• Refine Query
  • Source
  • Publication year
  • to
  • Language
  • 122
  • 11
  • 9
  • 4
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 2
  • 1
  • Tagged with
  • 149
  • 82
  • 59
  • 54
  • 52
  • 32
  • 28
  • 20
  • 19
  • 18
  • 18
  • 17
  • 16
  • 15
  • 14
  • About
  • The Global ETD Search service is a free service for researchers to find electronic theses and dissertations. This service is provided by the Networked Digital Library of Theses and Dissertations.
    Our metadata is collected from universities around the world. If you manage a university/consortium/country archive and want to be added, details can be found on the NDLTD website.
11

Análisis de rutas de ingreso de especies exóticas en el archipiélago Juan Fernández / Pathway analysis of the introduction of alien species in Juan Fernández archipelago

Tabilo Sanhueza, Diego Andrés January 2017 (has links)
Memoria para optar al Título Profesional de Ingeniero en Recursos Naturales Renovables / Las especies exóticas invasoras (EEI) son aquellas que estando fuera de su rango de distribución, producen daños económicos, ambientales, y/o a la salud. Cuando una EEI avanza, la posibilidad de control se reduce, ya que costos e impactos aumentan. Así, un sistema de bioseguridad para prevenir las EEI es la medida más costo-efectiva para manejar esta problemática. Se desarrolló un estudio en el Archipiélago Juan Fernández (AJF) para evaluar la introducción potencial de especies exóticas (EE) y elaborar recomendaciones para su prevención. Mediante entrevistas semi-estructuradas a representantes del sector privado, se describieron rutas de ingreso potencial de determinadas EE y se estimó su riesgo de introducción a través de un índice. De manera paralela, se diagnosticó el conocimiento sobre la biodiversidad del AJF en el sector transporte y turismo, y finalmente se elaboraron recomendaciones para prevenir la introducción de EE. Se identificaron nueve puntos de conexión aérea y marítima hacia el AJF. Dos navieras presentaron el mayor riesgo de introducir EE. Chaqueta amarilla (Vespula germanica), caracoles, y plantas (semillas) arrojaron el mayor riesgo de ser introducidos, principalmente debido a su baja detectabilidad y/o abundancia en el origen de las rutas de transporte. Representantes de empresas de turismo y transporte demostraron reconocer varias especies endémicas y valorar aquellas que implican ingresos económicos e identidad local. Reconocieron las EEI como la principal amenaza para la conservación, y la mayoría participaría de capacitaciones sobre los impactos y gestión de las EEI. Las recomendaciones propuestas avanzarían principalmente el fortalecimiento de marcos legales e institucionales, y el incremento de conciencia ciudadana y compromisos del sector público. A partir de los resultados se concluye que: 1) existe un desafío en describir más detalladamente el flujo de bienes hacia el archipiélago y entre islas; 2) la calificación del riesgo de introducción de EE mediante un índice es útil para estandarizar los diagnósticos sobre este tema, y priorizar acciones para EE específicas; 3) el conocimiento sobre la biodiversidad debe fortalecerse en relación a los impactos de EEI; 4) las recomendaciones propuestas deben implementarse de manera complementaria, inter-institucional y con el sector privado.
12

Integration and impacts of invasive plants on plant-pollination networks (Integración e impactos de las plantas invasoras sobre las redes de plantas y polinizadores)

Bartomeus Roig, Ignasi 29 May 2008 (has links)
Nota: el text d'aquesta tesi és en anglès i castellàLas especies invasoras son aquellas que transportadas e introducidas por el ser humano en lugares fuera de su área de distribución natural, han conseguido establecerse y dispersarse en la región de destino. Las especies invasoras pueden producir cambios en las poblaciones de las especies nativas e incluso conducir a su extinción local. Las comunidades invadidas por plantas exóticas pueden sufrir diversos impactos, siendo la competencia por los recursos ambientales, los cambios en las propiedades del suelo o en el régimen de perturbaciones los más estudiados. Sin embargo, los efectos sobre otros niveles tróficos han recibido menos atención, aunque cada vez hay más estudios referentes al efecto sobre los herbívoros y los mutualismos. La mayoría de estudios sobre el impacto de las plantas invasoras en las interacciones de polinización han considerado interacciones entre pares de especies. Dado que las plantas suelen interactuar con varios polinizadores y los polinizadores visitar varias especies de plantas, las especies invasoras tienen el potencial de perturbar, no sólo interacciones puntuales, sino toda la red de interacciones. No obstante, se ha realizado poca investigación sobre las repercusiones de las invasiones a nivel de toda la comunidad de polinizadores y plantas. Esta tesis estudia la forma en que los sistemas de plantas y polinizadores se ven afectados por especies de plantas invasoras. Hemos estudiado tres especies de plantas invasoras, Carpobrotus aff acinaciformis, Opuntia stricta e Impatiens glandulifera para caracterizar su integración e impactos sobre la red de interacciones nativa. Los polinizadores nativos, sobre todo aquellos con un espectro de visitas generalistas, proporcionan una vía de integración para las plantas invasoras. Tanto C. acinaciformis como O. stricta dependen de los polinizadores para la reproducción sexual en el área de introducción, aunque C. acinaciformis se ve levemente limitado por el polen. La competencia por los polinizador con las plantas nativas depende de la especie estudiada, así, encontramos competencia con O. stricta, facilitación con C. acinaciformis y no encontramos un efecto en I. glandulifera. En el caso de existir facilitación por las visitas, hemos visto que el polen invasor tiene muy pocas posibilidades de interferir en la reproducción de las plantas nativas al depositarse en muy baja frecuencia en los estigmas de las especies nativas. Finalmente, cuando evaluamos la importancia del paisaje en I. glandulifera, los efectos producidos por la invasión resultan ser independientes del los efectos del paisaje. Las redes planta-polinizador son complejas e involucran una gran cantidad de interacciones, por eso es difícil predecir el impacto de las especies invasoras. Sin embargo, el hecho de que las tres plantas estudiadas estén causando importantes cambios sobre las redes invadidas indica lo importante que es tener en cuenta sus efectos tanto para comprender para la biología de las interacciones mutualistas, como para futuras estrategias de conservación. / Invasive species are species transported and introduced by humans outside their natural range. This species are established and dispersed in the new habitats. Invasive species can produce changes in native species populations and even lead to its local extinction. Invaded communities can suffer different impacts, like competition for environmental resources, changes in soil properties or in the disturbance regime. However, the effects on other trophic levels have received less attention. Most studies on the impact of invasive plants and its interactions with pollinators have only considered interactions between pairs of species. Since plants tend to interact with several pollinators and the pollinators visit several species of plants, invasive species have the potential to disrupt not only particular interactions, but the entire network of interactions. However, there has been little research on the impact of invasions in the community of pollinators and plants. This thesis explores how the systems of plants and pollinators are affected by invasive plant species. We studied three invasive species, Carpobrotus aff acinaciformis, Opuntia stricta and Impatiens glandulifera to characterize their integration and impacts on the network of native interactions. The native pollinators, especially generalists, provide an integration way for invasive plants. Both C. acinaciformis and O. stricta depend on pollinators for sexual reproduction in the introduced area. However, C. acinaciformis is slightly limited by pollen. The competition for pollinators with native plants depends on the context, thus, we found competition processes with O. stricta, facilitation with C. acinaciformis and we did not find any effects on I. glandulifera. In the case of C. acinaciformis that facilitated visits to natives, we saw that the invasive pollen has very little chance of interfering with the reproduction of native plants and is deposited in very low frequency in the stigmas of native species. Finally, when we evaluate the importance of the landscape context in I. glandulifera, the impact of the invasion appear to be independent from the effects of the landscape. Plant-pollinator networks are complex and involve large numbers of interactions, so it is difficult to predict the impact of invasive species. However, the fact that the three studied plants produce major changes in the networks is very significant. / Les espècies invasores són aquelles que transportades i introduïdes per l'ésser humà en llocs fora de la seva àrea de distribució natural, han aconseguit establir-se i dispersar-se en la regió de destinació. Les espècies invasores poden produir canvis en les poblacions de les espècies nadives i fins i tot conduir a la seva extinció local. Les comunitats envaïdes per plantes exòtiques poden sofrir diversos impactes, sent la competència pels recursos ambientals, els canvis en les propietats del sòl o en el règim de pertorbacions els més estudiats. No obstant això, els efectes sobre altres nivells trófics han rebut menys atenció, encara que cada vegada hi ha més estudis referents a aquest efecte sobre els herbívors i els mutualismes. La majoria d'estudis sobre l'impacte de les plantes invasores en les interaccions amb els polinitzadors han considerat interaccions entre parells d'espècies. Atès que les plantes solen interactuar amb diversos polinizadors i els polinizadors visitar diverses espècies de plantes, les espècies invasores tenen el potencial de pertorbar, no només interaccions puntuals, sinó tota la xarxa d'interaccions. No obstant això, s'ha realitzat poca investigació sobre les repercussions de les invasions a nivell de tota la comunitat de polinizadors i plantes. Aquesta tesi estudia la forma que els sistemes de plantes i polinizadores es veuen afectats per espècies de plantes invasores. Hem estudiat tres espècies invasores, Carpobrotus aff acinaciformis, Opuntia stricta i Impatiens glandulifera per caracteritzar la seva integració i impactes sobre la xarxa d'interaccions nadiva. Els polinizadors nadius, sobretot aquells amb un espectre de visites generalistes, proporcionen una via d'integració per a les plantes invasores. Tant C. acinaciformis com O. stricta depenen dels polinizadors per a la reproducció sexual en l'àrea d'introducció, encara que C. acinaciformis es veu lleument limitat pel pol·len. La competència pels polinizadors amb les plantes nadives depèn de l'espècie estudiada, així, vam trobar competència amb O. stricta, facilitacio amb C. acinaciformis i no trobem un efecte en I. glandulifera. En el cas d'existir facilitació per les visites, hem vist que el pol·len invasor té molt poques possibilitats d'interferir en la reproducció de les plantes nadives al dipositar- se en molt baixa freqüència en els estigmes de les espècies nadives. Finalment, quan vam avaluar la importància del paisatge sobre comunitats envaïdes per I. glandulifera, els efectes produïts per la invasió resulten ser independents de l'els efectes del paisatge. Les xarxes planta-polinizador són complexes i involucren una gran quantitat d'interaccions, per això és dificil predir l'impacte de les espècies invasores. De tota manera, el fet que les tres plantes estudiades produeixin importants canvis en aquestes xarxes és molt significatiu.
13

Fenologia e variabilidade genética de Ligustrum lucidum W.T.Aiton (Oleaceae) em fragmentos de Floresta Ombrófila Mista

Nogueira, Guilherme de Souza January 2017 (has links)
Orientadora : Profª. Drª. Maria Regina Torres Boeger / Coorientadora : Profª. Drª. Valéria Cunha Muschner / Dissertação (mestrado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Ecologia e Conservação. Defesa: Curitiba, 30/08/2017 / Inclui referências ao final de cada capítulo / Resumo: As plantas invasoras são um importante componente das mudanças ambientais globais, pois causam grandes modificações nos ecossistemas. Ligustrum lucidum (Oleaceae) é uma espécie arbórea nativa da China e invasora em vários países. A espécie apresenta grande potencial invasor na Floresta Ombrófila Mista (FOM), uma das principais formações vegetais do sul do Brasil. A fenologia está relacionada a características importantes envolvendo a competição por recursos e também pode influenciar a variabilidade genética de uma população. Sendo assim, este estudo teve como objetivo investigar o papel da fenologia no processo de invasão de L. lucidum na FOM, discutindo sua importância dentro de um contexto ecológico e evolutivo. O Capítulo 1 descreveu a fenologia das populações de L. lucidum e relacionou-a com as variáveis ambientais locais. As fenofases de L. lucidum relacionadas ao florescimento ocorreram nos meses quentes e às relacionadas à frutificação nos meses frios. A ocorrência de frutos maduros de L. lucidum foi diferente do encontrado para as nativas e representa uma vantagem competitiva para a espécie. Portanto, a fenologia de L. lucidum apresenta um papel importante no processo de invasão da espécie na FOM, pois proporciona a utilização de recursos, como os dispersores de sementes, que não são utilizados pelas espécies nativas, ainda que temporalmente. O comprimento do dia e a temperatura foram as variáveis que mais influenciaram a fenologia da espécie. Isso indica que L. lucidum é eficiente na aquisição e na alocação de recursos, o que também auxilia o seu estabelecimento no ambiente invadido. O Capítulo 2 investigou a variabilidade genética de L. lucidum na região de Curitiba e avaliou o possível papel que a ocorrência das fenofases reprodutivas pode ter na estruturação genética das populações de L. lucidum. A baixa variabilidade genética de L. lucidum não compromete seu potencial invasor. Provavelmente isso é resultado da pré-adaptação da espécie às condições climáticas da FOM, uma vez que as condições ambientais nas áreas nativa e introduzida são semelhantes. As populações de L. lucidum encontram-se estruturadas temporalmente indicando a ocorrência de fluxo gênico e de eventos de dispersão no ambiente invadido. O fluxo gênico entre as populações de L. lucidum é reflexo da sincronia das fenofases reprodutivas e, no futuro, pode refletir na redução da estruturação genética espacial encontrada nos indivíduos adultos das populações. Palavras - chave: alfeneiro, estruturação genética, fenofases, fluxo gênico, plantas invasoras / Abstract:Invasive plants are an important component of global environmental changes, because they cause considerable modifications in the ecosystems. Ligustrum lucidum (Oleaceae) is a woody species native from China and invasive in several countries. The species shows a high invasive potential in the Araucaria Forest (AF), one of the main forest types in Southern Brazil. Phenology is related to important characteristics involving the resource competition and may also influence the genetic variability of a population. Therefore, this study had as objective to investigate the role of phenology in the L. lucidum invasion process at AF, discussing its importance in an ecologic and evolutive context. Chapter 1 described the phenology of L. lucidum populations and related it to the climate variables. The phenophases of L. lucidum related to the flowering occurred in the hottest months and the ones related to the fruiting in the coldest months. The occurrence of ripe fruits of L. lucidum was different from the one found in the native species and represents a competitive advantage to the invasive. Thus, L. lucidum phenology has an important role in the species invasion process at AF, because it provides the resource use, like the seed dispersers, that are not being used by the native species, even if temporarily. The day length and the temperature were the variables that most influenced on L. lucidum phenology. It points L. lucidum is efficient in resource acquisition and allocation, which also helps its establishment in the invaded area. Chapter 2 investigated the genetic variability of L. lucidum in the region of Curitiba and evaluated the potential role that the occurrence of reproductive phenophases might have in the genetic structure of L. lucidum populations. The low genetic variability of L. lucidum does not compromise its invasive potential. Probably, this results from the species pre-adaptation to the AF climatic conditions, since the environmental conditions in the native and invaded area are alike. Ligustrum lucidum populations are temporarily structured indicating the occurrence of gene flow and dispersion events in the invaded area. The gene flow among L. lucidum populations is a consequence of reproductive phenophases synchrony and, in the future, might cause the decrease of spatial genetic structure found in the adult individuals of populations. Keywords: glossy privet, genetic structure, phenophases, gene flow, invasive plants
14

Alelopatia em Lepidaploa aurea (Asteraceae) como ferramenta de restauração ecológica : potencial para o controle de gramíneas exóticas invasoras no Cerrado

Lopes, Polliana Gomes 10 March 2016 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Ecologia, 2016. / Submitted by Albânia Cézar de Melo (albania@bce.unb.br) on 2016-04-28T16:21:45Z No. of bitstreams: 1 2016_PollianaGomesLopes.pdf: 2371017 bytes, checksum: 190ac951fa61481f956ba0d002b642a9 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana(raquelviana@bce.unb.br) on 2016-05-16T18:05:48Z (GMT) No. of bitstreams: 1 2016_PollianaGomesLopes.pdf: 2371017 bytes, checksum: 190ac951fa61481f956ba0d002b642a9 (MD5) / Made available in DSpace on 2016-05-16T18:05:48Z (GMT). No. of bitstreams: 1 2016_PollianaGomesLopes.pdf: 2371017 bytes, checksum: 190ac951fa61481f956ba0d002b642a9 (MD5) / Gramíneas africanas são responsáveis por uma série de problemas ecológicos por se tornarem invasoras em muitas partes do mundo, afetando especialmente áreas campestres e savânicas, como no caso do Cerrado. A restauração ecológica por meio de semeadura direta tem se mostrado uma prática eficaz no controle destas gramíneas exóticas invasoras em algumas áreas deste bioma brasileiro. A espécie Lepidaploa aurea (Mart. ex DC.) H. Rob. (Asteraceae) demonstra bom desempenho em projetos de restauração ecológica no Cerrado e aparentemente inibe o crescimento das gramíneas exóticas invasoras Andropogon gayanus e Urochloa decumbens, sem, no entanto, afetar o desenvolvimento de algumas espécies nativas arbóreas, o que indica uma possível atividade alelopática. O objetivo deste trabalho foi identificar o potencial alelopático de L. aurea sobre as gramíneas exóticas invasoras A. gayanus e U. decumbens, sobre a gramínea nativa: Loudetiopsis chrysothrix, e sobre as arbóreas nativas: Copaifera langsdorffii e Acacia polyphylla, em condições controladas, semi-naturais e naturais. Foram feitos experimentos: (i) em laboratório, com o uso de extratos aquosos de folhas e raizes de L. aurea em placas de Petri, em solo natural (sem esterilização) e esterilizado (para avaliação do efeito da microbiota), e em vermiculita; (ii) em casa de vegetação, com uso de carvão ativado e utilização de solo onde L. aurea foi previamente cultivada e de serrapilheira de L. aurea e (iii) em campo, com uso de carvão ativado e avaliação da germinação e do crescimento inicial das plantas-alvo cultivadas dentro e fora de manchas de L. aurea (áreas dominadas pela espécie). Foi constatado o potencial alelopático de L. aurea sobre todas as espécies-alvo (espécies-modelo, exóticas e nativas) em laboratório. Em casa de vegetação, o contato com os aleloquímicos de L. aurea reduziu o crescimento inicial da gramínea exótica U. decumbens e aumentou o crescimento inicial das espécies nativas C. langsdorffii e L. chrysothrix. Em campo, os efeitos alelopáticos foram observados somente no estímulo à germinação de sementes de C. langsdorffii. A alelopatia em L. aurea pode ser útil em projetos de restauração ecológica por auxiliar no controle da U. decumbens e por estimular o melhor desenvolvimento de outras espécies nativas. ________________________________________________________________________________________________ ABSTRACT / African grasses are responsible for a number of ecological problems for being invasive in several parts of the world, affecting especially open ecosystems such as grasslands and woodlands as it is the case in the Brazilian savanna, the Cerrado. In these areas, ecological restoration through direct sowing has been shown to be an effective practice in the control of exotic species in some areas of this Brazilian biome. The specie Lepidaploa aurea (Mart. Ex DC.) H. Rob. (Asteraceae) shows good performance in ecological restoration projects in the Cerrado and apparently inhibits the growth of the exotic grasses Andropogon gayanus and Urochloa decumbens, without, however, affecting the development of certain native species tree, indicating a possible allelopathic activity. The aim of this work was to identify the allelopathic potential of L. aurea on the exotic grasses A. gayanus and U. decumbens, on the native grass Loudetiopsis chrysothrix and on the natives tree Copaifera langsdorffii e Acacia polyphylla under controlled conditions, semi-natural and natural. Experiments were made: (i) in laboratory conditions with the use of water extracts of L. aurea (1.25, 2.5, 5 and 10% concentration) in Petri dishes, in sterilized soil (for evaluation of the effect of microbial) and natural (no sterilization) and vermiculite; (ii) in a greenhouse, with activated carbon and utilization of soil where L. aurea was previously grown and L. aurea’s litter and (iii) in the field, with use of activated charcoal and evaluation of germination and early growth the target plants in and out of patches dominated by L. aurea. We found allelopathic effects of L. aurea on all target species (model species, exotic and native) in the laboratory conditions. In the greenhouse, the contact with the allelochemicals of L. aurea reduced the initial growth of exotic species U. decumbens and increased the initial growth of native species C. langsdorffii and L. chrysothrix. In the field, the allelopathic effects were observed only in increasing the germination of the native tree C. langsdorffii. Allelopathy in L. aurea can be useful in ecological restoration projects for assisting in the control of U. decumbens and encourage better development of other native species.
15

Sobrevivência de Xanthomonas campestris pv. campestris no solo, no filoplano e na rizosfera de plantas daninhas / Survival of xanthomonas campestris pv. campestris in soil, phylloplane and rhizosphere of weeds

Silva, João César da [UNESP] 27 November 2015 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2016-03-07T19:20:55Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2015-11-27. Added 1 bitstream(s) on 2016-03-07T19:24:44Z : No. of bitstreams: 1 000858751.pdf: 1279197 bytes, checksum: a6b7adec5b4fbf5c0cbc62f17a606107 (MD5) / A podridão negra, incitada por Xanthomonas campestris pv. campestris (Xcc), é considerada a doença bacteriana mais destrutiva das brássicas em muitos países, podendo promover consideráveis reduções na produtividade. O estudo dos nichos ecológicos de sobrevivência de bactérias fitopatogênicas possui grande importância no manejo de fitobacterioses, uma vez que uma pequena quantidade de inóculo sobrevivente entre os ciclos de cultivo pode ser suficiente para iniciar uma nova epidemia no campo. Baseado nisso, o presente trabalho avaliou a sobrevivência de Xcc em diferentes ensaios, através da utilização do isolado 3098C de Xcc resistente a 100 μg/mL de rifampicina. A sobrevivência de Xcc na forma de células livres no solo foi avaliada em cinco experimentos, desenvolvidos em condições de campo, entre maio e agosto de 2014. Em condições controladas¸ foram utilizados seis tipos de solo, amostrados de diferentes áreas com cultivo ou não de brássicas. A colonização do filoplano e rizosfera de 26 espécies de plantas daninhas por Xcc também foi avaliada em experimentos de campo, entre agosto de 2014 a outubro de 2015. Nos experimentos de campo, Xcc sobreviveu entre 4 e 7 dias no solo, sendo influenciada diretamente pela temperatura e umidade, ocorridas durante os experimentos. Em condições controladas, a bactéria sobreviveu de 10 a 24 dias, sendo esses períodos influenciados pela textura, pH e teor de matéria orgânica em cada tipo de ... / Black rot, incited by Xanthomonas campestris pv. campestris (Xcc), is the most destructive bacterial disease of brassicas in many countries, and can promote substantial reductions in productivity. The study of survival ecological niches of phytopathogenic bacteria has great importance in the management of plant bacteriosis, since a small amount of inoculum surviving among the cultivation cycle may be sufficient to initiate a new outbreak in the field. Based on this, this study evaluated the survival of Xcc in different experiments using Xcc strain 3098C, resistant to 100 μg/mL of rifampicin. The survival of Xcc as free cells in the soil was evaluated in five experiments, carried out in field conditions, between May and August, 2014. Under controlled conditions, six types of soil were used, sampled from different areas, with or without brassicas cultivation. The colonization of phylloplane and rhizosphere of 26 weed species by Xcc was also evaluated in field experiments, between August, 2014 and October, 2015. In field experiments, Xcc survived between 4 and 7 days in the soil, being directly influenced by temperature and humidity that occurred during the experiments. Under controlled conditions, the bacteria survived for 10 to 24 days, and these periods were influenced by texture, pH and organic matter content in each soil type. In weeds rhizosphere, Xcc had low capacity to survive, at most 28 days on Raphanus raphanistrum. In phylloplane, Xcc survived more than 42 days in Lepidium virginicum, and up to 70 days in Raphanus raphanistrum. Weeds from Amaranthaceae and Poaceae families did not show potential for the epiphytic survival of Xcc.
16

Estudo diagnóstico e taxonômico de cochonilhas (Hemiptera: Coccoidea) associadas às plantas cítricas no estado de Sâo Paulo, Brasil / Diagnostic and taxonomic study of scale insects (Hemiptera: Coccoidea) associated with citrus plants in São Paulo state, Brazil

Almeida, Luís Fernando Veloso [UNESP] 25 February 2016 (has links)
Submitted by LUÍS FERNANDO VELOSO ALMEIDA null (luisfernandoagro@gmail.com) on 2016-05-06T01:47:07Z No. of bitstreams: 1 Dissertação_Luís_Fernando_Veloso_Almeida.pdf: 6382707 bytes, checksum: 2ea2952306c8c0846bd58c2dbd10781b (MD5) / Approved for entry into archive by Felipe Augusto Arakaki (arakaki@reitoria.unesp.br) on 2016-05-09T14:22:27Z (GMT) No. of bitstreams: 1 almeida_lfv_me_jabo.pdf: 6382707 bytes, checksum: 2ea2952306c8c0846bd58c2dbd10781b (MD5) / Made available in DSpace on 2016-05-09T14:22:27Z (GMT). No. of bitstreams: 1 almeida_lfv_me_jabo.pdf: 6382707 bytes, checksum: 2ea2952306c8c0846bd58c2dbd10781b (MD5) Previous issue date: 2016-02-25 / Coordenação de Aperfeiçoamento de Pessoal de Nível Superior (CAPES) / As cochonilhas associadas aos citros possuem grande diversidade, com espécies de importância econômica nos ambientes de produção. A elaboração de listas revisadas e atualizadas de espécies, baseadas em levantamentos de campo, além de contribuir para o manejo das mesmas, é um importante instrumento para que se possa prevenir que estas sejam introduzidas em outras regiões. Dessa forma, o objetivo desse trabalho foi inventariar e atualizar as espécies de Coccoidea associadas a plantas cítricas no estado de São Paulo. As coletas foram realizadas entre setembro de 2014 e setembro de 2015, em áreas rurais, áreas urbanas e viveiros de 25 municípios pertencentes ao cinturão citrícola do estado de São Paulo. Foram obtidas 24 espécies de cocóideospertencentes a 5 famílias: Ceroplastes floridensis, Coccus viridis, Parasaissetia nigra, Saissetia coffeae, Acutaspis scutiformis, Aonidiella aurantii, Chrysomphalus aonidum, Chrysomphalus dictyospermi, Lepidosaphes gloverii, Melanaspis sp., Parlatoria cinerea, Parlatoria pergandii, Parlatoria oleae, Parlatoria ziziphi, Pinnaspis aspidistrae, Pseudaonidia trilobitiformis, Selenaspidus articulatus, Unaspis citri, Icerya purchasi, Praelongorthezia praelonga, Ferrisia virgata, Leptococcus minutus, Planococcus citri, Pseudococcus cryptus. Para. nigra, Parl. oleae, Pi. aspidistrae, Pseuda. trilobitiformis, Lepid. gloverii, e Pseudo. cryptus são mencionadas pela primeira vez em associação com citros no Estado de São Paulo, e Melanaspis sp. pela primeira vez em associação com citros no Brasil. Parlatoria ziziphi, Selenaspidus articulatus e Unaspis citri foram as espécies observadas em um maior número de plantas amostradas, também as que atingiram níveis de infestação mais elevados. Uma chave de identificação para as espécies de cocóideos associadas à Citrus spp. no estado de São Paulo foi incluída. / Scale insects associated with citrus have great diversity, with species of great economic importance in production environments. The development of revised and updated lists of species, based on field surveys, contribute to the management of them, and is an important tool to prevent them to be brought into other regions. Thus, the aim of this study was to inventory and update species Coccoidea associated with citrus in São Paulo. Samples were collected between september 2014 and september 2015, in rural areas, urban areas and nurseries from 25 municipalities belonging to the citrus belt of São Paulo. A number of 24 species were obtained belonging to 5 families: Ceroplastes floridensis, Coccus viridis, Parasaissetia nigra, Saissetia coffeae, Acutaspis scutiformis, Aonidiella aurantii, Chrysomphalus aonidum, Chrysomphalus dictyospermi, Lepidosaphes gloverii, Melanaspis sp., Parlatoria cinerea, Parlatoria pergandii, Parlatoria oleae, Parlatoria ziziphi, Pinnaspis aspidistrae, Pseudaonidia trilobitiformis, Selenaspidus articulatus, Unaspis citri, Icerya purchasi, Praelongorthezia praelonga, Ferrisia virgata, Leptococcus minutus, Planococcus citri, and Pseudococcus cryptus. Parasaissetia nigra, Parlatoria oleae, Pinnaspis aspidistrae, Pseudaonidia trilobitiformis, Lepidosaphes gloverii and Pseudococcus cryptus are first mentioned in association with citrus in São Paulo, and Micetaspis sp. for the first time in association with citrus in Brazil. Parlatoria ziziphi, Selenaspidus articulatus and Unaspis citri were observed in a greater number of sampled plants, and reached higher levels of infestation. An identification key for all listed scale insects’ species on Citrus spp. in São Paulo, and photos of the species collected more frequently in the course of this work were included.
17

Intensidades luminosas e profundidade de Semeadura na emergência e desenvolvimento de espécies de plantas daninhas / Effect of different light intensities and sowing depths on emergence of weed species

Souza, Guilherme Sasso Ferreira de [UNESP] 28 November 2014 (has links) (PDF)
Made available in DSpace on 2015-05-14T16:53:28Z (GMT). No. of bitstreams: 0 Previous issue date: 2014-11-28Bitstream added on 2015-05-14T16:58:47Z : No. of bitstreams: 1 000819421.pdf: 1106360 bytes, checksum: 5c77ecd7e8d903d4bd0d99105ccb5bbd (MD5) / Fundação de Amparo à Pesquisa do Estado de São Paulo (FAPESP) / Este estudo teve como objetivo avaliar o efeito da profundidade de semeadura e da intensidade luminosa na emergência e no crescimento de Acanthospermum australe, Urochloa decumbens, Urochloa humidicola, Urochloa plantaginea, Senna occidentalis, Senna obtusifolia, Cenchrus echinatus, Desmodium tortuosum, Euphorbia heterophylla, Ipomoea grandifolia, Ipomoea quamoclit, Raphanus raphanistrum e Sida rhombifolia. Cada espécie constituiu um experimento e o delineamento experimental utilizado foi o inteiramente casualizado, com quatro repetições. Os tratamentos foram dispostos em um esquema fatorial 6x4, sendo o fator A correspondente a seis profundidades de semeadura (0,5; 1,0; 2,0; 4,0; 8,0 e 12,0 cm) e o fator B quatro intensidades luminosas (100%, 70%, 50% e 30% da intensidade luminosa solar) obtidas através do uso de sombrites. Foi avaliada diariamente a capacidade de emergência das plântulas por um período de 26 dias a partir da semeadura para que se obtivesse a porcentagem de emergência e o Índice de Velocidade de Emergência (IVE). A altura das plantas e o tempo até a indução floral também foram avaliadas, além da massa seca das plantas no florescimento. As características pertinentes a cada tratamento de intensidade luminosa, como: a temperatura do ar, umidade relativa do ar e a temperatura do solo nas profundidades estudadas foram determinados, além da radiação fotossinteticamente ativa, que foi quantificada com um quantômetro. Todos os resultados foram submetidos a análises de variância pelo Teste F e as médias dos tratamentos comparadas pelo Teste de Tukey a 5% de probabilidade. As plantas de U. decumbens, U. plantaginea, C. echinatus, A. australe, S. occidentalis, S. obtusifolia, R. raphanistrum, I. grandifolia, I. quamoclit e E. heterophylla emergiram em semeaduras de até 12,0 cm de profundidade, enquanto as / This study aimed to evaluate the effect of sowing depth and light intensity on germination and growth of Acanthospermum australe, Urochloa decumbens, Urochloa humidicola, Urochloa plantaginea, Senna occidentalis, Senna obtusifolia, Cenchrus echinatus, Desmodium tortuosum, Euphorbia heterophylla, Ipomoea grandifolia, Ipomoea quamoclit, Raphanus raphanistrum and Sida rhombifolia. Each species represents an experiment, which conducted in a completely randomized design, with four replications. The treatments were arranged in a 6x4 factorial design, with the first factor corresponding to six different sowing depths (0.5, 1.0, 2.0, 4.0, 8.0 and 12.0 cm) and the factor B to four light intensities (100%, 70%, 50% and 30% of the solar light intensity) obtained by the use of agricultural nets. Seed emergency was evaluated daily for a period of 26 days from sowing to obtain the germination percentage and the EVI (Emergence Velocity Index). The plant height and blooming time were also recorded, in addition to the dry mass of plants at flowering. The relevant characteristics of each light intensity treatment, such as air temperature, relative humidity and soil temperature at depths studied were verified The photosynthetically active radiation was also quantified through the use of a quantometer. All results were submitted to variance analysis by F Test and the treatment means were compared by Tukey test at 5% of probability. The plants of U. decumbens, U. plantaginea, C. echinatus, A. australe, S. occidentalis, S. obtusifolia, R. raphanistrum, I. grandifolia, I. quamoclit and E. heterophylla emerged in sowing depth up to 12.0 cm, while plants of U. humidicola and D. tortuosum did not emerged at 12.0 cm depth with a light intensity lower than 50% and 70%, respectively. Plants of S. rhombifolia did not emerge in 12.0 cm depth on full light condition. Shading increased the time to flowering of all species evaluated ...
18

Invasões biológicas no Brasil : áreas de conservação e áreas urbanas

Cazetta, Ana Luísa Cubas 17 July 2017 (has links)
Dissertação (mestrado)—Universidade de Brasília, Instituto de Ciências Biológicas, Programa de Pós-Graduação em Ecologia, 2017. / Submitted by Raquel Almeida (raquel.df13@gmail.com) on 2017-11-23T16:12:31Z No. of bitstreams: 2 2017_AnaLuísaCubasCazetta_RESUMO.pdf: 54803 bytes, checksum: e68b64bba3217639389c32490398defd (MD5) 2017_AnaLuísaCubasCazetta.pdf: 899251 bytes, checksum: 82b99600daba9355a8ba5f3c95efe338 (MD5) / Approved for entry into archive by Raquel Viana (raquelviana@bce.unb.br) on 2018-01-22T16:46:32Z (GMT) No. of bitstreams: 2 2017_AnaLuísaCubasCazetta_RESUMO.pdf: 54803 bytes, checksum: e68b64bba3217639389c32490398defd (MD5) 2017_AnaLuísaCubasCazetta.pdf: 899251 bytes, checksum: 82b99600daba9355a8ba5f3c95efe338 (MD5) / Made available in DSpace on 2018-01-22T16:46:32Z (GMT). No. of bitstreams: 2 2017_AnaLuísaCubasCazetta_RESUMO.pdf: 54803 bytes, checksum: e68b64bba3217639389c32490398defd (MD5) 2017_AnaLuísaCubasCazetta.pdf: 899251 bytes, checksum: 82b99600daba9355a8ba5f3c95efe338 (MD5) Previous issue date: 2018-01-22 / Conselho Nacional de Desenvolvimento Científico e Tecnológico (CNPq). / Espécies invasoras tem a habilidade de se propagar na natureza em locais distantes do local de introdução. Processos de invasão biológica têm sido responsáveis por significativas mudanças na composição e estrutura da vegetação nativa de diversos locais do mundo, além de alterar o funcionamento dos ecossistemas. A urbanização e as invasões biológicas quando combinadas representam uma grande ameaça para a biodiversidade nativa. No primeiro capítulo da dissertação, realizamos uma revisão sistemática de estudos publicados sobre invasões biológicas em áreas urbanas no Brasil. Encontramos 24 publicações que se encaixavam em nosso critério (mencionar claramente áreas urbanas e invasões), 93 casos de invasão biológica em urbanas distribuídas em 11 Estados brasileiros. Dos 103 municípios com relatos de invasões, somente 13 registraram mais de uma espécie invadindo áreas urbanas. As espécies terrestres foram o grupo mais frequente de invasores, principalmente espécies de plantas. Nossa revisão mostra que há grandes lacunas no conhecimento sobre espécies invasoras, especialmente em áreas urbanas. Plantas invasoras estão entre as muitas ameaças à diversidade do Cerrado.Espécies de Pinus foram registradas como invasoras em biomas brasileiros, e muitas estão presentes em áreas naturais protegidas. No segundo capítulo da dissertação apresentamos dados de como Pinus afeta padrões de diversidade de plantas no Cerrado. Para isso foi utilizada uma área invadida por pinheiros no Jardim Botânico de Brasília (JBB), que atualmente conta com dois pinheiros exóticos invasores, Pinus caribaea e Pinus oocarpa.Encontramos uma menor densidade de espécies nativas em parcelas invadidas (p<0,05), e uma relação significativa negativa entre densidade de espécies nativas e densidade e diâmetro basal de pinheiros. Nossos resultados mostram que os pinheiros exóticos têm impactos na comunidade nativa, e que estes devem ser manejados para conservar as áreas protegidas. / Invasive species have the ability topropagate into wild in places far from the place of introduction. Biological invasion processes have been associatedwith significant changes in the composition and structure of native vegetation in various parts of the world, as well as altering the functioning of ecosystems. Urbanization and biological invasions when combined pose a major threat to native biodiversity. In the first chapter of the dissertation, we conducted a systematic review of published studies on biological invasions in urban areas in Brazil. We found 24 publications that fit our criteria (clearly mentioning urban areas and invasions), 93 cases of biological invasion in urban areas distributed in 11 Brazilian states. Of the 103 urban areas with reports of invasions, only 13 registered more than one species invading urban areas. The terrestrial species were the most frequent group of invaders, mainly species of plants. Our review shows that there are large gaps in knowledge about invasive species, especially in urban areas. Invasive plants are among the many threats to the Cerrado's diversity. Species of Pinus were recorded as invasive in Brazilian biomes, and many are present in protected natural areas. In the second chapter of the dissertation we present data on how Pinus affects patterns of plant diversity in the Cerrado. For this, an area invaded by pine trees was used in the Botanical Garden of Brasilia (JBB), which currently has two invading exotic pine trees, Pinuscaribaea and Pinusoocarpa. We found a lower density of native species in invaded plots (p <0.05), and a significant negative relation between density of native species and density and basal diameter of pine trees. Our results show that exotic pines have impacts on the native community, and that it must be managed to conserve protected areas.
19

Árvores exóticas invasoras em unidades de conservação de Curitiba, Paraná : subsídios ao manejo e controle

Mielke, Erica Costa January 2012 (has links)
Orientadora : Profª Drª Raquel R.B. Negrelle / Coorientadora : Profa. Dra. Francine L. Cuquel / Tese (Doutorado) - Universidade Federal do Paraná, Setor de Ciências Agrárias, Programa de Pós-Graduação em Agronomia. Defesa: Curitiba, 29/02/2012 / Bibliografia: fls. 96-100 / Área de concentração: Produção vegetal / Resumo: A flora das Unidades de Conservação muitas vezes representa os últimos remanescentes da vegetação nativa de uma região. No entanto, quando em cidades, estes espaços sofrem os efeitos dos processos de urbanização tornando-os suscetíveis à contaminação biológica por espécies exóticas invasoras. Espécie invasora é aquela exótica em ecossistema natural ou antrópico, que desenvolve altas taxas de crescimento, reprodução e dispersão e, sem assistência humana ameaçando habitats naturais ou semi-naturais fora do seu território de origem e causando impactos econômicos, sociais e ambientais. As espécies exóticas invasoras são consideradas atualmente a segunda maior ameaça mundial à biodiversidade, perdendo apenas para a destruição de habitats pela exploração humana direta. Apesar disto, estudos sobre espécies exóticas invasoras em Unidades de Conservação são parcos e recentes. Os diferentes capítulos que compõem este documento apresentam resultados de pesquisa que visaram subsidiar o controle e manejo destas espécies em áreas de mata nativa. Fazem parte desta pesquisa o diagnóstico de árvores exóticas invasoras (AEI) em Unidades de Conservação de Curitiba, detalhando aquela onde se constatou contaminação biológica relevante e uma espécie freqüente, Pittosporum undulatum. Neste caso estudou-se os seus aspectos botânicos e ecológicos, estruturais e dinâmica populacional, bem como condições germinativas. Concluindo-se, este documento apresenta propostas e recomendações que visam o melhor entendimento sobre a ecologia e sobre métodos naturais e eficazes de controle e manejo do Pittosporum undulatum.V / Abstract: The flora of protected areas often represents the last remnant native vegetation in a region. When in cities, these areas suffer from the effects of urbanization making them susceptible to biological contamination by invasive alien species. Invasive alien species can be found in natural or man-made ecosystems, they exhibit high rates of growth, reproduction and dispersal without any human assistance, threatening natural and semi-natural habitats outside their territory of origin, causing economic, social and environmental impacts. Invasive alien species are currently considered the second greatest global threat to biodiversity, second only to habitat destruction by direct human exploitation. Despite this, studies on invasive alien species in protected areas are scarce and quite recent. The different chapters of this document present research results aimed at helping to control and manage these species in areas of native forest. This study includes the diagnosis of invasive alien trees (IAT) in Conservation Units of Curitiba, detailing those where significant biological contamination was found and the frequently found species, Pittosporum undulatum. In this case we studied their botanical, ecological and structural aspects in addition to population dynamics, and germ conditions. In conclusion, this paper has put forward proposals and recommendations aimed at promoting a better understanding of the ecology and effective natural methods for the control and management of Pittosporum undulatum.
20

Sobrevivência de Xanthomonas campestris pv. campestris no solo, no filoplano e na rizosfera de plantas daninhas /

Silva, João César da, 1991. January 2015 (has links)
Orientador: Antonio Carlos Maringoni / Coorientador: Tadeu Antônio Fernandes da Silva Júnior / Banca: Luís Otavio Saggion Beriam / Banca: Renate Krause Sakate / Resumo: A podridão negra, incitada por Xanthomonas campestris pv. campestris (Xcc), é considerada a doença bacteriana mais destrutiva das brássicas em muitos países, podendo promover consideráveis reduções na produtividade. O estudo dos nichos ecológicos de sobrevivência de bactérias fitopatogênicas possui grande importância no manejo de fitobacterioses, uma vez que uma pequena quantidade de inóculo sobrevivente entre os ciclos de cultivo pode ser suficiente para iniciar uma nova epidemia no campo. Baseado nisso, o presente trabalho avaliou a sobrevivência de Xcc em diferentes ensaios, através da utilização do isolado 3098C de Xcc resistente a 100 μg/mL de rifampicina. A sobrevivência de Xcc na forma de células livres no solo foi avaliada em cinco experimentos, desenvolvidos em condições de campo, entre maio e agosto de 2014. Em condições controladas¸ foram utilizados seis tipos de solo, amostrados de diferentes áreas com cultivo ou não de brássicas. A colonização do filoplano e rizosfera de 26 espécies de plantas daninhas por Xcc também foi avaliada em experimentos de campo, entre agosto de 2014 a outubro de 2015. Nos experimentos de campo, Xcc sobreviveu entre 4 e 7 dias no solo, sendo influenciada diretamente pela temperatura e umidade, ocorridas durante os experimentos. Em condições controladas, a bactéria sobreviveu de 10 a 24 dias, sendo esses períodos influenciados pela textura, pH e teor de matéria orgânica em cada tipo de ... / Abstract: Black rot, incited by Xanthomonas campestris pv. campestris (Xcc), is the most destructive bacterial disease of brassicas in many countries, and can promote substantial reductions in productivity. The study of survival ecological niches of phytopathogenic bacteria has great importance in the management of plant bacteriosis, since a small amount of inoculum surviving among the cultivation cycle may be sufficient to initiate a new outbreak in the field. Based on this, this study evaluated the survival of Xcc in different experiments using Xcc strain 3098C, resistant to 100 μg/mL of rifampicin. The survival of Xcc as free cells in the soil was evaluated in five experiments, carried out in field conditions, between May and August, 2014. Under controlled conditions, six types of soil were used, sampled from different areas, with or without brassicas cultivation. The colonization of phylloplane and rhizosphere of 26 weed species by Xcc was also evaluated in field experiments, between August, 2014 and October, 2015. In field experiments, Xcc survived between 4 and 7 days in the soil, being directly influenced by temperature and humidity that occurred during the experiments. Under controlled conditions, the bacteria survived for 10 to 24 days, and these periods were influenced by texture, pH and organic matter content in each soil type. In weeds rhizosphere, Xcc had low capacity to survive, at most 28 days on Raphanus raphanistrum. In phylloplane, Xcc survived more than 42 days in Lepidium virginicum, and up to 70 days in Raphanus raphanistrum. Weeds from Amaranthaceae and Poaceae families did not show potential for the epiphytic survival of Xcc. / Mestre

Page generated in 0.0782 seconds