padrões anatômicos presentes nos arcos branquiais, mixopterígios e elementos dérmicos que são compartilhados pelos táxons de raias-viola analisados. A partir dos caracteres morfológicos levantados foi realizada uma análise filogenética a fim de gerar uma hipótese de relação entre † Iansan beurleni e as demais raias-viola e do relacionamento dessas com os demais Batoidea. Foi realizada uma análise usando uma busca heurística, onde 60 caracteres relativos ao esqueleto e a elementos dérmicos foram analisados sob o critério de máxima parcimônia. Na topologia de consenso estrito obtida † Iansan beurleni está inserida no clado que une táxons viventes atribuídos a Rhinobatidae e Platyrhinidae além de táxons fósseis mesozóicos da Europa, Líbano e Marrocos. Adicionalmente, as raias-viola foram recuperadas como monofiléticas, resultado inédito, sustentadas por caracteres dos arcos branquiais e do mixopterígio / Chondrichthyans are common aquatic faunal components since the Paleozoic. However, articulated remains of chondrichthyans are relatively rare; † Iansan beurleni, from the Santana Group, Romualdo Formation (Lower Cretaceous) from northeastern Brazil is an exception. There are many well-preserved 3D specimens of this species in collections, but few publications are devoted to describing its anatomy and relationships. The aim of this work was to describe the skeletal anatomy of † Iansan beurleni and perform a morphological comparative study including extant and fossils guitarfishes. The comparative study of the main skeletal complex shows a pattern in the branchial arches and clasper shared among guitarfish taxa. The comparative study provided morphological characters that were used in a phylogenetic analysis. Using a heuristic search, 60 characters relative to skeleton and dermal elements were analysed under maximum parsimony. The strict consensus tree obtained resolves † Iansan beurleni in a clade with extant Rhinobatidae, Platyrhinidae and Mesozoic guitarfish taxa from Europe, Lebanon and Morocco. Additionally, guitarfishes were recovery as a monophyletic group for the first time in a cladistic analysis, supported by characters of the branchial arches and clasper skeleton
4

Morfologia comparada do órgãos copuladores de Batoidea (Chondrichthyes: Elasmobranchii) / Comparative anatomy of copulatory organs of Batoidea (Chondrichthyes: Elasmobranchii)

Renan Andrade Moreira 22 November 2017 (has links)
A superordem Batoidea é fortemente corroborada como monofilética, com cerca de 650 espécies viventes, sendo a superordem mais diversa dentre os Chondrichthyes. O órgão copulador duplo, conhecido como mixopterígio, é uma das sinapomorfias de Chondrichthyes. O mixopterígio de Batoidea, com exceção de Rajidae, não foi amplamente analisado do ponto de vista comparativo, sendo o conhecimento restrito a descrições isoladas de alguns táxons. O vasto conhecimento do mixopterígio de rajídeos evidencia a grande importância da estrutura em estudos de taxonomia e filogenia, com muitos táxons definidos principalmente baseados na anatomia e morfologia dos componentes que formam o órgão copulador. Os demais grupos carecem de estudos comparativos como feitos para Rajidae. Devido à importância sistemática do mixopterígio em Rajidae, o presente projeto tem objetivo descrever as estruturas internas e externas que compõem o órgão copulador dos membros das famílias de Batoidea, identificar possíveis padrões anatômicos que caracterizam grupos taxonômicos e testar o monofiletismo da superordem Batoidea e de seus principais grupos. A terminologia utilizada para os componentes do órgão copulador é praticamente toda baseada na família Rajidae, sendo necessária uma revisão abordando os demais grupos de raias e seus táxons proximamente relacionados / Batoidea is a monophyletic group and is the most diverse superorder within Chondrichthyes with about 640 valid species. Endoskeletal copulatory organs in males (claspers) are a synapomorphy of Chondrichthyes. The classification as well as interrelationships within elasmobranchs has been influenced by characters found in the copulatory organs. In Rajiformes (skates), for example, the claspers are very important in phylogenic and taxonomic studies, with most genera and species defined based on the anatomy of clasper elements, especially those of the terminal group (dorsal and ventral terminal cartilages). However in other batoids the anatomy and morphology of the claspers are still precariously known, highlighting the necessity of a thorough morphological analysis of the copulatory organs of Batoidea. The present PhD project, therefore, is a thorough, detailed morphological and systematic analysis of the variation observed in claspers among all batoid groups. The main objective of the present project is to describe and compare the external and internal (muscle and skeleton) components of the clasper, clarifying relationships of homology of its components among batoids, and discovering systematic patterns that are plylogenetically informative that may aid in resolving problematic relationships within batoids (such as which batoid group is most basal, elucidate the doubtful monophyletic status of guitarfishes, and the phylogenetic position of problematic taxa, such as Zanobatus, Platyrhinidae and electric rays)
5

Distribuição e morfologia dos canais da linha lateral em raias e sua relevância sistemática (Chondrichthyes: Elasmobranchii: Batoidea) / Distribution and morphology of lateral line canals in rays and its systematic relevance (Chondrichthyes: Elasmobranchii: Batoidea)

Ragno, Maíra Portella 16 December 2013 (has links)
O grupo Batoidea engloba as raias e seu monofiletismo é bem corroborado. Contudo, as inter-relações filogenéticas dentro do grupo ainda são discutíveis. Algumas filogenias consideram Pristiformes como grupo basal de Batoidea, enquanto outras consideram Torpediniformes como mais basal. O grupo dos Rhinobatiformes é visto como monofilético por alguns autores e como parafilético por outros. O grupo dos Myliobatiformes também apresenta problemas em suas inter-relações: alguns autores consideram Hexatrygon como grupo mais basal, outros consideram Urotrygon, além de outras hipóteses para a filogenia deste grupo. A distribuição dos canais do sistema sensorial de linha lateral apresenta grande variação entre os grupos de Batoidea e, apesar deste sistema não ser muito bem estudado em elasmobrânquios, constitui uma importante fonte de caracteres filogenéticos. Dessa forma, buscou-se, neste projeto, descrever a distribuição e a morfologia dos canais do sistema de linha lateral do grupo Batoidea, levantando possíveis caracteres de relevância sistemática que auxiliem na resolução dos problemas filogenéticos neste grupo. Com base na análise dos padrões encontrados em 55 espécies pertencentes a 39 gêneros e 18 famílias de Batoidea e em informações revisadas da bibliografia, foram propostos 13 caracteres, os quais foram discutidos de acordo com questões filogenéticas dentro de Batoidea. Assim, puderam ser abordados problemas como o grupo basal de Batoidea e o posicionamento dos gêneros Platyrhina e Zanobatus, além de discussões acerca do monofiletismo de Myliobatiformes e seus grupos internos / Batoidea includes all the rays and its monophyly is well-corroborated. However, the phylogenetic interrelationships within the group are still debatable. Some phylogenies consider Pristiformes as the basal group of Batoidea while others considered Torpediniformes the most basal group. Rhinobatiformes are seen as a monophyletic group by some authors and as paraphyletic by others. Phylogenetic positioning problems also are found within the genders of Torpediniformes, Rhinobatiformes, Rajiformes and Myliobatiformes. The distribution of the canals of the lateral line sensory system presents wide variation between batoid groups, and although this system is not well studied in elasmobranchs, its constitutes an important source of phylogenetic characters. The master\'s project bound to this proposal aimed to describe the distribution and morphology of the canals of the lateral line sensory system in Batoidea, gathering possible characters with phylogenetic relevance which may help elucidate the phylogenetic problems in this group. Based on the analysis of the patterns found in 55 species of 39 genders an 18 families of Batoidea and on information reviewed from literature 13 characters were proposed, which one was discussed according the phylogenetic questions within Batoidea. Therefore, problems such as the basal group in Batoidea and the position of Platyrhyna and Zanobatus could be discussed as much as the monophyly of Myliobatiformes and its internal groups
6

Revisão taxonômica e morfológica do gênero Paratrygon Duméril (1865) (Chondrichthyes: Myliobatiformes: Potamotrygonidae) / Taxonomic and morphological revision of the genus Paratrygon Duméril (1865) (Chondrichthyes: Myliobatiformes: Potamotrygonidae)

Loboda, Thiago Silva 31 March 2016 (has links)
O gênero Paratrygon Duméril (1865) até então reconhecido como único gênero monotípico da família Potamotrygonidae, apresenta uma diversidade consideravelmente alta e já apontada previamente por estudos moleculares que indicavam sua única espécie P. aiereba como um possível complexo de espécies. Oitos novos grupos específicos foram aqui reconhecidos através de dados morfológicos e morfométricos: P. sp.1 e P. sp.2 endêmicos e simpátricos da bacia do Orinoco, P. sp.3 endêmico do Rio Branco, P. sp.4 endêmico do Rio Negro, P. sp.5 endêmico do Rio Tapajós, P. sp.6, endêmico do Rio Araguaia, P. sp.7, endêmico do Rio Tocantins e P. sp.8 endêmico do Rio Xingu. Distribuição de P. aiereba está restrita para bacia Amazônica. Todos os grupos específicos foram identificados e definidos através de caracteres como coloração, morfologia dos dentículos dérmicos, espinhos pontiagudos da cauda, distribuição dos canais ventrais da linha lateral, morfologia dos elementos esqueléticos e morfometria. Espécie nominal Disceus thayeri Garman (1913) foi confirmada como sinônimo junior para P. aiereba através da análise de seus espécimes-tipo (MCZ 297-S, 563-S, 606-S). Espécie nominal Trygon strogylopterus Schomburgk (1843) foi correlacionada a um dos grupos específicos, P. sp.3, através de análise morfológica de seu espécime-tipo ZMB 4632 e portanto futuramente será revalidada. Por fim, os agrupamentos Paratrygon + Heliotrygon e Potamotrygon + Plesiotrygon são corroborados também através de caracteres morfológicos e dados morfométricos, e o reconhecimento taxonômico desses dois grandes grupos dentro da família Potamotrygonidae se vê necessário para melhor compreensão evolutiva dos potamotrigonídeos / The genus Paratrygon Duméril (1865) so far recognized as the unique monotypic genus of the family Potamotrygonidae, shows a considerable high diversity previously indicated by molecular studies which pointed P. aiereba (its unique species) as a possible species complex. Eight new specific groups were recognized here through morphological and morphometric data: P. sp.1 and P. sp.2 endemic and sympatric to Orinoco basin, P. sp.3 endemic to Rio Branco, P. sp.4 endemic to Rio Negro, P. sp.5 endemic to Rio Tapajós, P. sp.6, endemic to Rio Araguaia, P. sp.7, endemic to Rio Tocantins, and P. sp.8 endemic to Rio Xingu. Distribuiton of P. aiereba is restricted to Amazon basin. All specific groups were identified and defined through caracters such as coloration, dermal denticles morphology, pointed caudal spines, distribution of ventral canals of lateral line, morphology of skeletal elements and morphometrics. Nominal species Disceus thayeri Garman (1913) was confirmed as junior synonymous of P. aiereba by analyzes of its type-specimens (MCZ 297-S, 563-S, 606-S). Nominal species Trygon strogylopterus Schomburgk (1843) was correlated to one of the specific groups, P. sp.3, by morphological analyzes of its type-specimen ZMB 4632 and therefore will soon be resurrected. Lastly, the clades Paratrygon + Heliotrygon and Potamotrygon + Plesiotrygon are also corroborated by morphological and morphometric data, and the taxonomic recognition of these groups inside the family Potamotrygonidae it turns out necessary to better understanding the evolution of neotropical freshwater stingrays
7

Distribuição e morfologia dos canais da linha lateral em raias e sua relevância sistemática (Chondrichthyes: Elasmobranchii: Batoidea) / Distribution and morphology of lateral line canals in rays and its systematic relevance (Chondrichthyes: Elasmobranchii: Batoidea)

Maíra Portella Ragno 16 December 2013 (has links)
O grupo Batoidea engloba as raias e seu monofiletismo é bem corroborado. Contudo, as inter-relações filogenéticas dentro do grupo ainda são discutíveis. Algumas filogenias consideram Pristiformes como grupo basal de Batoidea, enquanto outras consideram Torpediniformes como mais basal. O grupo dos Rhinobatiformes é visto como monofilético por alguns autores e como parafilético por outros. O grupo dos Myliobatiformes também apresenta problemas em suas inter-relações: alguns autores consideram Hexatrygon como grupo mais basal, outros consideram Urotrygon, além de outras hipóteses para a filogenia deste grupo. A distribuição dos canais do sistema sensorial de linha lateral apresenta grande variação entre os grupos de Batoidea e, apesar deste sistema não ser muito bem estudado em elasmobrânquios, constitui uma importante fonte de caracteres filogenéticos. Dessa forma, buscou-se, neste projeto, descrever a distribuição e a morfologia dos canais do sistema de linha lateral do grupo Batoidea, levantando possíveis caracteres de relevância sistemática que auxiliem na resolução dos problemas filogenéticos neste grupo. Com base na análise dos padrões encontrados em 55 espécies pertencentes a 39 gêneros e 18 famílias de Batoidea e em informações revisadas da bibliografia, foram propostos 13 caracteres, os quais foram discutidos de acordo com questões filogenéticas dentro de Batoidea. Assim, puderam ser abordados problemas como o grupo basal de Batoidea e o posicionamento dos gêneros Platyrhina e Zanobatus, além de discussões acerca do monofiletismo de Myliobatiformes e seus grupos internos / Batoidea includes all the rays and its monophyly is well-corroborated. However, the phylogenetic interrelationships within the group are still debatable. Some phylogenies consider Pristiformes as the basal group of Batoidea while others considered Torpediniformes the most basal group. Rhinobatiformes are seen as a monophyletic group by some authors and as paraphyletic by others. Phylogenetic positioning problems also are found within the genders of Torpediniformes, Rhinobatiformes, Rajiformes and Myliobatiformes. The distribution of the canals of the lateral line sensory system presents wide variation between batoid groups, and although this system is not well studied in elasmobranchs, its constitutes an important source of phylogenetic characters. The master\'s project bound to this proposal aimed to describe the distribution and morphology of the canals of the lateral line sensory system in Batoidea, gathering possible characters with phylogenetic relevance which may help elucidate the phylogenetic problems in this group. Based on the analysis of the patterns found in 55 species of 39 genders an 18 families of Batoidea and on information reviewed from literature 13 characters were proposed, which one was discussed according the phylogenetic questions within Batoidea. Therefore, problems such as the basal group in Batoidea and the position of Platyrhyna and Zanobatus could be discussed as much as the monophyly of Myliobatiformes and its internal groups
8

Development and Application of Techniques for the Control of Captive Breeding in Elasmobranchs

García Salinas, Pablo 03 January 2024 (has links)
Tesis por compendio / [ES] Los tiburones y rayas aparecieron hace 420 millones de años, conformando el antiguo y ecológicamente diverso, grupo de vertebrados acuáticos conocido como elasmobranquios. Este variado grupo posee unas estrategias vitales que los hace muy vulnerables a los cambios rápidos del entorno, como los derivados de la acción antrópica. Pese a ser elementos clave en la regulación de los ecosistemas en los que habitan, en la actualidad, se trata de uno de los grupos vertebrados más amenazados del planeta. Paralelamente a la conservación in situ, los programas de conservación ex situ se pueden utilizar para mejorar la situación de algunas especies sensibles. Entre estos programas, los planes de cría en cautividad aumentarían la sostenibilidad de acuarios públicos y centros de investigación, además de permitir el desarrollo de estrategias de conservación en estado salvaje. Sin embargo, para que sean efectivos, estos planes deberían incluir el uso de técnicas de reproducción asistida. Desafortunadamente, estas técnicas apenas se han desarrollado en el pasado, por lo que su utilidad no se ha demostrado adecuadamente. Esta tesis aborda el uso de técnicas de reproducción en elasmobranquios, con énfasis en la obtención y preservación del esperma. Inicialmente, se centró en dos especies modelo, Scyliorhinus canicula y Raja radula, pero luego se incluyeron otras especies. Esto reveló variabilidad en las estructuras reproductivas, lo que puede afectar la eficacia y calidad de las técnicas. Los capítulos 1 y 2 se enfocaron en catalogar y describir estas estructuras en diversas especies, destacando las mejores prácticas de obtención de gametos e inseminación. La conservación a corto, medio y largo plazo del esperma es esencial para planes ex situ, reduciendo el transporte de machos, conflictos durante el cortejo y endogamia. El Capítulo 3 detalla fórmulas para mantener el esperma fresco y un medio para su supervivencia por más de 30 días. Luego, se describe la criopreservación del esperma de varias especies de rayas y tiburones mediante crioprotectores. El Capítulo 4 aborda desafíos en la manipulación de espermatozoides elasmobranquios debido a su morfología helicoidal y la formación de agregaciones llamadas espermatozeugma. Se resalta la importancia de la viscosidad en las técnicas de reproducción asistida. En la Discusión, se compara la eficacia de los métodos y se exploran nuevas oportunidades al tener acceso a diversas especies. Esto incluye descripciones detalladas con análisis de imagen, evaluación de viscosidad y agregados en la preservación, y la consideración de inseminaciones artificiales. / [CA] Els taurons i les ratjades van aparèixer fa 420 milions d'anys, formant el grup conegut com a elasmobranquis. Aquest grup divers posseeix estratègies vitals que els fan molt vulnerables als canvis ràpids de l'entorn. Malgrat ser elements clau en la regulació dels ecosistemes on habiten, actualment són un dels grups més amençats del planeta. Els programes de conservació ex situ es poden utilitzar per millorar la situació d'algunes espècies. Entre aquests programes, els plans de cria en captivitat augmentarien la sostenibilitat dels aquaris públics i els centres de recerca, a més de permetre el desenvolupament d'estratègies de conservació a l'estat salvatge. No obstant això, aquests plans haurien d'incloure l'ús de tècniques de reproducció assistida. Desafortunadament, aquestes tècniques gairebé no s'han desenvolupat en el passat. Davant d'aquesta situació, aquesta tesi pretén omplir certes mancances en el coneixement sobre l'ús d'aquestes tècniques en diverses espècies d'elasmobranquis. La nostra investigació va començar centrant-se especialment en dues espècies model, el tauró gat Scyliorhinus canicula i la ratjada peluda Raja radula, però al llarg de l'estudi es va aconseguir tenir accés a altres espècies. Aquest accés ens va permetre ser conscients de la gran variabilitat en la disposició de les estructures del sistema reproductor. Malgrat que en la literatura hi ha descripcions generals i, en ocasions, detallades dels sistemes reproductors de certes espècies, aquestes descripcions mai s'han centrat en l'aplicació pràctica de les tècniques de reproducció assistida. Per aquest motiu, els capítols 1 i 2 es van centrar en la catalogació i descripció de les diferents estructures d'espècies que abasten un ampli espectre taxonòmic. La conservació de l'esperma juga un paper clau per poder desenvolupar plans de conservació en condicions ex situ. Disposar d'esperma de qualitat permet limitar el transport de mascles entre institucions, minimitzar problemes derivats de la manca de sincronia entre adults reproductors, reduir conflictes durant èpoques d'aparellament i reduir l'endogàmia. El tercer capítol es centra en com es van desenvolupar i provar diferents fórmules per aconseguir el manteniment en fresc de l'esperma, fins a aconseguir un medi on diluir l'esperma capaç de mantenir-lo amb vida durant més de 30 dies. Posteriorment, mitjançant l'addició de diversos crioprotectors (ou, DMSO i metanol) en diverses concentracions, s'explica com es va aconseguir la criopreservació de l'esperma de diverses espècies de ralles i, per primer cop, la criopreservació de l'esperma de diverses espècies de taurons. Un dels primers obstacles que es van detectar en treballar amb els espermatozoides es va deure a la morfologia d'aquestes cèl·lules en comparació amb les d'altres espècies. El cap dels espermatozoides presenta una forma helicoidal, amb un nombre variable de voltes en funció de l'espècie. A més, en moltes ocasions les cèl·lules no apareixen lliures en el fluid seminal, sinó que formen agregacions estructurades anomenades espermatotzeugma. Al llarg del capítol 4 s'explora com aquestes dues característiques sorgeixen com a resultat de la fecundació interna i les característiques mecàniques del medi en què han de realitzar la seva funció. Per primer cop, es pot observar com les cèl·lules reaccionen davant mitjans amb diferents propietats, posant de relleu la importància de la viscositat en l'aplicació de tècniques de reproducció assistida. Finalment, a la discussió, es compara l'eficàcia dels mètodes emprats i s'explora nous camins d'acció sorgits de tenir accés a més individus de diferents espècies. Això inclou la possibilitat de fer descripcions detallades mitjançant tècniques d'anàlisi d'imatge, avaluar la importància de la viscositat i els agregats en els processos de preservació i la possibilitat de realitzar inseminacions artificials. / [EN] Sharks and rays emerged 420 million years ago, forming the ancient and ecologically diverse group of aquatic vertebrates known as elasmobranchs. This diverse group possesses vital strategies that make them highly vulnerable to rapid environmental changes, such as those resulting from human activities. Despite being key elements in the regulation of the ecosystems they inhabit, they are currently one of the most threatened vertebrate groups on the planet. In parallel with in-situ conservation efforts, ex-situ conservation programs can be used to improve the status of some sensitive species. Among these programs, captive breeding plans would enhance the sustainability of public aquariums and research centers, as well as enable the development of conservation strategies in the wild. However, for these plans to be effective, they should include the use of assisted reproduction techniques. Unfortunately, these techniques have been scarcely developed in the past, and their utility has not been adequately demonstrated. This thesis addresses the use of reproduction techniques in elasmobranchs, with an emphasis on sperm retrieval and preservation. Initially, it focused on two model species, Scyliorhinus canicula and Raja radula, but later, other species were included. This revealed variability in reproductive structures, which can affect the effectiveness and quality of the techniques. Chapters 1 and 2 focused on cataloging and describing these structures in various species, highlighting best practices for gamete retrieval and insemination. The short, medium, and long-term conservation of sperm is essential for ex-situ plans, reducing the need for transporting males, conflicts during courtship, and inbreeding. Chapter 3 details formulas for maintaining sperm freshness and a medium for its survival for over 30 days. Subsequently, sperm cryopreservation in several species of rays and sharks is described using cryoprotectants. Chapter 4 addresses challenges in handling elasmobranch sperm due to its helical morphology and the formation of aggregates called spermatozeugma. The importance of viscosity in assisted reproduction techniques is emphasized. In the Discussion, the effectiveness of the methods is compared, and new opportunities are explored by having access to various species. This includes detailed descriptions with image analysis, viscosity assessment, and aggregate preservation, as well as the consideration of artificial inseminations. / This research was partially funded by the Fundación Biodiversidad ( ). PGS has a PhD contract from the European Union through the Operational Program of the European Social Fund (ESF) of the Comunitat Valenciana 2014–2020 ACIF 2018 (ACIF/2018/147). VG has a postdoc contract from the MICIU, Programa Juan de la Cierva-Incorporación (IJCI- 2017-34200). / García Salinas, P. (2023). Development and Application of Techniques for the Control of Captive Breeding in Elasmobranchs [Tesis doctoral]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/201494 / Compendio

Page generated in 0.0717 seconds