• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 104
  • 100
  • 38
  • 11
  • 6
  • 6
  • 4
  • 4
  • 3
  • 3
  • 2
  • 2
  • 1
  • 1
  • Tagged with
  • 351
  • 66
  • 47
  • 40
  • 34
  • 33
  • 32
  • 31
  • 30
  • 29
  • 28
  • 28
  • 27
  • 26
  • 25
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
151

Investiga??o do papel de receptores do tipo 5-HT7 da subst?ncia cinzenta periaquedutal dorsal na modula??o de comportamentos relacionados ? ansiedade

Souza, Aldo Fonseca de 28 August 2015 (has links)
Submitted by Automa??o e Estat?stica (sst@bczm.ufrn.br) on 2017-04-18T16:13:54Z No. of bitstreams: 1 AldoFonsecaDeSouza_DISSERT.pdf: 4744704 bytes, checksum: ea072ae471453a5d19b76eba7406e2a3 (MD5) / Approved for entry into archive by Monica Paiva (monicalpaiva@hotmail.com) on 2017-04-18T16:23:57Z (GMT) No. of bitstreams: 1 AldoFonsecaDeSouza_DISSERT.pdf: 4744704 bytes, checksum: ea072ae471453a5d19b76eba7406e2a3 (MD5) / Made available in DSpace on 2017-04-18T16:23:57Z (GMT). No. of bitstreams: 1 AldoFonsecaDeSouza_DISSERT.pdf: 4744704 bytes, checksum: ea072ae471453a5d19b76eba7406e2a3 (MD5) Previous issue date: 2015-08-28 / Coordena??o de Aperfei?oamento de Pessoal de N?vel Superior (CAPES) / A ansiedade, embora conceituada como um sentimento vago e desagrad?vel de medo e apreens?o derivados de antecipa??o de perigo de algo desconhecido ou estranho, ? tamb?m caracterizada como um estado emocional de grande valor adaptativo. Dentre os sistemas de neurotransmiss?o envolvidos na express?o de comportamentos relacionados ? ansiedade, o sistema serotonin?rgico tem sido amplamente estudado. Considerando a presen?a do receptor de serotonina do tipo 7 (5-HT7) na por??o dorsal da subst?ncia cinzenta periaquedutal (DPAG), uma estrutura bastante implicada nos comportamentos defensivos, o presente estudo verificou se a manipula??o farmacol?gica do receptor 5-HT7 alteraria as respostas comportamentais relacionadas ? ansiedade em ratos. Ratos Wistar (90?5 dias) foram submetidos a dois protocolos experimentais. No experimento 1, ratos submetidos ? cirurgia estereot?xica para implante de c?nula-guia receberam a administra??o intra-DPAG de ve?culo (Salina + DMSO) ou do agonista de receptores 5-HT7 AS19 nas doses de 0,05, 0,1 e 0,2 ?g. Cinco minutos ap?s a administra??o, os animais foram testados no labirinto em cruz elevado (LCE). Vinte e quatro horas depois, estes mesmos animais passaram pelo teste do campo aberto. J? no experimento 2, os animais receberam a infus?o do antagonista de receptor 5-HT7 SB 269970 (5, 10 ou 20 nmols) ou ve?culo seguida de administra??o intra-DPAG do agonista AS19 (0,1 ?g) ou ve?culo previamente aos testes comportamentais. Os resultados mostraram que, quando administrado isoladamente, o agonista AS19 na dose de 0,1 ?g, mas n?o nas doses de 0,05 e 0,2 ?g, diminuiu a porcentagem de entradas e tempo gasto nos bra?os abertos do LCE, sugerindo efeito do tipo ansiog?nico. A administra??o intra-DPAG do antagonista SB 269970 na dose de 10 nmols promoveu efeito do tipo ansiol?tico, quando observado o aumento na porcentagem de tempo gasto nos bra?os abertos do LCE. Este efeito foi revertido pela administra??o do agonista AS19 na dose de 0,1 ?g. Nenhuma das drogas testadas alterou par?metros de locomo??o analisados no teste do campo aberto, sugerindo que os efeitos relacionados ? ansiedade n?o estejam associados a altera??es na locomo??o dos animais. Os dados aqui obtidos permitem a conclus?o de que receptores do tipo 5-HT7 da DPAG, quando ativados, modulam um efeito do tipo ansiog?nico. Ainda, o bloqueio de receptores 5-HT7 nesta ?rea favorece um efeito do tipo ansiol?tico, que vem sendo descrito na literatura ap?s a administra??o perif?rica de antagonistas destes receptores.
152

Análise ultraestrutural da glândula corpo dorsal do caracol pulmonado Megalobulimus abbreviatus Becquaert 1948

Moraes, Gabriela Duarte de January 2005 (has links)
O corpo dorsal (CD) é uma glândula endócrina presente junto aos gânglios cerebrais de todos os moluscos pulmonados (sinapomorfia) e, em Megalobulimus abbreviatus, o CD estende-se até o complexo de gânglios subesofageais. Tem sido atribuído o papel de produtor de hormônio gonadotrópico feminino para os pulmonados mais estudados (Helix pomatia, Helix aspersa e Lymnaea stagnalis). Em trabalho anterior foram descritos o aspecto histológico de glândula esteroidogênica e as variações citológicas sazonais do CD de Megalobulimus; o período de maior atividade sintética glandular coincide com o período de maior atividade reprodutiva. Um dos objetivos desse trabalho é identificar ultra-estruturalmente a presença e o tipo de terminações nervosas junto às células do CD, nas diferentes porções desta glândula, parte supraesofageal, junto aos gânglios cerebrais (GC) e subesofageal, junto aos gânglios pleurais (PL). Nesse estudo também pretende-se investigar a imunorreatividade ao neuropeptídeo FMRFamida no CD, supondo que este peptídeo, existente em grande quantidade em numerosos neurônios cerebrais, possa estar envolvido no controle inibitório destes gânglios sobre a atividade sintética glandular. Para o trabalho, diferentes regiões do CD (Fig. 2) foram fixadas em diferentes meses (5 animais/estação) em paraformaldeído 2% e glutaraldeído 1%, diluídos em tampão fosfato 0,1M, pH 7,4 (para imunoistoquímica, a fixação foi em paraformaldeído 4% e glutaraldeído 0,1%); pós-fixados em OsO4 1% diluído em TF; desidratado em álcool e acetona e incluído em resina Durcupan. As secções ultrafinas foram analisadas no Centro de Microscopia Eletrônica da UFRGS (microscópio eletrônico de transmissão JEOL JEM1200ExII). Para a imunoistoquímica, antes da pós-fixação com OsO4, os cortes (vibrátomo, 100 µm) foram processados para imunoistoquímica ao anticorpo anti-FMRFamida (Chemicon, 1:900) pelo procedimento peroxidase-anti-peroxidase. O CD se estende dos GC aos PL, acompanhando os conetivos cérebro-pleurais. Tanto na região subesofageal como supraesofageal, as células do CD de Megalobulimus abbreviatus estão inervadas por terminações axonais que fazem estreito contato com as células secretoras, semelhantes a sinapses “en passant”, contendo grânulos eletrodensos. Na porção dorsal à comissura cerebral são encontrados pequenos feixes de axônios, indicando que a inervação do CD provém da comissura cerebral. As terminações axonais encontradas no CD mostram algumas terminações axonais imunnorreativas a FMRFamida, sugerindo a participação deste neuropeptídeo no controle do CD. As células do CD apresentam características evidentes de tecido esteroidogênico.
153

Avaliação tomográfica dos parâmetros anatômicos relevantes na punção renal percutânea nos decúbitos ventral e dorsal

Arvellos, André Noronha 26 August 2011 (has links)
Submitted by Renata Lopes (renatasil82@gmail.com) on 2016-07-18T11:25:20Z No. of bitstreams: 1 andrenoronhaarvellos.pdf: 6808287 bytes, checksum: 93e22153b8dde05493e1fda7161ac573 (MD5) / Approved for entry into archive by Adriana Oliveira (adriana.oliveira@ufjf.edu.br) on 2016-07-22T15:00:04Z (GMT) No. of bitstreams: 1 andrenoronhaarvellos.pdf: 6808287 bytes, checksum: 93e22153b8dde05493e1fda7161ac573 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-07-22T15:00:04Z (GMT). No. of bitstreams: 1 andrenoronhaarvellos.pdf: 6808287 bytes, checksum: 93e22153b8dde05493e1fda7161ac573 (MD5) Previous issue date: 2011-08-26 / Introdução: Impulsionada pelo crescimento da endourologia, a busca de novas técnicas para o acesso percutâneo, com intuito de tornar o procedimento ainda menos invasivo e mais seguro, teve como marco os trabalhos de Valdivia Uría, que propôs e descreveu primeiramente a técnica de punção do paciente em decúbito dorsal inclinado, mostrando menor tempo de procedimento e melhora nos parâmetros cardiorrespiratórios durante sua realização em relação à técnica clássica em decúbito ventral, com sucesso terapêutico e morbidade semelhantes. Mesmo após mais de 20 anos da descrição da sua técnica e com a publicação de outras séries de casos por outros autores, a mesma não teve a difusão esperada. Pacientes e métodos: Foi realizada análise de exames de tomografia computadorizada de 71 pacientes através de simulações de nefrostomia percutânea nos decúbitos dorsal e ventral, correlacionando-se os resultados com variáveis antropométricas e quantificação da gordura abdominal no seu padrão de distribuição nos compartimentos visceral e subcutâneo. Resultados: Não houve diferença estatística entre o número de lesões de órgãos abdominais para os diferentes decúbitos nas simulações realizadas no plano axial (p=0,5621). Nas simulações oblíquas, os resultados mostraram significância estatística da diferença do decúbito no risco de lesão, sendo o resultado desfavorável ao decúbito ventral (p=0,0295). O órgão mais freqüentemente sob risco foi o cólon, seguido de longe pelo intestino delgado. A avaliação indireta do risco de lesão através de medidas da distância do cólon ao rim mostrou maior proximidade destes na posição de decúbito ventral, para ambos os lados, de forma estatisticamente significativa. Quanto à metodologia de análise, observou-se maior número de lesões nas simulações realizadas no plano axial do que nas simulações oblíquas tanto no decúbito ventral (p= 0,0274) como no dorsal (p= 0,0002). Nas simulações no plano axial, os pacientes que tiveram órgãos lesados mostraram de forma estatisticamente significativa menores peso, índice de massa corpórea (IMC) e quantidade de gordura visceral independente do decúbito. No plano oblíquo, não foi observada associação estatística com tais variáveis. Conclusão: Houve maior risco de lesão de órgãos abdominais (principalmente o cólon) no decúbito ventral, tanto através das simulações de punção, quanto através da análise indireta de risco através das medidas de proximidade do cólon com o rim. A metodologia com as simulações no plano oblíquo mostrou-se mais adequada, com resultados mais próximos das grandes séries de casos onde o procedimento foi realizado. Em relação aos dados antropométricos e padrão de distribuição da gordura abdominal por tomografia computadorizada (TC), os pacientes que tiveram órgãos lesados apresentaram de forma estatisticamente significativa menores peso, IMC e área de gordura visceral nas simulações no plano axial, para a análise conjunta das metodologias em ambos os decúbitos e para a análise conjunta da ocorrência independente da metodologia ou do decúbito. Na metodologia de análise no plano oblíquo, os baixos valores de p para as variáveis peso (0,07) e IMC (0,06) podem representar uma tendência em relação ao risco de lesão, talvez com significância estatística limitada pelo tamanho da amostra. / Introduction: The search for less invasive and safer techniques of percutaneous access in endourology had, as landmark, the studies undergone by Valdivia Uria, who first proposed and described access through the inclined supine position, with shortened procedure time and better cardiorespiratory parameters, compared with the traditional access in the prone position, and also showing similar success and morbidity rates. Although more than 20 years have elapsed since the first publication of the technique, and despite publications by other authors, the technique has not been so widely embraced as expected. Patients and methods: 71 patients underwent simulated percutaneous nephrostomy through computed tomography (CT), in both the supine and prone positions. The results were correlated with anthropometric variables and quantification of abdominal fat distribution in the visceral and subcutaneous compartments. Results: There was no statistical difference between the number of abdominal organ injuries in the two different positions in the axial plane (p=0.5621). In oblique simulations, the difference in the risk of injury to abdominal organs was statistically significant between the two positions, with more injuries happening in the prone position (p=0.0295). The colon was the most frequently injured organ, followed by the small intestine in a distant second. Indirect injury risk assessment by measurement of the colon-kidney distance showed statistically significant greater proximity of these organs in the the prone position, on both sides. Concerning the analysis methodology, there were a greater number of injuries in the axial plane than in the oblique simulations, both in the prone position (p=0.0274) and in the supine position (p=0.0002). In the axial plane simulations, patients who suffered organ injuries had statistically significant lower weight, Body Mass Index (BMI) and visceral fat amount, regardless of the position. In the oblique plane, no such statistical association was found. Conclusion: There was greater risk of injury to abdominal organs (mainly the colon) in the prone position, both in puncture simulations and in indirect risk assessment of risk through the measurement of the colon-kidney distance. Simulation in the oblique plane was the most adequate method, as it provided results that were closer to the ones from large case series in which the procedure was performed. Concerning the anthropometric factors and the pattern of CT-assessed abdominal fat distribution, patients who suffered organ injuries had statistically significant lower weight, BMI and visceral fat amount, in the axial plane, for analysis of the two methods in both positions and for analysis of the injuries regardless of method and position. In the oblique plane analysis methodology the low p values for weight (0.07) and BMI (0.06) may represent a tendency towards the injury risk, maybe with a limited statistical significance owing to the sample size.
154

GMFM u pacientů indikovaných k selektivní dorsální rhizotomii / Gross motor function measure in patients diagnosed for the selected dorsal rhizotomy

Matušková, Věra January 2007 (has links)
The aim of this master thesis is to evaluate the effect of selective dorsal rhizotomy (SDR) on gross motor functions in children with spastic cerebral palsy with Gross Motor Function Measure (GMFM). I had also collected knowlegdes about SDR and GMFM. I investigated four children undergoing selective dorsal rhizotomy in the Czech republic and I took data from 16 foreign studies to discuss it and to compare the results and conclusions. I tried to identify the factors responsible for different outcomes of the studies. Powered by TCPDF (www.tcpdf.org)
155

Déséquilibre excitation/inhibition dans la moelle épinière dorsale en situation de douleurs chroniques : rôle des molécules d’adhérence neuroligines / Imbalance excitation/ inhibition in the spinal dorsal horn in chronic pain conditions : the role of adhesion molecules neuroligins

Dolique, Tiphaine 08 July 2011 (has links)
En état de douleur chronique, la sensibilisation centrale s’accompagne d’une modification de l’équilibre excitation/inhibition en faveur d’une excitation accrue de la corne dorsale de la moelle épinière. Cet équilibre implique des molécules d’adhérence telles que les neuroligines postsynaptiques (NLs). Dans une première partie de notre travail de thèse, nous avons étudié la régulation éventuelle de ces protéines dans un modèle de douleur neuropathique (Spinal Nerve Ligation, SNL) chez le rat. Nos données ont montré une surexpression inattendue de la NL2, généralement associée à l’inhibition, alors que l’expression de la NL1, généralement associée à l’excitation, ne change pas. Le blocage de l’expression de NL2 in vivo par application intrathécale de siRNA, a produit des effets anti-nociceptifs réversant de façon significative l’allodynie mécanique observée chez les rats SNL. L’étude ultérieure des partenaires pré- et postsynaptiques de NL2, a démontré une co-variation spécifique avec PSD95, une protéine d’échafaudage des synapses excitatrices. De plus, une approche par co-immunoprécipitation a mis en évidence une augmentation significative des interactions protéiques NL2 /PSD95 chez les rats SNL. Enfin, cette association inhabituelle en condition neuropathique, est apparue liée à la surexpression spécifique de NL2(-), un variant d’épissage de NL2 normalement minoritaire en condition physiologique. La surexpression, l’augmentation d’association avec PSD95, et l’effet pro-nociceptif inattendu de la NL2 « inhibitrice » en condition de douleur neuropathique, indiquent une permutation fonctionnelle de la NL2 de l’inhibition vers l’excitation modifiant le rapport synaptique en faveur d’une excitation globale plus élevée dans la corne dorsale.Dans une deuxième partie du travail, nous avons exploré le rôle des molécules d’adhérence NLs dans la sensibilisation spinale associée à un autre type de douleur chronique, à savoir la douleur cancéreuse, sur un modèle de cancer de l’os chez le rat. L’étude de l’expression des NLs et de leurs partenaires, a montré une augmentation d’expression spécifique de la NL1 et de S-SCAM, une autre protéine d’échafaudage des synapses excitatrices. D’autre part, d’après la littérature, ce modèle se caractérise par une importante activation gliale dans les cornes dorsales de la moelle épinière, se traduisant notamment par une astrogliose massive. Cependant, nous avons montré que dans le modèle utilisé, il n’y avait aucune variation ni de marqueurs classiques de l’activation astrocytaire (GFAP, S100β), ni des marqueurs microgliaux (OX-42 et Iba1). Au contraire, tous ces paramètres étaient effectivement augmentés dans la corne dorsale ipsilatérale d’animaux neuropathiques. Ces résultats suggèrent que, contrairement à ce qui a été décrit précédemment, la douleur cancéreuse d’origine osseuse n’est pas nécessairement corrélée à une surexpression spinale des marqueurs de la glie réactive, tandis que la douleur neuropathique l’est.En conclusion, nos résultats obtenus dans le modèle de douleur cancéreuse montrent un phénotype concernant des molécules impliquées dans la formation, la spécification et la modulation des synapses, bien différent de celui que nous avons mis en évidence dans le modèle de douleur neuropathique. Nous montrons notamment dans les deux modèles, une implication bien distincte des molécules d’adhérence NLs et de la glie confortant les données de la littérature indiquant que ces deux grandes catégories de douleur chronique ont chacune une signature propre. De plus, nos résultats ouvrent la perspective d’identifier de nouveaux diagnostics et/ou de nouvelles possibilités thérapeutiques, en ciblant spécifiquement les NLs. / In chronic pain states, central sensitization is associated with a modification in the excitation/inhibition balance toward increased excitation in the spinal dorsal horn. This balance involves adhesion molecules such as the postsynaptic Neuroligins (NLs). In a first part of our thesis work, we investigated the putative regulation of these proteins in the Spinal Nerve Ligation (SNL) model of neuropathy in the rat. Our data showed an unexpected upregulation of NL2, usually associated to inhibition, whereas expression of NL1, usually associated to excitation, did not change. The in vivo expression blockade of NL2 by intrathecal injection of siRNAs, produced specific antinociceptive effects, significantly reversing the SNL-induced mechanical allodynia. Subsequent study of pre- and postsynaptic NL2 partners, demonstrated a specific co-variation with PSD95, a scaffolding protein of excitatory synapses. Moreover, a co-immunoprecipitation approach showed a significant increase of NL2/PSD95 protein interactions in SNL rats. Finally, this unusual association in neuropathic conditions, appeared to be linked to specific over-expression of NL2(-), a NL2 splice variant usually a minority in physiological conditions. Over-expression, increased association with PSD95, and unexpected pronociceptive effect of the “inhibitory” NL2 in neuropathic pain condition, suggest a functional shift of NL2 from inhibition to excitation changing the synaptic ratio toward higher overall excitation in the dorsal horn.In a second part of our work, we investigated the role of the NLs adhesion molecules in spinal sensitization associated with another type of chronic pain, namely cancer pain, using a rat model of bone cancer. The study of the expression of NLs and partners, showed a specific increase in the expression of NL1 and S-SCAM, another postsynaptic scaffolding protein at excitatory synapses. Moreover, according to the literature, this model is characterized by a strong glial activation in the spinal dorsal horn, identified especially by a massive astrogliosis. However, we showed that in the bone cancer model used, there was no variation, neither in the classical markers of astrocyte activation (GFAP, S100β), nor in microglial markers (OX-42 et Iba1). On the contrary, all these parameters did actually increase in the ipsilateral dorsal horn of SNL neuropathic rats. These results suggest that, at odd with what was previously described, bone cancer pain is not necessarily correlated with a spinal overexpression of markers of reactive glia, whereas neuropathic pain is.In conclusion, our results obtained with the cancer pain model, show that the molecules involved in the formation, specification and modulation of synapses, yield a phenotypes clearly different to the one evidenced in the model of neuropathic pain. More particularly, we show in the two models, a well distinct involvement of the NL adhesion molecules and of glia, reinforcing reports from the literature, which indicate that the two important categories of chronic pain, cancer and neuropathic, each have a peculiar signature. Moreover, our results raise the possibility that new diagnosis and/or new therapeutic possibilities may emerge from targeting NL expression
156

Fisiopatología de la ataxia de Friedreich: Transporte y degeneración axonal

Muñoz Lasso, Diana Carolina 15 December 2017 (has links)
Friedreich ataxia (FRDA) is a recessive human disease of central and peripheral nervous system that affects children and young adults. FRDA is a peripheral neuropathy characterized by a initial degeneration of the large neurons of the dorsal root ganglia (DRG) or proprioceptive neurons. Most of the patients with FRDA have a homozygous guanine-adenine-adenine (GAA) expansion within the first intron of the gen that codifies for a small mitochondrial protein, frataxin (FXN). This mutation leads to a reduction of frataxin expression in all human cells, which produces changes in both the cell and mitochondrial physiology, resulting in a dysfunction of the mitochondrial energetic metabolism linked to the increase of oxidative stress and calcium dyshomeostasis. These cellular proceses are tightly related with the regulation of the actin and microtubule cytoskeletons and with vesicle trafficking. Here, we show how the absence of frataxin in the mouse models YG8R and YG8sR affects the axonal cytoskeleton of adult sensory neurons. Changes of actin and microtubule cytoskeletons and the failure of Ca 2+ signaling induce alterations of dynamics growth cones of sensory neurons, which in turn produce a reduction of their capacity to grow and regenerate their axons. This study shows how these events can lead to the neurodegeneration in Friedreich's ataxia. / La Ataxia de Friedreich (FRDA) es una enfermedad autosómica recesiva del sistema nervioso central y periférico que afecta a niños y adultos jóvenes. Esta neuropatía sensitiva está caracterizada por una degeneración primaria de las neuronas sensitivas largas del ganglio dorsal (DRG). En la mayoría de los pacientes con FRDA, la mutación consiste en una expansión homocigota del trinucleótido guanina-adenina-adenina (GAA) en el intrón 1 del gen que codifica para una proteína mitocondrial, la frataxina (FXN). La consecuencia de la mutación es la deficiencia de la frataxina, lo cual condiciona cambios en la fisiología mitocondrial y celular, teniendo como resultado una disfunción del metabolismo energético mitocondrial asociado con el incremento del estrés oxidativo en la célula y a una alteración de la homeostasis del calcio. Estos procesos están estrechamente relacionados con la regulación del citoesqueleto de actina, microtúbulos, y con el tráfico de vesículas. En este trabajo de tesis se demuestra cómo la estabilidad del citoesqueleto axonal de las neuronas sensitivas de dos modelos murinos YG8R e YG8sR están afectados debido a la falta de frataxina. Cambios en el citoesqueleto de actina y microtúbulos, unido al fallo en la señalización por Ca 2+ provocan una alteración en la dinámica de la forma del cono de crecimiento, disminuyendo el crecimiento y la regeneración axonal y afectando a la guía axonal en las neuronas sensitivas adultas. Este estudio muestra cómo estos eventos conducen a la neurodegeneración en la ataxia de Friedreich. / L'Ataxia de Friedreich (FRDA) és una malaltia autosómica recessiva del sistema nerviós central i perifèric que afecta a xiquets i adults joves. Aquesta neuropatia sensitiva ve caracteritzada per una degeneració primaria de les neurones sensitives llargues del gangli dorsal (DRG). En la majoria dels pacientes de FRDA la mutació consisteix en una expansió homozigòtica del trinucleòtid guanina-adenina-adenina (GAA) en l'intró 1 del gen que codifica per a la proteïna mitocondrial frataxina (FXN). La conseqüència d'aquesta mutació és la deficiencia de frataxina, aquest fet condiciona canvis en la fisiologia mitocondrial i cel.lular, tenint com a resultat una disfunció del metabolisme energètic mitocondrial associat a l'increment de l'estrés oxidatiu en la cèl.lula i una alteració de la homeòstasi del calci. Aquestos processos estàn íntimament relacionats amb la regulació del citoesquelet d'actina, microtúbuls i el tràfic de vesícules. En aquest treball de tesi doctoral es mostra com l'estabilitat del citoesquelet axonal de les neurones sensitives de dos models murins YG8R i YG8sR es troben afectats a causa de la deficiencia de frataxina. Canvis en el citoesquelet d'actina i microtúbuls, juntament a la fallida en la senyalitzación per Ca2+ provoquen una alteració en la dinámica de la forma del con de creixement, disminuint-lo junt amb la regeneració axonal i afectat la guia axonal en les neurones sensitives adultes. Aquest estudi posa de manifest com aquestos events condueixen a la neurodegeneració en la ataxia de Friedreich. / Muñoz Lasso, DC. (2017). Fisiopatología de la ataxia de Friedreich: Transporte y degeneración axonal [Tesis doctoral no publicada]. Universitat Politècnica de València. https://doi.org/10.4995/Thesis/10251/92842 / TESIS
157

Relationship between media multitasking and functional connectivity in the dorsal attention network / メディアマルチタスク傾向と背側注意ネットワークの機能的結合性の関係

Kobayashi, Kei 25 January 2021 (has links)
京都大学 / 0048 / 新制・課程博士 / 博士(医学) / 甲第22885号 / 医博第4679号 / 新制||医||1048(附属図書館) / 京都大学大学院医学研究科医学専攻 / (主査)教授 伊佐 正, 教授 古川 壽亮, 教授 高橋 淳 / 学位規則第4条第1項該当 / Doctor of Medical Science / Kyoto University / DFAM
158

Intraoperative dorsal language network mapping by using single-pulse electrical stimulation / 単発電気刺激を用いた術中背側言語ネットワークの解明

Yamao, Yukihiro 24 March 2014 (has links)
京都大学 / 0048 / 新制・課程博士 / 博士(医学) / 甲第18180号 / 医博第3900号 / 新制||医||1004(附属図書館) / 31038 / 京都大学大学院医学研究科医学専攻 / (主査)教授 髙橋 良輔, 教授 金子 武嗣, 教授 渡邉 大 / 学位規則第4条第1項該当 / Doctor of Medical Science / Kyoto University / DFAM
159

Lokalizace GABAB receptoru v dorzálním kochleárním jádře a sluchové kůře myši za fyziologických a patologických podmínek / Localization of GABAB receptor in the mouse dorsal cochlear nucleus and auditory cortex under physiological and pathological conditions

Melichar, Adolf January 2018 (has links)
GABAB receptors play an important role in regulation of neuronal excitability and stability of neural microcircuits. It is well known that dysregulation of slow GABAergic signalisation can lead to many pathological conditions (epilepsy, anxiety etc.). Current research indicates that the imbalance in the inhibitory transfer, caused by changes in the expression of GABABR in the auditory system could play an important role in the progression of tinnitus. The goal of the present thesis was to determine the distribution of the GABAB receptor and its auxiliary subunit KCTD12 in the mouse auditory cortex and the dorsal cochlear nucleus (DCN). Furthermore, a change in GABAB receptor localization in the DCN was observed in mice exposed to an acoustic stress. The GABAB receptor was expressed across the entire auditory cortex, both on the body and on the neuronal fibres. On the contrary, KCTD12 was found only in a particular subgroup of neurons that includes VIP (vasoactive intestinal peptide) and cholecystokinin positive interneurons., GABABR and KCTD12 protein were found in all layers and in all studied cells types (fusiform, cartwheel and stellate) of the DCN. Acoustic trauma of the WT mice resulted in GABAB receptor internalization specifically in fusiform cells that are the main projection neurons of the...
160

Spinal inhibitory mechanisms controlling somatosensation: maturation and neonatal injury

Brewer, Chelsie L. 02 June 2020 (has links)
No description available.

Page generated in 0.067 seconds