Spelling suggestions: "subject:"dissertations -- bpolitical science"" "subject:"dissertations -- bipolitical science""
191 |
Warlords in Africa’s “New Wars” Jonas Savimbi and Charles Taylor comparedKok, Chantelle 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: The purpose of this study was to describe the factors that led to the creation of
warlords in Angola and Sierra Leone so as to better understand the dynamics and
origins of warlord politics. The two warlords that were focused on, and compared,
were Jonas Savimbi (Angola) and Charles Taylor (Liberia and Sierra Leone).
Authors like Mary Kaldor (2006), William Reno (1995, 1997, 2000, 2001, 2002, 2006,
2007) and Collier and Hoeffler (2004) contributed toward the base of this study.
Their work captured the issues contributing toward the warlord phenomenon and
generated thought surrounding the context in which these warlords arose. John
Mackinlay (2000) was used to describe and analyse the origins of warlordism and
how the warlord phenomenon has changed with the onset of new wars, especially in
the late 20th and 21st centuries (Kaldor, 2006). Furthermore, the work of Thomas H.
Greene (1984) was used in guiding this thesis into a systematic study, focusing
mainly on the leadership, following, organization, techniques and external support of
both Jonas Savimbi and Charles Taylor as examples of contemporary warlords.
Through utilizing the contributions of the above authors on this topic, the similarities
and differences between the two warlords were explored. The study found that
while Jonas Savimbi and Charles Taylor emerged from different eras and contexts
(Savimbi out of the Cold War and Taylor as a result of globalization), they both
became typical warlords. Savimbi only became a warlord after 1992. Before, Savimbi
used Maoist ideology while an insurgent against Portugal, whereafter he became a
rebel in the Angolan civil war. Taylor was a warlord in diamond-rich neighbouring
Sierra Leone. Both used identity politics to gather a following while Taylor used brute
force and the manipulation of the youth. They both manipulated illicit criminal
networking and operated internationally, smuggling diamonds. The main difference,
however, is that Taylor was an insurgent in Liberia where he seized power in 1990
and became president in 1997, while a warlord in neighbouring Sierra Leone.
Savimbi, on the other hand, never attained presidential power even though he
participated in the 1992 Angolan elections which he lost, whereafter he ceased to be
a revolutionary, and became a real warlord without the external support he previously had. Savimbi was assassinated in 2002 and Taylor abdicated in 2003,
currently standing trial in the International Criminal Court (ICC) in The Hague. He
stands trial for the human right atrocities committed in Sierra Leone. Their legacies
live on. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie studie was om die faktore te beskryf wat gely het tot die
ontstaan van krygshere (“warlords“)in Angola en Sierra Leone, en om die dinamika
van krygsheerpolitiek beter te verstaan. Die twee krygshere waarop gefokus en
vergelyk was, is Jonas Savimbi (Angola) en Charles Taylor (Liberië en Sierra Leone).
Die denke van skrywers soos Mary Kaldor (2006), William Reno (1995, 1997, 2000,
2001, 2002, 2006, 2007) en Collier & Hoeffler (2004) het bygedra tot die basis van
hierdie studie. Hulle werk het ingesluit die aspekte wat bygedra het tot die krygsheer
fenomeen, en het besinning aangemoedig oor die agtergrondsfaktore waaruit hierdie
twee krygshere ontstaan het.
John Mackinlay (2000) se werk is gebruik om die oorsprong van krygsheerpolitiek te
beskryf, asook hoe die krygsheerfenomeen verander het met die uitbreek van “nuwe
oorloë“ (Kaldor, 2006), veral aan die einde van die 20ste en 21ste eeue. Verder is
die werk van Thomas H. Greene (1984) gebruik om hierdie tesis ‘n sistematiese
struktuur te gee wat gefokus is op die leierskap, volgelinge, organisasie, tegnieke en
eksterne ondersteuning van Jonas Savimbi en Charles Taylor. Hierdie twee persone
is albei voorbeelde van kontemporêre krygshere in die jongste verlede.
‘n Vergelykende studie verg dat ooreenkomste en verskille tussen die twee
krygshere verken word deur gebruik te maak van die bydraes van bogenoemde
skrywers. In die studie is bevind dat alhoewel Jonas Savimbi en Charles Taylor uit
verskillende eras en agtergrond kom (Savimbi uit die Koue Oorlog en Taylor as
gevolg van globalisasie), albei tipiese krygshere geword het. Savimbi het Maoistiese
ideologie gebruik terwyl hy ’n insurgent teen Portugal was. Daarná het hy ’n rebel in
die Angolese burgeroorlog geword. Hy het eers na 1992 ‘n krygsheer geword nadat
hy die verkiesing verloor het en sy buitelandse steun verloor het. Taylor, aan die
ander kant, was ‘n krygsheer in die diamantryke buurland, Sierra Leone. Altwee
krygshere het identiteitspolitiek gebruik om volgelinge te kry, terwyl Taylor ook
brutale krag en die manipulasie van die jeug gebruik het. Hulle het beide
internasionale diamante gesmokkel deur kriminele netwerke te gebruik. Die groot
vi
verskil is egter dat terwyl Taylor ‘n krygsheer in Sierra Leone was, was hy ook ‘n
insurgent in Liberië, waar hy in 1990 mag gekry het en in 1997 president geword
het.
Savimbi, aan die ander kant, het nooit presidensiële mag verkry nie, alhoewel hy
deelgeneem het aan die 1992 Angolese verkiesing. Hy het daarna opgehou om ‘n
revolusionêr en ‘n rebel te wees en het ‘n ware krygsheer geword (sonder die
eksterne ondersteuning wat hy voorheen gehad het). Savimbi is in 2002 vermoor en
Taylor het in 2003 abdikeer. Taylor is tans onder verhoor in Den Haag waar hy tereg
staan by die Internasionale Strafhof vir oorlogsmisdade en menseregteskendings in
Sierra Leone. Beide hierdie krygshere se nalatenskap leef egter voort.
|
192 |
The systemic analysis of the establishment of torture as foreign policy measure in modern democratic institutions with special reference to the use of torture during the “War on Terror”Hough, Gys 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil (Political Science))--University 2010. / ENGLISH ABSTRACT: This dissertation’s primary focus is why torture is used when torture is not an effective means
of gathering intelligence. To answer this question the argument for the use of torture,
commonly known as the ticking time bomb argument, is discussed. Due to psychological and
physiological processes during torture interrogation it was found that torture cannot be relied
upon to deliver truthful information. Torture was also found to adversely affect the
institutions that are needed for its establishment.
After torture has been found to be of no utility in terms of the appropriation of information the
question of why torture is still used is answered by means of discussing societal dynamics as
well as the political process surrounding torture. On the societal front it was found that
American public opinion towards torture is ambivalent. The reason for this includes a host of
socio-psychological factors such as the in-group out-group bias as well the War on Terror as
a political ideology in its own right. The notion that anybody is likely to torture is also
explored by means of discussing the Milgram’s Obedience Experiment as well as the Stanford
Prison Experiment.
On the political front the notion that the abuses at Abu Ghraib and Guantanamo Bay were the
work of a few bad apples is dispelled since it formed part of a deliberative political process
that tried to make torture a legitimate foreign policy measure. The reason for the existence of
this process is the failure of international and domestic checks and balances. On the
international front U.S. unilateralism as foreign policy principle is cited as the reason for the
ineffectiveness of international measures to stop torture. On the domestic front the permanent
rally around the flag effect due to the permanent state of mobilization in the War on Terror is
cited as the reason for the failure of domestic checks and balances.
The lessons learnt from the research enables the creation of measures on how to stop torture
even when it is found that the necessary political will is not present within the Obama
administration. In the absence of political will it must be manufactured by means of the
actions of civil society, the free press and the international community. It was found that the
most effective means would be the creation of a committee of inquiry to create the political
memory of the use of torture and how it was established. Additionally a memorial must be
erected as well seeing that inquiries create political memories but they do not sustain it. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie tesis se fokus is om na te vors waarom marteling gebruik word as dit nie ‘n effektiewe
wyse is om inligting in te win nie. Om hierdie vraagstuk te beantwoord word die argument vir
die gebruik van marteling naamlik die tikkende-tydbom-argument bespreek. Asgevolg van
sielkundige en fisiologiese prosesse tydens ondervragings wat gebruik maak van marteling
kan daar nie op marteling staatgemaak word om die waarheid op te lewer nie. Dit was ook
bevind dat marteling die instansies, wat nodig is vir die gebruik daarvan, op ‘n negatiewe
wyse beïnvloed.
Nadat daar vasgestel is dat marteling geen nutswaarde aangaande die inwinning van
informasie bied nie word die vraagstuk waarom marteling steeds gebruik word beantwoord.
Op die samelewingsvlak kan daar gestel word dat die Amerikaanse samelewing onseker is oor
of marteling gebruik moet word al dan nie. Verskeie redes vir hierdie opinie word aangevoer
waarvan die in-group out-group bias en die Oorlog teen Terreur as politieke ideologie slegs
twee daarvan uitmaak. Dat enige persoon in staat is tot marteling onder die regte stel
omstandighede word ook bespreek na aanleiding van die Milgram’s Obedience Experiement
en die Stanford Prison Experiment.
Op die politiese vlak is daar vasgestel dat die menseregteskendings in Abu Ghraib en
Guantanamo Bay nie die werk was van slegs `n paar indiwidue was nie, maar deel uitmaak
van ‘n doelbewuste politiese proses wat marteling as ‘n legitieme buitelandse beleidskwessie
wil afmaak. Die rede waarom die beleidsproses bestaan kan toegeskryf word aan die
mislukking van inter- en intranasionale wigte en teenwigte. Op die internasionale vlak kan
daar gestel word dat die Verenigde State se unilateralistiese modus operandi die rede is vir die
mislukking van internasionale maatreëls teen marteling. Op die intranasionale front kan daar
gestel word dat die Amerikaanse publiek verkeer in ‘n permanent rally around the flagtoestand
asgevolg van die permanent mobilisasie in die Oorlog teen Terreur.
Uit die lesse wat geleer is uit die navorsing kan daadwerklike stappe gedoen word om die
gebruik van marteling stop te sit alhoewel die Obama-administrasie se politiese wil ontbreek.
Met die tekort aan politiese wil moet die politiese wil geskep word deur die burgerlik
samelewing, the vrye pers asook die internasionale gemeenskap. Daar was gevind dat die
mees effektiewe wyse om marteling stop te sit sal deurmiddel van ‘n kommissie van
ondersoek wees. Die kommissie se doel sal wees om te bepaal hoe marteling tot stand gekom
het en ‘n politiese herinnering te skep. Daar moet ook ‘n bykomende maatreël wees, naamlik
die oprigting van ‘n monument aangesien kommissies van ondersoek politiese herinneringe
skep maar nie in stand hou nie.
|
193 |
A critical descriptive analysis of the role of track I and track II diplomatic interventions: the case of the Democratic Republic of Congo (1998-2002)De Carvalho, Vanessa Roque 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: The climate of the Great Lakes Region fostered desperate sources of insecurity which fed
each other in a conflict-system which was also largely fuelled by the surrounding war
economy. Consequently, the focus of this study was narrowed to providing only a descriptive
analysis of the Democratic Republic of the Congo’s peace processes of 1998-2002.
Subsequently, the surrounding climate served to aggravate the DRC’s ethnic cleavages and
the conflict grew so complex that the issues could no longer be clearly divided. The
motivation for conducting a study of this nature was that amidst the twenty-three failed
attempts for peace, the conflict persisted with no signs of abating, which suggests that a
historical and discourse analysis of the peace processes is justified.
This study found that during these peace processes, far greater prominence was given to
Track I diplomacy than to the unofficial Track II diplomacy. This was due to various
limitations that existed. This distinction is fundamental because even though unofficial
diplomacy has a different function to official diplomacy, their values are equal and more
effective in a peace process when there is a collaborative effort between the two. This is
called a Multi-Track approach (Diamond and McDonald, 1996). Thus this study proposes
that by giving Track II diplomacy a greater prominence in a peace process, the Multi-Track
approach would be fully utilized. It suggests that governmental, informal, and unofficial
contact in civil society is fundamental in trust-building between parties in negotiation.
Overall, there is value in providing a critical descriptive analysis of both Track I and Track II
diplomatic initiatives that were undertaken during the 1998-2002 peace process, in order to
expose the shortcomings. In doing so, this study presents the Multi-Track approach in order
to emphasize its potential efficacy in addressing similar future cases of intractable conflict. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die omstandighede in die Groot Merestreek het onsekerheid gekweek, wat mekaar versterk
het in die konteks van ’n konflik-sisteem wat ook deur die omliggende oorlog-ekonomie
aangevuur was. Gevolglik is hierdie studie se fokus beperk tot ‘n beskrywende analise van
die vredesprosesse wat tydens 1998-2002 op die tweede rebellie in die Demokratiese
Republiek van die Kongo gevolg het. Die omstandighede in die omliggende omgewing het
die DRK se etniese splitsings vererger, en die konflik het so kompleks geword dat daar nie
meer duidelik tussen die verskillende geskilpunte onderskei kon word nie. Die motivering vir
hierdie studie is dat daar te midde van die drie-en-twintig mislukte vredespogings geen teken
was dat die konflik aan die afneem was nie, wat suggereer dat ’n historiese diskoers analise
van die vredesproses geregverdig is.
Hierdie studie het gevind dat daar gedurende hierdie vredesprosesse ’n veel meer prominente
rol aan die amptelike Track I-diplomasie as aan die nie-amptelike Track II-diplomasie
toegeken was, as gevolg van verskeie beperkinge wat bestaan het. Hierdie onderskeid is van
kardinale belang; ten spyte van die feit dat nie-amptelike diplomasie ’n ander funksie as
amptelike diplomasie vervul, dra dit ewe veel waarde en behoort vredesprosesse waar daar
samewerking tussen die twee inisiatiewe plaasvind dus meer effektief te wees. Hierdie
redenasie word ’n Multi-Track benadering genoem. Hierdie studie stel voor dat die Multi-
Track benadering meer effektief geïmplementeer kan word deurdat daar aan Track IIdiplomasie
’n meer prominente rol in die vredesproses toegeken word; dit stel dus ook voor
dat regeringskontak, informele en nie-amptelike kontak tussen gewone burgers van kardinale
belang in die bou van vetroue tussen bemiddelingspartye is.
Daar lê dus waarde daarin om ’n krities-beskrywende analise van beide Track I- en Track II
inisiatiewe wat tydens die 1998-2002 vredesprosesse onderneem is weer te gee, ten einde die
tekortkominge daarvan uit te wys. Op hierdie manier hou hierdie studie die Multi-Track
benadering voor om uiteindelik die potensiële bruikbaarheid van hierdie benadering in
soortgelyke toekomstige gevalle van konflik te beklemtoon.
|
194 |
The drums of war are the drums of hunger: A comparative analysis of the use of food as a weapon in Darfur and SomaliaKamphuis, Anneke Imke 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: The aim of this thesis has been to analyse which similarities exist in combatants’ control over food supply
lines to non-combatants in African civil conflict and evaluate whether these similarities are sufficient to
permit generalisations about the use of food as a weapon in African civil conflict. The nature of this study
is both descriptive and explanatory. The case studies of Darfur and Somalia form the descriptive part of
this study. This thesis is also explanatory in that it aims to make a first attempt at theory building where
such theory did not exist before. I try to explain if, how and why combatants intentionally use food as a
means of power in civil conflict. Is the control over food a deliberate and rational choice by combatants or
are situations of food scarcity and even hunger or famines simply a consequence of war?
The case studies of Darfur and Somalia provide many similarities concerning the impact of conflict
on livelihoods and food security. Famine is more an issue of limited access rather than availability. The use
of food as a weapon displays a number of important similarities. Attacks on food security can be divided
into acts of omission, commission and provision. In Darfur, combatants exercise a greater level of control
over food supply lines than in Somalia. Finally, I argue that famine in African civil conflict is highly
functional and has a distinct political-economic character. The creation of famine is often deliberate, with a
hidden political agenda.
In both Darfur and Somalia, attacks on food security serve a political, economic and military
rationale. The political logic of attacks on food security was most important in Darfur, although here the
signs of a sustainable war economy become apparent. In contrast, in Somalia, food production and
procurement are attacked without the intent to destroy the livelihoods of specific societal groups, with the
exception of the politically and economically marginalised groups in the south-central part of the country.
The political logic is very superficial in Somalia. The level of deliberateness and organisation of attacks on
food security, and hence the importance of the political logic, seem to tie in with the level of organisation
of the central government, as well as with the presence or absence of a powerful ideology that clearly
divides certain sections of the population from others.
I recommend that further research be undertaken to analyse if theory on resources and conflict
applies to attacks on food. Furthermore, additional research is needed on how to mitigate the negative
effects of Food Aid. Finally, it is valuable to investigate to what extent effective government control and/or
the presence of a binding ideology affect the importance of the political logic behind the attacks on food
security. To this point, this research should be extended to include more case studies, with a specific focus
on the factors of governmental control, ideology and political logic. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die doel van hierdie tesis was om die ooreenkomste oor die beheer wat gewapendes oor die
voedselvoorsieningslyne vir ongewapendes in Afrika se siviele konflikte te ondersoek, en om te evalueer
of hierdie ooreenkomste genoegsaam is om veralgemenings te maak oor die gebruik van voedsel as ‘n
wapen in hierdie konflik. Die omvang van hierdie studie is beide beskrywend en verduidelikend. Die
gevallestudies van Darfur en Somalia vorm die beskrywende deel van hierdie studie. Hierdie thesis is ook
verduidelikend in die sin dat dit poog om ‘n eerste probeerslag te skep vir die bou van teorie waar dit
voorheen nog nie bestaan het nie. Hierdie studie poog om te verduidelik as, hoe en wanneer gewapendes
voedselvoorrade intentioneel gebruik as ‘n bron van mag in siviele konflikte. Is die beheer oor voedsel
deurdagte en rationele keuse deur gewapendes, of is situasies van voedseltekorte of selfs hongersnood
eenvoudig ‘n gevolg van oorlogvoering?
Die gevallestudies van Darfur en Somalia bied vele ooreenkomste rakende die impak van konflik
op oorlewingsmeganismes en voedselsekuriteit. Hongersnood is meer ‘n geval van beperkte toegang,
eerder as beskikbaarheid. Gebruik van voedsel as wapen het ‘n aantal belangrike ooreenkomste opgelewer.
Aanvalle op voedselsekuriteit kan opgedeel word in dade van weerhoud, kommissie en provisie. In Darfur
het gewapendes ‘n groter vlak van beheer oor die lyne van voedselverskaffing as in Somalia. Uiteindelik is
dit die argument van hierdie tesis dat hongersnood in siviele konflik in Afrika grootliks funksioneel is en
duidelike polities/ekonomies van aard is. Hierdie oorsaak van hongersnood is telkemale opsetlik met ‘n
gepaardgaande verskuilde politiese agenda.
In beide Darfur en Somalia het aanvalle op voedselsekuriteit ‘n politiese, ekonomiese en militêre
rationale. Die politieke aard van aanvalle op voedselsekuriteit was besonder opmerksaam in Darfur,
alhoewel tekens van ‘n onderhoudbare oorlogsekonomie duidelik begin word het. In teenstelling is
voedselproduksie en versekering in Somalia onder aanval sonder die bedoeling om die lewenswyse van
sekere sosiale groepe te vernietig of van stryk te bring, met die uitsondering van die politiese en ekonomies
gemarginaliseerde groepe in die suid-centrale deel van die land. Die politieke logika is baie oppervlakkig
in die geval van Somalia. Die vlak van beplanning rakende aanvalle op voedselsekuriteit, en
gepaardgaande die belang van die politieke redenasies, blyk samehorig te wees met die vlak van
organisasie van die sentrale regering, asook die teenwoordigheid of afwesigheid van ‘n sterk ideologie wat
sekere dele van die populasie duidelik onderskei van andere.
Ek beveel aan dat verdere navorsing onderneem word om te analiseer of gepaste teorie op
hulpmiddele en konflik relevant geag kan word in verband met voedselaanvalle. Verder word addisionele
navorsing benodig ingevolge die beperking en kontrolering van die newe effekte van Food Aid. Uiteindelik
is dit van pas en belangrik om die omvang van effektiewe regeringsbeheer en/of die teenwoordigheid van
‘n oorkoepelende en bindende ideologie aangaande die effek daarvan op die politieke beredenerings agter
die aanvalle op voedselsekuriteit te bestudeer. In hierdie opsig behoort hierdie navorsing uitgebrei te word
om meer gevallestudies in te sluit met ‘n spesifieke fokus op die individuele faktore van regeringsbeheer,
ideologie en politieke redenasie.
|
195 |
Perpetuating hegemony: a critical reflection on social forces shaping Mozambique’s development strategy.Hansen, Mads Uhlin 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: The essence of this study is about structural change and how it is affected by competing social forces. My primary aim is to examine the problems and contradictions in Mozambique‟s development strategy and to gain an understanding of how these problems are influenced by the structure of the contemporary world order. A central focus will be on how social forces at various levels influence the way in which development strategy is formed through superior material capabilities, shaping ideas and establishing institutions. The main argument is that the hegemonic neoliberalist ideology has been perpetuated in Mozambique by external social forces and has become the mainstay of the development approach in the country. By acknowledging that theory is used by different social groups for various purposes, I depart from the common assumption of considering the Mozambican development example as a success, and rather ask „for whom it has been a success‟.
The theoretical approach in this study is based on Coxian Critical Theory (CCT) and a significant proportion is dedicated to evaluate Cox‟s works and how he applies his theoretical framework in the analysis of the changing world order. To get a better appreciation for the strengths and weaknesses of CCT, the study will also examine the works of several scholars that use CCT in their studies of social forces in Southern Africa. The case study will be guided by the findings generated by the theoretical evaluation, particularly with regards to the way CCT allows for various points on entry in the analysis.
The case study of Mozambique generated three main conclusions. Firstly, that Frelimo has failed to create a broad based consensus for its ideology among different social forces in Mozambique and that the historic bloc in Mozambique remains fragile. Secondly, that the economic elite in South Africa and the ANC collaborated with Frelimo in structuring the development strategy in Mozambique, and through this collaboration, perpetuated values consistent with the hegemonic neoliberal consensus. Finally, that the prevailing order in Mozambique is strengthened by the involvement of the international community and that structural
change is unlikely to take place without the development of a stronger civil society. The theoretical contribution of the study has been to further support that the logic provided by CCT remains valid in the African context, and that it is highly compatible with other social theories. Furthermore, the study concludes that CCT is particularly compatible with post-colonial theory and social psychology and can be used to address the shortcomings of each other. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die sentrale punt van die studie is strukturele verandering en hoe dit beïnvloed word deur mededingende sosiale kragte. Die primêre doel van die tesis is om die probleme en teenstrydighede in Mosambiek se ontwikkelingstrategie te ondersoek en om te verstaan hoe hierdie probleme verband hou met die struktuur van die teenswoordige wêreld-orde. ‟n Belangrike fokus is ook hoe sosiale kragte op verskeie vlakke die wyse waarop ontwikkelingstrategie gevorm word beïnvloed, via besondere materiële vermoeëns, die vorm van idees en die skep van instellings. Die hoof argument is dat „n hegemoniese neoliberale ideologie perpetueer is in Mosambiek deur eksterne sosiale kragte en dat dit sodoende die bakermat van dié land se benadering tot ontwikkeling geword het. Deur te erken dat teorie deur verskillende sosiale groepe vir uiteenlopende redes gebruik word, beweeg ek weg van die algemene aanname, naamlik dat ontwikkeling in Mosambiek as suksesvol beskou kan word. Die vraag moet eerder gestel word, “vir wie is ontwikkeling in Mosambiek „n sukses?”
Die teoretiese benadering in hierdie studie is gegrond op Coxiaanse Kritiese Teorie (CKT) en „n betekenisvolle proporosie van die studie word gewy aan „n evaluering van Cox se benadering en hoe hy dit toepas in „n analise van die veranderende wêreld-orde. Ten einde „n beter waardering daar te stel vir die voor- en nadele van CKT, ondersoek die studie ook die bydraes van „n aantal ander geleerdes wat die benadering gebruik in hul bestudering van sosiale kragte in Suider-Afrika. Die gevalle-studie word gerig deur die bevindinge wat gegenereer word deur hierdie teoretiese evaluering, in die besonder met betrekking tot die manier waarop CKT die gebruik van verskillende invalshoeke tot die analise fasiliteer.
Die Mosambiekse gevalle-studie lewer drie hoof-gevolgtrekkings op. Eerstens, dat FRELIMO nie daarin geslaag het, om „n breë konsensus vir sy ideologiese uitgangspunte onder die verskillende sosiale kragte in die land te skep nie. Derhalwe, is die „historiese blok‟ in Mosambiek kwesbaar. Tweedens, dat die ekonomiesse elite in Suid-Afrika en binne die African National Congress (ANC)
vi
saamgewerk het met FRELIMO om die ontwikkelingstrategie in Mosambiek te struktureer. In daardie opsig, is waardes perpetueer wat saamhang met die hegemoniese neoliberale konsensus. Laatstens, dat die heersende orde in Mosambiek versterk word deur die betrokkenheid van die internasionale gemeenskap en dat strukturele verandering in dié land onwaarskynlik is sonder die ontwikkeling van „n sterker burgerlike samelewing. Die teoretiese bydrae van die studie ondersteun verder die premis dat CKT geldig bly binne die konteks van Afrika en dat dit versoenbaar is met ander sosiale teorieë. Verder, word die gevolgtrekking gemaak dat CKT ook besonder versoenbaar is met post-koloniale teorie en sosiale sielkunde en dat dit gebruik kan word om die tekortkominge in elkeen aan te spreek.
|
196 |
A legal and ethical analysis of the South African government’s response toward Zimbabwean immigrantsBaumann, Chiara Manina 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: This thesis is a study of the South African government‘s response toward Zimbabwean immigration, focusing on the period from 2000 to July 2009. The aim is to shed light on why the government has acted in the manner that it has, using a human security framework. South Africa‘s legal obligations under international, regional, and domestic law are investigated and the ethical debate concerning issues of entrance and borders is explored. Concepts of morality, universality, and human dignity are central to this discussion. Against this backdrop, the Zimbabwean migration is briefly analysed in terms of push and pull factors and numbers; and the legal debate concerning the classification of Zimbabweans is explored. The challenges Zimbabweans face in South Africa and how the government has dealt with the Zimbabwean immigration is covered. Key actors from civil society and government are interviewed in an attempt to engage opinions about the government‘s response. The main opinions as to why the government has responded in the manner it has are then discussed and other factors are considered. Issues of solidarity, land reform, and South Africa‘s involvement in the Zimbabwean mediation process are some of the factors considered. The conclusion of this study is that the South African government has not succeeded in meeting its legal obligations nor acted ethically concerning Zimbabwean immigrants. The particular sentiments of ex-president Thabo Mbeki, the solidarity amongst national liberation movements, regional considerations, and the capitalist interests of some South Africans are factors that carry the most weight in explaining the South African government‘s response to the Zimbabwean crisis and its subsequent migrants. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Hierdie tesis is 'n studie van die Suid-Afrikaanse regering se reaksie op die immigrasie van Zimbabwiërs na Suid-Afrika, met die klem op die tydperk tussen 2000 en Julie 2009. Die doel is om lig te werp op die regering se optrede in dié tydperk aan die hand van 'n menslike veiligheidsnetwerk. Suid-Afrika se regsverpligtinge onder internasionale, streek- en plaaslike reg, sowel as die etiese debat rakende kwessies soos die binnekoms van immigrante en grense, word ondersoek. Konsepte van moraliteit, universaliteit en menslike waardigheid , staan sentraal tot hierdie bespreking. Teen hierdie agtergrond word die Zimbabwiese migrasie kortliks ontleed in terme van die stukrag-en-trefkrag faktore en getalle; en word die regsdebat oor die klassifisering van Zimbabwiërs onder die loep geneem. Die uitdagings wat Zimbabwiërs in Suid-Afrika in die gesig staar en hoe die regering Zimbabiese immigrasie hanteer het, word bekyk. Onderhoude is gevoer met sleutelspelers in die burgerlike samelewing en die regering in ‗n poging om agter die kap van die byl te kom met betrekking tot die regering se reaksie op Zimbabwiese immigrasie. Die belangrikste standpunte ten opsigte van die regering se optrede word dan bespreek in die lig van faktore soos solidariteit, grondhervorming, en Suid-Afrika se betrokkenheid by die Zimbabwiese mediasieproses. Die gevolgtrekking van hierdie studie is dat die Suid-Afrikaanse regering nie daarin geslaag het om sy regsverpligtinge na te kom nie, en nie eties korrek opgetree het nie met betrekking tot Zimbabwiese immigrante. Die sentimente van oudpres. Thabo Mbeki, die solidariteit onder die nasionale bevrydingsbewegings, en die kapitalistiese belange van sekere Suid-Afrikaners, is van die belangrikste faktore aan die hand waarvan die Suid-Afrikaanse regering se reaksie op die Zimbabwiese immigrasie-krisis verklaar word.
|
197 |
Die rol van gender in die huwelik as sosiale instelling : persepsies van blanke AfrikanerstudenteFreysen, Rouxle 03 1900 (has links)
Thesis (MPhil (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Die vraag wat in hierdie tesis aangespreek word, is hoe genderrolle in die samelewing geskep
word. Die rol van die huwelik as sosiale instelling word in diepte bespreek en die
funksionaliteit van die instelling word bevraagteken. Genderrolle in die samelewing word
deur sosialiseringsagente gekonstrueer. Die sosialiseringsagente sal in hierdie tesis onder die
loep geneem word en van nader beskou word. Die studie wou die tendens navors dat die
samelewing tans as meer liberaal en nie-tradisioneel gesien word. Dit wil egter voorkom of
hierdie skuif nie werklik in alle instellings plaasgevind het nie. Tradisionele waardes blyk
steeds onderliggend aan sommige instellings in die samelewing te wees en ten grondslag te lê
aan talle instellings.
Die data vir hierdie studie is deur middel van kwantitatiewe asook kwalitatiewe
navorsingsmetodes verkry. Fokusgroepe is gebruik aangesien dit as die basis vir die vraelys
en navorsing sou dien. Die vraelys sou dien om óf navorsing wat reeds bestaan te
bevraagteken, óf om navorsing te bevestig. Vraelyste is of deur middel van ʼn ontmoeting aan
respondente oorhandig of aan respondente wat deur middel van die ‘sneeubal’ effek verkry is,
ge-e-pos. Die kriteria wat gebruik is vir die proefgroep was blanke Afrikaanssprekende
Christelike studente aan die Universiteit van Stellenbosch. Hierdie spesifieke groep is gekies
aangesien hulle steeds as tradisioneel gesien kan word in teenstelling met studente wat in die
algemeen as liberaal en vrydenkend gestereotipeer word. Die botsing van waardes is veral
met die fokus op godsdiens ondersoek, en die impak van godsdiens op die huwelik is
bestudeer. Die voltooide vraelyste is statisties verwerk deur gebruik te maak van
STASTISTICA, ʼn elektroniese data-verwerkingsprogram.
In hierdie tesis het sewe breë temas uit die vraelyste na vore gekom. Eerstens word die
huwelik en die nukleêre gesin as belangrike asook noodsaaklike instellings in die samelewing
gesien. Tweedens, word genderrolle in die samelewing gekonstrueer. Derdens, is geloof
fundamenteel in die huwelik. Vierdens is die rol van die vrou in die huwelik om haar man te
ondersteun. Die volgende tema wat beskou word, is dat Afrikaners as kultuurgroep steeds
konserwatief is ten opsigte van hul keuse van ’n huweliksmaat, en dat hulle verkies om slegs
vanuit hul kultuurgroep ’n huweliksmaat te kies. Sesdens beïnvloed die massamedia as
sosialiseringsagent nie werklik persepsies van die huwelik nie, maar eerder seksualiteit.
Laastens is ouers as sosialiseringsagente veral belangrik in terme van die rol van die vrou in
ii
die huwelik. Daar is slegs ten opsigte van persepsies oor seksualiteit, die huwelik asook die
Afrikaner as kultuurgroep, ʼn beduidende statistiese verskil tussen manlike en vroulike
respondente gevind.
Uit die studie blyk dit dus dat genderrolle sosiaal deur die samelewing gekonstrueer word en
dat sekere sosialiseringsagente die raamwerk bied waarin persepsies oor gender gevorm
word. Die huwelik blyk steeds ʼn instelling te wees wat ʼn belangrike rol in die samelewing
vervul. Die verdeling van arbeid in die huwelik blyk problematies te wees aangesien die
toetrede van vroue tot die arbeidsmark, die nukleêre gesin beïnvloed en verander het. Uit die
data wil dit voorkom asof ’n kontras bestaan tussen die nie-tradisonele waardes van die
moderne samelewing en tradisionele idees wat steeds deur godsdiens ondersteun word. / ENGLISH ABSTRACT: The question addressed in this thesis is how gender roles in society are created and
established. The role and function of marriage as a social institution is also discussed. Gender
roles in society are socially constructed, and the socialisation agents responsible for this
construction of values and norms are evaluated. The question, however, was derived from
values in society that seem to adjust to more liberal and non-traditional ideas, especially
regarding marriage and gender roles. However, even if perceptions are favourable toward a
less traditional society, traditional ideas seem to form the basis of many social institutions.
The research was conducted in both a quantitative and a qualitative manner. The reason for
this is that each method fills a specific gap within research. Focus groups acted as the basis
for the questionnaire and further research. The questionnaire acted as a method to either find
support for or contradict existing research. Questionnaires were distributed in meetings with
respondents, and respondents that emerged from the snowball method, were contacted via
email. The sample consisted of white Afrikaans-speaking Christian students on Stellenbosch
University campus who were chosen because of perceptions that students in general are
liberal but Afrikaners as a cultural group are fairly traditional. The conflict between this
group’s norms and perceptions about students in general was researched. The completed
questionnaires were statistically analysed by using an electronic data analysis programme,
STATISTICA.
Seven broad themes emerged as the main findings in this thesis. First, marriage and the role
of the nuclear family in society is a much needed social institution. Second, it became clear
that gender in society is a socially constructed concept. Third, it became apparent that
religion plays a major role as socialisation agent and fulfils a fundamental role within society.
Fourth, the role of women in marriage was clearly seen as that of the supportive wife.
Another theme indicated that that was investigated was that Afrikaners as a cultural group are
still very traditional and conservative, especially with regards to whom they marry. It seems
like Afrikaners still choose marriage partners from within their own cultural group. Sixth, the
mass media also seem to be socialisation agents especially with regards to sexuality. Finally,
parents as socialisation agents play a big role in forming perceptions, especially with regards
to the role of women in society. The study also indicated that there were statistical differences
between male and female respondents, but only with regards to sexuality, marriage and the
Afrikaner as a cultural group.
From the study one could thus argue that gender roles are socially constructed and that
socialising agents provides the framework for perceptions with regards to gender. The role of
marriage in society still seems very important. The division of labour in marriage seems
problematic due to women’s increasing participation in the labour market. It influences the
nuclear family on many levels. There appears to be a contradiction between modern society’s
non-traditional values and the more traditional values regarding marriage and gender roles
still supported by religion.
|
198 |
Transcending the "peace vs. justice" debate: a multidisciplinary approach to transitional justice (sustainable peace) in Northern Uganda after the International Criminal Court’s involvement in 2004Nielsen, Magnus Rynning 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--University of Stellenbosch, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: Based on the work of leading theorists within peace and conflict studies, this thesis develops a
theoretical framework in order to analyse the seemingly deadlocked ‘peace vs. justice’ debate
to explore the possibility of expanding the perspectives in a combined approach. It finds that
the debate is based on a narrow perception of both concepts, where they are perceived as
negotiations and punishment respectively. Only through applying such a combined approach
is it thereby possible to move beyond this current situation. This theoretical framework is then
applied on the case of the ongoing conflict in Northern Uganda, where the empirical aspects
of this debate have lasted for the longest period of time since the International Criminal
Court’s involvement in 2004. With basis in the Juba peace agreement from 2008 that would
have balanced retributive and restorative forms of justice, this study finds that the only way to
create sustainable peace is by striking a balance between the transitional justice mechanisms
of the ICC, conditional amnesties and more traditional forms of justice in the affected
communities in Northern Uganda. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Op grond van die werk van voorste teoretici op die gebied van vrede- en konflikstudie,
ontwikkel hierdie tesis teoretiese raamwerk vir die ontleding van die oënskynlik vasgevalle
debat tussen vrede en geregtigheid, ten einde die moontlike verbreding van perspektiewe met
behulp van 'n gekombineerde benadering te ondersoek. Die studie bevind dat die debat tussen
vrede en geregtigheid op 'n baie eng opvatting van dié twee konsepte berus, naamlik dié van
onderhandeling en straf onderskeidelik. Slegs deur 'n gekombineerde benadering toe te pas, is
dit dus moontlik om die huidige toedrag van sake te bowe te kom. Die teoretiese raamwerk
van die studie is vervolgens op die voortslepende konflik in Noord-Uganda toegepas, waar die
empiriese aspekte van dié debat steeds sedert die betrokkenheid van die Internasionale
Strafhof in 2004 voorkom. Met die Juba-vredesooreenkoms van 2008 as uitgangspunt, wat
veronderstel was om 'n balans te vind tussen vergeldende en herstellende vorme van
geregtigheid, bevind dié studie dat volhoubare vrede slegs bereik kan word deur 'n
gebalanseerde kombinasie van die Internasionale Strafhof se
oorgangsgeregtigheidsmeganisme, voorwaardelike amnestie, en meer tradisionele vorme van
geregtigheid in die geaffekteerde Noord-Ugandese gemeenskappe.
|
199 |
Public opinion on land reform in South AfricaSwart, Charl 03 1900 (has links)
Thesis (MA (Political Science))--Stellenbosch University, 2010. / ENGLISH ABSTRACT: This study explores public opinion on land reform in South Africa using data gathered
by Ipsos-Markinor in nationally representative public opinion surveys conducted in
2004 and 2007, and by an elite survey conducted by Centre for International and
Comparative Politics in 2007.
This study explores whether public opinion on land reform reveals distinct trends that
correlate with the selected socio-demographic variables of race, language, party
affiliation and social status. It is hypothesised that there is an identifiable correlation
between these independent variables and the opinions of respondents on land reform,
with specific groups tending to support land reform whilst other groups tend to reject
it.
The data analyses yielded results that highlight distinct trends in public opinion on
land reform. Responses are clustered around specific characteristics of the
independent variables and point towards distinct groups having specific views on land
reform.
From this set of findings it is inferred that public opinion on land reform illustrates
that certain groups of South Africans have contrasting views of how the rule of law
and transformation should find expression in a democratic society. These
fundamentally differing opinions on key elements of democracy illustrate that South
Africans hold diverging opinions of what constitutes democracy, through adherence
to either the liberal or the liberationist model of democracy. These models were
previously identified as two distinct and diverging interpretations of democracy in
South Africa and were labelled as such. These two models uphold sharply divergent
normative prescriptions of democracy, as well as contrasting prescriptions for various
policies of democratic consolidation, including that of land reform. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Openbare mening oor grondhervorming in Suid-Afrika word in hierdie studie
ondersoek. Die ondersoek maak gebruik van data ingewin deur Ipsos-Markinor in
nasionaal verteenwoordigende openbare meningsopnames uitgevoer in 2004 en 2007,
asook ‘n elite opname wat in 2007 uitgevoer is deur die Sentrum vir Internationale en
Vergelykende Politiek (CICP).
Hierdie studie ondersoek die moontlikheid dat openbare mening ten opsigte van
grondhervorming met geselekteerde sosio-demografiese veranderlikes (ras, taal,
politieke affiliasie en sosiale status) korreleer. Die hipotese is dat daar ‘n
identifiseerbare korrelasie is tussen hierdie onafhanklike veranderlikes en die menings
van die respondente ten opsigte van grondhervorming en dat daar spesifieke groepe is
wat grondhervorming ondersteun en ander nie.
Analise van die data toon duidelike tendense in openbare mening oor die kwessie van
grondhervorming. Menings korreleer wel met die onafhanklike veranderlikes en wys
daarop dat bepaalde sosiale groepe uiteenlopende standpunte het oor
grondhervorming.
Uit hierdie stel bevindinge maak die navorser die afleiding dat daar, binne die Suid-
Afrikaanse bevolking, groepe is met uiteenlopende menings oor hoe die oppergesag
van die reg en transformasie binne ‘n demokrasie uitgeleef moet word. Hierdie
fundamenteel kontrasterende menings ten opsigte van hierdie sleutelelemente van
demokrasie, illustreer dat Suid-Afrikaners uiteenlopende menings oor demokrasie het
in die vorm van ondersteuning van hetsy die liberale- of bevrydingsmodelle van
demokrasie. Hierdie modelle is as twee duidelike en afsonderlike interpretasies van
demokrasie voorgestel en beskryf. Hierdie twee modelle verteenwoordig skerp
uiteenlopende normatiewe beskouinge oor demokrasie, en bied daarmee saam,
botsende beleidsvoorskrifte aan vir demokratiese konsolidering, insluitende beleid oor
grondhervorming.
|
200 |
A regional economic partnership agreement between SADC and the European Union within the Cotonou framework : opportunities and challenges for the political economy of regional integration in SADCHengari, Alfredo Tjiurimo 12 1900 (has links)
Thesis (MA)--University of Stellenbosch, 2004. / ENGLISH ABSTRACT: One of the most notable features of the relations between the European Union and
SADC is the current reconfiguration of their trading architecture as encapsulated in
the Cotonou Agreement. Such a process of change can be shown to have inevitably
been the result of policy shifts, which are salient characteristics of a global political
economy, whose ontology is embedded theoretically in neo-liberalism. Nevertheless,
any process of change in the structure of global trading relations has the logical
outcome of systemically imposing either challenges or opportunities, and in some
cases both, on the participants of that structure.
This study represents a scholarly attempt at creating a lucid and descriptive
embodiment of the challenges and opportunities involved for SADC in the negotiation
and implementation of a Regional Economic Partnership Agreement (REPA) with the
European Union. These challenges and opportunities, obligatory within a REPA
framework are theoretically pronounced in as far as they shape the political economy
of regional integration in SADe. The process of negotiating such a multifaceted
agreement with a sophisticated partner, calls for institutional and negotiating
capacity. Undoubtedly, such capacity is beyond the membership of SADe. The point
is also emphasized that the process of trade liberalization, ingrained in a REPA will
create a complex and difficult interface with the current SADC initiatives underway to
deepen regional integration. Tellingly, these would contradict the cautious
developmental and bottom up approach taken by SADC in its drive for regional
integration.
Conversely, this study concedes that a REPA with the EU holds a number of novel
opportunities for SADC because such a process would provide scope for the
fundamental restructuring of the SADC economies. The competitive pressures
through decreased levels of protection within a REPA can create an upward
convergence of low performing industries in the region. These, amongst others are
important aspects if the political economy of SADC is to move into a virtuous cycle of
deeper integration and ultimate insertion in the global economy. / AFRIKAANSE OPSOMMING: Een van die mees opvallende kenmerke van verhoudinge tussen die Europese Unie
(EU) en Suider-Afrikaanse Ontwikkelingsgemeenskap (SAOG) is die huidige
rekonjigurasie van handelsbetrekkinge, soos vervat in die Cotonou Ooreenkoms.
Hierdie proses is die onafwendbare gevolg van beleidsveranderinge in die
internasionale politieke ekonomie, met 'n. ontologie wat teoreties in neo-liberalisme
gewortel is. Sodanige veranderinge in die struktuur van internasionale
handelsverhoudinge. bied uitdagings sowel as geleenthede, en soms beide, aan
deelnemers van sodanige struktuur.
Hierdie studie is 'n akademiese poging om 'n helder en deskriptiewe blik te werp op
die uitdagings en geleenthede vir die SAOG met betrekking tot die onderhandeling en
implimentering van die Regionale Ekonomiese Venootskapsooreenkoms (REVO) met
die EU Hierdie uitdagings en geleenthede, wat verpligtend is binne die REVO
struktuur, is teoreties belangrik in soverre as wat dit die politeke ekonomie van
regionale integrasie in SADC beinvloed. Die onderhandelingsproses van so 'n
komplekse dokument met gesofistikeerde vennote vereis intitusionele en
onderhandelingskapasiteit. Hierdie kapasiteit is nie in SAOG te vinde nie. Die punt
word ook benadruk dat die proses van handelsliberalisering, wat deel uitmaak van
REVO, botsend kan wees met SAOG inisiatiewe om regionale integrasie te versterk.
In essensie sal dit die huiwerige ontwikkelings en 'onder na ba' benadering, wat die
SAOG tans volg, weerspreek.
Aan die ander kant, gee die studie toe dat 'n REVO met die EU 'n hele aantal
voordele inhou, aangesien so 'n proses momentum kan voorsien vir verreikende
herstrukturering van SAOG ekonomieë. Die kompeterende druk a.g. v. 'n afname in
beskermingsvlakke onder die REVO, kan lei tot 'n opwaartse neiging onder
tradisionele swakpresterende nywerhede in die streek. Hierdie is onder andere
belangrike aspekte wat SADC in gedagte moet hou, ten einde deel te word van die
deugsame kringloop van dieper integrasie, en uiteindelike deelwording van die
internasionale ekonomie.
|
Page generated in 0.1296 seconds